Nieleczone zakażenie HIV prowadzi do rozwoju AIDS, czyli zespołu nabytego niedoboru odporności. To szereg chorób, do których zalicza się różne infekcje i wiele typów nowotworów. AIDS rozwija się po wielu latach trwania infekcji HIV u osób, które o swoim zakażeniu nie wiedzą.
AIDS - choroba etapowa
Objawy pierwotnej infekcji HIV występują krótko po zakażeniu – od 1 do 8 tygodni. U większości pacjentów zwykle po 2–6 tygodniach. Często są łagodne i dlatego łatwo je przeoczyć. Jest to tzw. ostra choroba retrowirusowa, która występuje u 40–90 proc. zakażonych HIV.
Objawy HIV (ostra choroba retrowirusowa)
Chory może mieć:
- gorączkę,
- powiększone węzły chłonne,
- zapalenie gardła,
- wysypkę na skórze,
- bóle stawów i mięśni,
- biegunkę,
- bóle głowy.
U części pojawia się owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej lub narządów płciowych zewnętrznych. Niektórzy chudną. Około 14 proc. ma powiększoną wątrobę i śledzionę. W badaniach laboratoryjnych można stwierdzić wyższe OB, zwiększone wartości ALT i AST, mniejszą liczbę białych krwinek oraz płytek krwi.
Objawy ostrej choroby retrowirusowej utrzymują się zwykle od 2 do kilku tygodni. Potem samoistnie ustępują.
Wczesne rozpoznanie zakażenia HIV już na etapie ostrej choroby retrowirusowej umożliwia choremu szybkie rozpoczęcie leczenia.
Laboratoria, w których można zrobić test na HIV w: Warszawie, Wrocławiu, Katowicach, Gdańsku, Krakowie |
Faza bezobjawowa HIV
Po ustąpieniu początkowych objawów infekcji HIV rozpoczyna się okres bezobjawowego zakażenia, które trwa średnio 8–10 lat. U dużego odsetka chorych w końcowym okresie fazy bezobjawowej przed wystąpieniem AIDS pojawiają się bóle głowy i przewlekłe zmęczenie. Zakażony ma powiększone węzły chłonne do średnicy powyżej 1 cm co najmniej w dwóch miejscach poza pachwinami utrzymujące się dłużej niż trzy miesiące. Powiększa się też znacznie śledziona.
Chorzy częściej cierpią na zakażenia skóry, dróg oddechowych i przewodu pokarmowego. Mogą chorować na zapalenia płuc, półpaśca, gruźlicę. Zakażenia wirusowe, bakteryjne, grzybicze, które dla osób z wydolnym układem immunologicznym rzadko bywają przyczyną poważnych problemów, u osób z upośledzoną przez HIV odpornością wywołują poważne, czasem zagrażające życiu, choroby.
AIDS i groźne nowotwory
Chorzy na AIDS atakowani są też przez różne nowotwory, które rozwijają się u nich częściej bez względu na wiek.
Mięsak Kaposiego u mężczyzn z HIV/AIDS
Mięsak Kaposiego występuje niemal wyłącznie wśród homoseksualnych mężczyzn, a niezwykle rzadko u zakażonych HIV kobiet. Jest to zmiana na skórze, która może pojawić się wszędzie, również na błonach śluzowych jamy ustnej, oka, narządów płciowych. Najczęściej są to plamki lub guzki w kolorze purpurowym, czasem przypominającym siniec. Mogą pozostawać w postaci niezmienionej przez lata lub powiększać się gwałtownie w ciągu tygodni i ulegać rozsianiu. Szybki wzrost może spowodować ból. W późniejszym okresie pojawia się martwica i owrzodzenia, a zmiany zaczynają krwawić. U zakażonych HIV częściej niż u innych mogą rozwijać się również inne nowotwory, m.in. rak szyjki macicy czy chłoniaki.
Czy AIDS zabija?
Pełnoobjawowy AIDS prowadzi do śmierci. W przebiegu AIDS charakterystyczne jest występowanie stanów (chorób) o ciężkim przebiegu, często wieloma występującymi równocześnie, prowadzącymi do śmierci. Rozpoczęcie leczenia nawet w tym późnym stadium zakażenia ma szansę zatrzymać zmiany wywołane przez HIV.
Jednak najlepiej zaczynać leczenie wcześniej, w bezobjawowym stadium zakażenia. W Polsce jest pełny dostęp do leczenia antyretrowirusowego zgodnie z najnowszymi zaleceniami międzynarodowymi. Jedyny kłopot polega na tym, że osoby z wirusem HIV zbyt późno zgłaszają się na leczenie, nierzadko dopiero wtedy, gdy ich układ odpornościowy jest osłabiony i mają pierwsze objawy AIDS.
Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. |