Depresja

Żyjemy szybko, pracujemy intensywnie. Dzięki rozwojowi technologicznemu jesteśmy w stanie zwiększyć ilość wykonanej pracy, ale niestety, zwykle jest to okupione silnym stresem. Fakt ten oraz brak wiedzy lub możliwości stosowania odpowiednich metod radzenia sobie z napięciem nerwowym sprawiają, że cierpimy z powodu różnorakich zaburzeń. Jednym z nich jest niewątpliwie depresja. Objawia się m.in. obniżonym nastrojem, spadkiem zainteresowania i umiejętności cieszenia się czy utratą energii. Jednak nie zawsze takie symptomy oznaczają od razu chorobę. Wszystko zależy od czasu trwania i objawów współistniejących. Test na depresję musi przeprowadzić lekarz.
Depresja kto choruje? Zachorować może każdy. Na zaburzenia depresyjne cierpi ponad milion Polaków. Choroba może obniżać poczucie własnej wartości.

Czym jest depresja?

Depresja jest klasyfikowana jako zaburzenie afektywne (nastroju). Ogólnie możemy określić ją, jako stan cechujący się głównie pogorszeniem nastroju, zmniejszeniem energii i aktywności oraz zainteresowań. Liczba osób dotkniętych problemem depresji stale rośnie. Z danych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) za 2017 r. wynika, że z tym zaburzeniem na świecie zmaga się około 300 mln osób, w tym 40 mln Europejczyków.

Jeżeli chodzi o Polskę, w kraju choruje ponad milion osób.

Depresja występuje w różnych grupach wiekowych i dotyka coraz młodszych pacjentów. Jednym z jej skutków są samobójstwa, które u osób w wieku 15.-29. lat są drugą, po wypadkach komunikacyjnych przyczyną zgonów.

Badania wskazują, że częściej na zaburzenie depresyjne cierpią kobiety niż mężczyźni.


Dowiedz się więcej o depresji u mężczyzn.


Jak objawia się depresja?

Coraz więcej osób zgłasza się do lekarzy, skarżąc się na liczne dolegliwości. Pacjenci nie zdają sobie sprawy, że ich powodem są właśnie zaburzenia nastroju.

Nieraz dopada nas zły humor, gorsze samopoczucie, nic nam się nie chce. Czy to już jest depresja i należy zgłosić się do specjalisty? Wszystko zależy od współistniejących objawów oraz czasu ich trwania.

W typowym epizodzie choroby występują takie objawy depresji jak:

  • obniżony nastrój;
  • utrata zainteresowań i zdolności cieszenia się;
  • zmniejszona energia, a w efekcie wzmożona męczliwość;
  • zmniejszona aktywność.

Według Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób do często spotykanych objawów depresji należą:

  • osłabienie koncentracji i uwagi;
  • niska samoocena i mała wiara w siebie;
  • poczucie winy i małej wartości;
  • pesymistyczne, czarne widzenie przyszłości;
  • myśli i czyny samobójcze;
  • zaburzenia snu;
  • zmniejszony apetyt.

Opisane wyżej objawy występują w przebiegu typowego epizodu depresji. Należy jednak zaznaczyć, że może on mieć inny charakter, indywidualny dla pacjenta.

U niektórych chorych występuje również lęk czy rozdrażnienie, a niejednokrotnie depresja jest maskowana przez takie zachowania jak nadużywanie alkoholu, nikotyny czy środków psychoaktywnych. Objawami opisywanego zaburzenia mogą być także liczne dolegliwości fizyczne jak np. bóle głowy, karku, brzucha czy nieprawidłowe funkcjonowanie układu pokarmowego.

Trzeba zaznaczyć, iż aby specjalista mógł zdiagnozować depresję, opisane powyżej objawy muszą utrzymywać się zwykle przez okres co najmniej 2 tygodnie. W zależności od ich nasilenia wyróżniamy trzy stopnie depresji: łagodny, umiarkowany i ciężki. 

Po czym poznać, że ma się depresję? Objawy depresyjne to najczęściej brak energii, osłabienie koncentracji, myśli i czyny samobójcze.


Przeczytaj również:


Sposoby leczenia depresji

Wśród metod leczenia wyróżnia się leki przeciwdepresyjne oraz psychoterapię.

Leki antydepresyjne wpływają na lepsze funkcjonowanie mediatorów serotoniny i noradrenaliny. Tym samym leczenie farmakologiczne poprawia nastrój chorego. Leki są wsparciem w procesie terapii.

Psychoterapia polega natomiast m.in. na znalezieniu przyczyn zaburzeń, wglądzie w siebie, nauce pożądanych zachowań, zmianie niewłaściwego myślenia. W zależności od pacjenta skuteczniejsza będzie terapia indywidualna lub grupowa. Ważne jest również, aby podczas pracy z terapeutą sam pacjent chciał dokonać zmian w sobie i tym samym poprawić swoje samopoczucie.

W najcięższych przypadkach depresja wymaga hospitalizacji i leczenia w ośrodkach specjalizujących się w pomocy osobom dotkniętym problemem depresji oraz ich rodzinie i bliskim. 


Dowiedz się więcej o leczeniu depresji.


Czy da się samemu wyjść z depresji? Osoby cierpiące na depresję powinny skorzystać z opieki specjalisty.

Skąd bierze się depresja?

Powodem wystąpienia depresji mogą być zarówno czynniki genetyczne jak i psychologiczne.

Czynniki genetyczne dotyczą rodzinnego występowania depresji. Podejrzewa się, że zaburzenie to ma podłoże wielogenowe. Oznacza to, że występowanie wielu różnych wariantów genów może zwiększać bądź zmniejszać ryzyko wystąpienia depresji u pacjenta. W związku z tym można stwierdzić, że w niektórych przypadkach skłonność do depresji może być dziedziczna.

Czynnikami psychologicznymi, są natomiast m.in.:

  • negatywny sposób myślenia;
  • przyjmowanie winy za nieszczęśliwe sytuacje;
  • przekonanie, że nic dobrego mnie nie spotka;
  • wspominanie raczej złych wydarzeń niż szczęśliwych;
  • zniekształcanie depresyjne pamięci, wspomnień;
  • uległy wzorzec zachowania;
  • przeżywanie uczucia skrępowania, lęku i wycofanie się niż podejmowanie wyzwań;
  • odkładanie problemów, niepodejmowanie prób rozwiązania ich;
  • błędy wychowawcze;
  • kłótnie, konflikty w domu;
  • zawstydzanie dziecka jako metoda wychowania;
  • stawianie wygórowanych wymagań;
  • otwarte faworyzowanie rodzeństwa.

Depresję dzieli się na kilka typów i wiele z nich ma charakterystyczne źródła. Więcej o rodzajach depresji.


Rozpoznanie depresji

Jeżeli objawy depresji trwają 14 dni bądź krócej, ale są znacznie nasilone, należy niezwłocznie zgłosić się do placówki medycznej celem diagnozy.

Dokona jej internista, psychiatra bądź psycholog, zbierając wywiad oraz przeprowadzając odpowiednie testy. 

Rokowania i powikłania depresji

U około połowy chorych na depresję, zaburzenie to ustępuje samoistnie w ciągu pół roku. Rokowania zależne są jednak od wielu czynników takich jak np. wiek, wsparcie bliskich czy wcześniejsza aktywność zawodowa. Należy również zaznaczyć, iż możemy mieć również do czynienia z nawrotami epizodów tego zaburzenia.

Powikłania

Nieleczona depresja może prowadzić do szeregu powikłań. Oprócz pogłębiania się objawów psychologicznych występuje również zwiększone ryzyko chorób serca czy wystąpienia cukrzycy. Pogarsza się również ogólna kondycja organizmu.

W skrajnych przypadkach może doprowadzić nawet do śmierci osoby z depresją. Dlatego jak tylko zauważysz u siebie bądź swoich bliskich niepokojące objawy, zwróć się o pomoc do specjalisty np. lekarza pierwszego kontaktu lub psychologa. 

Jak walczyć z depresją?

Poznaj 6 zasad, które poprawią twoje samopoczucie i sprawią, że poczujesz się lepiej.

Zapobieganie depresji i nawrotom choroby

Epizodowi depresyjnemu można zapobiegać poprzez następujące działania:

  1. Utrzymuj równowagę pomiędzy życiem zawodowym i prywatnym.
  2. Wypoczywaj, również aktywnie. Podróżując, poznając nowe osoby czy oddając się przyjemności czytania książki lub oglądania filmu, odrywasz się od spraw, które mogą potęgować stres i napięcie.
  3. Wysypiaj się. Dorosła osoba powinna spać nieprzerwanym snem co najmniej przez 8 godzin dziennie. Niedobór snu zwiększa drażliwość i może prowadzić do pogorszenia samopoczucia i spadku nastroju.
  4. Odżywiaj się zdrowo. Zrównoważona dieta, bogata w warzywa i owoce, poprawia ogólne samopoczucie i sprawia, że czujemy się zdrowsi i pełniejsi energii.
  5. Bądź aktywny, ruch to zdrowie! Sport pomaga rozładować napięcie i radzić sobie ze stresem, dodatkowo podczas wysiłku fizycznego w organizmie uwalniane są endorfiny – tzw. hormony szczęścia. Ich niedobór sprzyja złemu samopoczuciu, zaburzeniom nastroju i apatii.
  6. Naucz się radzić sobie ze stresem, znajdź odpowiedni dla siebie, bezpieczny sposób na jego rozładowanie. 

Dowiedz się, jak możesz pomóc osobie z depresją.


Źródła:

  • Seligman M.E.P., Walker E.F., Rosenhan D.L. Psychopatologia. Zyski i S-ka, Poznań 2003;
  • Światowa Organizacja Zdrowia;
  • Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. „Vesalius”, Kraków, Warszawa 2000.

 

Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. Należy potwierdzić przy zakupie badania szczegóły do jego przygotowania.
Data dodania 07.09.2017
Data ostatniej aktualizacji 11.01.2024