Znieczulenie w stomatologii

W obecnych czasach większość pacjentów przed zabiegiem stomatologicznym decyduje się na wykonanie znieczulenia. Do najczęściej wykonywanych rodzajów znieczuleń zaliczamy: znieczulenie powierzchniowe, nasiękowe i przewodowe.

Stomatologiczne znieczulenie powierzchniowe i nasiękowe

Miejscowe znieczulenie powierzchniowe jest jednym z najczęściej stosowanych. Może być użyte jako jedyna forma znieczulenia albo jako pierwszy krok przed podaniem środka w zastrzyku. Dentysta przed iniekcją smaruje miejsce wkłucia na błonie śluzowej żelem znieczulającym. Metoda jest bezbolesna. Działa na okoliczny nerw i blokuje go, tak że pacjent nie odczuwa bólu, tylko lekki odrętwienie dziąsła. Jest często stosowane w przypadku zabiegów stomatologicznych, które nie są szczególnie bolesne, np. piaskowanie zębów.

Lecząc próchnicę zazwyczaj decydujemy się na znieczulenie nasiękowe. Dentysta w formie zastrzyku podaje wówczas środek nadokostnowo, jak najbliżej wierzchołka zęba, który ma być znieczulany. Po kilku minutach pacjent traci czucie w dziąsłach, a często także w języku i policzkach.

Wizyta u stomatologa, kiedy stosuje się znieczulenie, przebiega bez żadnego bólu związanego z leczeniem

Jak działa znieczulenie dowięzadłowe i śródwięzadłowe?

Pojedyncze zęby możemy również znieczulać dowięzadłowo lub śródwięzadłowo, podając środek znieczulający do okostnej wokół zęba. Stosuje się wtedy małą ilość środka oraz specjalne strzykawki i ultra cienkie igły.

Przeciwwskazaniem do omawianych powyżej metod jest m.in. ciężka skaza krwotoczna, duże zabiegi chirurgiczne, pacjent niewspółpracujący i zakażenie w okolicy miejsca wkłucia. Konieczność rezygnacji powoduje także uczulenie na środek konserwujący zawarty w znieczuleniu.

Przewodowe znieczulenie u stomatologa

Znieczulenie przewodowe wykorzystujemy najczęściej, kiedy leczymy zęby lub wykonujemy zabieg chirurgiczny w żuchwie (głównie zęby trzonowe i przedtrzonowe). Celem jest wówczas zdeponowanie środka znieczulającego za pomocą strzykawki blisko pnia nerwu i objęcie znieczuleniem większego obszaru zabiegowego. Jest bardzo skuteczne, efekt może utrzymać się wiele godzin po wyjściu z gabinetu.

Gaz rozweselający u dentysty

U dzieci słabo współpracujących i pacjentów z dentofobią sprawdza się metoda sedacji podtlenkiem azotu, tzw. „gaz rozweselający”. Metoda ma właściwości uspakajające. Na twarz zakłada się maseczkę, przez którą podawany jest podtlenek azotu i tlen. Przeciwwskazaniem względnym do wykonania zabiegu może być niedrożność górnych dróg oddechowych. Podczas zabiegu pacjenci nie śpią, wykonują polecenia dentysty, odczuwają równocześnie komfort, odprężenie, opisują to jako oderwanie od rzeczywistości, porównują do hipnozy.

Stomatologiczne znieczulenie komputerowe

Coraz bardziej cenioną i chętniej wybieraną metodą jest sterowany komputerowo system do podawania znieczulenia o nazwie The Wand STA. Sprawdza się zarówno u dzieci jak i dorosłych. Przewagą nad wyżej wymienionym metodami jest brak nieprzyjemnej sztywności/odrętwienia policzka po zabiegu, zmniejszenie odczucia bólu, „rozpychania” tkanek podczas wkłucia i podawania znieczulenia. Zaletami są również szybsze działanie w porównaniu do metod tradycyjnych i mniejsze ryzyko pojawienia się powikłań.

Znieczulenie ogólne u dentysty

W wybranych przypadkach lekarz po przeprowadzenie wstępnych badań może pacjenta zakwalifikować do zabiegu w znieczuleniu ogólnym. Pacjent jest wtedy całkowicie nieświadomy, zaintubowany tak, jak podczas innych zabiegów chirurgii ogólnej. Ten rodzaj znieczulenia przeprowadza zespół anestezjologiczny (lekarz i pielęgniarka), którzy są obecni podczas wykonywania całego leczenia.

Należy podkreślić, że przed każdym zabiegiem stomatologicznym lekarz dentysta zbiera dokładny wywiad o ogólnym stanie zdrowia. W oparciu o uzyskane informacje kwalifikuje pacjenta do danego zabiegu, wybiera rodzaj znieczulenia.

Przeciwwskazania do znieczulenia dentystycznego

Według kwalifikacji ASA (American Society of Anesthesiologists) dzielimy pacjentów na 5 grup w zależności od wieku i obciążeń zdrowotnych. Przynależność do pierwszej grupy oznacza brak jakichkolwiek przeciwwskazań medycznych do podania znieczulenia. W kolejnych grupach pojawiają się warunki, np. potrzeba konsultacji z innym specjalistą.

  • Do grupy pierwszej zaliczmy zdrowych pacjentów u których nie ma przeciwwskazań do ww. znieczuleń.
  • Grupa druga to osoby z nadciśnieniem tętniczym na poziomie 150/90, z cukrzycą typu 2, z kontrolowana epilepsją, kontrolowaną astmą oskrzelową, z uregulowanymi zaburzeniami endokrynologicznymi, zdrowe kobiety w ciąży, osoby powyżej 60. roku życia. W tych przypadkach również nie ma przeciwwskazań do znieczuleń . W przypadku kobiet w ciąży wymagana jest wcześniejsza konsultacja ginekologiczna i odpowiedni dobór leku znieczulającego.
  • W grupie 3 i 4, zwłaszcza u pacjentów z nieustabilizowaną chorobą endokrynologiczną, niekontrolowanym nadciśnieniem, po zawałach lub udarach mózgu, z niekontrolowaną epilepsją, z nieustabilizowana astmą oskrzelową czy cukrzycą typu 1, wymagana jest konsultacja specjalisty i odpowiednie dobranie metody znieczulenia.
  • Pacjenci z grupy 4 i 5 bardziej zaawansowani chorobowo, po świeżych zawałach lub udarach mózgu, z nadciśnieniu powyżej 200/115mmHg, z rozedmą płuc, z niekontrolowaną i powikłaną cukrzycą typu 1, niestabilną dusznicą bolesną, niekontrolowaną epilepsją z licznymi napadami drgawek, wymagają przygotowania wielospecjalistycznego i leczenia w warunkach szpitalnych.

Autor: Małgorzata Turno-Kornafel, lekarz stomatolog

 

Umów wizytę

Wypełnij krótki formularz a my zadzwonimy do Ciebie

    Administrator danych: Medicover Sp. z o. o, Al. Jerozolimskie 96, 00-807 Warszawa, Cele przetwarzania: kontakt zwrotny lub odpowiedź na zadane pytanie, marketing własnych produktów i usług [w tym profilowanie], marketing produktów i usług Medicover Polska [w tym profilowanie] czytaj dalej >>