Kurzajka (brodawka wirusowa) – leczenie, przyczyny [INFOGRAFIKA]

Kurzajka to potoczna nazwa brodawki wirusowej. Kurzajki są powszechnie występującym problemem medycznym i stanowią częstą przyczynę wizyt w gabinetach dermatologicznych. Mogą przybierać kilka form, różniących się od siebie wyglądem, miejscem występowania oraz prognozowanym dalszym rozwojem. Podczas, gdy niektóre kurzajki pozostają dla pacjenta problemem niemal wyłącznie kosmetycznym, inne mogą prowadzić do istotnych powikłań.

Przyczyny występowania kurzajek

Występowanie wszystkich typów kurzajek (brodawek wirusowych) jest spowodowane zakażeniem tym samym patogenem – wirusem HPV (wirus brodawczaka ludzkiego, Human Papilloma Virus) należącym do rodziny Papovaviridae. Wiriony (pojedyncze wirusy) HPV są małymi (55 nm), bezotoczkowymi, 20-ściennymi kapsydami zawierającymi pojedyncze cząsteczki dwuniciowego kolistego DNA, zbudowanego z ok. 8 tys. par zasad.

Wirus ten jest specyficzny dla ludzi i nie infekuje innych organizmów. Namnaża się tylko w komórkach proliferujących (dzielących się), w tym komórkach naskórka i nabłonka. Okres wylęgania trwa od 4 tygodni do 8 miesięcy.

Znamy już ponad 100 typów wirusa HPV, które wywołują różne zmiany na skórze, błonach śluzowych i narządach płciowych:

Postać chorobyTypy wirusa HPV
brodawki zwykłe 1, 2, 4, 26, 27, 29, 41, 57, 65 
brodawki podeszwowe 1, 2, 4, 63 
brodawki płaskie 3, 10, 27, 28, 38, 41, 49
brodawki typowe dla osób mających bezpośredni kontakt z drobiem, mięsem i rybami 1, 2, 3, 4, 7, 10, 28 
brodawki mozaikowe 2, 27, 57
epidermodysplasia verruciformis (postać łagodna) 2, 3, 10, 12, 15, 19, 36, 46, 47, 50 23, 24, 25, 37, 38 
inne zmiany skórne 37, 38 
kłykciny kończyste6, 11, 16, 18, 30, 42, 43, 44, 45, 51, 52, 54

Niektóre z typów wirusa HPV określa się mianem onkogennych, co oznacza, że zakażenie nimi może prowadzić do niekontrolowanych podziałów komórek i w konsekwencji do wystąpienia nowotworów złośliwych (np. raka szyjki macicy).

Rodzaje kurzajek

Kurzajki na stopach i dłoniach

W zależności od wyglądu i umiejscowienia zmian wyróżniono kilka ich form:

  • kurzajki (brodawki) zwykłe (verrucae vulgares) – mają wygląd okrągłych lub nieregularnych twardych grudek o kolorze skóry, popielatym lub żółtobrązowym, o chropowatej powierzchni, o średnicy do 10 mm. Zmiany występują najczęściej na skórze rąk i wałach okołopaznokciowych, ale mogą pojawić się na każdej innej części ciała, zwłaszcza narażonej na urazy (palce, łokcie, kolana);
  • kurzajki (brodawki) podeszwowe (myrmecia) – kurzajki występujące na podeszwach stóp. Ich wygląd zbliżony jest do kurzajek zwykłych na innych powierzchniach, ale pod wpływem nacisku zwykle ulegają spłaszczeniu oraz otacza je zrogowaciały naskórek. Podczas chodzenia może pojawiać się dotkliwy ból.
  • kurzajki (brodawki) mozaikowe – są efektem zlewania się ze sobą mniejszych brodawek stóp położonych blisko siebie;
  • kurzajki (brodawki) nitkowate – wykwity mają kształt długich, wąskich linii, czasem przypominających liść paproci; występują głównie na twarzy i szyi;
  • kurzajki (brodawki) płaskie (kurzajki (brodawki) młodocianych, verrucae planae, verrucae juveniles) – grudki na skórze mają gładką powierzchnię, kolor skóry lub żółtobrązowy. Pojawiają się najczęściej na twarzy, grzbietach rąk oraz wzdłuż linii zadrapań (objaw Köbnera). Etap ich samoistnej regresji często poprzedza silny świąd i zaczerwienienie;
  • epidermodysplasia verruciformis – zmiany wykazują cechy charakterystyczne dla kurzajek (brodawek) płaskich, jednak obejmują duże obszary skóry, towarzyszą im często brunatne lub czerwone przebarwienia. Choroba występuje rzadko. Jest traktowana jako stan przedrakowy i ma uwarunkowania genetyczne;
  • kłykciny kończyste (kurzajki (brodawki) płciowe, verrucae genitales, condylomata acuminata)– zmiany występują w obrębie skóry i błon śluzowych narządów płciowych oraz w okolicy okołoodbytniczej u kobiet i mężczyzn. Początkowo mają formy różowych lub szarych miękkich, wilgotnych  grudek, niekiedy uszypułowanych. Z czasem mogą się zlewać w twory kalafiorowate. Zdarza się, że wywołują świąd, pieczenie, ból i krwawienia.

Kurzajki mogą osiągnąć do 10 mm średnicy.

Rozpoznanie kurzajek

Diagnoza stawiana jest na podstawie badania przedmiotowego i oceny występujących objawów – charakterystycznych zmian skórnych lub śluzówkowych. Obecność wirusa HPV może potwierdzić laboratoryjny test DNA HPV, mający znaczenie w prewencji raka szyjki macicy, wykonywany z wymazu z szyjki macicy.

Kurzajki leczenie

Nie istnieją jak dotąd leki specyficznie działające na wirusa HPV. W leczeniu kurzajek (brodawek wirusowych) stosuje się, zatem metody umożliwiające zniszczenie wywoływanych przez niego zmian:

  • leczenie keratolityczne – powodujące miejscowe złuszczanie naskórka; używane są kwas salicylowy, kwas di- i trójchlorooctowy, kwas mlekowy oraz preparaty złożone;
  • fizyczne usuwanie zmian, za pomocą wyłyżeczkowania, wycięcia, krioterapii, laseroterapii;
  • leczenie cytostatyczne, czyli polegające na zaburzaniu cyklu komórkowego i powodowaniu śmierci komórki lub zahamowaniu jej rozwoju i podziałów; stosowne leki to 5-fluorouracyl miejscowo;
  • podawanie środków przeciwmitotycznych (zaburzających podziały komórkowe) - podofiliny, podofilotoksyny;
  • leczenie fotodynamiczne z użyciem kwasu 5-aminolewulinowego jako substancji fotouczulającej oraz naświetlań;
  • leczenie o charakterze immunomodulującym – stosowanie np. imikwimodu pobudzającego odporność wrodzoną i nabytą, wstrzyknięcie interferonu alfa-2b lub innych substancji;
  • według medycyny ludowej skutecznie działa nacieranie zmienionych miejsc sokiem z glistnika jaskółcze ziele (Chelidonium majus L.). Zawarta w nim chelidocystatyna wykazuje pewne działanie antywirusowe ale, aby włączyć takie postępowanie do rekomendacji medycznych, konieczne są w tym zakresie dalsze badania. 

Kurzajki można uznać za wyleczone, gdy odnowione zostają prawidłowe warstwy naskórka.

Rokowania i powikłania kurzajek

Ze względu na możliwość leczenia jedynie miejscowego, choroba bywa trudna do całkowitego wyleczenia. Cechuje się tendencją do nawrotów (również z powodu samozakażeń). Wiele wykwitów kurzajek (brodawek wirusowych) - zwłaszcza młodzieńczych - zanika samoistnie, nie pozostawiając widocznych śladów i nie nawracając.

Powikłania kurzajek (brodawek wirusowych) nie są częste, ale mogą wystąpić ze względu na ich położenie, np. nieleczone kurzajki występujące na podeszwach stóp mogą wywoływać ból i utrudniać poruszanie się.

W przypadku kłykcin kończystych powikłania mogą być bardzo poważne i obejmować:

  • utrudnione oddawanie moczu (poprzez zwężenie cewki moczowej, wystąpienie stulejki lub załupka u mężczyzn),
  • uniemożliwienie prowadzenia aktywności seksualnej,
  • poronienia,
  • zakażenia dziecka wirusem HPV podczas porodu,
  • czy nawet nowotwory (zależnie od infekującego typu wirusa).

Ponieważ kurzajki pojawiają się na eksponowanych częściach ciała (dłonie, twarz, szyja), stają się problemem psychologicznym, stanowiącym przeszkodę w kontaktach międzyludzkich i socjalnym życiu chorych.

Zapobieganie kurzajkom

Niestety, ze względu na możliwość przeniesienia patogenu nie tylko drogą bezpośredniego kontaktu z nosicielem, ale również poprzez zakażone przedmioty, całkowite uchronienie się przed infekcją jest trudne.

Zapobieganie powstawaniu kurzajek (brodawek wirusowych)

Niemniej, warto stosować się do zasad postępowania, zmniejszających ryzyko zakażenia, do których należą:

  • Częste i dokładne mycie rąk, zwłaszcza w sytuacjach kontaktu z innymi ludźmi lub dotykania przedmiotów, których wcześniej używało wiele osób.
  • Zachowanie szczególnej higieny podczas korzystania z siłowni, saun i basenów; noszenie klapek, korzystanie wyłącznie z własnego ręcznika, upewnianie się że używany sprzęt jest czysty, etc.
  • Unikanie zadrapań i skaleczeń (również podczas golenia), ułatwiających wnikanie wirusa.
  • Nawilżanie skóry, co zapobiega jej pękaniu i mikrouszkodzeniom.
  • Unikanie ryzykownych zachowań seksualnych i stosowanie prezerwatyw.
  • Dbałość o układ odpornościowy: właściwe odżywanie, unikanie sytuacji stresowych, wykonywanie ćwiczeń fizycznych.

Zalecane postępowanie w przypadku kurzajek (brodawek wirusowych)

Usuwanie kurzajek w domu preparatami dostępnymi bez recepty

Jeżeli kurzajki są pojedyncze i umiejscowione na dłoniach lub stopach, można je bezpiecznie usunąć w domu, bez konieczności konsultacji lekarskiej.

Kurzajki można usunąć samodzielnie używając preparatów dostępnych w aptekach bez recepty. Formuła płynów do stosowania na skórę oparta jest o zawartość kwasów i składników ułatwiających ich przenikanie. Zawarte w preparatach kwasy mają działanie keratolityczne – zmiękczają i rozpulchniają naskórek, a także działają antyseptycznie.

  • Przed aplikacją płynu miejsce wokół brodawki wirusowej zabezpiecz tłustym, gęstym kremem lub wazeliną.
  • Płyn należy nanosić na chorobowo zmienione miejsce, dokładnie na brodawkę, omijając zdrową skórę. Miejsce aplikacji powinno być czyste i suche.
  • Aplikację powtarzaj tak często jak zaleca producent płynu. Czas leczenia jest uzależniony od rodzaju użytego preparatu i rozległości zmiany, średnio trwa 4-6 tygodni.

Kurzajkami łatwo się zarazić.

Podczas leczenia obserwowana jest zmiana kolorytu kurzajki, która z czasem może stopniowo ulegać spłaszczeniu bądź samoczynnie odpadnie. Bez konsultacji z lekarzem dermatologiem nie należy mechanicznie usuwać kurzajki.

Domowa krioterapia na kurzajki

Alternatywą dla leczenia keratolitycznego jest wymrażanie kurzajek przy pomocy zestawów do domowej krioterapii.  Wewnątrz aplikatura znajduje się płyn, który osiąga temperaturę oscylującą wokół - 50◦C. Niska temperatura powoduje uszkodzenie tkanki budującej kurzajkę i w konsekwencji jej odpadnięcie. Zanim zmiana samoczynnie odpadnie skóra pod nią ma czas na regenerację i odbudowę.

  • Przed rozpoczęciem procesu wymrażania kurzajki szczegółowo zapoznaj się z ulotką producenta. W zależności od rodzaju preparatu schemat wymrażania może się nieco różnić.
  • Upewnij się, że miejsce, w którym znajduje się kurzajka jest czyste i suche.
  • Przyłóż aplikator wypełniony płynem zamrażającym do skóry, bezpośrednio w miejscu, w którym znajduje się zmiana.
  • Po odczekaniu czasu rekomendowanego przez producenta (zwykle 10-20 sekund) odsuń od skóry aplikator. W tym momencie może pojawić się uczucie mrowienia bądź niewielki ból w wymrażanym miejscu.
  • Nigdy nie przekraczaj czasu aplikacji! Samowolne wydłużanie bądź skracanie czasu mrożenia może spowodować uszkodzenie skóry bądź przyczynić się do tego, że procedura nie będzie skuteczna.
  • Bezpośrednio po zabiegu zabezpiecz miejsce aplikacji oddychającym opatrunkiem (plastrem, gazikiem itp.).

Po wymrażaniu możesz obserwować zmianę wyglądu kurzajki. Skóra w tym miejscu może przybrać biały kolor, a następnie po 10-14 dniach odpaść wraz z kurzajką.

Nigdy nie odrywaj samodzielnie kurzajki, nawet, jeśli sprawia wrażenie, że zaraz sama odpadnie.

Po zabiegu w miejscu wymrażania może pojawić się pęcherzyk - nie wolno go przekłuwać, zdrapywać ani skubać. Chroń go przed uszkodzeniem, a miejsce zabiegu utrzymuj w czystości, aby zapobiec wystąpieniu infekcji. Proces wymrażania może również spowodować zaczerwienienie i/lub uczucie pieczenia w miejscu zabiegu - jest to reakcja normalna i nie powinna budzić niepokoju.

Kiedy do lekarza z kurzajkami?

Jeśli w ciągu 6-8 tygodni stosowane w domu leczenie nie przynosi widocznej poprawy, zalecana jest konsultacja z dermatologiem. Wizyty lekarskiej nie należy również odkładać, jeżeli kurzajka ulegnie uszkodzeniu, zacznie krwawić bądź będzie sączył się z niej płyn. Może się zdarzyć, że zmiana zacznie się powiększać lub dojdzie do rozsiania kurzajek, również wtedy zasięgnij porady specjalisty. 

Sprawdź dermatologów Warszawie, Krakowie, Wrocławiu lub Poznaniu
Pamiętaj - kurzajkami łatwo się zarazić!

Drogi zarażenia kurzajkami (brodawkami wirusowymi)

Źródła:

Zakażenia HPV jako problem kliniczny Mikołajczyk K., Żaba R.; Przewodnik Lekarza, 2005; 5: 38-475

Metoda fotodynamiczna (ALA-PDT) w leczeniu brodawek zwykłych, płaskich i stóp Polak-Pacholczyk I., Lassota-Falczewska M., Kozłowska M., Kaszuba A., Browarski T.; Postępy Dermatologii i Alergologii, 2008; XXV, 4: 143–150

Leczenie brodawek skórnych wywołanych przez wirusy brodawczaka ludzkiego (HPV, human papillomavirus) Goyal-Stec M., Majewski S.; Postępy Dermatologii i Alergologii, 2006; XXIII, 4: 157–160

Glistnik jaskółcze ziele (Chelidonium majus L.) we współczesnej terapii – wskazania i bezpieczeństwo stosowania Migas P., Heyka M.; Postępy Fitoterapii, 2011, 3: 208-218

Assessment report on Chelidonium majus L., herba ema.europa.eu, 20.01.2012Dowiedz się więcej:

Rak brodawkujący (carcinoma verrucosum) – przegląd objawów klinicznych i histologicznych

https://search.proquest.com/openview/42095bdf669969e0be1eca038c21c2f5/1?pq-origsite=gscholar&cbl=1286337

Etiologia i rodzaje brodawek skórnych

https://www.termedia.pl/Special-paper-Treatment-of-cutaneous-warts-induced-by-human-papillomaviruses-HPV-,7,6551,1,1.html

Frostbite following use of a commercially available cryotherapy device for the removal of viral warts

https://escholarship.org/uc/item/57f6t5zz

Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. Należy potwierdzić przy zakupie badania szczegóły do jego przygotowania.
Data dodania 05.12.2017
Data ostatniej aktualizacji 24.03.2023