Starte zęby - przyczyny, objawy, leczenie

Kompleksowe leczenie stomatologiczne oprócz profilaktyki próchnicy oraz leczenia jej następstw obejmuje również utratę twardych tkanek zęba w innych procesach, np nadmiernym straciem spowodowanym żuciem twardych pokarmów lub nałogowym żuciem gumy. Tym procesem zajmuje się stomatologia neuromięśniowa.
Leczeniem startych zebów zajmuje się stomatologia neuromięśniowa.

Przyczyny ścierania zębów

Nadmierne starcie zębów (nieadekwatne do wieku) oraz ich przedwczesna utrata prowadzi do zaburzeń w układzie kostno-stawowym oraz mięśniowym.

Możliwe przyczyczyny:

  • zębowe (starcia zębów, wady ortodontyczne, brak zębów),
  • ze strony układu nerwowego oraz mięśniowego.

Nadmierne napięcie mięśniowe pochodzenia ośrodkowego oraz obwodowego również prowadzi do przeciążeń w układzie stomatognatycznym, które podobnie objawia się starciem zębów, rozchwianiem a w konsekwencji utratą zębów.

W procesie diagnostycznym pomocne są konsultacje specjalistyczne w zakresie laryngologii, gastrologii, neurologii oraz fizjoterapii.

Przeczytaj także: 

Objawy utraty tkanek twardych zębów

Jeżeli zdolności adaptacyjne organizmu nie zostaną przekroczone, proces przebiega bezobjawowo. Objawy, które zgłasza pacjent oprócz zębów (nadwrażliwość, nieestetyczny wygląd), mogą dotyczyć:

  • zaburzeń słuchu (szumów usznych),
  • bólów w obrębie głowy i szyi,
  • zjawisk akustycznych (klików, trzasków, tarcia) towarzyszących otwieraniu ust oraz żuciu.

Leczenie startych zębów

Leczenie objawowe dotyczy odtworzenia prawidłowych warunków zwarciowych zgodnie z ogólnymi zasadami rehabilitacji stomatologicznej. Wcześniej w uzasadnionych przypadkach przeprowadza się relaksację neuromięśniową.

Natomiast leczenie przyczynowe może wykraczać poza specjalności stomatologiczne, wtedy prowadzone jest przy współpracy lekarzy specjalistów.

Nieodzowna jest również pomoc fizjoterapeutów przy leczeniu i profilaktyce wad postawy. Prawidłowe napięcie mięśniowe oraz balans pomiędzy mięśniami antagonistycznymi (w tym prawidłowej pozycji żuchwy) osiągane jest dzięki zabiegom fizjo- i fizykoterapeutycznym, postępowaniu farmakologicznemu oraz rehabilitacji stomatologicznej.

Terapia psychologiczna, np. poznawczo-behawioralna, może być pomocna w uświadomieniu oraz zmianie destrukcyjnych nawyków dla układu stomatygnatycznego. Psycholog także wspiera pacjenta w trakcie terapii, która jest dodatkowym czynnikiem stresowym dla pacjenta i dostosowuje dla niego techniki radzenia sobie ze stresem.

Pacjent po przeprowadzonym leczeniu pozostaje pod kontrolą lekarza prowadzącego. Okresowe wizyty mają na celu kontrolę uzupełnień protetycznych oraz progresji zmian zachodzących oraz motywacji do przestrzegania zaleceń. 

Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. Należy potwierdzić przy zakupie badania szczegóły do jego przygotowania.
Data dodania 08.12.2017
Data ostatniej aktualizacji 20.09.2022