Rak wątroby
Zdecydowana większość, aż 80%, raków wątroby na świecie dotyka mieszkańców Azji Wschodniej oraz Afryki Subsaharyjskiej i spowodowana jest zakażeniem HBV. W Ameryce Północnej i Europie zachorowalność na raka wątroby jest częściej związana z zakażeniem HCV. Z kolei w Chinach i Afryce Południowej istotnym czynnikiem rakotwórczym jest aflatoksyna B1, czyli szkodliwa substancja wytwarzana przez grzyby pleśniowe, a dokładniej kropidlaki. Poza tym na całym świecie notuje się wzrost zachorowań na raka wątroby spowodowanego nadwagą.
W 2013 w Polsce na raka wątroby zachorowało 1505 osób, a zmarło 1980.
Objawy raka wątroby
Wczesna postać nowotworu nie daje żadnych specyficznych objawów i wykrywana jest najczęściej przypadkowo podczas badań wykonywanych z innego powodu.
Objawy zaawansowanego raka wątroby: |
|
U chorych z marskością wątroby nagłe pojawienie się któregoś z wyżej wymienionych objawów nasuwa podejrzenie rozwoju raka wątroby.
U 5-15% chorych rak wątroby objawia się nagłym, silnym bólem brzucha, który jest wynikiem krwawienia do wnętrza guza lub do jamy otrzewnej.
Przyczyny raka wątroby
Dużą rolę w rozwoju tego nowotworu odgrywa zakażenie HBV lub HCV. Inne czynniki sprzyjające rozwojowi raka wątroby to:
- marskość wątroby – 80% raków wątroby powstaje na bazie marskości
- płeć męska – mężczyźni chorują 3 razy częściej niż kobiety
- środki chemiczne, np. aflatoksyny
- alkohol
- palenie tytoniu
- hemochromatoza – choroba wywołana nadmiernym gromadzeniem żelaza w organizmie
- autoimmunologiczne zapalenie wątroby
- wrodzone choroby metaboliczne
- cukrzyca lub insulinooporność
- zakażenie HIV lub niedobory odporności
Rozpoznanie raka wątroby
Badania pomagające w postawieniu diagnozy to:
- Badania laboratoryjne
- Stężenie AFP (α-fetoproteiny) – jest pomocne w diagnostyce zmian stwierdzonych w wątrobie podczas USG. Poziom AFP > 300 μg/ml wskazuje z dużym prawdopodobieństwem raka wątroby. Ze względu na to, że nie każdy rak wątroby powoduje zwiększenie stężenia AFP oraz poziom ten może być podniesiony również w przebiegu innych chorób oraz innych nowotworów, badanie to nie jest powszechnie stosowane jako badanie przesiewowe. Wykorzystuje się je jednak, razem z USG, w badaniach osób z grupy podwyższonego ryzyka zachorowania.
- Antygen CA 19-9 - marker nowotworowy pomocny w diagnozie nowotworów przewodu pokarmowego
- Badania obrazowe
- USG jamy brzusznej – wykonuje się je jako badanie przesiewowe u osób z grupy podwyższonego ryzyka. Skuteczność USG w wykrywaniu guzów wątroby jest tym większa im większy jest guz - gdy jego średnica jest mniejsza niż 2 cm to wynosi ona 30%.
- TK (tomografia komputerowa) jamy brzusznej z kontrastem – jest to badanie weryfikujące diagnozę, chociaż u osób otyłych używa się go również do badań przesiewowych.
- MRI (rezonans magnetyczny) – jest to bardzo czułe badanie, pozwala wykryć oraz określić stopień zaawansowania raka wątroby, zwłaszcza w przypadku, gdy guz ma >1cm średnicy.
- Badanie histopatologiczne – nie jest konieczne do rozpoznania raka wątroby, ponieważ diagnozę można postawić na podstawie badań obrazowych.
Leczenie raka wątroby
Podstawową metodą leczenia raka wątroby jest operacja – częściowa resekcja lub przeszczepienie wątroby.
Do resekcji kwalifikowani są pacjenci:
- z pojedynczym guzem
- bez zajęcia naczyń wątroby
- bez nadciśnienia w żyle wrotnej
- z prawidłową wartością bilirubiny i liczbą płytek > 100 tys./μl
Po resekcji 5 lat przeżywa 26-50% pacjentów, a w przypadku guzów, których średnica nie przekracza 2 cm nawet 70-90%.
Zabieg przeszczepienia wątroby rozważa się u chorych, którzy spełniają tzw. kryteria mediolańskie, czyli:
- mają pojedyncze ognisko raka wątroby o średnicy <5 cm LUB maksymalnie 3 zmiany o średnicy ≤3 cm każda
- guz nie nacieka naczyń wątroby
Skuteczność przeszczepu, liczona w 5-letnich przeżyciach, wynosi 61,7%. Mimo wysokiej skuteczności zabiegu jego ograniczeniem jest mała liczba dawców i okres oczekiwania wynoszący ok. rok. W tym czasie ok. 40% pacjentów przestaje spełniać kryteria kwalifikacyjne.
U chorych, którzy nie kwalifikują się do żadnego rodzaju leczenia operacyjnego lub mają wznowę choroby, stosuje się doustnie sorafenib. W przeprowadzonych wieloletnich badaniach nie stwierdzono skuteczności innych środków klasycznej chemioterapii.
W celu spowolnienia rozrostu guza i przedłużenia czasu przeżycia pacjentów czekających na przeszczep wątroby wykorzystuje się również metody miejscowe:
- wstrzykiwanie alkoholu do guza – warunkiem skuteczności metody jest średnica guza <5 cm
- kriochirurgia
- termoablacja z użyciem fal radiowych
Rokowanie i powikłania rakowi wątroby
Rak wątroby charakteryzuje się szybkim przebiegiem – guz podwaja swoją masę średnio w 4 miesiące. Spośród pacjentów z rakiem rozpoznanym we wczesnym stadium, 65% przeżywa bez leczenia 3 lata. W stadium średniozaawansowanym okres przeżycia bez leczenia wynosi 16 miesięcy, w stadium zaawansowanym – 6 miesięcy, a w stadium terminalnym – 3-4 miesiące.
W ciągu ostatnich 20 lat śmiertelność z powodu raka wątroby wzrosła o ponad 50%. Współczynnik przeżycia 5 lat wynosi 16%.
Powikłaniem raka wątroby są przerzuty, które najczęściej pojawiają się w płucach i węzłach chłonnych. Rzadziej zlokalizowane są w kościach, mózgu, nerkach, nadnerczach, śledzionie, otrzewnej, opłucnej i trzustce. Przerzuty wskazują na duże zaawansowanie choroby i ich pojawienie się zmniejsza szansę na pełne wyleczenie.
Zapobieganie rakowi wątroby
Najlepszą metodą profilaktyki raka wątroby jest unikanie zakażenia wirusami HBV i HCV (szczepienie przeciwko HBV, stosowanie prezerwatyw podczas współżycia płciowego, unikanie kontaktu z krwią itp.), unikanie alkoholu oraz rzucenie palenia.
Nie istnieją programy badań przesiewowych skierowane do całej populacji, dotyczą one jedynie osób z grup zwiększonego ryzyka i obejmują badanie USG jamy brzusznej oraz badanie stężenia AFP wykonywane co 6-12 miesięcy. Grupy te to:
- Wśród chorych na WZW B:
- chorzy z marskością wątroby
- chorzy z rakiem wątroby w rodzinie
- Afrykanie powyżej 20. roku życia
- chorzy ze współistniejącymi chorobami wątroby
- chorzy z wysokim poziomem wiremii, czyli stężeniem DNA HBV
- Wśród chorych na inne choroby wątroby:
- Azjaci: mężczyźni powyżej 40. roku życia, a kobiety powyżej 50. roku życia
- chorzy z przewlekłym WZW C lub marskością wątroby
- chorzy z marskością alkoholową
- chorzy z genetycznie uwarunkowaną hemochromatozą
- chorzy z pierwotnym zapaleniem dróg żółciowych
- chorzy z niedoborem α1-antytrypsyny
- chorzy z niealkoholowym stłuszczeniem wątroby
- chorzy z autoimmunizacyjnym zapaleniem wątroby
Pamiętaj!
- Zaszczep się przeciwko WZW B.
- Stosuj prezerwatywy podczas współżycia płciowego – dzięki nim zmniejszysz ryzyko zakażenia się HBV, HCV i innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową.
- Unikaj alkoholu.
- Rzuć palenie.
Źródło:
- „Zakaźne choroby wątroby i dróg żółciowych” pod red. Krzysztofa Simona.
- „Interna Szczeklika 2015”.
- Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Hepatologicznego dotyczące rozpoznania i leczenia HCC (raka wątrobowo komórkowego) w oparciu o standardy American Association of the Study of the Liver Diseases (AASLD) oraz European Association for the Study of the Liver (EASL) z 2005 roku z modyfikacjami z roku 2008.
- Rekomendacje leczenia WZW C Polskiej Grupy Ekspertów HCV 2016.
- „Diagnostyka obrazowa guzów wątroby. Rozpoznanie i kwalifikacja do leczenia.” Pod red. Marka Gołębiowskiego, Piotra Małkowskiego i Krzysztofa Zieniewicza.
Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. |