Lucerna siewna. Zwyczajna roślina, niezwykłe właściwości

Lucerna (Medicago sativa L.) to należy roślin pastewnych. Pochodzi z Bliskiego Wschodu, gdzie pod nazwą „alfalfa” stosowana jest od dawna jako środek leczniczy oraz zwiększający witalność. Do Europy przywiózł ją Aleksander Wielki, który docenił jej wartość w postaci… paszy dla koni. Alfalfa z arabskiego znaczy „ojciec”, co prawdopodobnie ma związek z nadzwyczajnym działaniem wzmacniającym i leczniczym tej rośliny. Nie bez przyczyny biolog Frank Bouer nazwał lucernę „wielkim uzdrowicielem”.
Lucerna wzmacnia system immunologiczny, spowalnia procesy starzenia, zwiększa siłę życiową/

Lucerna jako roślina lecznicza

Nadziemne części lucerny bogate są w beta-karoten, witaminy B, C, D, E i K oraz sole mineralne, takie jak potas, żelazo, wapń, magnez, mangan, krzem i fosfor. Pod względem zawartości łatwo przyswajalnego żelaza lucerna jest wśród roślin rekordzistką, co sprawia, że stosowana bywa jako środek na tzw. dobrą krew. Oprócz tego zawiera naturalny fluor, który gromadząc się w organizmie, wpływa na stan emalii zębowej, chroni przed próchnicą i zapobiega paradontozie. Dzięki wysokiej zawartości chlorofilu sprawdza się jako środek odtruwający z toksyn i redukujący zakwaszenie organizmu. Ze względu na obecność węglanu magnezu, który posiada właściwości alkalizujące, stosowana jest w leczeniu wrzodów trawiennych. Jednocześnie roślina ta wspomaga wchłanianie i przyswajanie węglowodanów, białka, wapnia, żelaza i innych pierwiastków śladowych.

Właściwości i zastosowanie lucerny

Z uwagi na właściwości odżywcze oraz bogaty skład witaminowy i mineralny lucerna może być traktowana jako naturalna multiwitamina. Stosuje się ją także w zaburzeniach układu pokarmowego – wzdęciach, wrzodach, braku apetytu. Posiada zdolność regeneracji śluzówki przewodu pokarmowego, przez co wspomaga leczenie wrzodów trawiennych i podrażnień. Dodatkowo sprzyja rozwojowi przyjaznych bakterii jelitowych i stanowi skuteczny środek przeciwgrzybiczny. Lucerna jest pomocna w leczeniu dny moczanowej – działa moczopędnie, powodując wydalanie soli kwasu moczowego. Poprzez działanie moczopędne wspomaga również leczenie ostrego i przewlekłego zapalenia pęcherza moczowego i prostaty. Okazuje się przydatna w miejscowych obrzękach oraz w sytuacjach, kiedy dochodzi do nadmiernego nagromadzenia płynów w organizmie. Znany jest też dobroczynny wpływ lucerny na układ krążenia. Saponiny triterpenowe zawarte w korzeniu tej rośliny obniżają cholesterol, nie wpływając przy tym na poziom jego dobrej frakcji (HDL), chronią przed arteriosklerozą i pobudzają regresję miażdżycy.

Inne ważne zastosowania lucerny

Lucerna działa szczególnie korzystnie na osoby w wieku starszym i rekonwalescentów. Wzmacnia system immunologiczny, spowalnia procesy starzenia się, zwiększa siłę życiową i wydolność fizyczną oraz zapewnia lepszy sen. Niezbędna staje się zwłaszcza zimą i wiosną w profilaktyce różnego rodzaju infekcji. Ponadto wykazuje aktywność podobną do estrogenów (zawiera fitoestrogeny roślinne). Może być więc stosowana u kobiet w okresie menopauzy oraz w profilaktyce raka piersi. U matek karmiących piersią lucerna zwiększa laktację.

Lucerna w apteczce

Zalecana dawka lucerny to około 500 mg dziennie. Ponieważ roślina ta zawiera duże ilości witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, dłuższa kuracja może spowodować ich kumulację. Dlatego po 2–3 miesiącach należy zrobić przerwę. Najlepiej wybierać suplementy bez sztucznych dodatków smakowych i zapachowych. Preparaty zawierające lucernę są idealnie zabezpieczone, gdy znajdują się w opakowaniach z ciemnego szkła, które chroni przed światłem, wilgocią oraz zmianami temperatury.

Środki ostrożności i przeciwwskazania stosowania lucerny

Ze względu na dużą zawartość witaminy K osoby zażywające leki zmniejszające krzepliwość krwi (tzw. antykoagulanty) nie powinny stosować preparatów lucerny bez konsultacji z lekarzem. Są one przeciwwskazane również u kobiet w okresie ciąży.

„Twój Farmaceuta” nr 7, wrzesień/październik 2016

Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. Należy potwierdzić przy zakupie badania szczegóły do jego przygotowania.
Data dodania 03.01.2018
Data ostatniej aktualizacji 01.02.2022