Typy depresji

Depresję dzieli się na kilka typów, a każdy z nich ma charakterystyczne cechy. Często różnią się przyczyny i wskazane formy leczenia.
Rodzaje depresji

Depresja endogenna

Zaburzenie o podłożu biologicznym. Jej przyczyną jest zaburzone funkcjonowanie układu nerwowego. U chorego stwierdza się za niski poziom neuroprzekaźników odpowiadających za dobre samopoczucie i witalność organizmu: serotoniny, noradrenaliny i dopaminy.

Depresja endogenna trwa wiele miesięcy, czasem nawet lat. Objawy tej choroby są bardzo silne, a leczenie wymaga środków farmakologicznych, a czasem nawet leczenia w szpitalu. W najtrudniejszych przypadkach psychoterapia nie przynosi żadnego skutku, pojawiają się myśli samobójcze.

Ten rodzaj depresji pojawia się cyklicznie w trakcie życia i może występować w kolejnych pokoleniach, choć naukowcy nie znaleźli jeszcze genu odpowiedzialnego za jej przekazywanie.


Dowiedz się więcej o genetycznych, biologicznych i psychologicznych przyczynach depresji >>


Depresja agitowana (lękowa)

Dominującym jej objawem jest niepokój psychoruchowy, lęk, drażliwość i wybuchowość, co jest wynikiem potrzeby rozładowania napięcia.

Ten rodzaj depresji obciążony jest wysokim ryzykiem samobójstwa.


Przeczytaj artykuł: "Depresja - podstawowe informacje o chorobie"


Depresja reaktywna

Pojawia się jako reakcja na trudne i stresujące doświadczenie. Jej przyczyną może być np. strata lub śmierci kogoś bliskiego, nieszczęśliwa miłość, rozwód, utrata pracy. Jej cechą charakterystyczną jest to, że trwa krócej, objawy mają mniejsze nasilenie. Stosunkowo łatwa w diagnozie, gdyż znana jest jej przyczyna. Najlepszą formą pomocy jest psychoterapia, niekiedy wspierana farmakologicznie.

Dystymia (depresja nerwicowa)

To stale utrzymujący się obniżony nastrój. Niekiedy jest następstwem choroby organicznej. Ze względu na swój łagodniejszy od typowego epizodu depresyjnego przebieg, bywa traktowana jako cecha charakteru, a w rzeczywistości to choroba przewlekła.

Depresja poporodowa

Bezpośrednią jej przyczyną są zmiany hormonalne towarzyszące porodowi. Chora nie przejawia zainteresowania dzieckiem, jest drażliwa, zmęczona, źle sypia, nie ma sił. Szacuje się, że depresja poporodowa dotyczy około 10-15 proc. matek.


Sprawdź informacje o depresji poporodowej, objawach i leczeniu.


Depresja sezonowa

Jest reakcją organizmu na niedobór światła i związany z tym spadek neuroprzekaźników. Pojawia się w okresach jesienno-zimowych i towarzyszy jej spadek nastroju oraz energii, melancholia, drażliwość, zaburzenia snu, wzmożony apetyt na słodycze.

Objawy łagodzi się poprzez leczenie farmakologiczne i psychoterapeutyczne.


Dowiedz się wiecej na temat depresji sezonowej, czym różni się od jesiennej chandry i jak ją leczyć.


Choroba afektywna dwubiegunowa

Charakteryzuje się naprzemiennie występującym po sobie epizodami depresji (silny spadek nastroju) i manii (podwyższony nastrój), przerywanymi okresami remisji.

Zwykle pojawia się w wieku ok. 20-30 lat i trwa całe życie. Leczenie polega głównie na farmakoterapii. 


Dowiedz się więcej o chorobie dwubiegunowej, objawach, leczeniu.


Osłupienie depresyjne

Stan zahamowania psychoruchowego, który jest jedną z najcięższych form depresji. Chory nie podejmuje żadnej aktywności, pozostaje nieruchomo w jednej pozycji, nie odzywa się i nie kontaktuje z otoczeniem. Wymaga intensywnego leczenia szpitalnego.

Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. Należy potwierdzić przy zakupie badania szczegóły do jego przygotowania.
Data dodania 21.07.2020
Data ostatniej aktualizacji 27.06.2023