Medicover
Fibrynogen to jedno z białek, które jest niezbędne do powstania skrzepu. Badanie jego stężenia pozwala między innymi stwierdzić, czy jest go wystarczająco dużo, by zapewnić prawidłowy przebieg procesu krzepnięcia krwi. Jest to badanie biochemiczne wykonywane u pacjentów na podstawie próbki krwi żylnej.
Spis treści:
Co to jest fibrynogen?
Krzepnięcie krwi jest bardzo ważnym procesem, który przebiega prawidłowo pod wpływem ponad 20 czynników. Dla zdrowia, ale i życia człowieka ważne jest, aby krew krzepła w określonym tempie, ponieważ zbyt wolne powstawanie skrzepów zwiększa ryzyko wystąpienia krwotoków.
Fibrynogen jest jednym z białek, które pełni istotną funkcję w tym procesie. W warunkach fizjologicznych, gdy dojdzie do uszkodzenia tkanek lub ściany naczynia, czynniki biorące udział w krzepnięciu krwi zostają aktywowane, zapoczątkowując proces, w którym fibrynogen przekształcany jest w nierozpuszczalne nici fibryny. Fibryna natomiast bierze bezpośredni udział w tworzeniu skrzepu.
Kto powinien wykonać badanie poziomu fibrynogenu?
Badanie aktywności fibrynogenu wykonywane jest u osób, u których lekarz podejrzewa problemy z krzepliwością. Diagnostyka w kierunku zaburzeń krzepliwości wykonywana jest zazwyczaj w przypadku wystąpienia określonych symptomów.
Wśród niepokojących objawów wskazać należy m.in.
- przedłużające się krwawienia – z nosa, dziąseł,
- długo krwawiące rany po przecięciu powłok skórnych,
- obecność krwi w moczu lub stolcu.
Badanie warto wykonać u osób, które wykazują szczególną skłonność do występowania siniaków, pojawiających się nawet po niewielkim urazie.
Wartość fibrynogenu oznacza się również przy podejrzeniu zakrzepicy bez określonej przyczyny, zwłaszcza jeśli łączy się to z nieprawidłowym czasem protrombinowym (PT) i czasem częściowej tromboplastyny po aktywacji (aPPT).
Jest to także jedno z badań profilaktycznych wykonywanych u osób znajdujących się w grupie ryzyka, tj. takich, które w rodzinie mają osoby z wrodzonymi zaburzeniami krzepnięcia lub zmagających się ze zmniejszoną produkcją fibrynogenu.
Wskazaniem do wykonania badania jest też przyjmowanie przez pacjenta związanych z fibrynogenem leków rozrzedzających krew.
Fibrynogen jest białkiem wytwarzanym w wątrobie, dlatego badanie może być wykorzystywane w celu oceny funkcjonowania tego narządu. W niektórych przypadkach przydatne jest również w procesie oceny ryzyka powikłań zakrzepowych, jakie mogą wystąpić w następstwie zawału serca lub udaru mózgu.
Ponieważ fibrynogen jest białkiem ostrej fazy, badanie jego stężenia wykorzystuje się też niekiedy do śledzenia przebiegu ostrych infekcji.
Przygotowanie i przebieg badania stężenia fibrynogenu we krwi
Badanie nie wymaga specjalnego przygotowania. Wyjątkiem są osoby, które przyjmują leki rozrzedzające krew. Niezbędna jest wówczas konsultacja z lekarzem, który określi, czy konieczne jest ich odstawienie, a jeśli tak, to na jaki czas.
Zaleca się pobranie krwi na czczo.
| Na czczo | W godzinach porannych | Szczególne wymagania |
| TAK | TAK | NIE |
Materiałem do badania jest osocze krwi.
Fibrynogen – normy. Co oznacza wynik badania
Przykładowa norma dla osoby dorosłej wynosi 200-393 mg/dl - jednak w bezwzględnie zawsze należy sprawdzić wskaźniki z laboratorium. Na otrzymanym wyniku wskazane są przedziały referencyjne uwzględniające wykorzystaną metodę badania i sprzęt. W przypadku tego badania wartości prawidłowe określane są w zależności od wieku pacjenta.
Oceniając wynik, należy pamiętać, że interpretację najlepiej jest pozostawić lekarzowi, ponieważ weźmie on pod uwagę indywidualny stan zdrowia pacjenta.
Fibrynogen - podwyższony poziom
Wyższe stężenie fibrynogenu we krwi może mieć różne przyczyny. Często jest to ogólnoustrojowa odpowiedź organizmu na infekcje i stany zapalne. Podwyższone wyniki mogą być również wskutkiem urazu lub oparzenia. Stężenie powyżej normy obserwuje się u osób z zawałem serca czy po poważnych zabiegach operacyjnych - w takim przypadku wynik wraca do normy po tzw. okresie krytycznym.
Podwyższony poziom fibrynogenu świadczyć może także o chorobach reumatologicznych i autoimmunologicznych. Ponadto może wystąpić w przebiegu niektórych chorób nerek, w których dochodzi do utraty białka oraz towarzyszyć chorobom nowotworowym (m.in. szpiczak mnogi).
Wysoka wartość fibrynogenu wskazywać może także na choroby wątroby, cukrzycę, nadciśnienie tętnicze oraz występować u osób zmagających się z nadwagą lub będących w trakcie terapii estrogenami.
Niskie stężenie fibrynogenu
Nie tylko zbyt wysokie stężenie jest powodem do niepokoju. Gdy białka będzie za mało, organizm narażony jest na wiele problemów. Niedobór fibrynogenu może pojawić się u pacjentów zmagających się z:
- rozsianym zespołem wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (DIC),
- chorobami nowotworowymi, którym towarzyszą przerzuty,
- ostrą białaczką promielocytową,
- powikłaniami położniczymi.
W tych sytuacjach dochodzi do nadmiernego rozpadu fibrynogenu.
Niedobór fibrynogenu może być spowodowany zmniejszeniem produkcji białka u osób z ciężkimi chorobami wątroby oraz u pacjentów w trakcie terapii trombolitycznej i L-asparaginazą.
Zdarza się, że obniżone stężenie fibrynogenu jest spowodowany chorobami genetycznymi lub ma związek ze spożywanym przez pacjenta alkoholem.
Częste pytania i odpowiedzi:
Fibrynogen kiedy wyniki?
Czas oczekiwania na wynik wynosi 1 dzień roboczy.
Jak zmniejszyć poziom fibrynogenu?
Zalecenia wyda lekarz na podstawie wyniku testu i innych czynników uwględnionych w wywiadzie. Bez wątpienia jednak na wysoki poziom wskaźnika ma zbyt duża masa ciała, nieprawidłowe odżywianie i zbyt mała ilość ruchu.