Medicover
Na czym polega BDSM?
BDSM jest formą aktywności seksualnej, będącą częścią kinku, czyli nienormatywnych zachowań seksualnych o szerszym zakresie (można tu wyróżnić dodatkowo np. fetysze, dirty-talk, uczestniczenie w imprezach erotycznych itp.).
Jest skrótem od angielskich słów: Bondage / Discipline; Dominance / Submission; Sadism / Masochism, oznaczających kolejno związanie (zniewolenie, unieruchomienie) / dyscyplinę; dominację i uległość; sadyzm oraz masochizm. Zakres zachowań, pieszczot, gadżetów itp. wykorzystywanych w ramach BDSM jest bardzo szeroki.
Podstawowe elementy BDSM
Mówiąc o BDSM, możemy wyróżnić 3 obszary:
- związanie (zniewolenie, unieruchomienie) i dyscyplina – elementy z tego obszaru to krępowanie, podduszanie, zawiązywanie oczu, wymierzanie kar, klapsów, spełnianie żądań osoby dominującej, odgrywanie ról, ubieranie konkretnych, czasem niewygodnych, elementów garderoby itp.
- dominacja i uległość – osoby uprawiające seks BDSM przyjmują w nim określone role, np. dominującą (top) lub uległą (bottom). Ważne jest tutaj, że przyjmowanie ról ma bardziej aspekt psychologiczny i odbywa się poprzez świadomą zgodę wszystkich partnerów biorących udział w akcie seksualnym.
- sadyzm i masochizm – osoby stosujące praktykę BDSM wybierają albo zadawanie fizycznego bólu i upokorzenia, dominują w akcie seksualnym albo też decydują się na przyjmowanie konsekwencji działań partnera, z którym współżyją.
| Powiązane tematy: Fetysz – co to jest i jakie są jego rodzaje? Kiedy staje się niezdrowy? |
Czym się różni BDSM od sadomasochizmu?
Trudno mówić tu o różnicach, ponieważ można uznać sadomasochizm jako element BDSM. Sadomasochizm to występowanie podniecenia zarówno w sytuacji sadystycznej (zadawanie bólu drugiej osobie), jak i masochistycznej (przyjmowanie bólu). Najczęściej dzieje się to równocześnie.
Jeśli chodzi o BDSM, osoba, która praktykuje ten rodzaj aktywności może, ale nie musi łączyć w sobie obu preferencji, tj. zarówno do zadawania, jak i przyjmowania bólu. W BDSM partner może być osobą przyjmującą rolę dominującą (sadystyczną) związaną z zadawaniem bólu, upokorzenia, karaniem, krępowaniem, ciągnięciem za włosy, biczowaniem, kneblowaniem itp., albo osobą uległą (masochistyczną) i przyjmować konsekwencje praktyk stosowanych przed osobę sadystyczną.
Warto zaznaczyć, że jeśli takie praktyki seksualne trwają minimum 6 miesięcy i wiążą się z cierpieniem związanym z samą preferencją lub ograniczeniem funkcjonowania zawodowego, szkolnego, społecznego, osobistego, to może być to wskazanie do postawienia rozpoznania masochizmu lub sadyzmu (wg Klasyfikacji DSM-5).
Czy seks BDSM jest bezpieczny?
BDSM jest praktyką seksualną, która z założenia odbiega od delikatnego, waniliowego seksu. Zawiera w sobie elementy, które powszechnie uznawane są za przemoc, jednak podczas seksu mają one posiadać jedynie znamiona zachowań zwiększających podniecenie i przyjemność seksualną.
To, że ten rodzaj seksu nie jest to uznawany za przemoc seksualną, podyktowane jest przez kilka warunków, które w przypadku BDSM muszą być spełnione.
Pierwszym z nich jest konsensualność, czyli świadoma zgoda wszystkich partnerów uczestniczących w akcie seksualnym (osoby powinny posiadać wiedzę o tym na co się zgadzają, nie ma tu miejsca na przymus).
Kolejnym elementem bezpieczeństwa w BDSM jest ustalenie bezpiecznego słowa lub gestu, po wypowiedzeniu lub wykonaniu którego, dana pieszczota lub cały stosunek muszą zostać przerwane. Jest to oznaka, że osoba podległa osiągnęła swój limit, którego nie można przekroczyć.
Zdecydowanie praktyki seksualne BDSM są bezpieczniejsze w momencie, kiedy biorące w nich udział osoby są świadome własnych granic i własnej seksualności. Oczywiście eksperymentowanie w seksie i próbowanie nowych rzeczy może być pociągające, ale jeżeli ktoś zna swoje limity, to będzie w stanie w odpowiednim momencie powiedzieć stop, nie musząc się mierzyć z niechcianym dyskomfortem czy bólem.
Paradoksalnie w praktykach BDSM ważne jest opiekowanie się sobą wzajemnie i bycie uważnym na drugą osobę, niezależnie od przyjmowanej roli.
BDSM może być niebezpieczny, jeśli łamie się te zasady lub też wtedy, kiedy praktyki seksualne są bardzo ryzykowne. Możemy tu zaliczyć np. rażenie prądem lub podduszanie. Niektóre osoby w praktyce BDSM angażują się w zachowanie zwane asfiksjofilią (lub hipoksyfilią), która polega na doprowadzaniu osoby (lub siebie) do stanu bliskiego uduszenia, poprzez założenie szczelnej torebki na głowę, zawiązywanie i zaciskanie pętli wokół szyi lub wdychanie azotynu amylu („poppers”). Takie zachowania mają służyć szczególnie silnemu pobudzeniu seksualnemu, jednak mogą również doprowadzić do śmierci.
Jakkolwiek kontrowersyjnie by to nie zabrzmiało – osoby świadomie godzące się na taką aktywność seksualną mają do niej pełne prawo. Oczywiście wiele osób może zastanawiać się, czy nie należy zakazać takich praktyk, gdyż ktoś w ich wyniku może stracić życie… Jednak pamiętajmy, że osoby praktykujące BDSM są świadome ryzyka, podobnie jak osoby np. wspinające się po górach lub uprawiające ryzykowne sporty (itp.!) – one również ryzykują życiem, ale są gotowe na takie ryzyko dla odczuć, które te aktywności za sobą niosą.
Czy BDSM jest czymś normalnym?
Jak zaznaczono na początku, BDSM jest nienormatywnym (niestandardowym) zachowaniem seksualnym, jednak jedynie w niektórych przypadkach można uznawać je jako coś niepożądanego. Zachowanie seksualne można rozpatrywać w kontekście różnych norm (np. norma statystyczna, medyczna, prawna, socjologiczna, kulturowa, religijna), jednak jest to temat bardzo obszerny.
W odniesieniu do różnych norm można by stwierdzić, że BDSM je narusza. Jednak często nawet pozaseksualne zachowania, które uznawane są za normalne, naruszają te same normy. Dla przykładu można tu podać praktykę medyczną, według którego normą jest zachowanie niezagrażające zdrowiu i życiu jednostki. W tym przypadku wiele praktyk z zakresu BDSM może naruszać tą normę, jednak pozaseksualne praktyki, tj. palenie papierosów, niezdrowa dieta itp. również stoją do niej w opozycji, a powszechnie uważane są za normalne. Podobnie można analizować inne normy.
Należy zwrócić jednak uwagę na normę prawną i pamiętać, że brak konsensualnej zgody na jakąkolwiek aktywność seksualną (nie tylko BDSM) nosi znamiona przestępstwa.
Jak już wspomniano wcześniej, za zaburzenie można uznać również masochizm i sadyzm , jednak muszą one spełniać kryterium czasowe (czas trwania min. 6 miesięcy) i wiązać się z osobistym cierpieniem jednostki lub upośledzeniem w różnych obszarach życia.
Duży nacisk kładzie się na podkreślanie patologicznego aspektu takich praktyk jak BDSM, jednak warto pamiętać, że konsensualne aktywności w tym wymiarze mogą pozytywnie wpływać na uczestniczące w nich jednostki i dawać możliwość cieszenia się własną seksualnością.
Źródła:
American Psychiatric Association (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders (5th ed.). Washington DC: Author.
Morrison, J. (2016). DSM-5 bez tajemnic. Praktyczny przewodnik dla klinicystów.
Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Pitagora, D. (2013). Consent vs. Coercion: BDSM Interactions Highlight a Fine but Immutable Line. The New School Psychology Bulletin, Vol. 10, No. 1, 27-36.
Przeczytaj także:
Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. Należy potwierdzić przy zakupie badania szczegóły do jego przygotowania. |