Medicover
Czym jest seksualny masochizm?
Określenie „masochizm” wywodzi się od nazwiska austriackiego pisarza Leopolda von Sachera-Masocha. Zaczęło funkcjonować w dyskursie medycznym pod koniec XIX wieku za sprawą psychiatry Richarda von Krafft-Ebinga. Niedługo później zjawisko to trafiło pod lupę psychoanalityków, m.in. Zygmunta Freuda.
Seksualny masochizm odnosi się do częstych fantazji o byciu bitym, poniżanym, upokarzanym, które są niezbędne do osiągnięcia orgazmu. Diagnoza zaburzenia postawiona zostaje wówczas, gdy fantazje te są przyczyną silnego dystresu i utrudniają funkcjonowanie w codziennym życiu. Termin ten został co prawda całkowicie usunięty z klasyfikacji ICD-11, jednak nadal figuruje w klasyfikacji DSM-5 jako zaburzenie preferencji seksualnych.
Jak objawia się masochizm seksualny?
Zachowania masochistyczne w trakcie stosunku seksualnego mogą przybierać różne formy. Zaliczają się do nich związane z bólem i upokorzeniem m.in. wiązanie, bicie, podduszanie czy zadawanie ran. Aktywności te wraz z upływem czasu mogą przybierać na intensywności, a tym samym stanowić coraz większe zagrożenie dla praktykujących je osób. Co więcej, upokarzanie może mieć nie tylko wymiar fizyczny, ale i psychiczny oraz emocjonalny.
Nawiązując do definicji z klasyfikacji DSM-5, potrzeby i fantazje o zabarwieniu masochistycznym muszą utrzymywać się minimum sześć miesięcy, aby doszło do postawienia diagnozy. Dodatkowo kluczowym elementem w procesie stawiania takowego rozpoznania są znaczące trudności w funkcjonowaniu na wielu płaszczyznach codziennego życia wynikające ze skłonności masochistycznych.
Osoby zmagające się z wspomnianym zaburzeniem mogą doznawać silnego lęku, borykać się z poczuciem winy, wstydu oraz obsesyjnych myśli w związku z angażowaniem się w masochistyczne zachowania.
Asfiksjofilia (podduszanie)
Szczególnym przykładem seksualnego masochizmu jest tzw. asfiksjofilia, która polega na doświadczaniu przyjemności seksualnej poprzez ograniczanie dostępu powietrza poprzez podwieszanie czy użycie plastikowego worka. Niektórzy angażują się w takie zachowania z partnerem, inni zaś robią to samodzielnie, co jest bardzo niebezpieczne - może skutkować śmiercią w wyniku uduszenia.
Powiązane tematy:
Przyczyny masochizmu
Nie istnieje jedna ogólnie przyjęta teoria, która tłumaczyłaby genezę masochizmu. Niemniej, jest kilka koncepcji niosących cząstkowe odpowiedzi.
Jedna z nich sugeruje, iż parafilie są wynikiem tłumienia w sobie fantazji seksualnych, które powszechnie uchodzą za niestosowne – z czasem przybierają one na sile, a ukierunkowane na siebie agresywne zachowania mają łagodzić wewnętrzne napięcie psychiczne masochisty i niejako oczyścić z poczucia winy.
Następna mówi o tym, że zachowania sadomasochistyczne są pewną formą mentalnej ucieczki i pozwalają praktykującym je osobom osiągać stan medytacyjny.
Inna teoria tłumaczy, iż zaburzenia preferencji seksualnych pojawiają się na kanwie wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie – osoba musiała doświadczyć w życiu niezwykle traumatycznych sytuacji, które spowodowały, że czułe zbliżenie i dotyk są absolutnie niewystarczające do osiągnięcia przyjemności ze współżycia.
Masochizm - leczenie. Gdzie szukać pomocy?
Tak jak w przypadku innych parafilii (np. froteryzm, fetysz czy ekshibicjonizm), masochizm seksualny poddaje się leczeniu psychoterapeutycznemu (u terapeuty psychologa) oraz niekiedy farmakologicznemu.
Celem psychoterapii jest odkrycie przyczyn dystresu i przepracowanie ich, aby pacjent w zdrowy sposób mógł realizować swoje potrzeby, często nie tylko te dotyczące sfery seksualnej. Psychoterapeuta pomaga znaleźć sposób na korekcję przekonań, które doprowadzają do pojawiania się myśli o poddawaniu się przemocy oraz robieniu sobie krzywdy.
Źródła:
Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, Fifth Edition
Frédérike Labrecque , Audrey Potz , Émilie Larouche & Christian C. Joyal
(2020): What Is So Appealing About Being Spanked, Flogged, Dominated, or Restrained? Answers from Practitioners of Sexual Masochism/Submission, The Journal of Sex Research
psychologytoday.com/us/conditions/sexual-masochism-disorder
psychologytoday.com/us/blog/the-me-in-we/202103/understanding-the-pleasure-pain
ICD-11 vs. ICD-10 – przegląd aktualizacji i nowości wprowadzonych w najnowszej wersji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób WHO
Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. |