Macromax

Nazwa handlowa

Macromax

Dostępność

Na receptę

Postać

Tabletki powlekane, tabletki ulegające rozpadowi w jamie ustnej

Dawka

500 mg, 20 mg, 100 mg

Podanie

Doustne

Substancja czynna

Azytromycyna

Opakowanie

3 tabl., 6 tabl., 9 tabl., 12 tabl., 15 tabl.

Działanie

Przeciwbakteryjne

Ciąża

Stosowanie dopuszczone, gdy korzyści przekraczają ryzyko

Karmienie piersią

Stosowanie niezalecane

Macromax co to jest?

Macromax to antybiotyk dostępny wyłącznie za okazaniem recepty. Występuje w postaci:

  • tabletek powlekanych 500 mg; 3 lub 6 sztuk,
  • tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej 20 mg; 9, 12 lub 15 sztuk,
  • tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej 100 mg; 3 lub 6 sztuk.

Refundacja Macromax dotyczy tabletek powlekanych 500 mg w opakowaniu zawierającym 3 sztuki. Wynosi 50% i przysługuje osobom chorych na mukowiscydozę i we wszystkich innych zarejestrowanych wskazaniach.

Substancją czynną preparatu jest azytromycyna w postaci dwuwodzianu. Azytromycyna należy do grupy antybiotyków makrolidowych z klasy azalidów. Stosowana jest w zwalczaniu wybranych bakterii tlenowych gram-dodatnich i gram-ujemnych, a także w przypadku bakterii beztlenowych i innych drobnoustrojów. Ich pełna lista znajduje się w ulotce leku.

Skład preparatu

Skład Macromax zależy od wersji preparatu.

1 tabletka powlekana Macromax 500 mg zawiera 500 mg azytromycyny. Substancje pomocnicze: celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, powidon K25, magnezu stearynian, krzemionka koloidalna bezwodna.
Otoczka: kopolimer metakrylanu butylu zasadowy (Eudragit E PO), talk, tytanu dwutlenek (E 171), dibutylu sebacynian, sodu laurylosiarczan, polisorbat 80, indygotyna (E 132), lak.

1 tabletka ulegająca rozpadowi w jamie ustnej Macromax 20 mg oraz 100 mg zawiera odpowiednio 20 lub 100 mg azytromycyny.
Substancje pomocznicze: celuloza mikrokrystaliczna typ 101, krzemionka koloidalna bezwodna (E 551), kopolimer metakrylanu butylu zasadowy, sodu laurylosiarczan, dibutylu sebacynian, talk, tytanu dwutlenek (E 171), celuloza mikrokrystaliczna typ 200, hydroksypropyloceluloza niskopodstawiona, aromat jabłkowy [zawierający jako główne składniki maltodekstrynę, gumę arabską, triacetynę, naturalne substancje smakowe], sukraloza (E 955), magnezu stearynian.

Wskazania do stosowania

Antybiotyk Macromax wykorzystuje się w leczeniu chorób, które zostały wywołane drobnoustrojami wrażliwymi na substancję czynną leku. Należą do nich:

  • zakażenia dolnych dróg oddechowych: ostre zapalenie oskrzeli, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli, zapalenie płuc od postaci lekkiej do umiarkowanie ciężkiej (w tym śródmiąższowe zapalenie płuc),
  • zakażenia górnych dróg oddechowych: bakteryjne zapalenie gardła, zapalenie zatok, zapalenie migdałków,
  • ostre zapaleniu ucha środkowego,
  • zakażenia skóry i tkanek miękkich: róża, liszajec, wtórne zapalenie skóry,
  • rumień wędrujący,
  • umiarkowanie nasilony trądzik pospolity u osób dorosłych,
  • choroby przenoszone drogą płciową wywołane Chlamydia trachomatis.

Przeciwwskazania

Preparat jest przeciwwskazany osobom nadwrażliwym na azytromycynę lub substancje pomocnicze leku, erytromycynę oraz inne antybiotyki z grupy makrolidowych lub ketolidowych.

Dawkowanie preparatu

Dawkowanie Macromax zależy od wieku i wagi pacjenta. Standardowo zaleca się 1 dawkę na dobę. Lek można przyjmować niezależnie od posiłków.

Tabletki powlekane 500 mg

Ta wersja preparatu przeznaczona jest dla dorosłych i dzieci, których masa ciała przekracza 45 kg. Tabletki należy połykać w całości, a dawka zależy od rodzaju zakażenia.

W zakażeniach górnych i dolnych dróg oddechowych, zakażeniach skóry lub tkanek miękkich oraz w zapaleniu ucha środkowego należy przyjąć dawkę całkowitą 1,5 g azytromycyny rozłożoną na 3 dni. Wówczas stosuje się dawkę 500 mg (1 tabletka) raz dziennie.

W leczeniu rumienia wędrującego dawka całkowita wynosi 3 g substancji czynnej. Leczenie należy rozpocząć od podania 1 g (2 tabletki) antybiotyku pierwszego dnia, a następne od 2 do 5 dnia kuracji przyjmować po 500 mg (1 tabletka) na dobę w dawkach jednorazowych.

Trądzik pospolity o umiarkowanym nasileniu można leczyć antybiotykiem Macromax wyłącznie u osób dorosłych. Wówczas dawka całkowita wynosi 6 g azytromycyny. Zaleca się stosowanie następującego schematu: po 500 mg (1 tabletka) raz na dobę przez 3 pierwsze dni, a następnie 500 mg (1 tabletka) raz na tydzień w ciągu kolejnych 9 tygodni. Pierwsza dawka cotygodniowa powinna być zażyta dokładnie 7 dni po przyjęciu pierwszej dawki. Każdą z kolejnych 8 dawek należy zażywać równo po upływie 7 dni od poprzedniej. Leczenie trądziku według podanego schematu może być zastosowane u danego pacjenta tylko jeden raz. Z uwagi na duże dawki antybiotyku konieczne jest kontrolowanie aktywności enzymów wątrobowych u chorego przed rozpoczęciem, jak i w trakcie leczenia.

Zakażenie wywołane przez Chlamydia trachomatis leczy się pojedynczą dawką w ilości 1g (2 tabletki).

Tabletki uleg. rozpadowi w jamie ustnej 20 mg oraz 100 mg

Tabletkę należy położyć na języku, gdzie rozpuści się w ślinie lub też rozpuścić ją w łyżce wody przed podaniem. W obu wersjach dawkę należy połknąć od razu po rozpuszczeniu tabletki i popić szklanką wody.

Całkowita zalecana dawka dla dorosłych wynosi zazwyczaj 1500 mg. Można przyjąć ją w dwóch schematach:

  • jako antybiotyk 3 dniowy – 500 mg raz na dobę przez 3 dni,
  • jako antybiotyk 5 dniowy - 500 mg jednorazowo w 1. dniu leczenia, a przez 4 kolejne dni po 250 mg raz na dobę.

W leczeniu niepowikłanych zakażeń spowodowanych Chlamydia trachomatis (infekcje cewki moczowej i błony śluzowej szyjki macicy) dorośli powinni przyjąć jednorazowo 1000 mg antybiotyku.

Macromax dla dzieci i młodzieży można stosować w postaci tabletek rozpadających się w jamie ustnej. Zalecana dawka to 10 mg/kg m. c. raz na dobę przez 3 dni.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku nie wymagają zmniejszania dawki, jednakże zaleca się u nich ostrożność w stosowaniu Macromax z uwagi na wyższe ryzyko arytmii. Może bowiem dojść do wystąpienia zaburzeń rytmu serca lub częstoskurczu typu torsade de pointes.

Osoby z lekkimi bądź umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek nie muszą modyfikować dawki. Z powodu braku danych odnośnie stosowania u chorych z CCr < 40 ml/min zaleca się zachowanie u nich ostrożności.

Pacjenci z lekkimi do umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby również mogą stosować normalną dawkę. Ponieważ azytromycyna metabolizowana jest w wątrobie, leku nie zaleca się pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby z powodu braku badań odnośnie bezpieczeństwa.

Pominięcie dawki

Jeżeli dojdzie do pominięcia dawki, należy ją jak najszybciej uzupełnić, a kolejne przyjmować zgodnie z wcześniejszym schematem.

 

Przyjęcie większej ilości leku od zalecanej

Jeśli dojdzie do przyjęcia większej dawki leku, niż jest to zalecane trzeba niezwłocznie udać się do lekarza lub najbliższego szpitala. Przedawkowanie Macromax może spowodować działania niepożądane charakterystyczne dla zażycia zbyt dużej dawki antybiotyków makrolidowych:

  • silne nudności,
  • wymioty,
  • biegunkę,
  • przemijającą utratę słuchu.

Postępowanie po przedawkowania polega na podaniu węgla aktywnego i wdrożeniu leczenia
objawowego. W razie potrzeby stosuje się również terapię podtrzymującą czynności życiowe.

Możliwe skutki uboczne

Preparat może wywoływać działania niepożądane. Ich charakter i częstotliwość występowania różnią się w zależności od zawartości substancji czynnej w tabletce. W przypadku Macromax 500 mg bardzo często występuje

  • biegunka.

Często pojawiają się:

  • bóle głowy,
  • dolegliwości ze strony układu pokarmowego: wymioty, bóle brzucha, nudności,
  • zmniejszenie liczby limfocytów, eozynofilów, bazofili, monocytów lub neutrofili,
  • zmniejszenie stężenia wodorowęglanów we krwi.

Niezbyt często podczas leczenia dochodzi do wystąpienia:

  • zakażeń: drożdżycy, zakażenia pochwy, zakażenia grzybiczego lub bakteryjnego, zapalenia płuc, gardła, błony śluzowej nosa lub zapalenia żołądka i jelit, drożdżakowego zakażenia jamy ustnej,
  • zaburzeń oddechowych,
  • obrzęku naczynioruchowego,
  • objawów niepożądanych skórnych: wysypki, świądu, pokrzywki, zapalenia skóry lub suchości skóry,
  • obrzęku, obrzęku twarzy lub obwodowego,
  • leukopenii, neutropenii, eozynofilii,
  • zwiększenia: aktywności AspAT, AlAT lub fosfatazy zasadowej; stężenia bilirubiny, mocznika lub kreatyniny we krwi; stężenia chlorków, glukozy lub wodorowęglanów, zwiększenia liczby płytek krwi
  • nieprawidłowego stężenia potasu lub sodu we krwi,
  • zmniejszenia wartości hematokrytu,
  • nadwrażliwości, jadłowstrętu, nerwowości, bezsenności lub senności, zaburzeń smaku, parestezji, zaburzeń widzenia, zaburzeń ucha,
  • złego samopoczucia, uczucia zmęczenia, gorączki,
  • zawrotów głowy (także zawrotów głowy pochodzenia błędnikowego),
  • kołatania serca, bólu w klatce piersiowej, uderzeń gorąca, duszności, krwawienia z nosa,
  • zapalenia błony śluzowej żołądka, zaparć, wzdęć, niestrawności, zaburzeń połykania, wzdęcia brzucha, suchości błony śluzowej jamy ustnej, odbijania się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, owrzodzenia jamy ustnej, nadmiernego wydzielania śliny,
  • nadmiernej potliwości,
  • choroby zwyrodnieniowej stawów, dolegliwości bólowych mięśni, pleców, szyi lub karku, bólu,
  • bolesnego oddawania moczu, bólu nerek,
  • krwotoku macicznego, zaburzeń czynności jąder,
  • powikłań po zabiegach.

Wśród rzadkich skutków ubocznych znajdują się zaś:

  • pobudzenie,
  • zaburzenia czynności wątroby,
  • żółtaczka cholestatyczna,
  • nadwrażliwość na światło,
  • ostra uogólniona osutka krostkowa.

Ulotka wymienia także skutki uboczne o nieznanej częstości występowania. Skutki uboczne tabletek 20 mg i 1000 mg mają podobny charakter i częstość występowania i zostały opisane w ich ulotkach. W razie zauważenia u siebie jakiegokolwiek niepokojącego objawu należy udać się do lekarza w celu wdrożenia odpowiedniego leczenia oraz podjęcia decyzji odnośnie kontynuowania terapii azytromycyną. 

Środki ostrożności

Nie należy podawać antybiotyku pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby. Jeżeli podczas przyjmowania tabletek pojawią się objawy zaburzeń czynności wątroby, np. szybko postępująca astenia z towarzyszącą żółtaczką, ciemnym zabarwieniem moczu, encefalopatią wątrobową lub skłonnością do krwawień, konieczne jest przeprowadzenie badań oceniających pracę wątroby. W razie ciężkich zaburzeń czynności wątroby należy odstawić azytromycynę.

Leku nie można stosować do leczenia zakażonych ran oparzeniowych. Nie jest również przeznaczony do leczenia ciężkich zakażeń, kiedy niezbędne jest szybkie osiągnięcie dużego stężenia antybiotyku.

Azytromycyna nie jest antybiotykiem z wyboru w:

  • leczeniu zapalenia gardła i migdałków podniebiennych wywołanych Streptococcus pyogenes,
  • leczeniu zapalenia zatok,
  • leczeniu zapalenia ucha środkowego,
  • zapobieganiu ostrej gorączce reumatycznej,
  • empirycznym leczeniu zakażeń na terenach, na których oporność wyizolowanych szczepów to co najmniej 10%.

Po zażyciu leku rzadko występowały ciężkie reakcje alergiczne, w tym:

  • obrzęk naczynioruchowy i reakcje anafilaktyczne (rzadko ze skutkiem śmiertelnym),
  • reakcje skórne, m.in. ostra uogólniona osutka krostkowa, zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka (rzadko ze skutkiem śmiertelnym)
  • wysypki polekowej z eozynofilią i objawami ogólnymi (DRESS).

Pacjenci przyjmujący antybiotyki zgłaszali pojawianie się biegunki o nasileniu od łagodnego po nawet zapalenie okrężnicy prowadzące do śmierci. Biegunka ta była związana z zakażeniem drobnoustrojami Clostridium difficile. Dlatego jeżeli u pacjenta podczas antybiotykoterapii lub po jej zakończeniu wystąpi biegunka należy zawsze wziąć pod uwagę możliwość zakażenia Clostridium difficile. Wówczas lekarz powinien zebrać dokładny wywiad, ponieważ biegunka może wystąpić nawet po upływie 2 miesięcy po przyjmowaniu antybiotyków. 

W razie wystąpienia reakcji uczuleniowej należy niezwłocznie odstawić preparat i podjąć odpowiednie leczenie. Niekiedy zdarzało się, że występowały nawroty objawów reakcji alergicznych, przez co pacjent wymagał dłuższego leczenia i obserwacji.

U pacjentów z chorobami przenoszonymi drogą płciową należy sprawdzić, czy nie są również zakażeni kiłą.

W trakcie leczenia należy obserwować, czy u pacjenta nie rozwija się nadkażenie, np. grzybicze.

Zakażenia tkanek miękkich często spowodowane są przez drobnoustroje Staphylococcus aureus, które mogą być oporne na azytromycynę. Dlatego przed wdrożeniem preparatu w leczeniu zakażeń tkanek miękkich zawsze należy przeprowadzić badanie wrażliwości drobnoustroju na antybiotyk.

Na terenach o często występującej oporności bakterii na erytromycynę zaleca się rozważyć, czy nie towarzyszy jej oporność na azytromycynę. Wśród makrolidów występuje oporność krzyżowa, dlatego zachodzi takie prawdopodobieństwo.

W niektórych częściach Europy stwierdzono dużą oporność (>30%) bakterii Streptococcus pneumoniae na azytromycynę.

U dzieci nie określono bezpieczeństwa ani skuteczności azytromycyny w leczeniu i profilaktyce zakażeń Mycobacterium Avium.

Należy zachować ostrożność stosując preparat, jeśli u pacjenta występują następujące czynniki:

  • zaburzenia neurologicznymi lub psychicznymi,
  • miastenia – może dojść do nasilenia objawów,
  • choroby wątroby lub przyjmowane są leki o działaniu hepatotoksycznym,
  • zaburzenia czynności nerek z CCr <40 ml/min - zachodzi ryzyko zwiększonej ekspozycji ustrojowej na azytromycynę,
  • wrodzone lub potwierdzone nabyte wydłużenie odstępu QT lub przyjmowane są inne leki wydłużające odstęp QT, zaburzenia elektrolitowe (szczególnie hipokaliemia i hipomagnezemia), bradykardia istotna klinicznie, zaburzeniami rytmu serca lub ciężką niewydolnością serca, podeszły wiek – z uwagi na ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca.

Preparat nie powinien być stosowany łącznie z alkaloidami sporyszu, ponieważ istnieje ryzyko zatrucia sporyszem.

Lek nie powinien stwarzać zagrożenia podczas kierowania pojazdami lub obsługiwania maszyn.

Macromax w ciąży

Lek dopuszczony jest do stosowania przez kobiety ciężarne tylko wtedy, gdy korzyści przewyższają możliwe ryzyko.

Macromax a karmienie piersią

Antybiotyk Macromax nie jest zalecany kobietom podczas karmienia piersią. Substancja czynna leku przenika do mleka kobiecego. Nie przeprowadzono jednak odpowiednich badań klinicznych określających farmakokinetykę i wpływ na dziecko.

Dystrybutor na terenie Polski: Bausch Health Companies Inc.

Powyższy artykuł ma charakter informacyjny i nie może zastąpić przeczytania ulotki leku ani wizyty u lekarza. Zawsze przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

×
Zarezerwuj i odbierz
Wybierz opakowanie
Macromax
  • #