Aseksualizm – objawy, przyczyny, związek z osobą aseksualną

W naszej społeczności istnieją osoby, które nie odczuwają pociągu seksualnego wobec żadnej płci. Określamy je jako aseksualne. Aseksualizm nie jest chorobą, nie wymaga leczenia. Osoby aseksualne nawiązują satysfakcjonujące relacje romantyczne, ale nie odczuwają potrzeb, aby realizować je na poziomie erotycznym. Badania poświęcone obszarowi aseksualności prowadzone są od niedawna, bo od końca ubiegłego wieku.
Aseksualizm wiąże się z brakiem odczuwania pociągu seksualnego wobec innych osób tej samej lub odmiennej płci. Brak zainteresowania seksem nie stoi na przeszkodzie, by wytworzyć więzi emocjonalne.

Co to jest aseksualzim (aseksualność)?

Aseksualizm (aseksualność) jest rozumiany jako stan w którym osoba nie odczuwa pociągu seksualnego, ani pożądania w stosunku do osób tej samej płci lub płci odmiennej, ani do żadnych innych obiektów.

Jednostki aseksualne od zawsze są w naszej społeczności. Szacuje się, że w naszej populacji stanowią 1 procent. Wśród osób określających się jako aseksualne są zarówno mężczyźni jak i kobiety. Z dostępnych danych wynika, że w tej grupie statystycznie więcej jest kobiet. Niektórzy badacze uważają aseksualność jako czwartą orientację seksualną. Do dnia dzisiejszego trwają na ten temat dyskusje. Aktualnie nie ma jednoznacznego stanowiska czy aseksualizm można zakwalifikować do orientacji seksualnej, czy nie.

Aseksualizm – objawy

Jednostka aseksualna zwykle nie podejmuje zachowań o charakterze seksualnym, nie odczuwa potrzeby kontaktów seksualnych. Nie jest to dla tej osoby stan będący źródłem cierpienia, wyzwalający nieprzyjemne emocje.

Nie wyrzeka się swojej seksualności, popędu. Nie jest to świadomy wybór tak jak np. celibat. Jest to trwały brak popędu seksualnego. Aseskualistą nie jest osoba, która wcześniej odczuwała zainteresowanie seksem i satysfakcję z podejmowania aktywności erotycznej, ale z jakichś przyczyn ją utraciła. Aseksualną osobą nie jest również ktoś, kto odczuwa lęk, czy odrazę związaną ze współżyciem. Taka osoba cierpi wówczas na zaburzenia, które można diagnozować i leczyć.

Osoby aseksualne już od wczesnego dzieciństwa wykazują brak zainteresowania sferą seksualną, w okresie dojrzewania nie odczuwają podniecenia seksualnego i stan ten trwa przez całe życie tej osoby.

Rodzaje aseksualizmu

Aseksualność dzielimy ze względu na „pociąg romantyczny”. Osoby:

  • aromantyczne charakteryzuje brak odczuwania pociągu romantycznego,
  • biromantyczne – czują pociąg romantyczny do więcej niż jednej płci,
  • heteroromantyczne – odczuwają pociąg romantyczny do płci odmiennej,
  • homoromantyczne czują pociąg romantyczny wobec osób tej samej płci,
  • panromantyczne – doświadczają pociąg romantyczny do osób bez względu na płeć.

Czy osoby aseksualne mogą tworzyć związki?

Wśród osób nie mających popędu seksualnego są osoby, które odczuwają pociąg romantyczny, wchodzą w związki z drugą osobą i takie, które są aromantyczne i nie mają potrzeby tworzenia relacji romantycznej z innymi.

Nie muszą być skazane na samotność. Zakochują się, potrafią tworzyć satysfakcjonujące i udane relacje bez uprawiania seksu, przeżywać emocje związane z budowaniem bliskości, tylko nie czują potrzeby rozwijania relacji na płaszczyźnie erotycznej.

Bardzo często aseksualista wchodzi w związki z innymi osobami aseksualnymi, albo takimi, które określają swoje potrzeby seksualne jako małe.

Wrodzony brak potrzeby uprawiania seksu nie stanowi przeszkody w budowaniu głębokiej więzi z partnerem.

Czy aseksualizm się leczy?

Aseksualizm nie jest chorobą, ani zaburzeniem. Nie wiąże się z żadnym zaburzeniem fizjologicznym, psychicznym czy seksualnym. Wskazuje się na wrodzone tło aseksualności. Nie istnieją żadne metody, ani techniki, które miałyby wzbudzić pożądanie i zainteresowanie aktywnością seksualną u osoby, która czuje wrodzony brak pociągu seksualnego.

Osoby aseksualne nie odczuwają potrzeby leczenia, nie cierpią z tego, powodu, że nie odczuwają pociągu do żadnej z płci. Jeżeli już pojawiają się w gabinetach seksuologów to najczęściej w związku z trudnościami w relacji, bywa, że za namową, a nawet presją partnera.

Wiele napięć i konfliktów pojawia się, gdy osoba aseksualna wiąże się z partnerem, który odczuwa popęd seksualny. Brak współżycia w związku może być źródłem ogromnej frustracji dla osoby, która nie określa się jako aseksualna. Zdarza się, że taka osoba czuje się odrzucona, nieatrakcyjna.

Niekiedy osoba o tej orientacji, mimo braku popędu płciowego i braku ochoty na seks, podejmuje zachowania seksualne ze swoim partnerem np. w celach prokreacyjnych albo aby zaspokoić potrzeby drugiej strony, ale nie odczuwa z tego większej przyjemności.

W niektórych przypadkach wsparciem może okazać się terapia partnerska która pomoże w określeniu wzajemnych potrzeb, pragnień i oczekiwań.

To, czego potrzebują ludzie aseksualni od otoczenia, to zrozumienia i akceptacji dla ich potrzeb. Dlatego ważne jest edukacja społeczeństwa w tematyce aseksualności. W przestrzeni internetowej istnieją grupy, czy fora zrzeszające osoby określające się jako aseksualne.

Odwrócony trójkąt to symbol osób z wrodzoną aseksualnością: wierzchołek skierowany w dół symbolizuje brak orientacji seksualnej. Stworzyła go społeczność AVEN (ang. Asexual Visibility and Education Network). Istnieje także aseksualna flaga z barwami czarną, szarą, białą i fioletową.

Bibliografia:

Siekierska M, Kowalczyk R. Merk W. „Charakterystyka Osób aseksualnych”, w Seksuologia Polska, Tom 14, nr 1 (2016)

A.F. Bogaert, Asexuality: prevalence and associated factors in a national probability sample, “The Journal of Sex Research” 3(41)/2004, s. 279 – 287.

Mike C. Parent, Kevin P. Ferriter, The Co-Occurrence of Asexuality and Self-Reported Post-Traumatic Stress Disorder Diagnosis and Sexual Trauma Within the Past 12 Months Among U.S. College Students, „Archives of Sexual Behavior”, 47 (4), 2018, s. 1277–1282

Może Cię zainteresować:

 

Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. Należy potwierdzić przy zakupie badania szczegóły do jego przygotowania.
Data dodania 20.09.2022
Data ostatniej aktualizacji 14.11.2022