Węch to jeden ze zmysłów. Bez zmysłu węchu jedzenie smakuje inaczej, nie czujesz zapachów i możesz nieświadomie znaleźć się w niebezpiecznej sytuacji, np. jeśli nie poczujesz wycieku gazu, dymu z ognia.
Utrata albo zaburzenia węchu są także jednym z najczęstszych objawów infekcji koronawirusem SARS-CoV-2. Zwykle towarzyszą temu utrata lub zaburzenia smaku. To jeden z charakterystycznych objawów COVID-19, obok gorączki, kaszlu, duszności, zmęczenia, bólu mięśni, gardła i głowy. Utrata węchu odróżnia także COVID-19 od grypy.
Jeśli obserwujesz u siebie powyższe objawy, niezwłocznie zgłoś się do lekarza. Przeczytaj instrukcję, jak postępować w przypadku zakażenia COVID-19 (pobierz plik PDF).
Niekiedy może dojść do zaburzenia węchu lub całkowitej utraty węchu (nabytej bądź wrodzonej), zwanej anosmią.
Utrata węchu ma również charakter przemijający. Brak powonienia może się pojawić w wyniku alergii czy infekcji górnych dróg oddechowych, zatok. W momencie wyzdrowienia węch zazwyczaj powraca. Utrata węchu może prowadzić także do obniżenia apetytu.
Innymi przyczynami anosmii są m.in.:
- polipy nosa (małe nienowotworowe narośla w nosie i zatokach, które blokują kanał nosowy),
- urazy mechaniczne nosa,
- uszkodzenia nerwów węchowych po operacji lub urazie głowy,
- narażenie na toksyczne chemikalia, takie jak pestycydy lub rozpuszczalniki,
- stosowanie niektórych leków, w tym antybiotyków; leków przeciwdepresyjnych; leków przeciwzapalnych; leków nasercowych,
- używanie kokainy,
- zaburzenia hormonalne.
Utrata węchu jest bardziej prawdopodobna w podeszłym wieku, ponieważ, podobnie jak słuch czy wzrok, zmysł węchu może się osłabiać wraz z wiekiem.
Osłabienie węchu powoduje również palenie papierosów.
Anosmia (utrata węchu) przyczyny
- polipy nosa,
- zapalenie zatok,
- przeziębienie,
- grypa,
- COVID-19,
- alergia,
- katar sienny,
- choroba Alzheimera,
- choroba Parkinsona,
- stwardnienie rozsiane,
- radioterapia nowotworów głowy i szyi.
Pełna lista objawów chorobowych >>
Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. |