Węch to jeden ze zmysłów. Bez zmysłu węchu jedzenie smakuje inaczej, nie czujesz zapachów i możesz nieświadomie znaleźć się w niebezpiecznej sytuacji, np. jeśli nie poczujesz wycieku gazu, dymu z ognia. 

Utrata albo zaburzenia węchu są także jednym z najczęstszych objawów infekcji koronawirusem SARS-CoV-2. Zwykle towarzyszą temu utrata lub zaburzenia smaku. To jeden z charakterystycznych objawów COVID-19, obok gorączki, kaszlu, duszności, zmęczenia, bólu mięśni, gardła i głowy. Utrata węchu odróżnia także COVID-19 od grypy. 

Jeśli obserwujesz u siebie powyższe objawy, niezwłocznie zgłoś się do lekarza. Przeczytaj instrukcję, jak postępować w przypadku zakażenia COVID-19 (pobierz plik PDF).

Niekiedy może dojść do zaburzenia węchu lub całkowitej utraty węchu (nabytej bądź wrodzonej), zwanej anosmią.

Utrata węchu ma również charakter przemijający. Brak powonienia może się pojawić w wyniku alergii czy infekcji górnych dróg oddechowych, zatok. W momencie wyzdrowienia węch zazwyczaj powraca. Utrata węchu może prowadzić także do obniżenia apetytu.

Innymi przyczynami anosmii są m.in.:

  • polipy nosa (małe nienowotworowe narośla w nosie i zatokach, które blokują kanał nosowy),
  • urazy mechaniczne nosa,
  • uszkodzenia nerwów węchowych po operacji lub urazie głowy,
  • narażenie na toksyczne chemikalia, takie jak pestycydy lub rozpuszczalniki,
  • stosowanie niektórych leków, w tym antybiotyków; leków przeciwdepresyjnych; leków przeciwzapalnych; leków nasercowych,
  • używanie kokainy,
  • zaburzenia hormonalne.

Utrata węchu jest bardziej prawdopodobna w podeszłym wieku, ponieważ, podobnie jak słuch czy wzrok, zmysł węchu może się osłabiać wraz z wiekiem.

Osłabienie węchu powoduje również palenie papierosów

Anosmia (utrata węchu) przyczyny

Anosmia (utrata węchu) może mieć także charakter przemijający.

Pełna lista objawów chorobowych >>  

Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania.