Przygotowanie do podróży. Nim ruszysz w drogę…

Przygotowanie samochodu do podróży

Awaria samochodu w drodze może skomplikować wakacyjne plany. Warto więc starannie sprawdzić jego stan techniczny, zwłaszcza układ kierowniczy i hamulcowy. Luzy w układzie kierowniczym samochodu muszą być wyjaśnione przez mechanika. Samochody w okresie gwarancji można niedrogo sprawdzić w autoryzowanym warsztacie. W przypadku aut starszych, wymagających corocznych badań diagnostycznych, zaplanujmy wizytę w stacji kontroli przed wakacyjnym wyjazdem. Pamiętajmy, żeby umówić wizytę z wyprzedzeniem, zostawiając czas na ewentualne naprawy i uzupełnienie wyposażenia.

Przed podróżą należy się upewnić, że wiemy, gdzie znajdują się: koło zapasowe, podnośnik, klucz do kół i gaśnica. Kierowca, który wcześniej nie wymieniał koła w swoim samochodzie, powinien przećwiczyć to na wszelki wypadek, żeby uniknąć przymusowego szkolenia w terenie. Trzeba znać bezpieczny sposób zamocowania podnośnika (każdy samochód ma punkty, w których można go ustawić nie niszcząc karoserii). Wyjmowanie koła zapasowego też może być wyzwaniem, zwłaszcza jeśli jest ono umieszczone pod pojazdem, a do opuszczenia pojemnika jest potrzebny specjalny klucz.

Warto zabrać zapas płynu do spryskiwaczy. Przekonał się o tym każdy, kto podróżował błotnistą albo zapyloną drogą. Jazda z oblepioną brudem przednią szybą jest bardzo ryzykowna.

Klimatyzacja w samochodzie

Kolejna pozycja na liście „do zrobienia” to czyszczenie i odgrzybianie klimatyzacji. Wewnątrz układu klimatyzacji panują warunki sprzyjające grzybom i bakteriom: wilgoć, dostatek tlenu w powietrzu, odpowiednia temperatura, zanieczyszczenia, które mogą się stać doskonałą pożywką. Drobnoustroje bytujące na ściankach są unoszone przez prąd powietrza i dostają się wraz z nim do wnętrza samochodu, a chwilę później do gardeł i płuc podróżujących nim ludzi i zwierząt. Może to doprowadzić, zwłaszcza po dłuższej podróży, do trudnych do wyleczenia, nawracających infekcji dróg oddechowych. Rozwiązanie jest proste i niedrogie: regularne, coroczne czyszczenie klimatyzacji, wymiana filtra kabinowego i ozonowanie. Ozon jest odmianą tlenu, której cząsteczka jest zbudowana nie z dwóch, lecz z trzech atomów. Jest bardzo skuteczny, po przewietrzeniu wnętrza nie pozostawia żadnego nieprzyjemnego zapachu.

Pakowanie bagażnika w samochodzie

Wewnątrz pojazdu przewozimy tylko to, co niezbędne: lekkie torby, nietłukące się naczynia, ubrania, książki, niewielkie urządzenia elektroniczne, aparaty fotograficzne itp. Wszystko, czego akurat nie potrzebujemy, powinno się znajdować w schowkach. Bagaże ciężkie, twarde, z ostrymi krawędziami muszą jechać w bagażniku. Jeśli pomiędzy bagażnikiem a tylną kanapą jest otwarta przestrzeń (nadwozie typu van, kombi, SUV), powinny być zamocowane siatką, linami albo gumami. W przypadku zderzenia albo dachowania, bałagan oznacza dodatkowe obrażenia, bo każdy niezabezpieczony ciężar zmienia się w pocisk, zagrażający życiu pasażerów i kierowcy.

Jeśli przewozimy bagaże na dachu, obowiązkowo sprawdzamy zamocowanie bagażnika przed wyjazdem, na każdym postoju i w razie najmniejszych wątpliwości podczas jazdy. Lepiej niepotrzebnie zjechać na pobocze i po raz dziesiąty sprawdzić mocowanie roweru, niż spowodować wypadek, gubiąc go na drodze. Trzeba pamiętać o ograniczeniach prędkości, narzucanych przez producentów bagażników.

Foteliki dla dzieci

Nieco zamieszania wprowadziła zmiana przepisów, dotyczących przewożenia dzieci w fotelikach. Kilka wątpliwości wyjaśnia Komenda Główna Policji na oficjalnej stronie www.policja.pl.

W porównaniu do dotychczasowych przepisów zniknęło kryterium wieku dziecka, a pozostało jedynie kryterium wzrostu, tj. poniżej 150 cm. Tak więc również dziecko, które ukończyło 12 lat, a nie osiągnęło wymaganego wzrostu, powinno być przewożone w foteliku lub urządzeniu przytrzymującym.

Wprowadzono kilka odstępstw od ogólnych zasad przewożenia dzieci. Dopuszczono m.in., aby dzieci o wzroście 135–150 cm, jadące na tylnym siedzeniu, były przytrzymywane za pomocą pasów bezpieczeństwa pojazdu, jeżeli ze względu na masę i wzrost dziecka nie można zapewnić mu odpowiedniego fotelika. W praktyce dotyczy to przewożenia dziecka, którego waga ciała przekracza 36 kg, a więc przewidzianą w przepisach maksymalną wagę dla urządzenia przytrzymującego dla dziecka. Powyższe wyłączenie nie dotyczy przewożenia dziecka na przednim siedzeniu pojazdu, co powinno każdorazowo odbywać się z wykorzystaniem fotelika lub urządzenia przytrzymującego.

Kolejny wyjątek od ogólnych zasad dopuszcza przewożenie na tylnym siedzeniu trzeciego dziecka w wieku co najmniej 3 lat, przytrzymywanego za pomocą pasów bezpieczeństwa pojazdu, w przypadku, gdy dwoje dzieci jest przewożonych w urządzeniach przytrzymujących, zainstalowanych na tylnym siedzeniu, i nie ma możliwości zainstalowania trzeciego urządzenia. W praktyce ten przepis ma zastosowanie do przewozu samochodem przeznaczonym dla maksymalnie 5 osób łącznie z kierowcą. W samochodach osobowych o liczbie miejsc 6–9 i dwóch rzędach tylnych siedzeń zainstalowanie urządzenia przytrzymującego dla każdego przewożonego dziecka nie stwarza żadnych problemów.

Apteczka samochodowa 

Zabieramy wszystko, co powinno się znaleźć w samochodowej apteczce:

• instrukcję udzielania pierwszej pomocy,
• sterylne kompresy gazowe,
• plastrer z opatrunkiem,
• plaster bez opatrunku,
• bandaże,
• opaskę elastyczną,
• środek dezynfekujący,
• ustnik lub lepiej maskę do sztucznego oddychania metodą usta-usta,
• chustę trójkątną,
• lateksowe rękawiczki ochronne,
• koc z folii termoizolacyjnej,
• agrafki,
• nożyczki.

Dodatkowo: lekarstwa i wyposażenie potrzebne podróżującym, to znaczy lekarstwa zlecone przez lekarza; osoby mające wahania ciśnienia powinny ze sobą zabrać ciśnieniomierz, a osoby chore na cukrzycę glukometr z zapasem pasków i baterii, strzykawkę do insuliny z zapasowymi igłami itp. Wiele leków trzeba przechowywać w sposób zapobiegający przegrzaniu, przechłodzeniu, wstrząsom. Pomocne są pojemniki atermiczne albo klimatyzowane schowki (jeśli samochód jest w nie wyposażony). Po przybyciu na miejsce lekarstw nie zostawiamy w samochodzie, jeśli możemy dla nich znaleźć lepsze, bezpieczniejsze miejsce.

Apteczka powinna być przewożona w łatwo dostępnym miejscu. Pakujemy ją na końcu, razem z trójkątem ostrzegawczym, którym powinniśmy oznaczyć pojazd po awaryjnym zatrzymaniu. Ta „awaria” nie musi oznaczać problemów technicznych. Równie dobrze może nią być nagłe zachorowanie albo pogorszenie samopoczucia kierowcy lub pasażerów, uniemożliwiające dalszą jazdę.

Czym jest choroba lokomocyjna?

Choroba lokomocyjna jest fizjologiczną reakcją na niespójne bodźce. Błędnik rejestruje ruch, ale mięśnie, stawy i wzrok nie potwierdzają tego ruchu. Sposobem zapobiegania jest stosowanie leków antyhistaminowych, w tym preparatów dostępnych bez recepty w aptekach. Pomagają również preparaty, zawierające wyciąg z kłącza imbiru, przeznaczone do stosowania przed i w czasie podróży u osób z chorobą lokomocyjną powyżej 3. roku życia. Naturalny imbir pomaga również w zmniejszaniu nasilenia objawów choroby lokomocyjnej. W czasie jazdy najlepszy jest sen, nawiew w samochodzie należy ustawić na chłodzenie, wysoka temperatura może bowiem nasilać objawy choroby lokomocyjnej. Przed podróżą należy zjeść lekki posiłek, natomiast w trakcie podróży nie zaleca się spożywania posiłków.