Pyralgina

1. Pyralgina 500 mg co to jest
2. Dawkowanie Pyralgina 500 mg
3. Możliwe skutki uboczne
4. Interakcje z alkoholem
5. Pyralgina w ciąży
6. Pyralgina a karmienie piersią
7. Środki ostrożności
8. Interakcje z innymi lekami

Pyralgina 500 mg co to jest

Pyralgina to lek przeciwbólowym i przeciwgorączkowym dostępnym w aptekach bez recepty. Nie podlega refundacji. Występuje w postaci tabletek 500 mg w opakowaniach zawierających:

• 6 sztuk,
• 12 sztuk,
• 20 sztuk,
• 50 sztuk.

Działanie

Substancją czynną zawartą w tabletkach jest metamizol sodowy. Saszetki zawierają natomiast metamizol magnezowy. Obydwa leki mają te same właściwości farmakologiczne. Wykazują działanie przeciwbólowe, przeciwgorączkowe oraz spazmolityczne. Mechanizm działania metamizolu nie został dokładnie poznany. Prawdopodobnie działa za pośrednictwem ośrodkowego oraz obwodowego układu nerwowego. Maksymalne stężenie leku w organizmie osiągane jest po 1,2-2 godzinach od podania.

Pyralgina 500 mg bywa porównywana z paracetamolem. Choć oba preparaty mają działanie przeciwbólowe, to paracetamol jest łagodniejszy i powinien być stosowany w bólach o mniejszym nasileniu. Pyralgina ma znacznie mocniejsze działanie i przeznaczona jest dla dorosłych i młodzieży powyżej 15 lat. W przypadku kobiet w ciąży i matek karmiących jest przeciwwskazana.

Pełny skład preparatu

1 tabletka Pyralgina zawiera 500 mg metamizolu sodowego jednowodnego.
Substancje pomocnicze: skrobia ziemniaczana, żelatyna, magnezu stearynian.

Wskazania do stosowania

Na co pomaga Pyralgina? Preparat stosuje się, gdy pacjent odczuwa bóle o dużym nasileniu.

Kiedy nie stosować tego leku

Ulotka wskazuje także przeciwwskazania odnośnie stosowania preparatu. Nie powinny go przyjmować osoby:

• nadwrażliwe na metamizol i pozostałe pochodne pirazolonu i pirazolidyny lub też na substancje pomocnicze,
• cierpiące na zespół astmy analgetycznej lub ze zdiagnozowaną nietolerancją na leki przeciwbólowe, która objawia się pokrzywką, obrzękiem naczynioruchowym, skurczem oskrzeli lub inną reakcją anafilaktoidalną na paracetamol, salicylany i inne nieopioidowe leki przeciwbólowe (w tym NLPZ),
• z ostrą niewydolnością nerek lub wątroby,
• z ostrą porfirią wątrobową,
• chorujące na wrodzony niedobór G-6-PD,
• z zaburzeniami czynności szpiku kostnego i zmianami w morfologii krwi – agranulocytozą, niedokrwistością, leukopenią,
• kobiety w trzecim trymestrze ciąży,
• osoby stosujące leki, w których substancja czynna to pochodna pirazolonu lub pirazolidyny.

Dawkowanie Pyralgina 500 mg

Preparat mogą stosować osoby dorosłe i młodzież powyżej 15 roku życia o masie ciała przekraczającej 53 kg. Lek należy przyjmować doustnie, podczas posiłku lub bezpośrednio po nim. Tabletki należy popić odpowiednią ilością płynu.

• Dawkowanie Pyralgina zależy do nasilenia bólu.
• Zaleca się przyjmowanie 1 - 2 tabletek lub zawartości saszetek maksymalnie 4 razy na dobę. Pomiędzy kolejnymi dawkami trzeba zachować 6-8 godzin odstępu.
• Maksymalna dawka jednorazowa wynosi 1000 mg metamizolu (2 tabletki lub 2 saszetki), a maksymalna dawka dobowa - 4000 mg (8 tabletek lub 8 saszetek).
• Należy stosować najmniejszą ilość leku, która pozwala na opanowanie bólu.

Kiedy zaczyna działać Pyralgina?

• Pierwsze efekty działania można zaobserwować między 30 a 60 minut od podania.
• Jeśli po upływie 3-5 dni stosowania nie nastąpi poprawa lub objawy nasilą się, trzeba niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.
• Nie powinno się przyjmować leku dłużej niż 7 dni.

Szczególne grupy pacjentów

Pacjenci w podeszłym wieku, ze zmniejszoną wartością klirensu kreatyniny oraz osłabieni powinni stosować mniejszą dawkę preparatu z uwagi na ryzyko wydłużenia czasu eliminacji produktów jego metabolizmu z organizmu.

U osób z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby eliminacja leku jest wolniejsza. Przy krótkotrwałym przyjmowaniu nie ma konieczności modyfikacji dawki, jednak nie zaleca się wielokrotnego stosowania dużych dawek w tej grupie pacjentów. Ponadto nie są dostępne wystarczające dane o długotrwałym stosowaniu metamizolu wśród tych osób.

Lek nie jest wskazany dla dzieci poniżej piętnastego roku życia ze względu na dużą zawartość substancji czynnej.

Przyjęcie zbyt dużej ilości preparatu

Jeżeli dojdzie do zażycia większej ilości leku, niż jest to zalecane, należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. Nie istnieje specyficzna odtrutka na metronidazol, dlatego niezbędne może być wdrożenie leczenia objawowego i podtrzymującego. Przedawkowanie Pyralgina może dawać następujące objawy:

• pobudzenie psychoruchowe,
• zaburzenia świadomości,
• zawroty głowy,
• szumy uszne lub zaburzenia słuchu,
• śpiączkę,
• zaburzenia rytmu serca, drgawki toniczno-kloniczne, spadek ciśnienia tętniczego,
• objawy ze strony układu pokarmowego – wymioty, bóle brzucha, nadżerki błony śluzowej żołądka i dwunastnicy, krwawienia, perforacje,
• uszkodzenie komórek wątrobowych,
• śródmiąższowe zapalenie nerek,
• alergiczny skurcz oskrzeli,
• wysypkę, pokrzywkę, obrzęk,
• złuszczające zapalenie oraz toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka,
• zaburzenia widoczne w badaniach krwi, np. uszkodzenie szpiku ze spadkiem
  liczby białych krwinek (leukopenia lub agranulocytoza), spadkiem liczby płytek krwi (małopłytkowość) lub niedokrwistością aplastyczną,
• czerwony kolor moczu - po zażyciu bardzo dużych dawek.

Możliwe skutki uboczne

Skutki uboczne Pyralgina tabletek oraz saszetek występują z niewielką częstotliwością. Niemniej należy zachować czujność i w przypadku ich wystąpienia zasięgnąć pomocy lekarskiej. Ulotka wymienia, że niezbyt często pojawiają się następujące skutki uboczne:

• wysypka polekowa,
• reakcje hipotensyjne,
• krytyczne zmniejszenie ciśnienia krwi bez objawów nadwrażliwości – w przypadku bardzo wysokiej gorączki.

Objawami, które występują rzadko, są:

• leukopenia,
• reakcje anafilaktoidalne lub anafilaktyczne,
• wysypka (np. plamkowo-grudkowa),
• mniej nasilone reakcje w postaci zmian na skórze i w obrębie błon śluzowych: świąd, obrzęk, pokrzywka, zaczerwienienie, pieczenie,
• duszność,
• rzadziej - zaburzenia żołądka i jelit.

Wymienione reakcje mogą przybrać cięższą formę przebiegającą z uogólnioną pokrzywką, ciężkim skurczem oskrzeli, obrzękiem naczynioruchowym, spadkiem ciśnienia tętniczego, zaburzeniami rytmu serca, a nawet wstrząsem.

Bardzo rzadko odnotowano występowanie objawów takich, jak:

• agranulocytoza (także prowadząca do śmierci),
• małopłytkowość,
• nagłe pogorszenie czynności nerek - w niektórych przypadkach może rozwijać się białkomocz, skąpomocz lub bezmocz oraz ostra niewydolność nerek,
• śródmiąższowe zapalenie nerek,
• astma analgetyczna, napady astmy,
• zespół Stevensa-Johnsona,
• toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka.

Pewne skutki uboczne preparatu występują z nieznaną częstością. Wśród nich znajdują się:

• niedokrwistość hemolityczna oraz aplastyczna,
• bóle i zawroty głowy,
• dolegliwość ze strony układu pokarmowego: bóle brzucha, nudności, wymioty, biegunka, podrażnienie żołądka,
• suchość błony śluzowej jamy ustnej,
• uszkodzenie wątroby,
• uszkodzenie szpiku (także śmiertelne),
• wstrząs anafilaktyczny.

Producent uprzedza, że w przypadku przyjęcia bardzo dużych dawek leku może dojść do zabarwienia moczu na czerwono. Ponadto u osób z niedoborem G-6-PD lek wywołuje hemolizę krwinek.

Interakcje z alkoholem

Połączenie Pyralginy z alkoholem może powodować zmiany stężeń obu substancji lub ich metabolitów w organizmie pacjenta. Między substancjami zachodzi umiarkowana interakcja – picie alkoholu może nasilać ryzyko krwawień z układu pokarmowego oraz zaburzeń czynności nerek, jakie towarzyszy przyjmowaniu leków z grupy NLPZ. Zgłaszano przypadki pacjentów, u których pojawiła się ostra niewydolność nerek po nadużywaniu napojów wyskokowych i przyjęciu NLPZ. Dlatego też należy powstrzymać się przed piciem alkoholu podczas stosowania preparatu.

Pyralgina w ciąży

Zasadniczo nie powinno się przyjmować leku przez cały okres ciąży. Jednak w wyjątkowych sytuacjach, jeśli nie ma innego sposobu leczenia, w pierwszym i drugim trymestrze dopuszcza się stosowanie pojedynczych dawek. W trzecim trymestrze Pyralgina jest całkowicie przeciwwskazana. Może spowodować zaburzenia czynności nerek i zawężenie przewodu tętniczego płodu. W przypadku omyłkowego przyjęcia metamizolu przez kobietę ciężarną w 3 trymestrze konieczne jest skontrolowanie płynu owodniowego i przewodu tętniczego za pomocą badań USG i echa serca.

Pyralgina a karmienie piersią

Produkty pochodzące z rozkładu metamizolu przenikają do mleka kobiecego w znacznych ilościach. Mogą zatem stanowić ryzyko dla karmionego piersią dziecka. Z tego względu kobiety nie powinny przyjmować Pyralginy w okresie karmienia. Jeśli lek podany będzie jednorazowo, matce zaleca się zbieranie i wylewanie pokarmu 48 godzin po przyjęciu metamizolu.

Środki ostrożności

W 1 tabletce Pyralgina znajduje się 34,5 mg sodu, co odpowiada 1,7 % maksymalnej zalecanej ilości sodu na dobę u osób dorosłych.

W 1 saszetce znajduje się poniżej 23 mg (1 mmol) sodu – preparat w tej postaci jest uznawany za „wolny od sodu”. Ponadto granulat zawiera 0,04 wymiennika węglowodanowego, a także żółcień pomarańczową (E110), która może wywoływać reakcje alergiczne u niektórych osób.

Podczas stosowania preparatu zdarzały się przypadki reakcji anafilaktycznych. Mogą one stanowić nawet zagrożenie dla życia. Należy niezwłocznie odstawić lek i wezwać pomoc medyczną, jeśli pojawią się następujące objawy:

• ciężki skurcz oskrzeli,
• obrzęk twarzy, języka, warg i/lub gardła, mogący powodować trudności w oddychaniu lub połykaniu,
• świąd, pokrzywka, pieczenie, zaczerwienienie itp. zmiany na skórze lub śluzówkach,
• spadek ciśnienia tętniczego krwi, osłabienie, omdlenie (objawy wstrząsu anafilaktycznego).

Osoby, które na metamizol reagują uczuleniem lub inną reakcją immunologiczną są narażone na podobną reakcję na inne pirazolony i pirazolidyny, a także inne nieopioidowe leki przeciwbólowe.

Zaleca się zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku u osób z astmą lub atopią, ponieważ pacjenci z alergiami są szczególnie narażeni na wystąpienie wstrząsu anafilaktycznego.

W przypadku zwiększonego ryzyka reakcji przypominających gwałtowne reakcje
uczuleniowe leki zawierające metamizol można podawać jedynie po dokładnej analizie stosunku korzyści do ryzyka. Wówczas konieczne może być podanie preparatu pod ścisłą kontrolą lekarza oraz z zapewnieniem dostępu do pomocy medycznej.

Należy jak najszybciej odstawić preparat i skontaktować się z lekarzem również, jeżeli wystąpią:

• objawy agranulocytozy, czyli podwyższona temperatura ciała, której towarzyszą dreszcze, trudności w połykaniu, ból gardła oraz owrzodzenia w jamie ustnej, gardle, nosie, na narządach płciowych i w odbytnicy,
• pancytopenia - oznaki dyskrazji krwi to m.in. np. złe ogólne samopoczucie, utrzymująca się gorączka, infekcja, krwiaki, krwawienia, bladość) – wówczas należy wykonać badania krwi i odstawić lek do czasu unormowania stanu chorego,
• zespół Stevensa-Johnsona lub toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka – wówczas leczenie trzeba przerwać, a pacjent już nigdy nie może stosować metamizolu.

Pacjenci, u których lek spowodował agranulocytozę, są w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia podobnej reakcji na pozostałe pirazolony i pirazolidyny.

Nie powinno się przyjmować preparatu dłużej niż przez 7 dni, ponieważ prawdopodobieństwo agranulocytozy zwiększa się, jeśli metamizol jest stosowany w dużych ilościach lub przez długi czas. Ponadto substancja czynna może uszkadzać szpik kostny. Jeśli niezbędna będzie długotrwała terapia, to należy koniecznie wykonywać regularne badania morfologii krwi.

Preparat może powodować reakcje hipotensyjne (obniżenie ciśnienia tętniczego krwi). Ich nasilenie może zależeć od przyjmowanej dawki. Ryzyko obniżenia ciśnienia krwi zwiększają:

• niewydolność serca i zaburzenia krążenia, jak np. zawał mięśnia sercowego i urazy wielonarządowe,
• ciśnienie skurczowe poniżej <100 mm Hg
• zmniejszona objętość krwi krążącej,
• wysoka gorączka,
• odwodnienie.

U pacjentów z czynnikami ryzyka metamizol można stosować tylko pod ścisłym nadzorem lekarza i po dokładnym rozważeniu, czy jest to konieczne. Szczególnie w przypadku osób, u których należy bezwzględnie unikać spadków ciśnienia krwi lek można podawać jedynie kontrolując parametry hemodynamiczne. W celu zmniejszenia prawdopodobieństwa reakcji hipotensyjnych mogą być konieczne środki zapobiegawcze, jak np. wyrównanie zaburzeń krążenia.

W przypadku pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek oraz osób z chorobą wrzodową żołądka i/lub dwunastnicy lek należy stosować ostrożnie i tylko przenalizowaniu stosunku korzyści do ryzyka.

Jeśli lek jest przyjmowany zgodnie z zalecanym dawkowaniem, to nie wywiera wpływu na zdolność co kierowania pojazdami i obsługiwania maszyn. Natomiast w przypadku stosowania większych dawek może dochodzić do osłabienia tych zdolności – wówczas należy powstrzymać się od wykonywania czynności wymagających skupienia i koordynacji.

Interakcje z innymi lekami

Metamizol wchodzi w interakcje z niektórymi środkami farmakologicznymi:

• nasila działanie doustnych leków przeciwcukrzycowych, preparatów przeciwzakrzepowych będących pochodnymi kumaryny, fenytoiny oraz sulfonamidów przeciwbakteryjnych,
• może nasilać hemotoksyczność metotreksatu, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku – nie powinno się przyjmować tych leków jednocześnie,
• może powodować spadek stężenia cyklosporyny w surowicy krwi – przy terapii skojarzonej może być konieczne dostosowanie dawki,
• może obniżać wpływ kwasu acetylosalicylowego na agregację trombocytów – przy jednoczesnym podawaniu należy zachować szczególną ostrożność, jeżeli kwas acetylosalicylowy jest stosowany ze względów kardiologicznych.

Z kolei działanie metamizolu może być osłabiane przez barbiturany, a wzmacniane przez inhibitory MAO.

Lek przyjmowany łącznie z chlorpromazyną może spowodować ciężką hipotermię. 

Pochodne pirazolonu mogą wchodzić w interakcje z kaptoprylem, litem i triamterenem, a także wpływać na skuteczność środków obniżających ciśnienie i środków moczopędnych. Metamizol należy pochodnych pirazolonu, jednak nie wiadomo, czy również powoduje takie działania.