Encorton

Lek Encorton
  1. Encorton co to jest
  2. Dawkowanie preparatu
  3. Możliwe skutki uboczne
  4. Interakcje z alkoholem
  5. Encorton w ciąży
  6. Encorton a karmienie piersią
  7. Środki ostrożności

Encorton co to jest

Encorton to lek o bardzo szerokim spektrum działania. Należy do grupy syntetycznych glikokortykosteroidów. Występuje w postaci tabletek o różnej zawartości substancji czynnej oraz w różnej wielkości opakowaniach. Dostępne są wersje Encorton:

  • 1 mg w opakowaniu po 20 sztuk,
  • 5 mg w opakowaniu po 20 sztuk,
  • 5 mg w opakowaniu po 100 sztuk,
  • 10 mg w opakowaniu po 20 sztuk,
  • 20 mg w opakowaniu po 20 sztuk.

Lek wydawany jest wyłącznie na receptę, a jego refundacja obejmuje wielu schorzeń. Dla pacjentów chorujących na nowotwory złośliwe jest całkowicie bezpłatny. Za opłatą ryczałtową wydawany jest pacjentom cierpiącym na miastenię oraz wszelkie wskazania refundacyjne, które zostały zarejestrowane na dzień wydania decyzji. Ponadto ryczałt dotyczy także wskazań pozarejestracyjnych, do których należą:

  • miopatia zapalna,
  • neuropatia zapalna, z wyłączeniem choroby Guillaina-Barrego,
  • zespół miasteniczny,
  • stany po przeszczepie narządów, kończyn, tkanek, komórek oraz szpiku,
  • eozynofilowe zapalenie jelit u pacjentów poniżej 18 roku życia,
  • choroby autoimmunizacyjne (przypadki inne, niż określone w ChPL),
  • obturacyjne choroby płuc (przypadki inne, niż określone w ChPL).

Substancją czynną zawartą w preparacie jest prednizon. To syntetyczny glikokortykosteroid, substancja analogiczna do kortyzolu – naturalnego hormonu wydzielanego przez korę nadnerczy. W procesie wchłaniania w wątrobie powstaje metabolit prednizonu, prednizolon. To on odpowiada za działanie leku. Charakteryzuje się silnymi właściwościami przeciwzapalnymi. Zatrzymuje rozwój objawów stanu zapalnego, jednocześnie nie wpływając na przyczynę jego wystąpienia. Hamuje gromadzenie się komórek (m.in. makrofagów, leukocytów) w obrębie występującego stanu zapalnego. Powoduje spadek rozszerzalności i przepuszczalności naczyń włosowatych, dzięki czemu zapobiega powstawaniu obrzęków.

Preparat wywiera wpływ na równowagę wodno-elektrolitową organizmu. Działanie substancji czynnej na cewkę dalszą zwiększa wchłanianie zwrotne sodu, wydalanie potasu oraz jonów wodorowych, tym samym zwiększając retencję wody w organizmie. W dużo mniejszym stopniu lek wpływa na wydalanie wody, w tym także elektrolitów, za pośrednictwem jelita grubego, gruczołów potowych oraz ślinowych.

Lek może wykazywać także właściwości immunosupresyjne, chociaż mechanizm działania w tym zakresie nie został do końca poznany. Przypuszcza się, że prednizolon zapobiega lub hamuje reakcje immunologiczne na poziomie komórkowym oraz specyficzne mechanizmy odpowiedzi immunologicznej organizmu.

Preparat obniża liczbę limfocytów T, monocytów oraz granulocytów kwasochłonnych. Obniża także przyłączanie immunoglobulin do receptorów występujących na powierzchni komórek, dzięki czemu hamuje syntezę lub uwalnianie interleukin. Efekt ten osiągany jest poprzez zmniejszenie blastogenezy limfocytów T oraz obniżenie nasilenia wczesnej odpowiedzi immunologicznej.

Ponadto substancja czynna leku:

  • wzmacnia syntezę lipomoduliny (inhibitora fosfolipazy A2, która uwalnia kwas arachidonowy znajdujący się w błonie fosfolipidowej oraz hamuje jego syntezę),
  • nasila katabolizm białek indukując enzymy, które biorą udział w procesie metabolizmu aminokwasów,
  • zatrzymuje syntezę oraz odpowiada za nasilenie degradacji białek w tkance limfoidalnej, łącznej, mięśniowej oraz w skórze. Należy pamiętać, że długotrwałe stosowanie Encorton może doprowadzić nawet do zaniku tych tkanek,
  • oddziałuje hamująco na oś podwzgórze-przysadka na skutek mechanizmu ujemnego sprzężenia zwrotnego,
  • zwiększa dostępność glukozy dzięki indukcji enzymów glukoneogenezy w wątrobie oraz zmniejszeniu zużycia glukozy w obrębie tkanek obwodowych. Prowadzi to do nasilenia gromadzenia glikogenu wewnątrz wątroby, podwyższenia poziomu glukozy we krwi pacjenta, a także zwiększenia odporności na insulinę,
  • nasila lipolizę oraz uwalnianie kwasów tłuszczowych z tkanki tłuszczowej, przez co wzrasta stężenie kwasów tłuszczowych w osoczu. W wyniku długotrwałej terapii może wystąpić nieprawidłowe rozmieszczenie tkanki tłuszczowej.

Pełny skład preparatu

1 tabletka Encorton zawiera 1 mg, 5 mg, 10 mg lub 20 mg prednizonu.
Pozostałe substancje: laktoza jednowodna, skrobia ziemniaczana, stearynian magnezu,  żelatyna.

Uwaga! Prednizolon wpływa na tworzenie kości i nasila ich resorpcję. Odpowiada za spadek poziomu wapnia w osoczu, co może prowadzić do wtórnej nadczynności przytarczyc oraz stymulacji osteoklastów wraz z zahamowaniem osteoblastów. Te mechanizmy w połączeniu ze spadkiem ilości białkowych składników wtórnie do katabolizmu białek mogą skutkować rozwojem osteoporozy u pacjentów w każdym wieku oraz zahamowaniem wzrostu kości wśród młodzieży i dzieci.

Wskazania do stosowania

Preparat Encorton wykorzystywany jest w leczeniu różnorodnych schorzeń. Należą do nich choroby układu endokrynnego, choroby układu krwiotwórczego, układu oddechowego, choroby skóry i błon śluzowych, zespół nerczycowy, alergie o ciężkim przebiegu, które są oporne na inne metody leczenia oraz choroby oka. Tabletki stosuje się także w okresach zaostrzenia kolagenoz, chorób reumatycznych, stwardnienia rozsianego oraz w niektórych schorzeniach układu pokarmowego. Jako leczenie paliatywne lek wykorzystywany jest w terapii nowotworów.

Lek wykorzystuje się w terapii następujących chorób układu endokrynnego:

  • pierwotnej niewydolności kory nadnerczy,
  • wtórnej niewydolności kory nadnerczy w połączeniu z mineralokortykoidami,
  • wrodzonej hipoplazji nadnerczy,
  • hiperkalcemii wynikającej z choroby nowotworowej,
  • zapaleniu tarczycy o charakterze nieropnym.

Choroby układu krwiotwórczego stanowiące wskazanie do terapii lekiem to:

  • nabyta niedokrwistość hemolityczna (autoimmunologiczna),
  • wrodzona niedokrwistość aplastyczna,
  • niedokrwistość związana z wybiórczą hipoplazją układu czerwonokrwinkowego,
  • małopłytkowość wtórna u pacjentów dorosłych,
  • idiopatyczna plamica małopłytkowa u osób dorosłych.

Choroby układu oddechowego, w których stosowany jest preparat, to:

  • beryloza,
  • zachłystowe zapalenie płuc,
  • zespół Lofflera,
  • gruźlica płuc piorunująca lub rozsiana (lek stosuje się łącznie z leczeniem przeciwgruźliczym),
  • astma oskrzelowa,
  • objawowa sarkoidoza.

Wśród chorób skóry i błon śluzowych, które stanowią wskazania do rozpoczęcia przyjmowania Encorton, znajdują się:

  • złuszczające zapalenie skóry,
  • opryszczkowe pęcherzowe zapalenie skóry,
  • ciężkie łojotokowe zapalenie skóry,
  • ciężki rumień wielopostaciowy (w tym w przebiegu choroby Stevensa-Johnsona),
  • ziarniniak grzybiasty,
  • pęcherzyca,
  • ciężka łuszczyca.

W terapii zespołu nerczycowego glikokortykosteroidy wykorzystywane są w celu:

  • spowodowania diurezy,
  • wywołania remisji u osób, u których występuje białkomocz w przebiegu zespołu nerczycowego idiopatycznego bez mocznicy,
  • poprawy czynności nerek u osób ze zdiagnozowanym toczniem rumieniowatym,
  • w przebiegu idiopatycznego zespołu nerczycowego – w celu zapobiegania nawrotom choroby długotrwałe stosowanie leku może okazać się konieczne.

W leczeniu chorób alergicznych o ciężkim przebiegu Encorton stosuje się w przypadku, gdy inne metody leczenia nie przyniosły oczekiwanego efektu terapeutycznego. Jest stosowany w terapii:

  • kontaktowego zapalenia skóry,
  • atopowego zapalenia skóry,
  • choroby posurowiczej,
  • reakcji nadwrażliwości na leki,
  • w całorocznym lub sezonowym alergicznym nieżycie nosa.

W okulistyce Encorton zalecany jest w zapaleniach i alergiach o ciężkim, ostrym i przewlekłym przebiegu. Wskazania stanowią następujące dolegliwości:

  • alergiczne zapalenie spojówek,
  • alergiczne owrzodzenie brzeżne rogówki,
  • stan zapalny tęczówki,
  • zapalenie tęczówki oraz ciała rzęskowego,
  • zapalenie naczyniówki i siatkówki,
  • zapalenie nerwu wzrokowego,
  • współczulne zapalenie naczyniówki,
  • rozlane zapalenie błony naczyniowej tylnego odcinka oka,
  • zapalenie przedniego odcinka oka,
  • zapalenie rogówki, jeśli nie jest wywołane zakażeniem wirusa opryszczki lub zakażeniem grzybiczym.

U pacjentów z kolagenozą lek stosowany jest zazwyczaj w przypadku zaostrzenia objawów. W niektórych przypadkach stanowi leczenie podtrzymujące. Jest wskazany w związku z:

  • ostrym reumatycznym zapaleniem mięśnia sercowego,
  • zapaleniem skórno-mięśniowym,
  • toczniem rumieniowatym układowym.

Preparat wykorzystywany jest również w neurologii, w okresach zaostrzenia stwardnienia rozsianego.

Lek znajduje zastosowanie również w stanach zaostrzenia chorób reumatycznych, jako leczenie wspomagające wśród pacjentów chorujących na:

  • zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa,
  • łuszczycowe zapalenie stawów,
  • reumatoidalne zapalenie stawów oraz młodzieńcze reumatoidalne zapalenie stawów, gdy inne metody leczenia nie pozwalają uzyskać zadowalającego efektu terapeutycznego.

Ponadto preparat wykorzystywany jest również w leczeniu niereumatycznych stanów zapalnych układu kostno-stawowego. Lek stosowany jest w związku z występującym:

  • ostrym nieswoistym zapaleniem pochewki ścięgna,
  • ostrym oraz podostrym zapaleniem kaletki,
  • ostrym dnawym zapaleniem stawów,
  • pourazowym zapaleniem kości oraz stawów,
  • zapaleniem nadkłykcia.

W leczeniu chorób układu pokarmowego Encorton podawany jest w okresie zaostrzenia objawów. Nie zaleca się długotrwałego stosowania preparatu. Wskazania do stosowania stanowią:

  • choroba Leśniowskiego-Crohna,
  • wrzodziejące zapalenie okrężnicy.

Lek wykorzystuje się także w leczeniu paliatywnym chorób nowotworowych, w terapii łączonej z lekami przeciwnowotworowymi. Znajduje zastosowanie w przypadku:

  • białaczki oraz chłoniaka u dorosłych,
  • ostrej białaczki u dzieci.

Ponadto w ulotce Encorton wskazano, że preparat może być wykorzystywany również w terapii:

  • gruźliczego zapalenia opon mózgowych przebiegającego z blokiem podpajęczynówkowym (łącznie z odpowiednim leczeniem przeciwgruźliczym),
  • włośnicy, w przebiegu której doszło do zajęcia mięśnia sercowego lub układu nerwowego.

Kiedy nie stosować tego leku

Lek Encorton nie może być stosowany u wszystkich pacjentów. Przeciwwskazanie stanowi nadwrażliwość na prednizon lub którąkolwiek substancję zawartą w preparacie, jak również układowe zakażenie grzybicze (ze względu na ryzyko zaostrzenia zakażenia).

Ze względu na zawartość w preparacie laktozy nie może być on stosowany u pacjentów cierpiących na rzadką dziedziczną nietolerancję galaktozy, brak laktazy lub zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Dawkowanie preparatu

Tabletki przyjmuje się doustnie i w całości – nie należy ich dzielić. Zaleca się, aby każdą dawkę zażywać w trakcie posiłku. Najlepiej przyjmować lek raz na dobę, rano. Obniża to ryzyko zahamowania osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, ponieważ w godzinach porannych wydzielanie endogennych kortykosteroidów jest największe.

Dawkowanie leku ustalane jest przez lekarza, który uwzględni indywidualną sytuację pacjenta, dopasowując dawkę do przyczyny podania i reakcji chorego na lek. Po osiągnięciu oczekiwanego efektu leczniczego należy stopniowo zmniejszać dawki preparatu, aż do uzyskania najmniejszej skutecznej dawki.

W ulotce wskazane zostały najczęściej stosowane ilości leku, zgodnie z czym:

  • zazwyczaj dorośli oraz młodzież przyjmują preparat w dawce od 5 do 60 mg na dobę. Lek można przyjąć w dawce jednorazowej lub w postaci dawek podzielonych. Maksymalna dobowa dawka leku wynosi 250 mg,
  • dzieciom najczęściej podaje się dawki obliczone na podstawie masy ciała – 2 mg leku na każdy kg wagi dziecka. Preparat można podać jednorazowo lub w dawkach podzielonych, zachowując odstępy od 6 do 8 godzin.

Niektóre schorzenia wymagają modyfikacji dawkowania Encorton. Pacjenci dorośli chorujący na stwardnienie rozsiane w stanach zaostrzenia objawów powinni stosować dawkę 200 mg na dobę przez pierwsze 7 dni, a następnie 80 mg co 2 dzień przez okres 1 miesiąca.

W przypadku dzieci inne, niż standardowe dawkowanie stosuje się:

  • w przebiegu zespołu nerczycowego - dawka zależy od wieku pacjenta. U dzieci poniżej 18 miesiąca życia wysokość dawkowania nie została ustalona. U pacjentów w wieku od 18 miesięcy do 4 lat początkowa zalecana dawka to 7-10 mg 4 razy na dobę. Dzieci od 4 do 10 lat powinny rozpocząć kurację od dawki 15 mg 4 razy na dobę. Pacjenci po ukończeniu 10 roku życia początkowo powinni stosować 20 mg leku 4 razy na dobę,
  • w reumatycznym zapaleniu serca, białaczce oraz chorobach nowotworowych –  dzieciom przez pierwsze 2-3 tygodnie leczenia podaje się dawkę 0,5 mg na kg masy ciała 4 razy na dobę, a następnie przez 4-6 tygodni stosuje się dawkę 0,375 mg na każdy kg masy ciała, 4 razy dziennie.
  • przy gruźlicy Encorton, stosowany łącznie z innymi lekami przeciwgruźliczymi, podaje się 4 razy na dobę w dawce 0,5 mg na każdy kg masy ciała przez okres 2 miesięcy.

Zmniejszanie dawki podczas schodzenia z Encortonu musi odbywać się stopniowo. U osób, które leczone były dużymi dawkami przez długi czas, odstawianie leku powinno się rozpocząć od zmniejszania dawki o 1 mg co miesiąc. Pacjenci, którzy przyjmowali lek krótko mogą zmniejszać dawkę o 2-5 mg co 2-7 dni. Jeśli preparat był przyjmowany krócej niż 7 dni, oraz dawki dobowe nie przekraczały 40 mg, można odstawić lek nagle, bez ryzyka zahamowania funkcjonowania osi przysadka-nadnercza.

Możliwe skutki uboczne

Encorton może wywoływać skutki uboczne, choć dotyczy to głównie osób stosujących lek długotrwale. Działania niepożądane przy krótkotrwałym przyjmowaniu prednizonu oraz innych kortykosteroidów zdarzają się tylko w wyjątkowych przypadkach.

Zgłaszane przez pacjentów objawy niepożądane mają różnorodny charakter. Ich częstotliwości występowania nie da się oszacować na podstawie dostępnych informacji. Wśród odnotowanych skutków ubocznych znajdują się:

  • zaburzenia psychiczne – objawy manii, schizofrenii lub majaczenie, dotyczą 15-50 % pacjentów i zależą od dawki, najczęściej pojawiają się u osób stosujących 40 mg leku na dobę oraz w ciągu 2 tygodni od rozpoczęcia leczenia. Grupą szczególnie narażoną są kobiety oraz pacjenci z toczniem rumieniowatym,
  • wtórna niedoczynność kory nadnerczy oraz przysadki - występuje u osób leczonych dawkami wyższymi niż 5 mg na dobę oraz szczególnie, gdy pacjent narażony był na różnego typu reakcje stresowe,
  • zespół Cushinga,
  • zatrzymanie wzrostu u dzieci,
  • zaburzenia cyklu menstruacyjnego,
  • zmniejszona tolerancja węglowodanów,
  • ujawnienie cukrzycy,
  • wzrost zapotrzebowania na insulinę lub doustne środki hipoglikemizujące – u pacjentów z cukrzycą,
  • hirsutyzm,
  • ujemny bilans azotowy - w efekcie nasilonego katabolizmu białek,
  • hiperglikemia,
  • glukozuria,
  • wzrost masy ciała,
  • zwiększenie apetytu,
  • zespół zakrzepowo-zatorowy,
  • zwiększenie ciśnienia wewnątrzczaszkowego z tarczą zastoinową,
  • drgawki,
  • bóle i zawroty głowy,
  • nieostre widzenie,
  • zaćma podtorebkowa tylna – dotyczy 2,5-60% pacjentów, zwłaszcza, a według wielu doniesień wyłącznie dzieci. Po zakończeniu terapii może ustąpić lub może okazać się konieczne leczenie chirurgiczne,
  • zwiększenie ciśnienia śródgałkowego,
  • jaskra – zazwyczaj u pacjentów leczonych ponad rok,
  • wytrzeszcz,
  • wrzody trawienne (możliwa jest perforacja wrzodu oraz krwawienia),
  • perforacje jelita grubego bądź cienkiego – zwłaszcza u osób ze stanami zapalnymi jelit,
  • wrzodziejące zapalenie przełyku,
  • stan zapalny trzustki,
  • wzdęcia,
  • zaburzenia trawienia – można je zmniejszyć poprzez przyjmowanie leku w trakcie posiłku,
  • rozstępy skórne,
  • trądzik,
  • zaburzenia gojenia się ran,
  • wybroczyny oraz krwawe wylewy,
  • nadmierne pocenie,
  • pokrzywka,
  • obrzęk naczynioruchowy,
  • rumień,
  • alergiczne zapalenie skóry,
  • twardzinowy przełom nerkowy – najczęściej występuje u osób chorujących na uogólnioną postać twardziny układowej. Najmniej narażeni są pacjenci z  ograniczoną (2%) oraz z młodzieńczą (1%) postacią twardziny układowej,
  • miopatia steroidowa – pojawia się częściej u kobiet, rozpoczyna się zazwyczaj od obręczy biodrowej, a następnie obejmuje mięśnie proksymalne barku i ramienia, rzadko mięśnie oddechowe,
  • spadek masy mięśniowej – w wyniku miopatii steroidowej, zamiana glikokortykosteroidu na inny preparat może złagodzić jej objawy,
  • osłabienie mięśni,
  • osteoporoza – jej ryzyko wynikające z długotrwałego przyjmowania glikokortykosteroidów można obniżyć stosując wapń i witaminę D lub odpowiednie ćwiczenia fizyczne,
  • kompresyjne złamania kręgosłupa,
  • aseptyczna martwica obejmująca głowy kości udowej i ramiennej,
  • patologiczne złamania kości długich,
  • reakcje anafilaktyczne oraz nadwrażliwość,
  • złe samopoczucie,
  • nudności,
  • zaburzenia snu,
  • retencja płynów,
  • retencja sodu,
  • utrata potasu,
  • zastoinowa niewydolność krążenia,
  • nadciśnienie,
  • zasadowica hipokaliemiczna.

U niektórych pacjentów obserwowane były również objawy odstawienne, w szczególności gorączka, bóle mięśniowo-stawowe oraz ogólne złe samopoczucie. Aby złagodzić symptomy zespołu odstawienia glikokortykosteroidów bez zatrzymania funkcjonowania osi podwzgórze-przysadka-nadnercza można przyjąć NLPZ, np. kwas acetylosalicylowy.

Jeśli w trakcie terapii wystąpi depresja lub psychoza, to należy w miarę możliwości obniżyć dawkę prednizonu lub całkowicie odstawić lek. Nie należy przyjmować TLPD, gdyż zaburzenia psychiczne mogą się nasilić. Jeśli zajdzie taka konieczność, można wdrożyć fenotiazynę lub związki litu.

Interakcje z alkoholem

Spożywanie alkoholu podczas terapii zwiększa ryzyko owrzodzenia i krwawień z układu pokarmowego.

Encorton w ciąży

Leki kortykosteroidowe mogą być stosowane u kobiet ciężarnych wyłącznie wtedy, gdy korzyści związane z terapią dla matki znacznie przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu. Stosowanie Encorton w ciąży wiąże się z ryzykiem małej masy urodzeniowej, niewydolności łożyska, a nawet śmierci płodu.

Encorton a karmienie piersią

U kobiet karmiących piersią stosowanie leku jest ogólnie niezalecane. Prednizon przyjmowany w dawce poniżej 5 mg na dobę nie wywoływał u dzieci karmionych piersią działań niepożądanych. Stosowanie większych dawek niesie jednak ryzyko zahamowania wzrostu dziecka, a także zatrzymania wydzielania endogennych hormonów kory nadnerczy. Jeśli pacjentka musi stosować dawki wyższe niż 5 mg na dobę, to zaleca się odstawienie dziecka od piersi.

Środki ostrożności

W trakcie terapii lekiem Encorton zaleca się monitorowanie czynności nadnerczy, stężenia elektrolitów oraz poziomu glukozy we krwi, badać kał na obecność krwi utajonej oraz wykonywać badania okulistyczne. U pacjentów, którzy przyjmują jednocześnie leki przeciwzakrzepowe z grupy kumaryn, zaleca się również kontrolę czasu protrombinowego. Encorton powinien być stosowany w najmniejszych skutecznych dawkach, a jeżeli istnieje możliwość redukcji dotychczasowej dawki należy zmniejszać ją stopniowo.

W przypadku długotrwałej terapii u dzieci należy monitorować ich wzrost i rozwój, aby jak najszybciej zauważyć występowanie ewentualnych nieprawidłowości.

Szczególną ostrożność należy zachować u pacjentów z niedoczynnością tarczycy oraz z marskością wątroby, gdyż obserwowano u nich silniejsze działanie preparatu. Ostrożność w trakcie terapii musi zostać zachowana również w przypadku, gdy u pacjenta występuje:

  • nieswoiste wrzodziejące zapalenie okrężnicy – jeżeli zachodzi ryzyko perforacji,
  • ropnie lub inne zakażenia ropne,
  • uchyłkowatość jelit,
  • świeże zespolenie jelitowe,
  • czynny lub utajony wrzód trawienny,
  • zapalenie przełyku,
  • stan zapalny żołądka,
  • nadczynność lub niedoczynność tarczycy,
  • nadciśnienie tętnicze,
  • niewydolność nerek,
  • osteoporoza,
  • miastenia,
  • cukrzyca,
  • nieprawidłowa czynność wątroby,
  • choroba serca,
  • zastoinowa niewydolność krążenia,
  • stan po niedawno przebytym zawale mięśnia sercowego,
  • jaskra,
  • zakażenie grzybicze bądź wirusowe,
  • hiperlipidemia,
  • hipoalbuminemia.

W przypadku jednoczesnego stosowania kwasu acetylosalicylowego zachowanie ostrożności jest konieczne u pacjentów z hipoprotrombinemią. U pacjentów z półpaścem ocznym stosować ostrożnie w związku z ryzykiem perforacji rogówki. 

Na skutek długotrwałego leczenia preparatem Encorton może wystąpić jaskra lub zaćma, w związku z czym konieczne jest wykonywanie badań okulistycznych. W razie wystąpienia objawów ubocznych w postaci pogorszenia ostrości wzroku lub innych zaburzeń widzenia należy rozważyć skierowanie pacjenta do okulisty w celu ustalenia przyczyny. Mogą być nimi zaćma, jaskra lub rzadkie choroby, jak np. centralna chorioretinopatia surowicza (CSCR), występująca po stosowaniu kortykosteroidów ogólnoustrojowym i miejscowym.

Lek może podnosić ryzyko wtórnych zakażeń grzybiczych oraz wirusowych. Może również maskować objawy zakażenia, obniżać odporność organizmu na zakażenie i zdolność do lokalizacji infekcji.

U pacjentów z twardziną układową w trakcie terapii trzeba zachować szczególną ostrożność z uwagi na zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia twardzinowego przełomu nerkowego. Powikłanie to może być śmiertelne. Jego objawy związane są z nadciśnieniem oraz zmniejszeniem ilości wytwarzanego moczu po podaniu minimum 15 mg prednizolanu na dobę. W tej grupie należy systematycznie monitorować ciśnienie krwi oraz czynność nerek na podstawie poziomu kreatyniny w surowicy. Przy podejrzeniu przełomu nerkowego konieczne jest dokładne monitorowanie ciśnienia krwi.

Średnie oraz duże dawki leku Encorton w niektórych przypadkach powodowały wzrost ciśnienia tętniczego krwi, podwyższony poziom retencji sodu i wody czy zwiększenie wydzielania potasu. Takie działania niepożądane mogą wymagać modyfikacji w dotychczas stosowanej diecie – ograniczenia spożycia sodu i/lub suplementacji potasu. Lek może także zwiększać usuwanie wapnia z organizmu.

W trakcie terapii kortykosteroidami należy unikać ekspozycji na zarażenie ospą wietrzną i odrą. Choroby te przy leczeniu kortykosteroidami mają znacznie cięższy przebieg (nawet śmiertelny). Podczas stosowania prednizonu nie powinno się podawać pacjentom szczepionek zawierających żywego wirusa.

 

Dystrybutor na terenie Polski: Adamed Pharma S.A.

Powyższy artykuł ma charakter informacyjny i nie może zastąpić przeczytania ulotki leku ani wizyty u lekarza. Zawsze przed użyciem zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każdy lek niewłaściwie stosowany zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

×
Zarezerwuj i odbierz
Wybierz opakowanie
  • #