Dutilox

1. Dutilox co to jest
2. Dawkowanie preparatu
3. Możliwe skutki uboczne
4. Interakcje z alkoholem
5. Dutilox w ciąży
6. Dutilox a karmienie piersią
7. Środki ostrożności
8. Interakcje z innymi lekami

Dutilox co to jest

Dutilox to lek przeciwdepresyjny dostępny wyłącznie na receptę. W określonych przypadkach podlega refundacji. Preparat ma postać twardych kapsułek dojelitowych i dostępny jest w dwóch wariantach, które różnią się między sobą zawartością substancji czynnej:

• Dutilox 30 mg,
• Dutilox 60 mg.

Każde opakowanie zawiera 28 sztuk kapsułek.

Substancją czynną wykorzystaną w leku jest chlorowodorek duloksetyny - inhibitor zwrotnego wychwytu serotoniny 5-TH i noradrenaliny (NA). Preparat zwiększa stężenie wymienionych hormonów w układzie nerwowym. Ponadto słabo hamuje wychwyt zwrotny dopaminy, jednocześnie nie wykazując powinowactwa do receptorów histaminowych, dopaminergicznych, cholinergicznych i adrenergicznych.

Poza działaniem przeciwdepresyjnym duloksetyna pozwala uzyskać efekt normalizacji progu bólowego w różnych rodzajach bólu neuropatycznego oraz wynikającego z procesu zapalnego. Zmniejsza również nasilenie zachowań towarzyszących bólowi w modelu ciągłego bólu. Przeciwbólowe działanie substancji wynika prawdopodobnie ze zwiększania aktywności zstępujących szlaków bólu w ośrodkowym układzie nerwowym.

Lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego po przyjęciu doustnym, a jego maksymalne stężenie w osoczu pacjenta pojawia się do 6 godzin od przyjęcia. Pokarm wydłuża ten czas do 10 godzin i obniża wchłanianie preparatu o około 11%, jednak nie są to zmiany istotne klinicznie.

Pełny skład preparatu

1 kapsułka Dutilox zawiera 30 mg lub 60 mg chlorowodorku duloksetyny.
Substancje pomocnicze to: hypromeloza, talk, tytanu dwutlenek E 171, kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer 1:1, dyspersja 30%, trietylu cytrynian, sacharoza ziarenkowa i sacharoza.
Skład otoczki: żelatyna, tytanu dwutlenek E 171, indygotyna E 132, woda oczyszczona oraz tylko w kapsułkach 60 mg - żelaza tlenek żółty E 172.
Atrament nadruku: tlenek żelaza czarny E 172, wodorotlenek potasu, szelak.

Wskazania do stosowania

Kapsułki Dutilox przeznaczone są dla osób dorosłych. Wykorzystuje się je w leczeniu:

• dużych zaburzeń depresyjnych,
• zaburzeń lękowych uogólnionych,
• bólu towarzyszącego obwodowej neuropatii cukrzycowej,

Kiedy nie stosować tego leku

Nie wszyscy pacjenci mogą przyjmować ten lek. Wśród przeciwwskazań do rozpoczęcia oraz kontynuowania terapii wskazano:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub na substancje pomocnicze,
• choroby wątroby wywołujące zaburzenia czynności tego narządu,
• ciężkie zaburzenia czynności nerek, w których klirens kreatyniny jest niższy niż 30 ml/min,
• niekontrolowane nadciśnienie tętnicze,
• przyjmowanie nieselektywnych, nieodwracalnych inhibitorów MAO,
• stosowanie łącznie z silnymi inhibitorami CYP1A2 - fluwoksaminą, cyprofloksacyną lub enoksacyną.

Dawkowanie preparatu

Dawkowanie Dutilox ustalane jest przez lekarza prowadzącego, który bierze pod uwagę przyczynę rozpoczęcia terapii oraz indywidualną sytuację pacjenta. Lek przeznaczony jest do stosowania u osób dorosłych. Kapsułki należy połykać w całości, popijając wodą. Dla prawidłowego wchłaniania nie ma znaczenia, czy dawka przyjmowana jest w trakcie posiłku czy też niezależnie od niego.

W leczeniu dużych zaburzeń depresyjnych zarówno dawka początkowa, jak i podtrzymująca wynoszą zazwyczaj 60 mg na dobę. Działanie Dutilox obserwuje się najczęściej po upływie od 2 do 4 tygodni terapii, jednak cała kuracja trwa dłużej. Najczęściej okres przyjmowania leku wynosi co najmniej 6 miesięcy, co pozwala uzyskać trwałą poprawę i zapobiec pojawianiu się nawrotów choroby. W przypadku pacjentów, u których zaobserwowano tendencję do nawrotów dużych epizodów depresyjnych, po uzyskaniu poprawy należy kontynuować leczenie przez długi czas, stosując dawki od 60 mg do 120 mg na dobę.

Przy zaburzeniach lękowych uogólnionych zaleca się rozpoczęcie leczenia od dawki początkowej wynoszącej 30 mg na dobę. Należy obserwować reakcję pacjenta, a jeśli zastosowana dawka nie przyniosła oczekiwanego efektu terapeutycznego, należy zwiększyć ją do 60 mg. Wyjątek stanowią osoby, u których oprócz zaburzeń lękowych występują jednocześnie duże zaburzenia depresyjne. W takim przypadku zalecana dawka początkowa, jak i podtrzymująca wynoszą 60 mg dziennie. Jeśli nie dojdzie do uzyskania oczekiwanej poprawy, lekarz może podjąć decyzję o jej zwiększeniu do 90 mg lub nawet 120 mg na dobę. Dawkowanie leku należy zwiększać stopniowo obserwując tolerancję organizmu pacjenta na preparat. Po uzyskaniu trwałej poprawy zaleca się kontynuowanie terapii najczęściej przez okres kilku miesięcy. Takie postępowanie pomaga zapobiegać nawrotom choroby.

W przypadku bólu towarzyszącego obwodowej neuropatii cukrzycowej początkowo, a także w leczeniu podtrzymującym zaleca się przyjmowanie dawki 60 mg na dobę. Gdy nie przyniosła ona oczekiwanych korzyści, lekarz może rozważyć jej zwiększenie. W ulotce preparatu zalecono, aby regularnie, w 3-miesięcznych odstępach oceniać skuteczność terapii. Dawki wyższe niż 60 mg dziennie pozwalają uzyskać oczekiwaną poprawę u niektórych pacjentów, u których standardowe dawkowanie nie przyniosło korzyści. W badaniach klinicznych wykazano, że duloksetyna osiąga różne stężenie w osoczu u różnych osób. Sprawdzono bezpieczeństwo przyjmowania preparatu w ilościach aż do dawki maksymalnej, która wynosi 120 mg na dobę w równych dawkach podzielonych. Zaleca się, aby po upływie 2 miesięcy terapii ocenić odpowiedź kliniczną organizmu pacjenta – jeśli po takim okresie nadal nie nastąpiła poprawa, prawdopodobieństwo, że preparat przyniesie korzyści jest niewielkie.

Odstawienie leku

Odstawienie Dutilox odbywa się wyłącznie na polecenie lekarza i pod jego ścisłą kontrolą. Rezygnacja z terapii wymaga stopniowego zmniejszania dawki, a pełen proces zakończenia terapii powinien być nie krótszy niż 2 tygodnie. Po odstawieniu leku mogą wystąpić działania niepożądane, szczególnie jeśli zakończenie terapii przebiegało zbyt radykalnie. Tzw. objawy odstawienne obejmują:

• zawroty głowy, także spowodowane zaburzeniami błędnika,
• zaburzenia czucia,
• zaburzenia snu, jak bezsenność lub nasilone marzenia senne,
• zmęczenie,
• senność,
• pobudzenie,
• niepokój,
• nudności i/lub wymioty,
• drżenie,
• bóle głowy,
• drażliwość,
• biegunkę,
• nadmierną potliwość.

Powyższe dolegliwości ustępują najczęściej w ciągu kilku dni od zakończenia przyjmowania preparatu.

Uwaga! Jeżeli objawy związane z zaprzestaniem stosowania leku są uciążliwe lub utrzymują się przez dłuższy czas konieczne jest zasięgnięcie opinii lekarza.

Przedawkowanie

Lek należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. Jeżeli dojdzie do przyjęcia zbyt dużej dawki preparatu, wówczas konieczne jest zasięgnięcie natychmiastowej pomocy medycznej. Wśród objawów, które mogą świadczyć o przedawkowaniu Dutilox znajdują się:

• senność,
• śpiączka,
• drgawki,
• wymioty,
• przyspieszona akcja serca,
• zespół serotoninowy - rzadko występującą reakcja, która może objawiać się uczuciem nadmiernego zadowolenia, sennością, niepokojem ruchowym, zaburzeniami koordynacji ruchowej, sztywnością mięśni, wrażeniem upojenia alkoholowego, gorączką lub nadmierną potliwością.

Postępowanie po pominięciu dawki

Jeżeli dawka leku zostanie pominięta, wówczas w miarę możliwości należy ją zażyć jak najszybciej. Wyjątek stanowi sytuacja, kiedy zbliża się pora przyjęcia kolejnej porcji leku. Wówczas opuszczoną dawkę należy pominąć i kontynuować leczenie zgodnie z dotychczasowym schematem postępowania.

Szczególne grupy pacjentów

U osób w podeszłym wieku modyfikacja podstawowego dawkowania wyłącznie ze względu na wiek nie jest konieczna. Jednak w tej grupie należy zachować ostrożność podczas terapii dużych zaburzeń depresyjnych oraz uogólnionych zaburzeń lękowych, zwłaszcza gdy pacjent przyjmuje dawki wynoszące 120 mg na dobę.

Przy zaburzeniach czynności nerek o nasileniu łagodnym lub umiarkowanym, gdy poziom kreatyniny zawiera się w przedziale od 30 do 80 ml/min, nie ma konieczności specjalnego dostosowywania dawki. Natomiast ciężka niewydolność nerek, w której klirens kreatyniny jest niższy niż 30 ml/min, stanowi przeciwwskazanie do terapii lekiem.

Lek nie powinien być podawany osobom, u których zdiagnozowane zostały choroby wątroby powodujące niewydolność tego narządu.

Kapsułki nie mogą być wykorzystywane w terapii dużych zaburzeń depresyjnych u dzieci oraz młodzieży poniżej 18 roku życia. Nie oceniono skuteczności oraz bezpieczeństwa stosowania preparatu u osób z uogólnionymi zaburzeniami lękowymi w wieku od 7 do 17 lat, nie prowadzono także badań nad skutecznością w leczeniu bólu w obwodowej neuropatii cukrzycowej.

Możliwe skutki uboczne

Działanie niepożądane towarzyszące przyjmowaniu leku zostały uszeregowane ze względu na częstość występowania.

Bardzo często pacjenci zgłaszali dolegliwości takie jak: bóle głowy, senność, nudności, uczucie suchości w jamie ustnej.

Często obserwowane skutki uboczne Dutilox to: zaburzenia snu, niezwykłe sny, lęk, pobudzenie, spadek libido, zaburzenia orgazmu, zawroty głowy, zmniejszenie łaknienia, spadek masy ciała, uczucie spowolnienia, drżenia mięśni, drętwienie (także zdrętwienie, uczucie kłucia lub mrowienia skóry, niewyraźne widzenie, szumy uszne (czasem utrzymujące się także po zakończeniu leczenia), kołatanie serca, zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi, nagłe zaczerwienienie twarzy, wymioty, zaparcia, biegunka, bóle brzucha, niestrawność, gazy, zgaga, nadmierna potliwość, wysypka, bóle mięśniowo-szkieletowe, kurcze mięśni, zaburzenia mikcji (bolesne lub utrudnione oddawanie moczu, częstomocz), zaburzenia erekcji, zaburzenia ejakulacji, nadmierne ziewanie, zmęczenie i upadki (szczególnie u osób w podeszłym wieku).

U pacjentów poniżej 18 lat (młodzieży i dzieci) leczonych Dutilox z powodu depresji zauważono spadek masy ciała po rozpoczęciu terapii. Jednakże po upływie 6 miesięcy stosowania leku waga pacjentów wzrastała i wyrównywała się ze standardową masą ciała rówieśników o tej samej płci.

Niezbyt często lek wywołuje następujące efekty niepożądane: zapalenie gardła wywołujące chrypkę, hiperglikemię (zazwyczaj u pacjentów chorych na cukrzycę), myśli samobójcze (występujące zarówno w trakcie terapii lub tuż po jej zakończeniu), trudności w zasypianiu, bruksizm, dezorientację, apatię, drgawki kloniczne mięśni, akatyzję, nerwowość, zaburzenia uwagi, zaburzenia smaku, dyskinezję, zespół niespokojnych nóg, pogorszenie jakości snu, rozszerzenie źrenic, zaburzenia wzroku, zawroty głowy (również wywołane zaburzeniami błędnika), bóle ucha, tachykardię, arytmię nadkomorową, migotanie przedsionków, omdlenia (głównie w początkowym okresie leczenia), uczucie pustki w głowie lub omdlenia przy zmianie pozycji ciała na stojącą, uczucie zimna palców rąk i/lub stóp, ucisk w gardle, krwawienia z nosa, krwotoki z przewodu pokarmowego, zapalenie żołądka i jelit, odbijanie się ze zwracaniem treści żołądkowej lub gazu, utrudnione przełykanie, zapalenie błony śluzowej żołądka, stan zapalny wątroby, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, takich jak AlAT, AspAT, fosfataza alkaliczna, ostre uszkodzenie wątroby, nocne pocenie, pokrzywkę, kontaktowe zapalenie skóry, zimne poty, nadwrażliwość na światło słoneczne, zwiększoną tendencję do siniaczeń, sztywność mięśni, drganie mięśni, zatrzymanie moczu, uczucie parcia na pęcherz, potrzeba oddawania moczu w nocy, nadmierne wydzielanie moczu, zmniejszenie diurezy, krwotoki w obrębie dróg rodnych, zaburzenia menstruacyjne, zaburzenia seksualne, bóle jąder lub moszny, bóle w klatce piersiowej, złe samopoczucie, uczucie zimna, uczucie gorąca, wzmożone pragnienie, dreszcze, nadmierne zmęczenie, zaburzenia chodu, wzrost masy ciała, zwiększenie aktywności fosfokinazy kreatynowej we krwi, podwyższenie stężenia potasu, glukozy lub cholesterolu we krwi.

Rzadko wśród działań niepożądanych preparatu pojawiają się dolegliwości takie jak: reakcje anafilaktyczne powodujące trudności w oddychaniu i opuchnięcie warg/języka, reakcje alergiczne, obrzęk naczynioruchowy, odwodnienie, niedoczynność tarczycy, spadek stężenia sodu we krwi, zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego (SIADH), pojawienie się zachowań samobójczych (w trakcie terapii lub wkrótce po jej zakończeniu), stan pobudzenia maniakalnego, omamy, agresja oraz gniew, zespół serotoninowy, drgawki (mogą utrzymywać się także po zakończeniu leczenia), niepokój psychoruchowy, objawy pozapiramidowe, jaskra, przełom nadciśnieniowy, śródmiąższowa choroba płuc, eozynofilowe zapalenie płuc, zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, obecność świeżej krwi w kale, nieprzyjemny oddech, mikroskopowe zapalenie jelita grubego, niewydolność wątroby, żółtaczka, zespół Stevensa-Johnsona, szczękościsk, nieprawidłowy zapach moczu, objawy menopauzy, mlekotok, hiperprolaktynemia, oraz kaszel, świszczący oddech i duszność, które mogą przebiegać razem z gorączką.

Bardzo rzadko u pacjentów występowało zapalenie naczyń krwionośnych skóry.

W badaniach klinicznych wśród osób leczonych z powodu bólu towarzyszącego neuropatii cukrzycowej zdarzało się niewielkie, jednak istotne podwyższenie stężenia glukozy we krwi na czczo. Leczenie duloksetyną może u niektórych osób powodować także zwiększenie poziomu cholesterolu całkowitego we krwi.

Interakcje z alkoholem

Podczas leczenia należy zachować ostrożność przy spożywaniu alkoholu. Mogą wystąpić interakcje o umiarkowanym charakterze. Łączenie Dutilox z alkoholem w dużych ilościach może powodować uszkodzenie wątroby o ciężkim charakterze. W trakcie stosowania duloksetyny należy więc unikać częstego picia napojów wyskokowych.

Dutilox w ciąży

Dotychczas nie zebrano wystarczających danych odnośnie stosowania duloksetyny u pacjentek ciężarnych. Podejrzewa się jednak, że zażywanie w ciąży leków klasyfikowanych jako selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), w szczególności w ostatnim trymestrze, może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka. U noworodków, których matki przyjmowały Dutilox w ciąży mogą więc wystąpić objawy odstawienne, takie jak:

• zaburzenia oddechowe,
• drgawki,
• drżenie,
• drżączka,
• hipotonia,
• trudności w karmieniu.

Zazwyczaj symptomy te pojawiają się tuż po porodzie lub maksymalnie do kilku dni po urodzeniu.

W związku z ryzykiem dla noworodka stosowanie leku w ciąży dopuszcza się wyłącznie w przypadku absolutnej konieczności. Lekarz przeprowadza dokładną analizę oceniając korzyści płynące z terapii dla matki oraz potencjalne ryzyko dla płodu i noworodka.

Dutilox a karmienie piersią

Substancja czynna w niewielkim stopniu przenika do mleka matki. Nie zaleca się stosowania preparatu w czasie laktacji, gdyż nie jest znane jego bezpieczeństwo dla karmionego piersią niemowlęcia.

Środki ostrożności

W ulotce preparatu wskazano, że w niektórych przypadkach stosowanie leku Dutilox wymaga zachowania szczególnych środków ostrożności. Dotyczy to pacjentów, u których:

• zdiagnozowana została choroba nerek,
• w przeszłości występowały napady padaczkowe,
• w przeszłości występowały epizody manii,
• stwierdzono chorobę afektywną dwubiegunową,
• występują choroby oczu, takie jak jaskra ze zwiększonym kątem przesączania lub podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe,
• w przeszłości lub obecnie występowały zaburzenia krzepnięcia (częste powstawanie siniaków),
• może nastąpić pogorszenie stanu na skutek nasilenia częstości akcji serca lub wzrostu ciśnienia tętniczego krwi. 
• występuje ryzyko obniżenia stężenia sodu we krwi, np. na skutek przyjmowania środków moczopędnych,
• stosowane są inne leki przeciwdepresyjne,
• stosowane są inne leki, które mogą wpływać na uszkodzenie wątroby,
• stosowane są preparaty, w składzie których znajduje się duloksetyna, ziele dziurawca lub inne substancje mogące zaburzać jej działanie.

Szczególnej obserwacji wymagają również osoby, u których występują problemy z nadciśnieniem tętniczym lub innymi chorobami serca. U tych pacjentów w trakcie zażywania preparatu należy regularnie dokonywać pomiaru ciśnienia tętniczego, zwłaszcza w pierwszym miesiącu terapii.

Jeżeli w trakcie leczenia u pacjenta utrzymuje się wysokie ciśnienie tętnicze, należy wziąć pod uwagę zmniejszenie dawki leku lub rezygnację z jego stosowania. Niekontrolowane ciśnienie tętnicze stanowi przeciwwskazanie do przyjmowania duloksetyny.

Szczególne środki ostrożności należy zachować u pacjentów ze zdiagnozowaną depresją oraz stanami lękowymi. Te choroby mogą wiązać się z występowaniem myśli i zachowań samobójczych. W początkowym etapie stosowania leków antydepresyjnych mogą się nasilać, ponieważ działanie preparatu obserwuje się najczęściej po około 2 tygodniach. Zaobserwowano, że intensyfikacja myśli samobójczych i myśli o samookaleczaniu dotyczy zwłaszcza:

• osób, u których już wcześniej występowały tego typu problemy,
• młodych dorosłych - w badaniach klinicznych stwierdzono, że grupą szczególnie narażoną na wystąpienie zachowań samobójczych podczas stosowania leków przeciwdepresyjnych są osoby z chorobami psychicznymi, które nie ukończyły jeszcze 25 roku życia.

Jeśli u chorego pojawią się myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie należy jak najszybciej
zasięgnąć pomocy lekarza lub udać się do szpitala.

Preparat może powodować uczucie niepokoju lub trudności w spokojnym siedzeniu oraz staniu w miejscu. W razie ich pojawienia się należy poinformować lekarza.

Przeważnie nie zaleca się stosowania preparatu u osób nieletnich. Wśród pacjentów poniżej 18 roku życia przyjmowanie leków z grupy SSRI zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych obejmujących myśli i zachowania samobójcze, wrogość i agresję. Jeżeli zachodzi konieczność wdrożenia Dutilox u dzieci lub młodzieży należy zachować ostrożność oraz dokładnie monitorować stan pacjenta. W razie wystąpienia jakichkolwiek niepożądanych zachowań należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem.

Nie są dostępne dane dotyczące długotrwałego przyjmowania leku przez dzieci i młodzież. Nie wiadomo, czy substancja czynna ma wpływ na prawidłowy rozwój poznawczy, zachowanie, dojrzewanie czy wzrost.

Interakcje z innymi lekami

Pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych preparatach, ponieważ niektóre z nich mogą zaburzać wchłanianie duloksetyny lub jej metabolizm.

Leku Dutilox nie należy łączyć z innymi preparatami, w składzie których również znajduje się duloksetyna.

Kapsułki nie mogą być przyjmowane łącznie z inhibitorami monoaminooksydazy (MAO), a także w okresie 14 dni po zakończeniu ich stosowania. Do inhibitorów MAO należą m. in. lek przeciwdepresyjny moklobemid oraz antybiotyk linezolid. Ich stosowanie w skojarzeniu z wieloma preparatami, w tym także Dutilox, może powodować ciężkie skutków uboczne, w tym także zagrażające życiu pacjenta. Rozpoczęcie leczenia inhibitorami MAO jest możliwe po upływie minimum 5 dni od zakończenia przyjmowania kapsułek Dutilox.

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego przyjmowania środków mogących wywoływać nadmierną senność. Wśród nich znajdują się m.in. wybrane leki przeciwpsychotyczne, benzodiazepiny, silne środki przeciwbólowe, fenobarbital i leki przeciwhistaminowe.

Jeśli pacjent stosuje preparaty, które wpływają na zwiększenie stężenia serotoniny, to zaleca się zachowanie ostrożności oraz dokładną obserwację chorego, szczególnie na początku terapii oraz podczas zwiększania dawki. Dotyczy to następujących substancji: tryptany, tramadol, tryptofan, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (np. paroksetyna, fluoksetyna), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (np. wenlafaksyna), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np. klomipramina, amitryptylina), petydyna, ziele dziurawca zwyczajnego. Jednoczesne stosowanie tych preparatów zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia działań niepożądanych.

Należy zachować ostrożność stosując Dutilox w połączeniu z doustnymi środkami przeciwzakrzepowymi i przeciwpłytkowymi, ponieważ może dojść do zwiększenia ryzyka krwawień.