Citabax

1. Citabax co to jest
2. Dawkowanie preparatu
3. Możliwe skutki uboczne
4. Citabax a alkohol
5. Citabax w ciąży
6. Citabax a karmienie piersią
7. Środki ostrożności
8. Interakcje z innymi lekami

Citabax co to jest

Citabax jest lekiem przeciwdepresyjnym. Dostępny jest wyłącznie na receptę i nie podlega refundacji. Występuje w postaci tabletek powlekanych w 3 wariantach, które różnią się zawartością substancji czynnej w preparacie:

• Citabax 10 mg,
• Citabax 20 mg,
• Citabax 40 mg,

w każdym przypadku opakowanie zawiera 28 sztuk tabletek.

Substancją czynną jest cytalopram w postaci bromowodorku. Jest to silny oraz selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), który nie wywiera wpływu lub ma bardzo niewielki wpływ na wychwyt zwrotny noradrenaliny, dopaminy oraz GABA. Leki z grupy SSRI pozwalają korygować zaburzenia występujące w równowadze chemicznej w mózgu, jakie powodują występowanie depresji. Zaletą preparatu jest fakt, że nawet podczas długotrwałego przyjmowania w organizmie nie rozwija się na niego tolerancja. Po przyjęciu doustnym cytalopram prawie całkowicie wchłania się z przewodu pokarmowego, osiągając stacjonarne stężenie w osoczu po upływie ok. 1-2 tygodni. Lek ulega metabolizmowi w wątrobie, natomiast wydalany jest z żółcią oraz z moczem.

Pełny skład preparatu

1 tabletka Citabax zawiera odpowiednio 10 mg, 20 mg lub 40 mg cytalopramu.
Substancje pomocnicze w rdzenu tabletki: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna (Avicel PH 101), celuloza mikrokrystaliczna (Avicel PH 102), skrobia kukurydziana, kopowidon, kroskarmeloza sodowa, magnezu stearynian.
Otoczka tabletki: hypromeloza 29105cP (E 464), tytanu dwutlenek (E 171), glikol propylenowy, hyroksypropyloceluloza (E 463), talk.

Wskazania do stosowania

Wśród wskazań do stosowania leku wymieniono:

• leczenie depresji,
• zapobieganie nawrotom depresji,
• leczenie zespołu lęku napadowego z agorafobią lub bez agorafobii.

Kiedy nie stosować tego leku

Preparat nie może być stosowany, jeżeli u pacjenta występują:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek z substancji pomocniczych zawartych w preparacie,
• wrodzone lub nabyte wydłużenie odcinka QT,
• wrodzone zaburzenia rytmu serca, a także jeśli wystąpił epizod zaburzeń rytmu serca podczas wykonywania badania EKG.

Przeciwwskazanie stanowi również przyjmowanie niektórych preparatów, wśród których znajdują się:

• inhibitory MAO, do których należą m.in. wykorzystywane w terapii depresji leki zawierające fenelzynę, iproniazyd, izokarboksazyd, tranylcypromina, nialamid lub moklobemid; środki farmakologiczne stosowane w przebiegu choroby Parkinsona zawierające selegilinę; antybiotyk linezolid. Po zakończeniu terapii nieselektywnymi inhibitorami MAO należy zachować 2 tygodnie przerwy przed wdrożeniem Citabax, a w razie przyjmowania moklobemidu – minimum 1 dzień odstępu,
• pimozyd,
• preparaty wykorzystywane w leczeniu zaburzeń rytmu serca lub mogące wpływać na rytm serca,
• leki wpływających na wydłużenie odstępu QT.

Dawkowanie preparatu

Dawkowanie preparatu ustalane jest przez lekarza prowadzącego, który uwzględnia przyczynę rozpoczęcia leczenia oraz stan pacjenta.

Lek stosuje się codziennie w jednorazowej dawce. Może być przyjmowany zarówno z posiłkiem, jak też niezależnie od pokarmu. Tabletki zażywa się doustnie. Należy połykać je w całości, popijając odpowiednią ilością wody. Nie zaleca się rozgryzania, ponieważ tabletki mają gorzki smak.

Pacjenci pytają jak przyjmować Citabax - rano czy wieczorem? Dla prawidłowego działania nie ma znaczenia, o jakiej porze jest zażywany.

W leczeniu depresji najczęściej stosuje się dawkę 20 mg raz na dobę. W uzasadnionych przypadkach lekarz może podjąć decyzję o zwiększeniu jej do 40 mg, uwzględniając przy tym indywidualną reakcję pacjenta.

W terapii zaburzeń lękowych przebiegających z napadami lęku leczenie należy rozpocząć od dawki 10 mg na dobę i kontynuować jej stosowanie przez tydzień. Następnie dobową ilość leku zwiększa się zazwyczaj do 20 mg lub 30 mg. Lekarz może zalecić również 40 mg, co stanowi maksymalną dawkę dobową. Zwiększanie dawkowania odbywa się zgodnie z zaleceniami lekarza i pod jego kontrolą.

Kiedy zaczyna działać Citabax i jak długo należy go stosować? Okres trwania terapii zależy od przyczyny leczenia. Zazwyczaj poprawę stanu pacjenta uzyskuje się po kilku tygodniach przyjmowania preparatu. Aby zapobiec nawrotom choroby zaleca się kontynuować terapię przez co najmniej 6 miesięcy. Czas ten może być różny u poszczególnych pacjentów – przykładowo u osób z nawracającą depresją terapia podtrzymująca może trwać nawet kilka lat.

Odstawienie leku

Decyzję o zakończeniu terapii podejmuje lekarz prowadzący. Samodzielna rezygnacja z leczenia jest niedopuszczalna, nawet jeśli u pacjenta nastąpiła poprawa.

Odstawienie Citabax trwa zazwyczaj kilka tygodni, w ciągu których pod nadzorem lekarza dawka preparatu jest stopniowo zmniejszana. Radykalne przerwanie przyjmowania leku może wywołać pojawienie się działań niepożądanych, tzw. objawów odstawienia. Najczęściej mają jednak łagodny charakter i mijają po kilku dniach. Należą do nich:

• nudności,
• mdłości lub wymioty,
• biegunka,
• zawroty głowy,
• bóle głowy,
• zaburzenia snu – np. bezsenność, wyraziste sny lub koszmary senne,
• uczucie drętwienia lub mrowienia rąk albo stóp,
• lęk,
• niepokój psychoruchowy albo pobudzenie,
• drżenia,
• dezorientacja lub splątanie,
• chwiejność emocjonalna lub drażliwość,
• pocenie się,
• zaburzenia widzenia,
• trzepotanie lub przyspieszenie akcji serca.

Postępowanie po pominięciu dawki

Jeżeli dojdzie do przypadkowego pominięcia dawki leku, wówczas nie jej uzupełniać przez przyjmowanie podwójnej dawki, lecz zażyć kolejną tabletkę o zwykłej porze.

Przedawkowanie

Lek powinien być przyjmowany zgodnie ze wskazaniami lekarza prowadzącego. Jeżeli doszło do przyjęcia zbyt dużej dawki preparatu należy natychmiast skontaktować się ze specjalistą, a jeśli nie jest to możliwe - udać się do najbliższego szpitalnego oddziału ratunkowego. Konsultacja medyczna jest absolutnie konieczna, także gdy u pacjenta nie występują żadne niepożądane dolegliwości. Przedawkowanie Citabax może powodować:

• nieregularne bicie serca lub zmiany jego rytmu, np. przyspieszenie akcji serca,
• zmiany ciśnienia krwi,
• drgawki,
• nudności,
• wymioty,
• nadmierną potliwość,
• senność,
• utratę przytomności,
• drżenie,
• zespół serotoninowy,
• zawroty głowy,
• pobudzenie,
• sinicę skóry,
• rozszerzenie źrenic,
• zbyt szybkie oddychanie.

Szczególne grupy pacjentów

U osób w podeszłym wieku, które ukończyły 65 rok życia zaleca się modyfikację standardowego dawkowania. Pacjenci Ci powinni stosować połowę normalnej dawki, przy czym nie więcej niż 20 mg leku na dobę.

W grupie pacjentów poniżej 18 roku życia lek nie powinien być stosowany w ogóle. Wśród osób nieletnich występuje zwiększone ryzyko działań niepożądanych, m.in. myśli oraz prób samobójczych czy różnych postaci wrogości. W sytuacjach wyjątkowych lekarz może podjąć decyzję o wdrożeniu tabletek Citabax u dzieci lub młodzieży, jeżeli oczekiwane korzyści przewyższają potencjalne ryzyko. Stosując preparat przeciwdepresyjny u dzieci należy zwrócić szczególną uwagę na wystąpienie działań niepożądanych, a jeśli się pojawią trzeba jak najszybciej skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Dotychczas nie zostały zebrane wystarczające informacje, które świadczyłyby o bezpieczeństwie długotrwałego przyjmowania preparatu przez pacjentów młodocianych. Nie wiadomo czy lek ma wpływ na prawidłowy wzrost, rozwój poznawczego, rozwój zachowania lub dojrzewanie.

Osoby, u których występują zaburzenia czynności nerek o charakterze łagodnym oraz umiarkowanym nie wymagają stosowania dawkowania innego niż standardowe. Natomiast zaburzenia czynności nerek o ciężkiej postaci, gdy klirens kreatyniny jest niższy niż 20 ml/min, wymagają zachowania szczególnych środków ostrożności. Dotychczas nie zgromadzono danych odnośnie bezpieczeństwa przyjmowania leku w tej grupie pacjentów.

Pacjenci z łagodnymi bądź umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby powinni stosować Citabax przez pierwsze 2 tygodnie w dawce wynoszącej 10 mg na dobę. W tym czasie powinno się obserwować indywidualną reakcję pacjenta na lek i jeśli jest on dobrze tolerowany, a sytuacja pacjenta tego wymaga, dawka może zostać zwiększona do maksymalnie 20 mg dziennie. Ciężkie zaburzenia czynności wątroby wymagają zachowania szczególnej ostrożności.

W przypadku spowolnionego metabolizmu leków, w którym udział bierze izoenzym CYP2C19 należy rozpocząć leczenie od dawki 10 mg na dobę i stosować ją przez pierwsze 2 tygodnie kuracji. Następnie, jeśli lek był dobrze tolerowany, można zwiększyć dawkę do 20 mg dziennie.

Możliwe skutki uboczne

Jak w przypadku innych środków farmakologicznych, u części pacjentów mogą pojawić się skutki uboczne Citabax. Niektóre działania niepożądane leku mogą mieć ciężki przebieg, a ich pojawienie się powinno skutkować natychmiastowym przerwaniem leczenia i niezwłoczną konsultacją z lekarzem.

W przypadku pojawienia się myśli samobójczych lub myśli o samookaleczeniu pacjent powinien jak najszybciej powiadomić lekarza lub udać się do szpitala.

Preparat należy odstawić oraz natychmiast zasięgnąć pomocy medycznej, jeżeli wystąpią:

• trudności w oddychaniu,
• obrzęk twarzy, języka, warg lub gardła sprawiający trudności w połykaniu albo oddychaniu,
• intensywne swędzenie, któremu towarzyszą mu wypukłe grudki na skórze,
• przyspieszona i nieregularna akcja serca lub utrata przytomności – mogą świadczyć o potencjalnie zagrażających życiu zaburzeniach rytmu serca.

Natychmiastowej konsultacji lekarskiej wymaga także pojawienie się niżej wymienionych działań niepożądanych, ponieważ konieczne może być zmodyfikowanie dawkowania lub całkowite odstawienie preparatu:

• drgawek, zarówno gdy wystąpią one po raz pierwszy w życiu pacjenta, jak też gdy zwiększy się ich częstotliwość,
• zmian zachowania objawiających się nadmiernym podekscytowaniem,
• wysokiej gorączki, pobudzenia, splątania, drżenia czy nagłych skurczów mięśni - mogą to być objawy zespołu serotoninowego,
• zmęczenia, dezorientacji, drżenia mięśni - mogą świadczyć o wystąpieniu hiponatremii, czyli obniżonego stężenia sodu we krwi.

Pozostałe efekty uboczne mają zazwyczaj dość łagodny przebieg oraz najczęściej ustępują po kilku dniach. Zostały pogrupowane według częstości występowania.

Bardzo często zgłaszano pojawianie się: zaburzeń snu, senności, trudności w zasypianiu, nudności, bólów głowy, osłabienia, nasilonego pocenia się, suchości w ustach.

Często w trakcie terapii obserwowano działania niepożądane takie jak: obniżenie apetytu, chudnięcie, uczucie zmęczenia, pobudzenie, lęk, nerwowość, splątanie, apatia, spadek libido, niezwykłe sny, drżenie, uczucie drętwienia i mrowienia w dłoniach albo stopach, zawroty głowy, migrena, zaburzenia koncentracji, utrata pamięci, szumy uszne, kołatanie serca, ziewanie, zapalenie błony śluzowej nosa (zatkany nos, katar), bóle brzucha, biegunka, wymioty, niestrawność, zaparcia, wzdęcia, swędzenie, zwiększone wydzielanie śliny, bóle stawów i mięśni, brak orgazmu u kobiet oraz zaburzenia polegające na problemach ze wzwodem i wytryskiem u mężczyzn.

Niezbyt często wśród objawów niepożądanych pojawiają się: depersonalizacja, agresja, mania, omamy, zwiększenie łaknienia, , wzrost masy ciała, wzrost libido, omdlenia, przyspieszenie lub spowolnienie bicie serca, wypadanie włosów, pokrzywka, wysypka, zaczerwienienia lub plamy na skórze, rozszerzenie źrenic, nadwrażliwość na światło słoneczne, obfite miesiączki, utrudnione oddawanie moczu, obrzęki rąk lub nóg.

Rzadko odnotowywane skutki uboczne Citabax to: zaburzenia smaku, obniżenie poziomu sodu we krwi, napady drgawkowe, mimowolne ruchy, kaszel, krwawienia, stan zapalny wątroby, gorączka, ogólne złe samopoczucie.

Z nieznaną częstością występowania pacjenci zgłaszali następujące dolegliwości: myśli samobójcze i dotyczące samookaleczenia, częstsze niż zwykle występowanie krwawień oraz siniaków (następstwo zmniejszenia liczby płytek krwi), objawy nadwrażliwości na lek (trudności w oddychaniu, obrzęki twarzy, gardła, języka lub ust powodujący trudności w połykaniu lub oddychaniu oraz intensywne swędzenie, często z wypukłymi grudkami na skórze), zwiększenie ilości wydalanego moczu, napady paniki, zgrzytanie zębami, uczucie niepokoju, nietypowe ruchy, sztywność mięśni, ruchy mimowolne, zaburzenia ruchowe, zaburzenia widzenia, krwawienia z nosa, krwawienia ( w tym również wybroczyny na błonach śluzowych i skórze), obrzęk skóry lub błon śluzowych, drgawki, zespół serotoninowy (towarzyszą mu wysoka gorączka, pobudzenie, splątanie, drżenie bądź nagłe skurcze mięśni), obniżenie stężenia potasu we krwi ( objawy to osłabienie mięśni, drżenie czy nieprawidłowy rytm serca), spadek ciśnienie krwi z zawrotami głowy przy wstawaniu, bolesny wzwód, mlekotok u mężczyzn oraz kobiet niekarmiących piersią, nieregularne miesiączki, krwotok maciczny, nieprawidłowości w wynikach badań oceniających czynność wątroby, zaburzenia rytmu serca.

Ponadto u pacjentów przyjmujących leki z grupy SSRI obserwowano zwiększone ryzyko złamań kości, a bardzo rzadko preparaty te wpływają na zwiększenie prawdopodobieństwa krwawień, w tym także krwawień z jelit lub z żołądka. Jeżeli u pacjenta pojawią się wymioty z krwią, czarne stolce lub krew w kale, należy poinformować lekarza.

Uwaga! Ze względu na możliwość wystąpienia działań niepożądanych, takich jak zawroty głowy lub senność, należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów lub wykonywania czynności, które wymagają skupienia. Jeżeli wystąpią tego typu objawy, należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn do czasu ich ustąpienia.

Citabax a alkohol

Prowadzone obserwacje dotyczące interakcji między Citabax a alkoholem nie wykazały, aby lek nasilał działanie alkoholu. Jednakże, jak w przypadku wszystkich leków klasyfikowanych w grupie preparatów antydepresyjnych, zaleca się unikać picia alkoholu w czasie terapii.

Citabax w ciąży

U kobiet ciężarnych należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania jakichkolwiek leków. Na podstawie dostępnych danych nie wynika, by przyjmowanie Citabax w ciąży zwiększało ryzyko wad rozwojowych u płodu. Jednak terapia preparatem Citabax dopuszczalna jest wyłącznie wtedy, gdy korzyści płynące z leczenia istotnie przewyższają potencjalne ryzyko dla kobiety oraz rozwijającego się wewnątrz macicy płodu.

Jeżeli preparat stosowany był u pacjentki ciężarnej, w szczególności w III trymestrze, koniecznie należy o tym fakcie poinformować położną oraz lekarza. Stosowanie leków z tej grupy w ostatnim etapie ciąży może zwiększać ryzyko wystąpienia przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka. To ciężkie powikłanie objawia się sinicą oraz przyspieszonym oddechem. Dziecko tuż po porodzie powinno zostać poddane ścisłej obserwacji - symptomy występują najczęściej się w pierwszej dobie życia.

Ponadto u noworodka mogą pojawić się inne objawy wymagające niezwłocznej konsultacji z położną lub lekarzem. Należą do nich:

• wahania ciepłoty ciała,
• drgawki,
• trudności w pobieraniu pokarmu,
• wymioty,
• niski poziom stężenia cukru we krwi,
• wiotkość lub sztywność mięśni,
• drżenia lub drżączka,
• wzmożona pobudliwość ruchowa,
• drażliwość,
• ospałość,
• senność,
• trudności w zasypianiu,
• ciągły płacz.

Citabax a karmienie piersią

W okresie laktacji nie zaleca się stosowania preparatu, ponieważ substancja czynna w niewielkim stopniu przenika do pokarmu kobiecego, a wraz z nim do organizmu dziecka. W przypadku konieczności wdrożenia citalopramu należy wziąć pod uwagę konieczność odstawienia niemowlęcia od piersi.

Środki ostrożności

Na początku leczenia u pacjenta może dojść do wystąpienia lub nasilenia myśli i zachowań samobójczych, dlatego też należy zachować szczególną ostrożność oraz monitorować stan chorego aż do czasu wyraźnej poprawy jego stanu.

W początkowej fazie terapii należy również zwrócić uwagę, czy nie pojawia się niepokój lub niepokój ruchowy (np. niemożność usiedzenia w jednym miejscu). Jeżeli wystąpią tego typu symptomy, należy jak najszybciej powiadomić lekarza.

U pacjentów ze zdiagnozowanymi zaburzeniami afektywnymi dwubiegunowymi na skutek działania preparatu może wystąpić faza maniakalnej, objawiająca się nieuzasadnionym uczuciem szczęścia, niezwykłymi oraz często zmieniającymi się pomysłami lub nadmierną aktywnością fizyczną. W razie jej pojawienia się należy zasięgnąć porady specjalisty.

Ze względu na zawartość laktozy tabletki nie powinny być stosowane u pacjentów z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, z niedoborem laktazy typu Lapp oraz z zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

W niektórych przypadkach stosowanie tabletek przeciwdepresyjnych Citabax wymaga zachowania szczególnych środków ostrożności. Dotyczy to m.in. pacjentów, u których występują lub pojawiały się w przeszłości:

• zaburzenia czynności wątroby,
• zaburzenia czynności nerek,
• cukrzyca - konieczne może być dostosowanie dawkowania środków przeciwcukrzycowych,
• padaczka oraz drgawki (osoby z niestabilną padaczką nie powinny stosować leku),
• zaburzenia krzepnięcia krwi,
• krwawienia z żołądka lub jelit,
• mania lub zaburzenia lękowe,
• obniżony poziomu sodu we krwi,
• choroby oczu, również jaskra,
• zaburzenia pracy serca lub niedawny zawał mięśnia sercowego,
• spowolniona spoczynkowa akcji serca lub obniżony poziom elektrolitów na skutek utrzymującej się biegunki, wymiotów lub przyjmowania środków odwadniających (diuretyków),
• szybkie i nieregularne bicie serca, zapaść, zawroty głowy przy wstawaniu lub omdlenia - mogą świadczyć o występujących zaburzeniach rytmu serca.

Jeśli pacjent jednocześnie poddawany jest terapii elektrowstrząsami, to należy zachować szczególną ostrożność.

Interakcje z innymi lekami

Niektóre środki farmakologiczne wchodzą w interakcję z citalopramem. Dlatego bardzo ważne jest, aby poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych lekach i suplementach, także tych, które są dostępne bez recepty.

Tabletki antydepresyjne Citabax w żadnym razie nie mogą być stosowane jednocześnie z inhibitorami monoaminooksydazy, tzw. MAO.

Podczas terapii nie można przyjmować ziela dziurawca ani żadnych preparatów, które je zawierają.

Ponadto lek nie powinien być stosowany łącznie z preparatami wykorzystywanymi w leczeniu zaburzeń rytmu serca lub mogącymi je powodować. Wśród nich znajdują się:

• środki przeciwarytmiczne z klasy Ia oraz III,
• leki przeciwpsychotyczne – haloperydol, pimozyd, pochodne fenotiazyny,
• niektóre preparaty przeciwbakteryjne - sparfloksacyna, erytromycyna (także podawana dożylnie), moksyfloksacyna, pentamidyna oraz leki przeciwmalaryczne, zwłaszcza halofantryna,
• pewne leki przeciwhistaminowe – np. mizolastyna, astemizol.

Dystrybutor na terenie Polski: Ranbaxy (Poland) Sp. z o.o. A SUN PHARMA company