Biseptol

1. Biseptol co to jest
2. Dawkowanie preparatu
3. Możliwe skutki uboczne
4. Interakcje z alkoholem
5. Biseptol w ciąży
6. Biseptol a karmienie piersią
7. Środki ostrożności

Biseptol co to jest

Biseptol jest lekiem, którego nie można kupić bez recepty. To antybiotyk dostępny w postaci zawiesiny doustnej oraz tabletek, który we wskazanych przypadkach podlega częściowej refundacji. Na uwagę zasługuje fakt, że refundację uzyskać można nie tylko w określonych przez ustawodawcę wskazaniach. Wśród przypadków pozarejestracyjnych, w których możliwe jest skorzystanie z 50% zniżki na leki wskazuje się profilaktykę zakażeń u pacjentów, którzy poddawani byli terapii cyklofosfamidem, w profilaktyce leczenia zakażeń bakterią Pneumocystis jirovecii u osób, które dodatkowo zmagają się z problemem obniżonej odporności. Ostatnia grupa pacjentów, która może skorzystać z niższej ceny to pacjenci po przebytym przeszczepie, u których konieczna jest profilaktyka zakażeń bakteryjnych. Tabletki dostępne są w wariantach: Biseptol 960 mg, 480 mg i 120 mg, dostępnych w opakowaniach po 10 lub 20 sztuk. W przypadku zawiesiny dla najmłodszych lek sprzedawany jest w butelce 100 ml. Substancją czynną zawartą w antybiotyku Biseptol jest sulfametoksazol. Ze względu na właściwości, Biseptol klasyfikowany jest jako złożony lek przeciwbakteryjny. Zawarty w leku sulfonamid charakteryzuje się średnim czasem działania. Mechanizm działania preparatu związany jest z zahamowaniem syntezy kwasu foliowego, co wraz z działaniem na określone inhibitory bakteryjne powoduje powstanie mieszaniny o nazwie kotrimoksazol. Powstanie złożonego preparatu korzystne jest nie tylko ze względu na wzmocnienie działania przeciwbakteryjnego. Zastosowane substancje pozwalają na zwolnienie procesu uodparniania się bakterii na antybiotyki. Kotrimoksazol wykazuje skuteczność w odniesieniu do licznych grup bakterii. Zaletą leku jest jego szybkie wchłanianie z przewodu pokarmowego. Lek nie jest przeznaczony dla noworodków i niemowląt przed drugim miesiącem życia.

Dawkowanie preparatu

Na co stosuje się lek Biseptol? Antybiotyk sprawdza się doskonale w różnego typu infekcjach bakteryjnych. Może być podawany nie tylko dorosłym i młodzieży, ale także dzieciom, które ukończyły 6 tydzień życia. Zgodnie z informacjami zawartymi w ulotce, Biseptol podawany jest pacjentom w przypadku zakażeń dróg moczowych, jeżeli zostało ono wywołane przez szczepy bakterii wrażliwych na substancje zawarte w preparacie. Jednocześnie zaznacza się, że u chorych, u których nie doszło do powikłań na początku terapii zastosować należy leki przeciwbakteryjne jednoskładnikowe, a jeśli te nie przyniosą oczekiwanego efektu, wówczas należy wdrożyć leczenie preparatem złożonym.

Na co jeszcze sprawdzi się Biseptol? Antybiotyk stosowany jest także w leczeniu zapalenia ucha środkowego, charakteryzującym się ostrym przebiegiem. W tym wypadku preparat podawany jest wówczas, gdy lekarz prowadzący stwierdzi, że preparat złożony będzie bardziej skuteczny niż leki o pojedynczej substancji czynnej. Wskazaniem do podania preparatu złożonego jest także zaostrzenie w obrębie przewlekłego zapalenia oskrzeli, wywołanego przez bakterie wrażliwe na substancje preparatu. Ponadto Biseptol wspomaga proces leczenia zakażeń przewodu pokarmowego, zapalenia płuc wywołanego szczepami bakterii Pneumocystis jirovecii, jak również jako lek zapobiegający zakażeniom u pacjentów, u których z różnych przyczyn występuje obniżenie odporności. Lek sprawdza się także w leczeniu biegunki podróżnych wywołanej szczepami wrażliwymi bakterii E Coli u pacjentów dorosłych.

Mimo szerokiego spektrum działania antybiotyk Biseptol nie może być stosowany u wszystkich pacjentów. Niedopuszczalne jest wdrożenie terapii u osób uczulonych lub wykazujących nadwrażliwość na którąkolwiek substancję zawartą w leku. Ponadto preparat nie może być podawany dzieciom, które nie ukończyły drugiego miesiąca życia, gdyż terapia wiąże się z wysokim ryzykiem wystąpienia żółtaczki jąder podkorowych. Przed zastosowaniem antybiotyku lekarz prowadzący przeprowadzi dokładny wywiad chorobowy z pacjentem, podczas którego uzyska niezbędne, podstawowe informacje, pozwalające wnioskować czy u pacjenta można rozpocząć leczenie.

Dawkowanie leku, a także to, przez ile dni brać Biseptol, to kwestie ustalane przez lekarza prowadzącego. Dawka dobierana jest w oparciu o indywidualną sytuację pacjenta, przyczynę choroby, a także wiek pacjenta. Preparat, w każdym przypadku przyjmowany jest doustnie. Zazwyczaj, w przypadku leczenia infekcji dróg moczowych, układu pokarmowego oraz zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli u młodzieży powyżej 12 roku życia i osób dorosłych najczęściej zaleca się stosowanie zwykle 20 ml co 12 h. Dawka minimalna i do długotrwałego leczenia (>14 dni): 10 ml co 12 h, w leczeniu szczególnie ciężkich zakażeń zalecenie wynosi 30 ml co 12 h. Dla chorych na zakażenie płuc wywołane przez Pneumocystis jirovecii(P. carinii) dawka wynosi maksymalnie 100 mg sulfametoksazolu + 20 mg trimetoprimu/kg mc./dobę, w 4 dawkach podzielonych podawanych co 6 h przez 14 dni.

W zależności od przyczyny choroby różni się okres trwania terapii. Najdłużej lek podawany jest pacjentom z problemami dróg moczowych i zaostrzenia zapalenia oskrzeli (14 dni). W zależności od nasilenia objawów oraz szczepu bakterii, które wywołały chorobę, terapia układu moczowego powinna być kontynuowana przez okres od 10 do 14 dni. Zakażenie przewodu pokarmowego wymaga najczęściej podawania preparatu przez 5 kolejnych dni.

Dzieci poniżej 12 roku życia, które ukończyły 6 lat, powinny dostać nieco mniejszą dawkę, bo 10 ml co 12 godzin. Odpowiednio, preparat stosuje się 10 dni w chorobach układu moczowego i ostrym zapaleniu ucha środkowego, natomiast w zakażeniach wywołanych pałeczkami Shigella - przez 5 dni. W przypadku zapalenia płuc, ustalenie dawkowania uzależnione jest od faktu czy u pacjenta stwierdzono zakażenie szczepami bakterii wrażliwych. Jeżeli pacjent posiada badania potwierdzające, wówczas lek podawany jest w dawkach od 90 do 120 mg na kg masy ciała pacjenta, przy czym dawki są odpowiednio podzielone, aby lek przyjmowany był regularnie co 6 godzin.

Okres terapii wynosi wówczas od 14 do 21 dni. W przypadku zapobiegania chorobie preparat podawany jest w krótszym okresie czasu, tj. 7 dni, w dawce 960 mg raz na dobę. U pacjentów zmagających się z biegunką podróżnych najczęściej zaleca się przyjmowanie leku w dawce 960 mg co 12 godzin. Przyjmując preparat, bez względu na przyczynę, należy pamiętać, że leku nie wolno dzielić. Pacjenci powinni pamiętać, że antybiotyk przyjmuje się w trakcie posiłku lub bezpośrednio po jego zakończeniu. Terapia lekiem Biseptol wymaga od pacjenta przyjmowania dużej ilości płynów.

Możliwe skutki uboczne

Podczas terapii należy zachować szczególną ostrożność, zwracając uwagę na niepokojące objawy. Jeżeli pacjent zaobserwuje u siebie występowanie skutków ubocznych, powinien przerwać stosowanie preparatu i jak najszybciej skontaktować się z lekarzem. W zależności od rodzaju działań niepożądanych, lekarz podejmuje decyzję o sposobie postępowania, a także czy możliwe będzie przyjmowanie antybiotyku w przyszłości.

Dużą ostrożność trzeba zachować u pacjentów z chorobami nerek oraz niedoborem kwasu foliowego. Wśród najczęstszych skutków ubocznych obserwowano dolegliwości ze strony układu pokarmowego, głównie wymioty, biegunka oraz nudności. Często pojawiają się także zmiany skórne, takie jak wysypka bądź pokrzywka. Obserwowano także wzmożony świąd skóry, złuszczające zapalenie skóry oraz nadwrażliwość na światło czy rumień wielopostaciowy. W badaniach laboratoryjnych u niektórych pacjentów obserwowano także leukopenię, małopłytkowość, hipoglikemię.

Czasem zdarzało się także występowanie guzkowego zapalenia okołotętniczego, zapalenie języka, jamy ustnej oraz nasilenie diurezy. Bardzo rzadko odnotowano występowanie jeszcze innych działań niepożądanych. Zdarzały się przypadki, kiedy u pacjentów w badaniu klinicznym obserwowana była agranulocytoza lub niedokrwistość (hemolityczna, aplastyczna lub megaloblastyczna). W badaniach klinicznych pacjentów stwierdzono również przypadki hipoprotrombinemii, neutropenii, eozynofilii, ale także zespół choroby posurowiczej. Wśród skutków ubocznych pojawiały się także ciężkie reakcje alergiczne, o ciężkim, także zagrażającym życiu przebiegu. Reakcje te przyjmowały różne postacie, od alergicznego zapalenia mięśnia sercowego, poprzez obrzęk naczynioruchowy, a także zespół toczniopodobny oraz szerokie spektrum objawów nadwrażliwości, dotyczących układu oddechowego. U osób z nadwrażliwością pojawiały się zmiany w wyglądzie oka (przekrwienie twardówki i spojówki).

Pacjenci skarżyli się także na brak apetytu. Czujność powinny wzbudzić również pojawiające się objawy depresji i omamy czy bóle oraz zawroty głowy. Wśród zagrażających życiu skutków ubocznych wskazać można także aseptyczne zapalenie opon mózgowych, zapalenie nerwów obwodowych, drgawki, szumy uszne, ataksję, apatię, nerwowość. Sporadycznie odnotowano również występowanie duszności i kaszel, a także nacieki w płucach. Na uwagę zasługują też działania niepożądane ze strony układu pokarmowego o charakterze ciężkim, w tym rzekomobłoniaste zapalenie jelit, zapalenie wątroby przebiegające z żółtaczką cholestatyczną, a nawet martwicą wątroby, zapalenie trzustki. Zdarzały się przypadki chorych, u których na skutek przyjmowania Biseptolu doszło do wystąpienia martwicy toksyczno-rozpływnej, niewydolności nerek, śródmiąższowego zapalenia nerek czy toksycznego zespołu nerczycowego. Problemem bywają także zwiększenia stężenia azotu pozabiałkowego oraz kreatyniny w surowicy krwi. Należy zaznaczyć, że substancja czynna (trimetorpin) może mieć wpływ na niektóre badania krwi, w tym oznaczenie stężenia metotreksatu, przy wykorzystaniu metody enzymatycznej. Lek nie ma natomiast wpływu na wykonywanie badań opartych o metody radioimmunologiczne. Dlatego też ważne jest, aby poinformować o fakcie przyjmowania antybiotyku personel medyczny wykonujący badanie. Ze względu na skutki uboczne, preparatu nie wolno podawać pacjentom, u których rozpoznano uszkodzenie miąższu wątroby, niewydolność nerek czy przy współistniejących zaburzeniach hematologicznych o ciężkim przebiegu. Grupa wykluczona z leczenia antybiotykiem to także pacjenci z niedokrwistością megaloblastyczną, której przyczyną jest zbyt niski poziom kwasu foliowego w organizmie. W przypadku przyjęcia zbyt dużej dawki leku należy każdorazowo zasięgnąć opinii lekarza, który oceni stan pacjenta oraz podejmie decyzję dotyczącą dalszego postępowania. Wskazuje się, że wśród najbardziej prawdopodobnych objawów, które mogą świadczyć o przyjęciu zbyt dużej dawki preparatu, występują kolka, nudności, brak apetytu, wymioty, bóle i zawroty głowy, senność czy gorączka; niepokój wzbudzić powinna także utrata przytomności, stany splątania. Powodem konsultacji z lekarzem powinno być także występowanie w moczu krwi lub kryształków. W długim aspekcie czasu obserwowano objawy przedawkowania jako zahamowanie czynności szpiku kostnego oraz żółtaczki. W zależności od stanu pacjenta lekarz podejmuje decyzję dotyczącą dalszego postępowania. Często konieczne jest przeprowadzenie zabiegu płukania żołądka lub wywołania wymiotów. Pacjent powinien także przyjmować dużą ilość płynów, co u osób z prawidłowo funkcjonującymi nerkami przyspieszy proces metabolizmu i wydalania leku z organizmu. W niektórych przypadkach konieczne jest podanie preparatów zakwaszających mocz oraz wywołujących jego alkalizację. Ponadto, stan pacjenta po przedawkowaniu leku Biseptol należy stale monitorować, a jeżeli zachodzi taka potrzeba, wdrożyć leczenie podtrzymujące funkcje życiowe. Konieczne jest także wykonywanie badań kontrolnych, głównie morfologii oraz oznaczanie poziomu elektrolitów.

Interakcje z alkoholem

U pacjentów, którzy nadużywają alkoholu leczenie preparatem Biseptol wymaga szczególnej ostrożności. Należy dokładnie obserwować pacjenta, aby jak najwcześniej wykryć wystąpienie potencjalnych działań niepożądanych. Nie odnotowano przypadków, w których substancje czynne bądź pomocnicze wchodziłyby w interakcję z alkoholem. W przypadku gdy pacjent planuje spożywać alkohol w trakcie kuracji lekiem Biseptol, warto zasięgnąć opinii lekarza lub farmaceuty. Należy pamiętać, że niektóre preparaty powodują nasilenie działań niepożądanych, lub mogą wpływać na skuteczność działania leku.

Biseptol w ciąży

Stosowanie antybiotyku Biseptol u kobiet ciężarnych dopuszczalne jest w I trymestrze, tylko w sytuacji bezwzględnej konieczności, kiedy korzyści wynikające z przyjmowania leku przez matkę istotnie przewyższają ryzyko dla rozwijającego się wewnątrz macicy płodu. Stosowanie leku na końcowym etapie ciąży nie jest wskazane. Należy pamiętać, że zarówno trimetoprim, jak też sulfametoksazol, wykazują właściwości przenikania przez łożysko. W związku z tym mogą istotnie wpływać na metabolizm kwasu foliowego. Wskazuje się, że jeśli zachodzi konieczność włączenia terapii lekiem Biseptol kobiety będącej w ciąży, należy rozważyć profilaktykę, polegającą na jednoczesnym suplementowaniu i uzupełnianiu ewentualnego niedoboru kwasu foliowego w organizmie.

Biseptol a karmienie piersią

Przeprowadzone badania wskazują, że zarówno trimetoprim, jak również sulfametoksazol, przenikają do mleka matki. W związku z tym nie zaleca się przyjmowania leku przez kobiety podczas laktacji. Jeśli terapia lekiem Biseptol jest bezwzględnie konieczna, należy poinformować lekarza o karmieniu piersią. Wówczas lekarz podejmie decyzję dotyczącą konieczności wdrożenia antybiotyku oraz odstawienia dziecka od piersi.

Środki ostrożności

Lek Biseptol nie ma negatywnego wpływu na umiejętności psychomotoryczne, chyba, że pacjent odczuwa zawroty głowy.

Dystrybucja na terenie Polski: Zakłady Farmaceutyczne "Polpharma" S.A.