Zolgensma roztw. do inf. - fiolka 5,5 ml + 5 fiol. 8,3 ml

Opakowanie

fiolka 5,5 ml + 5 fiol. 8,3 ml

Producent

Novartis Gene Therapies EU

Opis

produkt wydawany z apteki na podstawie recepty zastrzeżonej

Refundowany

Nie

Rodzaj

roztw. do inf.

Dawkowanie

Dożylnie. Leczenie należy rozpoczynać i podawać w ośrodkach klinicznych pod nadzorem lekarza posiadającego doświadczenie w zakresie leczenia pacjentów z SMA. Badania prze rozpoczęciem leczenia. Przed podaniem leku należy wykonać wyjściowe badania laboratoryjne obejmujące między innymi: badanie wartości przeciwciał AAV9 przy użyciu odpowiednio zweryfikowanego badania; badanie czynności wątroby (AlAT, AspAT, bilirubina całkowita, albumina, czas protrombinowy, czas częściowej tromboplastyny (PTT) i INR); stężenie kreatyniny; morfologię krwi (w tym stężenie hemoglobiny i liczbę płytek krwi) oraz stężenie troponiny I. Potrzebę ścisłego monitorowania czynności wątroby, liczby płytek krwi i stężenia troponiny I po podaniu onasemnogenu abeparwowek oraz potrzebę zastosowania leczenia kortykosteroidami należy rozważyć podczas ustalania terminu podania onasemnogenu abeparwowek. Ze względu na zwiększone ryzyko ciężkiej ogólnoustrojowej odpowiedzi immunologicznej zaleca się, by przed infuzją onasemnogenu abeparwowek pacjenci byli klinicznie stabilni w odniesieniu do ogólnego stanu zdrowia (np. nawodnienie i stan odżywienia, brak zakażenia). W przypadku ostrych lub przewlekłych niepoddających się leczeniu aktywnych zakażeń, leczenie należy odroczyć do czasu ustąpienia zakażenia i stabilizacji stanu klinicznego pacjenta. Dawkowanie. Pacjenci otrzymają nominalną dawkę wynoszącą 1,1 × 1014 vg/kg onasemnogenu abeparwowek. Całkowita objętość dawki ustalana jest na podstawie masy ciała pacjenta. Zalecane dawki dla pacjentów o mc. od 2,6 kg do 21,0 kg: mc. 2,6-3 kg - dawka 3,3 x 1014 vg (16,5 ml); mc. 3,1-3,5 kg - dawka 3,9 x 1014 vg (19,3 ml); mc. 3,6-4 kg - dawka 4,4 x 1014 vg (22 ml); mc. 4,1-4,5 kg - dawka 5 x 1014 vg (24,8 ml); mc. 4,6-5 kg - dawka 5,5 x 1014 vg (27,5 ml); mc. 5,1-5,5 kg - dawka 6,1 x 1014 vg (30,3 ml); mc. 5,6-6 kg - dawka 6,6 x 1014 vg (33 ml); mc. 6,1-6,5 kg - dawka 7,2 x 1014 vg (35,8 ml); mc. 6,6-7 kg - dawka 7,7 x 1014 vg (38,5 ml); mc. 7,1-7,5 kg - dawka 8,3 x 1014 vg (41,3 ml); mc. 7,6-8 kg - dawka 8,8 x 1014 vg (44 ml); mc. 8,1-8,5 kg - dawka 9,4 x 1014 vg (46,8 ml); mc. 8,6-9 kg - dawka 9,9 x 1014 vg (49,5 ml); mc. 9,1-9,5 kg - dawka 1,1 x 1015 vg (52,3 ml); mc. 9,6-10 kg - dawka 1,1 x 1015 vg (55 ml); mc. 10,1-10,5 kg - dawka 1,16 x 1015 vg (57,8 ml); mc. 10,6-11 kg - dawka 1,21 x 1015 vg (60,5 ml); mc. 11,1-11,5 kg - dawka 1,27 x 1015 vg (63,3 ml); mc. 11,6-12 kg - dawka 1,32 x 1015 vg (66 ml); mc. 12,1-12,5 kg - dawka 1,38 x 1015 vg (68,8 ml); mc. 12,6-13 kg - dawka 1,43 x 1015 vg (71,5 ml); mc. 13,1-13,5 kg - dawka 1,49 x 1015 vg (74,3 ml); mc. 13,6-14 kg - dawka 1,54 x 1015 vg (77 ml); mc. 14,1-14,5 kg - dawka 1,6 x 1015 vg (79,8 ml); mc. 14,6-15 kg - dawka 1,65 x 1015 vg (82,5 ml); mc. 15,1-15,5 kg - dawka 1,71 x 1015 vg (85,3 ml); mc. 15,6-16 kg - dawka 1,1 x 1015 vg (88 ml); mc. 16,1-16,5 kg - dawka 1,82 x 1015 vg (90,8 ml); mc. 16,6-17 kg - dawka 1,87 x 1015 vg (93,5 ml); mc. 17,1-17,5 kg - dawka 1,93 x 1015 vg (96,3 ml); mc. 17,6-18 kg - dawka 1,98 x 1015 vg (99 ml); mc. 18,1-18,5 kg - dawka 2,04 x 1015 vg (101,8 ml); mc. 18,6-19 kg - dawka 2,09 x 1015 vg (104,5 ml); mc. 19,1-19,5 kg - dawka 2,15 x 1015 vg (107,3 ml); mc. 19,6-20 kg - dawka 2,2 x 1015 vg (110 ml); mc. 20,1-20,5 kg - dawka 2,26 x 1015 vg (122,8 ml); mc. 20,6-21 kg - dawka 2,31 x 1015 vg (115,5 ml). Liczba fiolek w zestawie i wymagana liczba zestawów zależy od masy ciała. Objętość dawki obliczana jest na podstawie górnej granicy zakresu masy ciała pacjenta. Schemat leczenia immunomodulującego. Po podaniu onasemnogenu abeparwowek wystąpi odpowiedź immunologiczna na kapsyd AAV9. Może to powodować zwiększenie aktywności aminotransferaz wątrobowych, zwiększenie stężenia troponiny I lub zmniejszenie liczby płytek krwi. Aby stłumić odpowiedź immunologiczną zaleca się zastosowanie leczenia immunomodulującego kortykosteroidami. Kalendarz szczepień pacjenta należy w miarę możliwości skorygować, aby umożliwić zastosowanie jednoczesnego leczenia kortykosteroidem przed podaniem wlewu onasemnogenu abeparwowek i po jego podaniu. Przed rozpoczęciem schematu leczenia immunomodulującego oraz przed podaniem onasemnogenu abeparwowek należy sprawdzić, czy u pacjenta nie występują przedmiotowe i podmiotowe objawy jakiegokolwiek aktywnego zakażenia. Na 24 h przed wlewem onasemnogenu abeparwowek zaleca się rozpoczęcie leczenia immunomodulującego zgodnie z następującym schematem. Jeśli w dowolnym momencie u pacjenta nie wystąpi wystarczająca odpowiedź na lek będący odpowiednikiem 1 mg/kg mc./dobę prednizolonu w postaci doustnej, wówczas, uwzględniając przebieg objawów klinicznych u pacjenta, należy rozważyć szybkie przeprowadzenie konsultacji z gastroenterologiem lub hepatologiem dziecięcym oraz dostosowanie dawki zalecanego schematu leczenia immunomodulującego, w tym zwiększenie dawki, dłuższy czas trwania leczenia lub wydłużenie stopniowego zmniejszania dawki kortykosteroidów. Jeśli doustne leczenie kortykosteroidami nie będzie tolerowane, można rozważyć dożylne podanie kortykosteroidów, w zależności od wskazań klinicznych. Schemat leczenia immunomodulującego przed podaniem wlewu i po jego podaniu. Przed podaniem wlewu: 24 h przed podaniem onasemnogenu abeparwowek - prednizolon doustnie 1 mg/kg mc. na dobę (lub dawkę równoważną, jeśli stosowany jest inny kortykosteroid). Po podaniu wlewu. 30 dni (wliczając dzień podania onasemnogenu abeparwowek) - prednizolon doustnie 1 mg/kg mc. na dobę (lub dawkę równoważną, jeśli stosowany jest inny kortykosteroid). Następnie przez 28 dni u pacjentów, u których wyniki badań nie wykazują zmian (prawidłowy wynik badania klinicznego i bilirubiny całkowitej, oraz wartości AlAT i AspAT mniejsze niż 2 x GGN) po 30 dniach leczenia Następnie przez 28 dni: u pacjentów, u których wyniki badań nie wykazują zmian (prawidłowy wynik badania klinicznego i bilirubiny całkowitej, oraz wartości AlAT i AspAT mniejsze niż 2 x GGN) po 30 dniach leczenia - dawkę kortykosteroidów ogólnoustrojowych należy stopniowo zmniejszać - stopniowo zmniejszać dawkę prednizolonu (lub dawkę równoważną, jeśli stosowany jest inny kortykosteroid), np. przez 2 tyg. dawka 0,5 mg/kg mc./dobę, a następnie przez 2 tyg. dawka 0,25 mg/kg mc./dobę doustnie podawanego prednizolonu; u pacjentów z nieprawidłowymi wartościami w badaniach czynności wątroby po 30 dniach leczenia kontynuować podawanie, do czasu, gdy aktywność AspAT i AlAT spadnie do poziomu mniejszego niż 2 x GGN oraz do czasu, gdy wyniki wszelkich innych badań (np. bilirubiny całkowitej) powrócą do wartości w granicach normy, a następnie zmniejszać dawkę przez 28 dni lub dłużej, w razie potrzeby - kortykosteroidy ogólnoustrojowe (dawka równoważna doustnie podawanemu prednizolonowi 1 mg/kg mc. na dobę), dawkę kortykosteroidów ogólnoustrojowych należy stopniowo zmniejszać. Czynność wątroby należy monitorować przez co najmniej 3 mies. po wlewie onasemnogenu abeparwowek. Czynność wątroby (AlAT, AspAT, bilirubina całkowita) należy monitorować w regularnych odstępach czasu przez co najmniej 3 mies. po infuzji onasemnogenu abeparwowek (co tydzień w 1. miesiącu i w całym okresie stopniowego zmniejszania dawki kortykosteroidu, a następnie co 2 tyg. przez kolejny miesiąc), a w innym czasie w zależności od wskazań klinicznych. Pacjenci z pogorszeniem wyników badań czynności wątroby i (lub) przedmiotowymi lub podmiotowymi objawami ostrego przebiegu choroby powinni zostać niezwłocznie poddani ocenie klinicznej i być ściśle monitorowani. Jeśli lekarz zdecyduje się zastosować inny kortykosteroid niż prednizolon, należy wziąć pod uwagę podobne czynniki oraz zastosować podobne postępowanie odnośnie zmniejszania dawki po 30 dniach. Szczególne grupy pacjentów. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności onasemnogenu abeparwowek u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek i zastosowanie leczenia onasemnogenem abeparwowek u tych pacjentów należy rozważyć z zachowaniem ostrożności. Nie należy rozważać dostosowania dawkowania. Pacjenci z AlAT, AspAT lub stężeniem bilirubiny całkowitej (z wyjątkiem sytuacji, gdy odchylenia te są spowodowane żółtaczką noworodków) >2 x GGN lub dodatnim wynikiem badań serologicznych w kierunku zapalenia wątroby typu B lub zapalenia wątroby typu C nie byli oceniani w badaniach klinicznych z onasemnogenem abeparwowek. Leczenie onasemnogenem abeparwowek należy ostrożnie rozważyć u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Nie należy rozważać dostosowania dawkowania. Nie należy rozważać dostosowania dawkowania u pacjentów z bialleliczną mutacją genu SMN1 i tylko jedną kopią genu SMN2. Nie należy rozważać dostosowania dawkowania u pacjentów z wyjściową wartością mian przeciwciał przeciw AAV9 większą niż 1:50. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności onasemnogenu abeparwowek u wcześniaków przed osiągnięciem wieku zgodnego z planowanym terminem porodu. Podanie onasemnogenu abeparwowek należy rozważyć z zachowaniem ostrożności, ponieważ jednoczesne leczenie kortykosteroidami może negatywnie wpłynąć na rozwój neurologiczny. Doświadczenie ze stosowania leku u pacjentów w wieku 2 lat lub powyżej lub o mc. powyżej 13,5 kg jest ograniczone. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności onasemnogenu abeparwowek u tych pacjentów. Nie należy rozważać dostosowania dawkowania. Sposób podania. Lek podaje się w postaci pojedynczej dawki we wlewie dożylnym. Lek należy podawać przez pompę infuzyjną w postaci pojedynczego i powolnego wlewu dożylnego trwającego ok. 60 min. Nie podawać w szybkim wstrzyknięciu dożylnym ani bolusie. Zaleca się wprowadzenie drugiego ("rezerwowego") cewnika w razie niedrożności pierwszego cewnika. Po zakończeniu wlewu linię infuzyjną należy przepłukać 0,9% roztworem NaCl do wstrzykiwań. Lek zawiera organizm modyfikowany genetycznie. Z tego względu osoby z fachowego personelu medycznego powinny stosować odpowiednie środki ostrożności (zakładanie rękawiczek ochronnych, okularów ochronnych, fartuchów laboratoryjnych i rękawów) podczas przygotowywania lub podawania leku.

Zastosowanie

Leczenie pacjentów z rdzeniowym zanikiem mięśni (SMA) 5q z bialleliczną mutacją genu SMN1 i klinicznym rozpoznaniem SMA typu 1 lub pacjentów z rdzeniowym zanikiem mięśni 5q z bialleliczną mutacją genu SMN1 i z nie więcej niż 3 kopiami genu SMN2.

Treść ulotki

1. Co to jest lek Zolgensma i w jakim celu się go stosuje

Co to jest lek Zolgensma
Lek Zolgensma to rodzaj leku zwany terapią genową. Zawiera on substancję czynną onasemnogen
abeparwowek, który zawiera ludzki materiał genetyczny.

W jakim celu stosuje się lek Zolgensma
Lek Zolgensma jest stosowany w leczeniu rdzeniowego zaniku mięśni (ang. spinal muscular atrophy,
SMA
) będącego rzadką, ciężką chorobą dziedziczną.

Jak działa lek Zolgensma
SMA występuje, gdy w organizmie brakuje genu lub gdy występuje nieprawidłowa wersja genu
potrzebnego do produkcji niezbędnego białka zwanego białkiem warunkującym przeżycie neuronów
ruchowych (ang. survival motor neuron, SMN). Brak białka SMN powoduje, że nerwy, które
kontrolują mięśnie (neurony ruchowe) obumierają. To powoduje osłabienie mięśni i ich zanikanie, a
ostatecznie prowadzi do utraty ruchów.

Ten lek działa dostarczając w pełni funkcjonującą kopię genu SMN, która następnie pomaga
organizmowi produkować wystarczającą ilość białka SMN. Gen jest dostarczany do komórek, które
go potrzebują za pomocą zmodyfikowanego wirusa, który nie wywołuje choroby u ludzi.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Zolgensma u dziecka

Kiedy NIE stosować leku Zolgensma
- jeśli dziecko ma uczulenie na onasemnogen abeparwowek lub którykolwiek z pozostałych
  składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem leczenia lekarz dziecka sprawdzi występowanie przeciwciał, co pomoże
zdecydować, czy ten lek jest odpowiedni dla twojego dziecka.

Choroby wątroby
Przed zastosowaniem tego leku należy omówić to z lekarzem lub pielęgniarką dziecka, jeśli dziecko
miało choroby wątroby. Ten lek może prowadzić do zwiększenia ilości enzymów (białek znajdujących
się w organizmie) wytwarzanych w wątrobie lub do uszkodzenia wątroby. Uszkodzenie wątroby może
prowadzić do poważnych skutków, w tym niewydolności wątroby i zgonu. Możliwe objawy, na które
należy zwrócić uwagę po tym, jak dziecko otrzyma ten lek obejmują wymioty, żółtaczkę (zażółcenie
skóry lub białkówek oczu) bądź zmniejszoną czujność (aby uzyskać więcej informacji, patrz punkt 4).
Należy natychmiast powiedzieć lekarzowi dziecka, jeśli u dziecka wystąpią objawy sugerujące
uszkodzenie wątroby.

Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Zolgensma u dziecka przeprowadzone zostanie badanie krwi
w celu oceny czynności wątroby. Dziecko będzie miało również wykonywane regularne badania krwi
przez okres co najmniej 3 miesięcy po leczeniu w celu monitorowania w kierunku zwiększonej
aktywności enzymów wątrobowych.

Zakażenie
Zakażenie (np. przeziębienie, grypa lub zapalenie oskrzeli) przed leczeniem lekiem Zolgensma lub po
takim leczeniu, może to prowadzić do bardziej poważnych powikłań. Opiekunowie i osoby
pozostające w bliskim kontakcie z dzieckiem powinni przestrzegać zasad zapobiegania zakażeniom
(np. higiena rąk, zasłanianie ust podczas kasłania lub kichania, ograniczanie potencjalnych
kontaktów). Należy zwrócić uwagę na występowanie u dziecka objawów zakażenia, takich jak kaszel,
świszczący oddech, kichanie, katar, ból gardła lub gorączka. Należy natychmiast powiedzieć
lekarzowi dziecka, jeśli wystąpią u dziecka jakiekolwiek objawy sugerujące zakażenie przed lub po
leczeniu lekiem Zolgensma.

Regularne badania krwi
Ten lek może powodować zmniejszenie liczby płytek krwi (małopłytkowość). Należy zwrócić uwagę
na możliwe objawy małej liczby płytek krwi po zastosowaniu leku Zolgensma u dziecka, takie jak
nieprawidłowe zasinienie lub krwawienie (więcej informacji, patrz punkt 4). Większość zgłaszanych
przypadków małej liczby płytek krwi występowało w ciągu pierwszych dwóch tygodni po
zastosowaniu leku Zolgensma u dziecka.

Lek Zolgensma może zwiększać poziom białka sercowego zwanego troponiną I, co może wskazywać
na uszkodzenie serca. Należy zwrócić uwagę na możliwe objawy zaburzeń serca u dziecka po
zastosowaniu tego leku, takie jak bladoszary lub bladoniebieski kolor skóry, trudności w oddychaniu,
opuchnięcie rąk i nóg lub brzucha (więcej informacji, patrz punkt 4).

Przed rozpoczęciem leczenia lekiem Zolgensma u dziecka przeprowadzone zostanie badanie krwi
w celu sprawdzenia liczby komórek krwi (w tym krwinek czerwonych i płytek krwi), a także stężenia
troponiny-I w organizmie. U dziecka zostanie także wykonane badanie krwi w celu oznaczenia
stężenia kreatyniny, która jest wskaźnikiem funkcjonowania nerek. Dziecko będzie miało również
wykonywane regularne badania krwi przez pewien okres czasu po leczeniu w celu monitorowania
zmiany liczby płytek krwi i stężenia troponiny I.

Nieprawidłowe krzepnięcie krwi w małych naczyniach krwionośnych (mikroangiopatia zakrzepowa)
Zgłaszano przypadki pacjentów, u których wystąpiła mikroangiopatia zakrzepowa na ogół w ciągu
pierwszych dwóch tygodni od podania leku Zolgensma. Mikroangiopatii zakrzepowej towarzyszy
zmniejszenie liczby czerwonych krwinek i komórek uczestniczących w krzepnięciu (płytek krwi) i
może ona być śmiertelna. Te zakrzepy krwi mogą mieć wpływ na nerki dziecka. Lekarz prowadzący
może chcieć sprawdzać morfologię krwi dziecka (liczbę płytek krwi) i ciśnienie krwi. Możliwe
objawy, na które należy zwracać uwagę po tym, jak dziecko otrzyma lek Zolgensma to łatwe
powstawanie siniaków, napady drgawkowe lub zmniejszenie ilości wydalanego moczu (więcej
informacji patrz punkt 4). Należy pilnie zgłosić się po pomoc medyczną, jeśli u dziecka wystąpi
którykolwiek z tych objawów.

Oddawanie krwi, narządów, tkanek i komórek
Po leczeniu dziecka lekiem Zolgensma dziecko nie będzie mogło być dawcą krwi, narządów, tkanek
lub komórek, ponieważ lek Zolgensma jest terapią genową.

Lek Zolgensma a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub pielęgniarce dziecka o wszystkich lekach przyjmowanych przez
dziecko obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które planuje się podawać dziecku.

Prednizolon
Przez pewien okres czasu, jako część leczenia lekiem Zolgensma, dziecko otrzyma również
kortykosteroid taki jak prednizolon przez około 2 miesiące lub dłużej (patrz również punkt 3).
Kortykosteroid pomaga w leczeniu zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych, które może
pojawić się u dziecka po zastosowaniu leku Zolgensma.

Szczepienia
Kortykosteroidy mogą wpływać na układ odpornościowy (obronny) organizmu, dlatego lekarz
dziecka może zdecydować o opóźnieniu podawania niektórych szczepionek w czasie stosowania u
dziecka prednizolonu lub innego kortykosteroidu. W przypadku jakichkolwiek pytań, należy
porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką dziecka.

Lek Zolgensma zawiera sód
Ten lek zawiera 4,6 mg sodu na mililitr, co odpowiada 0,23% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g
dobowej dawki sodu u osób dorosłych. Każda fiolka o objętości 5,5 ml zawiera 25,3 mg sodu, a każda
fiolka o objętości 8,3 ml zawiera 38,2 mg sodu.

Dodatkowe informacje dla rodziców lub opiekunów

Zaawansowana postać SMA
Lek Zolgensma może uratować żywe neurony ruchowe, jednak nie uratuje obumarłych neuronów
ruchowych. Dzieci z mniej ciężkimi objawami SMA (np. zniesione odruchy lub osłabione napięcie
mięśniowe) mogą mieć wystarczającą ilość żywych neuronów ruchowych, aby znacznie skorzystać z
leczenia lekiem Zolgensma. Lek Zolgensma może nie działać tak dobrze u dzieci z ciężkim
osłabieniem siły mięśniowej lub porażeniem mięśni, problemami z oddychaniem, u dzieci, które nie są
w stanie połykać, lub u dzieci z poważnymi wadami rozwojowymi (np. wadami serca), w tym u
pacjentów z SMA typu 0, ponieważ może wystąpić ograniczona potencjalna poprawa po leczeniu
lekiem Zolgensma. Lekarz dziecka zdecyduje, czy dziecko powinno otrzymać ten lek.

Ryzyko nowotworów związane z potencjalną insercją do DNA
Istnieje możliwość, że terapie takie jak terapia Zolgensmą mogą wnikać do DNA komórek ludzkiego
ciała. W rezultacie Zolgensma może zwiększać ryzyko wystąpienia nowotworów ze względu na
charakter leku. Należy omówić to z lekarzem dziecka. W przypadku guza lekarz dziecka może pobrać
próbkę do dalszej oceny.

Zachowanie higieny
Substancja czynna w leku Zolgensma może być tymczasowo wydalana z wydalinami dziecka; ten
proces nazywa się „usuwaniem leku z organizmu”. Rodzice i opiekunowie powinni przestrzegać zasad
prawidłowej higieny rąk przez okres do 1 miesiąca po zastosowaniu leku Zolgensma u dziecka.
Należy zakładać rękawiczki ochronne podczas bezpośredniego kontaktu z płynami ustrojowymi lub
wydalinami dziecka, a po kontakcie dokładnie myć ręce mydłem i ciepłą bieżącą wodą lub stosować
środek odkażający do rąk na bazie alkoholu. Do wyrzucania zabrudzonych pieluch i innych odpadów
należy używać podwójnych worków. Jednorazowe pieluchy można wyrzucać do domowych
pojemników na odpadki.

Należy przestrzegać tych instrukcji przez co najmniej 1 miesiąc po zastosowaniu leku Zolgensma u
dziecka. W przypadku jakichkolwiek pytań, należy porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką dziecka.

3. Jak podawany jest lek Zolgensma

Lek Zolgensma będzie podany przez lekarza lub pielęgniarkę, którzy zostali przeszkoleni w leczeniu
choroby dziecka.

Lekarz obliczy ilość leku Zolgensma, którą otrzyma dziecko w oparciu o masę ciała dziecka. Lek
Zolgensma jest podawany dożylnie (do żyły) w postaci jednorazowego wlewu (kroplówki) trwającego
około 1 godzinę.

Lek Zolgensma zostanie podany dziecku tylko JEDEN RAZ.

Dziecko otrzyma również doustnie prednizolon (lub inny kortykosteroid), którego podawanie
rozpocznie się 24 godziny przed zastosowaniem leku Zolgensma. Dawka kortykosteroidu również
będzie zależeć od masy ciała dziecka. Lekarz obliczy całkowitą dawkę, jaką należy podać dziecku.

Dziecko będzie otrzymywać leczenie kortykosteroidem codziennie przez około 2 miesiące po podaniu
dawki leku Zolgensma lub do czasu, gdy aktywność enzymów wątrobowych u dziecka zmniejszy się
do dopuszczalnej wartości. Lekarz będzie powoli zmniejszać dawkę kortykosteroidu, aż do
całkowitego zaprzestania podawania.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości, należy zwrócić się do lekarza lub pielęgniarki dziecka.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast zasięgnąć pomocy medycznej, jeśli u dziecka wystąpią jakiekolwiek z
poniższych ciężkich objawów niepożądanych:

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 pacjentów)
- zasinienie lub krwawienie trwające dłużej niż zazwyczaj w przypadku, gdy dziecko doznało
  urazu - mogą to być objawy małej liczby płytek krwi;
- bladoszary lub bladoniebieski kolor skóry, trudności w oddychaniu (np. szybki oddech,
  duszność), opuchnięcie rąk i nóg lub brzucha - mogą to być objawy możliwej choroby serca.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- wymioty, żółtaczka (zażółcenie skóry lub białkówek oczu) bądź zmniejszona czujność – mogą
  to być objawy uszkodzenia wątroby (w tym niewydolności wątroby).
- łatwe powstawanie siniaków, napady drgawkowe, zmniejszenie ilości wydalanego moczu –
  mogą to być objawy mikroangiopatii zakrzepowej.

Jeśli u dziecka pojawią się jakiekolwiek inne objawy niepożądane, należy porozmawiać z lekarzem
lub pielęgniarką dziecka. Mogą one obejmować:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób):
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych obserwowane w badaniach krwi;

Często (mogą wystąpić u mniej niż 1 na 10 osób):
- wymioty;
- gorączka.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli u dziecka wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane
niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce dziecka. Działania
niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w
załączniku V. Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji
na temat bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Zolgensma

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Podane niżej informacje są przeznaczone wyłącznie dla osób z fachowego personelu medycznego,
które będą przygotowywać i podawać ten lek.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie fiolki i pudełku po
skrócie EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Fiolki będą przewożone w stanie zamrożonym (w temperaturze -60ºC lub poniżej).

Po otrzymaniu, fiolki należy natychmiast przechowywać w lodówce w temperaturze 2°C do 8°C w
oryginalnym opakowaniu. Leczenie lekiem Zolgensma należy rozpocząć w ciągu 14 dni od
otrzymania fiolek.

Ten lek zawiera organizmy modyfikowane genetycznie. Niewykorzystane resztki leku lub odpady
należy usunąć zgodnie z lokalnymi wytycznymi dotyczącymi postępowania z odpadami
biologicznymi. Ponieważ ten lek będzie podawany przez lekarza, to lekarz jest odpowiedzialny za
prawidłowe usuwanie produktu. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Zolgensma
- Substancją czynną jest onasemnogen abeparwowek. Każda fiolka zawiera onasemnogen
  abeparwowek o nominalnym stężeniu 2 × 1013 genomów wektora/ml.
- Pozostałe składniki to trometamina, magnezu chlorek, sodu chlorek, poloksamer 188, kwas
  chlorowodorowy (do wyrównania pH) i woda do wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Zolgensma i co zawiera opakowanie
Lek Zolgensma to przejrzysty do lekko nieprzezroczystego, bezbarwny do lekko białego roztwór do
infuzji.

Lek Zolgensma może być dostarczany we fiolkach o nominalnej objętości 5,5 ml lub 8,3 ml. Każda
fiolka przeznaczona jest wyłącznie do jednorazowego użytku.

Każde pudełko tekturowe będzie zawierać od 2 do 14 fiolek.

Podmiot odpowiedzialny
Novartis Europharm Limited
Vista Building
Elm Park, Merrion Road
Dublin 4
Irlandia

Wytwórca
Almac Pharma Services Limited
Finnabair Industrial Estate
Dundalk, Co. Louth
A91 P9KD
Irlandia

Novartis Pharmaceutical Manufacturing GmbH
Biochemiestraße 10
6336 Langkampfen
Austria

Novartis Pharma GmbH
Roonstrasse 25
90429 Norymberga
Niemcy

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do
miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:

België/Belgique/Belgien
Novartis Pharma N.V.
Tél/Tel: +32 2 246 16 11

Lietuva
SIA Novartis Baltics Lietuvos filialas
Tel: +370 5 269 16 50

България
Novartis Bulgaria EOOD
Тел: +359 2 489 98 28

Luxembourg/Luxemburg
Novartis Pharma N.V.
Tél/Tel: +32 2 246 16 11

Česká republika
Novartis s.r.o.
Tel: +420 225 775 111

Magyarország
Novartis Hungária Kft.
Tel.: +36 1 457 65 00

Danmark
Novartis Healthcare A/S
Tlf: +45 39 16 84 00

Malta
Novartis Pharma Services Inc.
Tel: +356 2122 2872

Deutschland
Novartis Pharma GmbH
Tel: +49 911 273 0

Nederland
Novartis Pharma B.V.
Tel: +31 88 04 52 111

Eesti
SIA Novartis Baltics Eesti filiaal
Tel: +372 66 30 810

Norge
Novartis Norge AS
Tlf: +47 23 05 20 00

Ελλάδα
Novartis (Hellas) A.E.B.E.
Τηλ: +30 210 281 17 12

Österreich
Novartis Pharma GmbH
Tel: +43 1 86 6570

España
Novartis Farmacéutica, S.A.
Tel: +34 93 306 42 00

Polska
Novartis Poland Sp. z o.o.
Tel.: +48 22 375 4888

France
Novartis Pharma S.A.S.
Tél: +33 1 55 47 66 00

Portugal
Novartis Farma - Produtos Farmacêuticos, S.A.
Tel: +351 21 000 8600

Hrvatska
Novartis Hrvatska d.o.o.
Tel. +385 1 6274 220

România
Novartis Pharma Services Romania SRL
Tel: +40 21 31299 01

Ireland
Novartis Ireland Limited
Tel: +353 1 260 12 55

Slovenija
Novartis Pharma Services Inc.
Tel: +386 1 300 75 50

Ísland
Vistor hf.
Sími: +354 535 7000

Slovenská republika
Novartis Slovakia s.r.o.
Tel: +421 2 5542 5439

Italia
Novartis Farma S.p.A.
Tel: +39 02 96 54 1

Suomi/Finland
Novartis Finland Oy
Puh/Tel: +358 (0)10 6133 200

Κύπρος
Novartis Pharma Services Inc.
Τηλ: +357 22 690 690

Sverige
Novartis Sverige AB
Tel: +46 8 732 32 00

Latvija
SIA Novartis Baltics
Tel: +371 67 887 070

United Kingdom (Northern Ireland)
Novartis Ireland Limited
Tel: +44 1276 698370

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

Inne źródła informacji

Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków:
http://www.ema.europa.eu. Znajdują się tam również linki do innych witryn internetowych o
chorobach rzadkich i sposobach leczenia.

Dane o lekach i suplementach diety dostarcza