Xalkori kaps. twarde(250 mg) - 60 szt.

Doustnie. Leczenie powinno być rozpoczęte i prowadzone przez lekarza mającego doświadczenie w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Przy kwalifikacji pacjentów do leczenia kryzotynibem konieczne jest wykonanie dokładnego i zwalidowanego testu na obecność ALK lub ROS1. Przed rozpoczęciem leczenia kryzotynibem należy potwierdzić, że u danego pacjenta występuje ALK-dodatni NDRP, ROS1-dodatni NDRP, ALK-dodatni ALCL lub ALK-dodatni IMT. Ocenę należy przeprowadzić w laboratoriach z udokumentowanym doświadczeniem w specjalistycznej technologii, która jest wykorzystywana w takich badaniach. Dorośli pacjenci z ALK-dodatnim lub ROS1-dodatnim zaawansowanym NDRP. Zalecany schemat dawkowania kryzotynibu to 250 mg 2 razy na dobę (500 mg na dobę), przyjmowane w sposób ciągły. Dzieci i młodzież z ALK-dodatnim ALCL lub ALK-dodatnim IMT. Zalecana dawka to 280 mg/m² pc. 2 razy na dobę do momentu wystąpienia progresji choroby lub niedopuszczalnej toksyczności. W razie potrzeby wymaganą dawkę można uzyskać, łącząc kapsułki kryzotynibu o różnych mocach. Przed przepisaniem kryzotynibu dzieciom i młodzieży należy ocenić ich zdolność do połykania nienaruszonych kapsułek. Kryzotynib podawać dzieciom i młodzieży pod nadzorem osoby dorosłej. Dawka początkowa kryzotynibu u dzieci i młodzieży, które są w stanie połykać nienaruszone kapsułki. Pc. 0,6-0,8 m² - 200 mg 2 razy na dobę; pc. 0,81-1,16 m² - 250 mg 2 razy na dobę; pc. 1,17-1,51 m² - 400 mg 2 razy na dobę; pc. 1,52-1,69 m² - 450 mg 2 razy na dobę; pc. ≥1,7 m² - 500 mg 2 razy na dobę. Dostosowanie dawki u dorosłych pacjentów z ALK-dodatnim lub ROS1-dodatnim zaawansowanym NDRP. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥3%) prowadzącymi do czasowego odstawienia leku były neutropenia, zwiększenie aktywności aminotransferaz, wymioty i nudności; najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥3%) prowadzącymi do zmniejszenia dawki były zwiększenie aktywności aminotransferaz i neutropenia. Schemat zmniejszenia dawki u pacjentów leczonych kryzotynibem w dawce 250 mg 2 razy na dobę. Pierwsze zmniejszenie dawki: kryzotynib 200 mg 2 razy na dobę; drugie zmniejszenie dawki: kryzotynib 250 mg raz na dobę; odstawienie na stałe, jeżeli pacjent nie jest w stanie tolerować kryzotynibu w dawce 250 mg raz na dobę. Zalecenia dotyczące zmniejszania dawki po wystąpieniu hematologicznych działań toksycznych u pacjentów leczonych dawką mniejszą niż 250 mg 2 razy na dobę (z wyjątkiem limfopenii o ile nie jest związana ze zdarzeniami klinicznymi, np. zakażeniami oportunistycznymi). Stopień 3. - odstawić do uzyskania stopnia ≤2., następnie powrócić do tego samego schematu dawkowania. Stopień 4. - odstawić do uzyskania stopnia ≤2., następnie powrócić do kolejnej mniejszej dawki; w przypadku nawrotu odstawić do uzyskania stopnia ≤2., wówczas powrócić do dawkowania 250 mg raz na dobę; odstawić kryzotynib na stałe w przypadku nawrotu stopnia 4. (u pacjentów leczonych dawką 250 mg raz na dobę lub u których dawkę zmniejszono do 250 mg raz na dobę należy przerwać leczenie podczas oceny). Zalecenia dotyczące zmniejszania dawki po wystąpieniu niehematologicznych działań toksycznych u pacjentów leczonych dawką mniejszą niż 250 mg 2 razy na dobę. Zwiększenie aktywności AlAT lub AspAT stopnia 3. lub 4. ze zwiększeniem stężenia bilirubiny całkowitej stopnia ≤ 1. - odstawić do uzyskania stopnia ≤1. lub wartości początkowej, następnie powrócić do dawki 250 mg raz na dobę i zwiększyć dawkę do 200 mg 2 razy na dobę w przypadku stwierdzenia tolerancji klinicznej; odstawić lek na stałe w przypadku kolejnego nawrotu stopnia  3. (u pacjentów leczonych dawką 250 mg raz na dobę lub u których dawkę zmniejszono do 250 mg raz na dobę należy przerwać leczenie podczas oceny). Zwiększenie aktywności AlAT lub AspAT stopnia 2., 3. lub 4. z jednoczesnym zwiększeniem stężenia bilirubiny całkowitej stopnia 2., 3. lub 4. (przy braku cholestazy lub hemolizy - na stałe odstawić. Śródmiąższowa choroba płuc (ILD)/zapalenie płuc jakiegokolwiek stopnia - odstawić w przypadku podejrzenia ILD/zapalenia płuc, a jeśli rozpoznane zostanie ILD/zapalenie płuc związane z leczeniem - odstawić na stałe. Wydłużenie odstępu QTc stopnia 3. - odstawić do uzyskania stopnia ≤1., sprawdzić i, jeśli konieczne, skorygować stężenia elektrolitów, następnie powrócić do kolejnej mniejszej dawki; odstawić lek na stałe w przypadku kolejnego nawrotu stopnia ≥3. (u pacjentów leczonych dawką 250 mg raz na dobę lub u których dawkę zmniejszono do 250 mg raz na dobę należy przerwać leczenie podczas oceny). Wydłużenie odstępu QTc stopnia 4. - na stałe odstawić. Bradykardia stopnia 2., 3. (częstość rytmu serca poniżej 60 uderzeń/min; objawowa, może być ciężka i istotna klinicznie; wskazana interwencja kliniczna) - odstawić do uzyskania stopnia ≤1. lub częstości rytmu serca wynoszącej 60 lub więcej; ocenić stosowane jednocześnie leki powodujące bradykardię, a także leki przeciwnadciśnieniowe; jeśli ustalono, który z jednocześnie stosowanych leków wywołał bradykardię i odstawiono go lub zmodyfikowano jego dawkę, powrócić do wcześniej stosowanej dawki po uzyskaniu stopnia ≤1. lub częstości rytmu serca wynoszącej 60 lub więcej; jeśli nie ustalono, który z jednocześnie stosowanych leków jest przyczyną bradykardii, lub jeśli lek powodujący bradykardię nie został odstawiony ani nie zmodyfikowano jego dawki, powrócić do stosowania w zmniejszonej dawce po uzyskaniu stopnia ≤1. lub częstości rytmu serca wynoszącej 60 lub więcej (u pacjentów leczonych dawką 250 mg raz na dobę lub u których dawkę zmniejszono do 250 mg raz na dobę należy przerwać leczenie podczas oceny). Bradykardia stopnia 4. (częstość rytmu serca poniżej 60 uderzeń/min; odstawić na stałe w przypadku nawrotu), stan zagrażający życiu; wskazana pilna interwencja - odstawić na stałe, jeśli nie ustalono, który z jednocześnie stosowanych leków jest przyczyną bradykardii; jeśli ustalono, który z jednocześnie stosowanych leków jest przyczyną bradykardii i odstawiono go lub zmodyfikowano jego dawkę, powrócić do dawki 250 mg raz na dobę po uzyskaniu stopnia ≤1. lub częstości rytmu serca wynoszącej 60 lub więcej, często monitorując stan pacjenta (u pacjentów leczonych dawką 250 mg raz na dobę lub u których dawkę zmniejszono do 250 mg raz na dobę należy przerwać leczenie podczas oceny). Zaburzenia widzenia (utrata wzroku) stopnia 4. - odstawić w przypadku rozpoznania ciężkiej utraty wzroku. Dostosowanie dawki u dzieci i młodzieży z ALK-dodatnim ALCL lub ALK-dodatnim IMT. Zmniejszenie dawki u pacjentów leczonych zalecaną dawką początkową. Pc. 0,6-0,8 m²: pierwsze zmniejszenie dawki - 250 mg raz na dobę; drugie zmniejszenie dawki - całkowicie przerwać leczenie. Pc. 0,81-1,16 m²: pierwsze zmniejszenie dawki - 200 mg 2 razy na dobę; drugie zmniejszenie dawki - 250 mg raz na dobę. Pc. 1,17-1,51 m²: pierwsze zmniejszenie dawki - 250 mg 2 razy na dobę; drugie zmniejszenie dawki - 200 mg 2 razy na dobę. Pc. ≥1,52 m²: pierwsze zmniejszenie dawki - 400 mg 2 razy na dobę; drugie zmniejszenie dawki - 250 mg 2 razy na dobę. Dostosowanie dawki u dzieci i młodzieży z powodu hematologicznych działań niepożądanych. Zmniejszenie liczby neutrofili stopnia 4.: pierwsze wystąpienie - odstawić do czasu uzyskania stopnia ≤2., a następnie wznowić podawanie, stosując kolejną mniejszą dawkę; drugie wystąpienie - odstawić na stałe w przypadku wystąpienia nawrotu powikłanego gorączką neutropeniczną lub zakażeniem; w przypadku wystąpienia niepowikłanej neutropenii stopnia 4. lek należy odstawić na stałe lub do czasu uzyskania stopnia ≤2., a następnie wznowić podawanie, stosując kolejną mniejszą dawkę; w pacjentów, u których występuje nietolerancja po 2. zmniejszeniu dawki, należy na stałe go odstawić, chyba że wskazano inaczej w zaleceniach dotyczących zmniejszania dawki w zależności od pc. opisanych powyżej. Zmniejszenie liczby płytek krwi stopnia 3. (z jednoczesnym krwawieniem): odstawić do czasu uzyskania stopnia ≤2., a następnie wznowić podawanie, stosując tą samą dawkę. Zmniejszenie liczby płytek krwi stopnia 4. - odstawić do czasu uzyskania stopnia ≤2., a następnie wznowić podawanie, stosując kolejną mniejszą dawkę; w przypadku wystąpienia nawrotu lek należy odstawić na stałe. Niedokrwistość stopnia 3. - odstawić do czasu uzyskania stopnia ≤2., a następnie wznowić podawanie, stosując tą samą dawkę. Niedokrwistość stopnia 4. - odstawić do czasu uzyskania stopnia ≤2., a następnie wznowić podawanie, stosując kolejną mniejszą dawkę; w przypadku wystąpienia nawrotu lek należy odstawić na stałe. Dostosowanie dawki u dzieci i młodzieży z powodu niehematologicznych działań niepożądanych. Zwiększenie aktywności AlAT lub AspAT stopnia 3. lub 4. ze zwiększeniem stężenia bilirubiny całkowitej stopnia ≤1. - odstawić do czasu uzyskania stopnia ≤1., a następnie wznowić podawanie leku, stosując kolejną mniejszą dawkę. Zwiększenie aktywności AlAT lub AspAT stopnia 2., 3. lub 4. z jednoczesnym zwiększeniem stężenia bilirubiny całkowitej stopnia 2., 3. lub 4. (przy braku cholestazy lub hemolizy) - na stałe odstawić. Śródmiąższowa choroba płuc/zapalenie płuc dowolnego stopnia związana z lekiem - na stałe odstawić. Wydłużenie odstępu QTc stopnia 3. - odstawić do czasu uzyskania wartości początkowej lub do uzyskania wartości odstępu QTc mniejszej niż 481 ms, a następnie wznowić podawanie leku, stosując kolejną mniejszą dawkę. Wydłużenie odstępu QTc stopnia 4. - na stałe odstawić. Bradykardia stopnia 2., 3. (objawowa, może być ciężka i istotna klinicznie, wskazana interwencja medyczna) - odstawić do czasu uzyskania wartości spoczynkowej częstości akcji serca, zgodnej z wiekiem pacjenta (na podstawie norm przyjętych dla 2,5 percentyla właściwych dla danego wieku) w następujący sposób: od 1 to <2 lat: 91 uderzeń in lub powyżej od 2 do 3 lat: 82 uderzenia in lub powyżej od 4 do 5 lat: 72 uderzenia min lub powyżej od 6 do 8 lat: 64 uderzenia in lub powyżej>8 lat: 60 uderzeń/min lub powyżej. Bradykardia stopnia 4., stan zagrażający życiu; wskazana pilna interwencja (wartość spoczynkowa częstości akcji serca poniżej norm przyjętych dla 2,5 percentyla, właściwych dla danego wieku; odstawić na stałe w przypadku wystąpienia nawrotu) - odstawić na stałe, jeśli nie ustalono, który z jednocześnie stosowanych leków jest przyczyną bradykardii; jeśli ustalono, który z jednocześnie stosowanych leków jest przyczyną bradykardii i odstawiono go lub zmodyfikowano jego dawkę, należy wznowić podawanie leku, stosując dawkę ustaloną po drugim zmniejszeniu dawki, po uzyskaniu stopnia ≤1. lub wartości spełniających kryteria częstości akcji serca wymienionych w przypadku leczenia objawowej lub ciężkiej, istotnej klinicznie bradykardii, często monitorując stan pacjenta. Nudności stopnia 3. (pomimo zastosowanego leczenia; niewłaściwe przyjmowanie doustne przez ponad 3 dni, wymagana interwencja medyczna) - odstawić do czasu ustąpienia objawów, a następnie wznowić podawanie stosując kolejną mniejszą dawkę; w pacjentów, u których występuje nietolerancja po 2. zmniejszeniu dawki, należy na stałe go odstawić, chyba że wskazano inaczej w zaleceniach dotyczących zmniejszania dawki w zależności od pc. opisanych powyżej. Wymioty stopnia 3., 4. (pomimo zastosowanego leczenia; więcej niż 6 epizodów w ciągu 24 h przez ponad 3 dni, wymagana interwencja medyczna, tj. karmienie przez sondę lub hospitalizacja; stan zagrażający życiu, wskazana pilna interwencja) - odstawić do czasu ustąpienia objawów, a następnie wznowić podawanie stosując kolejną mniejszą dawkę; w pacjentów, u których występuje nietolerancja po 2. zmniejszeniu dawki, należy na stałe go odstawić, chyba że wskazano inaczej w zaleceniach dotyczących zmniejszania dawki w zależności od pc. opisanych powyżej. Biegunka stopnia 3., 4. (pomimo zastosowanego leczenia; zwiększenie liczby stolców o 7 lub więcej na dobę w stosunku do wartości początkowej, nietrzymanie stolca, wskazana hospitalizacja; stan zagrażający życiu, wskazana pilna interwencja) - odstawić do czasu ustąpienia objawów, a następnie wznowić podawanie stosując kolejną mniejszą dawkę; w pacjentów, u których występuje nietolerancja po 2. zmniejszeniu dawki, należy na stałe go odstawić, chyba że wskazano inaczej w zaleceniach dotyczących zmniejszania dawki w zależności od pc. opisanych powyżej. Zaburzenia widzenia stopnia 1. (łagodne objawy), stopnia 2. (umiarkowane objawy wpływające na zdolność do wykonywania codziennych czynności dostosowanych do wieku) - monitorować objawy i zgłaszać wszelkie objawy do okulisty; rozważyć zmniejszenie dawki w przypadku wystąpienia zaburzeń widzenia stopnia 2. Zaburzenia widzenia stopień 3., 4. (utrata wzroku, znaczne pogorszenie widzenia) - odstawić w trakcie trwania diagnozy przeprowadzanej pod kątem ciężkiej utraty wzroku; odstawić na stałe, jeśli podczas oceny nie zostanie stwierdzona inna przyczyna. Szczególne grupy pacjentów. Zaburzenia czynności wątroby. Leczenie kryzotynibem należy stosować ostrożnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Dostosowywanie dawki u dorosłych pacjentów z ALK-dodatnim lub ROS1-dodatnim zaawansowanym NDRP. Nie zaleca się dostosowania dawki początkowej kryzotynibu u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (AspAT >GGN i stężeniem bilirubiny całkowitej ≤GGN lub z jakąkolwiek aktywnością AspAT i stężeniem bilirubiny całkowitej przekraczającym GGN, lecz nie więcej niż 1,5 raza). U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (z jakąkolwiek aktywnością AspAT i stężeniem bilirubiny całkowitej od >1,5 × GGN do ≤3 × GGN) zalecana dawka początkowa wynosi 200 mg 2 razy na dobę. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (z jakąkolwiek aktywnością AspAT i stężeniem bilirubiny całkowitej >3 × GGN) zalecana dawka początkowa wynosi 250 mg raz na dobę. Dostosowanie dawki kryzotynibu zgodnie z klasyfikacją Child-Pugh nie było badane u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Dostosowywanie dawki u dzieci i młodzieży z ALK-dodatnim ALCL lub ALK-dodatnim IMT. Nie zaleca się dostosowywania dawki początkowej u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby (z aktywnością AspAT >GGN i stężeniem bilirubiny całkowitej ≤GGN lub z dowolnym wynikiem aktywności AspAT i stężeniem bilirubiny całkowitej >GGN, ale ≤1,5 × GGN). U pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (z dowolnym wynikiem aktywności AspAT i stężeniem bilirubiny całkowitej od >1,5 × GGN i ≤3 × GGN) zalecana dawka początkowa kryzotynibu to dawka określona w ramach pierwszego zmniejszenia dawki na podstawie pc. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (z dowolnym wynikiem aktywności AspAT i stężeniem bilirubiny całkowitej >3 × GGN) zalecana dawka początkowa kryzotynibu to dawka określona w ramach drugiego zmniejszenia dawki na podstawie pc. Zaburzenia czynności nerek. Dostosowywanie dawki u dorosłych pacjentów z ALK-dodatnim lub ROS1-dodatnim zaawansowanym NDRP. Nie jest zalecane dostosowanie dawki początkowej u pacjentów z łagodnymi (CCr ≥60 i <90 ml in) lub umiarkowanymi (CCr ≥30 i <60 ml in) zaburzeniami czynności nerek, ponieważ populacyjna analiza farmakokinetyczna wykazała brak znaczących klinicznie zmian ekspozycji na kryzotynib w stanie stacjonarnym u tych pacjentów. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml in) może wystąpić zwiększone stężenie kryzotynibu w osoczu. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek niewymagającymi dializy otrzewnowej lub hemodializy, należy zmniejszyć dawkę początkową kryzotynibu przyjmowanego doustnie do 250 mg raz na dobę. Po upływie co najmniej 4 tyg. leczenia można zwiększyć dawkę do 200 mg 2 razy na dobę w zależności od indywidualnego bezpieczeństwa stosowania i tolerancji. Dostosowywanie dawki u dzieci i młodzieży z ALK-dodatnim ALCL lub ALK-dodatnim IMT. Nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej u pacjentów z łagodnymi (CCr ≥60 i <90 ml in) lub umiarkowanymi (CCr ≥30 i <60 ml in) zaburzniami czynności nerek na podstawie obliczenia wg wzoru Schwartza. Zalecaną dawką początkową kryzotynibu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (CCr <30 ml in), niewymagających dializy, jest dawka określona w ramach drugiego zmniejszenia dawki na podstawie pc. Dawkę można zwiększyć do dawki określonej w ramach pierwszego zmniejszenia dawki na podstawie pc. oraz na podstawie indywidualnego profilu bezpieczeństwa stosowania i tolerancji po upływie co najmniej 4 tyg. leczenia. Pacjenci w podeszłym wieku. Nie ma konieczności dostosowywania dawki początkowej. Dzieci i młodzież. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności kryzotynibu u dzieci i młodzieży z ALK-dodatnim lub ROS1-dodatnim NDRP. Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność kryzotynibu określono u dzieci i młodzieży w wieku od 3 do < 18 lat z nawrotowym lub opornym na leczenie układowym ALK-dodatnim ALCL oraz u dzieci w wieku od 2 do < 18 lat z nieoperacyjnym, nawrotowym lub opornym na leczenie ALK-dodatnim IMT. Brak danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania lub skuteczności kryzotynibu u dzieci w wieku poniżej 3 lat z ALK-dodatnim ALCL oraz u dzieci w wieku poniżej 2 lat z ALK-dodatnim IMT. Przed przepisaniem kryzotynibu należy ocenić zdolność dzieci i młodzieży do połykania nienaruszonych kapsułek. Pacjenci z grupy dzieci i młodzieży (w wieku od ≥6 do < 18 lat), którzy są w stanie połykać nienaruszone kapsułki kryzotynibu, mogą być leczeni kryzotynibem. Sposób podania. Kapsułki należy połykać w całości, najlepiej popijając wodą. Nie należy ich kruszyć, rozpuszczać lub otwierać. Można je przyjmować z pokarmem lub bez pokarmu. Należy unikać spożywania grejpfrutów lub soku grejpfrutowego, gdyż mogą one powodować zwiększenie stężenia kryzotynibu w osoczu. Należy unikać stosowania ziela dziurawca zwyczajnego, gdyż może zmniejszać stężenie kryzotynibu w osoczu. Jeśli pominięto dawkę, należy ją przyjąć jak tylko pacjent lub opiekun przypomni sobie o tym, chyba że do następnej dawki pozostało mniej niż 6 h. W takim przypadku nie należy przyjmować pominiętej dawki. Pacjenci nie powinni przyjmować 2 dawek jednocześnie w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Dzieci i młodzież z ALK-dodatnim ALCL lub ALK-dodatnim IMT. Aby zapobiec nudnościom i wymiotom przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia kryzotynibem zaleca się stosowanie leków przeciwwymiotnych. W leczeniu objawów toksycznego działania leku na układ pokarmowy zaleca się stosowanie standardowych leków przeciwwymiotnych i przeciwbiegunkowych. Zaleca się również stosowanie leczenia wspomagającego, np. dożylnych lub doustnych płynów nawadniających, suplementacji elektrolitów i wspomagania żywieniowego, zgodnie ze wskazaniami klinicznymi.