Trimesolphar konc. do sporz. roztw. do inf.(480 mg/5 ml) - 10 amp. 5 ml

Dożylnie.Ostre zakażenia. Dorośli i młodzież >12 lat: 2 ampułki (10 ml) co 12 h. Dzieci w wieku ≤12 lat: 30 mg sulfametoksazolu i 6 mg trimetoprimu/kg mc./dobę, podawane w 2 równych dawkach podzielonych. Dzieci w wieku 6 tyg. do 5 mies.: 1,25 ml co 12 h; od 6 mies. do 5 lat: 2,5 ml co 12 h; 6-12 lat: 5 ml co 12 h. W leczeniu szczególnie ciężkich zakażeń dawki można zwiększyć o 50%. Leczenie należy prowadzić jeszcze przez 2 dni po ustąpieniu objawów choroby, w większości przypadków konieczne jest leczenie przez co najmniej 5 dni. Zakażenie płuc wywołane przez Pneumocystis jirovecii PJP. Leczenie: 100 mg sulfametoksazolu i 20 mg trimetoprimu/kg mc./dobę, w 2 lub więcej dawkach podzielonych. Gdy tylko będzie to możliwe, pacjentowi należy podać postać doustną leku i kontynuować leczenie w sumie przez 14 dni. Celem jest osiągnięcie maksymalnego stężenia trimetoprimu w osoczu lub w surowicy ≥5 μg/ml (sprawdza się to u pacjenta po podaniu leku w infuzji w ciągu godziny). Zapobieganie: Zwykłe dawkowanie przez cały okres narażenia na ryzyko. Nokardioza. Nie ustalono standardowego dawkowania. U dorosłych stosowano 6-8 tabletek na dobę przez okres do 3 mies. (1 tabl. zawiera 400 mg sulfametoksazolu i 80 mg trimetoprimu). Toksoplazmoza. Nie ustalono odpowiedniego dawkowania. Decyzję należy podjąć na podstawie doświadczenia klinicznego. W zapobieganiu może być odpowiednie dawkowanie takie, jak w celu zapobiegania zapaleniu płuc wywołanego przez Pneumocystis jiroveci. Szczególne grupy pacjentów. U dorosłych i młodzieży w wieku >12 lat z niewydolnością nerek należy zmodyfikować dawkowanie w zależności od klirensu kreatyniny: CCr >30 ml/min: zwykła dawka; CCr 15-30 ml/min: 1/2 zwykłej dawki; CCr <15 ml in: nie stosować. Zaleca się określanie stężenia sulfametoksazolu we krwi co 2-3 dni w próbkach pobranych po 12 h od podania leku; jeżeli całkowite stężenie sulfametoksazolu przekracza 150 µg l, leczenie należy przerwać do momentu zmniejszenia się stężenia do wartości <120 µg l. Brak danych dotyczących dzieci w wieku <12 lat z zaburzeniami czynności nerek. Brak danych dotyczących dawkowania u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Należy jednak zachować ostrożność podczas leczenia w tej grupie pacjentów, ponieważ mogą być zmiany we wchłanianiu i metabolizmie trimetoprimu i sulfametoksazolu. U pacjentów w podeszłym obserwowano niewielkie zmniejszenie klirensu nerkowego sulfametoksazolu, ale nie trimetoprimu. Sposób podania. Koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji jest przeznaczony wyłącznie do podawania dożylnego i przed podaniem należy go rozcieńczyć (można użyć 5% i 10% roztwór glukozy, 0,9% roztwór NaCl, roztwór Ringera lub 0,45% roztwór NaCl z 2,5% roztworem glukozy). Należy stosować tylko w okresie, gdy pacjent nie może przyjmować leków doustnie, gdy należy natychmiast wdrożyć leczenie lub jeśli pacjent już otrzymuje dożylnie płyny i jednoczesne podanie leku jest wygodne. Mimo że podanie dożylne kotrimoksazolu jest przydatne u pacjentów w ciężkim stanie, może ono nie przynosić większych terapeutycznych korzyści niż postaci doustne.