Rapamune roztw. doustny(1 mg/ml) - but. 60 ml+30 strzyk.

Doustnie. Leczenie preparatem powinno być prowadzone przez lekarza specjalistę, odpowiednio wykwalifikowanego w dziedzinie transplantologii. Dorośli. Profilaktyka odrzucania przeszczepu. Leczenie początkowe (w okresie 2-3 miesięcy po transplantacji): zwykle stosowany schemat dawkowania polega na podaniu preparatu w dawce nasycającej 6 mg, najwcześniej jak to możliwe po wykonaniu przeszczepu, a następnie podaje się dawkę 2 mg raz na dobę. Dawkę preparatu należy indywidualnie ustalić tak, aby minimalne stężenia syrolimusa we krwi pełnej, oznaczone przed podaniem następnej dawki, mieściły się w zakresie 4-12 ng/ml (oznaczanie metodą chromatograficzną). Leczenie preparatem należy optymalizować, jednocześnie stopniowo zmniejszając dawki kortykosteroidów i cyklosporyny w postaci mikroemulsji. Zalecane stężenia minimalne cyklosporyny w okresie pierwszych 2-3 miesięcy od wykonania przeszczepu wynoszą 150-400 ng/ml (oznaczanie za pomocą przeciwciał monoklonalnych lub innej równoważnej metody). Leczenie podtrzymujące: w ciągu 4-8 tyg. cyklosporynę należy stopniowo odstawić, natomiast dawkę syrolimusa należy tak modyfikować, by stężenia minimalne we krwi pełnej mieściły się w zakresie 12-20 ng/ml (oznaczanie metodą chromatograficzną). Syrolimus należy podawać z kortykosteroidami. U pacjentów, u których odstawienie cyklosporyny zakończyło się niepowodzeniem lub nie mogło być zrealizowane, nie należy kontynuować skojarzonego stosowania cyklosporyny i syrolimusa przez okres dłuższy niż 3 miesiące od wykonania przeszczepu. U tych pacjentów, w przypadkach uzasadnionych klinicznie, należy przerwać stosowanie preparatu i wdrożyć alternatywny schemat leczenia immunosupresyjnego. Sporadyczna limfangioleiomimatoza (S-LAM). Dawka początkowa powinna wynosić 2 mg/dobę. Po upływie 10-20 dni należy oznaczyć minimalne stężenie syrolimusa w pełnej krwi i, zależnie od wyniku, dostosować dawkę w taki sposób, aby stężenie to utrzymywało się między 5-15 ng/ml. U większości pacjentów dawkę można modyfikować w oparciu o następujący wzór: nowa dawka preparatu = obecna dawka x (docelowe stężenie/obecne stężenie). Częste modyfikowanie dawki preparatu na podstawie stężenia syrolimusa przed osiągnięciem stanu stacjonarnego może prowadzić do przedawkowania albo stosowania za małej dawki, gdyż syrolimus ma długi okres półtrwania. Po każdorazowym dostosowaniu dawki podtrzymującej, nową dawkę podtrzymującą pacjenci powinni przyjmować przez co najmniej 7 do 14 dni, zanim zostanie ona po raz kolejny zmodyfikowana na podstawie oznaczenia stężenia. Po osiągnięciu stabilnej dawki stężenie leku należy oznaczać w odstępach co najmniej 3 mies. Aktualnie nie są dostępne dane z badań kontrolowanych dotyczących leczenia S-LAM trwającego dłużej niż rok, dlatego korzyści wynikające z leczenia należy ponownie ocenić w przypadku długotrwałego stosowania. Szczególne grupy pacjentów. Ograniczone dane wskazuję, że pacjenci rasy czarnej wymagają stosowania większych dawek oraz utrzymywania większych stężeń minimalnych syrolimusa w celu uzyskania takiej samej skuteczności terapeutycznej, jaką obserwowano u pacjentów innych ras. Brak wystarczających danych pozwalających określić czy odpowiedź na syrolimus u pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) będzie różniła się od odpowiedzi uzyskiwanej u młodszych pacjentów. Nie ma konieczności zmiany dawkowania u pacjentów z zaburzeniem czynności nerek. U pacjentów z zaburzoną czynnością wątroby klirens syrolimusa może być zmniejszony. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się zmniejszyć dawkę podtrzymującą leku o około połowę. Nie ma konieczności modyfikowania dawki nasycającej preparatu. W celu prowadzenia optymalnej profilaktyki odrzucenia przeszczepu wymagane jest monitorowanie stężeń syrolimusa u wszystkich pacjentów. Stężenia syrolimusa we krwi pełnej należy ściśle monitorować w następujących populacjach pacjentów: u osób z zaburzeniem czynności wątroby; w przypadku jednoczesnego stosowania induktorów lub inhibitorów CYP3A4 oraz po ich odstawieniu; w przypadku znaczącego zmniejszenia dawek cyklosporyny lub jej odstawienia. W wymienionych populacjach pacjentów istnieje największe prawdopodobieństwo konieczności zastosowania specjalnego dawkowania. Optymalnie dawkowanie preparatu należy określać na podstawie wartości więcej niż jednego stężenia minimalnego, oznaczonego po upływie powyżej 5 dni po poprzedniej zmianie dawkowania. Monitorowanie stężeń terapeutycznych nie może być jedyną podstawą modyfikowania terapii syrolimusem. Należy zwracać szczególną uwagę na objawy przedmiotowe i podmiotowe, wyniki biopsji tkankowych oraz wartości parametrów laboratoryjnych. W celu zminimalizowania wahań stężeń syrolimusa, preparat należy przyjmować w tym samym czasie w stosunku do pory przyjęcia cyklosporyny, po upływie 4 h od podania cyklosporyny, przestrzegając konsekwentnie przyjmowania albo na czczo, albo podczas posiłku. Pacjentom można zmienić roztwór na tabletki, zawierające równoważną dawkę syrolimusa; zaleca się jednak przeprowadzenie pomiaru stężenia minimalnego 1-2 tyg. po zmianie postaci leku, w celu potwierdzenia, że stężenia minimalne mieszczą się w zalecanym przedziale. Po przerwaniu leczenia cyklosporyną, zalecane stężenia minimalne syrolimusa wynoszą 12-20 ng/ml (oznaczane metodą chromatograficzną). Średnio przyjmuje się, że po odstawieniu cyklosporyny konieczne jest 4-krotne zwiększenie dawki syrolimusa. Tempo zwiększania dawki powinno odpowiadać szybkości odstawiania cyklosporyny. Maksymalna dawka dobowa syrolimusa nie powinna przekraczać 40 mg. Jeżeli konieczne jest zastosowanie dawki nasycającej oprócz dawki podtrzymującej i z tego powodu planowana dawka dobowa przekracza 40 mg, dawka nasycająca powinna być podana w ciągu 2 dni. Należy monitorować stężenia minimalne przez co najmniej 3-4 dni po podaniu dawki (dawek) nasycającej. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, po modyfikacji dawki lub po podaniu dawki nasycającej, należy monitorować stężenie syrolimusa co 5-7 dni do momentu, aż w 3 kolejnych oznaczeniach przed podaniem następnej dawki uzyska się stabilne stężenie syrolimusa, ponieważ w związku z wydłużonym okresem półtrwania stan stacjonarny osiągany jest z opóźnieniem. Sposób podania. Do pobrania preparatu w postaci roztworu należy użyć strzykawki dozującej; lek należy rozcieńczyć w wodzie lub soku pomarańczowym (do rozcieńczania nie używać żadnych innych płynów w tym soku grejpfrutowego); rozcieńczony roztwór energicznie zamieszać i natychmiast wypić. Tabletki połykać w całości, nie rozgryzać, nie dzielić.

Profilaktyka odrzucania przeszczepu u dorosłych biorców przeszczepów nerki, obarczonych małym lub umiarkowanym ryzykiem immunologicznym. Zalecane jest stosowanie początkowo preparatu w skojarzeniu z cyklosporyną w mikroemulsji i kortykosteroidami przez okres 2 do 3 miesięcy. Preparat może być stosowany w terapii podtrzymującej w skojarzeniu z kortykosteroidami tylko pod warunkiem stopniowego odstawienia cyklosporyny w mikroemulsji. Leczenie sporadycznej limfangioleiomiomatozy z umiarkowaną chorobą płuc lub pogarszającą się czynnością płuc.

1. Co to jest lek Rapamune i w jakim celu się go stosuje

Rapamune zawiera jako substancję czynną syrolimus, który należy do grupy leków zwanych lekami
immunosupresyjnymi. Lek ten pomaga utrzymać na właściwym poziomie czynność układu
odpornościowego organizmu po przeszczepieniu nerki.

Rapamune stosuje się u dorosłych w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepionej nerki przez
organizm i zazwyczaj podaje się go z innymi lekami immunosupresyjnymi, zwanymi
kortykosteroidami, i początkowo (przez pierwsze 2 do 3 miesięcy) z cyklosporyną.

Rapamune jest też stosowany w leczeniu pacjentów ze sporadyczną limfangioleiomiomatozą (S-LAM)
z umiarkowaną chorobą płuc lub pogarszającą się czynnością płuc. S-LAM to rzadka, postępująca
choroba płuc, która występuje przede wszystkim u kobiet w wieku rozrodczym. Najczęstszym
objawem S-LAM jest duszność.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Rapamune

Kiedy nie stosować leku Rapamune

- jeśli pacjent ma uczulenie na syrolimus lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
  (wymienionych w punkcie 6).
- jeśli pacjent ma uczulenie na orzeszki ziemne lub soję.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Rapamune należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

- Jeżeli pacjent ma zaburzenia czynności wątroby lub występowały u niego w przeszłości
  choroby, które mogły mieć wpływ na czynność wątroby. Należy o tym poinformować lekarza
  prowadzącego, ponieważ zaburzenia te mogą wpływać na wielkość zaleconej dawki leku
  Rapamune oraz spowodować wykonanie dodatkowych badań krwi.
- Rapamune, jak inne leki immunosupresyjne, może zmniejszać zdolność organizmu do
  zwalczania zakażeń oraz może zwiększać ryzyko rozwinięcia się nowotworu tkanek układu
  chłonnego i skóry.
- Jeśli u pacjenta wskaźnik masy ciała (ang. BMI) jest większy niż 30 kg/m2 pc., to istnieje
  zwiększone ryzyko nieprawidłowego gojenia się ran.
- Jeśli pacjent jest w grupie podwyższonego ryzyka odrzucenia nerki, tj. jeśli u pacjenta wystąpiło
  odrzucenie poprzedniego przeszczepu.

Lekarz prowadzący zleci wykonywanie testów w celu kontrolowania stężeń leku Rapamune we krwi.
Podczas stosowania leku Rapamune lekarz zleci również wykonanie testów oceniających czynność
nerek, stężenie tłuszczów we krwi [cholesterol i (lub) trójglicerydy] i w miarę możliwości, czynność
wątroby.

Ze względu na zwiększone ryzyko raka skóry, należy ograniczyć narażenie na światło słoneczne i
promieniowanie UV poprzez zakrywanie skóry ubraniem i stosowanie produktów przeciwsłonecznych
z wysokim filtrem ochronnym.

Dzieci i młodzież

Doświadczenie dotyczące stosowania leku Rapamune u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat jest
niewielkie. Stosowanie leku Rapamune nie jest zalecane w tej grupie.

Rapamune a inne leki

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Niektóre leki mogą wpływać na działanie leku Rapamune i dlatego może być konieczna zmiana dawki
leku Rapamune. W szczególności należy poinformować lekarza lub farmaceutę o przyjmowaniu
następujących leków:
- jakiekolwiek inne leki immunosupresyjne;
- antybiotyki lub leki przeciwgrzybicze stosowane do leczenia zakażeń, np. klarytromycyna,
  erytromycyna, telitromycyna, troleandomycyna, ryfabutyna, klotrimazol, flukonazol,
  itrakonazol; nie zaleca się przyjmowania Rapamune z ryfampicyną, ketokonazolem i
  worykonazolem;
- jakiekolwiek leki obniżające ciśnienie krwi lub leki nasercowe, w tym nikardypina, werapamil i
  diltiazem;
- leki przeciwpadaczkowe, w tym karbamazepina, fenobarbital, fenytoina;
- leki stosowane w chorobie wrzodowej lub w innych schorzeniach przewodu pokarmowego, np:
  cyzapryd, cymetydyna, metoklopramid;
- bromokryptyna (stosowana w leczeniu choroby Parkinsona i różnych zaburzeń hormonalnych),
  danazol (stosowany w leczeniu schorzeń ginekologicznych) oraz inhibitory proteazy (np.
  stosowane w leczeniu zakażeń HIV i zapalenia wątroby typu C, takie jak rytonawir, indynawir,
  boceprewir i telaprewir);
- ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum);
- letermowir (lek przeciwwirusowy stosowany w celu zapobiegania chorobie powodowanej przez
  wirus cytomegalii);
- kannabidiol (stosowany między innymi w leczeniu napadów padaczkowych).

W trakcie przyjmowania leku Rapamune należy unikać stosowania żywych szczepionek. Przed
szczepieniem pacjent powinien poinformować lekarza lub farmaceutę, że przyjmuje lek Rapamune.

Stosowanie leku Rapamune może prowadzić do wymagającego leczenia zwiększenia stężenia
cholesterolu i trójglicerydów (lipidy we krwi) we krwi. Stosowanie leków z grupy statyn i fibratów w
leczeniu zwiększonego stężenia cholesterolu, i trójglicerydów jest związane ze zwiększonym
ryzykiem rozpadu mięśni prążkowanych (rabdomioliza). Należy poinformować lekarza o
przyjmowanych lekach obniżających stężenie lipidów we krwi.

Jednoczesne przyjmowanie leku Rapamune i inhibitorów konwertazy angiotensyny (leki stosowane do
obniżania ciśnienia krwi) może spowodować wystąpienie reakcji alergicznych. Należy poinformować
lekarza o przyjmowaniu tych leków.

Stosowanie leku Rapamune z jedzeniem i piciem

Rapamune należy zawsze przyjmować w ten sam sposób, z pokarmem lub bez niego. Jeżeli pacjent
woli przyjmować lek Rapamune z pokarmem, to powinien zawsze przyjmować go z pokarmem. Jeżeli
pacjent woli przyjmować lek Rapamune bez jedzenia, to powinien zawsze przyjmować go bez
jedzenia. Pokarm może wpływać na ilość leku, która dostaje się do krwi. Przyjmowanie leku w ten
sam sposób oznacza, że stężenie leku Rapamune we krwi będzie bardziej stabilne.

Nie wolno przyjmować leku Rapamune z sokiem grejpfrutowym.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Nie należy stosować leku Rapamune w ciąży, chyba że jest to konieczne. W trakcie stosowania leku
Rapamune i w okresie 12 tygodni po zakończeniu leczenia należy stosować skuteczne metody
antykoncepcyjne. Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży, lub
gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego
leku.

Nie wiadomo, czy lek Rapamune przenika do mleka matki. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Rapamune,
powinna zaprzestać karmienia piersią.

Stosowanie leku Rapamune związane jest ze zmniejszeniem liczby plemników, która zazwyczaj wraca
do normy po zakończeniu leczenia.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Chociaż stosowanie leku Rapamune nie powinno mieć wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów, to
jednak w przypadku wątpliwości, należy skonsultować się z lekarzem.

Lek Rapamune zawiera etanol (alkohol)

Rapamune zawiera do 3,17% etanolu (alkohol). Dawka początkowa 6 mg zawiera do 150 mg
alkoholu, co odpowiada 3,80 ml piwa lub 1,58 ml wina. Taka ilość alkoholu może być szkodliwa dla
osób z chorobą alkoholową, jak również dla kobiet w ciąży lub karmiących piersią, dzieci oraz osób z
grupy wysokiego ryzyka, takich jak pacjenci z chorobami wątroby lub padaczką. Alkohol może
zmieniać lub nasilać działanie innych leków.

Dawka podtrzymująca 4 mg lub mniejsza zawiera mniejszą ilość etanolu (100 mg lub mniej), która
jest prawdopodobnie za mała, żeby być szkodliwa.
3. Jak stosować lek Rapamune

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.

Lekarz dokładnie określi, jakie dawki leku Rapamune należy przyjmować i z jaką częstotliwością.
Należy ściśle stosować się do zaleceń lekarza i nigdy samodzielnie nie zmieniać dawek.

Rapamune przeznaczony jest wyłącznie do podawania doustnego. Jeśli u pacjenta wystąpią trudności
związane z przyjmowaniem roztworu doustnego, należy poinformować o tym lekarza.

Rapamune należy zawsze przyjmować w ten sam sposób, z pokarmem lub bez niego.

Przeszczepienie nerki
Lekarz zaleci dawkę początkową 6 mg tak szybko, jak to tylko możliwe po przeszczepieniu nerki.
Następnie stosuje się codziennie 2 mg leku Rapamune, chyba że lekarz zaleci inaczej. Dawka będzie
modyfikowana w zależności od stężenia leku Rapamune we krwi. Lekarz zleci wykonanie badania
krwi w celu określenia stężenia leku Rapamune.

Jeśli pacjent równocześnie stosuje cyklosporynę i lek Rapamune, powinien zachować około 4-
godzinną przerwę pomiędzy przyjęciem obu leków.

Początkowo zaleca się przyjmowanie leku Rapamune z cyklosporyną i kortykosteroidami. Po 3
miesiącach lekarz może zalecić przerwanie stosowania albo leku Rapamune albo cyklosporyny,
ponieważ nie zaleca się przyjmowania tych leków razem przez czas dłuższy niż 3 miesiące.

Sporadyczna limfangioleiomiomatoza (S-LAM)
Lekarz zaleci przyjmowanie leku Rapamune w dawce 2 mg raz na dobę do czasu, gdy zadecyduje
inaczej. Dawka będzie modyfikowana w zależności od stężenia leku Rapamune we krwi. Lekarz zleci
wykonanie badania krwi w celu określenia stężenia leku Rapamune.

Instrukcja w jaki sposób rozcieńczyć lek Rapamune

1. Zdjąć nakrętkę zabezpieczającą z butelki poprzez naciśnięcie oznaczonych miejsc na nakrętce i
   odkręcenie jej. Łącznik do pobierania roztworu do strzykawki włożyć do butelki w taki sposób,
   aby znajdował się równo z górnym brzegiem butelki. Łącznika raz włożonego do butelki nie
   należy wyjmować.

2. Włożyć koniec strzykawki dozującej (z całkowicie wciśniętym tłokiem) do otworu w łączniku.

3. Pobrać dokładnie taką objętość roztworu doustnego Rapamune, jaką przepisał lekarz, poprzez
    delikatne pociągnięcie tłoczka aż do momentu, gdy poziom roztworu doustnego zrówna się z
    kreską na strzykawce dozującej oznaczającą odpowiednią dawkę leku. W czasie nabierania
    roztworu butelka musi znajdować się w pozycji pionowej. Jeżeli podczas napełniania pojawią
    się pęcherzyki powietrza w roztworze doustnym pobranym do strzykawki dozującej, należy ją
    opróżnić do butelki i pobrać ponownie roztwór do strzykawki. Możliwe, że będzie konieczne
    powtórzenie kroku 3 więcej niż jeden raz, aby pobrać dawkę.

4. Lekarz mógł zalecić przyjmowanie roztworu doustnego leku Rapamune o określonej porze dnia.
    Jeżeli konieczne jest zabranie leku ze sobą, należy napełnić strzykawkę dozującą do
    odpowiedniego poziomu i zatkać ją dokładnie koreczkiem. Następnie włożyć zamkniętą
    strzykawkę dozującą do załączonego pudełka. Strzykawkę zawierającą jednorazową dawkę leku
    można przechowywać w temperaturze pokojowej (ale nie powyżej 25ºC) lub w lodówce i zużyć
    w ciągu 24 godzin.

5. Zawartość strzykawki należy wstrzyknąć do szklanki lub plastikowego pojemnika
    zawierającego co najmniej 60 ml wody lub soku pomarańczowego. Roztwór mieszać przez
    jedną minutę, a następnie natychmiast wypić. Ponownie napełnić szklankę wodą lub sokiem
    pomarańczowym (co najmniej 120 ml), dobrze wymieszać i natychmiast wypić. Nie używać do
    rozcieńczania żadnych innych płynów (w tym soku grejpfrutowego). Strzykawka dozująca i
    koreczek są przeznaczone do jednorazowego użycia, po czym należy je wyrzucić.

Podczas przechowywania w lodówce roztwór w butelce może ulec zmętnieniu. Jeżeli to nastąpi,
należy wyjąć butelkę z lekiem Rapamune roztwór doustny z lodówki i delikatnie wstrząsnąć.
Zmętnienie nie wpływa na jakość leku Rapamune.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Rapamune

W przypadku zażycia większej dawki leku niż zalecana, należy natychmiast skontaktować się z
lekarzem prowadzącym lub zgłosić się na ostry dyżur do najbliższego szpitala. W takich przypadkach
należy zawsze zabrać ze sobą opakowanie leku, nawet jeśli jest ono puste.

Pominięcie zastosowania leku Rapamune

Jeżeli pacjent zapomni przyjąć lek Rapamune, to powinien przyjąć go najszybciej jak to możliwe, ale
nie później niż 4 godziny przed przyjęciem następnej dawki cyklosporyny. Następnie należy
kontynuować przyjmowanie leku o zwykłej porze. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu
uzupełnienia pominiętej dawki. Rapamune i cyklosporynę należy zawsze przyjmować z około 4-
godzinnym odstępem. Jeżeli zupełnie pominięto dawkę leku Rapamune, należy poinformować o tym
lekarza prowadzącego.

Przerwanie stosowania leku Rapamune

Nie przerywać stosowania leku, chyba że z polecenia lekarza prowadzącego. Przerwanie stosowania
leku grozi odrzuceniem przeszczepu.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Reakcje alergiczne

Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak obrzęk
twarzy, języka i (lub) gardła (tylna część jamy ustnej) i (lub) trudności w oddychaniu (obrzęk
naczynioruchowy) lub łuszczące się zmiany skórne (złuszczające zapalenie skóry). To mogą być
objawy ciężkiej reakcji alergicznej.

Uszkodzenie nerek z występującą małą liczbą elementów morfotycznych krwi (plamica
małopłytkowa, zespół hemolityczno-mocznicowy)

Podczas równoczesnego stosowania z lekami zwanymi inhibitorami kalcyneuryny (cyklosporyna lub
takrolimus) lek Rapamune może zwiększać ryzyko uszkodzenia nerek z występującą małą liczbą
płytek i czerwonych krwinek, ze współistniejącą wysypką lub bez niej (plamica małopłytkowa, zespół
hemolityczno-mocznicowy). Jeżeli u pacjenta wystąpią takie objawy, jak siniaki lub wysypka, zmiany
w moczu, zmiany zachowania lub jakiekolwiek inne objawy, które są ciężkie, inne niż zazwyczaj lub
długotrwałe, należy skontaktować się z lekarzem.

Zakażenia

Rapamune zmniejsza zdolności obronne organizmu. W związku z tym organizm nie walczy z
zakażeniami tak skutecznie, jak dotychczas. Podczas przyjmowania leku Rapamune może wystąpić
większa niż zwykle liczba infekcji skóry, jamy ustnej, żołądka, jelit, płuc i dróg moczowych (patrz
poniżej). Należy skontaktować się z lekarzem, jeżeli u pacjenta wystąpią objawy, które są ciężkie,
inne niż zazwyczaj lub długotrwałe.

Częstość występowania działań niepożądanych

Bardzo często: mogą wystąpić u więcej niż 1 na 10 osób

- gromadzenie się płynu w przestrzeni okołonerkowej
- obrzęki ciała, w tym dłoni i stóp
- ból
- gorączka
- ból głowy
- zwiększone ciśnienie krwi
- ból brzucha, biegunka, zaparcie, nudności
- mała liczba krwinek czerwonych, mała liczba płytek krwi
- zwiększone stężenie tłuszczów we krwi [cholesterol i (lub) trójglicerydy], zwiększone stężenie
  cukru we krwi, małe stężenie potasu we krwi, małe stężenie fosforu we krwi, zwiększona
  aktywność dehydrogenazy mleczanowej we krwi, zwiększone stężenie kreatyniny we krwi
- bóle stawów
- trądzik
- zakażenie dróg moczowych
- zapalenie płuc i inne zakażenia bakteryjne, wirusowe i grzybicze
- zmniejszona liczba we krwi komórek biorących udział w zwalczaniu zakażeń (białe krwinki)
- cukrzyca
- nieprawidłowe wyniki testów czynności wątroby, zwiększona aktywność enzymów
  wątrobowych AspAT i (lub) AlAT
- wysypka
- podwyższone stężenie białka w moczu
- zaburzenia miesiączkowania (w tym brak miesiączki, rzadkie miesiączki lub obfite miesiączki)
- powolne gojenie się (w tym rozejście się brzegów rany chirurgicznej lub zespolenia)
- przyspieszona czynność serca
- ogólna tendencja do gromadzenia się płynu w różnych tkankach

Często: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób

- zakażenia (w tym zakażenia zagrażające życiu)
- zakrzepy w kończynach dolnych
- zakrzepy w płucach
- owrzodzenie w jamie ustnej
- gromadzenie się płynu w jamie brzusznej
- uszkodzenie nerki z małą liczbą płytek krwi i czerwonych krwinek, ze współistniejącą wysypką
  lub bez niej (zespół hemolityczno-mocznicowy)
- mała liczba jednego rodzaju białych krwinek zwanych neutrofilami
-  ubytki w tkance kostnej
- zapalenie mogące prowadzić do uszkodzenia płuc, płyn w opłucnej
- krwawienie z nosa
- rak skóry
- zakażenie nerek
- torbiele jajników
- gromadzenie się płynu w worku osierdziowym, mogące w niektórych przypadkach zmniejszać
 zdolność serca do pompowania krwi
- zapalenie trzustki
- reakcje alergiczne
- półpasiec
- zakażenie wirusem cytomegalii

Niezbyt często: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 100 osób

- nowotwór układu chłonnego (chłoniak, rozrost tkanek układu chłonnego po przeszczepieniu),
  równoczesne zmniejszenie liczby krwinek czerwonych, białych i płytek krwi
- krwawienie z płuc
- białko w moczu, niekiedy w dużych ilościach, związane z takimi objawami jak obrzęk
- bliznowacenie nerek, które może osłabiać czynność nerek
- gromadzenie w tkankach nadmiernej ilości płynu spowodowane nierównomiernym przepływem
  chłonki
- mała liczba płytek krwi ze współistniejącą wysypką lub bez niej (plamica małopłytkowa)
- ciężkie reakcje alergiczne mogące powodować złuszczanie się skóry
- gruźlica
- zakażenie wirusem Epsteina-Barr
- biegunka wywołana zakażeniem Clostridium difficile
- ciężkie uszkodzenie wątroby

Rzadko: mogą wystąpić rzadziej niż u 1 na 1000 osób

- gromadzenie się białek w pęcherzykach płucnych utrudniające oddychanie
- ciężkie reakcje alergiczne, które mogą wpływać na naczynia krwionośne (patrz powyżej punkt
  reakcje alergiczne)

Częstość nieznana: nie może być określona na podstawie dostępnych danych

- zespół odwracalnej tylnej encefalopatii - ciężki zespół neurologiczny z objawami, takimi jak:
  ból głowy, nudności, wymioty, dezorientacja, drgawki oraz utrata wzroku. Jeżeli którekolwiek z
  tych objawów wystąpią razem, należy skontaktować się z lekarzem.

U pacjentów z S-LAM odnotowano występowanie podobnych działań niepożądanych co u pacjentów
po przeszczepieniu nerki, przy czym dodatkowo zaobserwowano zmniejszenie masy ciała, które może
wystąpić rzadziej niż u 1 na 10 osób.

Zgłaszanie działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Rapamune

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku po: „EXP”. Termin
ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Przechowywać w lodówce (2°C–8°C).

Rapamune roztwór doustny należy przechowywać w oryginalnej butelce w celu ochrony przed
światłem.

Po otwarciu butelkę należy przechowywać w lodówce i zużyć jej zawartość w ciągu 30 dni. Jeżeli to
konieczne, butelkę można przechowywać w temperaturze pokojowej do 25°C przez krótki okres, ale
nie dłużej niż 24 godziny.

Po napełnieniu strzykawki dozującej roztworem doustnym Rapamune należy przechowywać ją w
temperaturze pokojowej do 25°C, maksymalnie przez 24 godziny.

Po rozcieńczeniu zawartości strzykawki dozującej wodą lub sokiem pomarańczowym, przygotowany
roztwór należy natychmiast wypić.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Rapamune

Substancją czynną leku jest syrolimus. Każdy mililitr leku Rapamune roztwór doustny zawiera 1 mg
syrolimusa.

Pozostałe składniki to: polisorbat 80 (E433) i phosal 50 PG [fosfatydylocholina, glikol propylenowy
(E1520), mono- i diglicerydy, etanol, kwasy tłuszczowe z soi, palmitynian askorbylu].

Ten lek zawiera około 350 mg glikolu propylenowego (E1520) w każdym mililitrze.

Jak wygląda lek Rapamune i co zawiera opakowanie

Rapamune roztwór doustny to jasnożółty lub żółty roztwór dostępny w 60 ml butelce.

Każde opakowanie zawiera: jedną butelkę (bursztynowe szkło) zawierające 60 ml roztworu
Rapamune, jeden łącznik do pobierania roztworu do strzykawki, 30 strzykawek dozujących
(bursztynowy plastik) i jedno pudełko do przechowywania napełnionej strzykawki.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny:

Pfizer Europe MA EEIG
Boulevard de la Plaine 17
1050 Bruxelles
Belgia

Wytwórca:
Pfizer Service Company BV
Hoge Wei 10
1930 Zaventem
Belgia

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji, należy zwrócić się do miejscowego
przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:

België/Belgique/Belgien
Luxembourg/Luxemburg
Pfizer NV/SA
Tél/Tel: +32 (0)2 554 62 11

България
Пфайзер Люксембург САРЛ, Клон България
Teл: +359 2 970 4333

Lietuva
Pfizer Luxembourg SARL filialas Lietuvoje
Tel. +3705 2514000

Magyarország
Pfizer Kft.
Tel: +36 1 488 3700

Česká Republika
Pfizer, spol. s r.o.
Tel: +420 283 004 111

Malta
Vivian Corporation Ltd.
Tel: +35621 344610

Danmark
Pfizer ApS
Tlf: +45 44 201 100

Nederland
Pfizer bv
Tel: +31 (0)800 63 34 636

Deutschland
Pfizer Pharma GmbH
Tel: +49 (0)30 550055-51000

Eesti
Pfizer Luxembourg SARL Eesti filiaal
Tel: +372 666 7500

Norge
Pfizer AS
Tlf: +47 67 52 61 00

Österreich
Pfizer Corporation Austria Ges.m.b.H.
Tel: +43 (0)1 521 15-0

Ελλάδα
PFIZER ΕΛΛΑΣ A.E.
Τηλ.: +30 210 6785 800

Polska
Pfizer Polska Sp. z o.o.
Tel.: +48 22 335 61 00

España
Pfizer, S.L.
Télf:+34914909900

Portugal
Laboratórios Pfizer, Lda.
Tel: +351 21 423 5500

France
Pfizer
Tél: +33 (0) 1 58 07 34 40

România
Pfizer Romania S.R.L
Tel: +40 (0) 21 207 28 00

Hrvatska
Pfizer Croatia d.o.o.
Tel: + 385 1 3908 777

Slovenija
Pfizer Luxembourg SARL, Pfizer, podružnica
za svetovanje s področja farmacevtske
dejavnosti, Ljubljana
Tel: +386 (0)1 52 11 400

Ireland
Pfizer Healthcare Ireland
Tel: 1800 633 363 (toll free)
Tel: +44 (0)1304 616161

Slovenská Republika
Pfizer Luxembourg SARL, organizačná zložka
Tel: + 421 2 3355 5500

Ísland
Icepharma hf
Tel: +354 540 8000

Suomi/Finland
Pfizer Oy
Puh/Tel: +358 (0)9 430 040

Italia
Pfizer S.r.l.
Tel: +39 06 33 18 21

Sverige
Pfizer AB
Tel: +46 (0)8 550 520 00

Kύπρος
PFIZER ΕΛΛΑΣ A.E. (Cyprus Branch)
Tel: +357 22 817690

United Kingdom (Northern Ireland)
Pfizer Limited
Tel: +44 (0)1304 616161

Latvija
Pfizer Luxembourg SARL filiāle Latvijā
Tel. +371 67035775

Data ostatniej aktualizacji ulotki: MM/RRRR

Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków
http://www.ema.europa.eu.