Pabi-Dexamethason tabl.(4 mg) - 20 szt.

Doustnie. Dawka powinna być ustalana w zależności od reakcji indywidualnych pacjentów oraz nasilenia choroby. W celu zminimalizowania skutków ubocznych należy stosować najmniejszą skuteczną dawkę. Zwykle 0,5-10 mg na dobę, w zależności od leczonej choroby. W poważniejszych stanach chorobowych konieczne może być stosowanie dawek powyżej 10 mg na dobę. Tabl. 4 mg i 8 mg. Wymienione poniżej zalecenia dotyczące dawkowania mają charakter wyłącznie informacyjny. Początkowe i dobowe dawki należy zawsze określić w oparciu o reakcję indywidualną pacjentów oraz nasilenie choroby. Obrzęk mózgu: dawka początkowa i czas trwania leczenia w zależności od przyczyn i nasilenia choroby, 6-16 mg (maks. do 24 mg) na dobę, podzielona na 3 – 4 dawki pojedyncze. Ostra astma: dorośli: 16 mg na dobę przez 2 dni; dzieci: 0,6 mg/kg masy ciała przez 1-2 dni. Krup: dzieci: od 0,15-0,6 mg/kg mc. w pojedynczej dawce. Ostre choroby skóry: w zależności od rodzaju i stopnia rozległości choroby, dobowe dawki w zakresie od 8 mg do 40 mg, a w niektórych przypadkach nawet do 100 mg, po czym powinno nastąpić ograniczanie dawki zgodnie z potrzebami klinicznymi. Aktywna faza układowych chorób reumatycznych: układowy toczeń rumieniowaty 6-16 mg na dobę. Aktywne reumatoidalne zapalenie stawów o poważnym, postępującym przebiegu: szybko postępująca destrukcyjna postać choroby od 12-16 mg na dobę, z objawami pozastawowymi od 6-12 mg na dobę. Idiopatyczna plamica małopłytkowa: 40 mg przez 4 doby w cyklach. Gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: pacjenci z chorobą II lub III fazy otrzymują leczenie preparatem dożylnym przez 4 tygodnie (0,4 mg/kg/dobę w 1 tyg., 0,3 mg/kg/dobę w 2 tyg., 0,2 mg/kg/dobę w 3 tyg. i 0,1 mg/kg/dobę w 4 tyg.), a następnie leczenie preparatem doustnym przez 4 tyg., rozpoczynając od dawki 4 mg na dobę i co tydzień zmniejszając dawkę o 1 mg. Pacjenci z chorobą I fazy otrzymują leczenie preparatem dożylnym przez 2 tygodnie (0,3 mg/kg/dobę w 1 tygodniu i 0,2 mg/kg/dobę w 2 tygodniu), a następnie leczenie preparatem doustnym przez 4 tygodnie (0,1 mg na kilogram na dobę w 3 tygodniu leczenia, a w kolejnym tygodniu 3 mg na dobę, co tydzień zmniejszając dawkę o 1 mg). Opieka paliatywna w chorobach nowotworowych: dawka początkowa i czas trwania leczenia w zależności od przyczyn i nasilenia choroby: 3-20 mg na dobę. W opiece paliatywnej mogą być stosowane także bardzo duże dawki, maksymalnie do 96 mg. Dla optymalnego dawkowania i ograniczenia liczby tabletek można łączyć tabl. o niższej mocy (4 mg i 8 mg) z tabl. o wyższej mocy (20 mg). Profilaktyka i leczenie wymiotów wywołanych przez cytostatyki, chemioterapię emetogenną wraz z innymi lekami przeciwwymiotnymi: 8-20 mg deksametazonu przed chemioterapią, a następnie od 4-16 mg na dobę w 2. i 3. dniu terapii. Profilaktyka i leczenie wymiotów pooperacyjnych wraz z innymi lekami przeciwwymiotnymi: pojedyncza dawka 8 mg przed zabiegiem. Leczenie objawowego szpiczaka mnogiego, ostrej białaczki limfoblastycznej, choroby Hodgkina i chłoniaka nieziarniczego, w połączeniu z innymi lekami: zazwyczaj stosowana dawka to 40 mg lub 20 mg raz na dobę. Tabl. 20 mg. Należy mieć na uwadze, że jest to lek w dużej dawce. Zalecane jest stosowanie deksametazonu w najmniejszej skutecznej dawce. Wymienione poniżej zalecenia dotyczące dawkowania mają charakter wyłącznie informacyjny. Początkowe i dobowe dawki należy zawsze określić w oparciu o reakcję indywidualną pacjentów oraz nasilenie choroby. Pęcherzyca: dawka początkowa 300 mg przez 3 dni, po czym powinno nastąpić ograniczanie dawki zgodnie z potrzebami klinicznymi. Zapalenie mięśni: 40 mg przez 4 dni w cyklach. Idiopatyczna plamica małopłytkowa: 40 mg przez 4 doby w cyklach. Przerzutowy ucisk rdzenia kręgowego: dawka początkowa i czas trwania leczenia w zależności od przyczyn i nasilenia choroby. W opiece paliatywnej mogą być stosowane bardzo duże dawki, maksymalnie do 96 mg. Dla optymalnego dawkowania i ograniczenia liczby tabletek można łączyć tabletki o niższej mocy (4 mg i 8 mg) z tabletkami o wyższej mocy (20 mg). Profilaktyka i leczenie wymiotów wywołanych przez cytostatyki, chemioterapię emetogenną wraz z innymi lekami przeciwwymiotnymi: 8–20 mg (1 tabl. 20 mg) przed chemioterapią, a następnie 4–16 mg na dobę w 2. i 3. dniu terapii. Leczenie objawowego szpiczaka mnogiego, ostrej białaczki limfoblastycznej, choroby Hodgkina i chłoniaka nieziarniczego, w połączeniu z innymi lekami: zazwyczaj stosowana dawka to 40 mg lub 20 mg raz na dobę. Dawka i częstość podawania różnią się w zależności od protokołu terapii i innych przyjmowanych leków. Podawanie deksametazonu powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi dotyczącymi dawkowania deksametazonu opisanymi w charakterystyce produktu leczniczego innego przyjmowanego leku, jeżeli zostały tam umieszczone. Jeżeli nie, należy postępować zgodnie z krajowymi lub międzynarodowymi protokołami i wytycznymi dawkowania. Lekarz przepisujący lek powinien dokładnie ocenić właściwą dawkę w każdym przypadku, biorąc pod uwagę stan pacjenta i status jego choroby. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci poddawani regularnym hemodializom mogą wykazywać zwiększony klirens leku w procesie dializy i wobec tego wymagają odpowiedniego dostosowania dawki steroidu. U pacjentów z poważną chorobą wątroby konieczne może być odpowiednie dostosowanie dawki. U pacjentów z poważną niewydolnością wątroby biologiczne działanie deksametazonu może być spotęgowane przez wolniejszy metabolizm (wydłużony okres półtrwania w osoczu) oraz hipoalbuminemię (zwiększone stężenie niezwiązanego leku w osoczu), co może także prowadzić do nasilenia skutków ubocznych. Leczenie osób w podeszłym wieku, u tego typu pacjentów stężenie deksametazonu w osoczu może być wyższe, a jego wydalanie wolniejsze niż u osób młodszych, w związku z czym należy odpowiednio obniżyć dawkę. Wydalanie deksametazonu jest równoważne u dzieci i dorosłych, jeżeli dawka jest dostosowana do powierzchni ich ciała. Dawkę należy planować, mając na uwadze potencjalny wpływ na wzrost i rozwój dziecka oraz zwracając uwagę na oznaki zahamowania czynności kory nadnerczy. Leczenie długotrwałe. W przypadku długotrwałego leczenia kilku chorób, po terapii początkowej należy dokonać zmiany glikokortykosteroidu z deksametazonu na prednizon lub prednizolon, w celu ograniczenia hamującego wpływu na korę nadnerczy. Zakończenie leczenia. W przypadku nagłego zakończenia długotrwałej terapii z użyciem dużych dawek glikokortykosteroidów może dojść do ostrej niedoczynności kory nadnerczy. Wobec tego dawkę glikokortykosteroidów należy stopniowo zmniejszać ku końcowi terapii, a leczenia nie należy przerywać gwałtownie, lecz – w razie konieczności – również stopniowo. Sposób podania. Deksametazon należy przyjmować z posiłkiem lub po posiłku w celu zminimalizowania podrażnienia przewodu pokarmowego. Należy unikać spożywania napojów zawierających alkohol lub kofeinę. Tabletki 20 mg można podzielić na połowy, w celu uzyskania dodatkowej mocy leku (10 mg) lub aby ułatwić pacjentowi połknięcie tabletki. Gdy schemat leczenia co 2 dzień, nie jest możliwy, całą dawkę dobową glukokortykosteroidu można zazwyczaj podać rano jako dawkę pojedynczą; niektórzy pacjenci wymagają jednak podzielenia dobowej dawki glikokortykosteroidów.

Tabl. 4 mg i 8 mg. Choroby neurologiczne. Obrzęk mózgu (wyłącznie z objawami zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego potwierdzonego badaniem przy użyciu tomografii komputerowej) wywołany guzem mózgu, interwencją neurochirurgiczną, ropniem mózgu. W leczeniu skojarzonym zapalenia mózgu i zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych. Choroby płuc i dróg oddechowych. Zaostrzenie objawów astmy w przypadkach, w których właściwe jest użycie kortykosteroidów doustnych (OCS). Krup. W fazie aktywnej sarkoidozy. Choroby dermatologiczne. Początkowy etap leczenia rozległych, ciężkich, ostrych chorób skóry wrażliwych na działanie glikokortykosteroidów, np. erytrodermia (złuszczające zapalenie skóry), pęcherzyca zwykła, egzema. Zaburzenia autoimmunologiczne i choroby reumatyczne. Początkowy etap leczenia chorób autoimmunologicznych, takich jak układowy toczeń rumieniowaty. Fazy aktywne układowych zapaleń naczyń, takich jak guzkowe zapalenie tętnic (czas trwania terapii powinien być ograniczony do 2 tyg. w przypadkach współtowarzyszącego pozytywnego wyniku badania serologicznego wirusowego zapalenia wątroby typu B). Ciężki postępujący przebieg aktywnego reumatoidalnego zapalenia stawów np. szybko postępujące destrukcyjne formy choroby i (lub) objawy pozastawowe. Ciężki układowy przebieg młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów (choroba Stilla). Choroby hematologiczne. Idiopatyczna plamica małopłytkowa u dorosłych. Choroby zakaźne. Ciężkie choroby zakaźne wyłącznie w połączeniu z terapią przeciwinfekcyjną. Choroby onkologiczne. Opieka paliatywna w chorobach nowotworowych. Profilaktyka i leczenie wymiotów wywołanych przez cytostatyki, chemioterapię emetogenną wraz z innymi lekami przeciwwymiotnymi. Leczenie objawowego szpiczaka mnogiego, ostrej białaczki limfoblastycznej, ostrej białaczki limfocytowej, choroby Hodgkina i chłoniaka nieziarniczego, w połączeniu z innymi lekami. Inne choroby. Profilaktyka i leczenie wymiotów pooperacyjnych, w ramach terapii przeciwwymiotnej. Tabl. 20 mg. Choroby dermatologiczne. Pęcherzyca zwykła. Zaburzenia autoimmunologiczne i choroby reumatyczne. Zapalenie mięśni. Choroby hematologiczne. Idiopatyczna plamica małopłytkowa u dorosłych. Choroby onkologiczne. Przerzutowy ucisk rdzenia kręgowego. Profilaktyka i leczenie wymiotów wywołanych przez cytostatyki, chemioterapię emetogenną wraz z innymi lekami przeciwwymiotnymi. Leczenie objawowego szpiczaka mnogiego, ostrej białaczki limfoblastycznej, choroby Hodgkina i chłoniaka nieziarniczego, w połączeniu z innymi lekami.

1. Co to jest lek PABI-DEXAMETHASON i w jakim celu się go stosuje

PABI-DEXAMETHASON to glikokortykosteroid syntetyczny. Glikokortykosteroidy to hormony
wytwarzane przez korę nadnerczy. Opisywany lek ma właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe i
przeciwalergiczne oraz immunosupresyjne.

PABI-DEXAMETHASON jest wskazany w leczeniu chorób reumatycznych oraz
autoimmunologicznych (np. układowy toczeń rumieniowaty, reumatoidalne zapalenie stawów,
młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów, guzkowe zapalenie tętnic), chorób układu oddechowego
(np. astma oskrzelowa, krup), skóry (np. erytrodermia, pęcherzyca zwykła), gruźliczego zapalenia
opon mózgowo-rdzeniowych wyłącznie w połączeniu z terapią przeciwinfekcyjną, chorób krwi (np.
idiopatyczna plamica małopłytkowa u dorosłych), obrzęku mózgu, w leczeniu objawowego szpiczaka
mnogiego, ostrej białaczki limfoblastycznej, choroby Hodgkina i chłoniaka nieziarniczego w
połączeniu z innymi lekami, paliatywnego leczenia chorób nowotworowych, profilaktyce i leczeniu
mdłości oraz wymiotów wywołanych chemioterapią, a także profilaktyce wymiotów po zabiegu
operacyjnym wspólnie z lekami przeciwwymiotnymi.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku PABI-DEXAMETHASON

Kiedy nie stosować leku PABI-DEXAMETHASON
− w przypadku uczulenia na deksametazon lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
  (wymienionych w punkcie 6);
− w przypadku zakażenia obejmującego cały organizm (chyba że jest już leczony);
− w przypadku choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy;
− w przypadku zbliżającego się terminu szczepienia szczepionką żywą.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed zastosowaniem PABI-DEXAMETHASON należy zasięgnąć porady lekarza lub farmaceuty:
− w przypadku przebycia kiedykolwiek ciężkiej depresji lub choroby maniakalno-depresyjnej
  (zaburzenia afektywnego dwubiegunowego); oznacza to przebycie depresji przed lub w trakcie
  przyjmowania leków steroidowych, takich jak deksametazon;
− w przypadku, gdy u któregokolwiek z członków bliskiej rodziny występowały te choroby.

Zaburzenia psychiczne mogą wystąpić podczas przyjmowania steroidów, takich jak PABI-
DEXAMETHASON.
− Powyższe zaburzenia mogą mieć ciężki charakter.
− Zwykle pojawiają się w ciągu kilku dni lub tygodni od rozpoczęcia przyjmowania leku.
− Częściej występują w przypadku stosowania dużych dawek leku.
− Większość z tych zaburzeń przemija po zmniejszeniu dawki lub zakończeniu terapii. Jednakże
  jeżeli tego typu zaburzenia się pojawią, mogą wymagać leczenia.

Należy skonsultować się z lekarzem, jeżeli w trakcie przyjmowania tego leku pojawią się jakiekolwiek
oznaki zaburzeń psychicznych. Jest to szczególnie istotne w przypadku depresji lub pojawienia się
myśli samobójczych. W kilku przypadkach zaburzenia psychiczne wystąpiły po zmniejszeniu dawki
lub zakończeniu przyjmowania leku.

Należy skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem leku w przypadku:
− chorób nerek lub wątroby (marskość wątroby lub przewlekła niewydolność wątroby),
− występowania guza chromochłonnego (guza nadnerczy) lub podejrzenia jego występowania,
− nadciśnienia tętniczego, choroby serca lub przebytego niedawno zawału serca (występowały
  przypadki pęknięcia serca),
− cukrzycy lub występowania kiedykolwiek cukrzycy w rodzinie,
− osteoporozy (ubytku masy kostnej), zwłaszcza u kobiet po menopauzie,
− wystąpienia w przeszłości osłabienia mięśni spowodowanego tym lub innym lekiem steroidowym,
− jaskry (nadmiernego wzrostu ciśnienia w gałce ocznej) lub występowania kiedykolwiek jaskry lub
  zaćmy w rodzinie (zmętnienie soczewki w oku prowadzące do osłabienia wzroku),
− miastenii gravis (choroby powodującej osłabienie mięśni),
− chorób jelit lub wrzodu żołądka,
− problemów psychiatrycznych lub choroby psychicznej, która uległa zaostrzeniu w wyniku
  stosowania tego typu leków,
− padaczki (choroby charakteryzującej się powtarzającymi się utratami przytomności lub napadami
  drgawek),
− migreny,
− niedoczynności tarczycy,
− zakażenia pasożytami,
− gruźlicy, posocznicy lub grzybiczego zakażenia oka,
− malarii mózgowej,
− wirusa opryszczki (ust lub narządów płciowych oraz oka, ze względu na możliwą perforację
  rogówki),
− astmy,
− trwającej terapii z powodu zablokowania naczyń krwionośnych przez skrzepy (choroba
  zakrzepowo-zatorowa),
− owrzodzenia rogówki i urazów rogówki.

Leczenie kortykosteroidami może osłabić zdolność organizmu do zwalczania zakażenia. Może to
niekiedy prowadzić do wystąpienia zakażeń wywołanych przez mikroorganizmy, które w zwykłych
warunkach rzadko powodują zakażenie (nazywanych zakażeniami oportunistycznymi). Jeżeli w
trakcie leczenia tym lekiem dojdzie do jakiegokolwiek zakażenia, należy natychmiast skonsultować
się z lekarzem. Jest to szczególnie istotne w przypadku oznak zapalenia płuc: kaszlu, gorączki,
skrócenia oddechu i bólu w klatce piersiowej. Może także wystąpić poczucie dezorientacji, zwłaszcza
u osób w podeszłym wieku. Należy również poinformować lekarza o przebytej gruźlicy lub
przebywaniu na obszarach, gdzie powszechnie zdarzają się zakażenia glistami.

W trakcie przyjmowania tego leku ważne jest unikanie kontaktu z osobami chorymi na ospę wietrzną,
półpasiec lub odrę. W przypadku podejrzenia potencjalnego kontaktu z którąkolwiek z tych chorób
należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. Należy także poinformować lekarza o przebytych
chorobach zakaźnych, takich jak odra lub ospa wietrzna, oraz o szczepieniach na te choroby.

Należy zwrócić się do lekarza, jeśli u pacjenta występuje jakikolwiek z poniższych objawów: objawy
zespołu rozpadu guza, takie jak skurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, zaburzenia widzenia lub
utrata wzroku oraz duszność, w przypadku, gdy pacjent ma nowotwór układu krwiotwórczego.

Jeśli u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się z
lekarzem.

Przyjmowanie tego leku może powodować przełom guza chromochłonnego, który może być
śmiertelny. Guz chromochłonny to rzadko występujący guz nadnerczy. Przełom może manifestować
się następującymi objawami: bóle głowy, potliwość, kołatanie serca i nadciśnienie. W przypadku
wystąpienia któregokolwiek z tych objawów należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Leczenie tym lekiem może spowodować chorioretinopatię, chorobę oka powodującą pogorszenie
ostrości lub zaburzenia widzenia. Zwykle dotyczy to jednego oka.

Terapia z użyciem tego leku może wywołać zapalenie ścięgna. W niezwykle rzadkich przypadkach
może dojść do zerwania ścięgna. To ryzyko wzrasta w przypadku kuracji z użyciem niektórych
antybiotyków oraz problemów z nerkami. Należy skontaktować się z lekarzem w przypadku
stwierdzenia bolesności, sztywności lub obrzęku stawów lub ścięgien.

Przyjmowanie leku PABI-DEXAMETHASON może prowadzić do choroby określanej mianem
niedoczynności kory nadnerczy. Może ona wpływać na skuteczność działania leku w sytuacjach stresu
lub urazu, zabiegu chirurgicznego, porodu lub choroby, a organizm może nie być w stanie zareagować
w naturalny sposób na poważne obciążenia związane z wypadkiem, operacją, porodem lub chorobą.

Jeżeli podczas lub po zakończeniu leczenia lekiem PABI-DEXAMETHASON dojdzie do wypadku,
choroby lub innych szczególnych okoliczności stanowiących fizyczne obciążenie dla organizmu, gdy
konieczny jest zabieg (nawet stomatologiczny) lub szczepienie (zwłaszcza z żywymi szczepami
wirusa), należy poinformować prowadzącego leczenie lekarza o przyjmowaniu steroidów.

W przypadku wykonywania testów hamowania (wykrywających poziom hormonu we krwi),
uczuleniowych testów skórnych lub badań na wykrycie zakażenia bakteryjnego należy poinformować
osobę wykonującą badania o przyjmowaniu deksametazonu, ponieważ może on mieć wpływ na
wyniki testów.

W trakcie terapii lekarz może także zalecić ograniczenie ilości soli w diecie oraz suplementację
potasu.

W przypadku osób w podeszłym wieku niektóre skutki uboczne stosowania tego leku mogą być
ciężkie, w szczególności zmniejszenie gęstości kości (osteoporoza), nadciśnienie tętnicze, obniżenie
stężenia potasu, cukrzyca, podatność na zakażenia i ścieńczenie skóry. Lekarz będzie prowadzić ścisłą
obserwację pacjenta przyjmującego lek.

Dzieci i młodzież
Podczas stosowania leku u dzieci ważne jest aby lekarz uważnie obserwował wzrost i rozwój dzieci w
krótkich odstępach czasu. Leku PABI-DEXAMETHASON nie należy stosować rutynowo u
wcześniaków z niewydolnością układu oddechowego.

Lek PABI-DEXAMETHASON a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych obecnie lub ostatnio, a także o
lekach, które pacjent planuje przyjmować:
− Leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna)
− Kwas acetylosalicylowy lub podobne (niesteroidowe leki przeciwzapalne), np. indometacyna
− Leki stosowane w leczeniu cukrzycy
− Leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego
− Leki stosowane w leczeniu chorób serca
− Leki moczopędne
− Amfoterycyna B podawana we wstrzyknięciach
− Fenytoina, karbamazepina, prymidon, (leki stosowane w leczeniu padaczki)
− Ryfabutyna, ryfampicyna, izoniazyd (antybiotyk stosowany w leczeniu gruźlicy)
− Leki zobojętniające sok żołądkowy, szczególnie te zawierające trójkrzemian magnezu
− Barbiturany (leki stosowane w celu ułatwienia zasypiania i zmniejszenia lęku)
− Aminoglutetimid (lek stosowany w leczeniu przeciwnowotworowym)
− Karbenoksolon (lek stosowany w leczeniu wrzodów żołądka)
− Efedryna (lek stosowany w celu obkurczenia naczyń w stanach zapalnych błon śluzowych nosa)
− Acetazolamid (lek stosowany w leczeniu jaskry i padaczki)
− Hydrokortyzon, kortyzon i inne kortykosteroidy
− Ketokonazol, itrakonazol (lek stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych)
− Rytonawir (HIV)
− Antybiotyki w tym erytromycyna, fluorochinolony
− Leki, które wspomagają ruch mięśni w miastenii (np. neostygmina)
− Cholestyramina (lek stosowany w przypadku zwiększonego stężenia cholesterolu)
− Hormon z grupy estrogenów w tym pigułki antykoncepcyjne
− Tetrakozaktyd (wykorzystany w teście oceny funkcji kory nadnerczy)
− Sultopryd stosowany jako lek uspokajający
− Cyklosporyna stosowany w celu zapobiegania odrzuceniu przeszczepu
− Talidomid stosowany m. in. w leczeniu szpiczaka plazmocytowego
− Prazykwantel (lek stosowany w leczeniu zakażeń pasożytniczych),
− Szczepienia „żywymi szczepionkami”
− Chlorochina, hydrochlorochina, meflochina (leki stosowane w leczeniu malarii)
− Hormon wzrostu
− Protyrelina.

Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub
ostatnio, w tym lekach wydawanych bez recepty. Pacjent może być narażony na zwiększone
ryzyko wystąpienia działań niepożądanych w przypadku przyjmowaniu deksametazonu z
poniższymi lekami:
− Niektóre leki mogą zwiększać działanie leku PABI-DEXAMETHASON i lekarz może zechcieć
  monitorować pacjenta jeśli pacjent przyjmuje te leki (włącznie z niektórymi lekami na HIV:
  rytonawir, kobicystat)
− Kwas acetylosalicylowy lub podobne (niesteroidowe leki przeciwzapalne), np. indometacyna
− Leki stosowane w leczeniu cukrzycy
− Leki stosowane w leczeniu chorób serca
− Leki moczopędne
− Amfoterycyna B podawana we wstrzyknięiach
− Acetazolamid (lek stosowany w leczeniu jaskry i padaczki)
− Tetrakozaktyd (wykorzystany w teście oceny funkcji kory nadnerczy)
− Karbenoksolon (lek stosowany w leczeniu wrzodów żołądka)
− Chlorochina, hydrochlorochina, meflochina (leki stosowane w leczeniu malarii)
− Leki stosowane w leczeniu nadciśnienia tętniczego
− Talidomid stosowany m.in. w leczeniu szpiczaka plazmocytowego
− Szczepienia „żywymi szczepionkami”
− Leki, które wspomagają ruch mięśni w miastenii (np. neostygmina)
− Antybiotyki w tym erytromycyna, fluorochinolony

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku PABI-DEXAMETHASON należy przeczytać ulotki dla
pacjenta wszystkich leków, które pacjent będzie przyjmował w skojarzeniu z lekiem PABI-

DEXAMETHASON w celu uzyskania informacji dotyczących tych leków. W przypadku stosowania
talidomidu, lenalidomidu lub pomalidomidu należy zwrócić szczególną uwagę na wykonanie testu na
obecność ciąży oraz na konieczność jej zapobiegania.

PABI-DEXAMETHASON z jedzeniem, piciem i alkoholem
Deksametazon należy stosować w trakcie lub po posiłku w celu zmniejszenia podrażnienia przewodu
pokarmowego. Należy unikać napojów zawierających alkohol lub kofeinę. Zaleca się spożywanie
małych i częstych posiłków, i możliwe stosowanie leków zobojętniających sok żołądkowy, jeśli jest to
zalecane przez lekarza.

Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Lek PABI-DEXAMETHASON powinien być stosowany w ciąży a szczególnie w pierwszym
trymestrze jedynie w przypadku, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym
zagrożeniem dla płodu.
Jeśli podczas stosowania leku PABI-DEXAMETHASON pacjentka zajdzie w ciążę, nie powinna
przerywać jego stosowania, ale natychmiast poinformować lekarza o ciąży.

Kortykosteroidy mogą przenikać do mleka kobiet karmiących piersią. Nie można wykluczyć ryzyka
dla noworodków lub niemowląt. Decyzję o tym, czy kontynuować, czy przerwać karmienie piersią lub
kontynuować, czy przerwać leczenie deksametazonem należy podjąć biorąc pod uwagę korzyści z
karmienia piersią dla dziecka i korzyści z leczenia deksametazonem dla kobiety.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Nie prowadzić pojazdów, obsługiwać urządzeń lub maszyn ani wykonywać żadnych niebezpiecznych
zadań, jeśli u pacjenta wystąpią działania niepożądane, takie jak dezorientacja, halucynacje, zawroty
głowy, zmęczenie, senność, omdlenie lub niewyraźne widzenie.

PABI-DEXAMETHASON zawiera laktozę jednowodną
Każda tabletka leku PABI-DEXAMETHASON 4 mg zawiera 74 mg laktozy (37 mg glukozy i 37 mg
galaktozy).
Każda tabletka leku PABI-DEXAMETHASON 8 mg zawiera 148 mg laktozy (74 mg glukozy i 74 mg
galaktozy).
Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na dawkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

3. Jak stosować lek PABI-DEXAMETHASON

W razie wątpliwości dotyczących stosowania leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

PABI-DEXAMETHASON występuje w postaci tabletek 4 mg, 8 mg i 20 mg. Tabletki 20 mg można
podzielić na połowy w celu uzyskania dodatkowej mocy produktu (10 mg) lub aby ułatwić pacjentowi
połknięcie tabletki.

Deksametazon jest zwykle podawany w dawkach od 0,5 mg do 10 mg na dobę, w zależności od
leczonej choroby. W poważniejszych stanach chorobowych konieczne może być stosowanie dawek
powyżej 10 mg na dobę. Dawka powinna być ustalana w zależności od reakcji indywidualnych
pacjentów oraz nasilenia choroby. W celu zminimalizowania skutków ubocznych należy stosować
najmniejszą skuteczną dawkę.

Jeżeli lekarz nie zaleci inaczej, wskazane jest stosowanie następujących dawek:

Wymienione poniżej zalecenia dotyczące dawkowania mają wyłącznie charakter informacyjny.
Początkowe i dobowe dawki należy zawsze określić w oparciu o reakcję indywidualną pacjentów
oraz nasilenie choroby.
− Obrzęk mózgu: dawka początkowa i czas trwania leczenia w zależności od przyczyn i nasilenia
  choroby, od 6 mg do 16 mg (maksymalnie do 24 mg) doustnie, podzielona na 3–4 dawki
  pojedyncze.
− Ostre objawy astmy: dorośli: 16 mg na dobę przez dwa dni; dzieci: 0,6 mg/kg masy ciała przez
  jeden do dwóch dni.
− Krup: dzieci: od 0,15 mg/kg do 0,6 mg/kg masy ciała w pojedynczej dawce.
− Ostre choroby skóry: w zależności od rodzaju i stopnia rozległości choroby, dobowe dawki w
  zakresie od 8 mg do 40 mg, a w niektórych przypadkach nawet do 100 mg, po czym powinno
  nastąpić ograniczanie dawki zgodnie z potrzebami klinicznymi.
− Aktywna faza układowych chorób reumatycznych: układowy toczeń rumieniowaty od 6 mg do
  16 mg na dobę.
− Aktywne reumatoidalne zapalenie stawów o ciężkim, postępującym przebiegu: szybko
  postępująca destrukcyjna postać choroby od 12 mg do 16 mg na dobę, z objawami
  pozastawowymi od 6 mg do 12 mg na dobę.
− Idiopatyczna plamica małopłytkowa: 40 mg przez 4 doby w cyklach.
− Gruźlicze zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: pacjenci z chorobą II lub III fazy otrzymują
  leczenie lekiem dożylnym przez cztery tygodnie (0,4 mg na kilogram masy ciała na dobę w
  pierwszym tygodniu, 0,3 mg na kilogram masy ciała na dobę w drugim tygodniu, 0,2 mg na
  kilogram masy ciała na dobę w trzecim tygodniu i 0,1 mg na kilogram masy ciała na dobę w
  czwartym tygodniu), a następnie leczenie lekiem doustnym przez cztery tygodnie, rozpoczynając
  od dawki 4 mg na dobę i co tydzień zmniejszając dawkę o 1 mg. Pacjenci z chorobą I fazy
  otrzymują leczenie lekiem dożylnym przez dwa tygodnie (0,3 mg na kilogram masy ciała na dobę
  w pierwszym tygodniu i 0,2 mg na kilogram masy ciała na dobę w drugim tygodniu), a następnie
  leczenie lekiem doustnym przez cztery tygodnie (0,1 mg na kilogram masy ciała na dobę w
  trzecim tygodniu leczenia, a w kolejnym tygodniu 3 mg na dobę, co tydzień zmniejszając dawkę o
  1 mg).
− Opieka paliatywna w chorobach nowotworowych: dawka początkowa i czas trwania leczenia w
  zależności od przyczyn i nasilenia choroby: od 3 mg do 20 mg na dobę. W opiece paliatywnej
  mogą być stosowane także bardzo duże dawki, maksymalnie do 96 mg. Dla optymalnego
  dawkowania i ograniczenia liczby tabletek można łączyć tabletki o mniejszej mocy (4 mg i 8 mg)
  z większą mocą (20 mg).
− Profilaktyka i leczenie wymiotów wywołanych przez cytostatyki, chemioterapię emetogenną
  wraz z innymi lekami przeciwwymiotnymi: 8–20 mg deksametazonu przed chemioterapią, a
  następnie od 4 mg do 6 mg na dobę w drugim i trzecim dniu terapii.
− Profilaktyka i leczenie wymiotów pooperacyjnych wraz z innymi lekami
  przeciwwymiotnymi: pojedyncza dawka 8 mg przed zabiegiem.
− Leczenie objawowego szpiczaka mnogiego, ostrej białaczki limfoblastycznej, choroby
  Hodgkina i chłoniaka nieziarniczego, w połączeniu z innymi lekami: zazwyczaj stosowana
  dawka to 40 mg lub 20 mg raz na dobę.

Jeśli nie można uzyskać właściwego dawkowania z zastosowaniem tych mocy, należy rozważyć
zastosowanie innego leku.

Dawka i częstość podawania różnią się w zależności od schematu terapii i innych przyjmowanych
leków. Podawanie deksametazonu powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi dotyczącymi
dawkowania deksametazonu opisanymi w charakterystyce produktu leczniczego innego
przyjmowanego leku, jeżeli zostały tam umieszczone. Jeżeli nie, należy postępować zgodnie z
krajowymi lub międzynarodowymi protokołami i wytycznymi dawkowania. Lekarz przepisujący lek
powinien dokładnie ocenić właściwą dawkę w każdym przypadku, biorąc pod uwagę stan pacjenta i
jego chorobę.

Leczenie długotrwałe

W przypadku długotrwałego leczenia kilku chorób, po terapii początkowej należy dokonać zmiany
glikokortykosteroidu z deksametazonu na prednizon lub prednizolon, w celu ograniczenia hamującego
wpływu na korę nadnerczy.

Dzieci i młodzież
Podczas stosowania leku u dzieci ważne jest aby lekarz uważnie obserwował wzrost i rozwój dzieci w
krótkich odstępach czasu.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku PABI-DEXAMETHASON
W przypadku zażycia zbyt dużej ilości tabletek, należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub
udać się do najbliższego szpitala.

Pominięcie zastosowania leku PABI-DEXAMETHASON
W przypadku pominięcia dawki, należy przyjąć ją tak szybko jak to możliwe. Jeżeli zbliża się pora
przyjęcia kolejnej dawki, należy przyjąć tylko jedną dawkę. Nie należy stosować dawki podwójnej w
celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku PABI-DEXAMETHASON
W przypadku konieczności zakończenia terapii należy postępować zgodnie z zaleceniami lekarza.
Mogą one obejmować stopniowe zmniejszanie przyjmowanej dawki leku aż do całkowitego
zakończenia terapii. Objawy występujące po zbyt szybkim zakończeniu terapii obejmują obniżenie
ciśnienia krwi, a w niektórych przypadkach nawrót pierwotnej choroby.
Może także wystąpić zespół odstawienia kortykosteroidów obejmujący gorączkę, ból mięśni i stawów,
zapalenie błony śluzowej nosa (nieżyt nosa), utratę masy ciała, swędzenie skóry i stan zapalny oka
(zapalenie spojówek). W przypadku zbyt szybkiego odstawienia leku i wystąpienia niektórych z
wymienionych objawów należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem.

W razie jakichkolwiek dalszych pytań dotyczących stosowania tego leku należy zwrócić się do lekarza
lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, ten lek może powodować objawy niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Należy natychmiast poinformować lekarza o wystąpieniu poważnych zaburzeń psychicznych. Mogą
one wystąpić u około 5 na 100 osób przyjmujących takie leki jak deksametazon. Zaburzenia te
obejmują:
− poczucie przygnębienia, z myślami samobójczymi włącznie,
− poczucie euforii (mania) lub zmienność nastrojów,
− poczucie niepewności, bezsenność, kłopoty z racjonalnym myśleniem lub poczucie zagubienia i
  zaniki pamięci,
− odczuwanie, postrzeganie lub słyszenie nieistniejących rzeczy; nietypowe lub przerażające myśli
  mające wpływ na zachowanie lub poczucie samotności.

Należy natychmiast poformować lekarza o występowaniu:
− silnego bólu brzucha, nudności, wymiotów, biegunki, znacznego osłabienia mięśni oraz
  przemęczenia, ekstremalnie niskiego ciśnienia krwi, utraty masy ciała i gorączki, ponieważ mogą
  one wskazywać na niedoczynność kory nadnerczy;
− nagłego bólu brzucha, tkliwości, mdłości, wymiotów, gorączki oraz krwi w stolcu, ponieważ mogą
  być to objawy pęknięcia ściany jelita, zwłaszcza w przypadku istniejącej choroby jelita.

Ten lek może zaostrzyć istniejące choroby serca. W przypadku skrócenia oddechu lub obrzęku kostek
należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Do innych objawów niepożądanych należą (częstość nieznana):
− Zwiększona podatność na zakażenia w tym zakażenia wirusowe i grzybicze np. pleśniawka, nawrót
  gruźlicy lub inne zakażenia np. zdiagnozowane wcześniej zakażenia oka.
− Zmniejszona lub zwiększona liczba białych komórek krwi, zaburzenia krzepliwości.
− Reakcje alergiczne na lek, w tym ciężkie, zagrażające życiu reakcje alergiczne (które mogą
  objawiać się wysypką, obrzękiem gardła lub języka, a w ciężkich przypadkach trudnościami w
  oddychaniu lub zawrotami głowy).
− Zaburzenia regulacji hormonalnej organizmu, obrzęk i przyrost masy ciała, księżycowata twarz
  (stan cushingoidalny), zmiana skutecznego wydzielania wewnętrznego w następstwie stresu i
  traumy, zabiegów chirurgicznych, porodu lub choroby, organizm może nie być w stanie w sposób
  prawidłowy zareagować w sytuacjach silnego stresu, takich jak wypadki, zabiegi chirurgiczne,
  poród lub choroby, zahamowanie wzrostu u dzieci i młodzieży, nieregularny cykl menstruacyjny
  lub zanik cyklu menstruacyjnego (miesiączki), rozwój nadmiernego owłosienia (szczególnie u
  kobiet).
− Przyrost masy ciała, ujemny bilans białkowo-wapniowy, zwiększony apetyt, zaburzenia równowagi
  soli, zatrzymywanie wody w organizmie, utrata potasu, która może powodować zaburzenia rytmu
  serca, zwiększone zapotrzebowanie na leki przeciwcukrzycowe, wystąpienie objawów utajonej
  cukrzycy, wysokie stężenie cholesterolu i trójglicerydów we krwi (hipercholesterolemia i
  hipertriglycerydemia).
− Bardzo duże wahania nastroju, schizofrenia (zaburzenie psychiczne) może ulec zaostrzeniu,
  depresja, bezsenność.
− Silne niestandardowe bóle głowy z zaburzeniami wzroku w związku z odstawieniem leku, napady i
  zaostrzenie padaczki, zawroty głowy.
− Zwiększone ciśnienie w oku, obrzęk oka, ścieńczenie nabłonka powłok oka, zaostrzenie
  istniejących zakażeń wirusowych, grzybiczych i bakteryjnych oka, wytrzeszcz oczu, zaćma,
  zaburzenia widzenia, utrata wzroku, nieostre widzenie.
− Zastoinowa niewydolność serca u podatnych pacjentów, pęknięcie serca po niedawnym zawale,
  niewydolność serca.
− Nadciśnienie tętnicze, skrzepy krwi, tworzenie się zakrzepów, które mogą zatkać naczynia
  krwionośne na przykład w nogach lub płucach (powikłania zakrzepowo-zatorowe).
− Czkawka.
− Mdłości, wymioty, dyskomfort w żołądku i wzdęcie brzucha, stan zapalny i wrzody w przełyku,
  wrzody żołądka, które mogą pękać i krwawić, zapalenie trzustki (które może objawiać się bólem
  pleców i brzucha), gazy jelitowe, drożdżyca przełyku.
− Cienka, delikatna skóra, nietypowe znamiona na skórze, siniaki, zaczerwienienie i zapalenie skóry,
  rozstępy, widoczny obrzęk naczyń włosowatych, trądzik, nadmierne pocenie, wysypka, opuchlizna,
  wypadanie włosów, nienaturalne złogi tłuszczu, nadmierne owłosienie ciała, zatrzymywania wody
  w organizmie, zaburzenia barwnikowe, osłabienie naczyń włosowatych widoczne jako krwawienie
  podskórne (zwiększona kruchości naczyń), podrażnienie skóry wokół ust (okołoustne zapalenie
  skóry).
− Zmniejszenie gęstości kości z większym zagrożeniem wystąpienia złamań (osteoporoza), choroby
  kości, zapalenia ścięgien, zerwania ścięgien, zanik mięśni, miopatia, osłabienie mięśni, wczesne
  zatrzymanie wzrostu kości (przedwczesne zamknięcie nasady kości).
− Zmiany ilości i ruchomości plemników, impotencja.
− Upośledzona reakcja na szczepienie i testy skórne, wolne gojenie się ran, dyskomfort, złe
  samopoczucie.
− Może także wystąpić zespół odstawienia kortykosteroidów obejmujący gorączkę, ból mięśni i
  stawów, zapalenie błony śluzowej nosa (nieżyt nosa), utratę masy ciała, bolesne i swędzące guzki
  na skórze, stan zapalny oka (zapalenie spojówek).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Objawy niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych: Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 40 21 301, fax: +48 22 49 21
309, strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek PABI-DEXAMETHASON

Przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po skrócie
EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Brak specjalnych zaleceń dotyczących temperatury przechowywania produktu leczniczego.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek PABI-DEXAMETHASON
Substancją czynną leku jest deksametazon.

Każda tabletka leku PABI-DEXAMETHASON 4 mg zawiera 4 mg deksametazonu.
Każda tabletka leku PABI-DEXAMETHASON 8 mg zawiera 8 mg deksametazonu.

Pozostałe składniki leku to laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, żelowana, krzemionka
koloidalna bezwodna, magnezu stearynian i sodu stearylofumaran .
Patrz punkt 2. PABI-DEXAMETHASON zawiera laktozę jednowodną”.

Jak wygląda lek PABI-DEXAMETHASON i co zawiera opakowanie
PABI-DEXAMETHASON, 4 mg, tabletki: białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie płaskie tabletki
z wytłoczoną cyfrą „4” po jednej stronie.
PABI-DEXAMETHASON, 8 mg, tabletki: białe lub prawie białe, owalne, obustronnie płaskie tabletki
z wytłoczoną cyfrą „8” po jednej stronie.

Blistry z folii PVC/PVDC90/Aluminium w tekturowym pudełku.

Lek PABI-DEXAMETHASON, 4 mg, tabletki jest dostępny w opakowaniach zawierających 20, 30,
50 i 100 tabletek.
Lek PABI-DEXAMETHASON, 8 mg, tabletki jest dostępny w opakowaniach zawierających 20, 30,
50 i 100 tabletek.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny
Adamed Pharma S.A.
Pieńków, ul. M. Adamkiewicza 6A
05-152 Czosnów

Wytwórca
Adamed Pharma S.A.
ul. Marszałka Józefa Piłsudskiego 5
95-200 Pabianice

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 03.2023