Namaxir roztw. do wstrz.(15 mg) - 4 amp.-strzyk. 0,38 ml

Podskórnie. W leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, łuszczycy, łuszczycowego zapalenia stawów i choroby Leśniowskiego-Crohna lek (metotreksat) należy stosować wyłącznie raz na tydzień. Błędy w dawkowaniu podczas stosowania leku (metotreksat) mogą spowodować ciężkie działania niepożądane, w tym zgon. Lek powinni przepisywać wyłącznie lekarze mają doświadczenie w jego stosowaniu i pełną świadomość ryzyka związanego z leczeniem metotreksatem. Podawanie preparatu powinien rutynowo wykonywać personel medyczny. Jeżeli sytuacja kliniczna pozwala, lekarz prowadzący leczenie w określonych przypadkach może wrazić zgodę, by pacjent samodzielnie dokonał podskórnego podania dawki preparatu. W takich przypadkach lekarz powinien przekazać pacjentowi szczegółowe instrukcje dotyczące podawania leku i przeszkolić go w tym zakresie. Pierwsze wstrzykniecie leku należy wykonać pod bezpośrednim nadzorem lekarza. Lek wstrzykuje się podskórnie raz na tydzień. Zaleca się wstrzykiwanie preparatu w tym samym dniu każdego tygodnia. U pacjentów z kumulacją płynów w trzeciej przestrzeni (wodobrzusze, wysięk w opłucnej) wydalanie metotreksatu ulega wydłużeniu. U pacjentów należących do tej grupy konieczna jest ścisła obserwacja w kierunku objawów toksyczności oraz zmniejszenie dawki, a niekiedy przerwanie stosowania metotreksatu. Reumatoidalne zapalenie stawów u dorosłych. Zalecana dawka początkowa metotreksatu wynosi 7,5 mg raz na tydzień, podskórnie. W zależności od zaawansowania choroby i indywidualnej tolerancji leczenia, początkową dawkę można stopniowo zwiększać o 2,5 mg na tydzień. Zasadniczo, nie należy stosować dawki większej niż 25 mg tygodniowo. Dawki przekraczające 20 mg tygodniowo powodują istotne zwiększenie działań toksycznych, w szczególności supresję szpiku kostnego. Pierwsze efekty leczenia powinny wystąpić po upływie ok. 4-8 tyg. Po uzyskaniu pożądanego efektu terapeutycznego należy stopniowo zmniejszać dawkę do najmniejszej skutecznej dawki podtrzymującej. Wielostawowe młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów u dzieci i młodzieży poniżej 16 rż. Zalecana dawka wynosi 10-15 mg/m² pc. raz na tydzień, podawana podskórnie. W przypadkach opornych na leczenie, dawkę tygodniową można zwiększyć do 20 mg/m² pc. raz na tydzień. Jednak, jeżeli dawka zostanie zwiększona, zaleca się zwiększenie częstości obserwacji. Pacjentów z młodzieńczym idiopatycznym zapaleniem stawów należy zawsze kierować do reumatologa specjalizującego się w leczeniu dzieci i młodzieży. Stosowanie preparatu u dzieci poniżej 3 lat nie jest zalecane ze względu na niewystarczającą ilość danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania. Łuszczyca zwykła i łuszczycowe zapalenia stawów. W celu identyfikacji reakcji idiosynkratycznych zaleca się na tydzień przed rozpoczęciem leczenia podanie pozajelitowo dawki próbnej 5-10 mg. Zalecana dawka początkowa wynosi 7,5 mg raz na tydzień, podskórnie. Dawkę metotreksatu należy stopniowo zwiększać, jednak nie należy przekraczać dawki 25 mg tygodniowo. Dawki przekraczające 20 mg tygodniowo powodują istotne zwiększenie działań toksycznych, w szczególności supresję szpiku kostnego. Pierwsze efekty leczenia powinny wystąpić po upływie ok. 2-6 tyg. Po uzyskaniu pożądanego efektu terapeutycznego należy stopniowo zmniejszać dawkę do najmniejszej skutecznej dawki podtrzymującej. Choroba Leśniowskiego-Crohna. Leczenie początkowe: 25 mg/tydz. podawane podskórnie; pierwsze efekty leczenia powinny wystąpić po upływie 8-12 tyg. Leczenie podtrzymujące: 15 mg/tydz. podawane podskórnie. Brak wystarczających danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania leku w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna u dzieci i młodzieży. W razie konieczności dawkę preparatu można zwiększyć, jednak nie powinna ona być większa niż maksymalna zalecana dawka tygodniowa 25 mg. W wyjątkowych przypadkach, podanie większej dawki może być uzasadnione klinicznie. Jednak, ze względu na ryzyko znaczącego wzrostu toksyczności metotreksatu, dawka tygodniowa nie powinna być większa niż 30 mg. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lek należy stosować z zachowaniem ostrożności. Dawkę można modyfikować w następujący sposób: CCr ≥60 ml/min - 100% dawki; CCr 30-59 ml/min - 50% dawki; CCr <30 ml in - nie wolno stosować leku. Należy zachować szczególną ostrożność lub zrezygnować ze stosowania metotreksatu u pacjentów z aktualnym lub wcześniejszym rozpoznaniem istotnej klinicznie choroby wątroby, szczególnie poalkoholowej choroby wątroby. Stężenie bilirubiny>5 mg/dl (85,5 μmol/l) jest przeciwwskazaniem do stosowania metotreksatu. Należy rozważyć zmniejszenie dawki u pacjentów w podeszłym wieku, u których występuje osłabienie czynności wątroby i nerek oraz następujące z wiekiem zmniejszenie rezerwy kwasu foliowego. U pacjentów z kumulacją płynów w trzeciej przestrzeni (wysięk w opłucnej, wodobrzusze) T_0,5 metotreksatu może ulec nawet 4-krotnemu wydłużeniu, dlatego konieczne może być zmniejszenie dawki lub niekiedy odstawienie metotreksatu. Sposób podania. Lek wyłącznie do jednorazowego użycia. Czas trwania leczenia ustala lekarz. W przypadku zmiany drogi podawania z doustnej na parenteralną może być konieczne zmniejszenie dawki ze względu na zmienną biodostępność metotreksatu po podaniu doustnym. Można rozważyć suplementację kwasu foliowego zgodnie z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi leczenia.

Leczenie: aktywnego, reumatoidalnego zapalenia stawów u pacjentów dorosłych; wielostawowych postaci ciężkiego, aktywnego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów, jeśli odpowiedź na niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) jest niewystarczająca; ciężkiej, opornej na leczenie, powodującej niesprawność łuszczycy, w której nie uzyskano zadowalającej odpowiedzi po zastosowaniu fototerapii, terapii PUVA i retinoidów oraz ciężkiego łuszczycowego zapalenia stawów u pacjentów dorosłych; choroby Leśniowskiego-Crohna o przebiegu łagodnym do umiarkowanego w monoterapii lub w skojarzeniu z glikokortykosteroidami u pacjentów dorosłych, u których występuje oporność bądź nietolerancja na tiopuryny.

1. Co to jest lek Namaxir i w jakim celu się go stosuje

Namaxir zawiera substancję czynną metotreksat.

Metotreksat wykazuje następujące właściwości:
- zakłóca wzrost niektórych szybko dzielących się komórek w organizmie
- zmniejsza aktywność układu odpornościowego (mechanizmu obronnego organizmu)
- działa przeciwzapalnie.

Wskazania do stosowania leku Namaxir:
- czynne, reumatoidalne zapalenie stawów u dorosłych pacjentów
- wielostawowe postacie ciężkiego, czynnego młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów,
  jeśli odpowiedź na niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) jest niewystarczająca
- ciężka, oporna na leczenie, powodująca niesprawność łuszczyca, w której nie uzyskano
  zadowalającej odpowiedzi po zastosowaniu fototerapii, terapii PUVA i retinoidów, oraz ciężkie
  łuszczycowe zapalenie stawów u dorosłych pacjentów
- choroba Leśniowskiego-Crohna o przebiegu łagodnym do umiarkowanego u pacjentów
  dorosłych, gdy odpowiednie leczenie innymi lekami nie jest możliwe.

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) to przewlekła choroba zaliczana do kolagenoz, przebiegająca
z zapaleniem błon maziowych wyściełających stawy. Błony maziowe wytwarzają płyn, który działa
jak smar dla wielu stawów. Stan zapalny wywołuje zgrubienie błon i obrzęk stawów.

Młodzieńcze zapalenie stawów występuje u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 16 lat. Postać
wielostawową rozpoznaje się, jeśli w ciągu pierwszych 6 miesięcy choroba obejmuje 5 lub więcej
stawów.

Łuszczycowe zapalenie stawów to zapalenie stawów, szczególnie palców rąk i nóg, ze zmianami
łuszczycowymi na skórze i paznokciach.

Łuszczyca to częsta przewlekła choroba skóry, przebiegająca z czerwonymi plamami pokrytymi
grubą, suchą, srebrzystą, ściśle przylegającą łuską.

Namaxir modyfikuje i spowalnia postęp choroby.

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest rodzajem choroby zapalnej jelit, która może dotyczyć dowolnego
odcinka przewodu pokarmowego, wywołując objawy, takie jak: ból brzucha, biegunka, wymioty lub
utrata masy ciała.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Namaxir

Kiedy nie stosować leku Namaxir:
- jeśli pacjent ma uczulenie na metotreksat lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku
  (wymienionych w punkcie 6)
- jeśli u pacjenta występuje choroba wątroby, ciężka choroba nerek lub krwi
- jeśli pacjent regularnie pije znaczne ilości alkoholu
- jeśli u pacjenta stwierdzono ciężkie zakażenia, np. gruźlicę, zakażenie wirusem HIV lub inne
  zespoły niedoboru odporności
- jeśli u pacjenta stwierdzono wrzody żołądka lub jelit
- jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią (patrz punkt „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na
  płodność”)
- jeśli pacjent w tym samym czasie otrzymuje szczepionkę zawierającą żywe drobnoustroje.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Namaxir należy omówić z lekarzem lub farmaceutą:

- jeśli pacjent jest osobą w podeszłym wieku, jest osłabiony lub w złym stanie ogólnym
- jeśli u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności wątroby
- jeśli u pacjenta rozpoznano odwodnienie (niedobór wody w organizmie).

Specjalne środki ostrożności dotyczące stosowania leku Namaxir
Metotreksat na pewien czas zaburza wytwarzanie nasienia i komórek jajowych, w większości
przypadków działanie to ustępuje. Metotreksat może spowodować poronienie i ciężkie wady
wrodzone. Kobieta powinna unikać zajścia w ciążę w czasie przyjmowania metotreksatu i przez co
najmniej 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Mężczyzna leczony metotreksatem powinien unikać
zapłodnienia partnerki w czasie przyjmowania metotreksatu i przez co najmniej 3 miesiące po
zakończeniu leczenia. Patrz także punkt „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność”.

Zalecane badania kontrolne i środki bezpieczeństwa
Ciężkie działania niepożądane mogą wystąpić również po podaniu niewielkich dawek metotreksatu.
Aby wykryć je na czas, lekarz musi wykonywać badania i testy laboratoryjne.

Przed leczeniem
Przed rozpoczęciem leczenia pobrane zostaną próbki krwi do badania potwierdzającego
wystarczającą liczbę komórek krwi. Krew zostanie także zbadana celem sprawdzenia czynności
wątroby oraz sprawdzenia czy pacjent nie choruje na zapalenie wątroby. Ponadto sprawdzone zostanie
stężenie albuminy (białka krwi) w surowicy, stan zapalny wątroby (zakażenie wątroby) i czynność
nerek. Lekarz może również podjąć decyzję o wykonaniu innych testów czynności wątroby, niektóre
z nich mogą być badaniem obrazowym a do innych niezbędne będzie pobranie z wątroby małej próbki
tkanki w celu dokładniejszego zbadania.
Ponadto lekarz sprawdzi, czy pacjent nie choruje na gruźlicę i może wykonać zdjęcie rentgenowskie
klatki piersiowej lub test czynnościowy płuc.

Podczas leczenia
Lekarz może przeprowadzić następujące badania:

- Badanie jamy ustnej i gardła w celu wykrycia zmian na błonach śluzowych takich jak stany
  zapalne lub owrzodzenia
- Badanie krwi/morfologia z badaniem liczby krwinek i pomiarem stężenia metotreksatu w
  surowicy
- Badanie krwi w celu monitorowania czynności wątroby
- Badanie obrazowe w celu monitorowania stanu wątroby
- Badanie małej próbki tkanki pobranej z wątroby w celu dokładniejszego jej zbadania
- Badanie krwi w celu monitorowania czynności nerek
- Badanie układu oddechowego i, w razie konieczności, badanie czynności płuc.

Bardzo ważne jest aby pacjent zgłaszał się na wszystkie wyznaczone badania.
Jeśli wynik któregokolwiek z tych badań okaże się nieprawidłowy, lekarz odpowiednio zmodyfikuje
leczenie.

Osoby w podeszłym wieku
Pacjenci w podeszłym wieku leczeni metotreksatem powinni być ściśle monitorowani przez lekarza,
aby możliwie jak najwcześniej wykryć ewentualne działania niepożądane.
Związane z wiekiem zaburzenia czynności wątroby i nerek, a także niskie zapasy kwasu foliowego w
organizmie pacjenta w starszym wieku wymagają stosunkowo niskich dawek metotreksatu.

Inne środki ostrożności
Podczas leczenia metotreksatem zgłaszano przypadki ostrego krwawienia z płuc u pacjentów
z zasadniczą chorobą reumatologiczną. Jeśli u pacjenta wystąpi krwioplucie, czyli odkrztuszanie
wydzieliny z krwią, należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza.

Metotreksat może wpływać na układ odpornościowy, wyniki szczepień i wyniki testów
immunologicznych. Może dojść do reaktywacji utajonych przewlekłych chorób (np. półpasiec,
gruźlica, wirusowe zapalenie wątroby typu B lub C). Podczas stosowania leku Namaxir nie należy
stosować szczepionek zawierających żywe drobnoustroje.

Podczas leczenia lekiem Namaxir może uaktywnić się zapalenie skóry wywołane promieniowaniem
i oparzenia słoneczne („reakcja przypomnienia”). Ekspozycja na promieniowanie UV podczas
leczenia lekiem Namaxir może nasilać zmiany łuszczycowe.
Może wystąpić powiększenie węzłów chłonnych (chłoniak). W takim przypadku należy przerwać
leczenie.

Biegunka może być objawem toksycznego działania leku Namaxir i wymaga przerwania leczenia.
Jeśli u pacjenta wystąpi biegunka, należy powiedzieć o tym lekarzowi.

U pacjentów z chorobą nowotworową otrzymujących metotreksat zgłaszano występowanie pewnych
zaburzeń mózgu (encefalopatia/leukoencefalopatia). Nie można wykluczyć takich działań
niepożądanych, gdy metotreksat jest stosowany w leczeniu innych chorób.

Jeśli pacjent, jego partner lub opiekun zauważą nowe wystąpienie lub nasilenie objawów
neurologicznych, w tym ogólne osłabienie mięśni, zaburzenia widzenia, zmiany myślenia, pamięci i
orientacji prowadzące do dezorientacji i zmian osobowości, należy natychmiast skontaktować się z
lekarzem, ponieważ mogą to być objawy bardzo rzadkiego, poważnego zakażenia mózgu,
nazywanego postępującą wieloogniskową leukoencefalopatią (ang. progressive multifocal
leukoencephalopathy, PML).

Dzieci
Nie zaleca się stosowania leku Namaxir u dzieci w wieku poniżej 3 lat ze względu na niedostateczne
doświadczenie w tej grupie wiekowej.

Namaxir a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to także leków,
jakie pacjent będzie stosował w przyszłości.

Na działanie leku Namaxir może wpływać jednoczesne podawanie niektórych leków, takich jak:

- antybiotyki, takie jak: tetracykliny, chloramfenikol, niewchłanialne antybiotyki o szerokim
  spektrum działania, penicyliny, glikopeptydy, sulfonamidy, cyprofloksacyna i cefalotyna (leki
  stosowane w zapobieganiu i leczeniu określonych zakażeń)
- penicyliny mogą zmniejszać wydalanie metotreksatu powodując potencjalne nasilenie działań
  niepożądanych
- niesteroidowe leki przeciwzapalne lub salicylany (leki przeciwbólowe i (lub) przeciwzapalne,
  takie jak: kwas acetylosalicylowy, diklofenak i ibuprofen lub pirazol)
- probenecyd (stosowany w leczeniu dny moczanowej)
- słabe kwasy organiczne takie jak diuretyki pętlowe (leki moczopędne)
- leki, które mogą szkodliwie wpływać na czynność szpiku kostnego, np. trymetoprym-
  sulfametoksazol (substancja bakteriobójcza) czy pirymetamina
- inne leki stosowane w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, takie jak: leflunomid,
  sulfasalazyna i azatiopryna
- merkaptopuryna (lek o działaniu cytostatycznym)
- retinoidy (leki przeciwko łuszczycy i innym chorobom skóry)
- teofilina (lek przeciwko astmie oskrzelowej i innym chorobom płuc)
- niektóre leki stosowane w chorobach żołądka, takie jak omeprazol i pantoprazol
- leki hipoglikemizujące (leki stosowane w celu zmniejszenia stężenia cukru we krwi).

Produkty witaminowe zawierające kwas foliowy należy stosować wyłącznie wówczas, gdy są
zalecone przez lekarza, ponieważ mogą osłabiać działanie metotreksatu.

Nie wolno przyjmować szczepień z wykorzystaniem żywych szczepionek.

Namaxir z jedzeniem, piciem i alkoholem
Podczas stosowania leku Namaxir należy unikać picia alkoholu oraz dużych ilości kawy, napojów
zawierających kofeinę i czarnej herbaty.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża
Nie stosować leku Namaxir, jeśli pacjentka jest w ciąży lub próbuje zajść w ciążę. Metotreksat może
powodować wystąpienie wad wrodzonych, działać szkodliwie na nienarodzone dziecko lub wywołać
poronienie. Jest to związane z wadami rozwojowymi czaszki, twarzy, serca i naczyń krwionośnych,
mózgu i kończyn. Dlatego bardzo ważne jest, aby pacjentki będące w ciąży lub planujące ciążę nie
przyjmowały metotreksatu. Jeśli pacjentka jest w wieku rozrodczym, należy przed rozpoczęciem
leczenia definitywnie potwierdzić, że nie jest ona w ciąży, podejmując odpowiednie działania, np.
wykonując test ciążowy. Pacjentka powinna unikać zajścia w ciążę w czasie stosowania metotreksatu
i przez co najmniej 6 miesięcy po jego zakończeniu, stosując przez cały ten czas niezawodne metody
antykoncepcji (patrz także punkt „Ostrzeżenia i środki ostrożności”).

Jeśli pacjentka w czasie leczenia zajdzie w ciążę lub podejrzewa, że może być w ciąży, powinna jak
najszybciej skonsultować się z lekarzem. Pacjentka powinna uzyskać poradę dotyczącą możliwego
szkodliwego wpływu leczenia na dziecko.

Jeżeli pacjentka planuje zajść w ciążę, powinna skonsultować się z lekarzem prowadzącym, który
może skierować pacjentkę do specjalisty, w celu uzyskania porady przed planowanym rozpoczęciem
leczenia.

Karmienie piersią
Nie należy karmić piersią podczas leczenia, ponieważ metotreksat przenika do mleka kobiecego. Jeśli
lekarz uzna dalsze leczenie lekiem Namaxir za konieczne, należy przerwać karmienie piersią.

Płodność mężczyzn
Dostępne dowody nie wskazują na zwiększone ryzyko wad rozwojowych lub poronień po przyjęciu
przez ojca metotreksatu w dawce poniżej 30 mg/tydzień. Nie można jednak całkowicie wykluczyć
ryzyka. Metotreksat może działać genotoksycznie. Oznacza to, że lek może powodować mutacje
genetyczne. Metotreksat może mieć wpływ na plemniki i wywoływać wady wrodzone. Dlatego
pacjent powinien unikać zapłodnienia partnerki i nie może być dawcą nasienia w czasie leczenia
metotreksatem i przez co najmniej 3 miesiące po jego zakończeniu.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Podczas stosowania leku Namaxir mogą wystąpić działania niepożądane ze strony ośrodkowego
układu nerwowego, np. zmęczenie i zawroty głowy. W związku z tym zdolność prowadzenia
pojazdów mechanicznych i (lub) obsługiwania maszyn może być w niektórych przypadkach
zmniejszona. W przypadku wystąpienia uczucia senności lub zmęczenia pacjent nie powinien
prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.

Namaxir zawiera sód
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w jednej dawce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od
sodu”.

3. Jak stosować lek Namaxir
__________________________________________________________________________
Ważne ostrzeżenie dotyczące dawkowania leku Namaxir (metotreksat):
W leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów,
łuszczycy, łuszczycowego zapalenia stawów i choroby Leśniowskiego-Crohna lek Namaxir należy
stosować wyłącznie raz na tydzień. Zastosowanie większej ilości leku Namaxir (metotreksat) może
zakończyć się zgonem. Należy bardzo uważnie przeczytać punkt 3 tej ulotki. W razie jakichkolwiek
pytań należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą przed przyjęciem leku.                

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy
zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Lekarz podejmie decyzję dotyczącą dawkowania, które dostosowane jest indywidualnie do pacjenta.
Skutki leczenia są widoczne zazwyczaj dopiero po upływie 4–8 tygodni.

Namaxir powinien być podawany przez lekarza lub pracownika ochrony zdrowia lub pod ich
nadzorem, we wstrzyknięciach pod skórę (wstrzyknięciach podskórnych) tylko raz na tydzień. Dzień
wykonania wstrzyknięcia powinien zostać ustalony przez pacjenta wspólnie z lekarzem.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
Lekarz podejmie decyzję dotyczącą właściwej dawki u dzieci i młodzieży z wielostawową postacią
młodzieńczego idiopatycznego zapalenia stawów.
Nie zaleca się stosowania leku Namaxir u dzieci w wieku poniżej 3 lat ze względu na niedostateczne
doświadczenie w tej grupie wiekowej.

Sposób i czas podawania
Namaxir wstrzykuje się podskórnie raz na tydzień!
Czas leczenia ustala lekarz prowadzący. Leczenie reumatoidalnego zapalenia stawów, młodzieńczego
idiopatycznego zapalenia stawów, łuszczycy zwykłej oraz łuszczycowego zapalenia stawów i choroby
Leśniowskiego-Crohna lekiem Namaxir jest leczeniem długotrwałym.

Na początku leczenia Namaxir może być podawany we wstrzyknięciu przez personel medyczny.
Lekarz może jednak zdecydować, że pacjent jest w stanie opanować samodzielne wstrzykiwanie pod
skórę leku Namaxir. Pacjent zostanie odpowiednio przeszkolony w tym zakresie. Nigdy nie należy
podejmować prób samodzielnego wstrzyknięcia leku bez odbycia wcześniejszego szkolenia.

Należy zapoznać się z instrukcjami zamieszczonymi na końcu ulotki.
Należy pamiętać, aby zużyć całą zawartość.

Technika stosowania i utylizacji leku musi być analogiczna jak w przypadku innych leków
cytostatycznych i zgodna z lokalnymi przepisami. Pracownice personelu medycznego będące w ciąży
nie powinny przygotowywać ani podawać leku Namaxir.

Unikać kontaktu metotreksatu z powierzchnią skóry lub błon śluzowych. W przypadku skażenia
zanieczyszczoną powierzchnię należy natychmiast obficie spłukać wodą.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Namaxir
Należy przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących dawkowania. Nie należy samodzielnie zmieniać
dawki leku.
W przypadku podejrzenia, że pacjent zastosował większą dawkę leku Namaxir niż powinien, należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem. Lekarz zadecyduje o rodzaju podjętych metod leczenia,
zależnie od ciężkości zatrucia.

Pominięcie zastosowania leku Namaxir
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Należy zwrócić się
o poradę do lekarza.

Przerwanie stosowania leku Namaxir
Nie należy przerywać lub kończyć leczenia lekiem Namaxir bez uzgodnienia tego z lekarzem.
W przypadku podejrzewania ciężkich działań niepożądanych należy natychmiast zasięgnąć porady
lekarza.

Jeśli pacjent ma wrażenie, że Namaxir działa zbyt mocno lub za słabo, powinien poinformować o tym
lekarza lub farmaceutę.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość występowania i nasilenie działań niepożądanych zależą od wielkości dawki i częstości
podawania leku. Ponieważ ciężkie działania niepożądane mogą wystąpić już po podaniu niewielkich
dawek, konieczne jest wykonywanie regularnych badań lekarskich. Lekarz prowadzący zleci
wykonanie badań w celu wykluczenia nieprawidłowości dotyczących parametrów krwi (np. mała
liczba białych krwinek, płytek krwi i chłoniak) oraz zmian w wątrobie i nerkach.

Należy niezwłocznie powiedzieć lekarzowi, jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z poniższych
objawów, gdyż może to wskazywać na ciężkie, potencjalnie zagrażające życiu działania niepożądane,
które wymagają pilnego podjęcia leczenia:

- uporczywy suchy kaszel bez odkrztuszania, duszność i gorączka; mogą to być objawy
  zapalenia płuc [często]
- krwioplucie, czyli odkrztuszanie wydzieliny z krwią co może wskazywać na krwawienie z
  płuc [nieznana]
- objawy uszkodzenia wątroby, takie jak zażółcenie skóry i białkówek oczu; metotreksat
  może powodować przewlekłe uszkodzenie wątroby (marskość wątroby), tworzenie się tkanki
  bliznowatej w wątrobie (zwłóknienie wątroby), tłuszczowe zwyrodnienie wątroby [wszystkie
  występują niezbyt często], zapalenie wątroby (ostre zapalenie wątroby) [rzadko] oraz
  niewydolność wątroby [bardzo rzadko]
- objawy uczulenia, takie jak: wysypka skórna, w tym zaczerwieniona, swędząca skóra,
  obrzęk dłoni, stóp, kostek, twarzy, ust, jamy ustnej lub gardła (który może powodować
  trudności z przełykaniem lub oddychaniem) i uczucie zbliżającego się omdlenia; mogą to
  być objawy ciężkich reakcji uczuleniowych lub wstrząsu anafilaktycznego [rzadko]
- objawy uszkodzenia nerek, takie jak: obrzęk dłoni, kostek lub stóp, lub zmiana częstości
  oddawania moczu, zmniejszenie objętości moczu (oliguria) albo brak moczu (anuria);
  mogą to być objawy niewydolności nerek [rzadko]
- objawy zakażenia, np. gorączka, dreszcze, obolałość, ból gardła; metotreksat może
  zwiększać podatność na zakażenia; mogą wystąpić ciężkie zakażenia, takie jak pewien rodzaj
  zapalenia płuc (zapalenie płuc wywołane przez Pneumocystis jirovecii) lub zakażenie krwi
  (posocznica) [rzadko]
- objawy, takie jak: osłabienie jednej połowy ciała (udar) lub ból, obrzęk, zaczerwienienie
  i uczucie ciepła w jednej nodze (zakrzepica żył głębokich); objawy mogą wystąpić jeśli
  przemieszczający się skrzep zablokuje naczynie krwionośne (incydent zakrzepowo-
  zatorowy) [rzadko]
- gorączka i ciężkie pogorszenie ogólnego stanu zdrowia lub nagła gorączka, której
  towarzyszy ból gardła lub jamy ustnej, albo zaburzenia dróg moczowych; metotreksat
  może powodować znaczne zmniejszenie liczby pewnych białych krwinek (agranulocytozę)
  i silne zahamowanie czynności szpiku kostnego [bardzo rzadko]
- niespodziewane krwawienia, np. krwawienie dziąseł, krew w moczu, wymioty z krwią lub
  siniaczenie, mogąto być objawy znacznego zmniejszenia liczby płytek krwi spowodowanego
  zahamowaniem czynności szpiku kostnego [bardzo rzadko]
- objawy, takie jak ciężkie bóle głowy często w połączeniu z gorączką, sztywnością karku,
  nudnościami, wymiotami, dezorientacją i nadwrażliwością na światło, mogą wskazywać na
  wystąpienie zapalenia opon mózgowych (ostre aseptyczne zapalenie opon mózgowych) [bardzo
  rzadko]
- u pacjentów z chorobą nowotworową otrzymujących metotreksat zgłaszano występowanie
  pewnych zaburzeń mózgu (encefalopatia/leukoencefalopatia); nie można wykluczyć takich
  działań niepożądanych, gdy metotreksat jest stosowany w leczeniu innych chorób; objawami
  tych zaburzeń mózgu mogą być: zaburzenie świadomości, zaburzenie ruchu (ataksja),
  zaburzenia widzenia lub zaburzenia pamięci [nieznana]
- ciężka wysypka skórna lub pęcherze na skórze (mogą występować również w jamie ustnej,
  oczach i narządach płciowych); mogą to być objawy stanów zwanych zespołem Stevensa-
  Johnsona lub zespołem oparzonej skóry (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka/zespół
  Lyell’a) [bardzo rzadko]

Poniżej znajdują się inne działania niepożądane, które mogą wystąpić:

Bardzo często (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób)

- zapalenie błony śluzowej jamy ustnej, niestrawność, nudności, utrata apetytu, ból brzucha
- nieprawidłowe wyniki czynności wątroby (AspAT, AlAT, bilirubina, fosfotaza alkaliczna)

Często (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 osób)

- owrzodzenia błony śluzowej jamy ustnej, biegunka
- wysypka, zaczerwienienie skóry, swędzenie
- ból głowy, zmęczenie, senność
- zmniejszone wytwarzanie krwinek, prowadzące do zmniejszenia liczby krwinek białych i (lub)
  czerwonych i (lub) płytek krwi

Niezbyt często (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 100 osób)

- zapalenie gardła
- zapalenie jelit, wymioty, zapalenie trzustki, czarny lub smolisty stolec, owrzodzenie przewodu
  pokarmowego i krwawienie z przewodu pokarmowego
- zwiększona wrażliwość na światło, wypadanie włosów, zwiększenie liczby guzków
  reumatoidalnych, owrzodzenia skóry, półpasiec, zapalenie naczyń krwionośnych, wysypka
  podobna do opryszczki, pokrzywka
- pojawienie się cukrzycy
- zawroty głowy, splątanie, depresja
- zmniejszenie stężenia albuminy w surowicy
- zmniejszenie liczby wszystkich komórek krwi, w tym płytek krwi
- stan zapalny i owrzodzenie pęcherza moczowego lub pochwy, upośledzenie czynności nerek,
  zaburzenia oddawania moczu
- ból stawów, ból mięśni, zmniejszenie masy kostnej

Rzadko (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 1000 osób)

- zapalenie dziąseł
- nasilona pigmentacja skóry, trądzik, niebieskie plamki na skórze na skutek krwawienia z naczyń
  krwionośnych (wybroczyny punkcikowate), alergiczne zapalenie naczyń krwionośnych
- zmniejszenie ilości przeciwciał we krwi
- zakażenie (w tym reaktywacja nieaktywnego zakażenia przewlekłego), zaczerwienienie oczu
  (zapalenie spojówek)
- zaburzenia nastroju
- zaburzenia widzenia
- zapalenie osierdzia, nagromadzenie płynu w osierdziu, ograniczenia napełniania się komory
  serca z powodu nagromadzenia płynu w osierdziu
- niskie ciśnienie krwi
- powstawanie blizn na tkankach płuc (zwłóknienie płuc), duszność i astma oskrzelowa,
  nagromadzenie płynu w opłucnej
- złamanie przeciążeniowe
- zaburzenia elektrolitowe
- gorączka, osłabienie gojenia się ran

Bardzo rzadko (mogą dotyczyć nie więcej niż 1 na 10 000 osób)

- ostre toksyczne poszerzenie jelita grubego (toksyczne rozdęcie okrężnicy)
- zaburzenia limfoproliferacyjne (nadprodukcja krwinek białych)
- nasilenie pigmentacji paznokci, zapalenie naskórka wokół paznokci (ostra zanokcica), głębokie
  zakażenie mieszków włosowych (czyraczność), widoczne powiększenie niewielkich naczyń
  krwionośnych
- miejscowe uszkodzenie (powstanie jałowego ropnia, zmiany w tkance tłuszczowej) w miejscu
  wstrzyknięcia
- ból, utrata siły mięśniowej lub uczucie drętwienia albo mrowienia/odczuwanie słabszej niż
  zwykle reakcji na bodźce, zmiany smaku (metaliczny posmak), drgawki, porażenie, objawy
  oponowe
- pogorszenie widzenia, niezapalna choroba oka (retinopatia)
- zmniejszenie popędu płciowego, impotencja, powiększenie piersi u mężczyzn (ginekomastia),
  zaburzenia wytwarzania nasienia (oligospermia), zaburzenia miesiączkowania, upławy
- powiększenie węzłów chłonnych (chłoniak)

Częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- zwiększenie liczby niektórych białych komórek krwi
- uszkodzenia kości szczęki (w wyniku nadprodukcji krwinek białych)
- krwawienie z nosa
- białko w moczu
- osłabienie
- zaczerwienienie i łuszczenie się skóry
- opuchlizna
- niszczenie tkanki w miejscu wstrzyknięcia

Zazwyczaj dawki leku Namaxir podawane podskórnie są miejscowo dobrze tolerowane. Zwykle
obserwowano jedynie łagodne, miejscowe reakcje skórne (takie jak uczucie pieczenia, rumień, obrzęk,
odbarwienie, silny świąd, ból) zmniejszające się podczas leczenia.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych,
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa,
tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309,
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Namaxir

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Przechowywać ampułko-strzykawki w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i pudełku po
„EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Lek jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użytku. Niewykorzystany roztwór należy usunąć.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Namaxir
- Substancją czynną leku jest metotreksat.
- Namaxir, 7,5 mg: Każda ampułko-strzykawka zawierająca 0,30 ml roztworu zawiera 7,5 mg
  metotreksatu.
- Namaxir, 10 mg:Każda ampułko-strzykawka zawierająca 0,40 ml roztworu zawiera 10 mg
  metotreksatu.
- Namaxir, 15 mg:Każda ampułko-strzykawka zawierająca 0,38 ml roztworu zawiera 15 mg
  metotreksatu.
- Namaxir, 20 mg:Każda ampułko-strzykawka zawierająca 0,50 ml roztworu zawiera 20 mg
  metotreksatu.
- Namaxir, 25 mg:Każda ampułko-strzykawka zawierająca 0,63 ml roztworu zawiera 25 mg
  metotreksatu.
- Pozostałe składniki to sodu chlorek, sodu wodorotlenek (do ustalenia pH) i woda do
  wstrzykiwań.

Jak wygląda Namaxir i co zawiera opakowanie
Ampułko-strzykawki leku Namaxir zawierają klarowny roztwór barwy żółtawopomarańczowej, wolny
od widocznych cząstek.

Wielkości opakowań
Namaxir 7,5 mg, 10 mg, 20 mg, 25 mg
Lek Namaxir dostępny jest w opakowaniach zawierających 1 lub 4 ampułko-strzykawki lub w
opakowaniach zbiorczych zawierających 3 pudełka każde po 4 ampułko-strzykawki o pojemności
1 ml z bezbarwnego szkła typu I z tłokiem z gumy chlorobutylowej i trzonem z polistyrenu
z zamocowaną igłą i gazikami nasączonymi alkoholem z systemem zabezpieczającym igłę (który
chroni przed przypadkowym skaleczeniem igłą) lub bez systemu zabezpieczającego igłę.

Namaxir 15 mg
Lek Namaxir dostępny jest w opakowaniach zawierających 1 lub 4 ampułko-strzykawki lub w
opakowaniach zbiorczych zawierających 3 pudełka każde po 4 ampułko-strzykawki lub 6 pudełek
każde po 1 ampułko-strzykawce o pojemności 1 ml z bezbarwnego szkła typu I z tłokiem z gumy
chlorobutylowej i trzonem z polistyrenu z zamocowaną igłą i gazikami nasączonymi alkoholem z
systemem zabezpieczającym igłę (który chroni przed przypadkowym skaleczeniem igłą) lub bez
systemu zabezpieczającego igłę .

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny
Actavis Group PTC ehf.
Dalshraun 1
220 Hafnarfjörður
Islandia

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku należy zwrócić się do
przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
Teva Pharmaceuticals Polska Sp. z o.o., ul. Emilii Plater 53, 00-113 Warszawa, tel. (22) 345 93 00.

Wytwórca
Actavis Italy S.p.A.
Via Pasteur 10
20014 Nerviano (Milan)
Włochy

S.C. Sindan-Pharma S.R.L.
11 Ion Mihalache Blvd.
011171 Bucharest
Rumunia

Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru
Gospodarczego pod następującymi nazwami:
Austria: MTX-ratiopharm 7,5 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze
MTX-ratiopharm 10 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze
MTX-ratiopharm 15 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze
MTX-ratiopharm 20 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze
MTX-ratiopharm 25 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze

Niemcy: MTX-ratiopharm 7,5 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze
MTX-ratiopharm 10 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze
MTX-ratiopharm 15 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze
MTX-ratiopharm 20 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze
MTX-ratiopharm 25 mg Injektionslösung in einer Fertigspritze

Bułgaria: Namaxir 7.5 mg инжекционен разтвор в предварително напълнена спринцовка
Namaxir 10 mg инжекционен разтвор в предварително напълнена спринцовка
Namaxir 15 mg инжекционен разтвор в предварително напълнена спринцовка
Namaxir 15 mg инжекционен разтвор в предварително напълнена спринцовка

Chorwacja: Namaxir 7,5 mg otopina za injekciju u napunjenoj štrcaljki
Namaxir 10 mg otopina za injekciju u napunjenoj štrcaljki
Namaxir 15 mg otopina za injekciju u napunjenoj štrcaljki
Namaxir 20 mg otopina za injekciju u napunjenoj štrcaljki
Namaxir 25 mg otopina za injekciju u napunjenoj štrcaljki

Węgry: Namaxir 15 mg oldatos injekció eloretöltött fecskendoben
Namaxir 20 mg oldatos injekció eloretöltött fecskendoben
Namaxir 25 mg oldatos injekció eloretöltött fecskendoben

Polska: Namaxir

Rumunia: Namaxir 7.5 mg soluţie injectabilă în seringă preumplută
Namaxir 10 mg soluţie injectabilă în seringă preumplută
Namaxir 15 mg soluţie injectabilă în seringă preumplută
Namaxir 20 mg soluţie injectabilă în seringă preumplută
Namaxir 25 mg soluţie injectabilă în seringă preumplută

Data ostatniej aktualizacji ulotki: czerwiec 2023 r.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Instrukcja użycia

Przed rozpoczęciem samodzielnych wstrzyknięć należy dokładnie przeczytać instrukcję zamieszczoną
poniżej i zawsze należy stosować technikę wstrzykiwania zalecaną przez lekarza, farmaceutę lub
pielęgniarkę.

Lek jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użytku. Niewykorzystany roztwór należy
wyrzucić.
Roztwór powinien być przezroczysty i wolny od cząstek stałych.

W przypadku jakichkolwiek problemów lub pytań należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub
pielęgniarki.

Przygotowanie
Wybrać dobrze oświetloną, czystą i płaską powierzchnię roboczą.
Przed rozpoczęciem przygotować niezbędne przedmioty:
-   1 ampułko-strzykawka leku Namaxir
-   1 wacik nasączony alkoholem (dostarczony w opakowaniu)
Dokładnie umyć ręce. Przed użyciem obejrzeć strzykawkę leku Namaxir w celu wykrycia widocznych
usterek (lub pęknięć).

Miejsce podania
Najlepsze miejsca do wstrzyknięcia to:
- górna część uda,
- brzuch z wyjątkiem okolicy pępka.

- Jeśli inna osoba pomaga pacjentowi w wykonaniu wstrzyknięcia, może je wykonać również
  w tylną część ręki, tuż poniżej ramienia.
- Za każdym razem należy wybierać inne miejsce wstrzyknięcia. Takie postępowanie pomaga
  ograniczyć ryzyko pojawienia się podrażnienia w miejscu wstrzyknięcia.
- Nigdy nie wolno wstrzykiwać leku w miejscu bolesnym, zasinionym, zaczerwienionym,
  stwardniałym, z blizną lub z rozstępami. W przypadku łuszczycy nie wolno wstrzykiwać leku
  bezpośrednio w uniesione, pogrubione, zaczerwienione lub łuszczące się obszary skóry lub
  zmiany chorobowe.

Wstrzyknięcie roztworu

1. Wyjąć z opakowania ampułko-strzykawkę leku Namaxir i dokładnie przeczytać ulotkę.
    Ampułko-strzykawkę należy wyjmować z opakowania w temperaturze pokojowej.

2. Czyszczenie miejsca wstrzyknięcia
   Wybrać miejsce do wstrzyknięcia i wyczyścić je wacikiem nasączonym środkiem czyszczącym
    <np. dołączonym do opakowania gazikiem nasączonym alkoholem>.
    Odczekać co najmniej 60 sekund do wyschnięcia.

3. Zdjąć plastikową nakładkę ochronną.
   
Ostrożnie ściągnąć prostym ruchem ze strzykawki plastikową osłonkę zabezpieczającą. Jeśli osłonka
trzyma się mocno, należy ją ściągać, jednocześnie lekko obracając.
Ważne: Nie dotykać igły ampułko-strzykawki!

4. Wprowadzenie igły

Za pomocą dwóch palców utworzyć fałd skóry i szybko wkłuć igłę w skórę pod kątem 90 stopni.
Uwaga: Obecność małego pęcherzyka powietrza w strzykawce jest zjawiskiem normalnym. Nie
należy próbować usuwać go ze strzykawki przed wykonaniem zastrzyku, ponieważ może to
spowodować wylanie części leku.

_________________________________________________________
<Ampułko-strzykawki bez systemu zabezpieczającego igłę:>
5. Wstrzyknięcie

Wkłuć całą igłę w fałd skóry. Wstrzykiwać płyn pod skórę, powoli wciskając tłok do końca
strzykawki. Przytrzymać stabilnie fałd skóry aż do zakończenia wstrzyknięcia.
Ostrożnie wyciągnąć igłę ze skóry prostym ruchem.

Aby uniknąć skaleczenia, należy jedną ręką ostrożnie włożyć igłę z powrotem do osłony i delikatnie
wcisnąć osłonę na miejsce.
________________________________________________________
<Ampułko-strzykawki z systemem zabezpieczającym igłę:>
5. Wstrzyknięcie

Ampułko-strzykawki leku Namaxir posiadają system zabezpieczający igłę, który chroni przed
przypadkowym skaleczeniem igłą. Poniższe instrukcje dotyczą ampułko-strzykawek wyposażonych
w ten system i mogą różnić się od wskazówek dotyczących innych systemów wstrzykiwania.
Wkłuć całą igłę w fałd skóry. Wstrzykiwać płyn pod skórę, powoli wciskając tłok do końca
strzykawki. Przytrzymać stabilnie fałd skóry aż do zakończenia wstrzyknięcia.
Ostrożnie wyciągnąć igłę ze skóry prostym ruchem, trzymając palec na tłoku.

Aktywować system zabezpieczający poprzez silne naciśnięcie tłoka, zwracając przy tym uwagę, by
igła nie była skierowana w stronę pacjenta lub innych osób. Ochronna osłona automatycznie zakrywa
igłę, wydając przy tym słyszalne kliknięcie.
_______________________________________________________________________
6. Niezwłocznie wyrzucić strzykawkę do pojemnika na ostre narzędzia.

Unikać kontaktu leku Namaxir z powierzchnią skóry lub błon śluzowych. W przypadku skażenia
zanieczyszczoną powierzchnię należy natychmiast obficie spłukać wodą.

W przypadku skaleczenia igłą pacjenta lub innej osoby należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza
i nie używać tej ampułko-strzykawki.

Usuwanie i przygotowanie leku do stosowania
Technika stosowania i utylizacji leku musi być analogiczna jak w przypadku innych leków
cytostatycznych i zgodna z lokalnymi przepisami. Pracownice personelu medycznego będące w ciąży
nie powinny przygotowywać ani podawać leku Namaxir.