Gastrografin roztwór((660 mg+100 mg)/ml) - but. 100 ml

Doustnie, doodbytniczo. Preparatu nie wolno podawać donaczyniowo z powodu zawartości substancji pomocniczych (substancje smakowe, środek poślizgowy). Uprzednie opróżnienie jelita zwiększa skuteczność diagnostyczną badania. Przed i po podaniu środka diagnostycznego należy zapewnić odpowiednie nawodnienie, szczególnie pacjentów ze szpiczakiem mnogim, cukrzycą z nefropatią, wielomoczem, skąpomoczem, hiperurykemią, a także noworodków, niemowląt, małych dzieci i pacjentów w podeszłym wieku z wielomoczem. Przed badaniem należy skorygować zaburzenia wodno-elektrolitowe. U noworodków istnieje większe ryzyko zaburzeń elektrolitowych i hemodynamicznych; nie należy stosować większych dawek niż zalecane; zaleca się stosowanie środków kontrastowych o niskiej osmalalności. Podanie doustne. Dawka środka kontrastowego zależy od rodzaju badania i wieku pacjenta. Dorośli i dzieci w wieku ≥10 lat: obrazowanie żołądka: 60 ml; seryjne badania przewodu pokarmowego: 100 ml. W przypadku pacjentów w podeszłym wieku oraz wyniszczonych zaleca się rozcieńczenie produktu równą objętością wody. W diagnostyce wczesnych objawów perforacji lub nieszczelności zespolenia przełyku i (lub) dalszych odcinków przewodu pokarmowego pacjent powinien wypić do 100 ml preparatu. Jeśli w badaniu RTG nie stwierdzono jednoznacznie podejrzewanej choroby, w celu dalszej diagnostyki należy przeprowadzić reakcję chemiczną. Po 3-60 min (lub później, jeśli podejrzewana zmiana jest zlokalizowana w dystalnej części jelita cienkiego) od podania środka kontrastowego należy pobrać próbkę 5 ml moczu i zmieszać z 5 kroplami stężonego kwasu solnego. Środek kontrastowy wydalany z moczem w ciągu 2 h wytrąca się z obecnością typowych kryształków w osadzie. Tomografia komputerowa (TK): 0,5-1,5 l roztworu preparatu o stężeniu około 3% (30 ml roztworu środka kontrastowego/1 l wody). Dzieci. Noworodki, niemowlęta, młodsze dzieci: 15-30 ml roztworu (rozcieńczony 3-krotną objętością wody). Dzieci (<10 lat): 15-30 ml roztworu (może być rozcieńczony 2-krotną objętością wody). Podanie doodbytnicze (włączając leczenie niepowikłanej niedrożności smółkowej). Dorośli: do 500 ml rozcieńczonego roztworu preparatu (rozcieńczony 3- do 4-krotną objętością wody). Dzieci. Dzieci <5 lat: do 500 ml roztworu preparatu (rozcieńczonego 5-krotną objętością wody). Dzieci> 5 lat: do 500 ml roztworu preparatu (rozcieńczonego 4- do 5-krotną objętością wody). Leczenie niedrożności smółkowej: w postaci wlewu doodbytniczego; dzięki wysokiemu ciśnieniu osmotycznemu środka kontrastowego, otaczające tkanki uwalniają do światła jelita znaczne ilości płynów, które rozpuszczają zagęszczoną smółkę. Skojarzenie z siarczanem baru. Dorośli i dzieci ≥10 lat: dodatkowo, oprócz zwykle stosowanej dawki siarczanu baru: 30 ml środka kontrastowego. Dzieci. Dodatkowo, oprócz zwykle stosowanej dawki siarczanu baru: dzieci<5 lat: od 2-5 ml środka kontrastowego do 100 ml zawiesiny siarczanu baru; dzieci 5-10 lat): 10 ml środka kontrastowego do 100 ml zawiesiny siarczanu baru. Jeśli konieczne (w przypadku skurczu odźwiernika lub zwężenia odźwiernika), dawkę preparatu można dalej zwiększać. Nie wpływa to na kontrastowość zdjęcia RTG.