Furosemidum Polfarmex tabl.(40 mg) - 30 szt. (3 blistry x 10)

Doustnie. Dorośli i pacjenci w podeszłym wieku: Obrzęki będące objawem chorób serca, nerek i wątroby: 40 mg rano. Jeśli nie uzyskano zadowalającej diurezy, można podwajać dawkę co 6-8 h, aż do uzyskania dawki 160 mg. W razie konieczności można w szczególnych przypadkach stosować dawkę większą niż 200 mg, pod warunkiem nadzoru klinicznego. Zmniejszenie obrzęków osiąga się najskuteczniej i najłagodniej podczas leczenia przerywanego, podając diuretyk co drugą dobę lub przez 2-4 kolejne doby w tygodniu. Należy zachować ostrożność w przypadku zespołu nerczycowego. Działanie moczopędne furosemidu, a tym samym dawkowanie, zależy m.in. od stopnia zaburzeń elektrolitowych i stopnia zaburzeń czynności nerek. Nadciśnienie tętnicze: 40 mg na dobę. Jeżeli podczas leczenia furosemidem konieczne jest dodatkowe przyjmowanie inhibitora konwertazy angiotensyny (ACE), furosemid należy odstawić 2-3 dni przed rozpoczęciem podania inhibitora ACE. Jeśli nie jest to możliwe, należy zmniejszyć dawkę. Należy zastosować jak najmniejszą dawkę początkową inhibitora ACE, aby uniknąć gwałtownego obniżenia ciśnienia tętniczego. Dzieci i młodzież: 1-2 mg/kg mc. Maksymalna dawka dobowa wynosi 40 mg. Sposób podawania: tabl. należy połykać w całości przed śniadaniem, popijając wystarczającą ilością płynu, nie należy ich rozgryzać.

Obrzęki, będące objawem chorób układu krążenia (np. zastoinowa niewydolność serca). Obrzęki na skutek retencji płynów w przypadku przewlekłych chorób nerek (np. w zespole nerczycowym). Obrzęki na skutek retencji płynów w przypadku chorób wątroby. Nadciśnienie tętnicze łagodne lub umiarkowane.

1. Co to jest lek Furosemidum Polfarmex i w jakim celu się go stosuje

Lek Furosemidum Polfarmex zawiera furosemid, który jest silnie działającym lekiem moczopędnym,
obniżającym również ciśnienie tętnicze.

Lekarz może zalecić stosowanie leku Furosemidum Polfarmex w następujących przypadkach:
– obrzęki na skutek chorób serca;
– obrzęki na skutek chorób wątroby;
– obrzęki na skutek chorób nerek;
– łagodne lub umiarkowane nadciśnienie tętnicze.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Furosemidum Polfarmex

Kiedy nie stosować leku Furosemidum Polfarmex:
– jeśli pacjent ma uczulenie na furosemid, sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych składników tego
   leku (wymienionych w punkcie 6);
– jeśli pacjent ma chorobę nerek ze znacznie zmniejszonym wydalaniem moczu lub bezmoczem;
– jeśli pacjent ma zaburzenia świadomości z objawami neurologicznymi, na skutek przewlekłego
   uszkodzenia wątroby;
– jeśli u pacjenta występuje znaczne zmniejszenie stężenia potasu lub sodu we krwi (patrz punkt 4);
– jeśli pacjent ma zmniejszoną objętość krwi lub niedobór wody w organizmie;
– podczas karmienia piersią.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Furosemidum Polfarmex należy omówić to z lekarzem lub
farmaceutą.

Lekarz zaleci zachowanie szczególnej ostrożności w następujących przypadkach:
– jeśli pacjent ma niskie ciśnienie tętnicze;
– jeśli pacjent ma cukrzycę - należy regularnie oznaczać stężenie glukozy we krwi;
– jeśli pacjent ma dnę moczanową - należy regularnie oznaczać stężenie kwasu moczowego we krwi;
– jeśli pacjent ma zaburzenia oddawania moczu (np. przerost gruczołu krokowego, zwężenie cewki
   moczowej) - nagły napływ moczu może prowadzić do zatrzymania moczu z nadmiernym rozszerzeniem
   pęcherza;
– jeśli pacjent ma zmniejszone stężenie białka we krwi (np. w przypadku pewnych chorób nerek z utratą
   białka z moczem);
– jeśli pacjent ma marskość wątroby i współistniejącą niewydolność nerek;
– jeśli znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego może spowodować zawał serca lub udar mózgu
   (np. w przypadku zaburzeń ukrwienia mózgu lub choroby niedokrwiennej serca);
– jeśli pacjent jest osobą w podeszłym wieku, przyjmuje inne leki obniżające ciśnienie tętnicze lub
   choruje na inne schorzenia, które powodują ryzyko obniżenia ciśnienia tętniczego.

Podczas leczenia lekiem Furosemidum Polfarmex lekarz zaleci wykonywanie badania morfologii krwi
oraz oznaczanie stężenia potasu i sodu (co ma szczególne znaczenie w przypadku wystąpienia wymiotów
i biegunki), wapnia, wodorowęglanów, kreatyniny, mocznika, kwasu moczowego i glukozy.

Utrata masy ciała wywołana zwiększonym wydalaniem moczu nie powinna być większa niż 1 kg na
dobę.

W przypadku znacznego odwodnienia, podczas leczenia lekiem Furosemidum Polfarmex, nie należy
przyjmować leków przeciwbólowych, przeciwgorączkowych i przeciwzapalnych (tzw. niesteroidowych
leków przeciwzapalnych), ponieważ mogą one wywołać ostrą niewydolność nerek.

Aby zapobiec niedoborowi potasu zalecana jest dieta bogata w potas (chude mięso, ziemniaki, banany,
pomidory, kalafior, szpinak, suszone owoce itp.).

Jeśli Furosemidum Polfarmex przyjmowany jest przez dłuższy czas, należy uzupełnić niedobór witaminy
B₁ (tiaminy). Witamina B1 wspomaga czynność serca.

Istnieje ryzyko chorób autoimmunologicznych, prowadzących do zmian zapalnych zmian we wszystkich
narządach (częste są bóle stawów, zmiany skórne oraz zaburzenia nerek).

Stosowanie leku Furosemidum Polfarmex może wywołać pozytywny wynik kontroli antydopingowej.

Furosemidum Polfarmex a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Lek Furosemidum Polfarmex może wpływać na działanie innych leków, a inne leki mogą mieć wpływ na
działanie leku Furosemidum Polfarmex.

Należy poinformować lekarza o przyjmowaniu któregokolwiek z następujących leków:
– Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ, leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe
   i przeciwzapalne) - mogą osłabić działanie furosemidu. U pacjentów ze zmniejszoną objętością
   wewnątrznaczyniową NLPZ mogą wywołać ostrą niewydolność nerek. Furosemid może nasilić
   szkodliwe działanie salicylanów.
– Leki przeciwpadaczkowe – podczas stosowania karbamazepiny zwiększa się ryzyko małego stężenia
   sodu, natomiast fenytoina osłabia działanie moczopędne furosemidu.
– Sukralfat (lek stosowany w chorobie wrzodowej żołądka) - zmniejsza wchłanianie furosemidu z jelita.
   W przypadku jednoczesnego stosowania należy przyjmować oba leki w odstępie co najmniej 2 godzin.
– Aliskiren (lek stosowany w leczeniu nadciśnienia).
– Leki przeciwnadciśnieniowe - możliwe nasilenie działania hipotensyjnego. Jednoczesne stosowanie
   inhibitorów konwertazy angiotensyny lub antagonistów receptora angiotensyny II (AIIRA) może
   spowodować znaczne obniżenie ciśnienia tętniczego. Przed rozpoczęciem leczenia inhibitorem
   konwertazy angiotensyny lub AIIRA lekarz zaleci odstawienie furosemidu lub zmniejszenie jego dawki.
– Inne leki moczopędne - podczas jednoczesnego stosowania istnieje ryzyko nasilonego działania
   moczopędnego. W przypadku leczenia skojarzonego z diuretykami tiazydowymi występuje duże
   ryzyko zmniejszenia stężenia potasu. W przypadku jednoczesnego stosowania leków moczopędnych
   oszczędzających potas (np. amiloryd, spironolakton) istnieje ryzyko zwiększenia stężenia potasu.
– Niektóre leki znieczulające (tzw. anestetyki) oraz środki zwiotczające mięśnie szkieletowe o budowie
   podobnej do kurary (służące do zwiotczenia mięśni szkieletowych podczas znieczulenia). Należy
   poinformować anestezjologa o przyjmowaniu leku Furosemidum Polfarmex.
– Probenecyd (lek stosowany w leczeniu dny moczanowej), metotreksat (lek immunosupresyjny
   stosowany w leczeniu chorób reumatoidalnych i autoimmunologicznych) i inne leki wydalane tak jak
   furosemid, przez nerki - Furosemidum Polfarmex może nasilać ich działanie i działania niepożądane.
   Jednocześnie leki te mogą osłabiać działanie furosemidu.
– Teofilina (lek stosowany w leczeniu astmy).
– Kortykosteroidy (kortyzon), karbenoksolon, amfoterycyna B (lek przeciwgrzybiczy), glicyryzyna
   zawarta w lukrecji - stosowanie skojarzone z furosemidem może prowadzić do wzmożonej utraty potasu
   (ryzyko zmniejszenia stężenia potasu).
– Leki mogące powodować zmiany w EKG (wydłużenie odstępu QT), leki przeciwarytmiczne (w tym
   amiodaron, dyzopiramid, flekainid i sotalol) oraz glikozydy nasercowe - zwiększenie ryzyka
   toksycznego działania na serce na skutek zaburzeń elektrolitowych, zwłaszcza hipokaliemii (małe
   stężenie potasu we krwi).
– Antybiotyki – jednoczesne stosowanie aminoglikozydów, polimiksyn lub wankomycyny zwiększa
   ryzyko toksycznego uszkodzenia słuchu – lekarz zaleci takie leczenie skojarzone wyłącznie, jeśli jest to
   bezwzględnie konieczne. Podczas jednoczesnego stosowania aminoglikozydów lub cefalorydyny
   zwiększa się ryzyko toksycznego działania na nerki. Furosemid może zmniejszać stężenie
   wankomycyny w surowicy, u pacjentów po zabiegach kardiochirurgicznych. Jednoczesne stosowanie
   trimetoprimu zwiększa ryzyko małego stężenia sodu.
   U pacjentów otrzymujących furosemid i niektóre cefalosporyny w dużej dawce, mogą wystąpić
   zaburzenia czynności nerek.
– Cisplatyna (lek onkologiczny) – podczas jednoczesnego stosowaniu furosemidu występuje ryzyko
   toksycznego działania na nerki oraz toksycznego uszkodzenia słuchu.
– Leki przeciwcukrzycowe – furosemid osłabia działanie zmniejszające stężenie glukozy tych leków.
– Leki powodujące wzrost ciśnienia tętniczego (np. epinefryna, norepinefryna).
– Cyklosporyna – ryzyko zwiększenia stężenia potasu oraz zapalenia stawów wskutek dny moczanowej.
– Takrolimus - ryzyko zwiększenia stężenia potasu.
– Lit (stosowany w leczeniu depresji): jednoczesne podawanie leku Furosemidum Polfarmex może
   prowadzić do nasilenia toksycznego działania litu na serce i układ nerwowy. Lekarz zaleci
   monitorowanie stężenia litu we krwi.
– Leki przeciwpsychotyczne – małe stężenie potasu powodowane przez furosemid zwiększa ryzyko
   toksycznego działania na serce. Należy unikać jednoczesnego stosowania pimozydu. Podczas
   stosowania amisulprydu lub sertindolu występuje zwiększone ryzyko komorowych zaburzeń rytmu
   serca, a podczas stosowania fenotiazyn – nasilenia działania hipotensyjnego. W przypadku stosowania
   rysperydonu lekarz rozważy stosunek korzyści do ryzyka leczenia skojarzonego z furosemidem.
– Leki rozszerzające naczynia krwionośne, azotany – nasilenie działania obniżającego ciśnienie tętnicze.
– Leki przeciwdepresyjne – podczas stosowania inhibitorów MAO występuje nasilone działanie
   hipotensyjne, natomiast podczas stosowania trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych –
   zwiększone ryzyko niedociśnienia ortostatycznego. W przypadku jednoczesnego stosowania
   reboksetyny zwiększa się ryzyko małego stężenia potasu.
– Leki przeciwhistaminowe – małe stężenie potasu ze zwiększonym ryzykiem toksycznego działania na
   serce.
– Leki przeciwlękowe i nasenne – nasilone działanie hipotensyjne.
– Leki pobudzające ośrodkowy układ nerwowy (stosowane w leczeniu zespołu nadpobudliwości
   psychoruchowej z deficytem uwagi - ADHD) – małe stężenie potasu zwiększa ryzyko komorowych
   zaburzeń rytmu serca.
– Sole potasowe.
– Leki dopaminergiczne – nasilenie działania hipotensyjnego lewodopy.
– Estrogeny – osłabienie działania moczopędnego.
– Prostaglandyny – nasilenie działania hipotensyjnego podczas stosowania alprostadylu.

Furosemidum Polfarmex z jedzeniem i piciem
Aby zapobiec znacznemu niedoborowi potasu zalecana jest dieta bogata w potas (chude mięso, ziemniaki,
banany, pomidory, kalafior, szpinak, suszone owoce itp.).

Duże ilości lukrecji w połączeniu z lekiem Furosemidum Polfarmex mogą prowadzić do zwiększonej
utraty potasu.

Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ponieważ furosemid przenika przez łożysko do krwiobiegu płodu, lek Furosemidum Polfarmex można
przyjmować w ciąży tylko przez krótki okres, jeśli lekarz uważa to za konieczne. Należy powiadomić
lekarza o ciąży lub planowaniu ciąży.

Jeśli przyjmowanie furosemidu jest konieczne z powodu niewydolności serca lub przewlekłej choroby
nerek ciężarnej, lekarz zaleci oznaczanie stężenia elektrolitów i wartości hematokrytu oraz będzie
monitorować rozwój płodu.

Furosemid przenika do mleka kobiecego i hamuje laktację. Dlatego nie należy przyjmować furosemidu
w okresie karmienia piersią. W razie konieczności należy przerwać karmienie piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Podczas stosowania furosemidu może wystąpić ból głowy, zawroty głowy i senność, które mogą
zaburzać zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
W takim przypadku nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Takie objawy występują zwłaszcza na początku leczenia, w przypadku zwiększania dawki i zmiany
leczenia.

Lek Furosemidum Polfarmex zawiera laktozę
Jeśli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien skontaktować
się z lekarzem przed przyjęciem leku.
Ten lek zawiera 0,0275 g laktozy (0,01375 g glukozy i 0,01375 g galaktozy) w jednej tabletce. Należy to
wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą.

3. Jak stosować lek Furosemidum Polfarmex

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić się
do lekarza lub farmaceuty.

U pacjentów dorosłych i w podeszłym wieku (>65 lat) zaleca się następujące dawkowanie:

W leczeniu obrzęków w następstwie chorób serca, wątroby i nerek
1 tabletka Furosemidum Polfarmex na dobę.
Lekarz może odpowiednio zwiększyć dawkę.
Leczenie jest najskuteczniejsze i najłagodniejsze podczas leczenia przerywanego, co drugą dobę lub
przez 2-4 kolejne doby w tygodniu.

W leczeniu łagodnego i umiarkowanego nadciśnienia tętniczego
1 tabletka Furosemidum Polfarmex na dobę, w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami. Jeżeli
podczas leczenia konieczne jest przyjmowanie tzw. inhibitora konwertazy angiotensyny (ACE), lekarz
zaleci odstawienie leku Furosemidum Polfarmex 2-3 dni przed rozpoczęciem podania inhibitora ACE.
Jeżeli nie jest to możliwe, lekarz zmniejszy dawkę leku Furosemidum Polfarmex.

Stosowanie u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat
Zazwyczaj stosowana dawka to 1–2 mg/kg masy ciała, maksymalnie 40 mg (1 tabletka Furosemidum
Polfarmex na dobę).

Droga podania
Podanie doustne.
Tabletki należy przyjmować w całości, przed śniadaniem, popijając wystarczającą ilością płynu (np.
szklanką wody), nie należy ich rozgryzać.
Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Furosemidum Polfarmex
W razie przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Furosemidum Polfarmex, należy niezwłocznie
zwrócić się do lekarza lub zgłosić się do oddziału ratunkowego najbliższego szpitala.

Objawy ostrego lub przewlekłego przedawkowania zależne są od stopnia niedoboru płynów
i elektrolitów.

Przedawkowanie może prowadzić do obniżenia ciśnienia tętniczego, zaburzeń krążenia i zaburzeń
gospodarki elektrolitowej (np. zmniejszenie stężenia potasu, sodu i chlorków) lub podwyższonej wartości
pH krwi.

Znaczna utrata płynów może spowodować odwodnienie i, jako następstwo, zmniejszenie objętości krwi
krążącej, co skutkuje zapaścią oraz zwiększeniem gęstości krwi ze skłonnością do zakrzepicy.

W przypadku znacznej utraty wody i elektrolitów mogą wystąpić zaburzenia świadomości.

Pominięcie zastosowania leku Furosemidum Polfarmex
Nie należy stosować podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie stosowania leku Furosemidum Polfarmex
Nie należy przerywać leczenie bez konsultacji z lekarzem. W przypadku przerwania leczenia mogą
nasilić się objawy choroby. Czas trwania leczenia ustala lekarz.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowania leku należy zwrócić się do
lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Częstość działań niepożądanych, wymienionych poniżej, określono następująco:
- bardzo często (występują u co najmniej 1 na 10 osób);
- często (występują u mniej niż 1 na 10 osób);
- niezbyt często (występują u mniej niż 1 na 100 osób);
- rzadko (występują u mniej niż 1 na 1000 osób);
- bardzo rzadko (występują u mniej niż 1 na 10000 osób);
- nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Bardzo często
– Zaburzenia gospodarki elektrolitowej (w tym objawowe), zmniejszenie objętość krwi i odwodnienie
   (przede wszystkim u osób w podeszłym wieku), zwiększenie stężenia kreatyniny i triglicerydów we
   krwi. Choroby współistniejące (np. marskość wątroby, niewydolność serca), przyjmowane leki i sposób
   odżywiania mogą mieć wpływ na rozwój zaburzeń gospodarki elektrolitowej.
– Obniżenie ciśnienia tętniczego i zaburzenia krążenia.

Często
– W następstwie zwiększenia gęstości krwi może wystąpić (szczególnie u osób w podeszłym wieku)
   podwyższona skłonność do zakrzepicy. Małe stężenie sodu we krwi (hiponatremia) może prowadzić do
   zmęczenia, zaburzeń świadomości, drżenia mięśni, skurczy i utraty przytomności; małe stężenie
   chlorków we krwi; małe stężenie potasu we krwi (hipokalemia) może prowadzić do miastenii
   (osłabienia mięśni), drżenia mięśni, zaburzeń czynności serca; zwiększenie stężenia cholesterolu we
   krwi; zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi (może wywołać napady dny moczanowej).
– Na skutek przewlekłej choroby wątroby mogą wystąpić zaburzenia neurologiczne (np. niepokój,
   zapominanie, drżenie, letarg, dezorientacja, senność).
– Zwiększenie objętości moczu. W przypadku nasilonego wydalania moczu może dojść do odwodnienia,
   a w następstwie do zapaści i zwiększenia gęstości krwi.

Niezbyt często
– Zmniejszenie liczby płytek krwi, powodujące ryzyko krwawienia i zwiększona skłonność do tworzenia
   się siniaków.
– Zwiększenie stężenia glukozy we krwi mogące powodować ujawnienie się cukrzycy utajonej,
   a u pacjentów z już istniejącą cukrzycą prowadzić do pogorszenia przemiany materii.
– Zaburzenia widzenia, częściowo też nasilenie istniejącej krótkowzroczności.
– Zaburzenia słuchu, przeważnie przemijające. Szczególnie podatni są pacjenci z niewydolnością nerek,
   zaburzeniami czynności nerek lub ze zwiększonym stężeniem białka całkowitego (np. na skutek tak
   zwanego zespołu nerczycowego).
– Głuchota, czasami nieodwracalna.
– Nudności.
– Świąd, reakcje skórne i dotyczące śluzówek z zaczerwieniem, tworzeniem się pęcherzy lub łusek na
   skórze (ostra wysypka, pęcherzowe oddzielanie się naskórka, opryszczkowate zapalenie skóry, skaza
   krwotoczna, rumień wielopostaciowy, choroba Rittera), zwiększenie wrażliwości na światło.

Rzadko
– Zwiększenie ilości niektórych krwinek białych (eozynofilia), zmniejszenie ilości krwinek białych.
– Ciężka nadwrażliwość prowadząca do zapaści (wstrząs anafilaktyczny).
   Pierwszymi objawami wstrząsu są m. in. reakcje skórne, takie jak gwałtowne zaczerwienienie lub
   pokrzywka, nasilone pocenie się, bladość skóry, ponadto niepokój, nudności, ból głowy, duszność.
– Mrowienie lub drętwienie kończyn. Po podaniu bardzo dużej dawki obserwowano zaburzenia
   świadomości i apatię.
– Nagle lub stale występujące szumy uszne. Szczególnie podatni są pacjenci z niewydolnością nerek.
– Zapalenie naczyń krwionośnych, często z wysypką skórną.
– Zaburzenia żołądkowo-jelitowe (np. wymioty, biegunka).
– Zapalenie nerek.
– Stany gorączkowe.

Bardzo rzadko
– Niedokrwistość na skutek rozpadu krwinek czerwonych, mogąca powodować bladość, osłabienie
   i duszność; znaczne zmniejszenie liczby niektórych krwinek białych, ze skłonnością do zakażeń
   i ciężkimi objawami ogólnymi (niedokrwistość aplastyczna, agranulocytoza).
– Zapalenie trzustki powodujące silny ból w nadbrzuszu, promieniujący do pleców.
– Zastój żółci i zwiększenie wartości parametrów czynności wątroby (aktywności transaminaz).

Nieznana
– Zmniejszenie stężenia wapnia i magnezu we krwi; zwiększenie stężenia mocznika we krwi. Na skutek
   ubytku elektrolitów i płynów mogą wystąpić, związane z przemianą materii, zaburzenia gospodarki
   kwasowo-zasadowej (zasadowica metaboliczna) lub nasilenie istniejącej zasadowicy.
– Zaburzenie czynności nerek (tzw. rzekomy zespół Barttera) w związku z nadużywaniem i (lub)
   długotrwałym leczeniem furosemidem.
– Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa.
– Zaburzenia krążenia, ból głowy, zawroty głowy, zaburzenia widzenia, suchość błony śluzowej jamy
   ustnej, pragnienie.
– Ciężka choroba skóry z objawami ogólnymi, tworzenie się bolesnych pęcherzy na skórze, szczególnie
   w okolicy ust, oczu i genitaliów; ciężka choroba skóry i błon śluzowych, z tworzeniem się pęcherzy
   i zaczerwieniem dużych obszarów skóry.
– Zapalne zmiany skórne z tworzeniem się krost (AGEP - ostra uogólniona osutka krostkowa; ostre
   opryszczkowate polekowe zapalenie skóry z gorączką).
– Zawroty głowy, omdlenie lub utrata przytomności (spowodowane przez niedociśnienie objawowe), ból
   głowy.
– Wysypka polekowa ze zwiększeniem liczby określonych krwinek białych krwinek we krwi
   i pogorszeniem samopoczucia (DRESS).
– Możliwość wystąpienia lub nasilenia zaburzeń oddawania moczu (przerost gruczołu krokowego,
   wodonercze, zwężenie moczowodu). Zwiększenie stężenia sodu i chlorków we krwi. Ryzyko
   gwałtownego zatrzymania moczu.
– Niewydolność nerek.
– Uszkodzenie (rozpad) mięśni poprzecznie prążkowanych, tzw. rabdomioliza, często w związku
   ze znacznym zmniejszeniem stężenia potasu we krwi (patrz punkt 2. „Kiedy nie stosować leku
   Furosemidum Polfarmex”).
– Reakcja autoimmunologiczna, która może prowadzić do zmian zapalnych w wielu narządach; częste są
   bóle stawów, zmiany skórne i zaburzenia nerek (tzw. toczeń rumieniowaty układowy).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie, lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do
Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: 22 49-21-301
Faks: 22 49-21-309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Furosemidum Polfarmex

Przechowywać w temperaturze poniżej 25 °C.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze, etykiecie po: „EXP”.
Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Furosemidum Polfarmex
Substancją czynną leku jest furosemid. Jedna tabletka zawiera 40 mg furosemidu.
Pozostałe składniki to: skrobia kukurydziana, powidon, magnezu stearynian, laktoza jednowodna.

Jak wygląda lek Furosemidum Polfarmex i co zawiera opakowanie
Tabletki niepowlekane, białe lub prawie białe, okrągłe, obustronnie płaskie.
Opakowanie zawiera 30 lub 40 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań zostaną wprowadzone do obrotu.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Polfarmex S.A.
ul. Józefów 9
99-300 Kutno
Polska (Poland)
Tel.: 24 357 44 44
Faks: 24 357 45 45
e-mail: polfarmex@polfarmex.pl

Data ostatniej aktualizacji ulotki: