Escipram tabl. powl.(10 mg) - 30 szt.

Doustnie. Dorośli. Epizody ciężkiej depresji. Zwykła dawka to 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Działanie przeciwdepresyjne uzyskuje się zazwyczaj po 2-4 tyg. stosowania leku. Po ustąpieniu objawów, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 6 mies., aby utrwalić odpowiedź na leczenie. Lęk napadowy z agorafobią lub bez agorafobii. W 1. tyg. zaleca się dawkę początkową 5 mg, a następnie zwiększenie dawki do 10 mg na dobę. Dawkę można następnie zwiększyć, maksymalnie do 20 mg na dobę, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. Maksymalną skuteczność osiąga się po ok. 3 mies. stosowania. Leczenie trwa kilka miesięcy. Fobia społeczna. Zwykła dawka wynosi 10 mg raz na dobę. Na ogół poprawę stanu klinicznego uzyskuje się po 2-4 tyg. leczenia. Dawkę można następnie zmniejszyć do 5 mg lub zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę, zależnie od indywidualnej reakcji pacjenta. Fobia społeczna jest chorobą o przebiegu przewlekłym i zalecane jest kontynuowanie terapii przez 12 tyg. w celu uzyskania trwałej odpowiedzi na leczenie. Długotrwałą terapię osób odpowiadających na leczenie analizowano przez 6 mies., można ją rozważyć indywidualnie w celu zapobiegania nawrotom choroby; efekty prowadzonej terapii powinny być regularnie oceniane. Nie przeprowadzono badań porównujących omawiane leczenie z poznawczą terapią behawioralną. Farmakoterapia stanowi element kompleksowego postępowania terapeutycznego. Zaburzenia lękowe uogólnione. Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Długotrwałą terapię osób odpowiadających na leczenie analizowano przez 6 mies. u pacjentów przyjmujących dawkę 20 mg na dobę. Efekty prowadzonej terapii powinny być regularnie oceniane. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. Dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne to choroba przewlekła i pacjenci powinni być leczeni odpowiednio długo, aby uzyskać pewność, że objawy choroby ustąpiły. Korzyści terapeutyczne i stosowana dawka powinny być regularnie oceniane. U pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej odpowiedzi pacjenta na leczenie, można zwiększyć dawkę do 10 mg raz na dobę. Nie badano skuteczności stosowania preparatu w fobii społecznej u pacjentów w podeszłym wieku. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek nie jest konieczna modyfikacja dawki. Zaleca się zachowanie ostrożności u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min). U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów, o których wiadomo, że wolno metabolizują leki z udziałem CYP2C19, w pierwszych 2 tyg. leczenia zaleca się stosowanie początkowej dawki 5 mg na dobę; w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta dawkę można zwiększyć do 10 mg na dobę. U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby zaleca się zachowanie wyjątkowej ostrożności, również podczas dostosowywania dawki. Nie wykazano bezpieczeństwa stosowania dawek dobowych wynoszących powyżej 20 mg. Preparat może być przyjmowany z pokarmem lub niezależnie od posiłków.

Leczenie epizodów ciężkiej depresji. Leczenie lęku napadowego z agorafobią lub bez agorafobii. Leczenie fobii społecznej. Leczenie zaburzenia lękowego uogólnionego. Leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego.

1. Co to jest lek Escipram i w jakim celu się go stosuje

Lek Escipram zawiera substancję czynną escytalopram, który stosowany jest w leczeniu depresji (ciężkie
epizody depresyjne) oraz zaburzeń lękowych, takich jak zaburzenia lękowe z napadami lęku z agorafobią lub
bez agorafobii (lęk przed otwartymi przestrzeniami), lęku społecznego (lęk przed kontaktami z ludźmi),
zaburzenia lękowego uogólnionego oraz zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.

Escytalopram należy do grupy leków przeciwdepresyjnych zwanych również selektywnymi inhibitorami
wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Leki te działają na układ serotoninowy w mózgu poprzez
zwiększenie stężenia serotoniny. Zaburzenia układu serotoninowego uważane są za poważny czynnik
wpływający na rozwój depresji i chorób z nią związanych.

Pacjent może poczuć się lepiej dopiero po kilku tygodniach terapii. Należy kontynuować przyjmowanie leku
Escipram nawet, jeśli przez jakiś czas nie odczuwa się poprawy.

Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli nie nastąpi poprawa albo jeśli pacjent poczuje się gorzej.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Escipram

Kiedy nie stosować leku Escipram:
Leku Escipram nie należy stosować w przypadku:
− uczulenia na escytalopram lub którykolwiek ze składników tego leku (wymienionych w punkcie 6)
− zażywania innych leków należących do grupy inhibitorów MAO, w tym selegiliny (stosowanej w
  leczeniu choroby Parkinsona), moklobemidu (stosowanego w leczeniu depresji) i linezolidu (antybiotyk)
− występowania wrodzonych lub nabytych zaburzeń rytmu serca (wykazanych w badaniu EKG – badaniu
  służącym ocenie pracy serca)
− zażywania leków stosowanych w zaburzeniach rytmu serca lub które mogą wpływać na rytm serca (patrz
  punkt „Lek Escipram a inne leki”).

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Escipram należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą. Należy
poinformować lekarza o innych występujących chorobach i uwarunkowaniach, które mogą być ważne. W
szczególności należy poinformować lekarza jeśli:
− po raz pierwszy wystąpi atak padaczki lub jeśli nasilą się ataki padaczki; leczenie lekiem Escipram
  należy przerwać (patrz również punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”)
− występuje zaburzenie czynności wątroby lub nerek; lekarz może uznać za konieczne dostosowanie
  dawki
− występuje cukrzyca; leczenie lekiem Escipram może wpływać na poziom cukru we krwi; może być
  konieczne dostosowanie dawki insuliny i (lub) doustnych leków przeciwcukrzycowych
− występuje obniżone stężenie sodu we krwi;
− występuje skłonność do krwawień lub wylewów podskórnych lub jeśli pacjentka jest w ciąży (patrz
  punkt „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność”);
− stosowane jest leczenie elektrowstrząsami;
− pacjent ma chorobę niedokrwienną serca;
− występują zaburzenia pracy serca lub ostatnio wystąpił atak serca;
− występuje niskie tętno spoczynkowe i (lub) niedobór sodu w wyniku przedłużającej się biegunki i
  wymiotów lub stosowania leków moczopędnych;
− występuje przyspieszone lub nieregularne bicie serca, omdlenia, zapaść lub zawroty głowy w czasie
  wstawania, co może wskazywać na zaburzenia rytmu serca;
− występują lub występowały w przeszłości zaburzenia oka, jak np. jaskra (zwiększone ciśnienie w oku).

Uwaga
Tak jak w przypadku innych leków stosowanych w leczeniu depresji lub chorób z nią związanych, poprawa
stanu zdrowia nie następuje natychmiast po rozpoczęciu leczenia, ale dopiero po kilku tygodniach. W
przypadku leczenia zaburzeń lękowych poprawa następuje zazwyczaj po 2-4 tygodniach. Na początku
leczenia niektórzy pacjenci mogą odczuwać zwiększony lęk, który mija w czasie leczenia. Dlatego bardzo
ważne jest dokładne stosowanie się do zaleceń lekarza i nie przerywanie leczenia bez konsultacji z lekarzem.

Myśli samobójcze oraz nasilenie depresji lub zaburzeń lękowych
Depresji i/lub zaburzeniom lękowym mogą towarzyszyć myśli o samookaleczeniu się lub myśli samobójcze.
Objawy te mogą się pogłębiać w początkowej fazie terapii lekami przeciwdepresyjnymi, ponieważ leki te
zwykle zaczynają działać dopiero po upływie ok. dwóch tygodni. Czasem okres ten bywa dłuższy.

Bardziej narażone na występowanie tego rodzaju objawów są:
− osoby, u których już wcześniej występowały myśli samobójcze lub myśli związane z samookaleczeniem.
− młodsi dorośli pacjenci. Informacje uzyskane podczas badań klinicznych wskazują na zwiększone
  ryzyko zachowań samobójczych u dorosłych pacjentów w wieku poniżej 25 lat z zaburzeniami
  psychicznymi, leczonych lekami przeciwdepresyjnymi.

W razie wystąpienia myśli o samookaleczeniu lub myśli samobójczych, należy niezwłocznie skontaktować
się z lekarzem prowadzącym bądź zgłosić się do szpitala.

Pomocne może okazać się poinformowanie krewnych lub przyjaciół o depresji lub zaburzeniach lękowych
oraz poproszenie ich o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może zwrócić się do nich z prośbą o przekazanie
odpowiednich informacji, jeżeli zauważą, że depresja lub lęk nasiliły się bądź wystąpiły niepokojące zmiany
w zachowaniu.

U niektórych pacjentów z zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym wystąpić może faza maniakalna.
Charakteryzuje się ona niezwykłymi i szybko zmieniającymi się pomysłami, nieuzasadnionym uczuciem
szczęścia i nadmierną aktywnością fizyczną. Jeśli wystąpią takie objawy, należy zwrócić się do lekarza.

W pierwszych tygodniach leczenia mogą również wystąpić takie objawy, jak niepokój lub trudności w
spokojnym siedzeniu lub staniu w miejscu. W razie pojawienia się takich objawów należy natychmiast
poinformować o tym lekarza.

Leki takie, jak Escipram (tak zwane SSRI lub SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów zaburzeń
czynności seksualnych (patrz punkt 4). W niektórych przypadkach objawy te utrzymywały się po przerwaniu
leczenia.

Czasami pacjent nie zdaje sobie sprawy z występowania opisywanych powyżej objawów i dlatego wskazane
może być poproszenie kogoś ze znajomych lub rodziny o zwrócenie uwagi, czy nie występują zmiany w
zachowaniu pacjenta.

Jeśli pacjent ma niepokojące myśli lub przeżycia, lub w czasie leczenia wystąpi jakikolwiek z opisanych
powyżej objawów, powinien natychmiast zwrócić się do lekarza lub najbliższego szpitala.

Dzieci i młodzież
Lek Escipram nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat. Należy również
podkreślić, że w razie przyjmowania leków tej klasy pacjenci w wieku poniżej 18 lat narażeni są na
zwiększone ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, takich jak próby samobójcze, myśli samobójcze i
wrogość (szczególnie agresja, zachowania buntownicze i przejawy gniewu). Mimo to lekarz może przepisać
lek Escipram pacjentom w wieku poniżej 18 lat, stwierdzając, że leży to w ich najlepiej pojętym interesie.
Jeżeli lekarz przepisał lek Escipram pacjentowi w wieku poniżej 18 lat, i jeśli w związku z tym występują
jakiekolwiek wątpliwości, należy ponownie skontaktować się z lekarzem. Jeśli rozwiną się lub nasilą
wymienione objawy u pacjentów w wieku poniżej 18 lat przyjmujących lek Escipram, należy poinformować
o tym swojego lekarza.
Ponadto, jak do tej pory brak danych dotyczących długoterminowego bezpieczeństwa stosowania leku
Escipram w tej grupie wiekowej dotyczących wzrostu, dojrzewania oraz rozwoju poznawczego i rozwoju
zachowania.

Lek Escipram a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie
lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

NIE NALEŻY PRZYJMOWAĆ LEKU ESCIPRAM, jeśli stosowane są leki przeciwko zaburzeniom rytmu
serca lub leki mogące wpływać na pracę serca, jak leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki
przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki
przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksyfloksacyna, erytromycyna
IV, pentamidyna, leki przeciw malarii, szczególnie halofantryna), niektóre leki przeciwhistaminowe
(astemizol, mizolastyna). W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem.

Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje jakikolwiek z następujących leków:
− nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (MAO) zawierające takie substancje czynne, jak
  fenelzyna, iproniazyd, izokarboksazyd, nialamid i tranylcypromina. Jeśli pacjent przyjmował któryś z
  tych leków, powinien odczekać 14 dni przed rozpoczęciem zażywania leku Escipram. Po zakończeniu
  stosowania leku Escipram należy zaczekać 7 dni, zanim przyjmie się którykolwiek z tych leków.
− odwracalne, selektywne inhibitory monoaminooksydazy A (MAO-A) zawierające moklobemid
  (stosowany w leczeniu depresji);
− nieodwracalne inhibitory monoaminooksydazy B (MAO-B) zawierające selegilinę (stosowaną w
  leczeniu choroby Parkinsona). Leki te zwiększają ryzyko działań niepożądanych;
− linezolid (antybiotyk);
− lit (stosowany w leczeniu zaburzenia afektywnego dwubiegunowego) i tryptofan;
− imipraminę i dezypraminę (stosowane w leczeniu depresji);
− sumatryptan i podobne leki (stosowane w leczeniu migreny) oraz tramadol (stosowany w silnych
  bólach). Mogą zwiększać ryzyko działań niepożądanych;
− buprenorfina (stosowana w leczeniu bólu przewlekłego o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego),
  ponieważ zwiększa się ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego, stanu potencjalnie zagrażającego
  życiu.
− Cymetydynę, lansoprazol i omeprazol (stosowane w leczeniu wrzodów żołądka), flukonazol (stosowany
  w leczeniu zakażeń grzybiczych), fluwoksaminę (lek przeciwdepresyjny) oraz tyklopidynę (stosowaną w
  celu zmniejszenia ryzyka udaru). Leki te mogą spowodować zwiększenie stężenia escytalopramu we
  krwi;
− dziurawiec zwyczajny (Hypericum perforatum) – lek ziołowy stosowany w depresji;
− kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne (leki stosowane przeciwbólowo lub w celu
  rozrzedzenia krwi, zwane lekami przeciwzakrzepowymi - mogą zwiększyć tendencję do krwawień;
− warfarynę, dipyrydamol i fenprokumon (leki stosowane w celu rozrzedzenia krwi, zwane lekami
  przeciwzakrzepowymi). Lekarz może zlecić badanie czasu krzepnięcia krwi na początku i po przerwaniu
  stosowania leku Escipram w celu ustalenia, czy dawka leku przeciwzakrzepowego jest wciąż
  odpowiednio dobrana;
− meflokinę (stosowana w leczeniu malarii), bupropion (stosowany w leczeniu depresji) oraz tramadol
  (stosowany w silnych bólach) ze względu na możliwe ryzyko obniżenia progu drgawkowego;
− neuroleptyki (leki stosowane w leczeniu schizofrenii, psychozy) ze względu na możliwe
  ryzyko obniżenia progu drgawkowego, oraz leki przeciwdepresyjne;
− flekainid, propafenon i metoprolol (stosowane w chorobach układu krążenia), dezypraminę,
− klomipraminę i nortryptylinę (leki przeciwdepresyjne) oraz rysperydon, tiorydazynę i haloperydol leki
  przeciwpsychotyczne). Może być wymagana zmiana dawkowania leku Escipram;
− leki, które obniżają stężenie potasu lub magnezu we krwi, ponieważ może to prowadzić do
  zagrażających życiu zaburzeń rytmu serca.

Stosowanie leku Escipram z jedzeniem, piciem i alkoholem
Lek Escipram można przyjmować podczas posiłków lub niezależnie od posiłków (patrz punkt 3 „Jak
stosować lek Escipram”).
Jak w przypadku innych leków, nie jest zalecane jednoczesne przyjmowanie leku Escipram i spożywanie
alkoholu, choć nie wykazano interakcji (oddziaływania) leku Escipram z alkoholem.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Jeśli pacjentka stosuje lek Escipram w ostatnich 3 miesiącach ciąży, powinna zdawać sobie sprawę, że u
noworodka mogą wystąpić następujące objawy: trudności w oddychaniu, sina skóra, drgawki, wahania
ciepłoty ciała, trudności z przyjmowaniem pokarmu, wymioty, małe stężenie glukozy we krwi, sztywność
lub wiotkość mięśni, nasilone odruchy, drżenia, drżączka, drażliwość, letarg, ciągły płacz, senność i
trudności z zasypianiem. Jeśli u noworodka wystąpi jakikolwiek z tych objawów, należy natychmiast zgłosić
się do lekarza.

Należy upewnić się, że położna i (lub) lekarz wiedzą o przyjmowaniu leku Escipram przez pacjentkę. Jeśli w
czasie 3 ostatnich miesięcy ciąży pacjentka przyjmowała leki, takie jak Escipram, może zwiększyć się
ryzyko wystąpienia u dziecka ciężkiej choroby, zwanej przetrwałym nadciśnieniem płucnym noworodków
(PPHN), powodującej przyśpieszony oddech i sinienie skóry dziecka. Objawy te zazwyczaj występują w
pierwszej dobie życia dziecka. Jeśli tak się stanie, należy natychmiast skontaktować się z położną i (lub)
lekarzem.

Przyjmowanie leku Escipram pod koniec ciąży może zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z pochwy,
występującego krótko po porodzie, zwłaszcza jeśli w wywiadzie stwierdzono u pacjentki zaburzenia
krzepnięcia krwi. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Escipram, powinna poinformować o tym lekarza lub położną,
aby mogli udzielić pacjentce odpowiednich porad.

W okresie ciąży nie należy nagle przerywać stosowania leku Escipram.
Lek Escipram wydzielany jest do mleka ludzkiego. Jeśli pacjentka karmi piersią, nie powinna przyjmować
leku Escipram przed omówieniem z lekarzem zagrożeń i korzyści związanych z leczeniem.

W badaniach na zwierzętach wykazano, że cytalopram, lek działający jak escytalopram, wpływa, na jakość
nasienia. Teoretycznie może to mieć wpływ na płodność, jednak dotychczas nie zaobserwowano wpływu na
płodność u ludzi.

Należy poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem każdego leku.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn, dopóki nie stwierdzi się, jaki wpływ wywiera lek
Escipram na organizm.

Escipram zawiera sód
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabletce, co oznacza, że zasadniczo nie zawiera sodu.

3. Jak stosować lek Escipram

Lek Escipram należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy ponownie
skontaktować się lekarzem lub farmaceutą.

Dorośli
Depresja
Zwykle zalecana dawka leku Escipram wynosi 10 mg, przyjmowana w pojedynczej dawce dobowej. Lekarz
może zalecić dalsze zwiększanie dawki do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę.

Zaburzenie lękowe z napadami lęku
Dawka początkowa leku Escipram wynosi 5 mg raz na dobę w pierwszym tygodniu leczenia, następnie
dawkę zwiększa się do 10 mg na dobę. Dawka może być następnie zwiększana przez lekarza maksymalnie
do 20 mg na dobę.

Fobia społeczna
Zwykle zalecana dawka leku Escipram wynosi 10 mg, przyjmowana w pojedynczej dawce dobowej. Dawka
może następnie zostać zmniejszona przez lekarza do 5 mg na dobę lub zwiększona maksymalnie do 20 mg
na dobę, zależnie od reakcji pacjenta na lek.

Zaburzenia lękowe uogólnione
Zazwyczaj zalecana dawka to 10 mg leku Escipram raz na dobę. Dawka może zostać zwiększona przez
lekarza do maksymalnie 20 mg na dobę.

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne
Zwykle zalecana dawka leku Escipram wynosi 10 mg, przyjmowana w pojedynczej dawce dobowej. Dawka
może być zwiększana przez lekarza maksymalnie do 20 mg na dobę.

Dzieci i młodzież
Leku Escipram nie należy zwykle stosować u dzieci i młodzieży. Dodatkowe informacje zamieszczono w
punkcie 2 „Informacje ważne przed zastosowaniem leku Escipram”.

Lek Escipram można przyjmować podczas posiłków lub niezależnie od posiłków. Tabletki należy połykać,
popijając wodą. Nie należy ich rozgryzać, ponieważ są gorzkie w smaku.

W razie potrzeby tabletki można przełamać na dwie części, umieszczając tabletkę na płaskiej powierzchni
rowkiem do góry. Tabletki można następnie przełamać na pół, przyciskając każdy z końców w dół palcami
wskazującymi obu rąk.
Tabletkę można podzielić na równe dawki.

Osoby w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
Zalecana dawka początkowa leku Escipram to 5 mg, przyjmowana w pojedynczej dawce dobowej. Lekarz
może zwiększyć dawkę do 10 mg na dobę.

Czas trwania leczenia
Poprawa może nastąpić dopiero po upływie kilku tygodni leczenia. Przyjmowanie leku Escipram należy
kontynuować, nawet jeśli upłynie nieco czasu zanim nastąpi poprawa samopoczucia.

Nie wolno zmieniać dawkowania bez zasięgnięcia porady lekarza.

Lek Escipram należy stosować tak długo, jak to zaleci lekarz. Jeśli pacjent przerwie leczenie za wcześnie,
objawy mogą powrócić. Zaleca się zatem kontynuowanie leczenia przez co najmniej 6 miesięcy po
odzyskaniu dobrego samopoczucia.

Zażycie większej niż zalecana dawki leku Escipram
W przypadku zażycia większej niż przepisana dawki leku Escipram, należy natychmiast skontaktować się z
lekarzem lub zgłosić się do izby przyjęć najbliższego szpitala. Należy to uczynić nawet wtedy, gdy pacjent
nie odczuwa żadnych dolegliwości. Do objawów przedawkowania zalicza się zawroty głowy, drżenia,
pobudzenie, drgawki, śpiączkę, nudności, wymioty, zaburzenia rytmu serca, obniżenie ciśnienia krwi oraz
zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej. Na wizytę u lekarza lub w szpitalu należy zabrać opakowanie
leku Escipram.

Pominięcie zażycia leku Escipram
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki. Jeśli pacjent zapomniał
przyjąć dawkę i przypomniał sobie o tym przed zaśnięciem, powinien natychmiast przyjąć pominiętą dawkę.
Należy przyjąć kolejną dawkę następnego dnia o zwykłej porze. Jeśli pacjent przypomni sobie o pominięciu
dawki w nocy lub następnego dnia, powinien zrezygnować z pominiętej dawki i przyjąć następną dawkę o
zwykłej porze.

Przerwanie stosowania leczenia lekiem Escipram
Nie należy przerywać stosowania leku Escipram dopóki nie zaleci tego lekarz. Kiedy pacjent kończy
leczenie, zazwyczaj zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leku Escipram przez okres kilku tygodni.

Po przerwaniu stosowania leku Escipram, zwłaszcza jeśli jest ono nagłe, pacjent może odczuwać objawy
odstawienia. Objawy te są częste, a ryzyko ich większe, gdy lek Escipram był stosowany przez długi czas, w
dużych dawkach lub gdy dawkę zbyt szybko zmniejszono. U większości pacjentów objawy są łagodne i
ustępują samoistnie w ciągu dwóch tygodni. U niektórych pacjentów mogą być jednak bardziej nasilone lub
utrzymywać się dłużej (2-3 miesiące lub dłużej). W razie wystąpienia ciężkich objawów odstawienia po
przerwaniu stosowania leku Escipram, należy skontaktować się z lekarzem. Lekarz może zalecić powtórne
rozpoczęcie przyjmowania leku i wolniejsze jego odstawianie.

Do objawów odstawienia zalicza się zawroty głowy (niepewny chód, zaburzenia równowagi), uczucie
mrowienia, uczucie pieczenia oraz (rzadziej) wrażenie porażenia prądem elektrycznym, również w głowie,
zaburzenia snu (wyraziste sny, koszmary senne, bezsenność), uczucie niepokoju, ból głowy, mdłości
(nudności), pocenie się (w tym poty nocne), niepokój psychoruchowy lub pobudzenie, drżenia, uczucie
dezorientacji, chwiejność emocjonalną lub drażliwość, biegunkę (luźne stolce), zaburzenia widzenia,
trzepotanie serca lub kołatanie serca.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się do
lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek Escipram może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane zazwyczaj ustępują po paru tygodniach leczenia. Należy pamiętać, że niektóre z tych
działań mogą być również objawami choroby, i ustąpią wraz z poprawą samopoczucia.

W razie wystąpienia podczas leczenia jakiegokolwiek z poniższych objawów, należy niezwłocznie
skontaktować się z lekarzem lub udać się do szpitala:

Niezbyt często (mogą dotyczyć do 1 na 100 pacjentów):
− nietypowe krwawienia, w tym krwawienia z przewodu pokarmowego.

Rzadko (mogą dotyczyć do 1 na 1000 pacjentów):
− obrzęk skóry, języka, warg lub twarzy albo trudności w oddychaniu lub połykaniu (reakcja alergiczna)
− wysoka gorączka, pobudzenie, splątanie (dezorientacja), drżenia i gwałtowne skurcze mięśni, które mogą
   być objawami rzadkiego zaburzenia zwanego zespołem serotoninowym (patrz punkt 2).

Częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych):
− trudności w oddawaniu moczu
− napady drgawkowe, patrz również punkt „Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując lek
   Escipram”
− żółte zabarwienie skóry i białkówki oczu, będące objawem zaburzenia czynności wątroby/zapalenia
   wątroby
− przyspieszone, nieregularne bicie serca, omdlenia, co może być objawem zagrażającemu życiu stanu
   zwanego torsade de pointes
− myśli o zrobieniu sobie krzywdy lub myśli samobójcze (odnotowano przypadki myśli lub zachowań
   samobójczych podczas leczenia escytalopramem lub krótko po odstawieniu leczenia)
− ciężki krwotok z pochwy, występujący krótko po porodzie (krwotok poporodowy), (patrz punkt „Ciąża,
   karmienie piersią i wpływ na płodność”)

Dodatkowo informowano również o następujących działaniach niepożądanych:

Bardzo często (występujące u więcej niż 1 na 10 osób):
− nudności
− ból głowy

Często (występujące u 1 na 10 pacjentów):
− niedrożność nosa lub katar (zapalenie zatok)
− zmniejszenie lub zwiększenie łaknienia
− lęk, niepokój psychoruchowy, nietypowe sny, trudności w zasypianiu, senność, zawroty głowy,
  ziewanie, drżenia, uczucie kłucia w obrębie skóry
− biegunka, zaparcia, wymioty, suchość w jamie ustnej
− nasilone pocenie się
− bóle mięśni i stawów
− zaburzenia seksualne (opóźnienie wytrysku, zaburzenia wzwodu, osłabienie popędu płciowego oraz
  trudności w osiąganiu orgazmu u kobiet)
− uczucie zmęczenia, gorączka
− zwiększenie masy ciała

Niezbyt często (występujące u 1 na 100 pacjentów):
− pokrzywka, wysypka, świąd
− zgrzytanie zębami, pobudzenie, nerwowość, napad lęku, stany splątania (dezorientacji)
− zaburzenia snu, zaburzenia smaku, omdlenie
− rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia, dzwonienie w uszach (szumy uszne)
− wypadanie włosów
− krwawienie z pochwy
− zmniejszenie masy ciała
− szybkie bicia serca
− obrzęki kończyn górnych lub dolnych
− krwawienie z nosa

Rzadko (występuje u 1 na 1000 pacjentów):
− agresja, depersonalizacja (poczucie utraty własnej tożsamości), omamy
− wolne bicie serca

Częstość nieznana (częstość występowania nie może być określona na podstawie dostępnych
danych):
− zmniejszenie stężenia sodu we krwi (objawia się nudnościami i złym samopoczuciem z osłabieniem
   mięśni lub splątaniem)
− zawroty głowy po przyjęciu pozycji stojącej z powodu obniżenia ciśnienia tętniczego (niedociśnienie
   ortostatyczne)
− nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby (zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych
   we krwi)
− zaburzenia ruchowe (mimowolne ruchy mięśni)
− bolesny wzwód prącia (priapizm)
− krwawienia, w tym wybroczyny w skórze i błonach śluzowych oraz zmniejszenie liczby płytek krwi
   (małopłytkowość)
− nagły obrzęk skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy)
− zwiększenie ilości wydalanego moczu (niewłaściwe wydzielanie hormonu antydiuretycznego -
   wazopresyny)
− mlekotok u kobiet, które nie karmią piersią
− mania
− u pacjentów przyjmujących leki z tej grupy obserwowano zwiększone ryzyko złamań kości
− zaburzenia rytmu serca (tzw. „wydłużenie odstępu QT” obserwowane w badaniu EKG)

Ponadto znane są działania niepożądane leków o podobnym mechanizmie działania jak escytalopram
(substancja czynna leku Escipram). Są to:
− niepokój psychoruchowy (akatyzja)
− jadłowstręt (anoreksja)

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w
ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181 C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
e-mail: ndl@urpl.gov.pl
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Escipram

Lek ten należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie należy stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin
ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Escipram
− Substancją czynną jest escytalopram.
  Escipram, 5 mg: Każda tabletka zawiera 5 mg escytalopramu (Escitalopramum) w postaci
  szczawianu.
  Escipram, 10 mg: Każda tabletka zawiera 10 mg escytalopramu (Escitalopramum) w postaci
  szczawianu.
  Escipram, 15 mg: Każda tabletka zawiera 15 mg escytalopramu (Escitalopramum) w postaci
  szczawianu.
  Escipram, 20 mg: Każda tabletka zawiera 20 mg escytalopramu (Escitalopramum) w postaci
  szczawianu.

− Substancje pomocnicze

Tabletki zawierają:
Celuloza mikrokrystaliczna
Kroskarmeloza sodowa
Krzemionka koloidalna bezwodna
Magnezu stearynian

Otoczka:
Opadry White Y-1-7000
Hypromeloza 6cP
Tytanu dwutlenek (E171)
Makrogol 400

Jak wygląda lek Escipram i jak jest pakowany:
Escipram, 5 mg
Białe lub białawe, okrągłe (średnica około 5,1 mm), obustronnie wypukłe tabletki powlekane.
Escipram, 10 mg
Białe lub białawe, owalne (8,1 x 5,6 mm) tabletki powlekane z linią podziału z jednej strony.
Escipram, 15 mg
Białe lub białawe, owalne (10,4 x 5,6 mm) tabletki powlekane z linią podziału z jednej strony.
Escipram, 20 mg
Białe lub białawe, owalne (11,6 x 7,1 mm) tabletki powlekane z linią podziału z jednej strony.

Tabletki powlekane pakowane są blistry OPA/Aluminium/PVC/Aluminium.
7, 10, 14, 15, 20, 28, 30, 49, 50, 56, 60, 84, 90, 98, 100, 500 tabletek.

Nie wszystkie rodzaje opakowań muszą znajdować się w obrocie

Podmiot odpowiedzialny
G.L. Pharma GmbH
Schloßplatz 1
8502 Lannach
Austria

Wytwórcy
G.L. Pharma GmbH
Schloßplatz 1
8502 Lannach
Austria

HBM Pharma s.r.o.
Sklabinská 30
036 80 Martin
Słowacja

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowego przedstawiciela
podmiotu odpowiedzialnego:

G.L. PHARMA POLAND Sp. z o.o.
Al. Jana Pawła II 61/313
01-031 Warszawa, Polska

Tel: 022/ 636 52 23; 636 53 02
biuro@gl-pharma.pl

Ten produkt medyczny jest zarejestrowany w krajach członkowskich Unii Europejskiej pod
następującymi nazwami:
Austria: Escitalopram G.L. 5 /10/15/20 mg-Filmtabletten
Bułgaria: Escipram 10/20 mg
Czechy: Depresinal 10 mg potahované tablety
Węgry: Lanocipram 10/20 mg filmtabletta
Polska: Escipram (5 /10/15/20 tabletki powlekane)
Rumunia: Depresinal 10 comprimate filmate

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 16.06.2022