Abseamed roztw. do wstrz.(1000 j.m./0,5 ml) - 6 amp.-strzyk.

Leczenie preparatem należy rozpoczynać pod kontrolą lekarzy z doświadczeniem w leczeniu pacjentów z powyższymi wskazaniami. Przed rozpoczęciem leczenia epoetyną alfa i w przypadku podejmowania decyzji o zwiększeniu dawki należy ocenić wszystkie inne przyczyny niedokrwistości (niedobór żelaza, kwasu foliowego lub witaminy B₁₂, zatrucie glinem, zakażenie lub zapalenie, utrata krwi, hemoliza i zwłóknienie szpiku kostnego o różnej etiologii) i rozpocząć ich leczenie. W celu uzyskania optymalnej odpowiedzi na epoetynę alfa należy zapewnić odpowiednie zapasy żelaza w ustroju, a w razie potrzeby należy podać suplementację żelaza. Dorośli. Leczenie niedokrwistości objawowej u pacjentów dorosłych z przewlekłą niewydolnością nerek. Objawy i następstwa niedokrwistości mogą się różnić w zależności od wieku, płci oraz współistniejących stanów medycznych. Konieczna jest ocena przebiegu klinicznego i stanu danego pacjenta przez lekarza. Zalecany pożądany zakres stężenia hemoglobiny wynosi 10-12 g/dl (6,2-7,5 mmol/l). Preparat należy podawać w celu zwiększenia stężenia hemoglobiny do wartości nie większej niż 12 g/dl (7,5 mmol/l). Należy unikać wzrostu stężenia hemoglobiny o więcej niż 2 g/dl (1,25 mmol/l) na 4 tyg. Jeśli to nastąpi, należy odpowiednio dostosować dawkę w sposób opisany poniżej. Ze względu na różnice osobnicze czasami można obserwować stężenia hemoglobiny u poszczególnych pacjentów powyżej i poniżej pożądanego zakresu. Zmienności w stężeniu hemoglobiny należy przeciwdziałać poprzez dostosowywanie dawki z uwzględnieniem zakresu stężenia hemoglobiny 10-12 g/dl (6,2-7,5 mmol/l). Należy unikać utrzymującego się stężenia hemoglobiny powyżej 12 g/dl (7,5 mmol/l). Jeśli stężenie hemoglobiny wzrasta o więcej niż 2 g/dl (1,25 mmol/l) na miesiąc lub jeśli utrzymujące się stężenie hemoglobiny przekracza 12 g/dl (7,5 mmol/l), należy zmniejszyć dawkę preparatu o 25%. Jeśli stężenie hemoglobiny przekracza 13 g/dl (8,1 mmol/l), należy przerwać leczenie aż do zmniejszenia się do poziomu poniżej 12 g/dl (7,5 mmol/l) i następnie ponownie rozpocząć leczenie preparatem w dawce o 25% mniejszej od poprzednio stosowanej. Należy ściśle monitorować pacjentów w celu zapewnienia, że stosowana jest najmniejsza zatwierdzona skuteczna dawka preparatu do uzyskania odpowiedniej kontroli niedokrwiestości i objawów niedokrwistości, utrzymując jednocześnie stężenie hemoglobiny poniżej lub na poziomie 12 g/dl (7,45 mmol/l). Należy zachować ostrożność przy zwiększaniu dawki u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek. U pacjentów ze słabą odpowiedzią związaną ze stężeniem hemoglobiny na preparat należy rozważyć inne wyjaśnienia słabej odpowiedzi. Leczenie preparatem dzieli się na dwa etapy - fazę wyrównania i fazę podtrzymującą. Dorośli pacjenci poddawani hemodializie. U pacjentów poddawanych hemodializie, u których dostęp żylny jest łatwo dostępny, preferowane jest podawanie drogą dożylną. Faza wyrównania: dawka początkowa wynosi 50 j.m./kg, 3 razy w tyg; w razie potrzeby należy zwiększyć lub zmniejszyć dawkę o 25 j.m./kg (3 razy w tyg.) aż do uzyskania pożądanego zakresu stężenia hemoglobiny pomiędzy 10 g/dl i 12 g/dl (od 6,2 do 7,5 mmol/l) (należy to przeprowadzać w etapach co najmniej czterotygodniowych). Faza podtrzymująca: zalecana całkowita dawka tygodniowa wynosi 75-300 j.m./kg; należy odpowiednio dostosować dawkowanie w celu utrzymania stężeń hemoglobiny w wymaganym zakresie 10-12 g/dl (6,2-7,5 mmol/l); pacjenci z bardzo małym początkowym stężeniem hemoglobiny (< 6 g/dl lub < 3,75 mmol/l) mogą wymagać większych dawek podtrzymujących niż pacjenci z mniej zaawansowaną wyjściową niedokrwistością (>8 g/dl lub >5 mmol/l). Pacjenci dorośli z niewydolnością nerek niepoddawani uprzednio dializie. Jeżeli dostęp żylny nie jest łatwo dostępny, preparat można podawać podskórnie. Faza wyrównania: dawka początkowa 50 j.m./kg, 3 razy w tyg., następnie w razie konieczności zwiększanie dawkowania etapami o 25 j.m./kg (przy dawkowaniu 3 razy w tyg.), aż do osiągnięcia zamierzonego celu terapeutycznego (należy to przeprowadzać w etapach co najmniej czterotygodniowych). Faza podtrzymująca: można podawać preparat 3 razy w tyg., a w przypadku podawania podskórnego, raz w tygodniu lub raz na 2 tyg.; należy odpowiednio dostosować dawkowanie i odstępy w dawkowaniu w celu utrzymania stężeń hemoglobiny na wymaganym poziomie: hemoglobina 10-12 g/dl (6,2-7,5 mmol/l). Wydłużone odstępy w dawkowaniu mogą wymagać zwiększenia dawki; dawkowanie maksymalne nie powinno przekraczać 150 j.m./kg, 3 razy w tyg., 240 j.m./kg (do maksymalnie 20 000 j.m.) raz w tyg. lub 480 j.m./kg (do maksymalnie 40 000 j.m.) raz na 2 tyg. Dorośli pacjenci poddawani dializie otrzewnowej. Jeżeli dostęp żylny nie jest łatwo dostępny, preparat można podawać podskórnie. Faza wyrównania: dawka początkowa wynosi 50 j.m./kg, 2 razy w tyg. Faza podtrzymująca: zalecana dawka podtrzymująca wynosi 25-50 j.m./kg, 2 razy w tyg., podzielona na 2 równe wstrzyknięcia; należy odpowiednio dostosować dawkowanie w celu utrzymania stężeń hemoglobiny w wymaganym zakresie pomiędzy 10-12 g/dl (6,2-7,5 mmol/l). Leczenie pacjentów dorosłych z niedokrwistością wywołaną chemioterapią. Objawy i następstwa niedokrwistości mogą się różnić w zależności od wieku, płci oraz ogólnego obciążenia chorobą. Konieczna jest ocena przebiegu klinicznego i stanu danego pacjenta przez lekarza. Lek należy podawać pacjentom z niedokrwistością (np. stężenie hemoglobiny ≤10 g/dl (6,2 mmol/l)). Dawka początkowa wynosi 150 j.m./kg podskórnie, 3 razy w tyg. Alternatywnie, preparat można podać w dawce początkowej 450 j.m./kg podskórnie raz w tyg. Należy odpowiednio dostosować dawkowanie w celu utrzymania stężeń hemoglobiny w wymaganym zakresie 10-12 g/dl (6,2-7,5 mmol/l). Ze względu na różnice osobnicze czasami można obserwować stężenia hemoglobiny u poszczególnych pacjentów powyżej i poniżej pożądanego zakresu. Wahania stężenia hemoglobiny należy skorygować poprzez zmianę dawki, uwzględniając pożądany zakres stężenia hemoglobiny 10-12 g/dl (6,2 -7,5 mmol/l). Należy unikać długotrwałego stężenia hemoglobiny powyżej 12 g/dl (7,5 mmol/l). Niżej opisano wytyczne dotyczące odpowiedniego dostosowania dawki w sytuacji, gdy stężenia hemoglobiny przekraczają 12 g/dl (7,5 mmol/l). Jeśli po 4 tyg. leczenia stężenie hemoglobiny zwiększy się o co najmniej 1 g/dl (0,62 mmol/l) lub liczba retikulocytów zwiększy się o ≥40 000/μl względem wartości wyjściowych, należy utrzymać stosowanie dawki 150 j.m./kg 3 razy w tyg. lub dawki 450 j.m./kg raz w tyg. Jeśli stężenie hemoglobiny zwiększy się o mniej niż 1 g/dl (<0 ,62 mmol ) i liczba retikulocytów zwiększy się o mniej niż 40 000 l w stosunku do wartości wyjściowych, dawkę należy zwiększyć do 300 j.m. g 3 razy w tyg. Jeśli po kolejnych 4 tyg. leczenia dawką 300 j.m. g 3 razy w tyg. stężenie hemoglobiny zwiększy się o ≥1 g l (≥0,62 mmol ) lub liczba retikulocytów zwiększy się o ≥40 000 komórek l, należy utrzymać stosowanie dawki 300 j.m. g 3 razy w tyg. Jeśli stężenie hemoglobiny zwiększy się o <1 g l (<0,62 mmol ) i liczba retikulocytów zwiększy się o <40 000 komórek l względem wartości wyjściowych, wystąpienie odpowiedzi jest mało prawdopodobne i leczenie należy przerwać. Dostosowanie dawkowania w celu utrzymania stężenia hemoglobiny pomiędzy 10 g/dl i 12 g/dl (od 6,2 do 7,5 mmol/l). Jeśli stężenie hemoglobiny wzrasta o więcej niż 2 g/dl (1,25 mmol/l) na miesiąc lub jeśli stężenie hemoglobiny przekracza 12 g/dl (7,5 mmol/l), należy zmniejszyć dawkę preparatu o ok. 25 do 50%. Jeśli stężenie hemoglobiny przekracza 13 g/dl (8,1 mmol/l), należy przerwać leczenie aż do zmniejszenia się do poziomu poniżej 12 g/dl (7,5 mmol/l) i następnie ponownie rozpocząć leczenie preparatem w dawce o 25% mniejszej od poprzedniej dawki. Należy ściśle monitorować pacjentów, by zapewnić, że stosuje się najmniejszą zatwierdzoną dawkę czynnika stymulującego erytropoezę (ESA) do uzyskania odpowiedniego opanowania objawów niedokrwistości. Leczenie epoetyną alfa należy kontynuować przez miesiąc po zakończeniu chemioterapii. Leczenie pacjentów dorosłych przygotowywanych do zabiegu chirurgicznego w programie autologicznego przetoczenia krwi. Pacjenci z łagodną niedokrwistością (hematokryt 33-39%), wymagający przygotowania zapasu ≥4 jednostek krwi, powinni być leczeni preparatem w dawce 600 j.m./kg podawanym dożylnie 2 razy w tyg. przez 3 tyg. przed zabiegiem chirurgicznym. Preparat należy podawać po zakończeniu procedury pobrania krwi. Leczenie pacjentów dorosłych zakwalifikowanych do dużych operacji ortopedycznych w trybie planowym. Zalecane dawkowanie to 600 j.m./kg, podawane podskórnie co tydzień przez 3 tyg. (dni - 21, - 14 i - 7) przed operacją i w dniu operacji (dzień 0). Jeśli istnieją wskazania do skrócenia czasu przygotowania do operacji poniżej 3 tyg., preparat należy podawać podskórnie w dawce 300 j.m./kg raz na dobę przez 10 kolejnych dni przed operacją, w dniu operacji i przez 4 dni po operacji. Jeśli w okresie przedoperacyjnym stężenie hemoglobiny osiągnie wartość 15 g/dl (9,38 mmol/l) lub większą, podawanie preparatu należy przerwać i nie podawać kolejnych dawek. Leczenie dorosłych pacjentów z MDS o niskim lub pośrednim-1 ryzyku. Lek należy podawać pacjentom z niedokrwistością objawową (np. stężenie hemoglobiny ≤10 g/dl (6,2 mmol/l)). Zalecana dawka początkowa wynosi 450 j.m./kg (maksymalna dawka całkowita wynosi 40 000 j.m.) podskórnie co tydzień, przy czym odstępy między dawkami nie mogą być krótsze niż 5 dni. Należy odpowiednio dostosować dawkowanie w celu utrzymania stężeń hemoglobiny w zakresie docelowym pomiędzy 10 g/dl i 12 g/dl (od 6,2 do 7,5 mmol/l). Zaleca się przeprowadzenie oceny początkowej odpowiedzi erytroidalnej 8 do 12 tyg. po rozpoczęciu leczenia. Dawkę należy zwiększać lub zmniejszać każdorazowo o jeden poziom dawkowania. Etapy zwiększania lub zmniejszania dawki: 337,5 j.m./kg; 450 j.m./kg; 787,5 j.m./kg; 1050 j.m./kg. Należy unikać stężenia hemoglobiny powyżej 12 g/dl (7,5 mmol/l). Zwiększenie dawki: nie należy zwiększać dawki o więcej niż maksymalną wartość wynoszącą 1050 j.m./kg (całkowita dawka: 80 000 j.m.) na tydz. Jeśli po zmniejszeniu dawki u pacjenta nastąpi utrata odpowiedzi lub spadek stężenia hemoglobiny o ≥1 g/dl, należy zwiększyć dawkę o jeden poziom dawkowania. Między kolejnymi zwiększeniami dawki powinny minąć co najmniej 4 tyg. Wstrzymanie lub zmniejszenie dawki: podawanie epoetyny alfa należy wstrzymać, gdy stężenie hemoglobiny przekroczy 12 g/dl (7,5 mmol/l). Kiedy poziom hemoglobiny wyniesie <11 g l, można wznowić podawanie dawki na tym samym poziomie dawkowania lub o jeden poziom dawkowania niżej na podstawie oceny lekarza. W przypadku szybkiego wzrostu stężenia hemoglobiny (>2 g/dl przez 4 tyg.) należy rozważyć zmniejszenie dawki o jeden poziom dawkowania. Dzieci i młodzież. Leczenie niedokrwistości objawowej u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek poddawanych hemodializie. Objawy i następstwa niedokrwistości mogą się różnić w zależności od wieku, płci oraz współistniejących stanów medycznych. Konieczna jest ocena przebiegu klinicznego i stanu danego pacjenta przez lekarza. U dzieci i młodzieży zalecany zakres stężenia hemoglobiny wynosi 9,5-11 g/dl (5,9- 6,8 mmol/l). Preparat należy podawać w celu zwiększenia stężenia hemoglobiny do wartości nie większej niż 11 g/dl (6,8 mmol/l). Należy unikać wzrostu stężenia hemoglobiny o więcej niż 2 g/dl (1,25 mmol/l) na 4 tyg. Jeśli to nastąpi, należy odpowiednio dostosować dawkę w sposób opisany poniżej. Należy ściśle monitorować pacjentów w celu zapewnienia, że stosowana jest najmniejsza zatwierdzona dawka preparatu do uzyskania odpowiedniej kontroli niedokrwistości i objawów niedokrwistości. Leczenie preparatem dzieli się na dwa etapy - fazę wyrównania i fazę podtrzymującą. U dzieci i młodzieży poddawanych hemodializie, u których dostęp żylny jest łatwo dostępny, preferowane jest podawanie drogą dożylną. Faza wyrównania: dawka początkowa wynosi 50 j.m./kg podskórnie, 3 razy w tyg. W razie potrzeby należy zwiększyć lub zmniejszyć dawkę o 25 j.m./kg (3 razy w tyg.) aż do uzyskania pożądanego zakresu stężenia hemoglobiny 9,5-11 g/dl (5,9-6,8 mmol/l) (należy to przeprowadzać w etapach co najmniej czterotygodniowych). Faza podtrzymująca: należy odpowiednio dostosować dawkowanie w celu utrzymania stężeń hemoglobiny w wymaganym zakresie 9,5-11 g/dl (5,9-6,8 mmol/l); zwykle dzieci o mc. poniżej 30 kg wymagają większych dawek podtrzymujących niż dzieci o mc. powyżej 30 kg i dorośli; dzieci i młodzież o bardzo niskim początkowym stężeniu hemoglobiny (< 6,8 g/dl lub < 4,25 mmol/l) mogą wymagać większych dawek podtrzymujących niż pacjenci, u których początkowe stężenie hemoglobiny jest większe (> 6,8 g/dl lub > 4,25 mmol/l). Niedokrwistość u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek przed rozpoczęciem leczenia dializą lub poddawanych dializie otrzewnowej. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności epoetyny alfa u pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek i niedokrwistością przed rozpoczęciem leczenia dializą lub poddawanych dializie otrzewnowej. Brak zaleceń dotyczących dawkowania. Leczenie dzieci i młodzieży z niedokrwistością wywołaną chemioterapią; leczenie dzieci i młodzieży przygotowywanych do zabiegu chirurgicznego w programie autologicznego przetoczenia krwi; leczenie dzieci i młodzieży zakwalifikowanych do dużych operacji ortopedycznych w trybie planowym - nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności epoetyny alfa u dzieci i młodzieży w tych wskazaniach. Sposób podawania.Przed zastosowaniem należy pozostawić strzykawkę z preparatem aż do osiągnięcia temperatury pokojowej (zazwyczaj 15-30 min). Leczenie niedokrwistości objawowej u pacjentów dorosłych z przewlekłą niewydolnością nerek - u pacjentów, u których dostęp żylny jest rutynowo dostępny (pacjenci poddawani hemodializie), preferowane jest podawanie preparatu drogą dożylną; jeżeli dostęp żylny nie jest łatwo dostępny (pacjenci jeszcze nie poddawani dializie ani dializie otrzewnowej), preparat może być podawany we wstrzyknięciu podskórnym. Leczenie pacjentów dorosłych z niedokrwistością wywołaną chemioterapią - preparat należy podawać we wstrzyknięciu podskórnym. Leczenie pacjentów dorosłych przygotowywanych do zabiegu chirurgicznego w programie autologicznego przetoczenia krwi - preparat należy podawać dożylnie. Leczenie pacjentów dorosłych zakwalifikowanych do dużych operacji ortopedycznych w trybie planowym - preparat należy podawać we wstrzyknięciu podskórnym. Leczenie dorosłych pacjentów z MDS o niskim lub pośrednim-1 ryzyku - preparat należy podawać we wstrzyknięciu podskórnym. Leczenie niedokrwistości objawowej u dzieci i młodzieży z przewlekłą niewydolnością nerek poddawanych hemodializie - preparat należy podawać dożylnie. Podanie dożylne. Podawać przez co najmniej 1 do 5 min, w zależności od dawki całkowitej. U pacjentów poddawanych hemodializie lek można podać w szybkim wstrzyknięciu (bolusie) w trakcie sesji dializoterapii przez odpowiedni port żylny w linii dializacyjnej. Alternatywnie, wstrzyknięcie można wykonać na koniec sesji dializoterapii przez dren igły wprowadzonej do przetoki, a następnie wstrzyknąć 10 ml izotonicznego roztworu soli fizjologicznej w celu przepłukania drenu i zapewnienia zadowalającego wstrzyknięcia leku do krwiobiegu. Wolniejsze podanie jest preferowane u chorych, którzy reagują na leczenie wystąpieniem objawów grypopodobnych. Nie podawać preparatu w infuzji dożylnej lub w połączeniu z roztworami innych leków. Podanie podskórne. Zwykle podczas jednego wstrzyknięcia nie należy przekraczać maksymalnej objętości 1 ml. W przypadku większych objętości wstrzyknięcie należy wykonać w więcej niż jedno miejsce. Wstrzyknięcia należy wykonywać w kończyny lub przednią ścianę brzucha. W sytuacjach, w których lekarz określa, że pacjent lub opiekun może bezpiecznie i skutecznie samodzielnie podawać lek podskórnie, należy zapewnić instrukcję dotyczącą prawidłowego dawkowania i sposobu podawania. Pierścienie skalujące. Strzykawka ma pierścienie skalujące, które umożliwiają podanie części dawki. Niemniej jednak lek jest przeznaczony wyłącznie do jednorazowego użytku. Z każdej strzykawki można przyjąć tylko jedną dawkę.