Medicover
Spis treści:
Ścięgno Achillesa jest najczęściej uszkadzanym ścięgnem w organizmie (stanowi około 45% wszystkich urazów ścięgien). Występuje częściej niż uszkodzenia ścięgien ręki. U osób uprawiających rekreacyjnie sport stanowi około 4/5 wszystkich urazów ścięgnistych, szczególnie w dyscyplinach wymagających nagłych zwrotów i szybkich zmian prędkości, czyli m.in. w koszykówce, siatkówce, piłce nożnej. Ścięgno Achillesa jest również najsilniejszym ścięgnem w organizmie człowieka. W trakcie biegu siły rozciągające w ścięgnie dochodzą do 9000N. Jest strukturą umożliwiającą utrzymanie pozycji pionowej i przekazującą ogromny moment siły, dzięki czemu możemy np. biegać i skakać. Przenosi obciążanie z mięśnia trójgłowego na kość piętową, wprawiając w ruchu staw skokowy.
W zależności od literatury, urazowi Achillesa ulega około 13-20 osób na 100 tys. mieszkańców, czyli około 400 osób w roku dla miasta stołecznego Warszawy. Przeważnie uszkodzenie dotyka mężczyzn w wieku 35-45 lat. Wielu z nich można określić przydomkiem „Niedzielny Wojownik”. Są to panowie, którzy w przeszłości byli związani ze sportem zawodowo lub amatorsko i po latach przerwy pierwsze/drugie wyjście na boisko kończy się zerwaniem ścięgna.
Czy zawsze zerwany Achilles oznacza operację?
W zdecydowanej większości leczenie z wyboru uszkodzonego Achillesa to leczenie operacyjne. Natomiast Achillesa można również leczyć zachowawczo w specjalnym bucie i o kulach. Leczenie takie trwa dłużej, ale efekty leczenia są określane jako satysfakcjonujące w coraz większej ilości publikacji naukowych. Jeśli ktoś z czytelników doznałby urazu Achillesa w krajach skandynawskich czy Wielkiej Brytanii, najprawdopodobniej zostałby zakwalifikowany do leczenia nieoperacyjnego
Sposoby leczenia
Jak wspomniano, operacja to złoty standard w leczeniu urazów Achillesa. W latach dwudziestych XX wieku powstała metoda operacji szycia zerwanego Achillesa w sposób klasyczny. Polega ona na szerokim nacięciu skóry w miejscu uszkodzonego ścięgna i zeszyciu kikutów bok do boku za pomocą wzroku i wytrzymałych nici. Metoda ta daje dużą wytrzymałość na ponowne zerwanie, natomiast - niestety - ma też swoje wady. Dalsza część podudzia (1/3) to bardzo słabe miejsca do gojenia. Wg dostępnej literatury, nawet do 20% pacjentów po tego typu operacjach cierpi na zaburzenia gojenia rany, które potrafią doprowadzić do martwicy skóry oraz jej wypadnięcia, łącznie ze zszytym Achillesem! Dlatego też zespół Ma oraz Griffitha w 1978 jako pierwszy opracował technikę szycia małoinwazyjnego ścięgna Achillesa. Polega ona na wykonaniu małych nacięć po obu stronach ścięgna i przeszyciu bok do boku bez kontroli wzroku. Dzięki tej metodzie spadła diametralnie ilość infekcji od 0-6,7% (wg dostępnej literatury). Spowodowało to bardzo dużą popularyzację tej techniki. Od tamtej pory cały czas powstają nowe metody operacji małoinwazyjnych. Niestety, pojawiły się też nowe powikłania, jak uszkodzenia nerwu łydkowego oraz mniejsza odporność na ponowne zerwanie. Jak się okazało, bez wizualizacji ścięgna podczas szycia, tylko w 55% przypadków nici są prawidłowo przeszyte przez kikuty ścięgna.
Dlatego w naszej praktyce posiłkujemy się aparatem USG do szycia małoinwazyjnego. Pod kontrolą tego urządzenia jesteśmy w stanie bardzo dokładnie poprowadzić nici przez kikuty ścięgna oraz ominąć przechodzący w bliskim sąsiedztwie nerw łydkowy. Tak przeprowadzona operacja umożliwia również szybkie rozpoczęcie rehabilitacji. Dzięki dobrej współpracy z fizjoterapeutami, jesteśmy w stanie odstawić kule i unieruchomienie kończyny w postaci buta typu Walker średnio sześć do ośmiu tygodni od zabiegu. Powrót do sportu średnio zajmuje około 5-6 miesięcy od operacji.
Operatorzy
W Szpitalu Medicover operacje ścięgna Achillesa pod kontrolą USG wykonują doświadczeni operatorzy:
Skontaktuj się z nami aby poznać ofertę i dowiedzieć się więcej
Zadzwoń 500 900 900
lub wypełnij formularz - oddzwonimy do Ciebie
Szpital Medicover
Aleja Rzeczypospolitej 5
02-972 Warszawa
