Ubistesin roztw. do wstrz.(40 mg/ml+0,006 mg/ml) - 50 amp. 1,7 ml

Preparat do wstrzykiwań w obrębie błony śluzowej jamy ustnej. Zawsze należy stosować najmniejszą objętość płynu, która doprowadzi do wywołania skutecznego znieczulenia. Ubistesin. W ekstrakcjach zębów szczęki, przy znieczuleniu pojedynczego zęba, w większości przypadków wystarczy podanie 1,7 ml preparatu, przy czym można zrezygnować z bolesnego wstrzyknięcia od strony podniebienia. W przypadku mnogich ekstrakcji zębów sąsiadujących często możliwe jest zmniejszenie ilości roztworu do wstrzyknięć do 1-2 amp. W przypadku nacięcia lub zszywania tkanek podniebienia zaleca się wykonanie wstrzyknięcia podniebiennego 0,1 ml na wkłucie. W prostych ekstrakcjach zębów przedtrzonowych w żuchwie zwykle wystarczy wstrzyknięcie metodą nasiękową 1,7 ml na znieczulenie nasiękowe. W pojedynczych przypadkach niezbędne jest dodatkowe wstrzyknięcie 1-1,7 ml znieczulenia od strony policzkowej. W rzadkich przypadkach może okazać się niezbędne wykonanie wstrzyknięcia w okolicę otworu żuchwowego. Wstrzyknięcie przedsionkowe 0,5-1,7 ml przy odpowiednim zębie umożliwia opracowanie ubytków i oszlifowanie zębów filarowych. Przy ekstrakcjach zębów trzonowych w żuchwie wskazane jest wykonanie znieczulenia przewodowego. Jeśli preparat stosuje się u dzieci należy zmniejszyć ilość roztworu do wstrzyknięć odpowiednio do masy ciała dziecka. Ilość roztworu do wstrzykiwań podczas jednego leczenia nie powinna być większa niż 1,5 ml u dzieci o mc. 20-30 kg; zaś u dzieci o mc. 30-45 kg odpowiednio 2-5 ml. Ogólnie u dzieci o mc. ok. 20-30 kg wystarczy 0,25-1 ml roztworu; u dzieci o mc. 30-45 kg 0,5-2 ml roztworu. U dorosłych, zdrowych pacjentów maksymalna dawka substancji czynnej artykainy wynosi 7 mg/kg mc. (500 mg w przypadku pacjenta o mc. 70 kg); jest to ilość równoważna 12,5 ml preparatu. Maksymalna dawka wynosi 0,175 ml gotowego roztworu/kg mc. U dzieci wstrzykiwana ilość roztworu zależy od wieku i masy ciała dziecka oraz zasięgu zabiegu. Nie należy stosować dawki większej niż równoważna 5 mg artykainy/kg mc. W przypadku długotrwałych zabiegów i gdy istnieje ryzyko znacznego krwawienia w polu zabiegowym można również stosować Ubistesin Forte. Ubistesin forte. W ekstrakcjach zębów szczęki, przy znieczuleniu pojedynczego zęba, w większości przypadków wystarczy podanie 1,7 ml preparatu, przy czym można zrezygnować z bolesnego wstrzyknięcia od strony podniebienia. W przypadku mnogich ekstrakcji zębów sąsiadujących często możliwe jest zmniejszenie ilości roztworu do wstrzyknięć. W przypadku nacięcia lub zszywania tkanek podniebienia zaleca się wykonanie wstrzyknięcia podniebiennego 0,1 ml na wkłucie. W prostych ekstrakcjach zębów przedtrzonowych w żuchwie zwykle wystarczy wstrzyknięcie metodą nasiękową 1,7 ml na znieczulenie nasiękowe. W pojedynczych przypadkach niezbędne jest dodatkowe wstrzyknięcie 1-1,7 ml znieczulenia od strony policzkowej. W rzadkich przypadkach może okazać się niezbędne wykonanie wstrzyknięcia w okolicę otworu żuchwowego. Wstrzyknięcie przedsionkowe 0,5-1,7 ml przy odpowiednim zębie umożliwia opracowanie ubytków i oszlifowanie zębów filarowych. Przy ekstrakcjach zębów trzonowych w żuchwie wskazane jest wykonanie znieczulenia przewodowego. W przypadku wszystkich zabiegów chirurgicznych dawkę preparatu Ubistesin forte należy ustalać indywidualnie, zależnie od rodzaju i czasu trwania zabiegu oraz stanu pacjenta. Jeśli preparat stosuje się u dzieci należy zmniejszyć ilość roztworu do wstrzyknięć odpowiednio do masy ciała dziecka. Ilość roztworu do wstrzykiwań podczas jednego leczenia nie powinna być większa niż 1,5 ml u dzieci o mc. 20-30 kg, względnie 2,5 ml w ciągu 24 h; u dzieci o mc. 30-45 kg odpowiednio 2 ml, względnie 5 ml. Ogólnie u dzieci o mc. ok. 20-30 kg wystarczy 0,25-1 ml roztworu; u dzieci o mc. 30-45 kg 0,5-2 ml roztworu. U dorosłych, zdrowych pacjentów maksymalna dawka substancji czynnej artykainy wynosi 7 mg/kg mc. (500 mg w przypadku pacjenta o mc. 70 kg); jest to ilość równoważna 12,5 ml preparatu. U dzieci wstrzykiwana ilość roztworu zależy od wieku i masy ciała dziecka oraz zasięgu zabiegu. Nie należy stosować dawki większej niż równoważna 5 mg artykainy/kg mc. W przypadku krótkich zabiegów i gdy krwawienie w polu operacyjnym nie ma istotnego znaczenia można również stosować preparat Ubistesin. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku, u pacjentów w złym stanie ogólnym oraz z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby i nerek oraz u pacjentów z niektórymi istniejącymi chorobami (dławica piersiowa, stwardnienie tętnic) zaleca się podanie mniejszej dawki (minimalna ilość niezbędna do uzyskania znieczulenia o odpowiedniej głębokości). Sposób podania. Preparat do stosowania wyłącznie podczas znieczuleń stomatologicznych. Aby uniknąć przypadkowego podania do naczyń, zawsze ostrożnie przeprowadzać aspirację, przynajmniej w dwóch pozycjach (obrót igły o 180st.). Negatywny wynik aspiracji nie wyklucza możliwości niezamierzonego i niezauważonego wstrzyknięcia środka do naczyń. Szybkość wstrzyknięcia nie powinna przekraczać 0,5 ml w ciągu 15 s. tj. 1 amp./min. Po aspiracji powoli wstrzyknąć 0,1-0,2 ml. Pozostałą część środka podać nie wcześniej niż po 20-30 s. Otwartych ampułek nie stosować u innych pacjentów.

Znieczulenie miejscowe nasiękowe i przewodowe w stomatologii. Preparat Ubistesin zalecany jest głównie do zabiegów rutynowych w stomatologii, takich jak: pojedyncze i mnogie ekstrakcje zębów, opracowywanie ubytków twardych tkanek i szlifowanie zębów. Preparat Ubistesin forte jest szczególnie wskazany w przypadku zabiegów, które wymagają możliwie skutecznego znieczulenia jak i tzw. suchego pola operacyjnego, np.: operacje chirurgiczne w obrębie błony śluzowej i kości; zabiegi z miazgą zęba (amputacja i ekstyrpacja); ekstrakcje i trepanacje zębów z zapaleniem ozębnej i ekstrakcje zębów złamanych.

1. Co to jest lek Ubistesin i w jakim celu się go stosuje

Ubistesin zawiera jako substancje czynne chlorowodorek artykainy (działa miejscowo znieczulająco, znosi czucie
w określonym obszarze) oraz chlorowodorek epinefryny (zwęża naczynia krwionośne). Lek jest przeznaczony
do stosowania w stomatologii.

Znieczulenie miejscowe (nasiękowe i przewodowe) w stomatologii. Lek jest zalecany głównie do zabiegów
rutynowych w stomatologii, takich jak:
- pojedyncze i mnogie ekstrakcje zębów,
- opracowywanie ubytków twardych tkanek i szlifowanie zębów.2. ZANIM ZASTOSUJE SIĘ LEK UBISTESIN

Nie należy stosować leku Ubistesin:
- w przypadku nadwrażliwości (uczulenia) na substancje czynne lub substancje pomocnicze,
- u dzieci w wieku poniżej 4 lat.

Ze względu na zawartość artykainy (czynnika znieczulającego), leku Ubistesin nie wolno stosować w przypadkach:
- ustalonej nadwrażliwości na amidowe środki miejscowo znieczulające,
- ciężkiego zaburzenia przewodzenia impulsów nerwowych i układu przewodzącego serca,
- nagłego zaostrzenia niewydolności serca (ostra niewydolność serca),
- ciężkiego niedociśnienia,
- pacjentów ze stwierdzonym niedoborem aktywności cholinoesterazy osocza,
- skaz krwotocznych - szczególnie w przypadku znieczulenia przewodowego,
- wstrzyknięć do obszarów objętych procesem zapalnym.

Ze względu na zawartość epinefryny jako środka zwężające go naczynia, Ubistesinu nie wolno stosować
w przypadkach:

Chorób serca, takich jak:
- niestabilna dławica piersiowa,
- ostatnio przebyty zawał mięśnia sercowego,
- ostatnio przebyta operacja wszczepienia by-pasów tętnicy wieńcowej,
- opornych na leczenie zaburzeń rytmu serca, częstoskurczu napadowego lub utrwalonej niemiarowości
  o dużej częstości,
- nieleczonego lub niekontrolowanego ciężkiego nadciśnienia,
- nieleczonej lub niekontrolowanej zastoinowej niewydolności serca.

Jednoczesnego leczenia inhibitorami monoaminooksydazy (MAO) lub trójpierścieniowymi lekami
przeciwdepresyjnymi (patrz pkt. „Stosowanie innych leków”).

Ze względu na zawartość siarczynów, Ubistesinu nie wolno stosować w przypadkach:
- nadwrażliwości na siarczyny,
- ciężkiej astmy oskrzelowej.

Ubistesin może wywołać ostre reakcje alergiczne z objawami reakcji anafilaktycznej (np. skurcz oskrzeli).

Zachować szczególną ostrożność stosując lek Ubistesin:
Ubistesin stosować ze szczególną ostrożnością w przypadkach:
- znacznych zaburzeń czynności nerek,
- dławicy piersiowej,
- stwardnienia tętnic,
- znacznych zaburzeń krzepnięcia krwi (patrz pkt. „Stosowanie innych leków”),
- nadczynności tarczycy,
- jaskry z wąskim kątem,
- cukrzycy,
- chorób płuc - szczególnie astmy na tle alergicznym,
- guza chromochłonnego nadnerczy.

Przypadkowe wstrzyknięcie może spowodować drgawki, po których następuje depresja ośrodkowego układu
nerwowego lub zatrzymanie akcji serca i czynności układu oddechowego. Sprzęt do resuscytacji, tlen i leki
do reanimacji powinny być dostępne do natychmiastowego użycia.

Amidowe środki miejscowo znieczulające są metabolizowane również w wątrobie. Ubiestesin stosować ostrożnie
u pacjentów z chorobami wątroby. Pacjenci z poważnymi chorobami wątroby obarczeni są większym ryzykiem
przekroczenia toksycznego stężenia leku w osoczu.

Pacjenci z zaburzeniami czynności układu sercowo-naczyniowego mają zmniejszoną zdolność do wyrównywania
zmian czynnościowych związanych z przedłużeniem przewodzenia A-V, spowodowanego podaniem tych środków.

Pacjentom z zaburzeniami układu sercowo-naczyniowego produkt podawać ostrożnie.

Lek stosować ostrożnie u pacjentów z padaczką w wywiadzie.

Istnieje możliwość uzyskania pozytywnych wyników testów dopingowych przeprowadzanych u sportowców.

U pacjentów leczonych lekami przeciwzakrzepowymi (np. heparyna lub kwas acetylosalicylowy) istnieje ogólna
tendencja do występowania krwotoków. W takim przypadku nieuważne nakłucie naczynia podczas podawania
środka znieczulającego może prowadzić do ciężkiego krwawienia.

Unikać nieuważnego podania leku do naczyń.

W trakcie opracowywania ubytków lub zębów filarowych należy wziąć pod uwagę zmniejszony przepływ krwi
w miazdze w wyniku zastosowania epinefryny zawartej w środku miejscowo znieczulającym. W takim przypadku
istnieje ryzyko przeoczenia odsłoniętej miazgi.

U pacjentów w podeszłym wieku, ze względu na zwolnione procesy metaboliczne i mniejszą objętość dystrybucji,
stężenie Ubistesinu w osoczu może się zwiększyć. Ryzyko nagromadzenia Ubistesinu wzrasta szczególnie
w przypadku powtórnych aplikacji, np. po dodatkowym wstrzyknięciu. Podobne działanie może się pojawić
u pacjentów w złym stanie ogólnym oraz ciężkich zaburzeń czynności wątroby i nerek.

We wszystkich tego typu przypadkach zaleca się podanie mniejszej dawki (minimalna ilość niezbędna
do uzyskania znieczulenia o odpowiedniej głębokości).

U pacjentów z niektórymi istniejącymi chorobami (dławica piersiowa, stwardnienie tętnic) należy również
zmniejszyć dawkę.

Środki ostrożności:
W każdym przypadku, gdy stosuje się środek miejscowo znieczulający należy zapewnić sobie dostęp
do następujących leków i terapii:

- Leki przeciwdrgawkowe (stosowane do leczenia napadów drgawek, np. benzodiazepiny lub barbiturany),
  leki miorelaksacyjne (stosowane w celu zmniejszenia napięcia mięśni podległych woli), atropina
  i wazopresory (stosowane do leczenia niskiego ciśnienia krwi) lub adrenalina w przypadku ciężkiej reakcji
  alergicznej lub anafilaktycznej.
- Sprzęt do resuscytacji (szczególne źródło tlenu) ułatwiający w razie potr- zeby sztuczne oddychanie.
- Po każdym podaniu środka miejscowo znieczulającego należy dokładnie i stale monitorować oznaki
  prawidłowej czynności układu sercowo- naczyniowego i oddechowego (właściwa wentylacja) oraz stan
  świadomości pacjenta. Niepokój, lęk, szum (dzwonienie) w uszach, zawroty gł- owy, niewyraźne widzenie,
  drżenie (rytmiczny i naprzemienny ruch), depresja lub senność mogą być wczesnymi oznakami zatrucia
  ośrodkowego układu nerwowego.

Pacjenci przyjmujący fenotiazyny (środki stosowane do leczenia ciężkich zaburzeń psychicznych)
Fenotiazyny mogą zmniejszyć lub odwrócić działanie zwiększające ciśnienie tętnicze epinefryny.

Ogólnie, należy unikać jednoczesnego zastosowania tych dwóch leków. W sytuacjach, gdy niezbędne jest
jednoczesne leczenie, podstawą postępowania jest dokładne kontrolowanie pacjenta.

Pacjenci przyjmujący nieselektywne beta-adrenolityki (leki obniżające wysokie ciśnienie krwi)
Jednoczesne podawanie nieselektywnych beta-adrenolityków może prowadzić do wzrostu ciśnienia krwi
ze względu na zawartość epinefryny.

Ciąża
Przed zastosowaniem leku należy poradzić się lekarza.

W czasie ciąży stosować Ubistesin wyłącznie po rozważeniu ryzyka i korzyści wynikających z jego zastosowania.

Karmienie piersią
Przed zastosowaniem leku należy poradzić się lekarza.

Matki karmiące powinny wylać pierwszą porcję mleka wydzieloną po wykonaniu znieczulania lekami zawierającymi
artykainę.

Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Ponieważ pacjenci nie wykazywali zaburzeń zdolności kierowania pojazdami, jednak w każdym przypadku lekarz
powinien zdecydować indywidualnie, czy pacjent może kierować pojazdem silnikowym lub obsługiwać urządzenia
mechaniczne. Pacjent nie powinien opuszczać gabinetu w ciągu przynajmniej 30 minut
po wykonaniu znieczulenia.

Stosowanie innych leków
Należy poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, nawet tych, które wydawane
są bez recepty.
- Sympatomimetyczne działanie epinefryny może zostać wzmocnione przy jednoczesnym podaniu
  inhibitorów MAO lub trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych
- Epinefryna może hamować wydzielanie insuliny z trzustki i zmniejszyć działanie doustnych leków
  przeciwcukrzycowych.
- Ze względu na zawartość epinefryny, podanie Ubistesinu łącznie z nieselektywnymi betaadrenolitykami
  może spowodować wzrost ciśnienia krwi.
- Niektóre anestetyki podawane wziewnie, np. halotan mogą uwrażliwić serce na działanie amin
  katecholowych (np. adrenalina) i po podaniu Ubistesinu mogą spowodować zaburzenia rytmu serca.
- Pacjenci leczeni środkami przeciwzakrzepowymi mają zwiększoną tendencję do krwotoków.3. JAK STOSOWAĆ LEK UBISTESIN

W czasie podawania postępować zgodnie z poniższymi informacjami

Zawsze należy stosować najmniejszą objętość płynu, która doprowadzi do wywołania skutecznego znieczulenia.

W ekstrakcjach zębów szczęki, przy znieczuleniu pojedynczego zęba, w większości przypadków wystarczy podanie
1,7 ml Ubistesin, przy czym można zrezygnować z bolesnego wstrzyknięcia od strony podniebienia.

W przypadku mnogich ekstrakcji zębów sąsiadujących często możliwe jest zmniejszenie ilości roztworu
do wstrzyknięć do 1-2 ampułek.

W przypadku nacięcia lub zszywania tkanek podniebienia zaleca się wykonanie wstrzyknięcia podniebiennego
ca. 0,1 ml na wkłucie.

W prostych ekstrakcjach zębów przedtrzonowych w żuchwie zwykle wystarczy wstrzyknięcie 1,7 ml Ubistesin
na znieczulenie nasiękowe.

W pojedynczych przypadkach niezbędne jest dodatkowe wstrzyknięcie 1-1,7 ml znieczulenia od strony policzkowej.

W rzadkich przypadkach może okazać się niezbędne wykonanie wstrzyknięcia w okolicę otworu
żuchwowego.

Wstrzyknięcie przedsionkowe 0,5-1,7 ml Ubistesin przy odpowiednim zębie umożliwia opracowanie ubytków
i oszlifowanie zębów filarowych.

Przy leczeniu zębów trzonowych w żuchwie wskazane jest wykonanie znieczulenia przewodowego.

Jeśli lek stosuje się u dzieci należy zmniejszyć ilość roztworu do wstrzyknięć odpowiednio do masy ciała dziecka.

Ilość roztworu do wstrzyknięć podczas leczenia nie powinna być większa niż 1,5 ml u dzieci o masie ciała
20-30 kg, zaś u dzieci o masie ciała 30-45 kg odpowiednio 2-5 ml.

Ogólnie u dzieci o masie ciała 20-30 kg wystarczy 0,25-1 ml roztworu, u dzieci o masie ciała 30-45 kg 0,5-2 ml
roztworu. Ubistesinu nie wolno stosować u dzieci poniżej 4 lat.

Maksymalna zalecana dawka:

Dorośli:
W przypadku dorosłych, zdrowych pacjentów maksymalna dawka substancji czynnej artykainy wynosi 7 mg/kg masy
ciała (500 mg w przypadku pacjenta o masie ciała 70 kg). Jest to ilość równoważna 12,5 ml Ubistesin.
Maksymalna dawka wynosi 0,175 ml gotowego roztworu na kg masy ciała.

Dzieci:
Wstrzykiwana ilość roztworu zależy od wieku i masy ciała dziecka oraz zasięgu zabiegu. Nie należy stosować
dawki większej niż 5 mg artykainy/kg masy ciała.
W przypadku długotrwałych zabiegów i gdy istnieje ryzyko znacznego krwawienia w polu zabiegowym można
również stosować Ubistesin Forte.

Sposób stosowania
Do wstrzykiwań w obrębie błony śluzowej jamy ustnej

DO STOSOWANIA WYŁĄCZNIE PODCZAS ZNIECZULEŃ STOMATOLOGICZNYCH
Aby uniknąć przypadkowego podania do naczyń, zawsze ostrożnie przeprowadzać aspirację, przynajmniej
w dwóch pozycjach (obrót igły o 180°).

Negatywny wynik aspiracji nie wyklucza możliwości niezamierzonego i niezauważonego wstrzyknięcia środka
do naczyń.

Szybkość wstrzyknięcia nie powinna przekraczać 0.5 ml w ciągu 15 sekund, tj. 1 ampułka na minutę.

Stosując odpowiednią technikę znieczulenia można, w większości przypadków, uniknąć ciężkich reakcji
ogólnoustrojowych związanych z przypadkowym wstrzyknięciem do naczyń.

Po aspiracji powoli wstrzyknąć 0,1- 0,2 ml. Pozostałą część leku podać nie wcześniej, niż po 20-30 s.

Otwartych ampułek nie stosować u innych pacjentów. Wyrzucić pozostałości.

W przypadku zastosowania większej niż zalecana dawki leku
Działania niepożądane (wskazujące na bardzo wysokie stężenie środka miejscowo znieczulającego we krwi) mogą
pojawić się zarówno natychmiast (w wyniku przypadkowego podania do naczyń lub nienormalnych warunków
wchłaniania, np. w zmienionych zapalnie lub intensywnie unaczynionych tkankach), jak i później w wyniku
prawdziwego przedawkowania, spowodowanego wstrzyknięciem nadmiernej ilości roztworu środka znieczulającego;
występujących jako objawy ze strony centralnego układu nerwowego i (lub) objawy naczyniowe.

Objawy spowodowane zawartością artykainy:
Łagodne zaburzenia ze strony ośrodkowego układu nerwowego: metaliczny posmak, szum w uszach, zawroty
głowy, nudności, wymioty, niepokój, lęk, początkowy wzrost częstości oddechów.

Cięższe objawy: senność, dezorientacja, drżenie, drganie mięśni, drgawki toniczno - kloniczne, śpiączka
i porażenie układu oddechowego.

Ciężkie powikłania ze strony układu sercowo-naczyniowego, zmniejszenie ciśnienia krwi, zaburzenia
przewodzenia impulsów w sercu, bradykardia, zatrzymanie akcji układu sercowo-naczyniowego.

Objawy spowodowane zawartością epinefryny, zastosowanej jako środek zwężający naczynia:
Objawy ze strony układu sercowo-naczyniowego (krążenia), takie jak: odczucie ciepła, pocenie, kołatanie serca,
migrenopodobny ból głowy, wzrost ciśnienia krwi, dławica piersiowa, tachykardia (przyspieszona akcja serca),
tachyarytmia (nieregularność tętna z przyspieszoną akcją serca), zatrzymanie akcji układu sercowo-naczyniowego
(krążenia).

Zaburzenia obrazu klinicznego mogą być wynikiem jednoczesnego pojawienia się różnych powikłań i działań
niepożądanych.

Postępowanie
W przypadku wystąpienia działań niepożądanych należy zaprzestać podawania środka znieczulającego.

Wskazówki ogólne:
Diagnoza (oddychanie, krążenie, przytomność), podtrzymanie lub przywrócenie ważnych życiowo funkcji
oddychania i krążenia, podanie tlenu, dostęp do żył.

Wskazówki szczegółowe:
Nadciśnienie: unieść górną część ciała pacjenta, w razie potrzeby podać podjęzykowo nifedypinę.
Drgawki: chronić pacjenta przed możliwymi urazami, w razie potrzeby podać dożylnie diazepam.
Niedociśnienie: ułożyć pacjenta w pozycji leżącej unieść kończyny dolne, w razie konieczności
wykonać dożylny wlew roztworu elektrolitów, podać wazopresory (np. etylefrynę -
dożylnie).
Bradykardia: podać dożylnie atropinę.
Wstrząs anafilaktyczny: skontaktować się z lekarzem, w międzyczasie ułożyć pacjenta w odpowiedniej pozycji,
wykonać obfity wlew roztworu elektrolitów, w razie konieczności podać dożylnie
epinefrynę, kortyzon.
Zatrzymanie akcji serca: natychmiastowa resuscytacja (reanimacja) sercowo-płucna, należy skontaktować się
z lekarzem.

4. MOŻLIWE DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE

Jak każdy lek, lek Ubistesin może powodować działania niepożądane.

Ze względu na zawartość artykainy, po zastosowaniu Ubistesin mogą wystąpić następujące działania
niepożądane:

Zaburzenia ze strony układu sercowo-naczyniowego
Rzadkie (≥ 0,01%)
Zmniejszenie częstości akcji serca, niedociśnienie (niskie ciśnienie krwi).
Zmniejszenie ciśnienia krwi, zaburzenia przewodzenia impulsów w sercu, bradykardia (zwolnienie akcji serca),
asystolia (zatrzymanie serca), zatrzymanie akcji układu sercowo-naczyniowego (krążenia).

Powikłania ze strony ośrodkowego układu nerwowego
Rzadkie (≥ 0,01%)
Metaliczny posmak w ustach, szum w uszach, zawroty głowy, nudności (mdłości), wymioty, niepokój, lęk, ziewanie,
drżenie, nerwowość, oczopląs (rytmiczne ruchy gałek ocznych), słowotok (nadmierna gadatliwość), ból głowy,
wzrost częstości oddechów.
Parestezje (utrata czucia, palenie, mrowienie) wargi, języka lub obydwu. W przypadku wystąpienia senności,
dezorientacji, drżenia (rytmiczny i naprzemienny ruch), drgania mięśni, drgawek toniczno-klonicznych, śpiączki
i porażenia układu oddechowego (ciężkie zaburzenia oddychania), aby uniknąć pogorszenia stanu pacjenta
natychmiast zastosować postępowanie zapobiegawcze.

Zaburzenia ze strony układu oddechowego
Rzadkie (≥ 0,01%)
Zwiększenie (gwałtowne oddychanie), a następnie zmniejszenie częstości oddechów (zwolnione oddychanie),
które może prowadzić do bezdechu (zatrzymanie oddechu).

Reakcje alergiczne
Bardzo rzadkie (< 0.01%)
Nadwrażliwość na artykainę może objawiać się w postaci wysypki, obrzęku świądowego (swędzące opuchnięcie),
świądu (swędzenie), rumienia (zaczerwienienie skóry), nudności, biegunki, świszczącego oddechu, anafilaksji
(ostrej reakcji alergiczna, która w najcięższej ogólnoustrojowej postaci charakteryzuje się najcięższym przebiegiem
i zagraża życiu).

U pacjentów z opóźnioną nadwraźliwością na prylokainę zaobserwowano nadwraźliwość krzyżową na artykainę.

Ogólnie, po wystąpieniu nadwrażliwości na artykainę lub inne, amidowe środki miejscowo znieczulające,
zastosować środki na bazie estrów podczas następnych wizyt pacjenta. U pacjentów z niedającą objawów
klinicznych methemoglobinemią zastosowanie dużych dawek artykainy może wywołać methemoglobinemię.

Ze względu na zawartość epinefryny jako środka zwężającego naczynia mogą wystąpić następujące działania
niepożądane:

Zaburzenia ze strony układu sercowo-naczyniowego
Rzadkie (≥ 0,01%)
Nie można wykluczyć pojawienia się odczucia ciepła, pocenia, kołatania serca, migrenopodobnego bólu głowy,
wzrostu ciśnienia krwi, dławicy piersiowej (objawiająca się bólem w centralnej części klatki piersiowej), tachykardii
(przyspieszonej akcji serca), tachyarytmii (nieregularność tętna z przyspieszoną akcją serca), zatrzymania akcji
układu sercowo - naczyniowego (krążenia) oraz ostrego obrzęku tarczycy.

Ze względu na zawartość siarczynów, w bardzo rzadkich przypadkach mogą wystąpić następujące działania
niepożądane:

Reakcje alergiczne
Bardzo rzadkie (< 0,01%)
Reakcje alergiczne lub nadwrażliwość, szczególnie w przypadku astmy oskrzelowej, które objawiają się w postaci
wymiotów, biegunki, sapania, ostrego napadu astmy, przymglenie świadomości lub wstrząsu.

Ze względu na zawartość artykainy i epinefryny mogą wystąpić następujące działania niepożądane:

Zaburzenia ze strony układu nerwowego
Po 2 tygodniach od momentu zastosowania artykainy i (lub) adrenaliny opisano wystąpienie porażenia nerwu
twarzowego, które utrzymywało się nawet po 6 miesiącach.

Zaburzenia obrazu klinicznego mogą być wynikiem jednoczesnego pojawienia się różnych powikłań i działań
niepożądanych.

U niektórych pacjentów podczas stosowania leku Ubistesin mogą wystąpić inne działania niepożądane.

W przypadku zaobserwowania powyżej opisanych lub innych objawów niepożądanych, niewymienionych
w tej ulotce, należy poinformować o nich lekarza.

5. PRZECHOWYWANIE LEKU UBISTESIN

Lek Ubistesin należy przechowywać w temperaturze do 25°C. Chronić od światła.

Lek UBISTESIN należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.

Nie należy stosować leku UBISTESIN po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu.

6. INNE INFORMACJE

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do przedstawiciela podmiotu
odpowiedzialnego:

3M Poland Sp. z o.o.
al. Katowicka 117 Kajetany
05-830 Nadarzyn
tel: 48 22 7396082

DATA OPRACOWANIA ULOTKI 23.04.2008