Morphini sulfas WZF roztw. do wstrz.(20 mg/ml) - 10 amp. x 1 ml

Podskórnie, domięśniowo, dożylnie oraz doustnie. Dawkowanie należy ustalać indywidualnie. Dorośli. W ostrym bólu zwykle 10-15 mg (0,1-0,15 mg/kg mc.) podskórnie lub domięśniowo lub 2-8 mg dożylnie (z szybkością 2 mg/min), w razie potrzeby dawki można powtarzać co 4 h. W bólu przewlekłym 5-20 mg doustnie, podskórnie lub domięśniowo co 4 h. Pacjentom w podeszłym wieku zazwyczaj podaje się 1/2 dawki. Młodzież i dzieci. Nie zaleca się podawania morfiny doustnie. W przypadku stosowania morfiny u noworodków i małych dzieci, ze względu na ich małą masę ciała, należy zachować ostrożność, ponieważ te grupy pacjentów mogą być bardziej wrażliwe na opioidy. W przypadku stosowania leku u noworodków lub niemowląt zaleca się stałą obserwację. Podanie podskórne, domięśniowe: zwykle podskórnie lub domięśniowo 0,1-0,2 mg/kg mc. , w razie potrzeby co 4 h; nie przekraczać 15 mg na dawkę; u noworodków zalecana dawka to 0,1 mg/kg mc. podskórnie, w razie potrzeby co 4 do 6 h. Podanie dożylne. Ze względu na większe ryzyko występowania depresji oddechowej podczas zastosowania morfiny w postaci dożylnych infuzji ciągłych u dzieci zaleca się monitorowanie częstości tętna, oddechu i saturacji krwi. Noworodki przedwcześnie urodzone: 0,025 mg/kg mc. dożylnie w powolnej 30-minutowej infuzji. Kolejne dawki mogą być podawane w odstępach 8-godzinnych. U dzieci ze skrajnym wcześniactwem dawkę można powtarzać co 12 h, proponowana infuzja ciągła 0,01-0,02 mg/kg mc./h. Noworodki donoszone: 0,025-0,05 mg/kg mc. dożylnie co 6 h lub infuzja ciągła 0,01-0,03 mg/kg mc./h. Niemowlęta do 6 mż.: 0,05 mg/kg mc. dożylnie co 4-6 h lub infuzja ciągła 0,01-0,03 mg/kg mc./h. Niemowlęta >6 mż. do 12 mż.: 0,05-0,1 mg/kg mc. co 4 h lub infuzja ciągła 0,01-0,04 mg/kg mc./h. Dzieci >1 rż. i młodzież do 18 lat: 0,05-0,1 mg/kg mc. dożylnie co 2-4 h lub infuzja ciągła 0,01-0,04 mg/kg mc./h. Leczenie bólu kontrolowane przez pacjenta (PCA) można stosować u dzieci od 6 lat: wstrzyknięcia dożylne (bolusy) wynoszą od 0,015-0,02 mg/kg mc., po czym następuje okres bez możliwości wstrzyknięcia - czas blokady pompy wynosi od 10 do 15 min. Można podawać wlew dożylny od 0,005-0,02 mg/kg mc./h. Ponieważ dawka podawana dziecku <12 lat jest często oparta na jego masie ciała, zamieszczono poniższe wyliczenia, aby umożliwić sprawdzenie obliczonej dawki. Wyliczone dane dotyczą mocy 10 mg l; podczas użycia mocy 20 mg l należy dokonać przeliczenia. Dawka 0,05-0,1 mg g mc.: wiek (w przybliżeniu) 1 rok, mc. 10 kg, dawka 0,5-1 mg, objętość 0,05-0,1 ml; wiek 3 lata, mc. 15 kg, dawka 0,75-1,5 mg, objętość 0,075-0,15 ml; wiek 5 lat, 18 kg, dawka 0,9-1,8 mg, objętość 0,09-0,18 ml; wiek 7 lat, mc. 23 kg, dawka 1,15-2,3 mg, objętość 0,115-0,23 ml; wiek 10 lat, mc. 30 kg, dawka 1,5-3 mg, objętość 0,15-0,3 ml; wiek 12 lat, mc. 39 kg, dawka 1,95-3,9 kg, objętość 0,195-0,39 ml. Dawki i objętości dla dzieci muszą być obliczane, mierzone i dokładnie sprawdzane przez kompetentny personel medyczny, aby uniknąć błędów. Szczególną ostrożność należy zachować podczas pomiaru bardzo małych objętości. Po obliczeniu, dane zawarte powyżej należy wykorzystać do sprawdzenia, czy dawka i objętość są odpowiednie dla konkretnego wieku i wagi dziecka. Lek należy stosować systematycznie. Jeśli zachodzi taka potrzeba, lekarz może dokonać zmian w dawkowaniu. Szczególne grupy pacjentów. Podczas podawania morfiny pacjentom z zaburzeniami czynności wątroby zaleca się ostrożność. Zmniejszona dawka podtrzymująca może być konieczna w przypadku umiarkowanych do ciężkich zaburzeń czynności nerek. U dzieci stosować 75% dawki, jeśli klirens kreatyniny wynosi 10-50 ml/min/1,73 m² i 50%, jeśli wynosi <10 ml in ,73 m^{2. Cele leczenia i przerwanie leczenia. Przed rozpoczęciem leczenia morfiną należy uzgodnić z pacjentem strategię leczenia, w tym czas trwania i cele leczenia oraz plan zakończenia leczenia, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi leczenia bólu. W trakcie leczenia lekarz powinien często kontaktować się z pacjentem, aby ocenić konieczność kontynuowania leczenia, rozważyć przerwanie leczenia i w razie konieczności zmodyfikować dawkowanie. Jeśli nie jest już konieczne leczenie pacjenta preparatem, może być wskazane stopniowe zmniejszanie dawki w celu zapobieżenia wystąpieniu objawów odstawiennych. Jeśli nie udaje się odpowiednio kontrolować nasilenia bólu, należy rozważyć możliwość wystąpienia hiperalgezji, rozwoju tolerancji i postępu choroby podstawowej. Sposób podania. Podskórnie, domięśniowo lub dożylnie. Dorosłym pacjentom można zalecić rozcieńczenie zawartości ampułki wodą i zażycie doustne. Lek może być podawany bez rozcieńczenia lub po rozcieńczeniu w 0,9% roztworze NaCl do wstrzykiwań lub w wodzie do wstrzykiwań w stosunku 1:10.}