Lorazepam Orion tabl.(1 mg) - 25 szt.

Doustnie. Dorośli. Dawkowanie i czas leczenia należy określić indywidualnie dla każdego pacjenta. Należy zastosować najmniejszą skuteczną dawkę przez możliwie krótki okres; w razie potrzeby dawkę można zwiększyć. Nie zaleca się długotrwałego stosowania. Na ogół czas trwania leczenia nie powinien przekraczać 2-4 tyg., włączając stopniowe odstawienie leku. Czas trwania leczenia nie powinien być przedłużany przed określeniem potrzeby kontynuacji leczenia i nie powinien przekraczać maksymalnie 2-3 mies. Nie zaleca się przewlekłego stosowania, ponieważ niewiele wiadomo o długoterminowym bezpieczeństwie i skuteczności, a lorazepam może wywoływać uzależnienie. Lek należy odstawiać stopniowo, ponieważ ryzyko wystąpienia objawów odstawienia oraz objawów z odbicia wzrasta po nagłym odstawieniu. Stany lękowe: średnia dobowa dawka wynosi od 2 mg do 3 mg, w kilku dawkach podzielonych. Dawka dobowa może jednak wahać się od 1 mg do 7,5 mg. Największa dawka powinna być przyjmowana przed snem. Bezsenność w wyniku lęku lub przemijający stres sytuacyjny: pojedyncza dawka dobowa wynosi 1 do 2 mg i zwykle podawana jest przed snem. Szczególne grupy pacjentów. Nie określono bezpieczeństwa i skuteczności stosowania lorazepamu u dzieci. U pacjentów w podeszłym wieku oraz osłabionych zalecana dawka początkowa wynosi 1 mg na dobę w 2 dawkach podzielonych; dawkowanie powinno być starannie dostosowane do potrzeb i tolerancji pacjenta. Generalnie należy zmniejszyć dawkę lub wydłużyć odstęp między dawkami u starszych i osłabionych pacjentów, jak również u pacjentów z niewydolnością nerek lub wątroby, lub przewlekłą niewydolnością oddechową. Tacy pacjenci powinni być często kontrolowani, a dawki powinny zostać starannie dobrane na podstawie reakcji pacjenta. W przypadku pacjentów w podeszłym wieku oraz osłabionych zazwyczaj stosowana dawka powinna być zmniejszona o 50%, a dawkowanie należy dostosować do potrzeb i tolerancji pacjenta. Sposób podania. Tabletki powinny być przyjmowane z płynem, niezależnie od posiłków. Podawanie po posiłku może powodować opóźnienie wchłaniania leku.

Krótkotrwałe leczenie zaburzeń lękowych lub krótkotrwałe usuwanie lęku i niepokoju związanego z objawami depresji u dorosłych. Lek jest wskazany tylko wtedy, kiedy leczenie niefarmakologiczne okazało się nieskuteczne, a choroba jest ciężka, wyniszczająca lub powoduje nadmierny niepokój u pacjenta. Niepokój i napięcie związane ze stresem dnia codziennego z reguły nie wymagają stosowania leków przeciwlękowych.