Furosemidum Polpharma roztw. do wstrz.(20 mg/2 ml) - 50 amp.

Domięśniowo lub dożylnie. Dorośli. W obrzękach związanych z zastoinową niewydolnością krążenia, marskością wątroby i chorobami nerek: jednorazowo 20-40 mg, z szybkością nie większą niż 4 mg/min, w razie potrzeby dawkę 20 mg należy powtarzać co 2 h do uzyskania odpowiedniego efektu leczniczego (jeśli wskazane jest podanie większej dawki, lek podawać we wlewie dożylnym); w obrzęku płuc: początkowo 40 mg dożylnie, po 0,5 h można podać kolejną dawkę 40-80 mg. W przełomie nadciśnieniowym: u pacjentów z prawidłową czynnością nerek - 40-80 mg łącznie z innym lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze krwi; u pacjentów ze współistniejącym obrzękiem płuc lub ostrą niewydolnością nerek - 100-200 mg. W hiperkalcemii: dożylnie 80-100 mg co 2-12 h przez 24 h, łącznie z izotonicznym roztworem chlorku sodu; wskazane jest uzupełnianie niedoboru potasu związanego z leczeniem furosemidem. Maksymalna dawka dobowa furosemidu dla dorosłych wynosi 1500 mg. Furosemid w postaci iniekcji należy stosować krótkotrwale. Podanie domięśniowe ograniczyć do wyjątkowych sytuacji, gdy ani podanie doustne, ani dożylne nie może być wykonane; nie stosować do leczenia stanów ostrych. U pacjentów w podeszłym wieku furosemid jest wolniej eliminowany z organizmu, co może wymagać zmiany dawkowania. U niemowląt i dzieci: 0,5-1,5 mg/kg mc./dobę; maksymalna dawka dobowa, niezależnie od masy ciała dziecka, wynosi 20 mg. W ostrej i przewlekłej niewydolności nerek dawkę należy zwiększyć do 80-120 mg/dobę; u pacjentów z ciężką niewydolność nerek (przy stężeniu kreatyniny we krwi >5 mg/dl) nie przekraczać szybkości wlewu 2,5 mg/min.

Obrzęki związane z zastoinową niewydolnością krążenia, marskością wątroby i chorobami nerek, w tym obrzęk płuc, gdy wskazane jest zastosowanie leków moczopędnych o silnym i szybkim działaniu. Przełom nadciśnieniowy ze współistniejącym obrzękiem płuc lub niewydolnością nerek (furosemid można stosować z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi). Hiperkalcemia (furosemid stosowany jest łącznie z izotonicznym roztworem chlorku sodu w celu zwiększenia diurezy i eliminacji jonów wapniowych).

1. Co to jest lek Furosemidum Polpharma i w jakim celu się go stosuje

Furosemid jest silnie działającym lekiem moczopędnym.
Działanie przeciwnadciśnieniowe furosemidu jest spowodowane zmniejszeniem objętości krwi
krążącej. Furosemid zmniejsza także napięcie ścian naczyń krwionośnych.
Po dożylnym podaniu furosemidu, działanie moczopędne występuje w ciągu 5 minut po podaniu
i trwa około 2 godzin, maksimum działania występuje po 20-60 minutach.

Lek Furosemidum Polpharma wskazany jest w leczeniu:
- obrzęków związanych z zastoinową niewydolnością krążenia, z marskością wątroby
  i chorobami nerek, w tym obrzęku płuc, gdy wskazane jest zastosowanie leków moczopędnych
  o silnym i szybkim działaniu;
- ostrego hemodynamicznego obrzęku płuc - także związanego z przełomem nadciśnieniowym
  lub ostrą niewydolnością nerek;
  W przełomie nadciśnieniowym furosemid należy stosować w skojarzeniu z innymi szybko
  działającymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.
- zwiększonego stężenia jonów wapnia we krwi (hiperkalcemii);
  Furosemid stosowany jest łącznie z izotonicznym roztworem sodu chlorku w celu zwiększenia
  ilości moczu (diurezy) i zwiększenia wydalania jonów wapnia w moczu.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Furosemidum Polpharma

Kiedy nie stosować leku Furosemidum Polpharma
- jeśli pacjent ma uczulenie na furosemid, sulfonamidy lub którykolwiek z pozostałych
  składników tego leku (wymienionych w punkcie 6);
- jeśli u pacjenta występuje bezmocz lub niewydolność nerek przebiegająca z bezmoczem, nie
  reagujące na furosemid;
- jeśli pacjent ma hipowolemię (stan zmniejszonego wypełnienia naczyń układu krwionośnego)
  lub jest odwodniony;
- jeśli pacjent ma niewydolność nerek powstałą w wyniku zatrucia substancjami
  nefrotoksycznymi lub hepatotoksycznymi lub niewydolność nerek związaną ze śpiączką
  wątrobową;
- jeśli pacjent ma ciężką hipokaliemię i ciężką hiponatremię;
- jeśli pacjent jest w stanie przedśpiączkowym i stanie śpiączki związanej z encefalopatią
  wątrobową;
- jeśli pacjentka karmi piersią.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Furosemidum Polpharma należy omówić to z lekarzem.

Należy zachować szczególną ostrożność:
- jeśli pacjent ma przerost gruczołu krokowego lub inne zaburzenia objawiające się utrudnieniem
  oddawania moczu ze względu na zwiększone ryzyko wystąpienia gwałtownego zatrzymania
  moczu w czasie stosowania furosemidu;
- jeśli znacznie zmniejszy się objętość oddawanego moczu, należy wówczas odstawić lek
  i skontaktować się z lekarzem;
- jeśli pacjent ma marskość wątroby;
  Pacjenci z marskością wątroby powinni rozpoczynać leczenie furosemidem w szpitalu.
- jeśli pacjent ma ciężką niewydolność nerek lub przyjmuje jednocześnie furosemid i antybiotyki
  aminoglikozydowe, kwas etakrynowy lub inne leki, które mogą uszkadzać słuch, gdyż częściej
  występują zaburzenia objawiające się uczuciem dzwonienia w uszach, szumami usznymi,
  niedosłuchem;
  O wystąpieniu wymienionych lub podobnych objawów należy jak najszybciej poinformować
  lekarza.
- jeśli pacjent jest uczulony na sulfonamidy, gdyż mogą występować reakcje nadwrażliwości na
  furosemid;
  W czasie leczenia furosemidem mogą nasilić się objawy tocznia rumieniowatego.
- jeśli pacjent ma cukrzycę, gdyż podczas leczenia furosemidem może zwiększyć się stężenie
  glukozy we krwi;
  Pacjenci chorzy na cukrzycę powinni częściej oznaczać stężenie glukozy we krwi i (lub)
  w moczu.
- jeśli furosemid jest stosowany u noworodków, gdyż zwiększa ryzyko przetrwania przewodu
  tętniczego;
- jeśli pacjent jest osobą w podeszłym wieku, przyjmuje inne leki mogące powodować obniżenie
  ciśnienia krwi lub występują u niego inne stany chorobowe, które wiążą się z ryzykiem
  obniżenia ciśnienia krwi.

W czasie stosowania furosemidu może wystąpić odwodnienie i zaburzenia składu elektrolitów
w surowicy krwi. Konieczna jest częsta kontrola stężenia elektrolitów w surowicy krwi (szczególnie
potasu), kreatyniny, mocznika, parametrów równowagi kwasowo-zasadowej.

Ścisłe monitorowanie stanu zdrowia konieczne jest:
- u pacjentów z niedociśnieniem;
- u pacjentów narażonych na wyraźne spadki ciśnienia krwi;
- u pacjentów z dną moczanową;
- u pacjentów z zespołem wątrobowo-nerkowym;
- u pacjentów z hipoproteinemią na przykład powiązaną z zespołem nerczycowym (działanie
  furosemidu może być osłabione, a jego działanie ototoksyczne może ulec nasileniu);
  Wymagana jest ostrożność przy dostosowywaniu dawki.
- u wcześniaków (ze względu na możliwość wystąpienia wapnicy/kamicy nerkowej, czynność
  nerek należy monitorować i wykonać badanie ultrasonograficzne nerek).

Nadmierne odwodnienie może powodować zaburzenia czynności układu krążenia (np. omdlenie).
W leczeniu obrzęków zmniejszenie masy ciała pacjenta nie powinno być większe niż 1 kg na dobę.

Jeśli jest to wskazane, przed rozpoczęciem terapii należy wyrównać hipotensję i hipowolemię.

Nie jest wskazane podawanie furosemidu jako środka zwiększającego diurezę u pacjentów, będących
w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia nefropatii na skutek podania środków cieniujących w trakcie
badań radiologicznych.

Lek Furosemidum Polpharma a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio,
a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

- Leki moczopędne z innych grup farmakologicznych stosowane z furosemidem nasilają jego
  działanie moczopędne.
- Leki moczopędne oszczędzające potas podawane jednocześnie z furosemidem zmniejszają
  wydalanie potasu z moczem i zapobiegają hipokaliemii (zmniejszenie poziomu potasu).
  Niektóre zaburzenia elektrolitowe (np. hipokaliemia, hipomagnezemia) mogą zwiększać
  toksyczność niektórych leków (np. produktów naparstnicy i leków wywołujących zespół
  wydłużonego odcinka QT).
- Furosemid wydłuża czas trwania blokady nerwowo-mięśniowej, wywołanej przez leki
  blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe (np. tubokurarynę).
- Furosemid może zmniejszyć oddziaływanie amin katecholowych na mięśniówkę tętnic.
- Równoczesne podawanie z kortykosteroidami może wywołać zatrzymanie sodu.
- Kortykosteroidy działające ogólnoustrojowo, karbenoksolon, lukrecja, β2-sympatykomimetyki
  stosowane w dużych ilościach, długotrwałe stosowanie środków przeczyszczających,
  reboksetyna, kortykotropina i amfoterycyna B zwiększają ryzyko wystąpienia hipokaliemii.
- Furosemid zwiększa toksyczność litu podczas równoczesnego stosowania. Nie zaleca się
  łącznego stosowania tych leków. W razie konieczności takiego leczenia należy pacjenta
  hospitalizować i kontrolować stężenie litu w surowicy krwi.
- Furosemid zmniejsza siłę działania insuliny i doustnych leków przeciwcukrzycowych.
- Furosemid nasila działanie innych leków przeciwnadciśnieniowych, salicylanów, nasila
  ototoksyczne działanie antybiotyków aminoglikozydowych, cisplatyny i innych leków
  ototoksycznych.
- Po dodaniu inhibitorów ACE i antagonistów receptorów angiotensyny II do terapii furosemidem
  lub po zwiększeniu ich dawki obserwuje się wyraźne obniżenie ciśnienia krwi i pogorszenie
  czynności nerek. Dawka furosemidu powinna zostać zmniejszona lub lek powinien być
  odstawiony przynajmniej na trzy dni przed rozpoczęciem leczenia lub zwiększeniem podawanej
  dawki inhibitorów ACE i antagonistów receptorów angiotensyny II.
- Indometacyna oraz inne niesteroidowe leki przeciwzapalne mogą osłabić działanie moczopędne
  i przeciwnadciśnieniowe furosemidu. Równoczesne stosowanie tych leków zwiększa ryzyko
  wystąpienia ostrej niewydolności nerek.
- Fenytoina i jej pochodne stosowane przez dłuższy czas osłabiają działanie moczopędne
  furosemidu.
- Podczas równoczesnego stosowania furosemidu z antybiotykami, które działają nefrotoksycznie
  (działanie toksyczne na nerki), zwiększa się ich nefrotoksyczność.
- Jednoczesne stosowanie z karbamazepiną lub aminoglutemidem może zwiększać ryzyko
  hiponatremii (zmniejszenie poziomu sodu).
- Probenecyd, metrotreksat i inne leki, które jak furosemid są w znacznym stopniu wydalane
  przez kanaliki nerkowe, mogą zmniejszać działanie furosemidu. Z drugiej strony furosemid
  może zmniejszać wydalanie kanalikowe tych leków. Stosowanie dużych dawek (zarówno
  furosemidu, jak i innych leków) może prowadzić do zwiększenia stężenia w surowicy i ryzyka
  wystąpienia działań niepożądanych przypisanych furosemidowi lub innym równocześnie
  stosowanym lekom.
- Doustne podanie furosemidu i sukralfatu należy rozdzielić co najmniej dwugodzinną przerwą,
  gdyż sukralfat zmniejsza wchłanianie furosemidu z przewodu pokarmowego przez co zmniejsza
  efekt jego działania.
- Przy równoczesnym stosowaniu z rysperydonem należy zachować ostrożność i ocenić stosunek
  korzyści do ryzyka, ze względu na wzrost śmiertelności.
- U pacjentów otrzymujących równocześnie z furosemidem wysokie dawki niektórych
  cefalosporyn może wystąpić upośledzenie czynności nerek.
- Równoczesne podawanie cyklosporyny i furosemidu niesie ze sobą ryzyko wystąpienia dny
  moczanowej.
- Podczas łącznego stosowania furosemidu w postaci iniekcji i roztworów o obniżonym pH
  (np. roztworów glukozy) może wystąpić wytrącenie się furosemidu.
- Leku nie należy mieszać w strzykawce z innymi lekami.

Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża
Furosemid może być stosowany w okresie ciąży, wyłącznie w krótkotrwałej terapii, jeśli korzyści
wynikające z leczenia matki przewyższają ryzyko uszkodzenia płodu.
Stosowanie furosemidu podczas ciąży wymaga monitorowania płodu.

Karmienie piersią
Stosowanie furosemidu w okresie karmienia piersią jest przeciwwskazane.
Furosemid przenika do mleka matki i może zatrzymać laktację.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Niektóre działania niepożądane występujące u pacjentów przyjmujących furosemid, takie jak zawroty
głowy, uczucie nadmiernej senności, niewyraźne widzenie, mogą w niewielkim lub umiarkowanym
stopniu zaburzać sprawność psychofizyczną. W razie wątpliwości należy poradzić się lekarza.

Lek zawiera sód
Lek zawiera 3,83 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w 1 ml roztworu. 2 ml roztworu
(jedna ampułka) zawiera 7,66 mg sodu, co odpowiada 0,38% maksymalnej zalecanej dobowej dawki
sodu w diecie u osób dorosłych.
Lek może być rozcieńczany. Zawartość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika, powinna być brana pod
uwagę w obliczeniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu leku. W celu
uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do
rozcieńczenia leku, należy zapoznać się z ulotką stosowanego rozcieńczalnika. U pacjentów ze
zmniejszoną czynnością nerek i u pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie należy
uwzględnić zawartość sodu w leku gotowym do podania.

3. Jak stosować lek Furosemidum Polpharma

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić
się do lekarza.

Dawkę lekarz ustala indywidualnie dla każdego pacjenta.

Szczegółowe dawkowanie oraz sposób stosowania i przygotowywania leku do podawania
zamieszczono na końcu ulotki, w punkcie „Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego
personelu medycznego”.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Furosemidum Polpharma
Jeśli pacjent przypuszcza, że otrzymał zbyt dużą dawkę leku, należy poinformować o tym lekarza.
Objawy podania zbyt dużej dawki leku zależą przede wszystkim od zakresu i skutków utraty
elektrolitów i płynów np. hipowolemii (stan zmniejszonego wypełnienia naczyń układu
krwionośnego), odwodnienia, zagęszczenia krwi, zaburzeń rytmu serca spowodowanych nadmiernym
działaniem moczopędnym. Obserwuje się ciężkie niedociśnienie (prowadzące do wstrząsu), ostrą
niewydolność nerek, zakrzepicę, drgawki, porażenia wiotkie, apatię i zmęczenie.
Leczenie ma na celu uzupełnienie płynów i korygowanie zaburzeń elektrolitowych. Jednocześnie
lekarz zaleci dokładne monitorowanie stanu zdrowia pacjenta.

Pominięcie zastosowania leku Furosemidum Polpharma
Jeśli pacjent przypuszcza, że pominięto podanie dawki leku, należy jak najszybciej powiedzieć o tym
lekarzowi.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza lub pielęgniarki.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Furosemid jest na ogół dobrze tolerowany. Działania niepożądane mają zwykle umiarkowane
nasilenie, najczęściej przemijają bez leczenia i tylko sporadycznie są przyczyną odstawienia leku.

Furosemid może powodować wystąpienie następujących działań niepożądanych:
- niedokrwistość hemolityczna, trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi),
  niedokrwistość, niedokrwistość aplastyczna, leukopenia (zmniejszenie liczby białych krwinek),
  agranulocytoza (zmniejszenie liczby neutrofili), eozynofilia (zmniejszenie liczby eozynofili);
- zahamowanie czynności szpiku kostnego, należy wówczas zaprzestać podawania leku;
- wysypka, nadwrażliwość na światło, zapalenie naczyń, gorączka, śródmiąższowe zapalenie
  nerek, wstrząs;
  W przypadku wystąpienia wyżej wymienionych reakcji podawanie furosemidu powinno zostać
  przerwane.
- ciężkie reakcje anafilaktyczne lub anafilaktoidalne;
- brak łaknienia, odwodnienie znacznego stopnia, hiperglikemia;
- uczucie niepokoju;
- bóle głowy, zawroty głowy, parestezje (czucie opaczne);
- zaburzenia słuchu i szumy uszne, chociaż zwykle przemijające, mogą pojawić się rzadko,
  zwykle u pacjentów z niewydolnością nerek, hipoproteinemią (na przykład w zespole
  nerczycowym) i (lub) kiedy furosemid został podany dożylnie zbyt szybko;
- niedociśnienie ortostatyczne nasilone przez alkohol, barbiturany lub narkotyczne leki
  przeciwbólowe;
- kurczowe bóle brzucha, biegunka, zaparcia, podrażnienie żołądka, nudności, wymioty,
  sporadycznie w czasie długotrwałego stosowania - ostre zapalenie trzustki;
- żółtaczka, cholestaza wewnątrzwątrobowa (zastój żółci);
- U pacjentów z uszkodzeniem komórek wątrobowych może wystąpić encefalopatia wątrobowa.
- złuszczające zapalenie skóry, plamica, rumień wielopostaciowy, pemfigoid pęcherzowy,
  pokrzywka, wysypka, świąd, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna
  naskórka;
- częstomocz;
- U wcześniaków obserwowano wapnicę nerek/kamicę nerkową.
- Zwiększenie produkcji moczu może powodować lub nasilać dolegliwości u pacjentów
  z utrudnionym odpływem moczu. Tak więc u pacjentów cierpiących na zaburzenia opróżniania
  pęcherza moczowego, przerost gruczołu krokowego lub zwężenie cewki moczowej może
  wystąpić ostre zatrzymanie moczu z możliwością pojawienia się wtórnych powikłań.
- uczucie osłabienia, gorączka;
- po podaniu domięśniowym - ból w miejscu podania.

Działania niepożądane występujące niezbyt często (u mniej niż 1 na 100 pacjentów):
- głuchota, czasami nieodwracalna.

Działania niepożądane o nieznanej częstości (częstość nie może być określona na podstawie
dostępnych danych):
- ostra uogólniona krostkowica (ostra gorączkowa wysypka polekowa - AGEP, ang. acute
  generalised exanthematous pustulosis);
- zawroty głowy, omdlenia i utrata świadomości (na skutek niedociśnienia objawowego).

Podobnie jak inne leki moczopędne, furosemid podczas długotrwałego stosowania, może zaburzać
bilans elektrolitów i wody. Furosemid powoduje zwiększone wydalanie sodu i chlorków, a tym
samym wody. Ponadto podczas terapii furosemidem wzrasta wydalanie pozostałych elektrolitów
(w szczególności potasu, wapnia i magnezu). Objawy zaburzenia poziomu elektrolitów i zasadowica
metaboliczna mogą rozwinąć się w postaci stopniowo narastającego deficytu elektrolitów lub (na
przykład, gdy podawane są wyższe dawki furosemidu pacjentom z prawidłową funkcją nerek) ostrej
i ciężkiej utraty elektrolitów. Objawami towarzyszącymi niedoborowi elektrolitów są zwiększone
pragnienie, ból głowy, niedociśnienie, splątanie, skurcze mięśni, tężyczka, osłabienie mięśni,
zaburzenia rytmu serca i zaburzenia żołądkowo-jelitowe.
Podczas leczenia furosemidem może nasilić się istniejąca wcześniej alkaloza metaboliczna (na
przykład w niewyrównanej marskości wątroby).

Działanie moczopędne furosemidu może prowadzić lub przyczynić się do hipowolemii i odwodnienia,
szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku. Znaczna utrata płynów może doprowadzić do
zagęszczenia krwi z możliwością wystąpienia zakrzepicy.

Furosemid podawany wcześniakom w pierwszych tygodniach życia może zwiększać utrzymywanie
się przetrwałego przewodu tętniczego.

Badania diagnostyczne
Glikozuria, wzrost stężenia aminotransferaz wątrobowych, może zmniejszyć się stężenie wapnia
w surowicy, w bardzo rzadkich przypadkach obserwowano tężyczkę.

Podczas terapii furosemidem może wzrosnąć stężenie cholesterolu i trójglicerydów w surowicy. Po
długotrwałej terapii furosemidem ich poziom wróci do normy w ciągu sześciu miesięcy.

Podanie furosemidu może obniżyć tolerancję glukozy. U pacjentów z cukrzycą może to prowadzić do
zaburzeń metabolicznych, a także mogą ujawnić się objawy cukrzycy utajonej.

Tak jak w przypadku innych diuretyków, podawanie furosemidu może prowadzić do przemijającego
wzrostu stężenia kreatyniny oraz mocznika we krwi. Może wzrosnąć stężenie kwasu moczowego
w surowicy i wystąpić atak dny moczanowej.
W przypadku zaobserwowania następujących objawów: gorączka, wysypka na skórze, osłabienie,
zawroty głowy, senność, niewyraźne widzenie, należy odstawić lek Furosemidum Polpharma
i natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Furosemidum Polpharma

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Przechowywać w temperaturze poniżej 25ºC. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu.

Nie stosować tego lekupo upływieterminu ważnościzamieszczonego na opakowaniu.Termin
ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Zapis na opakowaniu po skrócie EXP oznacza termin ważności, a po skrócie Lot oznacza numer serii.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Furosemidum Polpharma
- Substancją czynną leku jest furosemid.
  Każda ampułka (2 ml roztworu) zawiera 20 mg furosemidu.
- Pozostałe składniki to: sodu wodorotlenek, disodu wersenian, sodu chlorek, woda do
  wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Furosemidum Polpharma i co zawiera opakowanie
Przezroczysty, bezbarwny roztwór do wstrzykiwań dożylnych lub domięśniowych w ampułkach ze
szkła oranżowego. Opakowanie zawiera 5 lub 50 ampułek po 2 ml.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA S.A.
ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański
tel. + 48 22 364 61 01

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

Furosemidum Polpharma, 10 mg/ml (20 mg/2 ml), roztwór do wstrzykiwań
Furosemidum

Informacja dotycząca pacjentów na diecie ubogosodowej oraz ze zmniejszoną czynnością nerek
Lek zawiera 3,83 mg sodu w 1 ml roztworu. 2 ml roztworu (jedna ampułka) zawiera 7,66 mg sodu, co
odpowiada 0,38% zalecanej przez WHO maksymalnej 2 g dobowej dawki sodu u osób dorosłych.
Lek może być rozcieńczany. Zawartość sodu pochodzącego z rozcieńczalnika, powinna być brana pod
uwagę w obliczeniu całkowitej zawartości sodu w przygotowanym rozcieńczeniu leku. W celu
uzyskania dokładnej informacji dotyczącej zawartości sodu w roztworze wykorzystanym do
rozcieńczenia leku, należy zapoznać się z ulotką lub charakterystyką stosowanego rozcieńczalnika.
U pacjentów ze zmniejszoną czynnością nerek i pacjentów kontrolujących zawartość sodu w diecie
należy uwzględnić zawartość sodu w leku gotowym do podania.

Lek Furosemidum Polpharma należy podawać w powolnym wstrzyknięciu dożylnym, wlewie
dożylnym (z szybkością nie większą niż 4 mg na minutę) lub wstrzyknięciu domięśniowym.
Podanie domięśniowe furosemidu należy ograniczyć do wyjątkowych sytuacji, gdy ani podanie
doustne, ani dożylne nie może być wykonane. Należy pamiętać, że podanie domięśniowe nie jest
zalecane w leczeniu ostrych stanów, takich jak obrzęk płuc.

Lek stosować bezpośrednio po otwarciu ampułki.
Nie stosować leku, jeżeli roztwór zmienił barwę lub pojawiło się zanieczyszczenie widoczne okiem
nieuzbrojonym.

Stosowanie u dorosłych

Obrzęki związane z zastoinową niewydolnością krążenia, z marskością wątroby i chorobami
nerek:
20-40 mg furosemidu (1-2 ampułki) jednorazowo dożylnie lub domięśniowo z szybkością nie większą
niż 4 mg/minutę. W zależności od potrzeby, kolejną taką dawkę 20 mg leku można podawać co
2 godziny, aż do uzyskania odpowiedniego efektu leczenia. Jeśli wskazane jest podanie większej
dawki, należy lek podawać w formie wlewu dożylnego.
Maksymalna zalecana dawka dobowa furosemidu podawanego dożylnie dorosłym wynosi 1500 mg.
Furosemid w postaci wstrzyknięć należy stosować przez krótki czas.
Podczas stosowania furosemidu w dużych dawkach lub przez dłuższy czas, konieczna jest częsta
kontrola stężenia elektrolitów w surowicy, równowagi kwasowo-zasadowej oraz stężenia kreatyniny
i mocznika w surowicy.

Obrzęk płuc
Dawka początkowa wynosi zwykle 40 mg (2 ampułki) furosemidu dożylnie. W razie potrzeby po
upływie pół godziny można podać dawkę 40-80 mg.

Przełom nadciśnieniowy
U pacjentów z prawidłową czynnością nerek dawka początkowa wynosi zwykle 40-80 mg (2 do
4 ampułek) dożylnie łącznie z innymi szybko działającymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.
U pacjentów ze współistniejącym obrzękiem płuc lub ostrą niewydolnością nerek, 100-200 mg (5 do
10 ampułek) furosemidu.

Hiperkalcemia
Dożylnie 80-100 mg (4 do 5 ampułek) w odstępach co 2-12 godzin przez 24 godziny, łącznie
z izotonicznym roztworem sodu chlorku. Po zakończeniu leczenia hiperkalcemii może wystąpić
spowodowana podawaniem furosemidu hipokaliemia, którą należy usunąć.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku
U pacjentów w wieku podeszłym furosemid jest wolniej eliminowany z organizmu, co może wymagać
zmniejszenia dawek.

Stosowanie u niemowląt i dzieci
U niemowląt i dzieci furosemid stosuje się w dawce 0,5-1,5 mg/kg mc. na dobę. Maksymalna dawka
dobowa wynosi 20 mg niezależnie od masy ciała dziecka.

Stosowanie w ostrej i przewlekłej niewydolności nerek
W tych stanach zwykle podaje się 80-120 mg (4 do 6 ampułek) na dobę.
U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (stężenie kreatyniny w surowicy >5 mg/dl) zaleca się, aby
szybkość wlewu nie przekraczała 2,5 mg na minutę.