Egoropal zaw. do wstrz. o przedł. uwalnianiu(75 mg) - amp.-strzyk. + 2 igły

Domięśniowo: leczenie należy rozpocząć od dawki 150 mg w 1. dniu leczenia i 100 mg tydzień później (8. dzień). W obu przypadkach lek należy podawać do mięśnia naramiennego, aby szybko uzyskać stężenie terapeutyczne. Trzecią dawkę należy podać miesiąc po podaniu drugiej dawki inicjującej. Zalecana dawka podtrzymująca wynosi 75 mg, podawane co miesiąc; u niektórych pacjentów korzystne może być stosowanie mniejszej lub większej dawki w zalecanym zakresie od 25 do 150 mg, zależnie od indywidualnej tolerancji leku i (lub) skuteczności. Pacjenci z nadwagą lub otyli mogą wymagać dawek z górnego zakresu. Po podaniu drugiej dawki inicjującej, comiesięczne dawki podtrzymujące można wstrzykiwać do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. Dostosowanie dawki podtrzymującej można przeprowadzać co miesiąc. Podczas dostosowywania dawki należy uwzględnić charakterystykę przedłużonego uwalniania leku, ponieważ całkowity skutek leczniczy podawania dawek podtrzymujących może nie być widoczny przez kilka miesięcy. Zamiana z doustnego paliperydonu o przedłużonym uwalnianiu lub doustnego rysperydonu na Egoropal. Stosowanie leku Egoropal należy rozpocząć jak opisano powyżej. Podczas miesięcznego leczenia podtrzymującego lekiem Egoropal, pacjenci, u których wcześniej uzyskano stabilizację różnymi dawkami paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu, mogą osiągnąć podobną ekspozycję na paliperydon w stanie stacjonarnym poprzez wstrzyknięcie. Dawki podtrzymujące leku Egoropal konieczne do uzyskania podobnych ekspozycji w stanie stacjonarnym: poprzednia dawka paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu 3 mg na dobę odpowiada zaw. do wstrz. o przedł. uwalnianiu (Egoropal) w dawce 25-50 mg co miesiąc; poprzednia dawka paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu 6 mg na dobę odpowiada zaw. do wstrz. o przedł. uwalnianiu w dawce 75 mg co miesiąc; poprzednia dawka paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu 9 mg na dobę odpowiada zaw. do wstrz. o przedł. uwalnianiu w dawce 100 mg co miesiąc; poprzednia dawka paliperydonu w postaci tabl. o przedł. uwalnianiu 12 mg na dobę odpowiada zaw. do wstrz. o przedł. uwalnianiu w dawce 150 mg co miesiąc. Wcześniejsze stosowanie doustnego paliperydonu lub doustnego rysperydonu można przerwać w momencie rozpoczęcia leczenia preparatem Egoropal. U niektórych pacjentów korzystne może być stopniowe wycofywanie wcześniej stosowanego leku. Niektórzy pacjenci przestawieni z większych doustnych dawek paliperydonu (np. 9-12 mg na dobę) na zaw. do wstrz. o przedł. uwalnianiu wstrzykiwaną do mięśnia pośladkowego, mogą przez pierwsze 6 mies. po zmianie wykazywać mniejszą ekspozycję na paliperydon w osoczu. Dlatego przez pierwsze 6 mies. można, alternatywnie, rozważyć wstrzyknięcia do mięśnia naramiennego. Zamiana z długo działających iniekcji rysperydonu na Egoropal. W przypadku zmiany leczenia z długo działających iniekcji rysperydonu należy rozpocząć leczenie lekiem Egoropal zamiast następnego zaplanowanego wstrzyknięcia. Stosowanie leku Egoropal należy następnie kontynuować w odstępach miesięcznych. Nie jest wymagany tygodniowy schemat dawkowania początkowego obejmujący wstrzyknięcia domięśniowe (odpowiednio w 1. dniu i 8. dniu). Pacjenci, których stan został uprzednio ustabilizowany za pomocą różnych dawek długo działających iniekcji rysperydonu, mogą osiągnąć podobną ekspozycję na paliperydon w stanie stacjonarnym podczas leczenia podtrzymującego miesięcznymi dawkami Egoropal, zgodnie z poniższym: poprzednia dawka długo działających iniekcji rysperydonu 25 mg co 2 tyg. odpowiada zaw. do wstrz. o przedł. uwalnianiu (Egoropal) w dawce 50 mg co miesiąc; poprzednia dawka długo działających iniekcji rysperydonu 37,5 mg co 2 tyg. odpowiada zaw. do wstrz. o przedł. uwalnianiu w dawce 75 mg co miesiąc; poprzednia dawka długo działających iniekcji rysperydonu 50 mg co 2 tyg. odpowiada zaw. do wstrz. o przedł. uwalnianiu w dawce 100 mg co miesiąc. Przerywając stosowanie leku Egoropal, należy wziąć pod uwagę przedłużony charakter jego uwalniania. Należy okresowo oceniać potrzebę kontynuacji stosowania leku zwalczającego objawy pozapiramidowe (EPS). Pominięte dawki. Zaleca się, aby druga dawka inicjująca została podana tydzień po pierwszej dawce. Aby uniknąć pominięcia dawki, pacjent może otrzymać drugą dawkę 4 dni przed lub po upływie tygodniowego (8. dzień) terminu. Podobnie, trzecie i kolejne wstrzyknięcia po schemacie inicjującym zaleca się podawać co miesiąc. Aby uniknąć pominięcia dawki miesięcznej, pacjent może otrzymać wstrzyknięcie do 7 dni przed lub po upłynięciu miesięcznego terminu. Jeśli nie zostanie dotrzymany termin drugiego wstrzyknięcia leku (dzień 8 ± 4 dni), zalecane ponowne rozpoczęcie leczenia zależy od czasu, jaki upłynął od pierwszego wstrzyknięcia. Pominięcie drugiej dawki inicjującej (<4 tyg. od pierwszego wstrzyknięcia)<>. Jeśli od pierwszego wstrzyknięcia upłynęło mniej niż 4 tyg., pacjent powinien jak najszybciej otrzymać drugie wstrzyknięcie 100 mg w mięsień naramienny. Trzecie wstrzyknięcie leku w dawce 75 mg w mięsień naramienny lub pośladkowy powinno być wykonane po upływie 5 tyg. od pierwszego wstrzyknięcia (niezależnie od czasu wykonania drugiego wstrzyknięcia). Następnie należy stosować zwykły miesięczny cykl wstrzyknięć w mięsień naramienny lub pośladkowy w dawce od 25 mg do 150 mg, w zależności od tolerancji i (lub) skuteczności u danego pacjenta. Pominięcie drugiej dawki inicjującej (4-7 tyg. od pierwszego wstrzyknięcia). Jeśli od pierwszego wstrzyknięcia upłynęło od 4 do 7 tyg., należy wznowić dawkowanie dwoma wstrzyknięciami 100 mg w następujący sposób: wstrzyknięcie w mięsień naramienny, tak szybko jak to możliwe; tydzień później kolejne wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego; wznowienie normalnego miesięcznego cyklu wstrzyknięć w mięsień naramienny lub pośladkowy w dawce 25-150 mg, w zależności od indywidualnej tolerancji i (lub) skuteczności u danego pacjenta. Pominięcie drugiej dawki inicjującej (>7 tyg. od pierwszego wstrzyknięcia). Jeśli od pierwszego wstrzyknięcia leku upłynęło >7 tyg., należy rozpocząć dawkowanie zgodnie z zamieszczonym powyżej opisem zalecanego rozpoczęcia dawkowania leku. Pominięcie comiesięcznej dawki podtrzymującej (od 1 mies. do 6 tyg.). Jeśli od ostatniego wstrzyknięcia upłynęło <6 tyg., należy możliwie jak najszybciej podać ustaloną poprzednio dawkę stabilizującą. Następnie podawać dawkę w miesięcznych odstępach. Pominięcie comiesięcznej dawki podtrzymującej (>6 tyg. do 6 mies.). U pacjentów stabilnych po dawce od 25 do 100 mg: 1. możliwie jak najszybsze wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego takiej samej dawki, na jakiej poprzednio utrzymywał się stabilny stan pacjenta; 2. kolejne wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego (takiej samej dawki) tydzień później (8. dzień); 3. wznowienie zwykłego comiesięcznego cyklu wstrzyknięć do mięśnia naramiennego lub pośladkowego dawki od 25 mg do 150 mg ustalonej na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta i (lub) skuteczności. U pacjentów stabilnych po dawce 150 mg: 1. możliwie jak najszybsze wstrzyknięcie dawki 100 mg do mięśnia naramiennego; 2. kolejne wstrzyknięcie dawki 100 mg do mięśnia naramiennego tydzień później (8. dzień); 3. wznowienie zwykłego comiesięcznego cyklu wstrzyknięć do mięśnia naramiennego lub pośladkowego dawki od 25 mg do 150 mg ustalonej na podstawie indywidualnej tolerancji pacjenta i (lub) skuteczności. Pominięcie comiesięcznej dawki podtrzymującej (>6 mies.). Należy rozpocząć dawkowanie zgodnie z zamieszczonym powyżej opisem zalecanego rozpoczęcia dawkowania leku. Szczególne grupy pacjentów. Nie ustalono skuteczności ani bezpieczeństwa stosowania leku u pacjentów >65 lat. Ogólnie, zalecane dawkowanie leku u pacjentów w podeszłym wieku z prawidłową czynnością nerek jest takie samo, jak u młodszych dorosłych pacjentów z prawidłową czynnością nerek. Ponieważ jednak u pacjentów w podeszłym wieku czynność nerek może być zmniejszona, konieczne może być dostosowanie dawki. Nie przeprowadzono systematycznych badań dotyczących stosowania preparatu u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności nerek (CCr od ≥50 do <80 ml in) zaleca się rozpoczęcie stosowania leku od dawki wynoszącej 100 mg w 1. dniu leczenia i 75 mg tydzień później. Obie dawki należy podawać do mięśnia naramiennego. Zalecana comiesięczna dawka podtrzymująca wynosi 50 mg, a możliwy zakres to 25 do 100 mg, w zależności od tolerancji pacjenta na lek i (lub) skuteczności. Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w stopniu umiarkowanym lub ciężkim (CCr <50 ml in). U pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby, nie jest wymagane dostosowanie dawki. Nie badano skutków przyjmowania paliperydonu przez pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, dlatego zaleca się ostrożność w przypadku leczenia tych pacjentów. Nie określono bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności preparatu u dzieci i młodzieży < 18 lat. Sposób podania. Preparat jest przeznaczony wyłącznie do stosowania domięśniowego. Nie wolno go podawać żadną inną drogą. Wstrzykiwać powoli, głęboko do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. Każde wstrzyknięcie powinien wykonać pracownik personelu medycznego. Dawkę należy podawać w pojedynczym wstrzyknięciu. Nie należy jej podawać w podzielonych wstrzyknięciach. Dawki początkowe w dniach: 1. i 8. muszą być podawane do mięśnia naramiennego w celu szybkiego uzyskania stężenia terapeutycznego. Po podaniu drugiej dawki inicjującej, comiesięczne dawki podtrzymujące można podawać do mięśnia naramiennego lub pośladkowego. W razie bólu w miejscu wstrzyknięcia, jeśli pacjent źle znosi związany z tym dyskomfort, należy rozważyć zamianę z wstrzyknięcia do mięśnia pośladkowego na wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego, i odwrotnie. Wstrzyknięcie do mięśnia naramiennego. Zalecany rozmiar igły do wstrzyknięć początkowych i podtrzymujących do mięśnia naramiennego zależy od masy ciała pacjenta. Dla osób o masie ciała ≥90 kg zaleca się używanie igły w rozmiarze 1,5 cala, 22 G (38,1 mm x 0,72 mm). Dla osób o masie ciała <90 kg zaleca się używanie igły w rozmiarze 1 cal, 23 G (25,4 mm x 0,64 mm). Wstrzyknięcia należy wykonywać naprzemiennie do obu mięśni naramiennych. Wstrzyknięcie do mięśnia pośladkowego. Zalecany rozmiar igły do wstrzyknięć podtrzymujących do mięśnia pośladkowego wynosi 1,5 cala, 22 G (38,1 mm x 0,72 mm). Wstrzyknięcia należy wykonać w górnej zewnętrznej ćwiartce mięśnia pośladkowego. Wstrzyknięcia należy wykonywać naprzemiennie do obu mięśni pośladkowych.