Aciprex tabl. powl.(10 mg) - 28 szt.

Doustnie: Dorośli. Duże epizody depresji: zwykle 10 mg raz na dobę. W zależności od reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Działanie przeciwdepresyjne uzyskuje się zazwyczaj po 2-4 tyg. stosowania leku. Po ustąpieniu objawów, leczenie należy kontynuować przez co najmniej 6 miesięcy, aby utrwalić odpowiedź na leczenie. Zaburzenia lęku napadowego (lęku panicznego) z agorafobią lub bez agorafobii: w pierwszym tygodniu leczenia zaleca się dawkę początkową 5 mg raz na dobę, a następnie zwiększenie dawki do 10 mg na dobę. Dawkę można następnie zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę, w zależności od indywidualnej reakcji pacjenta. Maksymalną skuteczność osiąga się po około 3 mies. stosowania preparatu; leczenie trwa kilka miesięcy. Fobia społeczna: zwykle 10 mg raz na dobę. Poprawę stanu klinicznego na ogół uzyskuje się po 2-4 tyg. leczenia. Następnie dawkę można zmniejszyć do 5 mg na dobę lub zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę, w zależności od reakcji pacjenta. Zaleca się kontynuowanie terapii przez 12 tyg., aby uzyskać trwałą odpowiedź na leczenie. Indywidualnie, w celu zapobiegania nawrotom choroby można rozważyć terapię 6-miesięczną. Efekty prowadzonej terapii powinny być regularnie oceniane. Farmakoterapia stanowi element kompleksowego postępowania terapeutycznego. Zaburzenie lękowe uogólnione: dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Długoterminowa terapia osób odpowiadających na leczenie była analizowana przez co najmniej 6 mies. u pacjentów otrzymujących 20 mg na dobę. Należy regularnie oceniać korzyści terapeutyczne i stosowaną dawkę. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne: dawka początkowa wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć maksymalnie do 20 mg na dobę. Leczenie należy kontynuować tak długo, aby mieć pewność, że objawy choroby ustąpiły. Korzyści terapeutyczne i stosowana dawka powinny być regularnie oceniane. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku (>65 lat) dawka początkowa wynosi 5 mg raz na dobę. W zależności od indywidualnej reakcji pacjenta, dawkę można zwiększyć do dawki 10 mg na dobę. Nie badano skuteczności leku w fobii społecznej u pacjentów w podeszłym wieku. Nie ma konieczności modyfikowania dawkowania u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek. U pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów wolno metabolizujących leki z udziałem izoenzymu CYP2C19, w pierwszych 2 tyg. leczenia zaleca się stosowanie początkowej dawki 5 mg/dobę; w zależności od reakcji pacjenta na leczenie, dawkę można zwiększyć do 10 mg/dobę. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby zaleca się zachowanie szczególnej ostrożności przy dostosowywaniu dawki. Sposób podania. Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków. Tabl. 10 mg są podzielne.

Leczenie dużych epizodów depresji. Leczenie zaburzeń lęku napadowego (lęku panicznego) z agorafobią lub bez agorafobii. Leczenie fobii społecznej. Leczenie zaburzenia lękowego uogólnionego. Leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.

1. Co to jest lek Aciprex i w jakim celu się go stosuje

Lek Aciprex zawiera escytalopram i jest stosowany w leczeniu depresji (dużych epizodów depresji),
zaburzeń lękowych (takich jak napady lęku panicznego z agorafobią lub bez agorafobii (lęk przed
znalezieniem się w miejscach, gdzie uzyskanie pomocy może okazać się niemożliwe), lęku
społecznego (lęk przed kontaktami z ludźmi), zaburzenia lękowego uogólnionego oraz zaburzeń
obsesyjno-kompulsyjnych.

Escytalopram należy do grupy leków przeciwdepresyjnych zwanych selektywnymi inhibitorami
wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Leki te wpływają na czynność układu serotoninergicznego
w mózgu, zwiększając stężenie serotoniny. Zaburzenia czynności układu serotoninergicznego
uważane są za istotny czynnik wystąpienia depresji i związanych z nią zaburzeń.

Może upłynąć kilka tygodni leczenia zanim rozpocznie się poprawa. Należy kontynuować
przyjmowanie leku Aciprex, nawet jeśli upłynie jakiś czas do poprawy stanu pacjenta.

Jeśli nie nastąpiła poprawa lub pacjent czuje się gorzej, należy zwrócić się do lekarza2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Aciprex

Kiedy nie stosować leku Aciprex
• jeśli pacjent ma uczulenie na escytalopram lub którykolwiek z pozostałych składników tego
  leku (wymienionych w punkcie 6).
• jeśli pacjent przyjmuje inne leki, należące do grupy inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO),
  w tym selegilinę (stosowaną w leczeniu choroby Parkinsona), moklobemid (stosowany
  w leczeniu depresji) lub linezolid (antybiotyk).
• jeśli pacjent ma wrodzone zaburzenia rytmu serca lub występowały one w przeszłości
  (stwierdzone w EKG – badaniu służącym do oceny pracy serca).
• jeśli pacjent przyjmuje leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca lub leki, które mogą
  wpływać na rytm serca (patrz punkt 2 „Aciprex a inne leki”).

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku Aciprex należy omówić to z lekarzem.

Należy powiedzieć swojemu lekarzowi o innych dolegliwościach lub chorobach, ponieważ może być
konieczne ich uwzględnienie. W szczególności należy poinformować lekarza:
• jeśli pacjent ma padaczkę. W razie wystąpienia napadów drgawkowych po raz pierwszy lub
  zwiększenia ich częstości należy przerwać przyjmowanie leku Aciprex (patrz także punkt 4.
  „Możliwe działania niepożądane”).
• jeśli u pacjenta występują zaburzenia czynności wątroby lub nerek. Może być konieczne
  dostosowanie dawkowania przez lekarza.
• jeśli pacjent ma cukrzycę. Przyjmowanie leku Aciprex może wpływać na kontrolę stężenia
  glukozy we krwi. Może być konieczne dostosowanie dawkowania insuliny i (lub) doustnych
  leków przeciwcukrzycowych.
• jeśli pacjent ma zmniejszone stężenie sodu we krwi.
• jeśli pacjent ma zwiększoną skłonność do krwawień lub wylewów podskórnych.
• jeśli w wywiadzie występują zaburzenia krzepnięcia krwi lub jeśli pacjentka jest w ciąży (patrz
  „Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność”)
• jeśli pacjent leczony jest elektrowstrząsami.
• jeśli pacjent ma chorobę niedokrwienną serca.
• jeśli pacjent ma lub miał problemy z sercem, lub miał ostatnio zawał serca.
• jeśli pacjent ma niskie tętno spoczynkowe i (lub) wie, że może mieć niedobór soli w wyniku
  długo utrzymującej się ostrej biegunki i wymiotów lub stosowania diuretyków (leków
  zwiększających wydalanie moczu).
• jeśli u pacjenta występuje szybkie lub nieregularne bicie serca, osłabienie, omdlenia lub
  zawroty głowy podczas wstawania, co może wskazywać na nieprawidłową pracę serca.
• jeśli u pacjenta występują lub występowały w przeszłości problemy oczne, takie jak niektóre
  rodzaje jaskry (wzrost ciśnienia wewnątrz gałki ocznej).

Uwaga
Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych w leczeniu depresji lub podobnych chorób
poprawa stanu pacjenta nie następuje natychmiast po wdrożeniu leczenia. Poprawa samopoczucia
może nastąpić dopiero po kilku tygodniach stosowania leku Aciprex.
W przypadku napadów lęku panicznego poprawa następuje zwykle po 2-4 tygodniach leczenia.
W początkowym okresie terapii niektórzy pacjenci mogą odczuwać nasilenie lęku, co ustąpi, jeżeli
leczenie jest kontynuowane. W związku z tym należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza
prowadzącego oraz nie przerywać stosowania leku ani nie zmieniać dawkowania bez uprzedniej
konsultacji z lekarzem.

Myśli samobójcze oraz nasilenie objawów depresji lub zaburzeń lękowych
Depresji i (lub) zaburzeniom lękowym mogą towarzyszyć myśli związane z samookaleczeniem lub
myśli samobójcze. Objawy te mogą się nasilić w początkowej fazie terapii lekami
przeciwdepresyjnymi, ponieważ leki te zwykle zaczynają działać dopiero po upływie ok. dwóch
tygodni. Czasem okres ten bywa dłuższy.

Bardziej narażone na występowanie tego rodzaju objawów są:
- osoby, u których już wcześniej występowały myśli samobójcze lub myśli związane
 z samookaleczeniem.
- dorośli pacjenci w młodym wieku. Informacje uzyskane podczas badań klinicznych wskazują
 na zwiększone ryzyko zachowań samobójczych u dorosłych pacjentów w wieku poniżej 25 lat
 z zaburzeniami psychicznymi, leczonych lekami przeciwdepresyjnymi.

W razie wystąpienia myśli o samookaleczeniu lub myśli samobójczych, należy niezwłocznie
skontaktować się z lekarzem prowadzącym bądź zgłosić się do szpitala.

Pomocne dla pacjenta może okazać się poinformowanie krewnych lub przyjaciół, że choruje na
depresję lub zaburzenia lękowe, oraz poproszenie ich o przeczytanie tej ulotki. Pacjent może poprosić
te osoby, aby powiedziały mu, jeżeli zauważą, że objawy depresji lub lęku nasiliły się bądź wystąpiły
niepokojące zmiany w zachowaniu.

U niektórych pacjentów z zaburzeniem maniakalno-depresyjnym może wystąpić faza maniakalna.
Charakteryzuje się ona nietypowymi i szybko zmieniającymi się pomysłami, nieuzasadnionym
uczuciem szczęścia oraz nadmierną aktywnością fizyczną. W takich przypadkach należy
bezwzględnie zgłosić się do lekarza.

Podczas pierwszych kilku tygodni leczenia mogą również występować takie objawy jak: niepokój
psychoruchowy albo trudności w siedzeniu lub staniu w bezruchu. W razie wystąpienia takich
objawów, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza.

Pacjenci czasem nie zdają sobie sprawy z powyższych objawów. W związku z tym pomocne może
okazać się poproszenie przyjaciela lub członka rodziny o zwrócenie uwagi na ewentualne zmiany
w zachowaniu.

W przypadku niepokojących myśli lub przeżyć oraz w razie wystąpienia któregokolwiek spośród
powyższych objawów należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym lub zgłosić
do najbliższego szpitala.

Leki takie, jak Aciprex (tak zwane SSRI lub SNRI) mogą spowodować wystąpienie objawów
zaburzeń czynności seksualnych (patrz punkt 4). W niektórych przypadkach objawy te utrzymywały
się po przerwaniu leczenia.

Dzieci i młodzież
Zazwyczaj lek Aciprex nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Należy pamiętać, że w przypadku przyjmowania leków z tej grupy pacjenci w wieku poniżej 18 lat
narażeni są na zwiększone ryzyko występowania działań niepożądanych, takich jak próby samobójcze,
myśli samobójcze i wrogość (a zwłaszcza agresja, zachowania buntownicze i gniew). Mimo tego
lekarz może zapisać lek Aciprex pacjentom w tym wieku, jeżeli uzna, że jest to konieczne. Jeśli lekarz
zalecił lek Aciprex pacjentowi w tej grupie wiekowej i mają Państwo w związku z tym wątpliwości
należy zwrócić się ponownie do lekarza. Należy ponadto skontaktować się z lekarzem prowadzącym,
jeśli wystąpią lub pogłębią się wyżej wymienione objawy u pacjentów w wieku poniżej 18 lat
przyjmujących lek Aciprex. Jak dotąd brak danych dotyczących bezpieczeństwa długoterminowego
stosowania leku Aciprex w tej grupie wiekowej w zakresie wzrostu, dojrzewania, rozwoju
poznawczego i behawioralnego.

Aciprex a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Należy poinformować lekarza lub farmaceutę o stosowaniu jakiegokolwiek z następujących leków:
• Nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (IMAO), w tym: fenelzyna, iproniazyd,
  izokarboksazyd, nialamid oraz tranylcypromina. W razie stosowania któregokolwiek z nich
  należy odczekać 14 dni przed rozpoczęciem przyjmowania leku Aciprex. Po odstawieniu leku
  Aciprex należy odczekać 7 dni przed rozpoczęciem stosowania któregokolwiek z
  wymienionych leków.
• Selektywne odwracalne inhibitory MAO-A, w tym moklobemid (lek stosowany w leczeniu
  depresji).
• Nieodwracalne inhibitory MAO-B, w tym selegilina (lek stosowany w leczeniu choroby
  Parkinsona). Leki te zwiększają ryzyko działań niepożądanych.
• Linezolid (antybiotyk).
• Lit (stosowany w leczeniu zaburzeń maniakalno-depresyjnych) oraz tryptofan.
• Imipramina i dezypramina (leki przeciwdepresyjne).
• Sumatryptan i leki podobne (stosowane w leczeniu migreny) oraz tramadol (stosowany
  w silnych bólach). Leki te zwiększają ryzyko działań niepożądanych.
• Cymetydyna, lanzoprazol i omeprazol (stosowane w leczeniu choroby wrzodowej żołądka),
  flukonazol (lek stosowany w leczeniu zakażeń grzybiczych), fluwoksamina (lek
  przeciwdepresyjny) oraz tyklopidyna (stosowana w celu zmniejszenia ryzyka udaru mózgu).
  Leki te mogą zwiększać stężenie leku Aciprex we krwi.
• Ziele dziurawca (Hypericum perforatum) – ziołowy środek o właściwościach
  przeciwdepresyjnych.
• Kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne (stosowane jako leki
  przeciwbólowe oraz w celu rozrzedzania krwi, tzw. leki zmniejszające krzepliwość). Leki te
  mogą zwiększać skłonność do krwawień.
• Warfaryna, dipirydamol i fenprokumon (leki o właściwościach rozrzedzających krew, tj. leki
  przeciwzakrzepowe). Na początku oraz po odstawianiu leku Aciprex lekarz prowadzący
  sprawdzi czas krzepnięcia krwi, aby sprawdzić, czy dawkowanie stosowanego leku
  przeciwzakrzepowego jest nadal właściwe.
• Meflochina (lek przeciwmalaryczny), bupropion (lek przeciwdepresyjny) oraz tramadol (lek
  stosowany w leczeniu silnego bólu) z powodu ryzyka obniżenia progu drgawkowego.
• Neuroleptyki (leki stosowane w leczeniu schizofrenii i psychozy) ze względu na ryzyko
  obniżenia progu drgawkowego oraz leki przeciwdepresyjne.
• Flekainid, propafenon i metoprolol (stosowane w leczeniu chorób sercowo-naczyniowych),
  dezypramina, klomipramina i nortryptylina (leki przeciwdepresyjne) oraz rysperidon,
  tiorydazyna i haloperydol (leki przeciwpsychotyczne). W przypadku przyjmowania powyższych
  leków konieczna może być modyfikacja dawkowania leku Aciprex.
• Leki obniżające stężenie potasu lub magnezu we krwi zwiększają ryzyko wystąpienia groźnych
  dla życia zaburzeń rytmu serca.

Nie należy stosować leku Aciprex, jeśli pacjent przyjmuje leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu
serca lub leki, które mogą wpływać na rytm serca, takie jak: leki przeciwarytmiczne klasy IA i III, leki
przeciwpsychotyczne (np. pochodne fenotiazyny, pimozyd, haloperydol), trójpierścieniowe leki
przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, moksifloksacyna,
erytromycyna IV, pentamidyna, leki przeciw malarii – szczególnie halofantryna) i niektóre leki
przeciwhistaminowe (astemizol, mizolastyna).
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości na ten temat należy zwrócić się do lekarza.

Stosowanie leku Aciprex z jedzeniem, piciem i alkoholem
Aciprex można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłków (patrz punkt 3. „Jak stosować lek
Aciprex”).
Interakcje (oddziaływania) leku Aciprex z alkoholem nie są spodziewane. Niezależnie od tego,
podobnie jak w przypadku wielu innych leków, nie zaleca się picia alkoholu podczas leczenia lekiem
Aciprex.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża
Kobiety w ciąży nie powinny stosować leku Aciprex, zanim nie omówią z lekarzem zagrożenia
i korzyści związanych ze stosowaniem tego leku.

Pacjentka powinna być świadoma, że przyjmowanie leku Aciprex w ostatnich trzech miesiącach ciąży
może powodować u noworodka następujące objawy: trudności z oddychaniem, sinicę, drgawki,
wahania ciepłoty ciała, trudności w karmieniu, wymioty, małe stężenie cukru we krwi, sztywność lub
wiotkość mięśni, nasilenie odruchów, drżenie, drżączkę, nerwowość, ospałość, ciągły płacz, senność
lub trudności w zasypianiu. Jeśli u noworodka wystąpi którykolwiek z powyższych objawów, należy
niezwłocznie zgłosić się do lekarza.

Należy upewnić się, że położna i (lub) lekarz wiedzą, że pacjentka przyjmuje lek Aciprex. Stosowanie
leków takich jak Aciprex w ciąży, szczególnie w ostatnich trzech miesiącach może zwiększać ryzyko
wystąpienia u dziecka ciężkiego zaburzenia, tzw. przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodków
(PPHN), które objawia się przyspieszonym oddechem i sinym zabarwieniem skóry noworodka.
Objawy te występują zwykle w ciągu pierwszych 24 godzin po urodzeniu. Jeśli u noworodka wystąpi
którykolwiek z powyższych objawów, należy niezwłocznie zgłosić to położnej i (lub) lekarzowi.

Leczenia lekiem Aciprex w okresie ciąży nie należy nagle przerywać.

Przyjmowanie leku Aciprex pod koniec ciąży może zwiększać ryzyko poważnego krwotoku z
pochwy, występującego krótko po porodzie, zwłaszcza jeśli w wywiadzie stwierdzono u pacjentki
zaburzenia krzepnięcia krwi. Jeśli pacjentka przyjmuje lek Aciprex, powinna poinformować o tym
lekarza lub położną, aby mogli udzielić pacjentce odpowiednich porad.

Karmienie piersią
Nie należy stosować leku Aciprex w okresie karmienia piersią, zanim nie omówi się z lekarzem
zagrożenia i korzyści związanych ze stosowaniem tego leku.

Przypuszcza się, że escytalopram przenika do mleka kobiecego.

Wpływ na płodność
W badaniach na zwierzętach wykazano, że cytalopram, lek podobny do escytalopramu, obniża jakość
nasienia. Teoretycznie może to wpływać na płodność, choć jak dotąd nie zaobserwowano
oddziaływania na płodność u ludzi.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Nie zaleca się prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn, dopóki pacjent nie
stwierdzi, jak wpływa na niego lek Aciprex.

Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w maksymalnej dawce dobowej, to znaczy, że lek
uznaje się za „wolny od sodu”.3. Jak stosować lek Aciprex

Ten lek należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.

Dorośli
Depresja
Zwykle zalecana dawka leku Aciprex wynosi 10 mg raz na dobę. Lekarz prowadzący może zwiększyć
dawkę do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę.

Zaburzenie lęku napadowego (napady lęku panicznego)
Dawka początkowa leku Aciprex wynosi 5 mg raz na dobę w pierwszym tygodniu leczenia. Dawkę
następnie zwiększa się do 10 mg na dobę. Lekarz prowadzący może zalecić dalsze zwiększanie dawki
do dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę.

Lęk społeczny
Zazwyczaj zalecana dawka leku Aciprex wynosi 10 mg raz na dobę. W zależności od reakcji pacjenta
na leczenie, lekarz może zmniejszyć dawkę do 5 mg na dobę lub zwiększyć do dawki maksymalnej, tj.
20 mg na dobę.

Zaburzenie lękowe uogólnione
Zwykle zalecana dawka leku Aciprex wynosi 10 mg, przyjmowana jako jedna dawka na dobę. Dawka
może być zwiększana przez lekarza maksymalnie do 20 mg na dobę.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne
Zwykle zalecana dawka leku Aciprex wynosi 10 mg raz na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę do
dawki maksymalnej, tj. 20 mg na dobę.

Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)
Zalecana dawka początkowa leku Aciprex wynosi 5 mg raz na dobę. Lekarz może zwiększyć dawkę
do 10 mg na dobę.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
Zazwyczaj lek Aciprex nie powinien być stosowany u dzieci i młodzieży. Dodatkowe informacje –
patrz punkt 2 „Dzieci i młodzież (w wieku poniżej 18 lat)”.

Zaburzenia czynności nerek
Należy zachować ostrożność u pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności nerek. Lek należy
stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.

Zaburzenia czynności wątroby
Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby nie powinni przekraczać dawki 10 mg na dobę. Lek należy
stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.

Pacjenci wolno metabolizujący leki przy udziale izoenzymu CYP2C19
Pacjenci z tym znanym genotypem nie powinni przekraczać dawki 10 mg na dobę. Lek należy
stosować zgodnie z zaleceniami lekarza.

Jak stosować lek Aciprex
Lek Aciprex można przyjmować z posiłkiem lub niezależnie od posiłku. Tabletkę należy połknąć,
popijając wodą. Nie rozgryzać tabletki, ponieważ jest gorzka w smaku.

W razie potrzeby tabletkę można przełamać na połowy. W tym celu należy umieścić tabletkę na
płaskiej powierzchni w taki sposób, aby strona tabletki z rowkiem dzielącym skierowana była ku
górze. Następnie można przełamać tabletkę, naciskając oba jej końce w dół palcami wskazującymi.

Czas trwania leczenia
Poprawa może nastąpić dopiero po upływie kilku tygodni leczenia. Dlatego należy stosować lek
Aciprex, nawet jeśli początkowo nie ma poprawy samopoczucia.

Nie zmieniać dawki leku bez uprzedniej konsultacji z lekarzem prowadzącym.

Lek Aciprex należy stosować tak długo, jak zaleci to lekarz.
W przypadku zbyt wczesnego przerwania leczenia objawy mogą powrócić. Zaleca się kontynuowanie
leczenia przez co najmniej 6 miesięcy od wystąpienia poprawy.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Aciprex
W razie zastosowania większej niż zalecana dawki leku Aciprex należy niezwłocznie zgłosić się do
lekarza lub izby przyjęć najbliższego szpitala. Jest to konieczne nawet wówczas, gdy nie są
odczuwane żadne dolegliwości. Do objawów przedawkowania należą m.in.: zawroty głowy, drżenie,
pobudzenie, drgawki, śpiączka, nudności, wymioty, zaburzenia rytmu serca, obniżenie ciśnienia krwi,
zaburzenia równowagi wodno-elektrolitowej. Zgłaszając się do lekarza lub szpitala, należy zabrać ze
sobą opakowanie leku Aciprex.

Pominięcie zastosowania leku Aciprex
Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W przypadku pominięcia dawki leku i przypomnienia sobie o tym przed pójściem spać należy
natychmiast zażyć pominiętą dawkę leku. Następnego dnia należy kontynuować przyjmowanie leku
zgodnie ze schematem. Jeśli pacjent przypomni sobie o pominięciu dawki dopiero w nocy lub
następnego dnia, nie należy przyjmować dawki pominiętej, lecz przyjąć następną dawkę o zwykłej
porze.

Przerwanie stosowania leku Aciprex
Nie należy przerywać stosowania leku Aciprex, dopóki nie zaleci tego lekarz.
W razie planowanego zakończenia leczenia, należy stopniowo zmniejszać przyjmowaną dawkę leku
Aciprex przez okres kilku tygodni.

Po odstawieniu leku Aciprex, zwłaszcza jeżeli leczenie zostało nagle przerwane, mogą wystąpić
objawy odstawienia. Obserwuje się je często po przerwaniu leczenia lekiem Aciprex. Ryzyko jest
większe w przypadku długotrwałego stosowania leku, przyjmowania dużych dawek lub zbyt
szybkiego zmniejszenia dawki. U większości pacjentów objawy są łagodne i ustępują samoistnie w
ciągu dwóch tygodni. U niektórych pacjentów objawy odstawienia mogą mieć jednak duże nasilenie
lub utrzymywać się przez dłuższy czas (2-3 miesiące, a nawet dłużej). W razie wystąpienia ciężkich
objawów po odstawieniu leku Aciprex, należy zgłosić się do lekarza prowadzącego. Lekarz może
zalecić ponowne rozpoczęcie stosowania leku, a następnie jego wolniejsze odstawianie.

Do objawów odstawienia należą: zawroty głowy (problemy z utrzymaniem równowagi), uczucie
mrowienia i pieczenia oraz (rzadziej) odczucie porażenia prądem elektrycznym, także w obrębie
głowy, zaburzenia snu (wyraziste sny, koszmary senne, bezsenność), lęk, bóle głowy, nudności,
nadmierne pocenie (w tym poty nocne), uczucie niepokoju lub pobudzenie, drżenie, splątanie lub
dezorientacja, chwiejność emocjonalna lub drażliwość, biegunka, zaburzenia widzenia, trzepotanie lub
łomotanie (kołatanie) serca.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Działania niepożądane ustępują zazwyczaj po kilku tygodniach leczenia. Należy pamiętać, że wiele
z obserwowanych działań może być objawami leczonej choroby i ustępować wraz z poprawą
samopoczucia.

W razie wystąpienia któregokolwiek z następujących działań niepożądanych podczas leczenia,
należy zgłosić się do lekarza:

Niezbyt często(mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 100):
• nieprawidłowe krwawienia, w tym krwawienia z przewodu pokarmowego.

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 1000):
• obrzęk skóry, języka, warg, krtani lub twarzy, pokrzywka bądź trudności w oddychaniu lub
   przełykaniu (reakcja alergiczna) – należy natychmiast zgłosić się do lekarza lub do najbliższego
   szpitala.
• wysoka gorączka, pobudzenie, dezorientacja, drżenie oraz gwałtowne skurcze mięśni mogą być
   objawami rzadko występującego zaburzenia określanego jako zespół serotoninowy.

Częstość nieznana (nie może zostać określona na podstawie dostępnych danych):
• trudności w oddawaniu moczu;
• drgawki (napady drgawkowe) – patrz także punkt 2 „Ostrzeżenia i środki ostrożności”;
• zażółcenia skóry i białkówek oczu (będące objawem zaburzeń czynności wątroby i (lub)
   zapalenia wątroby);
• szybkie, nieregularne bicie serca, omdlenia – mogą to być objawy stanu zagrażającego życiu,
   znanego jako zaburzenia typu torsade de pointes;
• myśli i zachowania samobójcze (przypadki takie były odnotowane w trakcie terapii
   escytalopramem oraz krótko po przerwaniu leczenia, patrz także punkt 2 „Ostrzeżenia i środki
   ostrożności”)
• nagły obrzęk skóry lub błon śluzowych (obrzęk naczynioruchowy)

Zgłaszano również następujące działania niepożądane:

Bardzo często (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10):
• nudności
• bóle głowy

Często(mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10 ):
• niedrożność nosa lub katar (zapalenie zatok);
• zwiększenie lub zmniejszenie apetytu;
• lęk, niepokój (zwłaszcza ruchowy), nietypowe sny, trudności w zasypianiu, senność, zawroty
   głowy, ziewanie, drżenie, mrowienie;
• biegunka, zaparcia, wymioty, suchość w jamie ustnej;
• nadmierne pocenie;
• bóle stawów i mięśni;
• zaburzenia seksualne (opóźniony wytrysk, zaburzenia wzwodu, osłabienie popędu seksualnego,
   trudności w osiągnięciu orgazmu u kobiet);
• zmęczenie, gorączka;
• zwiększenie masy ciała.

Niezbyt często (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 100):
• pokrzywka, wysypka skórna, świąd;
• zgrzytanie zębami, pobudzenie, nerwowość, napady lęku panicznego, stany dezorientacji;
• zaburzenia snu, zaburzenia smaku, omdlenia;
• rozszerzenie źrenic, zaburzenia widzenia, szumy uszne;
• wypadanie włosów;
• obfite krwawienia miesiączkowe;
• nieregularne miesiączki;
• zmniejszenie masy ciała;
• przyspieszenie akcji serca;
• obrzęk rąk i nóg;
• krwawienie z nosa.

Rzadko (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 1000):
• agresja, depersonalizacja (poczucie utraty własnej tożsamości), omamy;
• zwolnienie akcji serca;

Częstość nieznana (częstości nie można oszacować na podstawie dostępnych danych):
• zmniejszenie stężenia sodu we krwi (powodujące takie objawy jak: nudności, złe samopoczucie,
   osłabienie mięśni lub dezorientację);
• zawroty głowy podczas szybkiego przechodzenia do pozycji stojącej na skutek obniżenia
   ciśnienia krwi (niedociśnienia ortostatycznego);
• nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby (zwiększenie aktywności enzymów
   wątrobowych we krwi);
• zaburzenia ruchowe (mimowolne ruchy mięśni);
• uporczywe i bolesne erekcje (priapizm);
• zaburzenia krwawienia, w tym krwawienia w obrębie skóry i błon śluzowych (wybroczyny)
   oraz niedobór płytek krwi (małopłytkowość);
• zwiększone wydzielanie hormonu antydiuretycznego (ADH), powodujące zatrzymanie wody w
   organizmie, rozcieńczenie krwi, zmniejszenie ilości sodu (nieprawidłowe wydzielanie ADH)
• wydzielanie mleka u mężczyzn i u kobiet niekarmiących piersią;
• manię;
• wzrost ryzyka złamań kości zaobserwowano u pacjentów przyjmujących tego rodzaju leki
   (selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub trójpierścieniowe leki
   przeciwdepresyjne);
• zmiany rytmu serca (tzw. „wydłużenie odstępu QT”, obserwowane w badaniu EKG – zapisie
   elektrycznej aktywności serca).
• Ciężki krwotok z pochwy, występujący krótko po porodzie (krwotok poporodowy), patrz
  dodatkowe informacje w podpunkcie Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność, w punkcie
   2.

Znane są również działania niepożądane występujące w przypadku stosowania leków, których
mechanizm działania jest podobny do escytalopramu (substancji czynnej leku Aciprex), takie jak:
• niepokój ruchowy (akatyzja);
• jadłowstręt.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Aciprex

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i pudełku
tekturowym po słowach „Termin ważności:”.
Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Aciprex
- Substancją czynną leku jest escytalopram.
  Każda tabletka powlekana leku Aciprex zawiera 10 mg escytalopramu (w postaci szczawianu).
- Pozostałe składniki to:
  Rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, krzemionka koloidalna
  bezwodna, magnezu stearynian.
  Otoczka tabletki: Opadry White Y-1-7000 (hypromeloza 6cP, tytanu dwutlenek (E 171),
  makrogol 400).

Jak wygląda lek Aciprex i co zawiera opakowanie
Lek Aciprex dostępny jest w postaci tabletek powlekanych, których wygląd opisany jest poniżej:

Aciprex, 10 mg
Białe, owalne (ok. 8,1 x 5,6 mm) tabletki powlekane z jednostronnym poprzecznym nacięciem.
Tabletkę można podzielić na dwie równe dawki.

Lek Aciprex dostępny jest w opakowaniach o następującej wielkości:
7, 10, 14, 20, 28, 30 lub 56 tabletek powlekanych.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny
Biofarm Sp. z o.o.
ul. Wałbrzyska 13
60-198 Poznań

Wytwórca
Biofarm Sp. z o.o.
ul. Wałbrzyska 13
60-198 Poznań

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 15.03.2021