MedicoverEKG wysiłkowe to nieinwazyjne badanie pozwalające na sprawdzenie pracy mięśnia sercowego podczas wysiłku. Wykonywane jest tylko na zlecenie lekarza, zwykle jest to kardiolog.
Co to jest próba wysiłkowa?
EKG wysiłkowe (elektrokardiograficzna próba wysiłkowa) służy do oceny wydolności układu krążenia oraz kontroli ciśnienia krwi u osoby obciążonej wysiłkiem fizycznym. Ma na celu zdiagnozowanie tych zmian w ukrwieniu i czynności serca, których nie można wychwycić podczas badania EKG spoczynkowego. W trakcie wysiłku zwiększa się zapotrzebowanie serca na tlen i w przypadku niewydolności naczyń wieńcowych dochodzi do przejściowych stanów niedokrwienia mięśnia sercowego, co uwidacznia EKG. Do klatki piersiowej i tułowia pacjenta przyklejane są elektrody, a następnie badany chodzi na ruchomej bieżni lub ćwiczy na ergometrze. Aparat EKG monitoruje i zapisuje pracę serca.
Badanie wysiłkowe – kto powinien robić
Badanie zlecane jest w sytuacjach, gdy zachodzi potrzeba oceny wydolności fizycznej i czynności układu krążenia lub gdy w EKG spoczynkowym pojawiły się niespecyficzne zmiany. Jego głównym celem jest:
- diagnostyka dolegliwości bólowych w klatce piersiowej i zaburzeń rytmu serca;
- ocena stopnia zaawansowania choroby niedokrwiennej serca;
- ocena skuteczności leczenia choroby niedokrwiennej serca;
- kwalifikacja do badań inwazyjnych (koronarografia).
Ponadto próbę wykonuje się w celu zakwalifikowania pacjenta do rehabilitacji po:
- zawale serca;
- pomostowaniu tętnic wieńcowych (by-pass);
- przeszczepie serca.
Przeciwwskazania
Próby nie powinno się przeprowadzać u pacjentów:
- świeżo po zawale serca;
- w niestabilnej chorobie wieńcowej;
- cierpiących na zaawansowaną niewydolność lewokomorową;
- z ciężkim nadciśnieniem tętniczym;
- z poważnymi zaburzeniami rytmu serca;
- w trakcie ostrej infekcji;
- cierpiących na zapalenie mięśnia sercowego;
- z zakrzepicą żył i zatorowością płucną.
Przeciwwskazaniem jest też blok lewej odnogi pęczka Hisa.
Wskazane jest, by przed badaniem zgłosić prowadzącemu przyjmowane leki.
Przygotowanie do próby wysiłkowej
Na badanie zgłoś się około 3 godzin po lekkim posiłku. Do 6 godzin przed badaniem unikaj dużych wysiłków fizycznych, nie pij mocnej kawy, herbaty czy innych napojów energetyzujących, nie pal tytoniu. Dotychczas przyjmowane leki przyjmij lub odstaw zgodnie z zaleceniami lekarza kierującego na badanie.
Weź ze sobą strój do wykonania testu tzn. wygodne buty, najlepiej sportowe, do maszerowania i/lub biegu, spodenki sportowe/spodnie dresowe lub leginsy oraz bluzkę z krótkim rękawem np. t-shirt.
Próba wysiłkowa – przebieg badania
Na klatce piersiowej umieszcza się elektrody, które są połączone z aparatem rejestrującym zapis EKG. Na rękę zakładany jest mankiet, który umożliwia kontrolę ciśnienia tętniczego. Próba przeprowadzana jest na bieżni bądź ergometrze rowerowym. Jak duży wysiłek fizyczny trzeba wykonać? Podczas badania stopniowo zwiększa się prędkość urządzenia oraz kąt nachylenia taśmy, stale monitorując tętno pacjenta.
Badanie wysiłkowe kończy się wraz z osiągnięciem danej częstości akcji serca lub wcześniej, na żądanie osoby poddawanej badaniu.
Wszelkie dolegliwości w trakcie badania (ból w klatce piersiowej, duszność) powinno się niezwłocznie zgłosić przeprowadzającemu test.
Ile czasu trwa próba wysiłkowa?
Zwykle trwa około 30 minut. Wskazane jest, by po badaniu odpocząć przez kilkanaście minut w poczekalni przed gabinetem. Próba wysiłkowa jest przeprowadzana pod szczególnym nadzorem lekarza.
Interpretacja wyników
Z wynikiem badania należy się zgłosić do lekarza prowadzącego.
Próba wysiłkowa jak wygląda badanie (zdjęcia)
Pacjent może maszerować w coraz szybszym tempie na bieżni ruchomej.
Test diagnostyczny może obejmować jazdę na specjalnym rowerze (ergometrze).
Podczas testu widać częstotliwość rytmu serca podczas wysiłku i jakie wartości ma ciśnienie tętnicze.
Badanie pokazuje, jak pracuje serce w trakcie dużej aktywności..
W trakcie wysiłku fizycznego zwiększa się zapotrzebowanie serca na tlen. Dzięki badaniu możliwe jest określenie, czy układ krążenia jest w stanie dostarczyć zwiększoną ilość tlenu do mięśnia sercowego w odpowiedzi na podwyższone zapotrzebowanie związane z wysiłkiem.