Objawy migreny - jak sobie radzić z bólem migrenowym?

Migrena to schorzenie uprzykrzające życie. Choć statystycznie częściej dotyka kobiet, chorują również mężczyźni. Jakie są objawy migreny i w jaki sposób sobie z nią radzić?
Objawy migreny to zwykle jednostronny, silny ból głowy

Czy migrena jest dziedziczna?

Migrena jest chorobą prawdopodobnie uwarunkowaną genetycznie - u około połowy osób z migreną stwierdza się jej występowanie również u innych członków rodziny. Jest to jeden z pośrednich dowodów na jej genetyczne uwarunkowanie.

Napad migreny z reguły ma typową, powtarzającą się każdorazowo sekwencję objawów, trwających łącznie od kilku do kilkudziesięciu godzin (4 do 72). Może on wystąpić samoistnie lub być sprowokowany przez określone czynniki, jak stres czy miesiączka.

Nękającą wiele osób przypadłość pierwszy raz opisał w II w. n.e. rzymski lekarz greckiego pochodzenia Galen. Nazwał ją hemicranią, czyli połowiczym bólem głowy. Jednak jednostronność (połowiczość) bólu nie jest jego najbardziej typową cechą. Najczęściej napad rozpoczyna się bólem umiejscowionym jednostronnie w okolicy czołowo-skroniowej, ale wraz z jego nasileniem rozszerza się na całą głowę.

Objawy migreny

Napad bólu migrenowego może być poprzedzony tzw. objawami zwiastunowymi, pojawiającymi się kilka lub kilkanaście godzin wcześniej.

Objawy zwiastunowe migreny to:

  • zmiana nastroju,
  • zaburzenia uwagi i koncentracji,
  • czasem zaburzenia funkcji autonomicznych, takich jak temperatura ciała, potliwość.

Inną, niezwykle ważną dla rozpoznania choroby cechą jest występowanie objawów towarzyszących.

Objawy towarzyszące migreny to:

  • przede wszystkim nudności i wymioty,
  • nadwrażliwości na światło, dźwięki.

Nudności pojawiają się zwykle tuż po rozpoczęciu bólu. Mogą być niewielkie, i objawiać się jedynie niechęcią do przyjmowania pokarmów, lub bardzo nasilone, stanowiąc dolegliwość nie mniejszą niż ból.

Z powodu nadwrażliwości na bodźce chorzy wolą przebywać w odosobnionym, ciemnym i wyciszonym pomieszczeniu. Po napadzie migreny czują się zwykle zmęczeni i senni. Często skarżą się również na niewielki, tępy ból głowy, o innym niż migrenowy charakterze.

Objawami towarzyszącymi migrenie mogą być nudności

Czy migrena jest uleczalna?

Migreny nie widać. Stwierdzenie „choruję na migrenę” nadal jeszcze wywołuje zdziwienie, bo w powszechnym przekonaniu na ból głowy się przecież nie choruje. A migrena jest chorobą przewlekłą i nieuleczalną. Chorzy mówią, że ból jest tak silny, iż czasem wymaga zwolnienia z pracy i zamknięcia się w ciszy i ciemności na kilka godzin.

Ponad 50% osób z napadem migreny mówi, że musi zrezygnować z normalnej aktywności życiowej na czas napadu, a jedynym ich ratunkiem jest zamknięcie się w cichym i ciemnym pokoju i próba przeczekania napadu.

Migrena jest chorobą przewlekłą. Jej główne objawy, czyli napady bólu, trwają od kilku do kilkudziesięciu godzin i najczęściej powracają w nieregularnych odstępach czasu. Przyczyn bólu głowy upatruje się w serotoninie. Wydzielana pod wpływem różnych bodźców, powoduje skurcz naczyń krwionośnych w mózgu, a następnie ich rozszerzenie, co powoduje obrzęk i ucisk receptorów nerwowych.

Kto choruje na migrenę?

Migrena dotyczy nie tylko osób dorosłych, ale i dzieci, wśród których występuje z częstością 4-5% ogółu chłopców i dziewcząt do 12. roku życia. Po tym czasie zachorowalność na migrenę gwałtownie rośnie, szczególnie u dziewcząt.

Na migrenę chorują również dzieci

Ta dysproporcja pogłębia się po okresie dojrzewania - wtedy na migrenę częściej chorują kobiety. Wśród osób w średnim wieku dotyka 25% kobiet i blisko 10% mężczyzn. Wraz z menopauzą, jak i postępującym starzeniem, migrena w większości przypadków ustępuje zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn.

Ocenia się, że na migrenę cierpi zaledwie 5% 70-latków. Najczęściej choroba trwa całe życie, z okresami zaostrzeń i remisji. Czasami ustępuje w czasie ciąży.

 

Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. Należy potwierdzić przy zakupie badania szczegóły do jego przygotowania.
Data dodania 05.03.2019
Data ostatniej aktualizacji 15.03.2023