Menopauza kiedy się pojawia?
Zazwyczaj menopauza występuje około 50. roku życia, aczkolwiek pierwsze objawy menopauzy mogą pojawić się kilka lat wcześniej i utrzymywać się jeszcze kilka lat po zaprzestaniu miesiączkowania.
Jeśli przekwitanie rozpoczyna się w wieku 40-45 lat mówimy o wczesnej menopauzie.
Menopauza objawy
Okres premenopauzalny to czas, kiedy kobieta zaczyna zauważać pierwsze zaburzenia miesiączkowania związane z wchodzeniem w okres klimakterium.
Miesiączki stają się nieregularne - cykle raz się wydłużają innym razem skracają. Coraz częściej kobieta zauważa objawy menopauzy związane ze zmianami hormonalnymi w jej organizmie.
Pakiet badań diagnostycznych w kierunku menopauzy
Cena: 79 zł
Dostrzec można następujące objawy menopauzy: |
|
Objawy te spowodowane są spadkiem stężenia estrogenów i progesteronu. Oczywiście nie wszystkie i nie u każdej kobiety wystąpią.
Są kobiety, które łagodnie przechodzą ten czas i gdyby nie zaburzenia miesiączkowania, nie zauważyłyby, że wchodzą w okres menopauzy.
Jak długo trwają objawy menopauzy ?
Najczęściej kobiety zgłaszają występowanie uderzeń gorąca, zlewnych potów oraz zauważają wzrost wagi i spadek libido. Czas trwania i nasilenie objawów jest różne – mogą one występować około 5 lat przed i po menopauzie.
Spadek libido często związany jest z tym, że u kobiet w okresie menopauzy występuje zmniejszone nawilżenie w pochwie przez co współżycie jest bolesne, a w konsekwencji kobieta zaczyna unikać zbliżeń z partnerem.
Dodatkowo u części kobiet w wyniku spadku stężenia estrogenów dochodzi do atrofii pochwy.
Dość uciążliwymi objawami menopauzy, z którymi boryka się duża część kobiet są uderzenia gorąca i zlewne poty. Szczególnie dokuczliwe są takie sytuacje nocą. Przychodząca nagle fala gorąca skutecznie wybudza kobietę, która po takim incydencie długo nie może zasnąć.
Jeśli takie sytuacje powtarzają się często - w konsekwencji prowadzą do zaburzeń snu.
Etapy menopauzy
Okres menopauzy dzieli się na 3 etapy:
- etap premenopauzalny,
- etap okołomenopauzalny,
- etap postmenopauzalny.
Menopauza a ostatnia miesiączka
Okres okołomenopauzalny to czas kiedy występuje ostatnia miesiączka w życiu kobiety. Bardzo ważne jest, aby zanotować kiedy to nastąpiło, gdyż po niej – kobieta nie powinna już krwawić z pochwy.
Jeśli minął rok od ostatniego krwawienia, a nagle pojawia się krwista wydzielina z dróg rodnych – należy pilnie skonsultować się z lekarzem, którzy zaleci dodatkowe badania. Każdorazowo jest to sytuacja, którą trzeba dokładnie sprawdzić, aby mieć pewność, że nic niepokojącego nie dzieje się w obrębie macicy.
W okresie postmenopauzalnym mogą również występować objawy klimakterium. Nawet 5 lat po ostatniej miesiączce, możliwe jest pojawienie się wyżej wymienionych symptomów. Kobieta już nie miesiączkuje, ale uderzenia gorąca, rozdrażnienie czy zmęczenie, niestety mogą nadal nieco utrudniać jej życie.
Menopauza a depresja
W ostatnim czasie coraz więcej mówi się o depresji, która dotyka kobiety w okresie okołomenopauzalnym. Szczególnie są na nią narażone osoby, które wcześniej leczyły się z powodu depresji, zwłaszcza jeśli wymagała ona podawania leków.
Nie tylko zaburzenia hormonalne przyczyniają się do spadku nastroju. Jest to okres w życiu kobiety, kiedy następują też zmiany w życiu rodzinnym i zawodowym.
Wzrost masy ciała, spadek libido, częste uczucie zmęczenia – to wszystko powoduje, że kobieta jest w znacznie gorszej kondycji psychicznej. Depresja w tym okresie życia szczególnie mocno wpływa na jakość życia kobiety oraz jej funkcjonowanie.
Należy zwrócić uwagę na to, że leczenie depresji w okresie okołomenopauzalnym może wymagać zastosowania nieco innego protokołu leków.
Jak walczyć z objawami menopauzy?
Jeśli objawy przekwitania są niezbyt mocno dokuczliwe – można zaproponować kobiecie zastosowanie farmakologicznych metod ich łagodzenia.
Na rynku dostępne są preparaty z fitoestrogenami, które łagodzą nie tylko objawy fizyczne, ale także poprawiają stan psychiczny kobiety. Niestety wykazują one słabe działanie i zazwyczaj pomagają kobietom przy mało wyrażonych dolegliwościach.
Menopauza a hormonalna terapia zastępcza (HTZ)
Natomiast przy bardzo nasilonych objawach można rozważyć (wraz z lekarzem), zastosowanie hormonalnej terapii zastępczej (HTZ).
Hormonalna terapia zastępcza polega na uzupełnianiu niedoborów hormonów, głównie estrogenów, aby utrzymywać je na stałym poziomie.
Drogi podawania hormonów przy HTZ są bardzo różne:
- dopochwowa (żele aplikowane na śluzówkę pochwy),
- przezskórna (plastry),
- podskórna (implanty),
- domięśniowa (iniekcje),
- doustna (tabletki).
Wybierając drogę podawania HTZ należy uwzględnić wszelkie przeciwwskazania ze strony innych układów np. do podawania preparatów drogą doustną.
Wśród głównych przeciwwskazań zastosowania HTZ wymienia się:
- choroby nowotworowe,
- zakrzepicę żył głębokich,
- mięśniaki macicy,
- udar w wywiadzie,
- chorobę niedokrwienną serca,
- niezdiagnozowane krwawienia z dróg rodnych,
- ostrą niewydolność wątroby.
Uważa się, że HTZ powinien być stosowany w przypadku średnio i mocno nasilonych objawów ogólnych, spadku libido, zmian atroficznych sromu i pochwy oraz zaburzeń snu.
Hormonalna terapia zastępcza jest jedyną skuteczną formą niwelowania negatywnych skutków pokwitania.
Wiadomo, że HTZ nie jest obojętna dla organizmu, jednak jeśli kobieta ma bardzo częste i silne uderzenia gorąca czy znaczną atrofię pochwy to warto rozważyć zastosowanie HTZ, aby podnieść komfort życia takiej osobie.
HTZ w menopauzie a ryzyko zachorowania na nowotwór
Mimo wszystko w Polsce niewiele Pań decyduje się na HTZ. Główną przyczyną rezygnacji z terapii jest obawa przed wystąpieniem choroby nowotworowej, jako konsekwencji zażywania hormonów.
W tej chwili prowadzone badania nie wykazują, aby HTZ znacząco podnosił ryzyko zachorowania na nowotwory.
Wykazuje się natomiast pozytywne działanie HTZ:
- ochrona przed osteoporozą,
- narządy płciowe nie ulegają atrofii – śluzówka prawidłowo nawilżona,
- zmniejszone ryzyko występowania choroby wieńcowej,
- korzystny wpływ na skórę,
- korzystny wpływ na OUN – mniejsze ryzyko wystąpienia depresji.
W okresie przekwitania ważne, aby kobieta miała wsparcie w rodzinie, dzieciach, partnerze, którzy pozwolą jej zaakceptować zmieniające się ciało oraz będą wspierać w trudnych momentach.
Często taka pomoc pozwala uniknąć stosowania leków, jeśli objawy klimakterium nie są bardzo nasilone.
Umów się do ginekologa w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu lub Poznaniu |
Menopauza zalecane postępowanie
- Zanotuj datę ostatniej miesiączki, po jej wystąpieniu nie powinnaś już więcej krwawić z dróg rodnych. Jeśli występuje krwawienie po roku od ostatniej miesiączki należy skonsultować się z lekarzem.
- Jeśli odczuwasz spadek nastroju, objawy depresji związane z okresem menopauzy rozważ konieczność konsultacji ze specjalistą – psychologiem.
- Podczas odczuwania mało nasilonych objawów menopauzy ulgę mogą przynieść preparaty z fitoestorgenami.
- Przy mocno nasilonych objawach, uniemożliwiających bądź znacznie utrudniających normalne funkcjonowanie rozważ w porozumieniu ze swoim lekarzem hormonalną terapię zastępczą.
- Dbaj o prawidłową masę ciała. Dieta powinna obfitować w warzywa, owoce, chudy nabiał i produkty pełnoziarniste.
- Ruszaj się! Jazda na rowerze, spacery, nordic-walking czy zorganizowane zajęcia dla osób dojrzałych (joga, pilates, fitness) pomogą Ci zachować dobry nastrój i prawidłową masę ciała. Wybór aktywności fizycznej powinien być podyktowany Twoimi możliwościami fizycznymi i nie może zagrażać Twojemu zdrowiu. Jeśli masz wątpliwości co do formy bezpiecznej dla siebie aktywności skonsultuj się z lekarzem.
- Nie rezygnuj z pracy zawodowej ani kontaktów towarzyskich.
- Jeśli czujesz niepokój, lęk, objawy osłabienia nastroju wsparcia możesz szukać w grupach, fundacjach, stowarzyszeniach kobiet czy na forach internetowych.
Dowiedz się więcej:
Badanie AMH - ocena przedwczesnego wygasania czynności jajników
https://www.medicover.pl/badania/amh/
Prezentowanych informacji o charakterze medycznym nie należy traktować jako wytycznych postępowania medycznego w stosunku do każdego pacjenta. O postępowaniu medycznym, w tym o zakresie i częstotliwości badań diagnostycznych i/lub procedur terapeutycznych decyduje lekarz indywidualnie, zgodnie ze wskazaniami medycznymi, które ustala po zapoznaniu się ze stanem pacjenta. Lekarz podejmuje decyzję w porozumieniu z pacjentem. W przypadku chęci realizacji badań nieobjętych wskazaniami lekarskimi, pacjent ma możliwość ich odpłatnego wykonania. |