Carbomedac konc. do sporz. roztw. do inf.(10 mg/ml) - fiolka 15 ml

Opakowanie

fiolka 15 ml

Producent

medac

Opis

produkt stosowany wyłącznie w lecznictwie zamkniętym

Refundowany

Nie

Rodzaj

konc. do sporz. roztw. do inf.

Dawkowanie

Dożylnie. Dorośli: pacjenci dotychczas nieleczeni, z prawidłową czynnością nerek (CCr >60 ml/min) - 400 mg/m2 pc., w infuzji przez 15-60 min. Alternatywnym sposobem określenia dawki może być zastosowanie wzoru Calverta: dawka (mg) = docelowa wartość AUC (mg/ml x min) x [GFR ml/min + 25]. Docelowa wartość AUC wynosi: w przypadku monoterapii karboplatyną u pacjentów dotychczas nieleczonych - 5-7 mg/ml x min; w przypadku monoterapii karboplatyną u pacjentów wcześniej leczonych - 4-6 mg/ml x min; w przypadku terapii skojarzonej karboplatyną i cyklofosfamidem u pacjentów dotychczas nieleczonych - 4-6 mg/ml x min. Na podstawie wzoru Calverta całkowitą dawkę karboplatyny oblicza się w mg, nie w mg/m2. Wzoru Calverta nie należy stosować u pacjentów uprzednio intensywnie leczonych, tzn. jeżeli otrzymywali jakąkolwiek z poniższych terapii: mitomycyna C; nitrozomocznik; leczenie skojarzone doksorubicyną/cyklofosfamidem/cisplatyną; leczenie skojarzone z zastosowaniem pięciu lub więcej środków; radioterapia ≥4500 radów, zogniskowana w polu 20 x 20 cm lub na więcej niż jednym polu. Podczas początkowych cykli leczenia karboplatyną należy cotygodniowo kontrolować morfologię krwi (określić nadir wartości hematologicznych) i w razie potrzeby zmodyfikować dawkowanie w kolejnych cyklach. Leczenia nie należy powtarzać wcześniej niż po upływie 4 tyg. od poprzedniego cyklu leczenia i (lub) dopóki liczba granulocytów obojętnochłonnych wynosi co najmniej 2000 komórek/mm3, a liczba płytek krwi co najmniej 100 000 komórek/mm3. Zaleca się obniżenie dawki początkowej o 20-25 % u pacjentów z takimi czynnikami ryzyka, jak wcześniejsze leczenie powodujące zahamowanie czynności szpiku kostnego lub niski stopień stanu sprawności (punktacja 2-4 wg skali ECOG-Zubroda lub <80 wg skali Karnofsky`ego). W celu dostosowania dawki w przyszłości, zaleca się określenie hematologicznego nadiru za pomocą cotygodniowych badań krwi podczas początkowych kursów leczenia karboplatyną. Szczególne grupy pacjentów. Dostosowanie dawkowania na początku lub w późniejszym okresie leczenia może być konieczne w zależności od stanu fizycznego pacjenta. U pacjentów z CCr <60 ml in istnieje zwiększone ryzyko ciężkiej mielosupresji. Częstość ciężkiej leukopenii, neutropenii lub trombocytopenii utrzymuje się na poziomie ok. 25% podczas stosowania następujących zaleconych dawek: wyjściowy CCr 41-59 ml in - dawka początkowa (1. dzień) - 250 mg 2 pc. iv.; CCr 16-40 ml/min - dawka początkowa (1. dzień) - 200 mg/m2 pc. iv. U pacjentów z CCr <30 ml in przed rozpoczęciem leczenia karboplatyną należy przeprowadzić indywidualną ocenę stosunku korzyści do ryzyka. Brak wystarczających danych dotyczących stosowania karboplatyny we wstrzyknięciu u pacjentów z CCr ≤15 ml in, które pozwalałyby określić zalecone dawkowanie. Wszystkie powyższe zalecenia dotyczące dawkowania odnoszą się do początkowego cyklu leczenia. Następne dawki należy dostosować do tolerancji leczenia przez pacjenta i do akceptowalnego poziomu mielosupresji. Optymalne stosowanie karboplatyny w skojarzeniu z innymi lekami o działaniu mielosupresyjnym wymaga dostosowania dawki zależnie od obranych zasad leczenia i schematu leczenia. Rozcieńczanie. Lek należy rozcieńczyć 5% roztworem glukozy do infuzji (50 mg/ml) do stężenia w zakresie 0,4–2 mg/ml lub 0,9% roztworem chlorku sodu do infuzji (9 mg/ml) do stężenia 2 mg/ml. Karboplatyna może wchodzić w interakcję z aluminium, tworząc czarny osad. Do przygotowania lub podania karboplatyny nie należy stosować igieł, strzykawek, cewników lub zestawów do podawania dożylnego zawierających aluminium, ponieważ może ono wejść w kontakt z karboplatyną. Sposób podania: podawać w infuzji dożylnej, trwającej 15-60 min. Do przygotowania lub podania karboplatyny nie należy stosować igieł, strzykawek, cewników lub zestawów do podawania dożylnego zawierających aluminium, ponieważ może ono wejść w kontakt z karboplatyną i prowadzić tworzenia się osadu i (lub) do osłabienia aktywności przeciwnowotworowej. Przed podaniem infuzji koncentrat należy rozcieńczyć 5% roztworem glukozy do stężenia 0,4-2 mg/ml lub 0,9% roztworem NaCl do stężenia 2 mg/ml.

Zastosowanie

Zaawansowany rak jajnika pochodzenia nabłonkowego: leczenie pierwszego rzutu lub leczenie drugiego rzutu, po niepowodzeniu leczenia innymi lekami. Drobnokomórkowy rak płuca.

Treść ulotki

1. Co to jest lek Carbomedac i w jakim celu się go stosuje

Nazwa „Carbomedac, 10 mg/ml, koncentrat do sporządzania roztworu do infuzji” obejmuje nazwę,
moc i postać, jednak w dalszej części ulotki stosowana jest nazwa leku „Carbomedac”.

Co to jest lek Carbomedac
Carbomedac zawiera karboplatynę, która należy do grupy leków zwanych związkami platyny
stosowanych w leczeniu raka.
Prawidłowo pacjent będzie otrzymywał lek w warunkach szpitalnych.

Wskazania do stosowania leku Carbomedac
Lek Carbomedac stosowany jest w leczeniu niektórych typów raka jajnika i płuc (rak jajnika
pochodzenia nabłonkowego, rak drobnokomórkowy płuc).
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Carbomedac

Kiedy nie stosować leku Carbomedac
• jeśli pacjent ma uczulenie na karboplatynę lub którykolwiek z pozostałych składników tego
  leku (wymienionych w punkcie 6).
• jeśli pacjent ma uczulenie na inny lek należący do grupy leków zawierających związki platyny.
• jeśli pacjentka karmi piersią.
• jeśli u pacjenta występują ciężkie zaburzenia nerek.
• jeśli u pacjenta występuje brak równowagi w zakresie komórek krwi (ciężka mielosupresja).
• jeśli u pacjenta występuje krwawiący guz.
• jeśli pacjent przyjmuje jednocześnie szczepionkę przeciwko żółtej febrze.

Jeśli którekolwiek z powyższych dotyczy pacjenta, a nie zostało omówione z lekarzem lub farmaceutą
należy to zrobić jak najszybciej, przed otrzymaniem wstrzyknięcia.

Carbomedac jest zwykle podawany pacjentom w szpitalu. W normalnych warunkach pacjent nie ma
kontaktu z lekiem. Lekarz poda lek pacjentowi oraz będzie dokładnie i często sprawdzać stan pacjenta
podczas podawania i po podaniu leku. Zwykle przed każdym podaniem leku zostanie u pacjenta
wykonane badanie krwi.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem otrzymywania leku Carbomedac należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub
pielęgniarką
• jeśli u pacjenta kiedykolwiek wystąpiła reakcja alergiczna na związki zawierające platynę, takie
  jak oksaliplatyna.
• jeśli u pacjenta występuje zaburzenie czynności nerek. W takim przypadku lekarz może częściej
  kontrolować stan pacjenta.
• jeśli pacjentka jest w ciąży lub istnieje możliwość zajścia w ciążę. Patrz punkt „Ciąża,
  karmienie piersią i wpływ na płodność” poniżej.
• jeśli pacjent ma bóle głowy, splątanie, napady padaczkowe i zaburzenia widzenia obejmujące
  niewyraźne widzenie po utratę wzroku.
• jeśli u pacjenta wystąpią skrajne zmęczenie i duszności ze zmniejszeniem liczby krwinek
  czerwonych, osobno lub w połączeniu z małą liczbą płytek krwi, nieprawidłowe występowanie
  siniaków oraz choroba nerek polegająca na wydzielaniu niewielkiej ilości moczu lub braku
  wydzielania moczu (objawy zespołu hemolityczno-mocznicowego).
• jeśli pacjent ma gorączkę (temperaturę powyżej lub równą 38°C) lub dreszcze, co może być
  objawem zakażenia. W takim przypadku należy natychmiast powiadomić lekarza. Pacjent
  może być narażony na ryzyko zachorowania na zakażenie krwi.
• jeśli u pacjenta wystąpią zaburzenia widzenia.
• jeśli u pacjenta wystąpią nieprawidłowe odczucia skórne, takie jak uczucie kłucia, mrowienie
  i drętwienie.
• jeśli u pacjenta występują wymioty. W takim przypadku lekarz może zalecić leki
  przeciwwymiotne.
• jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek zaburzeniasłuchu.
• jeśli pacjent niedawno przyjął lub planuje przyjąć jakiekolwiek szczepionki. Podczas leczenia
  karboplatyną nie należy szczepić „żywymi” lub „atenuowanymi” szczepionkami, takimi jak
  szczepionka przeciwko żółtej febrze.

Podczas leczenia karboplatyną pacjent otrzyma leki, które pomogą zmniejszyć prawdopodobieństwo
wystąpienia mogącego zagrażać życiu powikłania znanego jako zespół rozpadu guza, spowodowanego
zaburzeniami biochemicznymi we krwi, wywołanymi rozpadem obumierających komórek
nowotworowych, które uwalniają swoją zawartość do krwiobiegu.

Jeśli którekolwiek z powyższych dotyczy pacjenta, a nie zostało dotąd omówione z lekarzem lub
farmaceutą należy to zrobić jak najszybciej, przed otrzymaniem wstrzyknięcia.

Carbomedac a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent stosuje którykolwiek z poniższych leków, ponieważ mogą
one powodować interakcje z lekiem Carbomedac:

• W trakcie przyjmowania leków, które mogą wpływać na liczbę komórek we krwi.
• W trakcie przyjmowania leków, o potwierdzonym działaniu toksycznym na nerki.
• W trakcie leczenia karboplatyną nie wolno przyjmować szczepionek przeciwko żółtej febrze
  (patrz również punkt „Kiedy nie stosować leku Carbomedac”) ponieważ istnieje zwiększone
  ryzyko zakażenia żółtą febrą, co może prowadzić do śmierci.
• Nie należy przyjmować żadnych szczepionek zawierających żywe wirusy w trakcie leczenia
  karboplatyną, ponieważ istnieje ryzyko rozwoju chorób, przeciw którym szczepionki te są
  skierowane, co może prowadzić do śmierci.
• Karboplatyna może zmniejszać skuteczność leków przeciwpadaczkowych (np. fenytoiny
  i fosfenytoiny).
• Karboplatyna może zmniejszać skuteczność leków przeciwzakrzepowych (antykoagulantów).
  Dlatego też w trakcie jednoczesnego stosowania tych leków należy częściej kontrolować
  krzepliwość krwi.
• Jednoczesne stosowanie karboplatyny ze środkami chelatującymi (środki zdolne do
  chemicznego wiązania karboplatyny) może osłabić działanie przeciwnowotworowe
  karboplatyny.
• Toksyczne działanie karboplatyny w przypadku jednoczesnego jej podawania z lekami
  uszkadzającymi nerki i słuch, np. antybiotykami zwanymi aminoglikozydami (leki stosowane
  w zapobieganiu/leczeniu określonych zakażeń) lub diuretykami pętlowymi (leki moczopędne),
  może prowadzić do poważnego uszkodzenia nerek i słuchu.
• Jednoczesne podawanie karboplatyny z cyklosporyną, takrolimusem i sirolimusem
  (stosowanymi w celu zahamowania układu odpornościowego w chorobach
  autoimmunologicznych lub podczas przeszczepu narządów) może osłabić układ
  odpornościowy, co zwiększa ryzyko wystąpienia zakażeń. Osłabiony układ odpornościowy
  powoduje ryzyko wystąpienia zwiększonego wytwarzania białych komórek krwi.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Ciąża

Nie wolno stosować leku Carbomedac w okresie ciąży, jeśli nie zostało to wyraźnie zalecone przez
lekarza. Jeśli pacjentka jest leczona lekiem Carbomedac w okresie ciąży, powinna omówić z lekarzem
możliwe ryzyko zagrażające nienarodzonemu dziecku.
Kobiety w wieku rozrodczym muszą stosować skuteczne środki antykoncepcyjne podczas i przez co
najmniej 6 miesięcy po zakończeniu leczenia. Jeśli pacjentka zajdzie w ciążę podczas leczenia lekiem
Carbomedac, należy porozmawiać z lekarzem o konsultacji genetycznej, ponieważ lek Carbomedac
może powodować uszkodzenia u nienarodzonego dziecka.

Karmienie piersią

Nie wiadomo, czy karboplatyna przenika do mleka ludzkiego, dlatego nie wolno karmić piersią
podczas stosowania leku Carbomedac. Jeśli lekarz uzna stosowanie leku Carbomedac za bezwzględnie
konieczne, należy przerwać karmienie piersią.

Płodność

Lek Carbomedac może powodować uszkodzenia genetyczne, np. mutację komórek nasienia.
Wskazane jest, aby mężczyźni leczeni karboplatyną wstrzymali się z prokreacją podczas leczenia i
przez co najmniej 3 miesiącepo zakończeniu leczenia oraz zwrócili się o poradę w sprawie zamrożenia
nasienia, w związku z możliwością nieodwracalnej bezpłodności związanej z leczeniem.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Karboplatyna może powodować nudności, wymioty oraz zaburzenia widzenia i słuchu, co może
zmniejszyć zdolność pacjenta do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. W razie
występowania któregokolwiek z tych objawów, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać
maszyn.
3. Jak stosować Carbomedac

Wstrzyknięcia leku pacjentowi zawsze będzie dokonywać lekarz. Zwykle lek jest podawany w postaci
kroplówki (infuzji) dożylnej, która trwa od 15 do 60 minut. Jeśli pacjent potrzebuje dodatkowych
informacji, należy zwrócić się do lekarza prowadzącego.

Dawka podawana pacjentowi zależy od jego masy ciała i wzrostu, wyników badań krwi i badań
czynności nerek. Lekarz ustala dawkę odpowiednią dla pacjenta. Przed podaniem wstrzyknięcia lek
musi być rozcieńczony.

Stosowanie u dorosłych
Zalecana dawka to 400 mg/m² powierzchni ciała (obliczona na podstawie wzrostu i masy ciała).

Choroby nerek
Jeśli u pacjenta występuje choroba nerek, lekarz może zmniejszyć dawkę i zlecić częste wykonywanie
badań krwi oraz monitorowanie czynności nerek.

Podczas leczenia lekiem Carbomedac pacjent może odczuwać nudności lub mogą wystąpić wymioty.
Lekarz może podać pacjentowi inny lek w celu ograniczenia takich działań niepożądanych przed
podaniem leku Carbomedac.

Pomiędzy kolejnymi podaniami leku Carbomedac zwykle stosowana jest czterotygodniowa przerwa.
Co tydzień po podaniu leku Carbomedac, lekarz może wykonywać badania krwi pacjenta w celu
ustalenia odpowiedniej kolejnej dawki leku.

Otrzymanie większej niż zalecana dawki leku Carbomedac
Otrzymanie większej niż zalecana dawki leku Carbomedac jest mało prawdopodobne. Jeśli jednak
dojdzie do przedawkowania, to mogą wystąpić: mielosupresja (szpik kostny może nie być w stanie
wytwarzać nowych krwinek). Może to na przykład prowadzić do łatwego powstawania siniaków.
Mogą także wystąpić zaburzenia czynności nerek i wątroby jak również problemy ze słuchem. Jeśli
pacjent obawia się, że podano mu zbyt dużą dawkę, lub jeśli ma pytania dotyczące dawki leku, należy
zwrócić się do lekarza podającego lek.

Pominięcie zastosowania leku Carbomedac
Nie jest prawdopodobne pominięcie podania leku, ponieważ lekarz kieruje się standardami
postępowania, kiedy podać pacjentowi lek. Jeśli pacjent uważa, że pominięto podanie dawki, należy
porozmawiać z lekarzem.

Przerwanie stosowania leku Carbomedac
Zazwyczaj lekarz decyduje, kiedy przerwać leczenie lekiem Carbomedac.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku należy zwrócić się
do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Ważne działania niepożądane lub objawy na które należy zwracać uwagę – i co robić w razie ich
wystąpienia

Jeśli pacjent uważa, że wystąpiły u niego poniższe działania niepożądane lub objawy, należy
niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób)
• zmniejszenie liczby leukocytów (sprzyjające występowaniu zakażeń)
• zmniejszenie liczby erytrocytów, które może powodować bladość skóry, osłabienie lub
  zadyszkę (niedokrwistość)
• zmniejszenie liczby płytek krwi (zwiększa ryzyko krwawień lub krwawych wybroczyn)

Często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób)
• zakażenia (możliwymi objawami zakażenia są np. ból gardła, gorączka, dreszcze)
• nietypowe krwawe wybroczyny lub krwawienie (np. krwawienie z dziąseł, krew w moczu lub
  w wymiotach lub pojawianie się nieoczekiwanych krwawych wybroczyn lub uszkodzeń naczyń
  krwionośnych [popękanych żyłek])
• reakcje uczuleniowe w tym wysypka, zaczerwienienie, pokrzywka, świąd, wysoka temperatura
• ciężkie reakcje uczuleniowe (anafilaksja). Wystąpienie tego typu reakcji jest najbardziej
  prawdopodobne w ciągu kilku minut od przyjęcia leku Carbomedac. Do objawów ciężkiej
  reakcji uczuleniowej należą nagłe problemy z oddychaniem lub uczucie ucisku w klatce
  piersiowej, obrzęk powiek, twarzy lub ust, wysypka, świąd i wysoka temperatura
• osłabienie głębokich odruchów ścięgnistych (odruch kurczenia się mięśni w momencie
  uderzenia w ścięgno)
• nieprawidłowości czuciowe dotyczące skóry, takie jak uczucie mrowienia i drętwienia
• zaburzenia widzenia
• uszkodzenie słuchu (ototoksyczność) np. dzwonienie w uszach, utrata słuchu
• zaburzenia sercowo-naczyniowe (działania niepożądane dotyczące układu krążenia)
• choroba płuc
• poważna choroba płuc z towarzyszącą dusznością, trudnościami w oddychaniu i (lub)
  powstawaniem blizn w płucach (choroba tkanki śródmiąższowej płuc)
• trudności w oddychaniu lub świszczący oddech

Niezbyt często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób)
• objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego często związane z lekiem stosowanym
  w celu zapobiegania nudnościom i wymiotom
• gorączka i dreszcze bez potwierdzenia zakażenia

Rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1000 osób)
• utrata wzroku
• złe samopoczucie z towarzyszącą gorączką spowodowane małą liczbą krwinek białych
  (gorączka neutropeniczna)
• ciężkie, zagrażające życiu zakażenie organizmu i krwi z zaburzeniem czynności narządów,
  potocznie nazywane zatruciem krwi (posocznica / wstrząs septyczny)
• zapalenie skóry z łuszczeniem się skóry

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• udar mózgu
• zapalenie nerwu wzrokowego
• niewydolność serca
• ból w klatce piersiowej, mogący być objawem potencjalnie ciężkiej reakcji alergicznej o nazwie
  zespół Kounisa
• zablokowanie tętnicy (zator)
• zaczerwienienie, opuchnięcie i ból lub martwa skóra wokół miejsca wstrzyknięcia (reakcje
  powstające w miejscu wstrzyknięcia)
• przesączanie do tkanki wokół miejsca wstrzyknięcia (wynaczynienie w miejscu wstrzyknięcia)
• grupa takich objawów jak bóle głowy, zaburzenia funkcjonowania psychicznego, napady
  padaczkowe i zaburzenia widzenia obejmujące niewyraźne widzenie po utratę wzroku (objawy
  zespołu odwracalnej tylnej leukoencefalopatii – rzadkiego zaburzenia neurologicznego)
• zaburzenie mózgu spowodowane przez szkodliwą substancję lub zakażenie (encefalopatia)
• zapalenie trzustki
• skurcze mięśni, osłabienie mięśni, splątanie, utrata wzroku lub zaburzenia widzenia,
  nieregularne bicie serca, niewydolność nerek lub nieprawidłowe wyniki badań krwi (objawy
  zespołu rozpadu guza, które mogą być spowodowane szybkim obumieraniem komórek guza,
  patrz punkt 2)
• choroby naczyń wieńcowych.

Inne możliwe działania niepożądane

Jeśli pacjent uważa, że wystąpiły u niego poniższe działania niepożądane lub objawy, należy jak
najszybciej skontaktować się z lekarzem.

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób)
• nudności lub wymioty
• ból brzucha

Często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób)
• zmiana w odczuwaniu smaku jedzenia
• biegunka, zaparcia, zapalenie błon śluzowych
• utrata owłosienia
• zaburzenia skórne
• zaburzenie układu mięśniowo-szkieletowego (zaburzenie dotyczące mięśni, stawów, ścięgien i
  nerwów)
• nietypowe uczucie zmęczenia lub osłabienia (astenia)

Niezbyt często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 100 osób)
• bóle mięśni, bóle stawów

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• zbyt mała ilość wody w organizmie (odwodnienie)
• utrata apetytu
• niskie ciśnienie krwi
• wysokie ciśnienie krwi
• zapalenie wyściółki (śluzówki) jamy ustnej
• pokrzywka (alergia skórna z towarzyszącym świądem i pręgami)
• wysypka
• zaczerwienienie skóry
• świąd
• uczucie ogólnego dyskomfortu (złe samopoczucie)

Niektóre działania niepożądane mogą być wykryte wyłącznie przez lekarza i obejmują:

Bardzo często (mogą występować częściej niż u 1 na 10 osób)
• osłabienie czynności nerek
• zmniejszenie klirensu kreatyniny (klirens kreatyniny określa prawidłowość funkcjonowania
  nerek)
• zwiększenie stężenia mocznika we krwi
• nieprawidłowy poziom enzymów wątrobowych
• zmniejszenie stężenia soli we krwi, które zwykle nie powoduje wyraźnych objawów ani oznak

Często (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 osób)
• zaburzenia dotyczące układu moczowego i płciowego
• zwiększone stężenie bilirubiny we krwi
• zwiększone stężenie kreatyniny we krwi
• zwiększone stężenie kwasu moczowego we krwi mogące prowadzić do dny moczanowej

Bardzo rzadko (mogą występować mniej niż u 1 na 10 000 osób)
• zgłaszano wystąpienie ostrej białaczki promielocytowej występującej po raz pierwszy 6 lat po
  stosowaniu karboplatyny w monoterapii i wcześniejszej radioterapii.

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
• osłabienie czynności wątroby, uszkodzenie lub martwica komórek wątroby
• nowotwór wywołany chemioterapią
• obniżenie wytwarzania komórek krwi w szpiku kostnym (uszkodzenie szpiku kostnego)
• ostra niewydolność nerek, zmniejszenie liczby erytrocytów [mikroangiopatyczna
  niedokrwistość hemolityczna] i mała liczba płytek krwi (zespół hemolityczno-mocznicowy)
• niski poziom sodu we krwi, który może spowodować uczucie splątania, kurcze mięśni lub
  nieprawidłowy rytm serca (hiponatremia)
• zakażenie płuc

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do Departament Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, PL-02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49-21-301, faks: +48 22 49-21-309,
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać Carbomedac

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Pacjent nie będzie przechowywać leku. Lek zostanie przygotowany tuż przed podaniem pacjentowi.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania dla tego leku podczas podawania.

Lekarz lub farmaceuta jest odpowiedzialny za to, aby pacjentowi nie podano leku Carbomedac po
upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie po „Termin ważności” lub „EXP”. Termin
ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca. Lekarz lub farmaceuta jest odpowiedzialny za to,
aby fiolka była przechowywana w opakowaniu zewnętrznym w celu ochrony przed światłem w
temperaturze poniżej 25°C. Leku nie wolno zamrażać.

Po wymieszaniu z innymi roztworami roztwór należy zużyć natychmiast lub może być
przechowywany nie dłużej niż 24 godziny w temperaturze 2°C – 8°C. Lekarz lub farmaceuta zapewni,
aby takie warunki przechowywania były spełnione.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Lekarz lub
farmaceuta usunie leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Carbomedac
• Substancją czynną leku jest karboplatyna.
• Pozostały składnik to woda do wstrzykiwań.

Jak wygląda lek Carbomedac i co zawiera opakowanie
Carbomedac jest bezbarwnym lub jasno żółtym klarownym koncentratem do sporządzania roztworu
do infuzji.
Jeden ml koncentratu zawiera 10 mg karboplatyny.

Jedna fiolka o objętości 5 ml zawiera 50 mg karboplatyny.
Jedna fiolka o objętości 15 ml zawiera 150 mg karboplatyny.
Jedna fiolka o objętości 45 ml zawiera 450 mg karboplatyny.
Jedna fiolka o objętości 60 ml zawiera 600 mg karboplatyny.
Jedna fiolka o objętości 100 ml zawiera 1 000 mg karboplatyny.

Opakowania zawierają 1 lub 10 fiolek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
medac
Gesellschaft für klinische
Spezialpräparate mbH
Theaterstr. 6
22880 Wedel
Niemcy
Telefon: +49 4103 8006-0
Faks: +49 4103 8006-100

Ten lek jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru
Gospodarczego pod następującymi nazwami:

Dania      Carbomedac
Francja    Carboplatine medac 10 mg/mL solution à diluer pour perfusion
Niemcy    Carbomedac 10 mg/ml Konzentrat zur Herstellung einer Infusionslösung
Norwegia Carbomedac 10 mg/ml konsentrat til infusjonsvæske, oppløsning
Polska     Carbomedac
Słowacja Carbomedac 10 mg/ml koncentrát na infúzny roztok
Słowenia Karboplatin medac 10 mg/ml koncentrat za raztopino za infundiranje
Szwecja  Carbomedac 10 mg/ml koncentrat till infusionsvätska, lösning
Włochy   Carboplatino medac

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 07/2023.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

Przygotowanie leku

Karboplatyna jest substancją mutagenną i potencjalnie rakotwórczą. Podczas przygotowania i
podawania należy stosować środki ostrożności wskazane podczas postępowania z substancjami
niebezpiecznymi. Lek powinien być przygotowywany przez przeszkolony personel, w odpowiednich
rękawicach ochronnych, jednorazowych fartuchach i maskach.

Karboplatyny nie wolno podawać przy użyciu zestawów do podawania, strzykawek i igieł
iniekcyjnych, które zawierają części z aluminium, ponieważ karboplatyna reaguje z aluminium. Może
to prowadzić do wytrącania się oraz zmniejszania działania przeciwnowotworowego.

Okres ważności po otwarciu pojemnika i przygotowaniu gotowego roztworu do infuzji

Wykazano, że gotowy roztwór do infuzji zachowuje trwałość chemiczną i fizyczną w 5 % roztworze
glukozy do infuzji (50 mg/ml) przez 72 godziny w temperaturze pokojowej, a w 0,9 % roztworze
chlorku sodu do infuzji (9 mg/ml) przez 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, jeśli jest
chroniony przed dostępem światła. Jednak zaleca się wykorzystanie roztworu do infuzji odtworzonego
w 0,9% roztworze chlorku sodu do infuzji (9 mg/ml) niezwłocznie po przygotowaniu.

Z mikrobiologicznego punktu widzenia produkt należy zużyć natychmiast. Jeśli preparat nie jest
zastosowany natychmiast, użytkownik ponosi odpowiedzialność za dalszy okresy oraz warunki
przechowywania preparatu przed zastosowaniem, które zwykle nie powinny przekraczać 24 godzin w
temp. 2°C do 8°C, jeśli odtworzenie/rozcieńczenie nie zostało wykonane w kontrolowanych i
zwalidowanych warunkach aseptycznych.

Rozcieńczanie

Produkt należy rozcieńczyć 5 % roztworem glukozy do infuzji (50 mg/ml) do stężenia od 0,4 mg/ml
do 2 mg/ml lub 0,9 % roztworem chlorku sodu do infuzji (9 mg/ml) do stężenia 2 mg/ml.

Usuwanie

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z
lokalnymi przepisami.

Dane o lekach i suplementach diety dostarcza