Zamur

1. Zamur co to jest
2. Dawkowanie preparatu
3. Możliwe skutki uboczne
4. Zamur w okresie ciąży i karmienia piersią
5. Interakcje z innymi lekami
6. Ostrzeżenia

Zamur co to jest

Zamur to antybiotyk dostępny wyłącznie na receptę. Przeznaczony jest dla osób dorosłych i dzieci od 3 miesiąca życia. Ma postać tabletek powlekanych o dwóch wielkościach zawartości substancji czynnej - cefuroksymu. Dostępne są następujące dawki i wielkości opakowań leku:

• 250 mg, 10 sztuk
• 250 mg, 14 sztuk
• 500 mg, 10 sztuk
• 500 mg, 14 sztuk.

Zamur jest antybiotykiem β-laktamowym, cefalosporynowym II generacji. Pozwala niszczyć powodujące zakażenia bakterie, które są wrażliwe na cefuroksym. Należą do nich różnorodne szczepy bakterii tlenowych Gram-dodatnich oraz bakterii tlenowych Gram-ujemnych. Lek wchłania się najlepiej, gdy jest podany bezpośrednio po posiłku.

Pełny skład preparatu

1 tabletka Zamur zawiera 250 lub 500 mg cefuroksymu w postaci aksetylu.
Substancje pomocnicze: kroskarmeloza sodowa, krospowidon, sodu laurylosiarczan, olej rycynowy uwodorniony, metyloceluloza, krzemionka strącona.
Otoczka: hypromeloza 6cP, celuloza mikrokrystaliczna, makrogolu 8 stearynian, talk, tytanu dwutlenek (E171).

Wskazania do stosowania

Tabletki powlekane Zamur 500 mg oraz 250 mg są zalecane w leczeniu zakażeń zatok, gardła, ucha środkowego, skóry i tkanek miękkich, układu moczowego oraz płuc lub klatki piersiowej u dorosłych oraz dzieci powyżej 3 miesiąca życia. Należą do nich:

• bakteryjne zapalenie zatok przynosowych,
• ostre zapalenie gardła i migdałków wywołane paciorkowcami,
• ostre zapalenie ucha środkowego,
• niepowikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich,
• odmiedniczkowe zapalenie nerek,
• zapalenie pęcherza moczowego,
• stan zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli.

Lek wykorzystuje się także w terapii wczesnej postaci choroby z Lyme (przenoszonej przez kleszcze boreliozy).

Kiedy nie stosować tego leku

Silnym przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość pacjenta na cefuroksym, a także inne substancje zawarte w Zamur. Preparatu nie powinny stosować osoby, u których stwierdzono nadwrażliwość na antybiotyki cefalosporynowe. Nie należy go zażywać również, jeżeli w przeszłości wystąpiła reakcja anafilaktyczna lub inna ciężka nadwrażliwość na jakikolwiek antybiotyk β-laktamowy – karbapenemy, penicyliny czy monobaktamy.

Preparatu nie należy podawać niemowlętom przed ukończeniem 3 miesięcy. Dotychczas nie poznano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania u pacjentów z tej grupy wiekowej.

Dawkowanie preparatu

Podstawą stosowania antybiotyku jest przyjmowanie go zgodnie ze wskazaniami lekarza lub farmaceuty. Zalecane dawki uzależnione są od przyczyny podania i masy ciała pacjenta.

Antybiotyk Zamur należy zawsze przyjmować od razu po posiłku, co ułatwia jego wchłanianie. Tabletek nie można kruszyć, rozdzielać ani gryźć. Takie działanie mogłoby obniżyć skuteczność preparatu.

Dorosłym oraz dzieciom o wadze powyżej 40 kg zaleca się dawkowanie:

• w leczeniu ostrego zapalenia migdałków i gardła, ostrego zapalenia zatok przynosowych, odmiedniczkowego zapalenia nerek, zapalenia pęcherza moczowego oraz w niepowikłanych zakażeniach skóry i tkanek miękkich – tabletkę 250 mg 2 razy na dobę,
• w ostrym zapaleniu ucha środkowego, w stanie zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli oraz wczesnej postaci choroby z Lyme – dawkę 500 mg 2 razy na dobę.

U dzieci o masie ciała mniejszej, niż 40 kg stosuje się dawkę leku obliczoną na postawie masy ciała pacjenta. W zależności od choroby zaleca się:

• w ostrym zapaleniu migdałków i gardła, ostrym zapaleniu zatok przynosowych – dawkę 10 mg na kg masy ciała 2 razy w ciągu doby, przy czym dawka maksymalna wynosi 125 mg 2 razy na dobę,
• w odmiedniczkowym zapaleniu nerek, zapaleniu pęcherza moczowego, niepowikłanych zakażeniach skóry i tkanek miękkich, chorobie z Lyme oraz zapaleniu ucha środkowego i cięższych zakażeniach u dzieci po ukończeniu 2 lat, jeśli lek został na takie zalecony – dawkę 15 mg na kg masy ciała pacjenta 2 razy na dobę, a maksymalna dawka dobowa to 2 razy po 250 mg leku.

Trzeba pamiętać, że w zależności od indywidualnej reakcji na lek oraz początkowej choroby lekarz może zadecydować o modyfikacji dawki początkowej. Może się także zdarzyć, że pacjent będzie wymagał więcej, niż jednego cyklu antybiotyku.

Jak długo przyjmuje się antybiotyk Zamur? O czasie stosowania decyduje lekarz. Należy przestrzegać jego zaleceń i nie odstawiać leku samodzielnie, nawet po złagodzeniu objawów. Leczenie krótsze, niż zalecane, może skutkować nawrotem choroby.

W przypadku zakażeń terapia trwa zazwyczaj 7 dni, okres ten może się wahać od 5 do 10 dni. Leczenie początkowej postaci choroby z Lyme najczęściej trwa 14 dni, choć możliwy jest czas od 10 do 21 dni. W przypadku odmiedniczkowego zapalenia nerek u dzieci, których masa ciała jest mniejsza, niż 40 kg, leczenie trwa od 10 do 14 dni.

Niektórzy pacjenci wymagają szczególnego dostosowania dawkowania. U osób chorujących na niewydolność nerek dawki leku należy dopasować do klirensu kreatyniny. Modyfikacja jest konieczna, gdy CCr wynosi poniżej 30 ml/min/1,73 m². Zalecany schemat jest następujący:

• pacjentom z CCr w przedziale 10-29 ml/min/1,73 m² należy podawać dawkę standardową raz dziennie,
• pacjentom z CCr poniżej 10 ml/min/1,73 m² zaleca się typową dawkę raz na 48 godzin.

W przypadku osób poddawanych hemodializie po zakończeniu każdej z nich należy podać kolejną dawkę.

Postępowanie po pominięciu dawki

W razie pominięcia tabletki Zamur 500 mg lub 250 mg nie powinno się jej uzupełniać przez przyjmowanie podwójnej dawki. Leczenie należy kontynuować przyjmując kolejne tabletki o ustalonych porach.

Przyjęcie większej ilości leku od zalecanej

W razie zażycia dawek większych, niż zalecane mogą pojawić się zaburzenia neurologiczne. Szczególnie niebezpieczne jest zwiększenie ryzyka napadów padaczkowych – drgawek. W sytuacji przedawkowania trzeba natychmiast udać się do lekarza lub wezwać pogotowie ratunkowe. Najlepiej mieć przy sobie opakowanie po leku i pokazać je specjaliście.

Możliwe skutki uboczne

Działania niepożądane, jakie mogą pojawić się w trakcie stosowania Zamur mają różnorodne nasilenie i formę. Niezwłocznie należy skonsultować się z lekarzem lub pielęgniarką, jeżeli nastąpią:

• reakcja alergiczna – objawia się swędzącą wypukłą wysypką oraz obrzękiem, który może obejmować twarz i usta oraz utrudniać oddychanie. Ten skutek uboczny obserwowany jest u niewielkiej liczby pacjentów, w razie jego pojawienia należy natychmiast odstawić lek,
• reakcja skórna o potencjalnie ciężkim przebiegu – również występuje w niewielkiej grupie osób stosujących lek. Objawami mogą być: wysypka na skórze, która może przekształcić się w pęcherze wyglądające jak małe pierścienie; rozlane zmiany skórne z łuszczącym się naskórkiem i pęcherzami, co może świadczyć o rozwoju toksycznego martwiczego oddzielania się naskórka lub zespołu Stevensa-Johnsona,
• ciężka biegunka – preparat może powodować zapalenie okrężnicy, którego symptomami są ciężka biegunka, zazwyczaj ze śluzem i krwią, gorączka i bóle brzucha, w razie jej wystąpienia nie powinno się stosować leków hamujących perystaltykę jelit,
• zakażenia grzybicze – Zamur oraz inne podobne leki mogą wpływać na nadmierny wzrost drożdżaków, czego skutkiem może być zakażenie grzybicze, np. w postaci pleśniawek. Jest to częsty skutek uboczny, a ryzyko wzrasta, jeśli produkt jest stosowany przez dłuższy czas.
• reakcja Jarischa-Herxheimera – może się pojawić u niektórych pacjentów w leczeniu boreliozy. Jej symptomami są bóle mięśni i głowy, dreszcze, wysoka gorączka i wysypka skórna. Mijają zazwyczaj po upływie od kilku godzin do doby.

Poza powyższymi objawami niepożądanymi często zdarzają się: bóle głowy, zwroty głowy, ból żołądka, biegunka, nudności oraz widoczne w badaniach krwi zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, wzrost liczby białych krwinek.

Wśród niezbyt częstych skutków ubocznych znajdują się: wysypki skórne, wymioty oraz widoczne w wynikach laboratoryjnych badań krwi spadek liczby białych krwinek, spadek liczby płytek krwi i/lub dodatni wynik testu Coombsa.

Do działań niepożądanych, które występują z nieznaną częstością i u bardzo małej liczby pacjentów należą: opisane wyżej ciężka biegunka, reakcje alergiczne i ciężkie reakcje skórne; reakcje skórne; wysoka temperatura; zapalenie wątroby; zażółcenie białkówek oczu lub skóry; nadmiernie szybki rozpad czerwonych krwinek.

Zamur w okresie ciąży i karmienia piersią

Dane odnośnie stosowania preparatu u kobiet ciężarnych są ograniczone. W badaniach nad zwierzętami nie zaobserwowano, by lek miał szkodliwy wpływ na przebieg ciąży, rozwój zarodka, płodu czy noworodka oraz przebieg porodu. Pacjentki w ciąży mogą stosować Zamur wtedy, gdy potencjalne korzyści przewyższają ewentualne ryzyko dla płodu.

Wiadomo, że cefuroksym – substancja czynna leku – w małych ilościach trafia do mleka kobiecego.  W związku z tym przed rozpoczęciem terapii u kobiet w okresie laktacji trzeba dokładnie rozważyć korzyści i ryzyko, jakie niesie ze sobą leczenie. Możliwe, że konieczne będzie odstawienie dziecka od piersi. Istnieje bowiem ryzyko, że wystąpią u niego uczulenie, biegunka lub grzybicze zakażenie błon śluzowych.

Interakcje z innymi lekami

Istotne jest, by pacjent poinformował swojego lekarza o wszystkich przyjmowanych preparatach. Należy zwrócić uwagę na środki obniżające kwaśność soku żołądkowego, leki przeciwzakrzepowe oraz probenecyd.

Leki, które zmniejszają ilość kwasu żołądkowego, mogą prowadzić do spadku biodostępności substancji czynnej antybiotyku Zamur w porównaniu do jego przyjęcia go na czczo. Takie połączenie może również spowodować utratę właściwości zwiększonego wchłaniania preparatu, gdy jest on przyjmowany po posiłku.

Stosowanie jednocześnie antybiotyku i doustnych leków przeciwzakrzepowych może prowadzić do wzrostu wartości wskaźnika krzepnięcia krwi (INR).

Przyjmowanie probenecydu w trakcie terapii powoduje znaczny wzrost biodostępności oraz stężenia maksymalnego substancji czynnej Zamur w organizmie pacjenta. Wydłuża również okres półtrwania cefuroksymu podczas fazy eliminacji.

Antybiotyk może powodować obniżenie skuteczności środków antykoncepcyjnych przyjmowanych doustnie. Pacjentki, które stosują tę metodę zabezpieczenia przed ciążą, w trakcie terapii powinny dodatkowo korzystać z antykoncepcji mechanicznej.

Ostrzeżenia

Lek może powodować zmiany w wynikach badań krwi w zakresie zawartości cukru we krwi oraz fałszywie dodatni test Coombsa. U osób, które stosują cefuroksym, do oznaczenia poziomu glukozy zaleca się metody z wykorzystaniem heksokinazy lub oksydazy glukozowej. W sytuacji, gdy pacjent ma zostać poddany badaniom krwi, powinien poinformować osobę pobierającą próbki o zażywaniu Zamur 500 mg lub 250 mg.

Zawroty głowy, a także inne skutki uboczne preparatu mogą wpływać na koncentrację pacjenta. W razie złego samopoczucia nie należy prowadzić pojazdów czy obsługiwać maszyn.