Xeomin proszek do sporz. roztw. do wstrz.(100 j.) - 1 fiolka

Domięśniowo i do gruczołu (ślinowego). Dorośli. Jednostki dawkowania zalecane dla leku nie są równoważne z jednostkami dawkowania innych leków zawierających toksynę botulinową. Optymalna dawka, częstość podawania i liczba miejsc wstrzyknięcia powinny zostać określone przez lekarza indywidualnie dla każdego pacjenta. Dawkę należy zwiększać stopniowo. Kurcz powiek i połowiczy kurcz twarzy: dawka początkowa to 1,25-2,5 j. w każdym miejscu wstrzyknięcia. Dawka początkowa nie powinna być większa niż 25 j. na jedno oko. Dawka całkowita jednej sesji leczenia nie powinna przekraczać 50 j. na jedno oko. Nie należy powtarzać leczenia częściej, niż co 12 tyg. Odstępy czasowe pomiędzy zabiegami należy określić na podstawie rzeczywistych wskazań klinicznych dla danego pacjenta. Rozpoczęcie działania jest obserwowane średnio w ciągu 4 dni po wstrzyknięciu. Działanie preparatu utrzymuje się zazwyczaj około 3-5 miesięcy. Może jednak utrzymywać się znacznie krócej lub dłużej. Jeżeli dawka początkowa okaże się niewystarczająca, można ją zwiększyć maksymalnie dwukrotnie podczas kolejnego podania. Wydaje się jednak, że wstrzykiwanie więcej niż 5,0 j. w jedno miejsce nie przynosi dodatkowych korzyści. Kurczowy kręcz szyi: dawkę dobiera się indywidualnie w zależności od ustawienia głowy i szyi, umiejscowienia możliwego bólu, przerostu mięśni, masy ciała, odpowiedzi na leczenie. W pierwszym cyklu leczenia nie należy wstrzykiwać więcej niż 200 j., z możliwością wprowadzenia zmian w kolejnych cyklach, na podstawie odpowiedzi na leczenie. W każdej jednej sesji całkowita dawka nie powinna przekraczać 300 j. Nie należy podawać więcej niż 50 j. w każde jedno miejsce wstrzyknięcia. Rozpoczęcie działania jest obserwowane średnio w ciągu 7 dni po wstrzyknięciu. Działanie utrzymuje się zazwyczaj około 3-4 mies. Może jednak utrzymywać się znacznie dłużej lub krócej. Nie zaleca się powtarzania zabiegów w odstępach krótszych niż 10 tygodni. Odstępy czasowe pomiędzy zabiegami należy określić na podstawie rzeczywistych wskazań klinicznych dla danego pacjenta. Poudarowa spastyczność kończyny górnej: dokładną dawkę i liczbę miejsc wstrzyknięcia należy dostosować do danego pacjenta w oparciu o wielkość, liczbę i lokalizację chorobowo zmienionych mięśni, nasilenia spastyczności i obecności miejscowego osłabienia mięśni. Całkowita dawka stosowana w leczeniu spastyczności kończyny górnej w czasie jednej sesji leczenia nie powinna przekraczać 500 j. i nie należy podawać więcej, niż 250 j. do mięśni ramienia. Pacjenci informowali, że rozpoczęcie działania odczuwali po 4 dniach od podania preparatu. Maksymalny wynik– zmniejszenie napięcia mięśni – odczuwali w ciągu 4 tyg. Zasadniczo skutek leczenia utrzymywał się 12 tyg., jednakże może on trwać znacznie dłużej lub krócej. Nie należy wstrzykiwać kolejnych dawek częściej, niż co12 tyg. Odstępy między wstrzyknięciami kolejnych dawek należy ustalić w oparciu o rzeczywistą kliniczną potrzebę danego pacjenta. Zalecane dawki lecznicze na mięsień: zgięty nadgarstek - mięsień zginacz promieniowy nadgarstka: 25-100 j., mięsień zginacz łokciowy nadgarstka: 25-100 j.; zaciśnięta pięść - mięsień zginacz powierzchniowy palców: 25-100 j., mięsień zginacz głęboki palców: 25-100 j.; zgięty łokieć - mięsień ramienno-promieniowy: 25-100 j., mięsień dwugłowy: 50-200 j., mięsień ramienny: 25-100 j.; nawrócone przedramię - mięsień nawrotny czworoboczny: 10-50 j., mięsień nawrotny obły: 25-75 j.; kciuk w dłoni - mięsień zginacz długi kciuka: 10-50 j., mięsień przywodziciel kciuka: 5-30 j.; mięsień zginacz krótki kciuka/mięsień przeciwstawiacz kciuka: 5-30 j.; rotacja wewnętrzna/wydłużenie/przywiedzenie ramienia - mięsień naramienny (część obojczykowa): 20-150 j.; mięsień najszerszy grzbietu: 25-150 j.; mięsień piersiowy większy: 20-200 j.; mięsień podłopatkowy: 15-100 j.; mięsień obły większy: 20-100 j. Przewlekły ślinotok. Należy użyć roztworu po rekonstytucji o stężeniu 5 jednostek/0,1 ml. Lek wstrzykuje się do ślinianek przyusznych i podżuchwowych po obu stronach (łącznie, cztery wstrzyknięcia podczas jednego zabiegu). Dawkę dzieli się pomiędzy śliniankami przyusznymi i podżuchwowymi w stosunku 3: 2 w następujący sposób: ślinianki przyuszne – 30 j. na każdą stronę; ślinianki podżuchwowe – 20 j. na każdą stronę. Zalecana dawka w czasie jednej sesji leczenia wynosi 100 j. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki. Nie należy wstrzykiwać kolejnych dawek częściej, niż co 16 tygodni. Wszystkie wskazania. Jeżeli działanie preparatu nie będzie widoczne w ciągu 1 mies. od pierwszego wstrzyknięcia należy podjąć następujące środki: kliniczną weryfikację działania neurotoksyny na ostrzyknięty mięsień np. badanie elektromiograficzne w wyspecjalizowanej jednostce; analizę przyczyny klinicznej oporności na leczenie, np. niewystarczające wyizolowanie mięśnia, do którego wstrzyknięto preparat, zbyt mała dawka preparatu, zła technika wstrzykiwania, utrwalony przykurcz mięśnia, zbyt słaby mięsień antagonista, możliwe wytworzenie przeciwciał; ocenę, czy wybór leczenia neurotoksyną botulinową typu A był właściwy w danym przypadku; jeżeli w trakcie początkowego leczenia nie pojawiły się działania niepożądane, można przeprowadzić dodatkową serię wstrzyknięć pod następującymi warunkami: 1) dobranie dawki preparatu na podstawie analizy braku odpowiedzi klinicznej na ostatnie podanie, 2) lokalizacja zajętych mięśni pod kontrolą takich technik, jak badanie elektromiograficzne, 3) zachowanie zalecanego minimalnego odstępu pomiędzy pierwszym i powtórnym podaniem preparatu. Szczególne grupy pacjentów. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania i skuteczności u dzieci i młodzieży w wieku 0-17 lat. Sposób podania. Po rekonstytucji preparat powinien zostać zużyty podczas jednej sesji wstrzykiwań i tylko dla jednego pacjenta. Kurcz powiek i połowiczy kurcz twarzy. Preparat wstrzykuje się do przyśrodkowej i bocznej części mięśnia okrężnego oka powieki górnej i do bocznej części mięśnia okrężnego oka powieki dolnej. Dodatkowo można wykonać wstrzyknięcia w obrębie brwi, bocznej części mięśnia okrężnego oka i górnej części twarzy, jeśli na skutek skurczu mięśni w tym rejonie dochodzi do zaburzenia widzenia. Pacjentów z połowiczym kurczem twarzy powinno się leczyć w taki sam sposób, jak w przypadku jednostronnego kurczu powiek. Nie należy wykonywać wstrzyknięć do mięśni dolnej części twarzy ze względu na wyraźne ryzyko miejscowego ich osłabienia, co wynika z doniesień literaturowych, dotyczących przypadków wstrzyknięcia toksyny botulinowej w ten obszar twarzy u pacjentów z połowiczym kurczem twarzy. Kurczowy kręcz szyi. W leczeniu kurczowego kręczu szyi stosuje się wstrzyknięcia w mięsień mostkowo-obojczykowo-sutkowy, mięsień dźwigacz łopatki, mięsień pochyły, mięsień płatowy głowy i (lub) mięsień czworoboczny. Lista ta nie jest kompletna, ponieważ każdy z mięśni odpowiedzialnych za kontrolę ustawienia głowy może być dotknięty procesem chorobowym i wymagać leczenia. W razie trudności z wyizolowaniem pojedynczych mięśni należy wykonać wstrzyknięcie pod kontrolą takich technik, jak badanie elektromiograficzne lub ultrasonograficzne. Masa mięśniowa i stopień przerostu lub zaniku mięśniowego muszą być uwzględnione przy wyborze odpowiedniej dawki preparatu. Nie należy wykonywać obustronnych wstrzyknięć do mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego, ponieważ wstrzykiwanie obustronne lub podawanie dawek ponad 100 j. do tego mięśnia niesie ze sobą zwiększone ryzyko działań niepożądanych, szczególnie zaburzeń połykania. Spastyczność kończyny górnej. W przypadku trudności z wyizolowaniem poszczególnych mięśni, zaleca się lokalizację zajętych mięśni pod kontrolą takich technik, jak badanie elektromiograficzne lub ultrasonograficzne. Wstrzyknięcie preparatu w wiele miejsc może umożliwić bardziej jednorodny kontakt leku z unerwionymi obszarami mięśnia co jest szczególnie korzystne w przypadku wstrzykiwania w większe mięśnie. Przewlekły ślinotok. Odpowiednie ślinianki można zlokalizować za pomocą anatomicznych punktów orientacyjnych lub badania ultrasonograficznego, jednakże preferowaną metodą jest metoda ultrasonograficzna, ponieważ zaobserwowano lepsze działanie terapeutyczne.

Objawowe leczenie kurczu powiek i połowiczego kurczu twarzy, dystonii szyjnej z przewagą komponenty rotacyjnej (kurczowy kręcz szyi), spastyczności kończyny górnej i przewlekłego ślinotoku z powodu zaburzeń neurologicznych u dorosłych.

1. Co to jest lek XEOMIN i w jakim celu się go stosuje

XEOMIN to lek zawierający substancję czynną neurotoksynę botulinową typu A, która w zależności od
miejsca podania, zwiotcza mięśnie lub zmniejsza wydzielanie śliny.

XEOMIN jest stosowany do leczenia następujących stanów u osób dorosłych
● kurczu powiek (blefarospazm) i kurczu obejmującego jedną połowę twarzy (połowiczy kurcz
   twarzy),
● kręczu szyi (kurczowy kręcz szyi),
● zwiększonego napięcia mięśniowego/niekontrolowanej sztywności mięśni ramion, rąk i (lub) dłoni
   (spastyczność kończyny górnej),
● przewlekłego ślinienia się (ślinotoku) z powodu zaburzeń neurologicznych.
   XEOMIN jest stosowany do leczenia następującego stanu u dzieci i młodzieży w wieku od 2 do 17 lat, o
   masie ciała ≥ 12 kg:
● przewlekłego ślinotoku z powodu zaburzeń neurologicznych i (lub) neurorozwojowych.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku XEOMIN

Kiedy nie stosować leku XEOMIN
● jeśli pacjent ma uczulenie na neurotoksynę botulinową typu A lub którykolwiek z pozostałych
  składników tego leku (wymienionych w punkcie 6),
● jeśli pacjent ma uogólnione zaburzenie czynności mięśniowej (np. miastenia gravis, zespół
  Lamberta-Eatona),
● jeśli pacjent ma zakażenie lub stan zapalny w miejscu planowanego wstrzyknięcia.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Działania niepożądane mogą być wynikiem wstrzyknięcia neurotoksyny botulinowej typu A
w nieprawidłowym miejscu, skutkującym tymczasowym paraliżem pobliskich grup mięśni. Bardzo rzadko
zgłaszano działania niepożądane występujące w związku z rozprzestrzenianiem się toksyny
do miejsc odległych od miejsca wstrzyknięcia, wywołujące objawy zgodne z działaniem toksyny
botulinowej typu A (np. nadmierne osłabienie mięśni, zaburzenia połykania i (lub) przypadkowe
zakrztuszenie pożywieniem lub napojami). Pacjenci otrzymujący zalecane dawki mogą odczuwać
nadmierne osłabienie mięśni.

Jeśli dawka jest zbyt duża lub lek jest podawany zbyt często, ryzyko wytworzenia przeciwciał może
zwiększyć się. Wytworzenie przeciwciał może skutkować niepowodzeniem terapii za pomocą toksyny
botulinowej typu A, bez względu na przyczynę podania leku.

Przed rozpoczęciem stosowania leku XEOMIN należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą:

●  jeśli u pacjenta występuje jakiekolwiek zaburzenie układu krzepnięcia,
●  jeśli pacjent przyjmuje substancje zapobiegające tworzeniu zakrzepów (np. kumaryna, heparyna,
    kwas acetylosalicylowy, klopidogrel),
●  jeśli u pacjenta występuje wyraźne osłabienie lub zmniejszenie masy mięśniowej w mięśniu, do
    którego ma zostać wstrzyknięty lek,
●  jeśli pacjent cierpi na stwardnienie zanikowe boczne (ALS), które może prowadzić do
    uogólnionego zaniku tkanki mięśniowej,
●  jeśli u pacjenta występuje jakakolwiek choroba, która zaburza interakcje między nerwami
    i mięśniami szkieletowymi (zaburzenie czynności nerwowo-mięśniowej),
●  jeśli występują lub występowały u pacjenta trudności z przełykaniem,
●  jeśli występują lub występowały u pacjenta drgawki,
●  jeśli pacjent miał wcześniej problemy związane ze wstrzykiwaniem toksyny botulinowej typu A,
●  jeśli pacjent ma być poddany planowanemu zabiegowi chirurgicznemu.

Należy skontaktować się z lekarzem lub skorzystać z pomocy medycznej, jeśli pacjent zaobserwuje
następujące objawy:
● trudności w oddychaniu, połykaniu lub mowie,
● pokrzywkę, obrzęk włącznie z obrzękiem twarzy lub gardła, świszczący oddech, uczucie słabości
  i skrócenie oddechu (możliwe ciężkie objawy reakcji alergicznych).

Powtarzane wstrzyknięcia leku XEOMIN
W przypadkach powtarzania wstrzykiwania leku XEOMIN, siła działania leku może ulec zwiększeniu lub
zmniejszeniu. Możliwe przyczyny to:

● różne procedury przygotowywania roztworu do wstrzyknięcia przez lekarza,
● różny czas trwania przerw w leczeniu,
● wstrzyknięcia do innego mięśnia,
● marginalna zmiana skuteczności substancji czynnej leku XEOMIN,
● brak reakcji na zastosowane leczenie.

Kurcz powiek (blefarospazm) i kurcz obejmujący jedną połowę twarzy (połowiczy kurcz twarzy)
Należy skonsultować się z lekarzem przed zastosowaniem leku XEOMIN, jeżeli:
● pacjent miał operację oka. Lekarz zastosuje dodatkowe środki ostrożności,
● pacjent jest w grupie ryzyka wykrycia choroby nazywanej jaskrą z wąskim kątem przesączania.
  Ta choroba może powodować zwiększenie ciśnienia śródgałkowego, co może prowadzić do
  uszkodzenia nerwu wzrokowego. Lekarz powinien wiedzieć, jeżeli pacjent jest w tej grupie ryzyka.

Podczas leczenia mogą powstawać drobne krwawe wybroczyny w miękkich tkankach powieki. Lekarz
może zmniejszyć ryzyko ich powstania poprzez delikatny ucisk w miejscu wstrzyknięcia bezpośrednio po
jego wykonaniu.

Po wstrzyknięciu leku XEOMIN do mięśnia oka częstotliwość mrugania może być zmniejszona,
co może prowadzić do wydłużonej ekspozycji przezroczystej przedniej części oka (rogówki).
Ta ekspozycja może prowadzić do uszkodzenia jej powierzchni i zapalenia (owrzodzenie rogówki).

Kręcz szyi (kurczowy kręcz szyi)
Po wstrzyknięciu, u pacjenta mogą wystąpić zaburzenia połykania od łagodnych do ciężkich. Może to
prowadzić do problemów z oddychaniem i do większego ryzyka zachłyśnięcia obcymi substancjami lub
płynami. Obce substancje w płucach mogą wywoływać zapalenia lub infekcje (zapalenie płuc). Lekarz
zastosuje specjalne leczenie, jeżeli będzie to konieczne (np. sztuczne odżywianie).

Zaburzenie połykania może trwać do dwóch, trzech tygodni po wstrzyknięciu, w jednym przypadku znane
jest ich utrzymywanie się do pięciu miesięcy.

Jeżeli pacjent nie był aktywny przez długi czas, jego aktywność powinna się rozpoczynać stopniowo po
wstrzyknięciu leku XEOMIN.

Wzrost napięcia mięśniowego/niekontrolowana sztywność mięśni
Lek XEOMIN może być stosowany w leczeniu wzrostu napięcia mięśniowego/nie do opanowania
sztywności występującej w różnych partiach kończyny górnej, np. w ręce lub dłoni.
Lek XEOMIN jest skuteczny w połączeniu ze zwykłymi standardowymi metodami leczenia.
Lek XEOMIN powinien być stosowany z tymi innymi metodami.
Jest mało prawdopodobne, aby lek ten poprawił zakres ruchu w stawach, jeśli otaczające mięśnie straciły
swoją zdolność do rozciągania.

Jeżeli pacjent nie był aktywny przez długi czas, jego aktywność powinna się rozpoczynać stopniowo po
wstrzyknięciu leku XEOMIN.

Przewlekłe ślinienie się (ślinotok)
Niektóre leki (np. klozapina, arypiprazol, pirydostygmina) mogą powodować nadmierne wydzielanie
śliny. Należy rozważyć przede wszystkim możliwość zastąpienia, zmniejszenia lub nawet przerwania
leczenia lekiem powodującym ślinotok przed zastosowaniem leku XEOMIN w celu leczenia ślinienia się.
Nie badano skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku XEOMIN u pacjentów ze ślinotokiem
wywołanym lekami.

W przypadku wystąpienia suchości w jamie ustnej w związku ze stosowaniem leku XEOMIN, lekarz
rozważy zmniejszenie dawki.

Na skutek zmniejszenia się ilości wydzielanej śliny po zastosowaniu leku XEOMIN mogą wystąpić
problemy zdrowotne w jamie ustnej, takie jak próchnica zębów lub nasilenie istniejących problemów.
Przed rozpoczęciem stosowania leku XEOMIN w leczeniu przewlekłego ślinotoku należy skontaktować
się ze stomatologiem. Stomatolog może podjąć decyzję o zastosowaniu środków zapobiegających
próchnicy, jeśli to konieczne.

Dzieci i młodzież
Nie wolno stosować tego leku u dzieci w wieku poniżej 2 lat, u dzieci o masie ciała mniejszej niż 12 kg
lub u dzieci i młodzieży w leczeniu innych stanów niż przewlekły ślinotok, ponieważ nie badano
stosowania leku XEOMIN w tych grupach pacjentów. Z tego względu, nie zaleca się jego stosowania
u tych pacjentów.

Lek XEOMIN a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Działanie leku XEOMIN może zostać zwiększone:
● przez leki stosowane w niektórych chorobach zakaźnych (spektynomycyna lub antybiotyki
   aminoglikozydowe [np. neomycyna, kanamycyna, tobramycyna]),
● przez inne leki, które zwiotczają mięśnie (np. leki zwiotczające mięśnie z grupy tubokuraryn).
   Tego rodzaju leków używa się m.in. w znieczuleniu ogólnym. Przed zabiegiem chirurgicznym
   należy poinformować anestezjologa, że pacjent przyjmował lek XEOMIN.
● w przypadku leczenia przewlekłego ślinotoku: przez inne leki, które powodują zmniejszenie się
   wydzielania śliny (np. leki antycholinergiczne, takie jak atropina, glikopironium lub skopolamina)
   lub w wyniku napromieniania leczniczego głowy i szyi, w tym gruczołów ślinowych. Należy
   poinformować lekarza, jeśli pacjent jest lub będzie poddawany radioterapii.

W takich wypadkach stosowanie leku XEOMIN wymaga szczególnej ostrożności.

Działanie leku XEOMIN może być osłabione przez:
●   niektóre leki przeciw malarii i przeciwreumatyczne (znane jako aminochinoliny).

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Leku XEOMIN nie należy stosować w okresie ciąży, chyba że lekarz zdecyduje, że jest to bezwzględnie
konieczne i że oczekiwana korzyść z jego stosowania przewyższa możliwe ryzyko dla płodu.
Nie zaleca się stosowania leku XEOMIN u kobiet karmiących piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn

Nie należy prowadzić pojazdów ani wykonywać innych potencjalnie niebezpiecznych czynności
w przypadku wystąpienia opadania powiek, osłabienia (astenii), osłabienia mięśni, zawrotów głowy
lub zaburzeń widzenia. W przypadku wątpliwości należy zasięgnąć porady lekarza.
3. Jak stosować lek XEOMIN

Lek XEOMIN może być podawany jedynie przez lekarzy z odpowiednią specjalistyczną wiedzą
w zakresie stosowania neurotoksyny botulinowej typu A.

Optymalna dawka, częstość podawania i liczba miejsc wstrzyknięcia zostaną dobrane przez lekarza
indywidualnie dla pacjenta. Należy ocenić skutek początkowego leczenia lekiem XEOMIN, co może
prowadzić do skorygowania dawki, aż do uzyskania pożądanego działania leku. Odstępy pomiędzy
zabiegami określi lekarz na podstawie rzeczywistych potrzeb danego pacjenta.
Jeżeli pacjent ma wrażenie, że działanie leku XEOMIN jest zbyt silne lub zbyt słabe, powinien
skontaktować się z lekarzem. W przypadku, gdy żaden skutek nie jest widoczny, należy rozważyć inne
leczenie.

Kurcz powiek (blefarospazm) i kurcz obejmujący jedną połowę twarzy (połowiczy kurcz twarzy)
Zalecana dawka początkowa wynosi maksymalnie do 25 jednostek na każde oko, a łączna zalecana dawka
w ramach kolejnych zabiegów wynosi maksymalnie 50 jednostek na oko. Zazwyczaj początek działania
leku jest obserwowany w ciągu czterech dni po wstrzyknięciu. Działanie leku utrzymuje się po każdym
zastosowaniu przez około 3-5 miesięcy, może jednak utrzymywać się znacznie dłużej lub krócej. Odstęp
czasu między sesjami leczniczymi nie powinien być krótszy niż 12 tygodni.
Zwykle stosowanie leku częściej niż co trzy miesiące nie daje dodatkowych korzyści.

Jeśli u pacjenta występuje kurcz obejmujący jedną stronę twarzy (połowiczy kurcz twarzy), lekarz
zastosuje się do zaleceń dotyczących leczenia kurczu powiek (blefarospazm) ograniczonego do jednej
strony twarzy. Leczenie kurczu obejmującego jedną stronę twarzy (połowiczy kurcz twarzy) będzie
dotyczyć górnej części twarzy, ponieważ wstrzyknięcie leku XEOMIN w dolną część twarzy może
prowadzić do zwiększonego ryzyka działań niepożądanych, takich jak wyraźne ryzyko miejscowego
osłabienia mięśni.

Kręcz szyi (kurczowy kręcz szyi)
Zalecana dawka na jedno miejsce podania wynosi maksymalnie do 50 jednostek, a zalecana dawka
maksymalna w ramach pierwszej sesji leczniczej wynosi do 200 jednostek. Lekarz może zastosować
dawki do 300 jednostek w kolejnych sesjach, w zależności od odpowiedzi na leczenie. Początek działania
leku jest obserwowany zwykle w ciągu siedmiu dni po wstrzyknięciu. Działanie leku utrzymuje się po
każdym zastosowaniu zazwyczaj przez 3-4 miesiące, może jednak utrzymywać się znacznie dłużej lub
krócej. Leczenie można powtórzyć nie wcześniej niż po 10 tygodniach.

Zwiększone napięcie mięśni/niekontrolowana sztywność mięśni ramion, rąk i dłoni (spastyczność
kończyny górnej)
Zalecana dawka wynosi maksymalnie 500 jednostek na sesję leczniczą. Nie należy podawać więcej niż
250 jednostek do mięśni ramion. Pacjenci informowali, że początek działania odczuwali po 4 dniach od
podania leku. Zmniejszenie napięcia mięśni odczuwali w ciągu 4 tygodni. Zasadniczo, efekt leczenia
utrzymywał się 12 tygodni, jednakże może on trwać znacznie dłużej lub krócej. Odstęp czasu między
sesjami leczniczymi powinien wynosić co najmniej 12 tygodni.

Przewlekłe ślinienie się (ślinotok, dorośli)
Zalecana dawka wynosi maksymalnie 100 jednostek na sesję leczniczą. Nie należy przekraczać zalecanej
dawki. Odstęp czasu między sesjami leczniczymi powinien wynosić co najmniej 16 tygodni.

Przewlekłe ślinienie się (ślinotok, dzieci/młodzież)
Zalecana dawka na sesję leczniczą zależy od masy ciała. Nie należy przekraczać maksymalnej dawki
75 jednostek. Odstęp czasu między sesjami leczniczymi powinien wynosić co najmniej 16 tygodni.

Sposób podawania
XEOMIN w formie rozpuszczonej stosuje się do wstrzykiwań domięśniowych (podanie domięśniowe) lub
do gruczołu (do ślinianki) (patrz informacje przeznaczone dla pracowników służby zdrowia na końcu tej
ulotki). U dorosłych, właściwe ślinianki można zlokalizować za pomocą anatomicznych punktów
orientacyjnych lub badania ultrasonograficznego, jednakże, ze względów bezpieczeństwa, preferowaną
metodą jest metoda ultrasonograficzna. U dzieci i młodzieży należy stosować metodę ultrasonograficzną.
Przed wstrzyknięciem, dzieciom i młodzieży można podać lek miejscowo znieczulający (np. krem
miejscowo znieczulający), lek uspokajający lub lek znieczulający w połączeniu z lekiem uspokajającym.

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku XEOMIN

Objawy przedawkowania
Objawy przedawkowania nie występują bezpośrednio po wstrzyknięciu i mogą obejmować ogólne
osłabienie, opadanie powieki, podwójne widzenie, zaburzenia oddychania, zaburzenia mowy oraz paraliż
mięśni oddechowych lub zaburzenia połykania, które mogą prowadzić do zapalenia płuc.

Postępowanie w przypadkach przedawkowania
W razie wystąpienia objawów przedawkowania pacjent lub ktoś z jego otoczenia powinien natychmiast
wezwać pogotowie, może być wymagana hospitalizacja. Niezbędna może stać się kilkudniowa opieka
lekarska i wspomaganie oddychania.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić się do
lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Na ogół działania niepożądane występują w ciągu pierwszego tygodnia po zastosowaniu leczenia
i mają one charakter przemijający. Działania niepożądane mogą być związane z lekiem, procedurą
wstrzykiwania lub jednym i drugim. Działania niepożądane mogą być ograniczone do obszaru wokół
miejsca wstrzyknięcia leku (np. miejscowe osłabienie mięśni, miejscowy ból, stan zapalny, uczucie
mrowienia (parestezja), osłabione odczuwanie dotyku (niedoczulica), nadwrażliwość na dotyk, obrzęki
(uogólnione), opuchlizna tkanek miękkich (obrzęk), zaczerwienienie skóry (rumień), świąd, miejscowe
zakażenie, krwiak, krwawienie i (lub) zasinienie).

Wstrzyknięcie leku może spowodować ból. Ból lub strach przed ukłuciem mogą prowadzić do
zasłabnięcia, nudności, szumu w uszach (dzwonienie w uszach) lub obniżenia ciśnienia krwi.

Działania niepożądane, takie jak nadmierne osłabienie mięśni lub zaburzenia połykania mogą być
spowodowane zmniejszeniem napięcia mięśni odległych od miejsca wstrzyknięcia leku XEOMIN.
Zaburzenia połykania mogą spowodować aspirację ciał obcych do układu oddechowego, skutkującą
zapaleniem płuc, niekiedy prowadząc do zgonu.

Lek XEOMIN może wywołać reakcję alergiczną. Rzadko zgłaszano ciężkie i (lub) nagłe reakcje
alergiczne (wstrząs anafilaktyczny) lub reakcje alergiczne na surowicę obecną w leku (choroba
posurowicza), powodujące np. zaburzenia oddychania (duszność), wysypkę (pokrzywkę) lub opuchliznę
tkanek miękkich (obrzęk). Niektóre z tych reakcji zaobserwowano po zastosowaniu konwencjonalnego
kompleksu toksyny botulinowej typu A. Miały one miejsce, gdy toksyna została podana niezależnie lub w
połączeniu z innymi lekami, powodującymi podobne reakcje. Reakcja alergiczna może spowodować
następujące objawy:
●   zaburzenia oddychania, połykania lub mowy z powodu obrzęku twarzy, warg, jamy ustnej
     lub gardła,
●   obrzęk dłoni, stóp lub kostek.

W przypadku wystąpienia któregokolwiek z wyżej wymienionych objawów należy niezwłocznie
powiadomić o tym swojego lekarza lub poprosić o pomoc najbliższych i zgłosić się na izbę przyjęć
najbliższego szpitala.

Podczas stosowania leku XEOMIN obserwowano następujące działania niepożądane.

Kurcz powiek (blefarospazm)

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
Opadanie powieki

Często (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 10 pacjentów):
Zespół suchego oka, niewyraźne widzenie, zaburzenie widzenia, uczucie suchości w jamie ustnej, ból
w miejscu wstrzyknięcia

Niezbyt często (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 100 pacjentów):
Ból głowy, osłabienie mięśni twarzy (porażenie nerwu twarzowego), podwójne widzenie, nasilone
łzawienie, zaburzenia przełykania (dysfagia), zmęczenie, osłabienie mięśni, wysypka

Kurcz obejmujący jedną stronę twarzy (połowiczy kurcz twarzy)

Podczas leczenia kurczu obejmującego jedną stronę twarzy można spodziewać się takich samych działań
niepożądanych, jak w kurczu powiek.

Kręcz szyi (kurczowy kręcz szyi)

Bardzo często (mogą wystąpić częściej niż u 1 na 10 pacjentów):
Zaburzenia połykania (dysfagia)

Często (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 10 pacjentów):
Ból szyi, osłabienie mięśni, bóle mięśniowo-szkieletowe (bóle mięśni), sztywność mięśni i stawów,
skurcz mięśni, ból głowy, zawroty głowy, ból w miejscu wstrzyknięcia, osłabienie (astenia), suchość w
jamie ustnej, nudności, nasilona potliwość, infekcje górnych dróg oddechowych, osłabienie (stan
przedomdleniowy)

Niezbyt często (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 100 pacjentów):
Zaburzenia mowy (dysfonia), skrócenie oddechu (duszność), wysypka

Leczenie kurczowego kręczu szyi może spowodować zaburzenia połykania o różnym stopniu nasilenia.
Może to prowadzić do dostania się do płuc ciała obcego, co może wymagać interwencji lekarza.
Zaburzenia połykania mogą utrzymywać się przez dwa do trzech tygodni po wstrzyknięciu, ale opisano
jeden przypadek utrzymywania się zaburzeń przez pięć miesięcy. Występowanie zaburzeń połykania
wydaje się być zależne od dawki leku.

Zwiększone napięcie mięśni/niekontrolowana sztywność mięśni ramion, rąk lub dłoni (spastyczność
kończyny górnej)

Często (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 10 pacjentów):
Suchość w jamie ustnej

Niezbyt często (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 100 pacjentów):
Ból głowy, zmniejszenie czucia dotyku (niedoczulica), osłabienie mięśni, ból kończyn, ogólne osłabienie
(astenia), ból mięśni, zaburzenia połykania (dysfagia), nudności

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
Ból w miejscu wstrzyknięcia

Przewlekłe ślinienie się (ślinotok) u dorosłych

Często (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 10 pacjentów):
Suchość w jamie ustnej, zaburzenia połykania (dysfagia), uczucie kłucia i mrowienia (parestezje)

Niezbyt często (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 100 pacjentów):
Zagęszczona ślina, zaburzenia mowy, zaburzenia smaku

Zgłaszano przypadki ciężkiej, trwałej suchości w jamie ustnej (dłużej niż 110 dni), która może prowadzić
do dalszych zaburzeń, takich jak zapalenie dziąseł, zaburzenia połykania i próchnica.

Przewlekłe ślinienie się (ślinotok) u dzieci i młodzieży

Niezbyt często (mogą wystąpić u maksymalnie 1 na 100 pacjentów):
Zaburzenia połykania (dysfagia)

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
Suchość w jamie ustnej, zagęszczona ślina, ból w jamie ustnej, próchnica zębów

Doświadczenia po wprowadzeniu leku do obrotu
Po wprowadzeniu do obrotu, podczas stosowania leku XEOMIN obserwowano następujące działania
niepożądane o nieznanej częstości występowania, niezależnie od leczonego obszaru: objawy
grypopodobne,zmniejszanie się mięśnia po wstrzyknięciu i reakcje nadwrażliwości, takie jak: opuchlizna,
opuchlizna tkanek miękkich (obrzęk, również w miejscach odległych od miejsca wstrzyknięcia),
zaczerwienienie, swędzenie, wysypka (lokalna i uogólniona), duszności.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu
Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02 - 222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek XEOMIN

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na kartoniku i etykiecie fiolki po
„EXP”. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego miesiąca.
Zamieszczony na opakowaniu skrót „Lot” oznacza numer serii.

Nieotwarta fiolka: Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.

Sporządzony roztwór: Wykazano stabilność chemiczną i fizyczną roztworu przez 24 godziny
w temperaturze od 2°C do 8°C.

Z mikrobiologicznego punktu widzenia lek należy zużyć natychmiast. Jeśli nie zostanie zużyty
natychmiast, za czas i warunki przechowywania przed ponownym użyciem odpowiada użytkownik, a czas
ten nie powinien być dłuższy niż 24 godziny w temperaturze od 2°C do 8°C, chyba że rekonstytucja
odbyła się w kontrolowanych warunkach aseptycznych.

Lekarz nie powinien stosować leku XEOMIN, jeżeli roztwór jest mętny lub zawiera pozostałości leku,
które nie uległy rozpuszczeniu.

W celu zapoznania się z instrukcją usuwania leku, należy szukać informacji w rozdziale przeznaczonym
dla pracowników ochrony zdrowia, umieszczonym na końcu tej ulotki.
6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek XEOMIN

● Substancją czynną leku jest neurotoksyna Clostridium botulinum typu A (150 kD), wolna od białek
   kompleksujących.
   XEOMIN, 50 jednostek, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
   Jedna fiolka zawiera 50 jednostekneurotoksyny Clostridium botulinum typu A (150 kD), wolnej od
   białek kompleksujących*.
   XEOMIN, 100 jednostek, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
   Jedna fiolka zawiera 100 jednostekneurotoksyny Clostridium botulinum typu A (150 kD), wolnej
   od białek kompleksujących*.
   XEOMIN, 200 jednostek, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań
   Jedna fiolka zawiera 200 jednostekneurotoksyny Clostridium botulinum typu A (150 kD), wolnej
   od białek kompleksujących*.
   * Neurotoksyna botulinowa typu A, oczyszczona z kultur bakterii Clostridium botulinum
    (szczep Hall).
●  Pozostałe składniki leku to: albumina ludzka, sacharoza.

Jak wygląda lek XEOMIN i co zawiera opakowanie

XEOMIN jest proszkiem do sporządzania roztworu do wstrzykiwań. Proszek jest biały.
Po rozpuszczeniu proszku powstaje klarowny i bezbarwny rozwór.

XEOMIN, 50 jednostek, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań:
Wielkości opakowań: 1, 2, 3 lub 6 fiolek.
XEOMIN, 100 jednostek, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań:
Wielkości opakowań: 1, 2, 3, 4 lub 6 fiolek.
XEOMIN, 200 jednostek, proszek do sporządzania roztworu do wstrzykiwań:
Wielkości opakowań: 1, 2, 3, 4 lub 6 fiolek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny
Merz Pharmaceuticals GmbH
Eckenheimer Landstrasse 100
60318 Frankfurt/Main
Niemcy

Tel: +49-69/1503-1
Fax: +49-69/1503-200

Wytwórca
Merz Pharma GmbH & Co. KGaA
Eckenheimer Landstrasse 100
60318 Frankfurt/Main
Niemcy

Tel: +49-69/1503-1
Fax: +49-69/1503-200

Ten produkt leczniczy jest dopuszczony do obrotu w krajach członkowskich Europejskiego Obszaru
Gospodarczego i Zjednoczonego Królestwa (Irlandia Północna) pod następującymi nazwami:
XEOMIN: Austria, Bułgaria, Cypr, Chorwacja, Czechy, Dania, Estonia, Niemcy, Grecja, Finlandia,
Francja, Węgry, Irlandia, Islandia, Włochy, Łotwa, Lichtenstein, Litwa, Luksemburg, Malta, Holandia,
Norwegia, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Zjednoczone Królestwo
(Irlandia Północna)
XEOMEEN: Belgia

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 02/2022

                                                                                                                                                         

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

Instrukcja sporządzania roztworu do wstrzykiwań:
Lek XEOMIN sporządza się przed podaniem za pomocą 9 mg/ml (0,9%) roztworu chlorku sodu do
wstrzykiwań.
XEOMIN można stosować wyłącznie zgodnie z przeznaczeniem w celu leczenia jednego pacjenta
w ramach jednego zabiegu.

Dobrą praktyką jest sporządzenie roztworu i przygotowanie strzykawki nad ręcznikiem papierowym
powleczonym folią na wypadek rozlania leku. Do strzykawki należy nabrać odpowiednią ilość roztworu
chlorku sodu (patrz tabela rozcieńczeń). Do przygotowania roztworu zaleca się użycie krótko ściętej igły
20-27 G. Igłą, pod kątem prostym, należy przebić korek gumowy, po czym nastąpi samoistne powolne
wciągnięcie rozpuszczalnika do fiolki tak, aby nie dopuścić do wytworzenia się piany. Należy wyrzucić
fiolkę, jeżeli nie nastąpi wciągnięcie rozpuszczalnika do fiolki pod wpływem próżni. Odłączyć
strzykawkę od fiolki i wymieszać XEOMIN z rozpuszczalnikiem, delikatnie potrząsając fiolką i obracając
ją/pstrykając w nią – nie należy wykonywać przy tym gwałtownych ruchów. W razie konieczności igła
wykorzystana do sporządzenia roztworu powinna pozostać w fiolce, a odpowiednią ilość roztworu należy
pobrać za pomocą nowej, jałowej strzykawki, przystosowanej do wstrzykiwania leku.

Po rekonstytucji, lek XEOMIN jest klarownym, bezbarwnym roztworem.
Nie stosować leku XEOMIN, jeśli przygotowany roztwór (przygotowany w sposób podany powyżej) jest
mętny lub zawiera osad.
Należy dołożyć starań, aby użyć prawidłowej objętości rozpuszczalnika potrzebnego do przygotowania
odpowiedniej dawki, aby zapobiec przypadkowemu przedawkowaniu. Jeżeli w ramach jednej procedury
ostrzyknięcia używane są różne rodzaje fiolek XEOMIN, należy zachować ostrożność, aby użyć
odpowiedniej ilości rozpuszczalnika potrzebnej do uzyskania konkretnej liczby jednostek na 0,1 ml. Ilość
rozpuszczalnika jest różna dla leku XEOMIN 50 jednostek, XEOMIN 100 jednostek i XEOMIN 200
jednostek. Każda strzykawka powinna też być odpowiednio oznakowana.

Możliwe stężenia dla XEOMIN 50, 100 i 200 jednostek znajdują się w poniższej tabeli:
                                                                                                                                        
Otrzymana dawka                           Dodany rozpuszczalnik
(w jednostkach na           (chlorek sodu 9 mg/ml (0,9%) roztwór do wstrzykiwań)

0,1 ml)
                                                                                                                                        
                                   Fiolka zawierająca     Fiolka zawierająca     Fiolka zawierająca
                                      50 jednostek              100 jednostek            200 jednostek
                                                                                                                                        
20 jednostek                 0,25 ml                       0,5 ml                         1 ml
                                                                                                                                        
10 jednostek                 0,5 ml                         1 ml                            2 ml
                                                                                                                                        
8 jednostek                   0,625 ml                     1,25 ml                        2,5 ml
                                                                                                                                        
5 jednostek                   1 ml                            2 ml                            4 ml
                                                                                                                                        
4 jednostki                    1,25 ml                       2,5 ml                         5 ml
                                                                                                                                        
2,5 jednostki                 2 ml                           4 ml                            nie dotyczy
                                                                                                                                        
2 jednostki                    2,5 ml                        5 ml                            nie dotyczy
                                                                                                                                        
1,25 jednostki               4 ml                           nie dotyczy                  nie dotyczy
                                                                                                                                        
Instrukcje dotyczące usuwania
Roztwór do wstrzykiwań przechowywany dłużej niż 24 godziny oraz niezużyty roztwór do wstrzykiwań
powinny zostać wyrzucone.

Procedury bezpiecznego usuwania fiolek, strzykawek oraz zużytych materiałów

Niezużyte fiolki, resztki sporządzonego roztworu i/lub strzykawki należy poddać sterylizacji
w autoklawie. Alternatywą jest inaktywacja wszelkich pozostałości leku XEOMIN poprzez dodanie
jednego z następujących roztworów: 70% etanolu, 50% izopropanolu, 0,1% SDS (detergent anionowy),
rozcieńczonego sodu wodorotlenku (0,1 N NaOH) lub rozcieńczonego roztworu sodu podchlorynu
(co najmniej 0,1% NaOCl).

Po inaktywacji, wykorzystane fiolki, strzykawki oraz materiały nie powinny być opróżniane, lecz muszą
być włożone do odpowiednich pojemników i usunięte zgodnie z lokalnymi przepisami.

Zalecenia dotyczące procedur na wypadek nieprzewidzianych incydentów podczas podawania toksyny
botulinowej typu A
● Jakikolwiek wyciek leku musi zostać natychmiast usunięty: w przypadku proszku za pomocą
   chłonnego materiału, nasączonego jednym z ww. roztworów lub w przypadku leku po
   rekonstytucji za pomocą suchego materiału absorbującego.
● Zabrudzoną powierzchnię należy przemyć za pomocą chłonnego materiału, nasączonego
   jednym z ww. roztworów, a następnie osuszyć.
● Jeśli fiolka jest rozbita należy postępować według powyższych instrukcji. Ostrożnie zebrać
   kawałki rozbitego szkła oraz unikając skaleczeń wytrzeć resztki leku.
● Jeśli nastąpi kontakt leku ze skórą, należy przepłukać miejsce kontaktu dużą ilością wody.
● W razie dostania się leku do oczu, należy dokładnie przemyć oczy dużą ilością wody lub
   roztworem do przemywania oczu.
● Jeśli lek dostanie się do rany, skaleczenia lub pęknięcia na skórze, należy dokładnie przemyć
   to miejsce dużą ilością wody. Należy podjąć stosowne kroki medyczne w zależności od
   wstrzykniętej dawki.

Należy ściśle przestrzegać instrukcji dotyczących przygotowywania i usuwania leku.