Vectibix konc. do sporz. roztw. do inf.(20 mg/ml) - fiolka 20 ml

Dorośli. Leczenie powinno być nadzorowane przez lekarza doświadczonego w stosowaniu leków przeciwnowotworowych. Przed rozpoczęciem leczenia wymagane jest potwierdzenie statusu genów RAS (KRAS i NRAS) bez mutacji (typ dziki). Status mutacji powinien zostać określony przez odpowiednie laboratorium za pomocą zwalidowanych metod analitycznych oznaczania mutacji w genach KRAS (eksony 2., 3. i 4.) i NRAS (eksony 2., 3. i 4.). Zalecana dawka preparatu to 6 mg/kg mc. raz na 2 tyg. Przed infuzją preparat należy rozcieńczyć roztworem chlorku sodu do wstrzykiwań o stężeniu 9 mg/ml (0,9%), tak, aby ostateczne stężenie leku nie było większe niż 10 mg/ml. W przypadku wystąpienia poważnych reakcji skórnych (≥ stopień 3.) może być konieczna zmiana dawkowania preparatu. Szczególne grupy pacjentów. Nie badano bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lub wątroby. Brak konieczności dostosowania dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku. Sposób podania. Preparat należy podawać w infuzji dożylnej przy użyciu pompy infuzyjnej, z wykorzystaniem wbudowanych filtrów o niskiej zdolności wiązania białka i średnicy porów 0,2 µm lub 0,22 µm, przez dojście obwodowe lub cewnik stały. Zalecany czas trwania infuzji to ok. 60 min. Jeśli pierwsza infuzja jest dobrze tolerowana, kolejne mogą być podawane przez 30-60 min. Dawki przewyższające 1000 mg powinny być podawane w infuzji trwającej ok. 90 min. Aby uniknąć zmieszania z innymi lekami lub roztworami dożylnymi, linię infuzyjną należy przepłukać roztworem chlorku sodu przed i po infuzji preparatu. W przypadku wystąpienia reakcji związanych z infuzją może być konieczne zmniejszenie szybkości podawania infuzji. Leku nie wolno podawać we wstrzyknięciu lub bolusie dożylnym.

Leczenie dorosłych pacjentów z rakiem jelita grubego z przerzutami (mCRC) i z genami RAS bez mutacji (typ dziki): w pierwszym rzucie w skojarzeniu ze schematem leczenia FOLFOX lub FOLFIRI; w drugim rzucie w skojarzeniu ze schematem leczenia FOLFIRI u pacjentów, którzy otrzymywali w pierwszym rzucie chemioterapię opartą na fluoropirymidynie (z wyłączeniem irynotekanu); w monoterapii po niepowodzeniu leczenia schematami zawierającymi fluoropirymidynę, oksaliplatynę i irynotekan.

1. Co to jest Vectibix i w jakim celu się go stosuje

Vectibix stosowany jest w leczeniu raka jelita grubego z przerzutami u dorosłych pacjentów z
pewnym typem guza, określanym jako guz bez mutacji genu RAS („typ dziki”). Vectibix stosowany
jest zarówno samodzielnie, jak i w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnowotworowymi.

Vectibix zawiera substancję aktywną – panitumumab – należącą do grupy leków zwanych
przeciwciałami monoklonalnymi. Przeciwciała monoklonalne to białka mające zdolność swoistego
rozpoznawania i przyłączania się do innych szczególnych białek obecnych w organizmie.

Panitumumab rozpoznaje i swoiście wiąże się z białkiem znanym jako receptor naskórkowego
czynnika wzrostu (EGFR), obecnym na powierzchni niektórych komórek nowotworowych.
Przyłączanie się czynników wzrostu (innych białek obecnych w organizmie) do EGFR stymuluje
wzrost i podział komórek rakowych. Panitumumab wiąże się z EGFR i sprawia, że komórki
nowotworowe nie otrzymują sygnału wymaganego do ich wzrostu i podziału.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Vectibix

Kiedy nie stosować leku Vectibix
- Jeśli pacjent ma uczulenie na panitumumab lub którykolwiek z pozostałych składników tego
  leku (wymienionych w punkcie 6.).
- Jeśli u pacjenta występowały w przeszłości lub obecnie występują objawy śródmiąższowego
  zapalenia płuc (obrzęk płuc powodujący kaszel i trudności w oddychaniu) lub zwłóknienia płuc
  (zmiany bliznowate i zgrubienia w tkance płucnej prowadzące do trudności w oddychaniu).
- W skojarzeniu z chemioterapią opartą na oksaliplatynie, jeżeli badanie guza wykaże obecność
  zmutowanej wersji genów RAS lub jeśli status genów jest nieznany. W przypadku wątpliwości
  co do statusu genów RAS należy skontaktować się z lekarzem.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
W czasie przyjmowania leku Vectibix mogą się pojawić reakcje skórne lub ciężki obrzęk i
uszkodzenie tkanki. Należy niezwłocznie powiadomić lekarza prowadzącego lub pielęgniarkę, jeśli
objawy te nasilają się lub stają niemożliwe do zniesienia. Lekarz może zalecić zmianę dawkowania,
jeśli u pacjenta wystąpią ciężkie reakcje skórne. Jeśli w wyniku reakcji skórnych wystąpi ciężkie
zakażenie lub gorączka lekarz może zakończyć podawanie leku Vectibix.

W czasie stosowania leku Vectibix i występowania reakcji skórnych na lek zalecane jest ograniczenie
przebywania na słońcu, ponieważ światło słoneczne może zaostrzać objawy. W przypadku
przebywania na słońcu zaleca się stosowanie kremów z filtrem i noszenie nakrycia głowy. Lekarz
może zalecić pacjentowi stosowanie preparatów nawilżających, produktów zawierających filtry
ochronne (SPF >15), miejscowych steroidów i (lub) antybiotyków doustnych, które mogą pomóc w
leczeniu szkodliwych działań na skórę związanych ze stosowaniem leku Vectibix.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Vectibix lekarz prowadzący sprawdzi poziom niektórych
substancji we krwi pacjenta, takich jak magnez, wapń i potas. Okresowo w czasie przyjmowania leku
Vectibix oraz aż do 8 tygodni po zakończeniu leczenia, lekarz prowadzący będzie kontrolował poziom
magnezu i wapnia we krwi pacjenta. Jeśli ich poziom będzie zbyt niski, lekarz może przepisać
odpowiednie preparaty uzupełniające.

Jeśli u pacjenta wystąpi ciężka biegunka, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Ciężka
biegunka powoduje utratę dużej ilości wody z organizmu (odwodnienie), co może prowadzić do
uszkodzenia nerek.

Pacjent powinien poinformować lekarza o stosowaniu soczewek kontaktowych i (lub) o
występujących w przeszłości problemach z oczami, takich jak suche oko, zapalenie przedniej części
oka (rogówki) lub owrzodzenie przedniej części oka.

Jeśli wystąpi w ostrej postaci lub nasili się zaczerwienienie i ból oka, nasili się łzawienie, niewyraźne
widzenie i (lub) wrażliwość na światło, należy natychmiast powiedzieć o tym lekarzowi
prowadzącemu lub pielęgniarce, gdyż może być konieczne natychmiastowe leczenie (patrz poniżej,
„Możliwe działania niepożądane”).

Lekarz omówi z pacjentem zdolność tolerowania leczenia lekiem Vectibix ze stosowaną
chemioterapią, w zależności od wieku (powyżej 65 lat) lub ogólnego stanu zdrowia.

Vectibix a inne leki
O wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub ostatnio, również tych dostępnych
bez recepty i lekach ziołowych, należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie.

Leku Vectibix nie należy stosować w skojarzeniu z bewacyzumabem (innym przeciwciałem
monoklonalnym stosowanym w leczeniu raka jelita) lub w skojarzeniu z chemioterapią określaną jako
„IFL”.

Ciąża i karmienie piersią
Brak badań leku Vectibix z udziałem kobiet w ciąży. Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią,
przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza przed
zastosowaniem tego leku. Przyjmowanie leku Vectibix może mieć wpływ na płód lub na zdolność
utrzymania ciąży.

W czasie stosowania leku Vectibix i przez 2 miesiące po przyjęciu ostatniej dawki leku kobiety w
wieku rozrodczym powinny stosować skuteczne metody antykoncepcyjne.

Nie zaleca się karmienia piersią w trakcie stosowania leku Vectibix oraz przez 2 miesiące po przyjęciu
ostatniej dawki. Ważne jest, aby pacjentka poinformowała lekarza o zamiarze karmienia piersią.

Przed przyjęciem jakiegokolwiek innego leku należy zasięgnąć rady lekarza lub farmaceuty.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Przed prowadzeniem pojazdu lub obsługą urządzeń mechanicznych należy się skonsultować z
lekarzem, ponieważ niektóre z działań niepożądanych mogą niekorzystnie wpłynąć na zdolność
bezpiecznego wykonywania tych czynności.

Vectibix zawiera sód
Lek zawiera 3,45 mg sodu (głównego składnika soli kuchennej) w każdym ml. Odpowiada to 0,17%
maksymalnej zalecanej dobowej dawki sodu w diecie u osób dorosłych.

3. Jak stosować Vectibix

Vectibix jest podawany w placówce opieki zdrowotnej pod nadzorem lekarza mającego
doświadczenie w stosowaniu leków przeciwnowotworowych.

Vectibix jest podawany dożylnie (do żyły) przy pomocy pompy infuzyjnej (urządzenia służącego do
podawania powolnych wstrzyknięć).

Zalecana dawka leku Vectibix to 6 mg/kg mc. (miligramy na kilogram masy ciała) podawane raz na
dwa tygodnie. Podawanie leku trwa zazwyczaj około 60 minut.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Najcięższe i najczęściej występujące działania niepożądane leku Vectibix wymieniono poniżej:

Reakcje związane z infuzją
W trakcie lub po zakończeniu leczenia mogą wystąpić reakcje związane z infuzją. Mogą mieć
nasilenie łagodne lub umiarkowane (mogą wystąpić u około 5 na 100 pacjentów otrzymujących
Vectibix) lub ciężkie (mogą wystąpić u 1 na 100 pacjentów otrzymujących Vectibix). Objawami mogą
być: ból głowy, wysypka, swędzenie lub pokrzywka, zaczerwienienie twarzy, obrzęk (twarzy, warg,
ust, okolicy oczu, okolicy gardła), szybkie i nieregularne bicie serca, przyspieszone tętno, pocenie się,
nudności, wymioty, zawroty głowy, trudności z oddychaniem lub przełykaniem, spadek ciśnienia
krwi; objawy te mogą być ciężkie lub zagrażające życiu, a także bardzo rzadko śmiertelne. Jeśli u
pacjenta wystąpią powyższe objawy, należy natychmiast powiadomić lekarza. Lekarz może
zadecydować o zmniejszeniu szybkości podawania infuzji lub zakończyć stosowanie leku Vectibix.

Reakcje alergiczne
Bardzo rzadko zgłaszano ciężkie reakcje alergiczne (nadwrażliwość), o objawach podobnych do
obserwowanych w przypadku reakcji związanych z infuzją (patrz „Reakcje związane z infuzją”),
występujące po ponad 24 godzinach po podaniu leku, które zakończyły się zgonem. Jeśli u pacjenta po
podaniu leku Vectibix wystąpią objawy reakcji alergicznej, takie jak m.in.: trudności w oddychaniu,
ucisk w klatce piersiowej, uczucie dławienia, zawroty głowy lub zmęczenie, należy natychmiast
skonsultować się z lekarzem.

Reakcje skórne
Reakcje skórne występują u około 94 na 100 pacjentów otrzymujących Vectibix i mają przebieg
łagodny do umiarkowanego. Wysypka skórna zazwyczaj przypomina trądzik i często występuje na
twarzy, górnej części klatki piersiowej oraz pleców, ale może występować na dowolnej części ciała.
Niekiedy wysypce towarzyszą zaczerwienienie, swędzenie oraz łuszczenie skóry, które mogą mieć
ciężki przebieg. W niektórych przypadkach może to prowadzić do zakażenia rany, wymagającego
leczenia medycznego i (lub) operacyjnego lub powodować ciężkie infekcje skórne, które rzadko mogą
być śmiertelne. W rzadkich przypadkach u pacjentów mogą pojawić się pęcherze na skórze, ustach,
oczach i narządach płciowych, co może wskazywać na wystąpienie ciężkiej reakcji skórnej, tzw.
„zespołu Stevensa-Johnsona” lub mogą pojawiać się pęcherze na skórze, co może wskazywać na
wystąpienie ciężkiej reakcji skórnej zwanej „toksyczną nekrolizą naskórka”. Jeśli u pacjenta pojawią
się pęcherze, powinien on natychmiast poinformować o tym lekarza. Wysypkę może zaostrzyć
przedłużone narażenie na promieniowanie słoneczne. Ponadto, zgłaszano suchość skóry, pękanie
skóry na palcach rąk lub stóp, infekcje lub zapalenia łożyska paznokci u rąk lub stóp (zanokcica).
Reakcje skórne ustąpią, jeśli przerwie lub zakończy się przyjmowanie leku Vectibix. Lekarz może
zadecydować o leczeniu wysypki, dostosowaniu dawki lub przerwaniu podawania leku Vectibix.

Inne możliwe działania niepożądane:

Bardzo częste: mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 osób
- zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość); zmniejszone stężenie potasu we
  krwi (hipokaliemia); zmniejszone stężenie magnezu we krwi (hipomagnezemia);
- stan zapalny oka (zapalenie spojówek);
- miejscowa lub rozległa wysypka, która może mieć postać guzkowatą (z plamkami lub bez),
  swędzącą, zaczerwienioną lub złuszczającą się;
- utrata włosów (łysienie); owrzodzenia ust i opryszczka wargowa; stan zapalny w jamie ustnej
  (zapalenie błony śluzowej);
- biegunka; nudności; wymioty; ból brzucha; zaparcia; zmniejszenie apetytu; zmniejszenie masy
  ciała;
- nasilone zmęczenie; gorączka lub wysoka temperatura; brak lub utrata siły (astenia);
  gromadzenie się płynu w kończynach (obrzęki obwodowe);
- ból pleców;
- bezsenność;
- kaszel; duszność (trudności w oddychaniu).

Częste: mogą dotyczyć do 1 na 10 osób
- zmniejszenie liczby krwinek białych (leukopenia); zmniejszone stężenie wapnia we krwi
  (hipokalcemia); zmniejszone stężenie fosforanów we krwi (hipofosfatemia); zwiększony
  poziom glukozy we krwi (hiperglikemia);
- nadmierny wzrost rzęs; wzmożone łzawienie; zaczerwienienie oka (przekrwienie oka); suchość
  oka; swędzenie oczu (świąd oka); podrażnienie oka; zapalenie powiek;
- wrzody skórne; strupy; nadmierne owłosienie; zaczerwienie i obrzęk dłoni i podeszw stóp
  (zespół dłoniowo-podeszwowy); nadmierne pocenie; reakcje skórne (zapalenie skóry);
- zapalenie rozprzestrzeniające się pod skórą (zapalenie tkanki łącznej); zapalenie mieszków
  włosowych; zakażenia miejscowe; wysypka skórna z ropnymi pęcherzykami; zakażenie dróg
  moczowych;
- zaburzenia w obrębie paznokci; łamliwość paznokci;
- odwodnienie;
- suchość w ustach; problemy z trawieniem (niestrawność); krwawienie z odbytu; zapalenie warg;
  zgaga (choroba refluksowa przełyku);
- ból w klatce piersiowej; ból; dreszcze; ból w kończynach; nadwrażliwość (reakcja
  immunologiczna); szybkie bicie serca (częstoskurcz);
- zablokowanie naczynia krwionośnego w płucach przez zakrzep (zator tętnicy płucnej), którego
  objawami może być nagłe skrócenie oddechu lub ból w klatce piersiowej; krwawienie z nosa;
  zablokowanie żyły głębokiej przez zakrzep (zakrzepica żyły głębokiej); wysokie ciśnienie
  tętnicze (nadciśnienie tętnicze); zaczerwienienie twarzy;
- ból głowy; zawroty głowy; niepokój.

Niezbyt częste: mogą dotyczyć do 1 na 100 osób
- niebieski kolor skóry i błon śluzowych (sinica);
- obumieranie komórek skóry (martwica skóry);
- ciężka reakcja skórna z pęcherzami na skórze, ustach, oczach i narządach płciowych (zespół
  Stevensa-Johnsona);
- ciężka reakcja skórna z pęcherzami na skórze (toksyczna nekroliza naskórka);
- ciężka postać owrzodzenia przedniej części oka (rogówki) wymagająca natychmiastowego
  leczenia (wrzodziejące zapalenie rogówki);
- zapalenie przedniej części oka (rogówki) (zapalenie rogówki);
- podrażnienie powiek; popękane usta i (lub) suchość warg; zakażenie oka; zakażenie powiek;
  suchość błony śluzowej nosa; oddzielanie się płytki paznokciowej od łożyska; wrastające
  paznokcie; nadmierne owłosienie (hirsutyzm);
- zapalenie płuc (choroba śródmiąższowa płuc).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub pielęgniarce. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do „krajowego systemu zgłaszania” wymienionego w załączniku V. Dzięki
zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Vectibix

Vectibix powinien być przechowywany przez placówkę służby zdrowia, gdzie jest podawany.

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C).
Nie zamrażać.
Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu ochrony przed światłem.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie i na pudełku
tekturowym po: Termin ważności (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera Vectibix
- Każdy ml koncentratu zawiera 20 mg panitumumabu. Każda fiolka zawiera 100 mg w 5 ml lub
  400 mg panitumumabu w 20 ml koncentratu.
- Pozostałe składniki to: sodu chlorek, sodu octan trójwodny, kwas octowy (lodowaty) i woda do
  wstrzykiwań. Patrz punkt 2. „Vectibix zawiera sód”.

Jak wygląda Vectibix i co zawiera opakowanie
Vectibix jest bezbarwnym roztworem pakowanym w fiolki ze szkła, w którym mogą się znajdować
widoczne cząstki. W każdym opakowaniu znajduje się jedna fiolka.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Amgen Europe B.V.
Minervum 7061
4817 ZK Breda
Holandia

Podmiot odpowiedzialny
Amgen Europe B.V.
Minervum 7061
4817 ZK Breda
Holandia

Wytwórca
Amgen Technology (Ireland) Unlimited Company
Pottery Road
Dun Laoghaire
Co Dublin
Irlandia

Wytwórca
Amgen NV
Telecomlaan 5-7
1831 Diegem
Belgia

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do
miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:

België/Belgique/Belgien
s.a. Amgen n.v.
Tel/Tél: +32 (0)2 7752711

Lietuva
Amgen Switzerland AG Vilniaus filialas
Tel: +370 5 219 7474

България
Амджен България ЕООД
Тел.: +359 (0)2 424 7440

Luxembourg/Luxemburg
s.a. Amgen
Belgique/Belgien
Tel/Tél: +32 (0)2 7752711

Česká republika
Amgen s.r.o.
Tel: +420 221 773 500

Magyarország
Amgen Kft.
Tel.: +36 1 35 44 700

Danmark
Amgen, filial af Amgen AB, Sverige
Tlf: +45 39617500

Malta
Amgen S.r.l.
Italy
Tel: +39 02 6241121

Deutschland
Amgen GmbH
Tel.: +49 89 1490960

Nederland
Amgen B.V.
Tel: +31 (0)76 5732500

Eesti
Amgen Switzerland AG Vilniaus filialas
Tel: +372 586 09553

Norge
Amgen AB
Tel: +47 23308000

Ελλάδα
Amgen Ελλάς Φαρμακευτικά Ε.Π.Ε.
Τηλ.: +30 210 3447000

Österreich
Amgen GmbH
Tel: +43 (0)1 50 217

España
Amgen S.A.
Tel: +34 93 600 18 60

Polska
Amgen Biotechnologia Sp. z o.o.
Tel.: +48 22 581 3000

France
Amgen S.A.S.
Tél: +33 (0)9 69 363 363

Portugal
Amgen Biofarmacêutica, Lda.
Tel: +351 21 4220606

Hrvatska
Amgen d.o.o.
Tel: +385 (0)1 562 57 20

România
Amgen România SRL
Tel: +4021 527 3000

Ireland
Amgen Ireland Limited
Tel: +353 1 8527400

Slovenija
AMGEN zdravila d.o.o.
Tel: +386 (0)1 585 1767

Ísland
Vistor hf.
Sími: +354 535 7000

Slovenská republika
Amgen Slovakia s.r.o.
Tel: +421 2 321 114 49

Italia
Amgen S.r.l.
Tel: +39 02 6241121

Suomi/Finland
Amgen AB, sivuliike Suomessa/Amgen AB, filial
i Finland
Puh/Tel: +358 (0)9 54900500

Kύπρος
C.A. Papaellinas Ltd
Τηλ.: +357 22741 741

Sverige
Amgen AB
Tel: +46 (0)8 6951100

Latvija
Amgen Switzerland AG Rīgas filiāle
Tel: +371 257 25888

United Kingdom (Northern Ireland)
Amgen Limited
Tel: +44 (0)1223 420305

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków:
http://www.ema.europa.eu/.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:
Vectibix jest przeznaczony do jednorazowego użytku. Personel medyczny powinien w warunkach
aseptycznych rozcieńczyć Vectibix w roztworze chlorku sodu do wstrzykiwań o stężeniu 9 mg/ml
(0,9%). Nie należy potrząsać energicznie fiolką. Vectibix przed podaniem należy ocenić wzrokowo.
Roztwór powinien być bezbarwny i może zawierać widoczne, bezpostaciowe cząstki białkopodobne
półprzezroczyste do białych (które mogą zostać usunięte przez filtrację liniową). Nie należy podawać
produktu Vectibix, jeśli jego wygląd nie jest taki jak opisany powyżej. Używając igłę do wstrzyknięć
podskórnych tylko o rozmiarze 21 G lub mniejszą należy pobrać odpowiednią ilość produktu Vectibix,
aby przygotować dawkę 6 mg/kg mc. Nie należy używać wyrobów medycznych bezigłowych (np.
łącznika fiolki) w celu opróżnienia zawartości fiolki. Rozcieńczyć w łącznej objętości 100 ml. Dawki
większe niż 1000 mg należy rozcieńczać w 150 ml roztworu chlorku sodu do wstrzykiwań o stężeniu
9 mg/ml (0,9%). Stężenie końcowe nie powinno przekraczać 10 mg/ml. Rozcieńczony roztwór należy
mieszać delikatnie ruchem obrotowym, nie potrząsać.

Vectibix nie zawiera przeciwbakteryjnych środków konserwujących ani środków bakteriostatycznych.
Produkt należy zużyć bezpośrednio po rozcieńczeniu. Jeśli nie zostanie zużyty natychmiast, za czas
przechowywania po sporządzeniu i warunki, w jakich ma to miejsce odpowiada osoba podająca lek i
nie powinno to trwać dłużej niż 24 godziny w temperaturze 2°C – 8°C. Nie wolno zamrażać
rozcieńczonego roztworu.

Po jednorazowym użyciu należy usunąć fiolkę wraz z resztką płynu pozostałą w fiolce.

Aby uniknąć zmieszania z innymi produktami leczniczymi lub roztworami dożylnymi, linię infuzyjną
należy przepłukać roztworem chlorku sodu przed i po infuzji leku Vectibix.

Vectibix należy podawać w formie infuzji dożylnej przy pomocy pompy infuzyjnej, z wykorzystaniem
wbudowanych filtrów o niskiej zdolności wiązania białka i średnicy porów 0,2 lub 0,22 mikrometra,
przez dojście obwodowe lub cewnik stały. Zalecany czas trwania infuzji to około 60 minut. Dawki
przewyższające 1000 mg powinny być podawane w infuzji trwającej około 90 minut.

Nie zaobserwowano niezgodności leku Vectibix i roztworu chlorku sodu do wstrzykiwań o stężeniu
9 mg/ml (0,9%) w workach z chlorku poliwinylu lub z poliolefiny.