Tarivid 200 tabl. powl.(200 mg) - 10 szt.

Doustnie. Dorośli z prawidłową czynnością nerek (klirens kreatyniny >50 ml/min). Ostre bakteryjne zapalenie zatok, Ostre nasilenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (w tym zapalenie oskrzeli), pozaszpitalne zapalenie płuc: 200-400 mg 2 razy na dobę. Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich: 400 mg 2 razy na dobę. Powikłane zakażenia układu moczowego: 200 mg 2 razy na dobę (możliwość zwiększenia dawki do 400 mg 2 razy na dobę) przez 7-21 dni. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek: 200 mg 2 razy na dobę (możliwość zwiększenia dawki do 400 mg 2 razy na dobę) przez 7-10 dni (możliwość leczenia do 14 dni). Ostre zapalenie gruczołu krokowego: 200 mg 2 razy na dobę (możliwość zwiększenia dawki do 400 mg 2 razy na dobę) przez 2-4 tyg.; przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego: 200 mg 2 razy na dobę  (możliwość zwiększenia dawki do 400 mg 2 razy na dobę) przez 4-8 tyg.; w przypadku zapalenia gruczołu krokowego wydłużenie czasu leczenia może być brane pod uwagę po ponownym przeprowadzeniu dokładnego badania pacjenta. Zapalenie jąder i najądrzy: 200 mg 2 razy na dobę (możliwość zwiększenia dawki do 400 mg 2 razy na dobę) przez 14 dni. Zapalenie narządów miednicy mniejszej, w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi: 400 mg 2 razy na dobę przez 14 dni. Niepowikłane zapalenie pęcherza moczowego: 200 mg 2 razy na dobę przez 3 dni lub 400 mg raz na dobę przez 1 dzień. Powikłane zapalenie pęcherza moczowego: 200 mg 2 razy na dobę przez 7-14 dni. Nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej: 300 mg 2 razy na dobę przez 7 dni. Rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej: 400 mg jednorazowo przez 1 dzień. W niektórych przypadkach może być wskazane zwiększenie dawki dobowej ofloksacyny do 600 mg (lub nawet 800 mg). Dotyczy to leczenia: zakażeń wywołanych przez patogeny o różnej wrażliwości, ciężkich zakażeń (np. dróg oddechowych), zakażeń z powikłaniami, pacjentów z dużą masą ciała oraz gdy reakcja pacjenta na leczenie jest niewystarczająca. Preparat można stosować również jako uzupełnienie cyklu leczenia u pacjentów, u których uzyskano poprawę podczas leczenia początkowego z zastosowaniem ofloksacyny podawanej dożylnie. Czas trwania leczenia. Zaleca się kontynuować podawanie ofloksacyny przez co najmniej 48-72 h po ustąpieniu gorączki lub po uzyskaniu potwierdzenia eradykacji bakterii. W ciężkich zakażeniach zwykle wystarcza 7-10 dni leczenia. W leczeniu zakażeń wywołanych przez paciorkowce β-hemolizujące o stwierdzonej wrażliwości (np. róża), lek należy podawać przez co najmniej 10 dni, aby zapobiec powikłaniom, takim jak choroba reumatyczna oraz zapalenie kłębuszków nerkowych. Ponieważ jednak wrażliwość paciorkowców β-hemolizujących na ofloksacynę jest zmienna, konieczne jest w każdym przypadku określenie wrażliwości patogenu przed rozpoczęciem leczenia. Zaleca się, aby czas trwania leczenia nie przekraczał 2 miesięcy. Szczególne grupy pacjentów. U pacjentów w podeszłym wieku modyfikacja dawki nie jest konieczna, należy zwrócić szczególną uwagę na czynność nerek i w razie konieczności odpowiednio zmodyfikować dawkę. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek w zależności od klirensu kreatyniny (CCr): CCr 50-20 ml/min pojedyncza dawka wynosi 100-200 mg co 24 h; CCr ≤20 ml/min lub hemodializa lub dializa otrzewnowa (u tych pacjentów należy monitorować stężenie ofloksacyny w osoczu): 100 mg co 24 h lub 200 mg co 48 h. Jeżeli nie można oznaczyć klirensu kreatyniny, można go oszacować na podstawie stężenia kreatyniny w osoczu, stosując wzór Cockcrofta dla dorosłych. U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (np. z marskością wątroby z wodobrzuszem) wydalanie ofloksacyny może być zmniejszone, w takim przypadku nie należy podawać więcej niż 400 mg na dobę. Stosowanie preparatu jest przeciwwskazane u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu. Sposób podania. Dawkę dobową zwykle dzieli się na 2 równe dawki (poranną i wieczorną), podawane co 12 h. Dawkę dobową do 400 mg można podawać w pojedynczej dawce (rano). Dawkę dobową >400 mg należy podawać w 2 dawkach podzielonych (co 12 h). Tabletki należy połykać w całości, nie rozgryzając, popijając odpowiednią ilością płynu (1/2 do 1 szklanki). Można podawać na czczo lub po posiłku. Należy unikać jednoczesnego stosowania z lekami zobojętniającymi sok żołądkowy. Tabletkę można podzielić na połowy.

Leczenie niżej wymienionych zakażeń u pacjentów dorosłych: ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek i powikłane zakażenia układu moczowego; bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie jąder i najądrzy; zapalenie narządów miednicy mniejszej, w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi. Dla poniżej wymienionych wskazań lek należy stosować tylko wtedy, gdy użycie innych leków przeciwbakteryjnych powszechnie zalecanych do leczenia tych zakażeń uzna się za niewłaściwe: niepowikłane zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie cewki moczowej, powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich, ostre bakteryjne zapalenie zatok, ostre nasilenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (w tym zapalenie płuc), pozaszpitalne zapalenie płuc. Należy wziąć pod uwagę oficjalne wytyczne dotyczące prawidłowego stosowania leków przeciwbakteryjnych. Komunikat bezpieczeństwa z dnia 7 czerwca 2023 r. Najnowsze wyniki badań sugerują, że fluorochinolony nadal są przepisywane poza zalecanymi wskazaniami. Ze względu na ryzyko ciężkich, powodujących niepełnosprawność, długotrwałych i potencjalnie nieodwracalnych działań niepożądanych fluorochinolony stosowane ogólnoustrojowo i w postaci wziewnej NIE powinny być przepisywane: pacjentom, u których wystąpiły wcześniej poważne działania niepożądane po antybiotyku chinolonowym lub fluorochinolonowym; w przypadku infekcji niewielkiego nasilenia lub samoograniczających się (takich jak zapalenie gardła, zapalenie migdałków i ostre zapalenie oskrzeli); w przypadku zakażeń o łagodnym lub umiarkowanym stopniu nasilenia (w tym niepowikłanego zapalenia pęcherza moczowego, ostrego zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), ostrych bakteryjnych zapaleń zatok nosowych i ostrych zapaleń ucha środkowego), chyba że inne antybiotyki zalecane powszechnie w tych infekcjach są uważane za nieodpowiednie; w przypadku zakażeń niebakteryjnych, takich jak niebakteryjne (przewlekłe) zapalenie gruczołu krokowego; w celu zapobiegania biegunkom podróżnych lub nawracającym zakażeniom dolnych dróg moczowych. Fluorochinolony stosowane ogólnoustrojowo i w postaci wziewnej powinny być przepisywane wyłącznie w zatwierdzonych wskazaniach oraz po dokładnej ocenie korzyści i ryzyka dla danego pacjenta.

1. Co to jest Tarivid 200 i w jakim celu się go stosuje

Tarivid 200 zawiera jako substancję czynną ofloksacynę, lek należący do grupy fluorochinolonów,
działający bójczo na bakterie wywołujące zakażenia.

Tarivid 200 jest wskazany u dorosłych w leczeniu następujących zakażeń bakteryjnych:
- ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek i powikłane zakażenia układu moczowego,
- bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie jąder i najądrzy,
- zapalenie narządów miednicy mniejszej, w skojarzeniu z innymi lekami przeciwbakteryjnymi.

Dla poniżej wymienionych wskazań lek Tarivid 200 należy stosować tylko wtedy, gdy użycie innych
leków przeciwbakteryjnych powszechnie zalecanych do leczenia tych zakażeń uzna się za
niewłaściwe:
- niepowikłane zapalenia pęcherza moczowego,

- zapalenie cewki moczowej,

- powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich,
- ostre bakteryjne zapalenie zatok,
- ostre nasilenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, w tym zapalenia oskrzeli,
- pozaszpitalne zapalenie płuc.

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Tarivid 200

Kiedy nie przyjmować leku Tarivid 200 i skontaktować się z lekarzem
- Jeśli pacjent ma uczulenie na ofloksacynę lub którykolwiek z pozostałych składników
  tabletek tego leku (wymienionych w punkcie 6).
  Objawy reakcji alergicznej obejmują: wysypkę, trudności w połykaniu lub oddychaniu, obrzęk
  warg, twarzy, gardła lub języka.
- Jeśli u pacjenta wystąpił kiedykolwiek w przeszłości obrzęk ścięgien (nazwany zapaleniem
  ścięgien), obejmujący na przykład nadgarstek lub ścięgno Achillesa.
- Jeśli pacjent ma padaczkę lub zwiększoną skłonność do napadów drgawkowych, np. po
  przebytym urazie czaszkowo-mózgowym, udarze mózgu lub procesie zapalnym w obrębie
  ośrodkowego układu nerwowego (zwiększone ryzyko wystąpienia drgawek).
- Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią (patrz punkt „Ciąża i karmienie piersią” poniżej).
- Jeśli pacjent ma mniej niż 18 lat lub jeszcze rośnie.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Tarivid 200

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Tarivid 200 należy omówić to z lekarzem lub
farmaceutą, jeśli pacjent:
- ma skłonność do napadów drgawkowych,
- otrzymał przeszczep,
- miał kiedykolwiek zaburzenia ścięgna w wywiadzie, związane z podaniem fluorochinolonów,
- ma zaburzenia wątroby lub nerek,
- ma chorobę serca lub zaburzenia rytmu serca,
- choruje na miastenię,
- choruje na cukrzycę i przyjmuje leki przeciwcukrzycowe,
- ma zaburzenie dotyczące krwinek czerwonych, znane jako „niedobór dehydrogenazy
  glukozo-6-fosforanowej”,
- przyjmuje leki zmniejszające krzepliwość krwi,
- ma obecnie lub miał kiedykolwiek w przeszłości problemy ze zdrowiem psychicznym,
- jeśli u pacjenta stwierdzono poszerzenie dużego naczynia krwionośnego (tętniak aorty lub
  dużej tętnicy obwodowej),
- jeśli w przeszłości wystąpiło u pacjenta rozwarstwienie aorty (rozdarcie ściany aorty),
- jeśli u pacjenta stwierdzono niedomykalność zastawek serca,
- jeśli w rodzinie występowały przypadki tętniaka aorty lub rozwarstwienia aorty albo
  wrodzonej choroby zastawki serca, czy też inne czynniki ryzyka lub stany predysponujące
  (np. choroby tkanki łącznej takie jak zespół Marfana lub zespół Ehlersa-Danlosa, zespół
  Turnera, zespół Sjögrena [choroba zapalna o podłożu autoimmunologicznym] lub choroby
  naczyń krwionośnych takie jak zapalenie tętnic Takayasu, olbrzymiokomórkowe zapalenie
  tętnic, choroba Behceta, nadciśnienie tętnicze lub potwierdzona miażdżyca tętnic,
  reumatoidalne zapalenie stawów [choroba stawów] lub zapalenie wsierdzia [zakażenie serca]).

Nie należy przyjmować leków przeciwbakteryjnych zawierających fluorochinolony lub chinolony,
w tym leku Tarivid 200, jeśli u pacjenta wystąpiło w przeszłości jakiekolwiek ciężkie działanie
niepożądane podczas przyjmowania chinolonu lub fluorochinolonu. W takiej sytuacji należy jak
najszybciej poinformować lekarza.

W przypadku wystąpienia nagłego silnego bólu brzucha, pleców lub w klatce piersiowej należy się
natychmiast zgłosić do oddziału ratunkowego.

Zaburzenia dotyczące serca
Należy zachować ostrożność podczas stosowania tego typu leków, jeśli:
- u pacjenta stwierdzono wrodzone lub występujące w rodzinie wydłużenie odstępu QT
  (widoczne w zapisie EKG - badaniu aktywności elektrycznej serca),
- u pacjenta stwierdzono zaburzenia równowagi elektrolitowej we krwi (zwłaszcza małe
  stężenie potasu i magnezu we krwi),
- pacjent ma bardzo wolny rytm serca (zwany bradykardią),
- pacjent ma słabą pracę serca (niewydolność serca),
- pacjent przebył zawał mięśnia sercowego,
- pacjent jest kobietą lub osobą w podeszłym wieku (mogą być bardziej wrażliwi na wydłużenie
  odstępu QT),
- pacjent stosuje inne leki mogące powodować zmiany w zapisie EKG (patrz punkt „Tarivid
  200 a inne leki”).

Jeśli pacjent nie jest pewny, czy którekolwiek z powyższych dotyczy jego osoby, przed rozpoczęciem
przyjmowania leku Tarivid 200 powinien skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Należy skonsultować się z lekarzem, jeśli w czasie stosowania leku Tarivid 200 u pacjenta
wystąpią następujące objawy:
- wysypka, pokrzywka, świąd, obrzęk naczynioruchowy (obrzęk skóry i błon śluzowych,
  mogący obejmować drogi oddechowe i wtedy zagrażać życiu) oraz obniżenie ciśnienia
  tętniczego krwi,
- biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, wodnista, z domieszką krwi lub śluzu, bólem
  brzucha i (lub) gorączką – mogą to być objawy rzekomobłoniastego zapalenia jelita, groźnego
  powikłania związanego ze stosowaniem antybiotyku,
- pęcherze pojawiające się na błonach śluzowych, głównie jamy ustnej i narządów płciowych –
  mogą to być objawy ciężkiej skórnej reakcji alergicznej, zwanej zespołem Stevensa-Johnsona,
- rozległe złuszczanie naskórka, które może być objawem ciężkiej skórnej reakcji alergicznej,
  zwanej toksycznym martwiczym oddzielaniem się naskórka,
- napady drgawek,
- reakcje psychotyczne powodujące zachowania groźne dla bezpieczeństwa i życia pacjenta,
- jadłowstręt, żółtaczka, ciemne zabarwienie moczu, świąd lub tkliwy brzuch – mogą to być
  objawy zapalenia wątroby,
- obrzęk i ból w okolicy ścięgien, ból mięśni, które mogą być objawem zapalenia ścięgna lub
  jego zerwania,
- osłabienie mięśni, trudności w oddychaniu,
- reakcje skórne w następstwie narażenia na działanie słońca lub sztucznego promieniowania
  UV (solaria, lampy kwarcowe) - mogą to być objawy nadwrażliwości na światło, która może
  utrzymywać się do 48 godzin po zakończeniu leczenia,
- zaburzenia rytmu serca,
- objawy nadkażenia wywołanego przez oporne bakterie lub grzyby,
- zaburzenia poziomu cukru we krwi,
- osłabienie, uczucie mrowienia lub drętwienia,
- drżenie i wzmożone lub osłabione napięcie mięśniowe, spowolniony początek ruchów,
  zubożenie ruchów oraz inne zaburzenia koordynacji mięśniowej,
- zaburzenia widzenia,
- łatwe siniaczenie lub krwawienia u pacjentów leczonych antagonistami witaminy K.

W przypadku wystąpienia nagłego silnego bólu brzucha, pleców lub w klatce piersiowej, który może
być objawem tętniaka i rozwarstwienia aorty, należy się natychmiast zgłosić do oddziału
ratunkowego. Ryzyko wystąpienia tych zmian może być wyższe w przypadku leczenia układowymi
kortykosteroidami.

W przypadku wystąpienia nagłych duszności, zwłaszcza po położeniu się do łóżka, lub
zaobserwowania obrzęku kostek, stóp lub brzucha albo pojawienia się kołatania serca (uczucia
przyspieszonego lub nieregularnego bicia serca) należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza.

Szczególnie w przypadku ciężkich zakażeń lub braku odpowiedzi na leczenie, ze względu na ryzyko
wystąpienia oporności, lekarz zaleci wykonanie badanie mikrobiologiczne wyizolowanego szczepu
bakterii oraz określić jego wrażliwość.

U pacjentów przyjmujących fluorochinolony, w tym ofloksacynę, opisywano występowanie zbyt
dużego lub niskiego stężenia glukozy we krwi. U pacjentów z cukrzycą leczonych jednocześnie
doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi (np. glibenklamidem) lub insuliną odnotowano przypadki
śpiączki hipoglikemicznej. U pacjentów z cukrzycą lekarz zaleci dokładne kontrolowanie stężenia
glukozy we krwi.

Rzadko może wystąpić ból i obrzęk stawów oraz stan zapalny lub zerwanie ścięgien. Ryzyko jest
zwiększone u osób w podeszłym wieku (powyżej 60 lat), po przeszczepie narządu, w przypadku
występowania problemów z nerkami lub leczenia kortykosteroidami. Stan zapalny i zerwania ścięgien
mogą wystąpić w ciągu pierwszych 48 godzin leczenia, a nawet do kilku miesięcy po przerwaniu
leczenia lekiem Tarivid 200. Po wystąpieniu pierwszych objawów bólu lub stanu zapalnego ścięgna
(na przykład w stawie skokowym, nadgarstku, łokciu, barku lub kolanie) należy przerwać
przyjmowanie leku Tarivid 200, skontaktować się z lekarzem i odciążyć bolący obszar. Należy unikać
nadmiernego wysiłku, ponieważ może to zwiększyć ryzyko zerwania ścięgna.

U pacjenta mogą rzadko wystąpić objawy uszkodzenia nerwów (neuropatii), takie jak ból, pieczenie,
mrowienie, drętwienie i (lub) osłabienie, zwłaszcza stóp i nóg oraz dłoni i rąk. W takim przypadku
należy przerwać przyjmowanie leku Tarivid 200 i natychmiast poinformować lekarza, aby zapobiec
rozwojowi potencjalnie nieodwracalnej choroby.

Długotrwałe, zaburzające sprawność i potencjalnie nieodwracalne ciężkie działania niepożądane

Leki przeciwbakteryjne zawierające fluorochinolony i (lub) chinolony, w tym lek Tarivid 200, były
związane z bardzo rzadkimi, ale ciężkimi działaniami niepożądanymi. Niektóre z nich były
długotrwałe (utrzymujące się przez miesiące lub lata), upośledzające lub potencjalnie nieodwracalne.
Należą do nich: bóle ścięgien, mięśni i stawów kończyn górnych i dolnych, trudności w chodzeniu,
nieprawidłowe odczucia, takie jak kłucie, mrowienie, łaskotanie, drętwienie lub pieczenie (parestezje),
zaburzenia zmysłów, w tym zaburzenia wzroku, smaku i węchu oraz słuchu, depresja, zaburzenia
pamięci, silne zmęczenie i ciężkie zaburzenia snu.
Jeśli po przyjęciu leku Tarivid 200 wystąpi którekolwiek z tych działań niepożądanych należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem przed kontynuacją leczenia. Pacjent i lekarz zdecydują, czy
kontynuować leczenie, biorąc również pod uwagę antybiotyki z innej grupy.

Wpływ na wyniki badań laboratoryjnych
Jeśli pacjent ma mieć wykonane badanie moczu, powinien poinformować lekarza, że przyjmuje lek
Tarivid 200. Tarivid 200 może bowiem wpływać na wyniki niektórych badań moczu (np. fałszywie
dodatni wynik oznaczenia opioidów i porfiryny).

Jeśli pacjent ma mieć wykonane testy na gruźlicę, powinien poinformować lekarza, że przyjmuje lek
Tarivid 200. Tarivid 200 może hamować wzrost prątków gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis) i
dlatego wynik testu bakteriologicznego na gruźlicę może być fałszywie ujemny.

Tarivid 200 a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Tarivid 200 i niektóre inne
leki mogą bowiem wzajemnie wpływać na swoje działanie.

Jeśli pacjent przyjmuje inne leki, które mogą wpływać na rytm serca, leki należące do grupy leków
przeciwarytmicznych (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid,
ibutylid), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, niektóre leki przeciwbakteryjne (należące do
grupy makrolidów) lub niektóre leki przeciwpsychotyczne, koniecznie powinien powiedzieć o tym
lekarzowi.

Następujące leki mogą zmieniać sposób działania leku Tarivid 200 lub Tarivid 200 może
zmieniać sposób działania niektórych spośród poniższych leków:
- metotreksat, stosowany w chorobach reumatycznych lub nowotworowych,
- leki zmniejszające krzepliwość krwi,
- leki zawierające żelazo (stosowane w niedokrwistości) lub cynk,
- leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych,
- leki zwiększające wydalanie wody z organizmu (leki moczopędne), takie jak furosemid,
- leki zobojętniające kwas żołądkowy, zawierające magnez lub glin (stosowane w
  niestrawności),
- glibenklamid (stosowany w cukrzycy),
- probenecyd (stosowany w dnie moczanowej),
- cymetydyna (stosowana w owrzodzeniu żołądka lub niestrawności),
- sukralfat (stosowany w owrzodzeniu żołądka).

Następujące leki, przyjmowane jednocześnie z lekiem Tarivid 200 mogą zwiększać ryzyko
działań niepożądanych:
- inne antybiotyki (takie jak: erytromycyna, azytromycyna lub klarytromycyna),
- leki stosowane w depresji (takie jak: amitryptylina, klomipramina lub imipramina),
- teofilina (stosowana w zaburzeniach oddychania),
- leki stosowane w celu regulacji rytmu serca (takie jak: amiodaron, chinidyna, prokainamid lub
  dyzopiramid),
- leki stosowanie w leczeniu zaburzeń psychicznych,
- fenbufen lub niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) stosowane w celu osłabienia bólu i
  stanu zapalnego (takie jak: ibuprofen, diklofenak lub indometacyna).

Stosowanie leku Tarivid 200 z jedzeniem i piciem
Tabletki można przyjmować na czczo lub po posiłku. Należy zachować około 2-godzinną przerwę
między przyjmowaniem leku Tarivid 200 i leków zobojętniających.

Ciąża i karmienie piersią
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Pacjentka nie powinna przyjmować leku Tarivid 200, jeśli:
- jest w ciąży, planuje zajście w ciążę lub przypuszcza, że jest w ciąży
- karmi piersią lub planuje karmić piersią.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Podczas stosowania leku Tarivid 200 pacjent może odczuwać senność, zaburzenia równowagi lub
zawroty głowy lub może mieć zaburzenia widzenia. Jeśli u pacjenta wystąpią takie objawy, nie
powinien prowadzić samochodu, obsługiwać żadnych narzędzi ani maszyn.

Tarivid 200 zawiera laktozę
Jeżeli stwierdzono wcześniej u pacjenta nietolerancję niektórych cukrów, pacjent powinien
skontaktować się z lekarzem przed przyjęciem leku Tarivid 200.

3. Jak przyjmować Tarivid 200

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy
zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Jak i kiedy należy przyjmować lek Tarivid 200
- Lek należy przyjmować doustnie.
- Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą.
- W czasie stosowania tabletek Tarivid 200 należy unikać silnego promieniowania słonecznego
  i nie korzystać z lamp opalających lub solarium.
- Leków zawierających żelazo (na niedokrwistość), zobojętniających kwas żołądkowy (na
  niestrawność lub zgagę) lub sukralfatu (stosowany w owrzodzeniu żołądka), nie należy
  przyjmować w ciągu 2 godzin przed i po przyjęciu leku Tarivid 200.
- Jeśli pacjent ma wrażenie, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, powinien zwrócić się
  do lekarza. Nie należy samodzielnie zmieniać dawkowania leku.
- Czas trwania leczenia zależy od ciężkości zakażenia.
- W ciężkich zakażeniach zwykle wystarcza 7 do 10 dni. Leczenie nie powinno trwać dłużej niż
  2 miesiące.
- Dawki dobowe są zwykle podzielone na dwie równe dawki (poranną i wieczorną). Należy
  zachować równe odstępy (12 godzin) pomiędzy dawkami przyjmowanymi w ciągu doby.
- Dawki do 400 mg można przyjmować jako pojedynczą dawkę, rano. Większe dawki należy
  przyjmować jako dwie osobne dawki, rano i wieczorem, mniej więcej co 12 godzin.

Jaką dawkę leku należy przyjmować
- Lekarz zadecyduje ile tabletek leku Tarivid 200 i jak często powinien przyjmować pacjent
  oraz jak długo powinno trwać leczenie.
- Dawka leku zależy od rodzaju zakażenia i jego stopnia nasilenia.

Zazwyczaj stosowana dawka u dorosłych, w tym u osób w podeszłym wieku, to od 200 mg do 400 mg
każdego dnia. Dawka zależy od miejsca i rodzaju zakażenia.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Wskazania do stosowania                                Dawki
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Ostre bakteryjne zapalenie zatok                       200 mg – 400 mg (1- 2 tabletki) 2 × na dobę
- Ostre nasilenie przewlekłej obturacyjnej
  choroby płuc, w tym zapalenia oskrzeli
- Pozaszpitalne zapalenie płuc
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich        400 mg (2 tabletki) 2 × na dobę
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

W niektórych przypadkach lekarz może zalecić stosowanie większej dawki dobowej leku (600 mg lub
nawet 800 mg).

Pacjenci w podeszłym wieku
U pacjentów w podeszłym wieku należy zwrócić szczególną uwagę na czynność nerek. Lekarz
odpowiednio dostosuje dawkowanie. Patrz też punkt 2 „Zaburzenia dotyczące serca”.

Zaburzenia nerek
Jeśli pacjent ma jakiekolwiek problemy z nerkami, lekarz może zalecić stosowanie mniejszej dawki
leku Tarivid 200.

Zaburzenia czynności wątroby
U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (jak marskość wątroby z wodobrzuszem)
może być zmniejszone wydalanie, więc nie zaleca się podawania większej dawki dobowej niż 400 mg.

Stosowanie u dzieci i młodzieży
Leku Tarivid 200 nie należy stosować u dzieci i młodzieży.

Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Tarivid 200
W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawki leku Tarivid 200, należy niezwłocznie
skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego szpitala, gdyż może być konieczne
uzyskanie specjalistycznej pomocy lekarskiej. Należy zabrać ze sobą opakowanie leku, aby lekarz
wiedział, jaki lek został przyjęty. Mogą wystąpić objawy, takie jak: uczucie dezorientacji, zawroty
głowy, utrata świadomości, napad drgawek, nudności lub krew w stolcu. Po wprowadzeniu leku do
obrotu obserwowano ze strony układu nerwowego następujące objawy: uczucie dezorientacji, napady
drgawek, widzenie, odczuwanie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją (omamy) oraz drżenie.

Pominięcie przyjęcia leku Tarivid 200
Jeśli pacjent zapomni przyjąć dawkę leku Tarivid 200, powinien zażyć ją jak najszybciej po
przypomnieniu sobie o tym. Jeśli jednak zbliża się już pora przyjęcia następnej dawki, należy pominąć
zapomnianą dawkę. Nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.

Przerwanie przyjmowania leku Tarivid 200
Tarivid 200 należy przyjmować tak długo, jak zalecił lekarz. Nie należy przerywać przyjmowania leku
Tarivid 200 nawet, jeśli pacjent poczuje się lepiej. Jeśli pacjent przerwie przyjmowanie leku, może
dojść do nawrotu zakażenia.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Jeśli wystąpi którykolwiek z poniższych objawów niepożądanych, należy przerwać stosowanie
leku Tarivid 200 i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem lub zgłosić się do najbliższego
szpitalnego oddziału ratunkowego (patrz też „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2)
- Poważna reakcja uczuleniowa, objawiająca się wysypką, trudnościami w oddychaniu,
  obrzękiem warg, twarzy, gardła lub języka (obrzęk naczynioruchowy).
- Bardzo poważna reakcja uczuleniowa, nazywana „wstrząsem anafilaktycznym”, objawiająca
  się osłabieniem, omdleniem, trudnościami w oddychaniu lub obrzękiem twarzy.
- Poważna reakcja skórna z powstawaniem pęcherzy na skórze, złuszczaniem się skóry
  w okolicy warg, oczu, ust, nosa i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona), rozległe
  złuszczanie naskórka (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka), bolesne
  zaczerwienienie skóry z obecnością guzków i pęcherzy (rumień wielopostaciowy).
- Zaburzenia rytmu serca (nieregularne bicie serca), które mogą być groźne dla życia (arytmia
  komorowa).
- Rozpad mięśni prążkowanych (rabdomioliza): rozsiane bóle mięśniowe, wrażliwość mięśni
  na dotyk, z mogącą występować jednocześnie gorączką, zmęczeniem i pogorszeniem się
  czynności nerek.
- Zapalenie wątroby: zażółcenie skóry i białek oczu, ciemne zabarwienie moczu, swędzenie
  skóry, ból lub tkliwość brzucha.
- Biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, wodnista, z domieszką krwi lub śluzu, bólem
  brzucha i (lub) gorączką (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego).
- Nagły silny ból brzucha, pleców lub w klatce piersiowej.

- Śpiączka wywołana niskim poziomem cukru we krwi (śpiączka hipoglikemiczna). Jest to
  ważne u pacjentów z cukrzycą.
- Zmniejszenie stężenia cukru we krwi (hipoglikemia) u pacjentów z cukrzycą przyjmujących
  leki przeciwcukrzycowe; objawami mogą być: osłabienie, drażliwość, pocenie się i (lub)
  drżenia.

U pacjentów otrzymujących fluorochinolony zgłaszano przypadki poszerzenia i osłabienia ściany
tętnicy lub rozerwania ściany tętnicy (tętniaka i rozwarstwienia), które mogą zakończyć się
pęknięciem i doprowadzić do zgonu, a także przypadki niedomykalności zastawek serca. Patrz też
punkt 2.

Podawanie antybiotyków chinolonowych i fluorochinolonowych, w niektórych przypadkach
niezależnie od istniejących wcześniej czynników ryzyka, bardzo rzadko powodowało długotrwałe
(utrzymujące się przez miesiące lub lata) lub trwałe działania niepożądane leku, takie jak zapalenie
ścięgien, zerwanie ścięgna, ból stawów, ból kończyn, trudności w chodzeniu, nieprawidłowe
odczucia, takie jak kłucie, mrowienie, łaskotanie, pieczenie, drętwienie lub ból (neuropatia),
depresja, zmęczenie, zaburzenia snu, zaburzenia pamięci oraz zaburzenia słuchu, wzroku, smaku i
węchu (patrz „Ostrzeżenia i środki ostrożności” w punkcie 2).

Należy skontaktować się z lekarzem, jeśli nasilą się którekolwiek z poniższych działań
niepożądanych lub utrzymują się dłużej niż kilka dni:

Niezbyt często (występują nie częściej niż u 1 na 100 pacjentów)
- Zakażenia grzybicze, wtórne zakażenia drobnoustrojami niewrażliwymi na lek
- Pobudzenie, zaburzenia snu, problemy ze snem
- Zawroty głowy, ból głowy
- Podrażnienie oka
- Zaburzenia równowagi
- Kaszel, stan zapalny wewnątrz nosa i gardła
- Ból brzucha, biegunka, nudności, wymioty
- Świąd, wysypka

Rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 1 000 pacjentów)
- Reakcja anafilaktyczna - bardzo poważna reakcja uczuleniowa, objawiająca się osłabieniem,
  omdleniem, trudnościami w oddychaniu lub obrzękiem twarzy
- Reakcja anafilaktoidalna - natychmiastowa reakcja obejmująca cały organizm, która
  przypomina anafilaksję
- Obrzęk naczynioruchowy - poważna reakcja uczuleniowa, objawiająca się wysypką,
  trudnościami w oddychaniu wywołanymi obrzękiem warg, twarzy, gardła lub języka

- Utrata apetytu
- Uczucie zagubienia lub niepokoju, koszmary senne, zaburzenia psychotyczne, np. widzenie,
  odczuwanie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją (omamy), depresja
- Senność
- Drętwienie lub mrowienie dłoni i stóp
- Zmiana lub utrata odczuwania smaku i węchu
- Zaburzenia widzenia
- Szybkie bicie serca (częstoskurcz)
- Omdlenie, roztargnienie lub zawroty głowy spowodowane niskim ciśnieniem krwi
- Duszność, skurcz oskrzeli
- Zapalenie jelita [objawami są: wodnista biegunka z domieszką krwi lub śluzu, bólem brzucha
  i (lub) gorączką]
- Zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i (lub) stężenia bilirubiny, wykazane
  w badaniach krwi
- Pokrzywka, uderzenia gorąca, nadmierna potliwość, wysypka krostkowa
- Obrzęk i ból w okolicy ścięgien spowodowany zapaleniem
- Zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi
- Zaburzenia pamięci
- Ostry stan splątania (delirium)
- Widzenie lub słyszenie rzeczy, które nie istnieją (omamy, paranoja), zmiany opinii i myśli
  (reakcje psychotyczne) z ryzykiem wystąpienia myśli lub prób samobójczych.

Bardzo rzadko (występują rzadziej niż u 1 na 10 000 pacjentów)
- Uczucie zmęczenia, omdlenie, zawroty głowy i bladość skóry; mogą to być objawy
  niedokrwistości (niedoboru krwinek czerwonych)
- Zaburzenia dotyczące krwi, tj. zmniejszona liczba białych krwinek (leukopenia) lub płytek
  krwi (trombocytopenia); może to prowadzić do osłabienia, łatwiejszego siniaczenia lub
  skłonności do zakażeń
- Zwiększenie liczby pewnego rodzaju białych krwinek zwanych eozynofilami (eozynofilia)
- Wstrząs anafilaktyczny - szybko rozpoczynająca się i zagrażająca życiu reakcja
  nadwrażliwości organizmu o charakterze alergicznym
- Wstrząs anafilaktoidalny - szybko rozpoczynająca się i zagrażająca życiu reakcja
  nadwrażliwości organizmu o charakterze niealergicznym
- Zaburzenia układu nerwowego (osłabienie, uczucie mrowienia lub drętwienia)
- Drżenie i wzmożone lub osłabione napięcie mięśniowe, spowolniony początek ruchów,
  zubożenie ruchów oraz inne zaburzenia koordynacji mięśniowej
- Napady drgawek
- Szumy uszne, utrata słuchu
- Biegunka, zwłaszcza o ciężkim przebiegu, wodnista, z domieszką krwi lub śluzu, bólem
  brzucha i (lub) gorączką (rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego)
- Zażółcenie skóry i białkówek oczu (żółtaczka)
- Bolesne zaczerwienienie skóry z obecnością guzków i pęcherzy (rumień wielopostaciowy)
- Rozległe złuszczanie naskórka (toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka)
- Skórne reakcje nadwrażliwości na światło (reakcje fotoalergiczne), wykwity skórne,
- Zapalenie naczyń krwionośnych, często z czerwonymi lub fioletowymi wypukłymi punktami
  na skórze, mogące prowadzić do obumierania (martwicy) skóry
- Ból stawów i mięśni
- Zerwanie ścięgna, np. ścięgna Achillesa, które tak jak w przypadku innych fluorochinolonów,
  może wystąpić w ciągu 48 godzin od rozpoczęcia leczenia i może być obustronne
- Ostra niewydolność nerek, mogąca spowodować zatrzymania pracy nerek; objawy mogą
  obejmować wysypkę, wysoką temperaturę ciała oraz uogólnione bóle

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych)
- Całkowity lub prawie całkowity zanik granulocytów we krwi (agranulocytoza) co może
  prowadzić do zwiększenia skłonności do zakażeń
- Uczucie osłabienia, łatwiejsze siniaczenie i zwiększenie skłonności do zakażeń; może to być
  spowodowane zmniejszeniem liczby wszystkich komórek krwi, zahamowaniem czynności
  (krwiotwórczej) szpiku kostnego
- Zwiększenie stężenia cukru we krwi (hiperglikemia)
- Ciężkie depresje lub zaburzenia psychotyczne; u niektórych pacjentów z depresją mogą
  wystąpić myśli o samouszkodzeniu lub samobójstwie
- Nerwowość
- Drżenie, nieskoordynowane i niezależne od woli ruchy kończyn lub całego ciała (dyskineza)
- Brak odczuwania smaku, omdlenie
- Zapalenie oka (zapalenie błony naczyniowej oka)
- Zaburzenia słuchu
- Zaburzenia serca
   - bardzo szybkie bicie serca,
   - zagrażające życiu nieregularne bicie serca,
   - zaburzenie rytmu serca (zwane „wydłużeniem odstępu QT”, widoczne w EKG – badaniu
     aktywności elektrycznej serca)
- Nasilona duszność, alergiczne zapalenie płuc powodujące zadyszkę, kaszel i gorączkę
- Niestrawność, wzdęcia, zaparcia
- Zapalenie trzustki
- Zapalenie wątroby, czasami ciężkie
- Utrata apetytu, zażółcenie skóry i białkówek oczu, ciemny kolor moczu, swędzenie,
  drażliwość żołądka (ból brzucha). Mogą to być objawy zaburzeń czynności wątroby,
  mogących prowadzić do niewydolności wątroby zakończonej zgonem
- Poważna reakcja skórna z powstawaniem pęcherzy na skórze, złuszczaniem się skóry w
  okolicy warg, oczu, ust, nosa i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona)
- Czerwona łuskowata wysypka ze zgrubieniami pod skórą i pęcherzami, wysypka polekowa
- Zapalenie jamy ustnej
- Zaczerwienienie skóry połączone z intensywnym łuszczeniem się (złuszczające zapalenie
  skóry)
- Rozsiane bóle mięśniowe, wrażliwość mięśni na dotyk, z mogącą występować jednocześnie
  gorączką, zmęczeniem i pogorszeniem się czynności nerek - rozpad mięśni prążkowanych
  (rabdomioliza)
- Ból lub osłabienie siły mięśni, które może być szczególnie ważne u pacjentów z miastenią
  (patrz Ostrzeżenia i środki ostrożności)
- Naderwanie lub pęknięcie mięśnia
- Zerwanie więzadła
- Zapalenie stawów
- Ostre śródmiąższowe zapalenie nerek, które może powodować obrzęk kostek lub wysokie
  ciśnienie krwi
- Napady porfirii (rzadka choroba dotycząca metabolizmu) u pacjentów z porfirią
- Osłabienie, gorączka, ból (w tym ból pleców, klatki piersiowej i kończyn)
- Utrzymujący się ból głowy z niewyraźnym widzeniem (łagodne nadciśnienie śródczaszkowe).

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można
zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów
Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów
Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181C
02-222 Warszawa
Tel.: + 48 22 49 21 301
Faks: + 48 22 49 21 309
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu lub przedstawicielowi
podmiotu odpowiedzialnego w Polsce.

Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać Tarivid 200

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku. Termin ważności
oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę co zrobić z lekami, których już się nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Tarivid 200
- Każda tabletka zawiera jako substancję czynną 200 mg ofloksacyny.
- Pozostałe składniki tabletek to: skrobia kukurydziana, laktoza jednowodna,
  hydroksypropyloceluloza, karmeloza, magnezu stearynian, metylohydroksypropyloceluloza,
  makrogol 8000, talk, tytanu dwutlenek (E 171).

Jak wygląda lek Tarivid 200 i co zawiera opakowanie
Tarivid 200 tobiałe z odcieniem żółtawym, dwuwypukłe, podłużne tabletki powlekane z linią
podziału po obu stronach i wytłoczonym oznaczeniem „MXI” oraz logo Hoechst po obu stronach.
Pakowane są w blistry z folii PVC/Aluminium. Każde opakowanie zawiera 10 tabletek (1 blister po
10 tabletek) lub 20 tabletek (2 blistry po 10 tabletek), w tekturowym pudełku.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny
Sanofi-Aventis Deutschland GmbH
Brüningstrasse 50
D-65 926 Frankfurt nad Menem, Niemcy

Wytwórca
Opella Healthcare International SAS
56, Route de Choisy
60200 Compiègne
Francja

Ulotka nie zawiera wszystkich informacji o leku. W przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości
należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji dotyczących tego leku należy zwrócić się do
miejscowego przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego w Polsce:

Sanofi-Aventis Sp. z o.o.
ul. Bonifraterska 17
00-203 Warszawa
Tel. +48 22 280 00 00

Data ostatniej aktualizacji ulotki: luty 2022