Moxinea tabl. powl.(400 mg) - 7 szt.

Doustnie. Dorośli: 400 mg raz na dobę. Czas trwania leczenia -zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc: 5-10 dni; pozaszpitalne zapalenie płuc: 10 dni; ostre bakteryjne zapalenie zatok: 7 dni; zapalenie narządów miednicy mniejszej o lekkim do umiarkowanego nasileniu: 14 dni. Leczenie sekwencyjne (leczenie dożylne, a następnie doustne): w badaniach klinicznych u większości pacjentów zmiana z leczenia dożylnego na doustne nastąpiła w ciągu 4 dni (pozaszpitalne zapalenie płuc) lub 6 dni (powikłane zakażenia skóry i tkanek miękkich); zalecana całkowita długość leczenia dożylnego i doustnego wynosi 7-14 dni w przypadku pozaszpitalnego zapalenia płuc i 7-21 dni w przypadku powikłanych zakażeń skóry i tkanek miękkich. Nie należy przekraczać zalecanej dawki (400 mg raz na dobę) i wydłużać czasu leczenia w danym wskazaniu. Szczególne grupy pacjentów. Nie jest konieczna modyfikacja dawki u pacjentów z umiarkowanymi do ciężkich zaburzeniami czynności nerek oraz u pacjentów poddawanych przewlekłej dializoterapii (np. hemodializie lub ciągłej ambulatoryjnej dializie otrzewnowej), u pacjentów w podeszłym wieku oraz u osób z małą masą ciała. Nie stosować u pacjentów z niewydolnością wątroby stopnia C wg Child-Pugh ani u pacjentów z aktywnością aminotransferaz >5 x GGN. Nie stosować u dzieci i młodzieży < 18 lat. Sposób podania. Tabletki należy połykać w całości, popijając płynem; można je przyjmować niezależnie od posiłków.

Leczenie wymienionych poniżej zakażeń bakteryjnych, wywołanych przez bakterie wrażliwe na moksyfloksacynę, u pacjentów ≥18 lat. Moksyfloksacynę należy podawać tylko w sytuacjach, gdy zastosowanie leków przeciwbakteryjnych zalecanych zazwyczaj jako leki pierwszego rzutu w tych zakażeniach uznane jest za niewłaściwe lub gdy okazało się nieskuteczne: ostre bakteryjne zapalenie zatok; zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, w tym zapalenia oskrzeli (w ostrym bakteryjnym zapaleniu zatok i ostrym zaostrzeniu obturacyjnej choroby płuc, w tym zapaleniu oskrzeli, lek należy stosować tylko wtedy, gdy uważa się, że stosowanie innych środków przeciwbakteryjnych, które są powszechnie zalecane w leczeniu tych zakażeń, jest nieodpowiednie); pozaszpitalne zapalenie płuc, oprócz ciężkich przypadków; zapalenie narządów miednicy mniejszej o nasileniu lekkim lub umiarkowanym (m.in. zakażenia górnego odcinka dróg rodnych, w tym zapalenie jajowodów i zapalenie błony śluzowej macicy), przebiegające bez ropnia jajowodowo-jajnikowego lub ropnia w miednicy mniejszej. Ze względu na narastającą oporność Neisseria gonorrhoeae na moksyfloksacynę, nie zaleca się stosowania preparatu w monoterapii zapalenia narządów miednicy mniejszej o nasileniu lekkim lub umiarkowanym, tylko należy go stosować w leczeniu skojarzonym z innym odpowiednim lekiem przeciwbakteryjnym (np. cefalosporyną), chyba że jest pewne, że zakażenia nie wywołała oporna na moksyfloksacynę Neisseria gonorrhoeae. Preparat można stosować w następujących wskazaniach, w celu zakończenia leczenia pacjentów, u których nastąpiła poprawa w początkowym leczeniu moksyfloksacyną podawaną dożylnie: pozaszpitalne zapalenie płuc; powikłane zakażenia skóry i tkanki podskórnej. Preparatu nie należy stosować w celu rozpoczęcia leczenia jakiegokolwiek rodzaju zakażeń skóry i tkanki podskórnej ani ciężkiego pozaszpitalnego zapalenia płuc. Należy uwzględnić oficjalne wytyczne dotyczące właściwego stosowania leków przeciwbakteryjnych. Komunikat bezpieczeństwa z dnia 7 czerwca 2023 r. Najnowsze wyniki badań sugerują, że fluorochinolony nadal są przepisywane poza zalecanymi wskazaniami. Ze względu na ryzyko ciężkich, powodujących niepełnosprawność, długotrwałych i potencjalnie nieodwracalnych działań niepożądanych fluorochinolony stosowane ogólnoustrojowo i w postaci wziewnej NIE powinny być przepisywane: pacjentom, u których wystąpiły wcześniej poważne działania niepożądane po antybiotyku chinolonowym lub fluorochinolonowym; w przypadku infekcji niewielkiego nasilenia lub samoograniczających się (takich jak zapalenie gardła, zapalenie migdałków i ostre zapalenie oskrzeli); w przypadku zakażeń o łagodnym lub umiarkowanym stopniu nasilenia (w tym niepowikłanego zapalenia pęcherza moczowego, ostrego zaostrzenia przewlekłego zapalenia oskrzeli i przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POChP), ostrych bakteryjnych zapaleń zatok nosowych i ostrych zapaleń ucha środkowego), chyba że inne antybiotyki zalecane powszechnie w tych infekcjach są uważane za nieodpowiednie; w przypadku zakażeń niebakteryjnych, takich jak niebakteryjne (przewlekłe) zapalenie gruczołu krokowego; w celu zapobiegania biegunkom podróżnych lub nawracającym zakażeniom dolnych dróg moczowych. Fluorochinolony stosowane ogólnoustrojowo i w postaci wziewnej powinny być przepisywane wyłącznie w zatwierdzonych wskazaniach oraz po dokładnej ocenie korzyści i ryzyka dla danego pacjenta.

1. Co to jest lek Moxinea i w jakim celu się go stosuje

Lek Moxinea zawiera jako substancję czynną moksyfloksacynę, która należy do grupy antybiotyków
nazywanych fluorochinolonami. Moxinea działa bakteriobójczo na bakterie wywołujące zakażenia.

Moksyfloksacynę stosuje się u pacjentów w wieku 18 lat i starszych w leczeniu wymienionych poniżej
zakażeń bakteryjnych, jeżeli są wywołane przez bakterie wrażliwe na moksyfloksacynę. Lek Moxinea
można stosować do leczenia tych zakażeń tylko wówczas, gdy zastosowanie zwykle podawanych
antybiotyków nie jest możliwe lub jeśli były one nieskuteczne.
- Zapalenie zatok, nagłe zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli lub zakażenia płuc (zapalenia)
nabytego poza szpitalem (oprócz ciężkich przypadków).
- Lekkie lub umiarkowanie ciężkie zakażenia górnego odcinka dróg rodnych (zapalenie narządów
miednicy mniejszej) w tym zakażenia jajowodów oraz zakażenia błony śluzowej macicy.
Lek Moxinea, tabletki, zastosowany jako jedyny lek nie jest wystarczający do leczenia tego typu
zakażeń, i dlatego lekarz powinien przepisać dodatkowo inny lek przeciwbakteryjny do leczenia
zakażeń górnego odcinka żeńskiego narządu rodnego (patrz punkty: „2. Informacje ważne przed
zastosowaniem leku Moxinea”, „Ostrzeżenia i środki ostrożności”, „W czasie stosowania leku
Moxinea”).

Lek Moxinea, można także stosować w celu dokończenia leczenia, jeśli początkowe stosowanie
moksyfloksacyny w infuzji okazało się skuteczne, w następujących przypadkach:
- zakażenie (zapalenie) płuc nabyte poza szpitalem,
- zakażenie skóry i tkanek miękkich.
Leku Moxinea nie należy stosować jako terapii początkowej w jakimkolwiek zakażeniu skóry i tkanek
miękkich lub w ciężkich zakażeniach płuc.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Moxinea

W razie wątpliwości, dotyczących przynależności do grupy wymienionych poniżej pacjentów, należy
skontaktować się z lekarzem.

Kiedy nie stosować leku Moxinea:

   • Jeśli pacjent jest uczulony na substancję czynną - moksyfloksacynę, inne leki z grupy
      chinolonów lub którąkolwiek z substancji pomocniczych leku Moxinea (patrz punkt „6.
      Zawartość opakowania i inne informacje”),
   • W okresie ciąży i karmienia piersią,
   • U pacjentów w wieku poniżej 18 lat,
   • Jeśli u pacjenta w przeszłości występowała choroba ścięgien w związku z leczeniem innymi
      lekami z grupy chinolonów (patrz punkty: „Kiedy zachować szczególną ostrożność” i punkt
      „4. Możliwe działania niepożądane”).
   • Jeśli u pacjenta występują:
- wrodzone lub nabyte nieprawidłowości w EKG (elektrokardiogramie - zapisie czynności
  elektrycznej serca),
- zaburzenia równowagi elektrolitowej we krwi, zwłaszcza zmniejszone stężenie potasu lub magnezu
  we krwi,
- bardzo wolna czynność serca (bradykardia),
- osłabienie pracy serca (niewydolność serca),
- stwierdzone w przeszłości zaburzenia rytmu serca (arytmie), lub
- jeśli pacjent przyjmuje leki, które mogą powodować szczególne zmiany w zapisie EKG (patrz
  „Stosowanie leku Moxinea z innymi lekami”). Lek Moxinea może bowiem powodować zmiany w
  zapisie EKG, to jest wydłużenie odstępu QT, co oznacza opóźnienie w przewodzeniu sygnałów
  elektrycznych w sercu,
- jeśli u pacjenta występuje choroba wątroby lub aktywność enzymów wątrobowych (aminotransferaz)
  przewyższa 5-krotnie górną granicę normy.

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Przed zażyciem tego leku
Nie należy przyjmować leków przeciwbakteryjnych zawierających fluorochinolony/chinolony, w tym
lek Moxinea, jeśli w przeszłości podczas stosowania chinolonów lub fluorochinolonów wystąpiły
jakiekolwiek poważne działania niepożądane. W takiej sytuacji należy jak najszybciej poinformować
lekarza.

Zanim zastosuje się lek Moxinea należy skonsultować się z lekarzem:

- Jeśli pacjent choruje na cukrzycę, ponieważ moksyfloksacyna może powodować zmiany poziomu
cukru we krwi.
- Jeśli kiedykolwiek wystąpiła ciężka wysypka skórna lub złuszczanie skóry, pęcherze i (lub)
owrzodzenie jamy ustnej po przyjęciu moksyfloksacyny.
- Jeśli u pacjenta stwierdzono poszerzenie dużego naczynia krwionośnego (tętniak aorty lub dużej
tętnicy obwodowej).
- Jeśli w przeszłości wystąpiło u pacjenta rozwarstwienie aorty (rozdarcie ściany aorty).
- Jeśli u pacjenta stwierdzono niedomykalność zastawek serca.
- Jeśli w rodzinie występowały przypadki tętniaka aorty lub rozwarstwienia aorty albo wrodzonej
choroby zastawki serca, czy też inne czynniki ryzyka lub stany predysponujące (np. choroby tkanki
łącznej takie jak zespół Marfana lub postać naczyniowa zespołu Ehlersa-Danlosa, zespół Turnera,
zespół Sjögrena [choroba zapalna o podłożu autoimmunologicznym] lub choroby naczyń
krwionośnych takie jak zapalenie tętnic Takayasu, olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, choroba
Behceta, nadciśnienie tętnicze lub potwierdzona miażdżyca tętnic, reumatoidalne zapalenie stawów
[choroba stawów] lub zapalenie wsierdzia [zakażenie serca]).

Lek Moxinea może zmieniać zapis EKG, zwłaszcza u kobiet i osób w podeszłym wieku. W przypadku
jednoczesnego stosowania leków zmniejszających stężenie potasu we krwi, przed rozpoczęciem
stosowania leku Moxinea należy skonsultować się z lekarzem (patrz punkty: „Kiedynie stosować leku
Moxinea” oraz „Lek Moxinea a inne leki”).

Jeśli pacjent ma padaczkę lub występują u niego stany mogące wywoływać drgawki, przed
rozpoczęciem stosowania leku Moxinea należy skonsultować się z lekarzem.

Jeśli u pacjenta występują lub kiedykolwiek występowały zaburzenia psychiczne przed rozpoczęciem
stosowania leku Moxinea należy skonsultować się z lekarzem.

Jeśli pacjent choruje na miastenię (osłabienie mięśni a w zaawansowanych przypadkach porażenie),
przyjmowanie leku Moxinea może prowadzić do nasilenia objawów choroby. Jeśli to nastąpi, należy
natychmiast skonsultować się z lekarzem.

W razie występowania u pacjenta lub u kogoś w jego rodzinie niedoboru dehydrogenazy glukozo-6-
fosforanowej (rzadka choroba dziedziczna), należy poinformować o tym lekarza, który oceni, czy
Moxinea jest odpowiednim lekiem.

Jeśli u pacjentki występuje powikłane zakażenie górnej części dróg rodnych (np. kiedy występuje
ropień jajowodu, jajnika lub w obrębie miednicy), lekarz może uznać, że konieczne jest dożylne
podawanie leku, gdyż stosowanie leku Moxinea w postaci tabletek nie jest właściwe.

W celu leczenia lekkich lub umiarkowanych zakażeń górnego odcinka dróg rodnych, lekarz powinien
przepisać pacjentce, oprócz leku Moxinea, dodatkowo inny lek przeciwbakteryjny. Jeśli objawy nie
zaczną ustępować w ciągu pierwszych 3 dni leczenia, pacjentka powinna zgłosić się do lekarza.

W czasie stosowania leku Moxinea
Gdy podczas stosowania leku Moxinea wystąpi kołatanie serca lub nieregularny rytm serca, należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem. Lekarz może zadecydować o badaniu EKG.

- W przypadku wystąpienia nagłego silnego bólu brzucha, pleców lub w klatce piersiowej, który
może być objawem tętniaka i rozwarstwienia aorty, należy się natychmiast zgłosić do oddziału
ratunkowego. Ryzyko wystąpienia tych zmian może być wyższe w przypadku leczenia układowymi
kortykosteroidami.
- W przypadku wystąpienia nagłych duszności, zwłaszcza po położeniu się do łóżka, lub
zaobserwowania obrzęku kostek, stóp lub brzucha albo pojawienia się kołatania serca (uczucia
przyspieszonego lub nieregularnego bicia serca) należy niezwłocznie zwrócić się do lekarza.

Ryzyko zaburzeń czynności serca może rosnąć wraz ze zwiększaniem dawki. Z tego powodu należy
przestrzegać zaleconego dawkowania leku.

Istnieje niewielkie ryzyko ciężkiej, nagłej reakcji alergicznej (reakcja anafilaktyczna lub wstrząs
anafilaktyczny) nawet po pierwszej dawce leku, z następującymi objawami: ucisk w klatce piersiowej,
oszołomienie, nudności lub omdlenie oraz zawroty głowy przy wstawaniu. W razie ich wystąpienia
należy natychmiast przerwać stosowanie leku Moxinea i zasięgnąć porady lekarza.

Moxinea może wywoływać zapalenie wątroby o szybkim i ciężkim przebiegu, które może prowadzić
do zagrażającej życiu niewydolności wątroby (w tym także zgonu, patrz punkt „4. Możliwe działania
niepożądane”).
Należy skontaktować się z lekarzem przed kontynuowaniem leczenia w razie wystąpienia objawów
takich jak: nagłe pogorszenie się samopoczucia i (lub) stanu zdrowia powiązane z zażółceniem
białkówek oczu, ciemne zabarwienie moczu, świąd skóry, skłonność do krwawień oraz wywołanych
schorzeniem wątroby zaburzeń czynności mózgu (objawy osłabionej czynności wątroby lub szybko
postępującego i ciężkiego zapalenia wątroby).

Podczas stosowania moksyfloksacyny zgłaszano ciężkie reakcje skórne, w tym zespół Stevensa-
Johnsona, martwicę toksyczno-rozpływną naskórka i ostrą uogólnioną osutkową krostkę (AGEP).
- SJS / TEN mogą początkowo pojawiać się jako czerwonawe plamki przypominające tarcze lub
okrągłe plamki, często z centralnymi pęcherzami na tułowiu. Mogą również wystąpić owrzodzenia
jamy ustnej, gardła, nosa, narządów płciowych i oczu (zaczerwienione i opuchnięte oczy). Te poważne
wysypki skórne są często poprzedzone gorączką i / lub objawami grypopodobnymi. Wysypki mogą
prowadzić do rozległego złuszczania się skóry i powikłań zagrażających życiu lub prowadzić do
zgonu.
- AGEP pojawia się na początku leczenia jako czerwona, łuszcząca się rozległa wysypka z guzkami
pod skórą i pęcherzami, którym towarzyszy gorączka. Najczęstsza lokalizacja: głównie na fałdach
skórnych, tułowiu i kończynach górnych.

Jeśli wystąpi ciężka wysypka lub inny z tych objawów skórnych, należy przerwać stosowanie
moksyfloksacyny i skontaktować się z lekarzem lub poszukać natychmiastowej pomocy medycznej.

Chinolony, w tym lek Moxinea, mogą wywoływać drgawki. Jeśli wystąpią drgawki należy przerwać
stosowanie leku Moxinea i skontaktować się z lekarzem.

Rzadko mogą wystąpić objawy uszkodzenia nerwów (neuropatia), takie jak ból, pieczenie, mrowienie,
drętwienie i / lub osłabienie, szczególnie w stopach i nogach lub rękach i ramionach. W takim
przypadku należy przerwać stosowanie leku Moxinea i natychmiast poinformować lekarza, aby
zapobiec rozwojowi potencjalnie nieodwracalnego stanu.

Nawet przy pierwszym podaniu antybiotyków chinolowych, w tym leku Moxinea, mogą wystąpić
zaburzenia psychiczne. W bardzo rzadkich przypadkach może wystąpić depresja lub inne zaburzenia
psychiczne prowadzące do myśli samobójczych, zachowań z samouszkodzeniem, prób samobójczych
(patrz punkt „4. Możliwe działania niepożądane”). Jeśli wystąpią takie objawy należy natychmiast
skontaktować się z lekarzem przed kontynuacją leczenia.

Podczas lub po zakończeniu stosowania antybiotyków, w tym leku Moxinea, może wystąpić biegunka.
W razie nasilonej lub przedłużającej się biegunki lub stwierdzenia krwi lub śluzu w kale należy
natychmiast przerwać stosowanie leku Moxinea i skonsultować się z lekarzem. W takiej sytuacji nie
należy stosować leków zatrzymujących lub spowalniających czynność ruchową (perystaltykę) jelit.

Ból i obrzęk stawów i stan zapalny lub pęknięcie ścięgien mogą wystąpić rzadko. Ryzyko jest
zwiększone, jeśli pacjent jest w podeszłym wieku (powyżej 60 lat), został przeszczepiony narząd, ma
problemy z nerkami lub jeśli jest leczony kortykosteroidami. Zapalenie i pęknięcia ścięgien mogą
wystąpić w ciągu pierwszych 48 godzin leczenia, a nawet do kilku miesięcy po zaprzestaniu leczenia
lekiem Moxinea. Przy pierwszych oznakach bólu lub zapalenia ścięgna (na przykład w kostce,
nadgarstku, łokciu, ramieniu lub kolanie), należy przerwać przyjmowanie leku Moxinea,
skontaktować się z lekarzem i odciążyć chorą kończynę. Unikaj niepotrzebnych ćwiczeń, ponieważ
może to zwiększyć ryzyko zerwania ścięgna.

Pacjenci w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek powinni pić znaczną ilość płynów,
ponieważ odwodnienie może zwiększyć ryzyko niewydolności nerek.

Jeśli w trakcie stosowania leku Moxinea pogorszy się wzrok lub wystąpią inne zaburzenia widzenia,
należy natychmiast zasięgnąć porady okulisty (patrz punkt „Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn”
oraz punkt „4. Możliwe działania niepożądane”).

Antybiotyki fluorochinolowe mogą zaburzać stężenie cukru we krwi, powodując zarówno
zmniejszenie stężenia poniżej normy (hipoglikemię), jak i zwiększenie powyżej normy
(hiperglikemię), potencjalnie prowadzące do utraty przytomności (śpiączka hipoglikemiczna) w
ciężkich przypadkach (patrz punkt 4. Możliwe działania niepożądane). Jeśli cierpisz na cukrzycę,
należy dokładnie monitorować poziom cukru we krwi
Zaburzenia stężenia cukru we krwi, leczonych lekiem Moxinea, występują przede wszystkim u osób w
podeszłym wieku, które zażywają doustne leki przeciwcukrzycowe zmniejszające stężenie cukru we
krwi (np. sulfonylomoczniki) lub insulinę. Zgłaszano utratę przytomności z powodu znacznego
obniżenia stężenia cukru we krwi (śpiączka hipoglikemiczna).U pacjentów z cukrzycą należy
monitorować stężenie cukru we krwi (patrz punkt „4. Możliwe działania niepożądane”).

Antybiotyki z grupy chinolonów mogą zwiększać wrażliwość skóry na światło słoneczne
i promieniowanie UV. W trakcie stosowania leku Moxinea należy unikać długotrwałego przebywania
na słońcu, silnego światła słonecznego oraz korzystania z solarium lub innych źródeł promieniowania
UV.

Nie ustalono jaka jest skuteczność leku Moxinea (roztworu do infuzji) w leczeniu ciężkich oparzeń,
głębokich zakażeń tkanek, zakażenia „stopy cukrzycowej”, przypadkach zapalenia szpiku kości.

Długotrwałe, upośledzające i potencjalnie nieodwracalne poważne działania niepożądane
Leki przeciwbakteryjne fluorochinolony/chinolony, w tym lek Moxinea, są związane z bardzo
rzadkimi, ale poważnymi działaniami niepożądanymi, z których niektóre są długotrwałe (trwające
miesiące lub lata), powodując inwalidztwo lub potencjalnie nieodwracalne. Obejmuje to ścięgna, bóle
mięśni i stawów kończyn górnych i dolnych, trudności w chodzeniu, zaburzenia czucia, takie jak
szpilki i igły, mrowienie, łaskotanie, drętwienie lub pieczenie (parestezje), zaburzenia czuciowe, w
tym upośledzenie wzroku, smaku i zapachu, oraz słuch, depresja, zaburzenia pamięci, silne zmęczenie
i ciężkie zaburzenia snu.
W przypadku wystąpienia któregokolwiek z tych działań niepożądanych po przyjęciu leku Moxinea,
należy skontaktować się z lekarzem bezpośrednio przed kontynuowaniem leczenia. Ty i twój lekarz
zdecydujecie kontynuowanie leczenia, biorąc pod uwagę także antybiotyk z innej klasy.

Dzieci i młodzież
Nie należy podawać leku Moxinea dzieciom lub młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ nie
ustalono jaka jest skuteczność leku Moxinea dla tej grupy wiekowej.

Lek Moxinea a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach stosowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje stosować.

Stosując lek Moxinea należy mieć świadomość tego, że:
W razie stosowania leku Moxinea z innymi lekami wpływającymi na czynność serca występuje
zwiększone ryzyko zaburzeń rytmu serca. Z tego powodu nie należy stosować leku Moxinea
jednocześnie z następującymi lekami:
• leki należące do grupy leków przeciwarytmicznych (np. chinidyna, hydrochinidyna,
  dizopiramid, amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid),
• neuroleptyki (np. fenotiazyny, pimozyd, sertindol, haloperydol, sultopryd),
• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne,
• niektóre leki przeciwbakteryjne (np. sparfloksacyna, erytromycyna podawana dożylnie,
  pentamidyna, leki przeciwmalaryczne, szczególnie halofantryna),
• niektóre leki przeciwhistaminowe (np. terfenadyna, astemizol, mizolastyna),
• inne leki (np. cyzapryd, winkamina podawana dożylnie, beprydyl i difemanil).

Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent przyjmuje inne leki, które mogą zmniejszać stężenie
potasu we krwi (np. niektóre leki moczopędne, leki przeczyszczające i lewatywy (duże dawki) lub
kortykosteroidy (leki przeciwzapalne), amfoterycyna B) lub zwalniać rytm serca, ponieważ podczas
stosowania leku Moxinea mogą one zwiększać ryzyko ciężkich zaburzeń rytmu.

Wszystkie leki zawierające magnez lub glin, takie jak leki zobojętniające, stosowane w zaburzeniach
trawienia oraz wszystkie leki zawierające żelazo lub cynk, lub dydanozyna czy jakikolwiek lek
zawierający sukralfat (do leczenia zaburzeń żołądkowych) mogą zmniejszać działanie tabletek leku
Moxinea. Z tego powodu należy zachować 6-godzinny odstęp między przyjmowaniem tabletek leku
Moxinea oraz innych leków.

Jednoczesne podanie węgla aktywowanego i tabletek leku Moxinea zmniejsza działanie leku Moxinea.
Dlatego też nie zaleca się jednoczesnego stosowania obu leków.

W razie jednoczesnego przyjmowania leków zmniejszających lepkość krwi (doustnych leków
przeciwzakrzepowych takich jak warfaryna) lekarz może zlecić badania czasu krzepnięcia krwi.

Przyjmowanie leku Moxinea z jedzeniem i piciem
Lek Moxinea może być przyjmowany bez jedzenia lub z jedzeniem, w tym z produktami
nabiałowymi.

Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność
Nie należy stosować leku Moxinea w okresie ciąży i karmienia piersią.

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Badania na zwierzętach nie wykazują szkodliwego wpływu tego leku na płodność.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Moxinea może wywoływać zawroty głowy i uczucie oszołomienia, a także nagłą, przemijającą utratę
widzenia lub może spowodować krótkotrwałe omdlenie. W razie występowania takich objawów nie
należy kierować pojazdami ani obsługiwać żadnych maszyn.

Lek Moxinea zawiera barwniki: żółcień pomarańczowa (E110), lak, czerwień koszenilowa (E124),
lak, które mogą wywoływać reakcje alergiczne.

Lek Moxinea zawiera sód.
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na tabletkę powlekaną, to znaczy zasadniczo „wolny
od sodu”.
3. Jak stosować lek Moxinea

Lek Moxinea należy zawsze stosować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości
należy ponownie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Zazwyczaj stosowana dawka u osób dorosłych to 1 tabletka powlekana 400 mg, raz na dobę.

Tabletki leku Moxinea stosuje się doustnie. Tabletkę należy połknąć w całości (aby nie czuć gorzkiego
smaku), popijając dużą ilością płynu. Lek Moxinea można przyjmować niezależnie od posiłków.
Zaleca się przyjmowanie leku Moxinea o tej samej porze dnia.

Nie ma konieczności modyfikacji dawkowania u pacjentów w podeszłym wieku, z małą masą ciała
oraz zaburzeniami czynności nerek.

Czas trwania leczenia zależy od rodzaju zakażenia. O ile lekarz nie zalecił inaczej, zalecany czas
stosowania leku Moxinea wynosi:
- nagłe zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli: 5 do 10 dni.
- zapalenie płuc, kiedy do zakażenia nie doszło w szpitalu, z wyjątkiem ciężkich przypadków: 10 dni.
- ostre bakteryjne zapalenie zatok: 7 dni.
- lekkie lub umiarkowane zakażenia górnego odcinka dróg rodnych (zapalenie narządów miednicy
  mniejszej) w tym zakażenie jajowodów oraz zakażenie błony śluzowej macicy: 14 dni.

Poniżej podano zalecany całkowity czas leczenia u pacjentów, u których lek Moxinea w postaci
tabletek powlekanych jest podawany w celu zakończenia leczenia, rozpoczętego moksyfloksacyną
w postaci roztworu do infuzji.
- pozaszpitalne zapalenie płuc: 7-14 dni. Większość pacjentów z pozaszpitalnym zapaleniem płuc
  przechodzi na doustne leczenie moksyfloksacyną w ciągu 4 dni.
- zakażenia skóry i tkanki podskórnej: 7-21 dni. Większość pacjentów z zakażeniem skóry i tkanki
  podskórnej przechodzi na doustne leczenie moksyfloksacyną w ciągu 6 dni.

Ważne jest ukończenie pełnego cyklu leczenia, nawet jeśli po kilku dniach nastąpi poprawa
samopoczucia. W razie zbyt wczesnego przerwania przyjmowania leku, zakażenie może nie zostać
całkowicie wyleczone, może dojść do nawrotu choroby lub pogorszenia samopoczucia, jak również
może dojść do wytworzenia się oporności bakterii na antybiotyk.

Nie należy przekraczać zalecanej dawki ani przedłużać czasu leczenia (patrz punkt „2. Informacje
ważne przed zastosowaniem leku Moxinea”, „W czasie stosowania leku Moxinea”).

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Moxinea
W razie przyjęcia więcej niż jednej przepisanej tabletki na dobę, należy natychmiast zasięgnąć
pomocy medycznej i, jeśli to możliwe, zabrać wszystkie pozostałe tabletki, opakowanie leku oraz
niniejszą ulotkę informacyjną w celu pokazania lekarzowi lub farmaceucie.

Pominięcie zastosowania dawki leku Moxinea
Jeśli pacjent zapomni przyjąć tabletkę o zwykłej porze, powinien zażyć ją jak najszybciej po
przypomnieniu sobie o tym tego samego dnia. W razie pominięcia przyjęcia leku jednego dnia, należy
przyjąć zwykłą dawkę (jedna tabletka) w następnym dniu.
Nie należy przyjmować podwójnej dawki w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
W razie wątpliwości związanych ze stosowaniem leku należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.

Przerwanie stosowania leku Moxinea
W przypadku zbyt wczesnego zaprzestania przyjmowania leku zakażenie może nie zostać całkowicie
wyleczone. W razie konieczności wcześniejszego przerwania stosowania leku należy skonsultować się
z lekarzem.

W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek Moxinea może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one
wystąpią.

Najcięższe działania niepożądane obserwowane podczas stosowania leku Moxinea podano poniżej:

W przypadku wystąpienia następujących działań niepożądanych:
- nieprawidłowo szybkie bicie serca (rzadkie działanie niepożądane),
- szybkie pogorszenie samopoczucia, zażółcenie białkówek oczu, ciemne zabarwienie moczu,
  świąd skóry, skłonność do krwawień lub uczucie osłabienia [mogą to być objawy
  piorunującego zapalenia wątroby zagrażające życiu z powodu niewydolności wątroby (bardzo
  rzadkie działanie niepożądane obserwowane w kilku przypadkach)],
- poważne wysypki skórne, w tym zespół Stevensa-Johnsona i toksyczna nekroliza naskórka.
  Mogą wyglądać jak czerwonawe plamki przypominające tarcze lub okrągłe plamki, często z
  centralnymi pęcherzami na tułowiu, złuszczaniem się skóry, owrzodzeniami jamy ustnej,
  gardła, nosa, narządów płciowych i oczu i mogą być poprzedzone gorączką i objawami
  grypopodobnymi (bardzo rzadkie działania niepożądane, potencjalnie zagrażający
  życiu),czerwona, łuszcząca się rozległa wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami, której
  towarzyszy gorączka na początku leczenia (ostra uogólniona osutka krostkowa) (częstość
  występowania tego działania niepożądanego jest „nieznana”),
- zespół związany z upośledzonym wydalaniem wody i małym stężeniem sodu (SIADH)
  (bardzo rzadkie działanie niepożądane),
- utrata przytomności w wyniku znacznego zmniejszenia stężenia cukru we krwi (śpiączka
  hipoglikemiczna) (bardzo rzadkie działanie niepożądane),
- zapalenie naczyń krwionośnych (zazwyczaj objawiające się czerwonymi plamkami na skórze,
  najczęściej na podudziach, lub bólem stawów) (bardzo rzadkie działanie niepożądane)
- ciężka, szybko uogólniająca się reakcja alergiczna, w tym bardzo rzadko wstrząs zagrażający
  życiu (np. trudności w oddychaniu, spadek ciśnienia krwi, szybkie tętno) (rzadkie działanie
  niepożądane),
- obrzęk, w tym obrzęk dróg oddechowych (rzadkie działanie niepożądane, mogące zagrażać
  życiu),
- drgawki (rzadkie działanie niepożądane),
- zaburzenia czynności układu nerwowego, takie jak: ból, uczucie palenia, mrowienia,
  drętwienia i (lub) osłabienia w kończynach (rzadkie działanie niepożądane),
- depresja (bardzo rzadko prowadząca do samouszkodzenia, na przykład wyobrażenia lub myśli
  samobójcze lub próby samobójcze) (rzadkie działanie niepożądane),
- zaburzenia psychiczne (potencjalnie prowadzące do samouszkodzenia, na przykład
  wyobrażenia lub myśli samobójcze lub próby samobójcze) (bardzo rzadkie działanie
  niepożądane),
- ciężka biegunka z krwią i (lub) śluzem (zapalenie jelita związane ze stosowaniem
  antybiotyków w tym rzekomobłoniaste zapalenie jelita), które w bardzo rzadkich przypadkach
  może zagrażać życiu (rzadkie działanie niepożądane),
- ból i obrzęk ścięgien (zapalenie ścięgna) (rzadkie działanie niepożądane) lub zerwanie ścięgna
  (bardzo rzadkie działanie niepożądane),
- osłabienie mięśni, tkliwość lub ból, a zwłaszcza, jeśli w tym samym czasie pacjent źle się
  czuje, ma gorączkę lub ma ciemny mocz. Mogą być spowodowane nieprawidłowym
  rozpadem mięśni, który może zagrażać życiu i prowadzić do problemów z nerkami (stan
  zwany rabdomiolizą) (częstość występowania tego działania niepożądanego jest „nieznana”).

Należy natychmiast przerwać leczenie lekiem Moxinea i skontaktować się z lekarzem, ponieważ
może być niezbędna natychmiastowa pomoc medyczna.

Ponadto jeśli występuje
   - przejściowa utrata widzenia (bardzo rzadkie działanie niepożądane),
należy natychmiast skontaktować się z okulistą.

Jeśli podczas stosowania leku Moxinea występuje nieprawidłowy rytm serca, nieregularne bicie serca
(torsade de pointes), zatrzymanie czynności serca (bardzo rzadkie działanie niepożądane) należy
natychmiast skontaktować się z lekarzem i przerwać leczenie lekiem Moxinea.

Nasilenie objawów nużliwości mięśni obserwowano bardzo rzadko, w przypadku ich wystąpienia
należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

W przypadku cukrzycy i zaobserwowania zmian w stężeniach cukru we krwi (rzadkie lub bardzo
rzadkie działanie niepożądane) należy natychmiast porozumieć się z lekarzem.

Jeżeli u pacjenta w podeszłym wieku z zaburzeniami czynności nerek wystąpi zmniejszenie objętości
oddawanego moczu, obrzęk nóg, kostek lub stóp, nudności, senność, duszność lub splątanie (mogą to
być objawy przedmiotowe i podmiotowe niewydolności nerek; rzadkie działanie niepożądane), należy
natychmiast skonsultować się z lekarzem.

Do innych działań niepożądanych obserwowanych podczas stosowania leku Moxinea wymienionych
poniżej z prawdopodobną częstością, należą:

Często (mogą występować nie częściej niż u 1 osoby na 10):
- nudności,
- biegunka,
- zawroty głowy,
- ból żołądka i brzucha,
- wymioty,
- bóle głowy,
- zwiększenie aktywności enzymu wątrobowego (aminotransferazy) we krwi,
- zakażenia opornymi bakteriami lub grzybami, np. zakażenie grzybem Candida,
- zmiana rytmu serca (EKG) u chorych z małym stężeniem potasu we krwi.

Niezbyt często (mogą występować nie częściej niż u 1 osoby na 100):
- wysypka,
- rozstrój żołądka (niestrawność/zgaga),
- zaburzenia smaku (bardzo rzadko utrata smaku),
- zaburzenia snu (bezsenność),
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi (gammaglutamylotransferazy i (lub)
  fosfatazy zasadowej),
- zmniejszenie liczby białych krwinek (leukocytów, neutrofili),
- zaparcia,
- świąd,
- zawroty głowy(wirowanie lub upadanie),
- bezsenność,
- gazy,
- zaburzenia rytmu serca (EKG),
- zaburzenia czynności wątroby (w tym zwiększenie aktywności enzymu wątrobowego
  dehydrogenazy mleczanowej (LDH)),
- zmniejszenie apetytu i ilości spożywanego pokarmu,
- zmniejszenie liczby białych krwinek,
- bóle pleców, klatki piersiowej, miednicy i kończyn,
- zwiększenie liczby płytek krwi niezbędnych w procesie krzepnięcia,
- nadmierne pocenie,
- zwiększenie liczby białych krwinek (eozynofili) we krwi,
- niepokój,
- złe samopoczucie (szczególnie osłabienie lub zmęczenie),
- drżenie,
- bóle stawów,
- kołatanie serca,
- nieregularne i szybkie bicie serca,
- trudności w oddychaniu (w tym napady astmy),
- zwiększenie we krwi aktywności enzymu trawiennego zwanego amylazą,
- niepokój, pobudzenie,
- mrowienie (szpilki i igły) i (lub) drętwienie,
- pokrzywka na skórze,
- rozszerzenie naczyń,
- splątanie, dezorientacja,
- zmniejszenie liczby płytek krwi niezbędnych dla krzepnięcia,
- zaburzenia widzenia, w tym podwójne i zamazane widzenie,
- zmniejszenie krzepliwości krwi,
- zwiększenie stężenia tłuszczów we krwi,
- zmniejszenie liczby krwinek czerwonych,
- bóle mięśni,
- reakcje alergiczne,
- zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi,
- zapalenie żołądka,
- odwodnienie,
- ciężkie zaburzenia rytmu serca,
- sucha skóra,
- dławica piersiowa.

Rzadko (mogą występować nie częściej niż u 1 osoby na 1000):
- drżenie mięśniowe,
- skurcze mięśni,
- omamy,
- wysokie ciśnienie krwi,
- obrzęki (rąk, stóp, kostek, warg, ust, krtani),
- niskie ciśnienie krwi,
- zaburzenie czynności nerek (w tym zwiększenie wartości wyników badań diagnostycznych
  dotyczących czynności nerek, takich jak stężenie mocznika i kreatyniny),
- zapalenie wątroby,
- zakażenia jamy ustnej,
- dzwonienie w uszach,
- żółtaczka (zażółcenie oczu lub skóry),
- zaburzenia czucia na skórze,
- niezwykłe sny,
- zaburzona koncentracja,
- trudności w połykaniu,
- zaburzenia węchu (w tym utrata węchu),
- zaburzenia równowagi i zła koordynacja ruchowa (w wyniku zawrotów głowy),
- częściowa lub całkowita utrata pamięci,
- zaburzenia słuchu, w tym głuchota (zwykle przemijająca),
- zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi,
- chwiejność emocjonalna,
- zaburzenia mowy,
- omdlenia,
- osłabienie mięśni.

Bardzo rzadko(mogą występować nie częściej niż u 1 osoby na 10 000):
- zapalenie stawów,
- zaburzenia rytmu serca,
- zwiększenie wrażliwości czuciowej skóry,
- depersonalizacja (poczucie utraty własnej tożsamości),
- nasilenie procesów krzepnięcia,
- sztywność mięśni,
- znaczące zmniejszenie liczby białych krwinek (agranulocytoza),
- spadek liczby krwinek czerwonych i białych oraz płytek krwi (pancytopenia).

Ponadto w trakcie stosowania leku Moxinea bardzo rzadko występowały następujące działania
niepożądane, opisywane po leczeniu innymi antybiotykami chinolonowymi: zwiększenie stężenia
sodu we krwi, zwiększenie stężenia wapnia we krwi, zmniejszenie liczby pewnego rodzaju krwinek
czerwonych (niedokrwistość hemolityczna), reakcje mięśniowe z uszkodzeniem komórek
mięśniowych, zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne i promieniowanie UV.

Bardzo rzadkie przypadki długotrwałych (do miesięcy lub lat) lub trwałych działań niepożądanych
leku, takich jak zapalenia ścięgien, zerwanie ścięgna, bóle stawów, bóle kończyn, trudności w
chodzeniu, zaburzenia czucia, takie jak szpilki i igły, mrowienie, łaskotanie palenie, drętwienie lub ból
(neuropatia), depresja, zmęczenie, zaburzenia snu, zaburzenia pamięci, a także upośledzenie słuchu,
wzroku, smaku i zapachu były związane z podawaniem chinolonu i antybiotyków
fluorochinolonowych, w niektórych przypadkach niezależnie od wcześniej istniejących czynników
ryzyka.

U pacjentów otrzymujących fluorochinolony zgłaszano przypadki poszerzenia i osłabienia ściany
tętnicy lub rozerwania ściany tętnicy (tętniaka i rozwarstwienia), które mogą zakończyć się
pęknięciem i doprowadzić do zgonu, a także przypadki niedomykalności zastawek serca. Patrz też
punkt 2.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych
Al. Jerozolimskie 181 C, 02-222 Warszawa
Tel.: +48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309
strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Moxinea
Lek należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.

Nie należy stosować leku Moxinea po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku
tekturowym i blistrze „Termin ważności (EXP)”. Termin ważności oznacza ostatni dzień danego
miesiąca.

Lek Moxinea nie wymaga specjalnych warunków przechowywania.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Moxinea
- Substancją czynną leku jest moksyfloksacyna w postaci moksyfloksacyny chlorowodorku.
Każda tabletka powlekana zawiera 436,8 mg moksyfloksacyny chlorowodorku, co odpowiada 400 mg
moksyfloksacyny.

Pozostałe składniki to:
- Rdzeń tabletki: Mannitol, celuloza mikrokrystaliczna, kroskarmeloza sodowa, krzemionka
koloidalna bezwodna, stearynian magnezu.
- Otoczka: alkohol poliwinylowy, makrogol 4000, tytanu dwutlenek (E 171), talk, żółcień
pomarańczowa (E 110), lak, czerwień koszenilowa (E 124), lak, indygotyna (E 132).

Jak wygląda lek Moxinea i co zawiera opakowanie
Ciemnoczerwona tabletka powlekana o wydłużonym, wypukłym kształcie z wytłoczonym napisem
„MOXI” po jednej stronie i „400” po drugiej stronie.

Tabletki powlekane są dostępne w blistrach PVC/PVDC/Aluminium, w tekturowych pudełkach
zawierających 5, 7, 10 lub 100 tabletek powlekanych.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca:

Podmiot odpowiedzialny
SOLINEA Sp. z o.o. Sp. K.
Elizówka 65
Hala I
21-003 Ciecierzyn
Polska

Wytwórca
Bluepharma - Indústria Farmacêutica, S.A.
S. Martinho do Bispo
3045-016 Coimbra
Portugalia

Data zatwierdzenia ulotki:

08-06-2017

Data ostatniej aktualizacji ulotki:

10-09-2021