Lotensin tabl. powl.(20 mg) - 28 szt.

Doustnie. Nadciśnienie tętnicze. U pacjentów nie stosujących tiazydowych leków moczopędnych zalecana początkowa dawka wynosi 10 mg raz na dobę. Dawkę można zwiększyć do 20 mg na dobę. Dawkowanie należy dostosowywać w zależności od reakcji ciśnienia tętniczego na lek, zwykle co 1 do 2 tyg. U niektórych pacjentów działanie hipotensyjne może być osłabione pod koniec okresu pomiędzy dawkami. Należy wówczas całkowitą dawkę dobową podzielić na 2 równe dawki. Maksymalna zalecana dawka dobowa u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym wynosi 40 mg. Można ją podawać w 1 dawce lub 2 dawkach podzielonych. Jeżeli lek nie powoduje dostatecznego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi, można zastosować jednocześnie inny lek hipotensyjny, np. tiazydowy lek moczopędny lub lek blokujący kanał wapniowy (początkowo w małych dawkach). Jeśli stosowano poprzednio leczenie diuretykami, lek moczopędny należy odstawić na 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia preparatem, a następnie podać w razie konieczności. Jeżeli nie jest możliwe przerwanie stosowania leków moczopędnych, dawkę początkową leku należy zmniejszyć (5 mg zamiast 10 mg), aby uniknąć nadmiernego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi. Nagłe odstawienie benazeprylu nie wiąże się z gwałtownym zwiększeniem ciśnienia tętniczego. Zastoinowa niewydolność serca (ZNS). Zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg raz na dobę. W związku z ryzykiem gwałtownego obniżenia ciśnienia tętniczego krwi po podaniu pierwszej dawki, pacjentów przyjmujących lek po raz pierwszy należy bardzo starannie monitorować. Jeżeli po 2-4 tyg. stosowania nie wystąpi zadowalające zmniejszenie objawów niewydolności serca, dawkę leku można zwiększyć do 5 mg raz na dobę, pod warunkiem, że u pacjenta nie wystąpiła hipotonia ortostatyczna lub inne istotne działania niepożądane. Zależnie od reakcji klinicznej dawkę można zwiększać do 10 mg lub do dawki maksymalnej, tj. 20 mg raz na dobę, w odpowiednich odstępach czasu. Dawkowanie raz na dobę jest zwykle skuteczne. Niektórzy pacjenci reagują lepiej, gdy stosują lek 2 razy na dobę. U pacjentów z bardziej zaawansowaną niewydolnością serca (klasa IV wg NYHA) zwykle można stosować mniejsze dawki leku, niż u pacjentów z postacią łagodną do umiarkowanej (klasa II i III wg NYHA). Postępująca przewlekła niewydolność nerek (PPNN) - tylko tabl. powl. 10 mg. W celu spowolnienia rozwoju przewlekłej niewydolności nerek przebiegającej z nadciśnieniem tętniczym lub bez nadciśnienia tętniczego, zaleca się długotrwałe stosowanie leku w dawce 10 mg raz na dobę. Jeśli konieczne jest dodatkowe obniżenie ciśnienia tętniczego, można zastosować inne leki hipotensyjne w skojarzeniu z benazeprylem. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku. Zalecane dawkowanie oraz specjalne środki ostrożności dotyczące osób w podeszłym wieku są takie same, jak u pozostałych dorosłych. Pacjenci z niewydolnością nerek. Nadcisnienie tętnicze: u pacjentów z CCr ≥30 ml/min zaleca się podawanie zwykle stosowanych dawek leku; u pacjentów z CCr <30 ml in dawka początkowa wynosi 5 mg; dawkę można zwiększyć do dawki maksymalnej, tj. 10 mg na dobę; w celu uzyskania dodatkowego działania hipotensyjnego należy zastosować inny lek moczopędny niż tiazydowy lek moczopędny lub inny lek hipotensyjny. Zastoinowa niewydolność serca: u pacjentów z ZNS i CCr <30 ml in dawkę dobową można zwiększyć do 10 mg, jednakże może okazać się, że początkowa mała dawka (2,5 mg raz na dobę) jest najbardziej odpowiednia. Pacjenci z niewydolnością wątroby. Szczególnie ostrożnie stosować u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby lub chorobą wątroby. Głównym metabolitem benazeprylu jest benazeprylat, który powstaje w wyniku enzymatycznej hydrolizy, głównie w wątrobie. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, spowodowanymi marskością wątroby, kinetyka i biodostępność benazeprylatu pozostają niezmienione. U tych pacjentów modyfikowanie dawki nie jest konieczne. Dzieci. Nadcisnienie tętnicze: dzieci w wieku 7-16 lat, mc. ≥25 kg - zazwyczaj zalecana dawka początkowa wynosi 0,2 mg/kg mc. (maksymalnie do 10 mg) raz na dobę; dawkę należy dostosować w zależności od reakcji ciśnienia tętniczego na lek. Stosowanie dawki większej niż 0,6 mg/kg mc. (lub większej niż 40 mg na dobę) nie było badane u dzieci. Nie przeprowadzono badań dotyczących długotrwałego wpływu leku na wzrost i rozwój. Nie zaleca się stosowania leku u dzieci w wieku poniżej 7 lat, u starszych dzieci, które nie mogą połykać tabletek, ani dla których obliczona dawka (mg/kg mc.) nie odpowiada dostępnej mocy tabletek. Stosowanie leku nie jest zalecane u dzieci, u których współczynnik przesączania kłębuszkowego wynosi <30 ml in, ze względu na niewystarczające dane umożliwiające zalecenie schematu dawkowania w tej grupie pacjentów. Nie przeprowadzono badań dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania leku u dzieci z ZNS, ani z postępującą przewlekłą niewydolnością nerek.< iv>