Kineret roztw. do wstrz.(100 mg/0,67 ml) - 28 amp.-strzyk.

Podskórnie. Leczenie powinno być wdrożone i nadzorowane przez lekarza specjalistę, doświadczonego w rozpoznawaniu i leczeniu RZS, COVID-19, CAPS, FMF oraz choroby Stilla. Badanie stężenia suPAR. Jeśli określono we wskazaniu, wybór pacjentów do leczenia w oparciu o stężenie suPAR ≥ 6 ng/ml powinien opierać się na pomiarze z użyciem zatwierdzonego testu. RZS: dorośli: zalecana dawka to 100 mg raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym. Dawkę należy podawać codziennie, w przybliżeniu o tej samej porze dnia. COVID-19: dorośli: zalecana dawka to 100 mg podawane raz na dobę we wstrzyknięciu podskórnym przez 10 dni. CAPS: dorośli, młodzież, dzieci i niemowlęta w wieku 8 miesięcy i starsze o masie ciała co najmniej 10 kg. Dawka początkowa: zalecana dawka początkowa w przypadku wszystkich podtypów CAPS to 1-2 mg/kg mc./dobę we wstrzyknięciu podskórnym. Odpowiedź na leczenie przejawia się głównie zmniejszeniem takich objawów klinicznych, jak gorączka, wysypka, ból stawów i ból głowy, a także markerów zapalenia w surowicy (stężenia CRP/SAA) lub częstości występowania nawrotów. Dawka podtrzymująca w przypadku CAPS o łagodnym nasileniu (FCAS, łagodna postać MWS): pacjenci są zwykle dobrze kontrolowani dzięki utrzymaniu zalecanej dawki początkowej (1 do 2 mg/kg mc./dobę). Dawka podtrzymująca w przypadku CAPS o ciężkim nasileniu (MWS i NOMID/CINCA): zwiększenie dawki może być konieczne w ciągu 1-2 miesięcy, w zależności od reakcji terapeutycznej. Dawka podtrzymująca w przypadku CAPS o ciężkim przebiegu wynosi zazwyczaj 3 do 4 mg/kg mc./ dobę, można ją zwiększyć do maksymalnie 8 mg/kg mc./dobę. Dodatkowo do oceny objawów klinicznych i markerów zapalnych w ciężkim przebiegu CAPS, zaleca się ocenę zapalenia OUN, w tym ucha wewnętrznego (MRI lub TK, nakłucie lędźwiowe i badanie audiologiczne) i oczu (badania okulistyczne) po pierwszych 3 miesiącach terapii, a następnie co 6 miesięcy do momentu ustalenia skutecznej dawki terapeutycznej. Po uzyskaniu dobrej kontroli klinicznej okresowe badania OUN i okulistyczne można wykonywać raz do roku. FMF: zalecana dawka u pacjentów o mc. ≥50 kg to 100 mg na dobę we wstrzyknięciu podskórnym. U pacjentów o mc. <50 kg należy podawać dawkę odpowiednią do masy ciała w zalecanej dawce wynoszącej 1-2 mg g mc. obę. Choroba Stilla. Zalecana dawka u pacjentów o mc. ≥50 kg to 100 mg na dobę we wstrzyknięciu podskórnym. U pacjentów o mc. <50 kg należy podawać dawkę odpowiednią do masy ciała po dawce początkowej wynoszącej 1-2 mg g mc. obę. Odpowiedź na leczenie należy ocenić po upływie 1 miesiąca. W przypadku utrzymywania się objawów układowych u dzieci można dostosować dawkę lub lekarz prowadzący powinien ponownie rozważyć dalsze leczenie preparatem. Szczególne grupy pacjentów. Pacjenci w podeszłym wieku (≥65 lat). RZS i COVID-19: dostosowanie dawki nie jest konieczne; dawkowanie i sposób podawania są takie same, jak w przypadku osób dorosłych w wieku od 18 do 64 lat. CAPS: dane dotyczące pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone; nie oczekuje się konieczności dostosowania dawki. Choroba Stilla: dane dotyczące pacjentów w podeszłym wieku są ograniczone; nie oczekuje się konieczności dostosowania dawki. Dzieci i młodzież (< 18 lat). Nie ma dostępnych danych dotyczących dzieci w wieku poniżej 8 miesięcy. RZS: nie określono skuteczności leku u dzieci w wieku od 0 do 18 lat z RZS (MIZS). COVID-19: nie określono skuteczności leku u dzieci w wieku od 0 do 18 lat z COVID-19. CAPS: dawkowanie i sposób podawania u dzieci i niemowląt w wieku 8 miesięcy i starszych o mc. powyżej 10 kg są takie same jak u dorosłych pacjentów z CAPS; dawka ustalana jest na podstawie mc. FMF: u dzieci o mc. <50 kg należy podawać dawkę odpowiednią do masy ciała w zalecanej dawce wynoszącej 1-2 mg g mc. obę, u pacjentów o mc. ≥50 kg należy podawać 100 mg na dobę. U dzieci wykazujących niewystarczającą odpowiedź, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 4 mg g mc. obę. Dane dotyczące skuteczności leku u dzieci z FMF w wieku <2 lat są ograniczone. Choroba Stilla: u dzieci o mc. poniżej 50 kg należy podawać dawkę odpowiednią do mc. po dawce początkowej wynoszącej 1-2 mg g mc. obę, u pacjentów o mc. 50 kg lub większej należy podawać 100 mg na dobę. U dzieci wykazujących niewystarczającą odpowiedź, dawkę można zwiększyć do maksymalnie 4 mg g mc. obę. Zaburzenia czynności wątroby. Dostosowanie dawki nie jest konieczne u pacjentów z umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby (klasa B wg Childa-Pugha); lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Zaburzenia czynności nerek. W przypadku pacjentów z nieznaczną niewydolnością nerek (CCr 60–89 ml/min.) dostosowanie dawki nie jest konieczne; należy zachować należytą ostrożność stosując lek u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek (CCr 30–59 ml/min.); u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CCr <30 ml in) lub ze schyłkową niewydolnością nerek, w tym u pacjentów dializowanych, należy rozważyć podawanie zleconej dawki leku co drugi dzień. Sposób podania. Lek jest podawany we wstrzyknięciu podskórnym. Ampułkostrzykawka z podziałką umożliwia podawanie dawek 20-100 mg. Ponieważ dawka minimalna wynosi 20 mg, ampułkostrzykawka nie nadaje się do stosowania u dzieci o mc. mniejszej niż 10 kg. Ampułkostrzykawki nie należy wstrząsać. Przed wstrzyknięciem odczekać, aż ampułkostrzykawka osiągnie temperaturę pokojową. W celu uniknięcia dyskomfortu w miejscu wstrzyknięcia zaleca się zmianę miejsca kolejnych zastrzyków. Schłodzenie miejsca iniekcji, ogrzanie płynu do wstrzykiwań do temperatury pokojowej, zastosowanie zimnych kompresów (przed i po wstrzyknięciu) i zastosowanie miejscowych glikokortykosteroidów oraz leków przeciwhistaminowych po wstrzyknięciu może złagodzić przedmiotowe i podmiotowe objawy reakcji w miejscu podania.