Medicover
Imnovid kaps. twarde(3 mg) - 21 szt.
Opakowanie
21 szt.
Producent
Celgene
Opis
produkt wydawany z apteki na podstawie recepty zastrzeżonej
Refundowany
Nie
Rodzaj
kaps. twarde
Dawkowanie
Doustnie. Dorośli. Pomalidomid w skojarzeniu z bortezomibem i deksametazonem. Zalecana dawka początkowa pomalidonu to 4 mg raz na dobę w dniach od 1. do 14., w powtarzanych 21-dniowych cyklach. Zalecana dawka początkowa bortezomibu to 1,3 mg/m2 powierzchni ciała raz na dobę, dożylnie lub podskórnie, w dniach 1., 4., 8., 11. w cyklach 1-8 oraz w dniach 1., 8. w cyklu 9 i kolejnych. Zalecana dawka deksametazonu to 20 mg doustnie raz na dobę, w dniach 1., 2., 4., 5., 8., 9.,11.,12. w cyklach 1-8 oraz w dniach 1.,2.,8.,9. w cyklu 9 i kolejnych. Leczenie z zastosowaniem pomalidomidu w skojarzeniu z bortezomibem i deksametazonem należy kontynuować do wystąpienia progresji choroby lub nieakceptowalnych objawów toksyczności. Pomalidomid w skojarzeniu z deksametazonem. Zalecana dawka początkowa pomalidomidu wynosi 4 mg raz na dobę, w dniach od 1. do 21., w powtarzanych 28-dniowych cyklach. Zalecana dawka deksametazonu to 40 mg raz na dobę w dniach 1., 8., 15. i 22. każdego 28-dniowego cyklu leczenia. Dawkowanie kontynuuje się lub modyfikuje na podstawie obserwacji klinicznych i wyników laboratoryjnych. W przypadku progresji choroby należy zaprzestać leczenia. Modyfikacja dawkowania pomalidomidu. Neutropenia. ANC (bezwzględna liczba neutrofili) <0 ,5 x 109/l lub gorączka neutropeniczna (gorączka ≥38,5st.C i ANC <1 x 109/l): przerwać leczenie pomalidomidem i wykonywać CBC (morfologia krwi z rozmazem) raz w tygodniu; jeżeli ANC powróci do ≥1 x 109/l wznowić leczenie pomalidomidem w dawce o 1 mg mniejszej od dawki uprzednio stosowanej; jeżeli ANC ponownie zmniejszy się do <0 ,5 x 109/l przerwać leczenie pomalidomidem; jeżeli ANC powróci do ≥1 x 109/l wznowić leczenie pomalidomidem w dawce o 1 mg mniejszej od dawki uprzednio stosowanej. Trombocytopenia. Liczba płytek krwi <25 x 109/l: przerwać leczenie pomalidomidem i wykonywać CBC raz w tygodniu; jeżeli liczba płytek krwi powróci do ≥50 x 109/l wznowić leczenie pomalidomidem w dawce o 1 mg mniejszej od dawki uprzednio stosowanej; jeżeli liczba płytek krwi ponownie zmniejszy się do <25 x 109/l przerwać leczenie pomalidomidem; jeżeli liczba płytek krwi powróci do ≥50 x 109/l wznowić leczenie pomalidomidem w dawce o 1 mg mniejszej od dawki uprzednio stosowanej. Warunkiem rozpoczęcia nowego cyklu leczenia pomalidomidem jest liczba neutrofili ≥1 x 109/l oraz liczba płytek krwi ≥50 x 109/l. Wysypka. Wysypka 2 i 3 stopnia – rozważyć przerwanie lub zakończenie leczenia pomalidomidem. Wysypka 4 stopnia lub wysypka z powstawaniem pęcherzy (w tym obrzęk naczynioruchowy, reakcja anafilaktyczna, wysypka złuszczająca lub pęcherzowa bądź podejrzenie zespołu Stevensa-Johnsona, martwicy toksyczno-rozpływnej naskórka lub wysypki polekowej z eozynofilią i objawami układowymi (DRESS) – trwale zakończyć leczenie. W przypadku pozostałych działań niepożądanych 3. lub 4. stopnia, które oceniono jako związane z pomalidomidem, leczenie należy przerwać na resztę cyklu i wznowić w następnym stosując dawkę o 1 mg mniejszą od dawki uprzednio stosowanej, jeśli działania niepożądane zmniejszyły się do ≤2. stopnia. Jeśli działania niepożądane występują po zmniejszeniu dawki do 1 mg, należy zakończyć podawanie pomalidomidu. Jeśli z pomalidomidem podawane są silne inhibitory CYP1A2 (np. cyprofloksacyna, enoksacyna i fluwoksamina), należy zmniejszyć dawkę pomalidomidu o 50%. Wytyczne dotyczące przerywania leczenia i zmniejszania dawki bortezomibu w przypadku wystąpienia związanych z nim działań należy odnaleźć w ChPL bortezomidu. Modyfikacja dawkowania deksametazonu. Dyspepsja 1-2. stopnia: utrzymać dawkę deksametazonu i zastosować leczenie antagonistami receptorów H2 lub odpowiednikiem; jeśli objawy nie ustępują, obniżyć dawkę deksametazonu o jeden poziom. Dyspepsja ≥3. stopnia: przerwać podawanie deksametazonu do momentu uzyskania kontroli nad objawami; po wznowieniu leczenia dodać antagonistę receptora H2 lub odpowiednik i obniżyć dawkę deksametazonu o jeden poziom. Obrzęk ≥3. stopnia: w razie potrzeby zastosować leki diuretyczne i obniżyć dawkę deksametazonu o jeden poziom. Splątanie lub wahania nastroju ≥2. stopnia: przerwać podawanie deksametazonu do momentu ustąpienia objawów; po wznowieniu leczenia obniżyć dawkę deksametazonu o jeden poziom. Osłabienie mięśni ≥2. stopnia: przerwać podawanie deksametazonu do momentu osłabienia mięśni ≤1. stopnia; po wznowieniu leczenia obniżyć dawkę deksametazonu o jeden poziom. Hiperglikemia ≥3. stopnia: obniżyć dawkę deksametazonu o jeden poziom; w razie konieczności zastosować insulinę lub doustne leki hipoglikemizujące. Ostre zapalenie trzustki: przerwać leczenie deksametazonem. Inne działania niepożądane ≥ 3 stopnia związane z deksametazonem: zaprzestać podawania deksametazonu do momentu złagodzenia działań niepożądanych do ≤2. stopnia; wznowić leczenie w dawce obniżonej o jeden poziom. Obniżenie poziomów dawkowania deksametazonu (w dniach 1., 8., 15. i 22., każdego 28-dniowego cyklu leczenia) - wiek ≤75 lat: dawka początkowa - 40 mg, poziom dawki 1 - 20 mg, poziom dawki 2 - 10 mg; wiek >75 lat: dawka początkowa - 20 mg, poziom dawki 1 - 12 mg, poziom dawki 2 - 8 mg. Należy zakończyć leczenie deksametazonem, jeśli pacjent w wieku ≤ 75 lat nie toleruje dawki 10 mg lub jeśli pacjent w wieku >75 lat nie toleruje dawki 8 mg. Dzieci i młodzież. Oprócz dopuszczonych wskazań badano zastosowanie pomalidomidu u dzieci w wieku od 4 do 18 lat, u których doszło do nawrotu albo progresji guza mózgu, jednak wyniki tych badań nie pozwoliły stwierdzić, że korzyści takiego zastosowania przeważają nad zagrożeniami. Brak wskazań do stosowania pomalidomidu u dzieci w wieku 0-17 lat w szpiczaku mnogim. Szczególne grupy pacjentów. U osób w podeszłym wieku nie jest wymagane dostosowanie dawki pomalidomidu; u osób w wieku >75 lat dawka początkowa deksametazonu wynosi w skojarzeniu z pomalidomidem i bortezomibem 10 mg raz na dobę w dniach 1., 2., 4., 5., 8., 9., 11. i 12. każdego 21-dniowego cyklu; 10 mg raz na dobę w dniach 1., 2. ,8. i 9. każdego 21-dniowego cyklu. U osób w wieku >75 lat dawka początkowa deksametazonu wynosi w skojarzeniu z pomalidomidem 20 mg raz na dobę w dniach 1., 8., 15. i 22., każdego 28-dniowego cyklu leczenia. U pacjentów z zaburzeniem czynności wątroby (zgodnie z klasyfikacją Childa-Pugha), nie jest konieczne dostosowanie dawki początkowej pomalidomidu (zachować ostrożność i starannie monitorować stan pacjentów w celu wykrycia działań niepożądanych, a w razie potrzeby należy zmniejszyć dawkę lub przerwać leczenie pomalidomidem). Pacjenci, u których całkowite stężenie bilirubiny w osoczu wynosi >1,5 x GGN byli wyłączeni z badań klinicznych. U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne dostosowanie dawki pomalidomidu. W dniu, w którym pacjent jest poddawany hemodializie, pomalidomid należy przyjąć po hemodializie. Sposób podania. Lek należy przyjmować o tej samej porze każdego dnia. Kapsułek nie wolno otwierać, łamać ani rozgryzać, należy je połykać w całości, najlepiej popijając wodą. Lek można przyjmować z pokarmem lub bez pokarmu. W przypadku pominięcia dawki w dniu, kiedy powinna zostać przyjęta, należy przyjąć kolejną dawkę o wyznaczonej porze następnego dnia; nie należy stosować dawki podwójnej w celu uzupełnienia pominiętej dawki.
Zastosowanie
W skojarzeniu z bortezomibem i deksametazonem w leczeniu dorosłych pacjentów ze szpiczakiem mnogim, u których stosowano uprzednio co najmniej jeden schemat leczenia zawierający lenalidomid. W skojarzeniu z deksametazonem w leczeniu dorosłych pacjentów z nawrotowym i opornym szpiczakiem mnogim, u których stosowano uprzednio co najmniej 2 schematy leczenia, obejmujące zarówno lenalidomid i bortezomib, i u których w trakcie ostatniego leczenia nastąpiła progresja choroby.
Treść ulotki
1. Co to jest lek Imnovid i w jakim celu się go stosuje
Co to jest lek Imnovid
Lek Imnovid zawiera substancję czynną ,,pomalidomid”. Lek ten jest podobny do talidomidu i należy
do grupy leków, które wpływają na działanie układu immunologicznego (naturalnej odporności
organizmu).
W jakim celu stosuje się lek Imnovid
Lek Imnovid jest stosowany do leczenia osób dorosłych, u których występuje rodzaj nowotworu
złośliwego zwany „szpiczakiem mnogim”.
Lek Imnovid stosuje się jednocześnie z:
- dwoma innymi lekami, bortezomibem (rodzaj leku stosowanego w chemioterapii)
i deksametazonem (lek przeciwzapalny) u pacjentów, którzy otrzymali już co najmniej jeden
inny rodzaj leczenia zawierający lenalidomid
lub
- jednym z innym lekiem, deksametazonem u pacjentów ze szpiczakiem, których stan uległ
pogorszeniu, mimo że w przeszłości otrzymali już co najmniej dwa inne rodzaje leczenia
zawierające lenalidomid i bortezomib.
Co to jest szpiczak mnogi
Szpiczak mnogi jest nowotworem, który atakuje pewien rodzaj komórek krwi (nazywanych
komórkami plazmatycznymi). Komórki te ulegają niekontrolowanemu wzrostowi i gromadzą się w
szpiku kostnym, co powoduje uszkodzenie kości i nerek.
W zasadzie szpiczak mnogi jest nieuleczalny. Leczenie może jednak złagodzić objawy przedmiotowe i
podmiotowe choroby lub spowodować, że ustąpią na pewien czas - nazywane jest to ,,odpowiedzią”
na leczenie.
W jaki sposób działa lek Imnovid
Lek Imnovid działa na wiele różnych sposobów:
- przez zahamowanie rozwoju komórek szpiczakowych,
- przez pobudzanie układu immunologicznego tak, aby atakował komórki nowotworowe,
- hamując powstawanie naczyń krwionośnych, zasilających komórki nowotworowe.
Korzyści ze stosowania leku Imnovid z bortezomibem i deksametazonem
Lek Imnovid, gdy jest stosowany jednocześnie z bortezomibem i deksametazonem u pacjentów,
którzy otrzymali już co najmniej jeden inny rodzaj leczenia, może zahamować rozwój szpiczaka
mnogiego.
- Lek Imnovid stosowany z bortezomibem i deksametazonem zwykle opóźniał nawrót
szpiczaka mnogiego do 11 miesięcy - w porównaniu z 7 miesiącami u pacjentów, którzy
przyjmowali jedynie bortezomib i deksametazon.
Korzyści ze stosowania leku Imnovid z deksametazonem
Lek Imnovid, gdy jest stosowany jednocześnie z deksametazonem u pacjentów, którzy otrzymali już
co najmniej dwa inne rodzaje leczenia, może zahamować rozwój szpiczaka mnogiego.
- Lek Imnovid stosowany z deksametazonem zwykle opóźniał nawrót szpiczaka mnogiego do
4 miesięcy - w porównaniu z 2 miesiącami u pacjentów, którzy przyjmowali jedynie
deksametazon.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Imnovid
Kiedy nie przyjmować leku Imnovid:
- jeśli pacjentka jest w ciąży, podejrzewa, że zaszła w ciążę lub planuje zajście w ciążę, ponieważ
należy spodziewać się, że lek Imnovid będzie szkodliwy dla płodu (mężczyźni i kobiety
przyjmujący ten lek muszą przeczytać punkt ,,Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność –
informacja dla kobiet i mężczyzn” zamieszczony poniżej).
- jeśli pacjentka może zajść w ciążę, chyba że stosuje wszystkie niezbędne metody zapobiegania
ciąży (patrz punkt ,,Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność – informacja dla kobiet i
mężczyzn”). Jeśli pacjentka może zajść w ciążę, lekarz zawsze podczas przepisywania leku
dokona wpisu, że pacjentka zrozumiała wszystkie niezbędne metody zapobiegania ciąży, które
musi stosować i zapewni o tym pacjentkę.
- jeśli pacjent ma uczulenie na pomalidomid lub którykolwiek z pozostałych składników tego
leku, wymienionych w punkcie 6. W przypadku podejrzenia uczulenia na lek, należy zwrócić
się do lekarza po poradę.
Jeśli pacjent nie jest pewien czy którakolwiek z powyższych sytuacji go dotyczy, należy zwrócić się
do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki przed rozpoczęciem przyjmowania leku Imnovid.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Imnovid należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub
pielęgniarką, jeśli:
- u pacjenta występowały kiedykolwiek w przeszłości zakrzepy krwi. Podczas leczenia lekiem
Imnovid występuje zwiększone ryzyko powstawania zakrzepów krwi w żyłach i tętnicach.
Lekarz może zalecić dodatkowe leczenie (np. warfaryną) lub zmniejszyć dawkę leku Imnovid w
celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia zakrzepów krwi.
- u pacjenta kiedykolwiek wystąpiła reakcja nadwrażliwości, jak wysypka, świąd, obrzęk,
zawroty głowy lub problemy z oddychaniem w trakcie przyjmowania podobnych leków
o nazwach „talidomid” i „lenalidomid”.
- pacjent miał zawał mięśnia sercowego, ma niewydolność serca, występują u niego trudności w
oddychaniu lub jeśli pali papierosy, ma wysokie ciśnienie krwi lub duże stężenia cholesterolu.
- u pacjenta występują rozległe zmiany nowotworowe w organizmie, w tym w szpiku kostnym.
Mogą one prowadzić do stanu, w którym guzy ulegają rozpadowi, przyczyniając się do
wystąpienia nietypowych stężeń składników chemicznych, co może prowadzić do
niewydolności nerek. Pacjent może również odczuwać zaburzenia bicia serca. Stan ten
nazywany jest zespołem rozpadu guza.
- u pacjenta występuje lub występowała neuropatia (uszkodzenie nerwu powodujące mrowienie
lub ból dłoni, lub stóp).
- u pacjenta występuje lub występowało zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B.
Przyjmowanie leku Imnovid może spowodować reaktywację wirusa u wcześniej zakażonych
pacjentów, prowadząc do nawrotu zakażenia. Lekarz powinien sprawdzić, czy pacjent był w
przeszłości zakażony wirusem zapalenia wątroby typu B.
- u pacjenta występuje lub wystąpiło w przeszłości połączenie którychkolwiek z następujących
objawów: wysypka na twarzy lub rozległa wysypka, zaczerwienienie skóry, wysoka gorączka,
objawy grypopodobne, powiększone węzły chłonne (obserwowane przez pacjenta objawy
ciężkiej reakcji skórnej określanej jako „wysypka polekowa z eozynofilią i objawami
układowymi” (ang. DRESS — Drug Reaction with Eosinophilia and Systemic Symptoms) lub
„zespół nadwrażliwości na lek”, toksyczna rozpływna martwica naskórka (TEN) lub zespół
Stevensa-Johnsona (SJS), patrz również punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”).
Należy podkreślić, że u pacjentów ze szpiczakiem mnogim leczonych pomalidomidem może dojść do
rozwoju dodatkowych rodzajów raka. Z tego względu lekarz prowadzący powinien dokładnie ocenić
korzyści i ryzyko związane z przepisaniem tego leku pacjentowi.
Po zakończeniu leczenia pacjent powinien zwrócić wszystkie nieprzyjęte kapsułki do apteki.
Ciąża, antykoncepcja i karmienie piersią - informacja dla kobiet i mężczyzn
Jak wskazano poniżej, podczas stosowania leku Imnovid muszą być przestrzegane warunki programu
zapobiegania ciąży.
Kobietom przyjmującym lek Imnovid nie wolno zajść w ciążę, nie wolno też, żeby partnerka
mężczyzny leczonego pomalidomidem zaszła w ciążę, ponieważ należy spodziewać się, że lek ten
uszkodzi płód.
Pacjent i jego partnerka powinni stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas przyjmowania
tego leku.
Kobiety
Nie należy stosować leku Imnovid, jeśli pacjentka jest w ciąży, podejrzewa, że jest w ciąży lub
planuje zajść w ciążę, ponieważ należy spodziewać się, że lek ten uszkodzi płód. Przed rozpoczęciem
leczenia pacjentka powinna zapytać lekarza prowadzącego, czy może zajść w ciążę, nawet jeśli uważa
to za nieprawdopodobne.
Jeśli pacjentka może zajść w ciążę:
- musi stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży przez co najmniej 4 tygodnie przed
rozpoczęciem leczenia, przez cały czas w trakcie leczenia i co najmniej 4 tygodnie po
zakończeniu leczenia. Pacjentka powinna porozmawiać z lekarzem prowadzącym o tym, która
metoda zapobiegania ciąży jest dla niej najlepsza.
- za każdym razem podczas przepisywania leku, lekarz prowadzący upewni się, że pacjentka
zrozumiała wszystkie niezbędne metody zapobiegania ciąży, które musi stosować, aby zapobiec
zajściu w ciążę.
- lekarz prowadzący zleci wykonanie testów ciążowych przed leczeniem, nie rzadziej niż co
4 tygodnie w trakcie leczenia i po co najmniej 4 tygodniach od zakończenia leczenia.
Jeśli pomimo zastosowania metod zapobiegawczych pacjentka zajdzie w ciążę:
- musi natychmiast przerwać leczenie i natychmiast poinformować o tym lekarza prowadzącego.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy lek Imnovid przenika do mleka ludzkiego. Jeśli pacjentka karmi piersią lub
zamierza karmić piersią, musi powiedzieć o tym lekarzowi prowadzącemu. Lekarz prowadzący
poinformuje pacjentkę czy powinna przerwać, czy kontynuować karmienie piersią.
Mężczyźni
Lek Imnovid przenika do nasienia ludzkiego.
- Jeśli partnerka jest w ciąży lub może zajść w ciążę mężczyzna musi stosować prezerwatywy
podczas całego okresu leczenia i przez 7 dni po zakończeniu leczenia.
- Jeśli partnerka mężczyzny będącego w trakcie leczenia lekiem Imnovid zajdzie w ciążę, należy
natychmiast poinformować o tym lekarza. Partnerka powinna natychmiast zwrócić się do
lekarza.
Pacjent nie powinien być dawcą nasienia lub spermy podczas leczenia i przez 7 dni po zakończeniu
leczenia.
Oddawanie krwi i badania krwi
Podczas leczenia i przez 7 dni po zakończeniu leczenia pacjent nie powinien oddawać krwi.
Przed leczeniem i podczas leczenia lekiem Imnovid, u pacjenta będą wykonywane regularne badania
krwi. Postępuje się tak, ponieważ lek ten może spowodować zmniejszenie liczby komórek krwi
(białych krwinek), które pomagają zwalczać zakażenia oraz zmniejszenie liczby komórek (płytek
krwi), które pomagają zahamować krwawienia.
Lekarz prowadzący powinien wezwać pacjenta na badania krwi:
- przed leczeniem,
- co tydzień podczas pierwszych 8 tygodni leczenia,
- następnie co najmniej raz w miesiącu tak długo, jak pacjent przyjmuje lek Imnovid.
Lekarz prowadzący może zmienić dawkę leku Imnovid lub przerwać leczenie na podstawie wyników
badań krwi pacjenta. Lekarz prowadzący może również zmienić dawkę lub zaprzestać stosowania
leku, z uwagi na ogólny stan zdrowia pacjenta.
Dzieci i młodzież
Lek Imnovid nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Imnovid a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, ponieważ lek Imnovid może
wpływać na działanie innych leków. Również inne leki mogą wpływać na działanie leku Imnovid.
Przed przyjęciem leku Imnovid należy poinformować lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę, w
szczególności jeżeli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:
- niektóre leki o działaniu przeciwgrzybiczym, takie jak ketokonazol
- niektóre antybiotyki (na przykład cyprofloksacyna, enoksacyna)
- niektóre leki przeciwdepresyjne, takie jak fluwoksamina.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Podczas przyjmowania leku Imnovid niektóre osoby mogą odczuwać zmęczenie, zawroty głowy,
omdlenie, splątanie lub zmniejszoną czujność. Jeśli takie objawy wystąpią u pacjenta, nie należy
prowadzić pojazdów, posługiwać się narzędziami ani obsługiwać maszyn.
Lek Imnovid
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w jednej kapsułce, więc zasadniczo uważa się, że nie
zawiera sodu.
3. Jak przyjmować lek Imnovid
Lek Imnovid musi być podawany przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu szpiczaka
mnogiego.
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy
zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Kiedy przyjmować lek Imnovid z innymi lekami
Lek Imnovid z bortezomibem i deksametazonem
- Należy zapoznać się z ulotkami dołączonymi do bortezomibu i deksametazonu w celu
uzyskania dalszych informacji na temat ich zastosowania i działania.
- Lek Imnovid, bortezomib i deksametazon stosuje się w cyklach leczenia. Każdy cykl trwa
21 dni (3 tygodnie).
- Poniższa tabela pozwala sprawdzić, jakie leki należy brać w poszczególnych dniach
3-tygodniowego cyklu:
• Każdego dnia należy odnaleźć na tabeli odpowiedni dzień i sprawdzić, jakie leki trzeba
przyjąć.
• W niektóre dni należy przyjąć wszystkie 3 leki, w niektóre dni tylko 2 leki lub 1 lek,
a w niektóre dni nie należy przyjmować żadnych leków.
- IMN: Imnovid; BOR: bortezomib; DEX: deksametazon
Cykle od 1 do 8 Cykl 9 i kolejne
Nazwa leku Nazwa leku
Dzień IMN BOR DEX Dzień IMN BOR DEX
1 √ √ √ 1 √ √ √
2 √ 2 √
3 √ √ 3 √
4 √ √ √ 4 √
5 √ √ 5 √
6 √ 6 √
7 √ 7 √
8 √ √ √ 8 √ √ √
9 √ 9 √
10 √ 10 √
11 √ √ √ 11 √
12 √ 12 √
13 √ 13 √
14 √ 14 √
15 15
16 16
17 17
18 18
19 19
20 20
21 21
- Po zakończeniu każdego 3-tygodniowego cyklu należy rozpocząć nowy cykl.
Lek Imnovid
tylko z deksametazonem
- Należy zapoznać się z ulotką dołączoną do leku deksametazon w celu uzyskania dalszych
informacji na temat jego zastosowania i działania.
- Lek Imnovid i deksametazon stosuje się w cyklach leczenia. Każdy cykl trwa 28 dni
(4 tygodnie).
- Poniższa tabela pozwala sprawdzić, jakie leki należy brać w poszczególnych dniach
4-tygodniowego cyklu:
• Każdego dnia należy odnaleźć na tabeli odpowiedni dzień i sprawdzić, jakie leki trzeba
przyjąć.
• W niektóre dni należy przyjąć oba leki, w niektóre dni tylko 1 lek, a w niektóre dni nie
należy przyjmować żadnego leku.
- IMN: Imnovid; DEX: deksametazon
Nazwa leku
Dzień IMN DEX
1 √ √
2 √
3 √
4 √
5 √
6 √
7 √
8 √ √
9 √
10 √
11 √
12 √
13 √
14 √
15 √ √
16 √
17 √
18 √
19 √
20 √
21 √
22 √
23
24
25
26
27
28
- Po zakończeniu każdego 4-tygodniowego cyklu należy rozpocząć nowy cykl.
Jaką ilość leku Imnovid należy przyjmować z innymi lekami
Lek Imnovid z bortezomibem i deksametazonem
- Zalecana dawka początkowa leku Imnovid to 4 mg na dobę.
- Zalecana dawka początkowa bortezomibu zostanie ustalona przez lekarza na podstawie wzrostu
i masy ciała pacjenta (1,3 mg/m2 powierzchni ciała).
- Zalecana dawka początkowa deksametazonu to 20 mg na dobę. Jednak jeśli pacjent jest
w wieku powyżej 75 lat, zalecana dawka początkowa to 10 mg na dobę.
Lek Imnovid tylko z deksametazonem
- Zalecana dawka leku Imnovid to 4 mg na dobę.
- Zalecana dawka początkowa deksametazonu to 40 mg na dobę. Jednak jeśli pacjent jest
w wieku powyżej 75 lat, zalecana dawka początkowa to 20 mg na dobę.
Lekarz może zmniejszyć dawkę leku Imnovid, bortezomibu lub deksametazonu, lub zaprzestać
leczenia jednym lub więcej z tych leków w zależności od wyników badań krwi pacjenta, jego
ogólnego stanu zdrowia, stosowania innych leków (np. cyprofloksacyny, enoksacyny i fluwoksaminy)
oraz jeśli u pacjenta wystąpią wynikające z leczenia działania niepożądane (szczególnie wysypka oraz
obrzęk). Jeśli pacjent ma chorobę wątroby lub nerek, lekarz prowadzący będzie bardzo dokładnie
sprawdzał stan zdrowia pacjenta w trakcie przyjmowania tego leku.
Jak przyjmować lek Imnovid
- Nie łamać, nie otwierać, ani nie rozgryzać kapsułek. Jeśli proszek z uszkodzonej kapsułki leku
Imnovid miał kontakt ze skórą, należy natychmiast dokładnie umyć skórę wodą z mydłem.
- Kapsułki należy połykać w całości - najlepiej popijając wodą.
- Kapsułki można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku.
- Lek Imnovid należy przyjmować, w przybliżeniu o tej samej porze każdego dnia.
W celu wyjęcia kapsułki z blistra, kapsułkę należy nacisnąć wyłącznie z jednej strony i wypchnąć ją
przez folię. Nie należy naciskać środka kapsułki, ponieważ może to spowodować jej uszkodzenie.
Jeśli u pacjenta występują problemy z nerkami i pacjent jest dializowany, lekarz prowadzący doradzi,
jak i kiedy przyjmować lek Imnovid.
Długość leczenia lekiem Imnovid
Należy kontynuować cykle leczenia do czasu podjęcia przez lekarza decyzji o zaprzestaniu leczenia.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Imnovid
W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawki leku pacjent powinien natychmiast powiadomić o
tym lekarza lub udać się do szpitala. Pacjent powinien wziąć ze sobą opakowanie leku.
Pominięcie przyjęcia leku Imnovid
Jeśli pacjent pominął przyjęcie leku Imnovid w dniu kiedy lek powinien zostać przyjęty, należy
przyjąć kolejną kapsułkę o wyznaczonej porze następnego dnia. Nie należy stosować dawki podwójnej
w celu uzupełnienia pominiętej kapsułki Imnovid.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ciężkie działania niepożądane
Jeśli wystąpią jakiekolwiek z następujących ciężkich działań niepożądanych, należy przerwać
przyjmowanie leku Imnovid i natychmiast zwrócić się do lekarza – może być konieczne
natychmiastowe leczenie.
- gorączka, dreszcze, ból gardła, kaszel, owrzodzenia w jamie ustnej lub jakiekolwiek inne
objawy zakażenia (z uwagi na mniejszą liczbę białych krwinek, które pomagają zwalczać
zakażenie).
- krwawienie lub siniaki występujące bez przyczyny, w tym krwawienie z nosa, jelit lub żołądka
(z uwagi na wpływ leku na komórki krwi, zwane płytkami krwi).
- szybki oddech, szybkie tętno, gorączka i dreszcze, oddawanie bardzo niewielkiej ilości lub
nieoddawanie moczu, nudności i wymioty, splątanie, utrata przytomności (z powodu zakażenia
krwi nazywanego posocznicą lub wstrząsem septycznym).
- ciężka, utrzymującą się lub krwawa biegunka (także z bólem brzucha lub gorączką) wywołana
przez bakterie zwane Clostridium difficile.
- ból w klatce piersiowej lub ból nóg i obrzęk, szczególnie podudzia i łydki (spowodowane
występowaniem zakrzepów krwi).
- płytki oddech (ze względu na ciężkie zakażenia w obrębie klatki piersiowej, zapalenie płuc,
niewydolność serca lub zakrzep krwi).
- obrzęk twarzy, ust, języka i gardła, mogące powodować trudności w oddychaniu (z powodu
poważnej reakcji alergicznej nazywanej obrzękiem naczynioruchowym).
- niektóre rodzaje raka skóry (rak płaskonabłonkowy oraz rak podstawnokomórkowy), które
mogą powodować zmianę wyglądu skóry lub powstanie narośli na skórze. Jeśli pacjent zauważy
jakiekolwiek zmiany na skórze podczas przyjmowania leku Imnovid, należy zgłosić to
lekarzowi tak szybko, jak to możliwe.
- nawrót zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B, co może spowodować zażółcenie skóry i
białek oczu, ciemne zabarwienie moczu, ból brzucha po prawej stronie, gorączkę, nudności i
wymioty. Należy natychmiast zwrócić się do lekarza w przypadku zaobserwowania tych
objawów.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek z powyższych ciężkich działań niepożądanych, należy przerwać
przyjmowanie leku Imnovid i natychmiast zwrócić się do lekarza – może być konieczne
natychmiastowe leczenie.
Inne działania niepożądane
Bardzo częste (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10):
- Brak tchu (duszność).
- Zakażenia płuc (zapalenie płuc i zapalenie oskrzeli).
- Zakażenia nosa, zatok i gardła wywołane przez bakterie lub wirusy.
- Zmniejszenie liczby czerwonych krwinek mogące spowodować niedokrwistość prowadzącą do
zmęczenia oraz osłabienia.
- Małe stężenia potasu we krwi (hipokaliemia) mogące powodować osłabienie, kurcze mięśni,
bóle mięśni, kołatanie serca, mrowienie lub drętwienie, duszność, zmiany nastroju.
- Duże stężenia cukru we krwi.
- Utrata apetytu.
- Zaparcia, biegunka lub nudności.
- Wymioty.
- Brak energii.
- Trudności w zasypianiu lub utrzymaniu ciągłości snu.
- Zawroty głowy, drżenie.
- Kurcze mięśni, osłabienie mięśni.
- Ból kości, ból pleców.
- Drętwienie, uczucie mrowienia lub pieczenia skóry, bóle rąk lub stóp (neuropatia obwodowa
czuciowa).
- Obrzęk ciała, w tym obrzęk rąk i nóg.
Częste (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10):
- Wywracanie się.
- Krwawienie wewnątrz czaszki.
- Obniżona zdolność do poruszania lub czucia w obrębie rąk, ramion, stóp i nóg z powodu
uszkodzenia nerwów (neuropatia obwodowa czuciowo-ruchowa).
- Drętwienie, świąd i mrowienie skóry (parestezje).
- Uczucie wirowania w głowie utrudniające zachowanie prawidłowej pozycji stojącej
i prawidłowe poruszanie.
- Obrzmienie wywołane gromadzeniem się płynu.
- Pokrzywka.
- Wysypki.
- Świąd skóry.
- Półpasiec.
- Szybkie i nieregularne bicie serca (migotanie przedsionków).
- Zawał serca (ból w klatce piersiowej rozprzestrzeniający się do ramion, szyi, szczęki, uczucie
pocenia i braku tchu, nudności lub wymioty).
- Ból w klatce piersiowej, zakażenie w obrębie klatki piersiowej.
- Zwiększone ciśnienie krwi.
- Jednoczesne zmniejszenie liczby czerwonych i białych krwinek oraz płytek krwi
(pancytopenia), przez co pacjent staje się bardziej podatny na krwawienia i siniaczenie. Może
czuć się zmęczony, osłabiony oraz mieć duszności. Pacjent staje się również bardziej podatny
na zakażenia.
- Zmniejszenie liczby limfocytów (rodzaju krwinek białych), często wywołane przez zakażenie
(limfopenia).
- Małe stężenia magnezu we krwi (hipomagnezemia) mogące powodować zmęczenie, uogólnione
osłabienie, kurcze mięśni, drażliwość oraz prowadzić do małych stężeń wapnia we krwi
(hipokalcemia), które mogą wywoływać drętwienie i (lub) mrowienie rąk, stóp lub warg, kurcze
mięśni, osłabienie mięśni, stany przedomdleniowe, splątanie.
- Małe stężenia fosforanów we krwi (hipofosfatemia) mogące powodować osłabienie mięśni
i drażliwość lub splątanie.
- Duże stężenie wapnia we krwi (hiperkalcemia) mogące powodować spowolnienie odruchów
i osłabienie mięśni szkieletowych.
- Duże stężenia potasu we krwi mogące powodować nieprawidłowy rytm serca
- Małe stężenia sodu we krwi mogące powodować zmęczenie i splątanie, drżenie mięśni, drgawki
(napady padaczkowe) lub śpiączkę.
- Duże stężenie kwasu moczowego we krwi, które może prowadzić do zapalenia stawów w
postaci dny moczanowej.
- Niskie ciśnienie krwi mogące powodować zawroty głowy lub omdlenia.
- Objawy grypopodobne (grypa).
- Ból lub suchość w jamie ustnej.
- Zmiany w odczuwaniu smaku.
- Ból brzucha, obrzmienie brzucha.
- Uczucie splątania.
- Przygnębienie (depresja).
- Utrata przytomności, omdlenie.
- Zmętnienie oka (zaćma).
- Uszkodzenie nerek.
- Niezdolność oddawania moczu.
- Nieprawidłowe wyniki badań wątroby.
- Zakażenie dróg moczowych mogące powodować pieczenie w czasie oddawania moczu lub
potrzebę częstszego oddawania moczu.
- Ból w miednicy.
- Utrata masy ciała.
Niezbyt częste (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 100):
- Udar.
- Zapalenie wątroby, które może powodować świąd skóry, zażółcenie skóry i białek oczu
(żółtaczka), jasne zabarwienie stolca, ciemne zabarwienie moczu oraz ból brzucha.
- Rozpad komórek nowotworowych prowadzący do uwolnienia się toksycznych związków do
krwi (zespół rozpadu guza). Może to prowadzić do problemów z nerkami.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- Rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała, powiększone węzły chłonne i zajęcie innych
narządów (wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi określana również jako
„DRESS” lub „zespół nadwrażliwości na lek”, toksyczna rozpływna martwica naskórka lub
zespół Stevensa-Johnsona). W przypadku wystąpienia tych objawów należy natychmiast
zaprzestać stosowania pomalidomidu oraz skontaktować się z lekarzem, lub niezwłocznie
zwrócić się o pomoc medyczną. Patrz również punkt 2.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Imnovid
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i pudełku
odpowiednio po: EXP lub Termin ważności (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego
miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
Nie stosować leku Imnovid, jeśli zauważy się jakiekolwiek uszkodzenia lub ślady otwierania leku.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Po zakończeniu
terapii należy zwrócić niewykorzystany lek farmaceucie. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Imnovid
- Substancją czynną leku jest pomalidomid.
- Pozostałe składniki to mannitol (E421), skrobia żelowana oraz sodu stearylofumaran.
Imnovid 1 mg kapsułka, twarda:
- Każda kapsułka zawiera 1 mg pomalidomidu.
- Otoczka kapsułki zawiera: żelatynę, tytanu dwutlenek (E171), indygotynę (E132), żelaza tlenek
żółty (E172) oraz biały i czarny tusz.
- Tusz nadruku zawiera: szelak, tytanu dwutlenek (E171), symetykon, glikol propylenowy
(E1520) i amonu wodorotlenek (E527) (biały tusz) oraz szelak, żelaza dwutlenek czarny (E172),
glikol propylenowy (E1520) i amonu wodorotlenek (E527) (czarny tusz).
Imnovid 2 mg kapsułka, twarda:
- Każda kapsułka zawiera 2 mg pomalidomidu.
- Otoczka kapsułki zawiera: żelatynę, tytanu dwutlenek (E171), indygotynę (E132), żelaza tlenek
żółty (E172), erytrozynę (E127) oraz biały tusz.
- Tusz nadruku zawiera: biały tusz - szelak, tytanu dwutlenek (E171), symetykon, glikol
propylenowy (E1520) i amonu wodorotlenek (E527).
Imnovid 3 mg kapsułka, twarda:
- Każda kapsułka zawiera 3 mg pomalidomidu.
- Otoczka kapsułki zawiera: żelatynę, tytanu dwutlenek (E171), indygotynę (E132), żelaza tlenek
żółty (E172) oraz biały tusz.
- Tusz nadruku zawiera: biały tusz - szelak, tytanu dwutlenek (E171), symetykon, glikol
propylenowy (E1520) i amonu wodorotlenek (E527).
Imnovid 4 mg kapsułka, twarda:
- Każda kapsułka zawiera 4 mg pomalidomidu.
- Otoczka kapsułki zawiera: żelatynę, tytanu dwutlenek (E171), indygotynę (E132), błękit
brylantowy FCF (E133) oraz biały tusz.
- Tusz nadruku zawiera: biały tusz - szelak, tytanu dwutlenek (E171), symetykon, glikol
propylenowy (E1520) i amonu wodorotlenek (E527).
Jak wygląda lek Imnovid i co zawiera opakowanie
Lek Imnovid 1 mg kapsułki twarde: ciemnoniebieskie, nieprzezroczyste wieczko i żółty
nieprzezroczysty korpus, z napisem „POML 1 mg”.
Lek Imnovid 2 mg kapsułki twarde: ciemnoniebieskie, nieprzezroczyste wieczko i pomarańczowy
nieprzezroczysty korpus, z napisem „POML 2 mg”.
Lek Imnovid 3 mg kapsułki twarde: ciemnoniebieskie, nieprzezroczyste wieczko i zielony
nieprzezroczysty korpus, z napisem „POML 3 mg”.
Lek Imnovid 4 mg kapsułki twarde: ciemnoniebieskie, nieprzezroczyste wieczko i niebieski
nieprzezroczysty korpus, z napisem „POML 4 mg”.
Każde opakowanie zawiera 14 lub 21 kapsułek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować
się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny
Celgene Europe B.V.
Winthontlaan 6 N
3526KV Utrecht
Holandia
Wytwórca
Celgene Distribution B.V.
Winthontlaan 6 N
3526 KV Utrecht
Holandia
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Inne źródła informacji
Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej
Europejskiej Agencji Leków http://www.ema.europa.eu. Znajdują się tam
również linki do stron internetowych o rzadkich chorobach i sposobach leczenia.
Co to jest lek Imnovid
Lek Imnovid zawiera substancję czynną ,,pomalidomid”. Lek ten jest podobny do talidomidu i należy
do grupy leków, które wpływają na działanie układu immunologicznego (naturalnej odporności
organizmu).
W jakim celu stosuje się lek Imnovid
Lek Imnovid jest stosowany do leczenia osób dorosłych, u których występuje rodzaj nowotworu
złośliwego zwany „szpiczakiem mnogim”.
Lek Imnovid stosuje się jednocześnie z:
- dwoma innymi lekami, bortezomibem (rodzaj leku stosowanego w chemioterapii)
i deksametazonem (lek przeciwzapalny) u pacjentów, którzy otrzymali już co najmniej jeden
inny rodzaj leczenia zawierający lenalidomid
lub
- jednym z innym lekiem, deksametazonem u pacjentów ze szpiczakiem, których stan uległ
pogorszeniu, mimo że w przeszłości otrzymali już co najmniej dwa inne rodzaje leczenia
zawierające lenalidomid i bortezomib.
Co to jest szpiczak mnogi
Szpiczak mnogi jest nowotworem, który atakuje pewien rodzaj komórek krwi (nazywanych
komórkami plazmatycznymi). Komórki te ulegają niekontrolowanemu wzrostowi i gromadzą się w
szpiku kostnym, co powoduje uszkodzenie kości i nerek.
W zasadzie szpiczak mnogi jest nieuleczalny. Leczenie może jednak złagodzić objawy przedmiotowe i
podmiotowe choroby lub spowodować, że ustąpią na pewien czas - nazywane jest to ,,odpowiedzią”
na leczenie.
W jaki sposób działa lek Imnovid
Lek Imnovid działa na wiele różnych sposobów:
- przez zahamowanie rozwoju komórek szpiczakowych,
- przez pobudzanie układu immunologicznego tak, aby atakował komórki nowotworowe,
- hamując powstawanie naczyń krwionośnych, zasilających komórki nowotworowe.
Korzyści ze stosowania leku Imnovid z bortezomibem i deksametazonem
Lek Imnovid, gdy jest stosowany jednocześnie z bortezomibem i deksametazonem u pacjentów,
którzy otrzymali już co najmniej jeden inny rodzaj leczenia, może zahamować rozwój szpiczaka
mnogiego.
- Lek Imnovid stosowany z bortezomibem i deksametazonem zwykle opóźniał nawrót
szpiczaka mnogiego do 11 miesięcy - w porównaniu z 7 miesiącami u pacjentów, którzy
przyjmowali jedynie bortezomib i deksametazon.
Korzyści ze stosowania leku Imnovid z deksametazonem
Lek Imnovid, gdy jest stosowany jednocześnie z deksametazonem u pacjentów, którzy otrzymali już
co najmniej dwa inne rodzaje leczenia, może zahamować rozwój szpiczaka mnogiego.
- Lek Imnovid stosowany z deksametazonem zwykle opóźniał nawrót szpiczaka mnogiego do
4 miesięcy - w porównaniu z 2 miesiącami u pacjentów, którzy przyjmowali jedynie
deksametazon.
2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Imnovid
Kiedy nie przyjmować leku Imnovid:
- jeśli pacjentka jest w ciąży, podejrzewa, że zaszła w ciążę lub planuje zajście w ciążę, ponieważ
należy spodziewać się, że lek Imnovid będzie szkodliwy dla płodu (mężczyźni i kobiety
przyjmujący ten lek muszą przeczytać punkt ,,Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność –
informacja dla kobiet i mężczyzn” zamieszczony poniżej).
- jeśli pacjentka może zajść w ciążę, chyba że stosuje wszystkie niezbędne metody zapobiegania
ciąży (patrz punkt ,,Ciąża, karmienie piersią i wpływ na płodność – informacja dla kobiet i
mężczyzn”). Jeśli pacjentka może zajść w ciążę, lekarz zawsze podczas przepisywania leku
dokona wpisu, że pacjentka zrozumiała wszystkie niezbędne metody zapobiegania ciąży, które
musi stosować i zapewni o tym pacjentkę.
- jeśli pacjent ma uczulenie na pomalidomid lub którykolwiek z pozostałych składników tego
leku, wymienionych w punkcie 6. W przypadku podejrzenia uczulenia na lek, należy zwrócić
się do lekarza po poradę.
Jeśli pacjent nie jest pewien czy którakolwiek z powyższych sytuacji go dotyczy, należy zwrócić się
do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki przed rozpoczęciem przyjmowania leku Imnovid.
Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Imnovid należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub
pielęgniarką, jeśli:
- u pacjenta występowały kiedykolwiek w przeszłości zakrzepy krwi. Podczas leczenia lekiem
Imnovid występuje zwiększone ryzyko powstawania zakrzepów krwi w żyłach i tętnicach.
Lekarz może zalecić dodatkowe leczenie (np. warfaryną) lub zmniejszyć dawkę leku Imnovid w
celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia zakrzepów krwi.
- u pacjenta kiedykolwiek wystąpiła reakcja nadwrażliwości, jak wysypka, świąd, obrzęk,
zawroty głowy lub problemy z oddychaniem w trakcie przyjmowania podobnych leków
o nazwach „talidomid” i „lenalidomid”.
- pacjent miał zawał mięśnia sercowego, ma niewydolność serca, występują u niego trudności w
oddychaniu lub jeśli pali papierosy, ma wysokie ciśnienie krwi lub duże stężenia cholesterolu.
- u pacjenta występują rozległe zmiany nowotworowe w organizmie, w tym w szpiku kostnym.
Mogą one prowadzić do stanu, w którym guzy ulegają rozpadowi, przyczyniając się do
wystąpienia nietypowych stężeń składników chemicznych, co może prowadzić do
niewydolności nerek. Pacjent może również odczuwać zaburzenia bicia serca. Stan ten
nazywany jest zespołem rozpadu guza.
- u pacjenta występuje lub występowała neuropatia (uszkodzenie nerwu powodujące mrowienie
lub ból dłoni, lub stóp).
- u pacjenta występuje lub występowało zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B.
Przyjmowanie leku Imnovid może spowodować reaktywację wirusa u wcześniej zakażonych
pacjentów, prowadząc do nawrotu zakażenia. Lekarz powinien sprawdzić, czy pacjent był w
przeszłości zakażony wirusem zapalenia wątroby typu B.
- u pacjenta występuje lub wystąpiło w przeszłości połączenie którychkolwiek z następujących
objawów: wysypka na twarzy lub rozległa wysypka, zaczerwienienie skóry, wysoka gorączka,
objawy grypopodobne, powiększone węzły chłonne (obserwowane przez pacjenta objawy
ciężkiej reakcji skórnej określanej jako „wysypka polekowa z eozynofilią i objawami
układowymi” (ang. DRESS — Drug Reaction with Eosinophilia and Systemic Symptoms) lub
„zespół nadwrażliwości na lek”, toksyczna rozpływna martwica naskórka (TEN) lub zespół
Stevensa-Johnsona (SJS), patrz również punkt 4 „Możliwe działania niepożądane”).
Należy podkreślić, że u pacjentów ze szpiczakiem mnogim leczonych pomalidomidem może dojść do
rozwoju dodatkowych rodzajów raka. Z tego względu lekarz prowadzący powinien dokładnie ocenić
korzyści i ryzyko związane z przepisaniem tego leku pacjentowi.
Po zakończeniu leczenia pacjent powinien zwrócić wszystkie nieprzyjęte kapsułki do apteki.
Ciąża, antykoncepcja i karmienie piersią - informacja dla kobiet i mężczyzn
Jak wskazano poniżej, podczas stosowania leku Imnovid muszą być przestrzegane warunki programu
zapobiegania ciąży.
Kobietom przyjmującym lek Imnovid nie wolno zajść w ciążę, nie wolno też, żeby partnerka
mężczyzny leczonego pomalidomidem zaszła w ciążę, ponieważ należy spodziewać się, że lek ten
uszkodzi płód.
Pacjent i jego partnerka powinni stosować skuteczne metody antykoncepcji podczas przyjmowania
tego leku.
Kobiety
Nie należy stosować leku Imnovid, jeśli pacjentka jest w ciąży, podejrzewa, że jest w ciąży lub
planuje zajść w ciążę, ponieważ należy spodziewać się, że lek ten uszkodzi płód. Przed rozpoczęciem
leczenia pacjentka powinna zapytać lekarza prowadzącego, czy może zajść w ciążę, nawet jeśli uważa
to za nieprawdopodobne.
Jeśli pacjentka może zajść w ciążę:
- musi stosować skuteczne metody zapobiegania ciąży przez co najmniej 4 tygodnie przed
rozpoczęciem leczenia, przez cały czas w trakcie leczenia i co najmniej 4 tygodnie po
zakończeniu leczenia. Pacjentka powinna porozmawiać z lekarzem prowadzącym o tym, która
metoda zapobiegania ciąży jest dla niej najlepsza.
- za każdym razem podczas przepisywania leku, lekarz prowadzący upewni się, że pacjentka
zrozumiała wszystkie niezbędne metody zapobiegania ciąży, które musi stosować, aby zapobiec
zajściu w ciążę.
- lekarz prowadzący zleci wykonanie testów ciążowych przed leczeniem, nie rzadziej niż co
4 tygodnie w trakcie leczenia i po co najmniej 4 tygodniach od zakończenia leczenia.
Jeśli pomimo zastosowania metod zapobiegawczych pacjentka zajdzie w ciążę:
- musi natychmiast przerwać leczenie i natychmiast poinformować o tym lekarza prowadzącego.
Karmienie piersią
Nie wiadomo, czy lek Imnovid przenika do mleka ludzkiego. Jeśli pacjentka karmi piersią lub
zamierza karmić piersią, musi powiedzieć o tym lekarzowi prowadzącemu. Lekarz prowadzący
poinformuje pacjentkę czy powinna przerwać, czy kontynuować karmienie piersią.
Mężczyźni
Lek Imnovid przenika do nasienia ludzkiego.
- Jeśli partnerka jest w ciąży lub może zajść w ciążę mężczyzna musi stosować prezerwatywy
podczas całego okresu leczenia i przez 7 dni po zakończeniu leczenia.
- Jeśli partnerka mężczyzny będącego w trakcie leczenia lekiem Imnovid zajdzie w ciążę, należy
natychmiast poinformować o tym lekarza. Partnerka powinna natychmiast zwrócić się do
lekarza.
Pacjent nie powinien być dawcą nasienia lub spermy podczas leczenia i przez 7 dni po zakończeniu
leczenia.
Oddawanie krwi i badania krwi
Podczas leczenia i przez 7 dni po zakończeniu leczenia pacjent nie powinien oddawać krwi.
Przed leczeniem i podczas leczenia lekiem Imnovid, u pacjenta będą wykonywane regularne badania
krwi. Postępuje się tak, ponieważ lek ten może spowodować zmniejszenie liczby komórek krwi
(białych krwinek), które pomagają zwalczać zakażenia oraz zmniejszenie liczby komórek (płytek
krwi), które pomagają zahamować krwawienia.
Lekarz prowadzący powinien wezwać pacjenta na badania krwi:
- przed leczeniem,
- co tydzień podczas pierwszych 8 tygodni leczenia,
- następnie co najmniej raz w miesiącu tak długo, jak pacjent przyjmuje lek Imnovid.
Lekarz prowadzący może zmienić dawkę leku Imnovid lub przerwać leczenie na podstawie wyników
badań krwi pacjenta. Lekarz prowadzący może również zmienić dawkę lub zaprzestać stosowania
leku, z uwagi na ogólny stan zdrowia pacjenta.
Dzieci i młodzież
Lek Imnovid nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.
Imnovid a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować, ponieważ lek Imnovid może
wpływać na działanie innych leków. Również inne leki mogą wpływać na działanie leku Imnovid.
Przed przyjęciem leku Imnovid należy poinformować lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę, w
szczególności jeżeli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków:
- niektóre leki o działaniu przeciwgrzybiczym, takie jak ketokonazol
- niektóre antybiotyki (na przykład cyprofloksacyna, enoksacyna)
- niektóre leki przeciwdepresyjne, takie jak fluwoksamina.
Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Podczas przyjmowania leku Imnovid niektóre osoby mogą odczuwać zmęczenie, zawroty głowy,
omdlenie, splątanie lub zmniejszoną czujność. Jeśli takie objawy wystąpią u pacjenta, nie należy
prowadzić pojazdów, posługiwać się narzędziami ani obsługiwać maszyn.
Lek Imnovid
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w jednej kapsułce, więc zasadniczo uważa się, że nie
zawiera sodu.
3. Jak przyjmować lek Imnovid
Lek Imnovid musi być podawany przez lekarza mającego doświadczenie w leczeniu szpiczaka
mnogiego.
Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza. W razie wątpliwości należy
zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.
Kiedy przyjmować lek Imnovid z innymi lekami
Lek Imnovid z bortezomibem i deksametazonem
- Należy zapoznać się z ulotkami dołączonymi do bortezomibu i deksametazonu w celu
uzyskania dalszych informacji na temat ich zastosowania i działania.
- Lek Imnovid, bortezomib i deksametazon stosuje się w cyklach leczenia. Każdy cykl trwa
21 dni (3 tygodnie).
- Poniższa tabela pozwala sprawdzić, jakie leki należy brać w poszczególnych dniach
3-tygodniowego cyklu:
• Każdego dnia należy odnaleźć na tabeli odpowiedni dzień i sprawdzić, jakie leki trzeba
przyjąć.
• W niektóre dni należy przyjąć wszystkie 3 leki, w niektóre dni tylko 2 leki lub 1 lek,
a w niektóre dni nie należy przyjmować żadnych leków.
- IMN: Imnovid; BOR: bortezomib; DEX: deksametazon
Cykle od 1 do 8 Cykl 9 i kolejne
Nazwa leku Nazwa leku
Dzień IMN BOR DEX Dzień IMN BOR DEX
1 √ √ √ 1 √ √ √
2 √ 2 √
3 √ √ 3 √
4 √ √ √ 4 √
5 √ √ 5 √
6 √ 6 √
7 √ 7 √
8 √ √ √ 8 √ √ √
9 √ 9 √
10 √ 10 √
11 √ √ √ 11 √
12 √ 12 √
13 √ 13 √
14 √ 14 √
15 15
16 16
17 17
18 18
19 19
20 20
21 21
- Po zakończeniu każdego 3-tygodniowego cyklu należy rozpocząć nowy cykl.
Lek Imnovid
tylko z deksametazonem
- Należy zapoznać się z ulotką dołączoną do leku deksametazon w celu uzyskania dalszych
informacji na temat jego zastosowania i działania.
- Lek Imnovid i deksametazon stosuje się w cyklach leczenia. Każdy cykl trwa 28 dni
(4 tygodnie).
- Poniższa tabela pozwala sprawdzić, jakie leki należy brać w poszczególnych dniach
4-tygodniowego cyklu:
• Każdego dnia należy odnaleźć na tabeli odpowiedni dzień i sprawdzić, jakie leki trzeba
przyjąć.
• W niektóre dni należy przyjąć oba leki, w niektóre dni tylko 1 lek, a w niektóre dni nie
należy przyjmować żadnego leku.
- IMN: Imnovid; DEX: deksametazon
Nazwa leku
Dzień IMN DEX
1 √ √
2 √
3 √
4 √
5 √
6 √
7 √
8 √ √
9 √
10 √
11 √
12 √
13 √
14 √
15 √ √
16 √
17 √
18 √
19 √
20 √
21 √
22 √
23
24
25
26
27
28
- Po zakończeniu każdego 4-tygodniowego cyklu należy rozpocząć nowy cykl.
Jaką ilość leku Imnovid należy przyjmować z innymi lekami
Lek Imnovid z bortezomibem i deksametazonem
- Zalecana dawka początkowa leku Imnovid to 4 mg na dobę.
- Zalecana dawka początkowa bortezomibu zostanie ustalona przez lekarza na podstawie wzrostu
i masy ciała pacjenta (1,3 mg/m2 powierzchni ciała).
- Zalecana dawka początkowa deksametazonu to 20 mg na dobę. Jednak jeśli pacjent jest
w wieku powyżej 75 lat, zalecana dawka początkowa to 10 mg na dobę.
Lek Imnovid tylko z deksametazonem
- Zalecana dawka leku Imnovid to 4 mg na dobę.
- Zalecana dawka początkowa deksametazonu to 40 mg na dobę. Jednak jeśli pacjent jest
w wieku powyżej 75 lat, zalecana dawka początkowa to 20 mg na dobę.
Lekarz może zmniejszyć dawkę leku Imnovid, bortezomibu lub deksametazonu, lub zaprzestać
leczenia jednym lub więcej z tych leków w zależności od wyników badań krwi pacjenta, jego
ogólnego stanu zdrowia, stosowania innych leków (np. cyprofloksacyny, enoksacyny i fluwoksaminy)
oraz jeśli u pacjenta wystąpią wynikające z leczenia działania niepożądane (szczególnie wysypka oraz
obrzęk). Jeśli pacjent ma chorobę wątroby lub nerek, lekarz prowadzący będzie bardzo dokładnie
sprawdzał stan zdrowia pacjenta w trakcie przyjmowania tego leku.
Jak przyjmować lek Imnovid
- Nie łamać, nie otwierać, ani nie rozgryzać kapsułek. Jeśli proszek z uszkodzonej kapsułki leku
Imnovid miał kontakt ze skórą, należy natychmiast dokładnie umyć skórę wodą z mydłem.
- Kapsułki należy połykać w całości - najlepiej popijając wodą.
- Kapsułki można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku.
- Lek Imnovid należy przyjmować, w przybliżeniu o tej samej porze każdego dnia.
W celu wyjęcia kapsułki z blistra, kapsułkę należy nacisnąć wyłącznie z jednej strony i wypchnąć ją
przez folię. Nie należy naciskać środka kapsułki, ponieważ może to spowodować jej uszkodzenie.
Jeśli u pacjenta występują problemy z nerkami i pacjent jest dializowany, lekarz prowadzący doradzi,
jak i kiedy przyjmować lek Imnovid.
Długość leczenia lekiem Imnovid
Należy kontynuować cykle leczenia do czasu podjęcia przez lekarza decyzji o zaprzestaniu leczenia.
Przyjęcie większej niż zalecana dawki leku Imnovid
W przypadku przyjęcia większej niż zalecana dawki leku pacjent powinien natychmiast powiadomić o
tym lekarza lub udać się do szpitala. Pacjent powinien wziąć ze sobą opakowanie leku.
Pominięcie przyjęcia leku Imnovid
Jeśli pacjent pominął przyjęcie leku Imnovid w dniu kiedy lek powinien zostać przyjęty, należy
przyjąć kolejną kapsułkę o wyznaczonej porze następnego dnia. Nie należy stosować dawki podwójnej
w celu uzupełnienia pominiętej kapsułki Imnovid.
W razie jakichkolwiek dalszych wątpliwości związanych ze stosowaniem tego leku, należy zwrócić
się do lekarza lub farmaceuty.
4. Możliwe działania niepożądane
Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.
Ciężkie działania niepożądane
Jeśli wystąpią jakiekolwiek z następujących ciężkich działań niepożądanych, należy przerwać
przyjmowanie leku Imnovid i natychmiast zwrócić się do lekarza – może być konieczne
natychmiastowe leczenie.
- gorączka, dreszcze, ból gardła, kaszel, owrzodzenia w jamie ustnej lub jakiekolwiek inne
objawy zakażenia (z uwagi na mniejszą liczbę białych krwinek, które pomagają zwalczać
zakażenie).
- krwawienie lub siniaki występujące bez przyczyny, w tym krwawienie z nosa, jelit lub żołądka
(z uwagi na wpływ leku na komórki krwi, zwane płytkami krwi).
- szybki oddech, szybkie tętno, gorączka i dreszcze, oddawanie bardzo niewielkiej ilości lub
nieoddawanie moczu, nudności i wymioty, splątanie, utrata przytomności (z powodu zakażenia
krwi nazywanego posocznicą lub wstrząsem septycznym).
- ciężka, utrzymującą się lub krwawa biegunka (także z bólem brzucha lub gorączką) wywołana
przez bakterie zwane Clostridium difficile.
- ból w klatce piersiowej lub ból nóg i obrzęk, szczególnie podudzia i łydki (spowodowane
występowaniem zakrzepów krwi).
- płytki oddech (ze względu na ciężkie zakażenia w obrębie klatki piersiowej, zapalenie płuc,
niewydolność serca lub zakrzep krwi).
- obrzęk twarzy, ust, języka i gardła, mogące powodować trudności w oddychaniu (z powodu
poważnej reakcji alergicznej nazywanej obrzękiem naczynioruchowym).
- niektóre rodzaje raka skóry (rak płaskonabłonkowy oraz rak podstawnokomórkowy), które
mogą powodować zmianę wyglądu skóry lub powstanie narośli na skórze. Jeśli pacjent zauważy
jakiekolwiek zmiany na skórze podczas przyjmowania leku Imnovid, należy zgłosić to
lekarzowi tak szybko, jak to możliwe.
- nawrót zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu B, co może spowodować zażółcenie skóry i
białek oczu, ciemne zabarwienie moczu, ból brzucha po prawej stronie, gorączkę, nudności i
wymioty. Należy natychmiast zwrócić się do lekarza w przypadku zaobserwowania tych
objawów.
Jeśli wystąpią jakiekolwiek z powyższych ciężkich działań niepożądanych, należy przerwać
przyjmowanie leku Imnovid i natychmiast zwrócić się do lekarza – może być konieczne
natychmiastowe leczenie.
Inne działania niepożądane
Bardzo częste (mogą wystąpić u więcej niż 1 osoby na 10):
- Brak tchu (duszność).
- Zakażenia płuc (zapalenie płuc i zapalenie oskrzeli).
- Zakażenia nosa, zatok i gardła wywołane przez bakterie lub wirusy.
- Zmniejszenie liczby czerwonych krwinek mogące spowodować niedokrwistość prowadzącą do
zmęczenia oraz osłabienia.
- Małe stężenia potasu we krwi (hipokaliemia) mogące powodować osłabienie, kurcze mięśni,
bóle mięśni, kołatanie serca, mrowienie lub drętwienie, duszność, zmiany nastroju.
- Duże stężenia cukru we krwi.
- Utrata apetytu.
- Zaparcia, biegunka lub nudności.
- Wymioty.
- Brak energii.
- Trudności w zasypianiu lub utrzymaniu ciągłości snu.
- Zawroty głowy, drżenie.
- Kurcze mięśni, osłabienie mięśni.
- Ból kości, ból pleców.
- Drętwienie, uczucie mrowienia lub pieczenia skóry, bóle rąk lub stóp (neuropatia obwodowa
czuciowa).
- Obrzęk ciała, w tym obrzęk rąk i nóg.
Częste (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 10):
- Wywracanie się.
- Krwawienie wewnątrz czaszki.
- Obniżona zdolność do poruszania lub czucia w obrębie rąk, ramion, stóp i nóg z powodu
uszkodzenia nerwów (neuropatia obwodowa czuciowo-ruchowa).
- Drętwienie, świąd i mrowienie skóry (parestezje).
- Uczucie wirowania w głowie utrudniające zachowanie prawidłowej pozycji stojącej
i prawidłowe poruszanie.
- Obrzmienie wywołane gromadzeniem się płynu.
- Pokrzywka.
- Wysypki.
- Świąd skóry.
- Półpasiec.
- Szybkie i nieregularne bicie serca (migotanie przedsionków).
- Zawał serca (ból w klatce piersiowej rozprzestrzeniający się do ramion, szyi, szczęki, uczucie
pocenia i braku tchu, nudności lub wymioty).
- Ból w klatce piersiowej, zakażenie w obrębie klatki piersiowej.
- Zwiększone ciśnienie krwi.
- Jednoczesne zmniejszenie liczby czerwonych i białych krwinek oraz płytek krwi
(pancytopenia), przez co pacjent staje się bardziej podatny na krwawienia i siniaczenie. Może
czuć się zmęczony, osłabiony oraz mieć duszności. Pacjent staje się również bardziej podatny
na zakażenia.
- Zmniejszenie liczby limfocytów (rodzaju krwinek białych), często wywołane przez zakażenie
(limfopenia).
- Małe stężenia magnezu we krwi (hipomagnezemia) mogące powodować zmęczenie, uogólnione
osłabienie, kurcze mięśni, drażliwość oraz prowadzić do małych stężeń wapnia we krwi
(hipokalcemia), które mogą wywoływać drętwienie i (lub) mrowienie rąk, stóp lub warg, kurcze
mięśni, osłabienie mięśni, stany przedomdleniowe, splątanie.
- Małe stężenia fosforanów we krwi (hipofosfatemia) mogące powodować osłabienie mięśni
i drażliwość lub splątanie.
- Duże stężenie wapnia we krwi (hiperkalcemia) mogące powodować spowolnienie odruchów
i osłabienie mięśni szkieletowych.
- Duże stężenia potasu we krwi mogące powodować nieprawidłowy rytm serca
- Małe stężenia sodu we krwi mogące powodować zmęczenie i splątanie, drżenie mięśni, drgawki
(napady padaczkowe) lub śpiączkę.
- Duże stężenie kwasu moczowego we krwi, które może prowadzić do zapalenia stawów w
postaci dny moczanowej.
- Niskie ciśnienie krwi mogące powodować zawroty głowy lub omdlenia.
- Objawy grypopodobne (grypa).
- Ból lub suchość w jamie ustnej.
- Zmiany w odczuwaniu smaku.
- Ból brzucha, obrzmienie brzucha.
- Uczucie splątania.
- Przygnębienie (depresja).
- Utrata przytomności, omdlenie.
- Zmętnienie oka (zaćma).
- Uszkodzenie nerek.
- Niezdolność oddawania moczu.
- Nieprawidłowe wyniki badań wątroby.
- Zakażenie dróg moczowych mogące powodować pieczenie w czasie oddawania moczu lub
potrzebę częstszego oddawania moczu.
- Ból w miednicy.
- Utrata masy ciała.
Niezbyt częste (mogą wystąpić u nie więcej niż 1 osoby na 100):
- Udar.
- Zapalenie wątroby, które może powodować świąd skóry, zażółcenie skóry i białek oczu
(żółtaczka), jasne zabarwienie stolca, ciemne zabarwienie moczu oraz ból brzucha.
- Rozpad komórek nowotworowych prowadzący do uwolnienia się toksycznych związków do
krwi (zespół rozpadu guza). Może to prowadzić do problemów z nerkami.
Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- Rozległa wysypka, wysoka temperatura ciała, powiększone węzły chłonne i zajęcie innych
narządów (wysypka polekowa z eozynofilią i objawami układowymi określana również jako
„DRESS” lub „zespół nadwrażliwości na lek”, toksyczna rozpływna martwica naskórka lub
zespół Stevensa-Johnsona). W przypadku wystąpienia tych objawów należy natychmiast
zaprzestać stosowania pomalidomidu oraz skontaktować się z lekarzem, lub niezwłocznie
zwrócić się o pomoc medyczną. Patrz również punkt 2.
Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane
można zgłaszać bezpośrednio do krajowego systemu zgłaszania wymienionego w załączniku V.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.
5. Jak przechowywać lek Imnovid
Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na blistrze i pudełku
odpowiednio po: EXP lub Termin ważności (EXP). Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego
miesiąca.
Brak specjalnych zaleceń dotyczących przechowywania leku.
Nie stosować leku Imnovid, jeśli zauważy się jakiekolwiek uszkodzenia lub ślady otwierania leku.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Po zakończeniu
terapii należy zwrócić niewykorzystany lek farmaceucie. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.
6. Zawartość opakowania i inne informacje
Co zawiera lek Imnovid
- Substancją czynną leku jest pomalidomid.
- Pozostałe składniki to mannitol (E421), skrobia żelowana oraz sodu stearylofumaran.
Imnovid 1 mg kapsułka, twarda:
- Każda kapsułka zawiera 1 mg pomalidomidu.
- Otoczka kapsułki zawiera: żelatynę, tytanu dwutlenek (E171), indygotynę (E132), żelaza tlenek
żółty (E172) oraz biały i czarny tusz.
- Tusz nadruku zawiera: szelak, tytanu dwutlenek (E171), symetykon, glikol propylenowy
(E1520) i amonu wodorotlenek (E527) (biały tusz) oraz szelak, żelaza dwutlenek czarny (E172),
glikol propylenowy (E1520) i amonu wodorotlenek (E527) (czarny tusz).
Imnovid 2 mg kapsułka, twarda:
- Każda kapsułka zawiera 2 mg pomalidomidu.
- Otoczka kapsułki zawiera: żelatynę, tytanu dwutlenek (E171), indygotynę (E132), żelaza tlenek
żółty (E172), erytrozynę (E127) oraz biały tusz.
- Tusz nadruku zawiera: biały tusz - szelak, tytanu dwutlenek (E171), symetykon, glikol
propylenowy (E1520) i amonu wodorotlenek (E527).
Imnovid 3 mg kapsułka, twarda:
- Każda kapsułka zawiera 3 mg pomalidomidu.
- Otoczka kapsułki zawiera: żelatynę, tytanu dwutlenek (E171), indygotynę (E132), żelaza tlenek
żółty (E172) oraz biały tusz.
- Tusz nadruku zawiera: biały tusz - szelak, tytanu dwutlenek (E171), symetykon, glikol
propylenowy (E1520) i amonu wodorotlenek (E527).
Imnovid 4 mg kapsułka, twarda:
- Każda kapsułka zawiera 4 mg pomalidomidu.
- Otoczka kapsułki zawiera: żelatynę, tytanu dwutlenek (E171), indygotynę (E132), błękit
brylantowy FCF (E133) oraz biały tusz.
- Tusz nadruku zawiera: biały tusz - szelak, tytanu dwutlenek (E171), symetykon, glikol
propylenowy (E1520) i amonu wodorotlenek (E527).
Jak wygląda lek Imnovid i co zawiera opakowanie
Lek Imnovid 1 mg kapsułki twarde: ciemnoniebieskie, nieprzezroczyste wieczko i żółty
nieprzezroczysty korpus, z napisem „POML 1 mg”.
Lek Imnovid 2 mg kapsułki twarde: ciemnoniebieskie, nieprzezroczyste wieczko i pomarańczowy
nieprzezroczysty korpus, z napisem „POML 2 mg”.
Lek Imnovid 3 mg kapsułki twarde: ciemnoniebieskie, nieprzezroczyste wieczko i zielony
nieprzezroczysty korpus, z napisem „POML 3 mg”.
Lek Imnovid 4 mg kapsułki twarde: ciemnoniebieskie, nieprzezroczyste wieczko i niebieski
nieprzezroczysty korpus, z napisem „POML 4 mg”.
Każde opakowanie zawiera 14 lub 21 kapsułek. Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować
się w obrocie.
Podmiot odpowiedzialny
Celgene Europe B.V.
Winthontlaan 6 N
3526KV Utrecht
Holandia
Wytwórca
Celgene Distribution B.V.
Winthontlaan 6 N
3526 KV Utrecht
Holandia
Data ostatniej aktualizacji ulotki:
Inne źródła informacji
Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej
Europejskiej Agencji Leków http://www.ema.europa.eu. Znajdują się tam
również linki do stron internetowych o rzadkich chorobach i sposobach leczenia.
Dane o lekach i suplementach diety dostarcza ![](data:image/svg+xml,%3Csvg xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" viewBox="0 0 100 70"%3E%3C/svg%3E)
