Esmeron roztw. do wstrz.(100 mg/10 ml) - 10 amp. 10 ml

Dożylnie. Dawki powinny być dobierane indywidualnie w zależności od stanu pacjenta, metody znieczulenia, przewidywanego czasu trwania zabiegu, sposobu uśpienia, spodziewanego czasu trwania mechanicznej wentylacji i stosowanych innych leków. Zaleca się monitorowanie przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Podczas znieczuleń dłuższych niż 1 h z użyciem leków wziewnych, należy modyfikować dawkowanie bromku rokuronium, podając mniejsze dawki podtrzymujące w dłuższych odstępach czasu lub zmniejszając szybkość podawania leku. Zazwyczaj stosuje się u dorosłych i dzieci (w tym noworodków donoszonych i niemowląt): 0,6 mg/kg mc. w szybkim wstrzyknięciu i.v., odpowiednie warunki do intubacji osiąga się w ciągu 60 s od podania leku; w stanach nagłych 1 mg/kg mc., odpowiednie warunki do intubacji osiąga się w ciągu 60 s od podania leku; jeśli w stanach nagłych stosuje się dawkę 0,6 mg/kg mc. intubacja po upływie 90 s; u pacjentek poddawanych cięciu cesarskiemu zaleca się 0,6 mg/kg mc.; jeśli istnieje konieczność zastosowania większych dawek, jako dawkę początkową należy podać do 2 mg/ kg mc., bez występowania działań niepożądanych dotyczących serca i naczyń, stosowanie większych dawek skraca czas wystąpienia działania bromku rokuronium i wydłuża czas jego działania; dawka podtrzymująca wynosi 0,15 mg/kg mc.; przy długotrwałym znieczuleniu środkami wziewnymi dawkę podtrzymującą zmniejsza się do 0,075-0,1 mg/kg mc., dawki podtrzymujące należy podawać, gdy reakcja skurczowa na bodziec powraca do 25% wartości kontrolnej gdy występują 2 lub 3 odpowiedzi na bodziec w ciągu 4 impulsów. Przy stosowaniu metody ciągłego wlewu i.v.: dawka początkowa wynosi 0,6 mg/kg mc., dawka podtrzymująca 0,3-0,6 mg/kg mc./h, a u pacjentów znieczulanych środkami wziewnymi 0,3-0,4 mg/kg mc./h, tak aby stopień reakcji skurczowej na bodziec ze stymulatora wynosił 10% wartości kontrolnej lub aby utrzymać 1 lub 2 odpowiedzi na ciąg 4 impulsów. U dzieci zaleca się takie same początkowe szybkości wlewów, co u dorosłych, następnie należy je dostosować tak, aby wartość reakcji skurczowej na bodziec wynosiła 10% wartości kontrolnej lub utrzymać 1 lub 2 odpowiedzi w ciągu 4 impulsów. Pacjenci w wieku podeszłym, z zaburzeniami czynności wątroby i (lub) dróg żółciowych i (lub) nerek: 0,6 mg/kg mc. do intubacji, dawka podtrzymująca 0,075-0,1 mg/kg/mc., przy metodzie ciągłego wlewu i.v. 0,3-0,4 mg/kg mc./h; u pacjentów z nadwagą i otyłych dawki powinny być odnoszone do beztłuszczowej masy ciała. Ułatwienie mechanicznej wentylacji w OIOM: dawka początkowa wynosi 0,6 mg/kg mc., gdy wartość reakcji skurczowej na bodziec powróci do 10% wartości wyjściowej lub wystąpią 1-2 odpowiedzi w ciągu 4 impulsów należy rozpocząć ciągły wlew dożylny; dawka podtrzymująca 0,3-0,6 mg/kg mc./h w pierwszej godzinie podawania; w ciągu następnych 6-12 h szybkość wlewu należy zmniejszyć zgodnie z indywidualnym zapotrzebowaniem. Sposób podania. Preparat podaje się dożylnie w szybkim wstrzyknięciu lub infuzji ciągłej. Bromek rokuronium można łączyć z 0,9% NaCl, 5% glukozą, wodą do wstrzykiwań, roztworem Ringera buforowanym mleczanami, Haemacelem oraz 5% roztworem glukozy i 0,9% roztworem NaCl. Wlew dożylny należy rozpocząć natychmiast po przygotowaniu roztworu i zakończyć w ciągu 24 h. Ryzyko wystąpienia błędów związanych z podaniem preparatu. Przypadkowe podanie leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe może spowodować ciężkie zdarzenia niepożądane, w tym zgon pacjenta.

U dorosłych: pomocniczo w znieczuleniu ogólnym w celu ułatwienia intubacji dotchawiczej podczas rutynowego i szybkiego wprowadzenia do znieczulenia oraz w celu uzyskania zwiotczenia mięśni szkieletowych podczas zabiegów chirurgicznych oraz jako lek uzupełniający w oddziałach intensywnej opieki medycznej (OIOM) w celu ułatwienia intubacji i mechanicznej wentylacji. U dzieci, w tym u noworodków donoszonych i młodzieży: pomocniczo w znieczuleniu ogólnym w celu ułatwienia intubacji dotchawiczej podczas rutynowego znieczulenia oraz w celu uzyskania zwiotczenia mięśni szkieletowych podczas zabiegów chirurgicznych.

1. Co to jest lek Esmeron i w jakim celu się go stosuje

Esmeron jest jednym z grupy leków zwanych lekami zwiotczającymi mięśnie. Leki zwiotczające
mięśnie są stosowane podczas zabiegu chirurgicznego, jako część znieczulenia ogólnego.

Esmeron znajduje zastosowanie u pacjentów dorosłych jako lek pomocniczy w znieczuleniu ogólnym
w celu ułatwienia intubacji dotchawiczej podczas rutynowego i szybkiego wprowadzenia do
znieczulenia oraz w celu uzyskania zwiotczenia mięśni szkieletowych podczas zabiegów
chirurgicznych. Lek Esmeron wskazany jest również jako lek uzupełniający stosowany w oddziałach
intensywnej opieki medycznej (OIOM) w celu ułatwienia intubacji oraz mechanicznej wentylacji.

Dzieci i młodzież: Esmeron znajduje zastosowanie jako lek pomocniczy w znieczuleniu ogólnym
w celu ułatwienia intubacji dotchawiczej podczas rutynowego znieczulenia oraz w celu uzyskania
zwiotczenia mięśni szkieletowych podczas zabiegów chirurgicznych u donoszonych noworodków,
dzieci i młodzieży (w wieku 0 do < 18 lat).

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Esmeron

Kiedy nie stosować leku Esmeron

Jeśli pacjent ma uczulenie na rokuronium, jon bromkowy lub którykolwiek z pozostałych składników
tego leku (wymienionych w punkcie 6).

Ostrzeżenia i środki ostrożności

Informacja o stanie zdrowia pacjenta może mieć znaczenie przy wyborze sposobu podawania leku
Esmeron. Należy poinformować lekarza anestezjologa, jeżeli kiedykolwiek wystąpiły wymienione
poniżej objawy:
- uczulenie na leki zwiotczające mięśnie
- zaburzenia czynności nerek lub choroba nerek
- choroba serca
- obrzęki (np. obrzęki w okolicach kostek)
- choroby wątroby lub dróg żółciowych lub zaburzenia czynności wątroby
- choroby nerwów lub mięśni
- hipertermia złośliwa w przeszłości (nagła gorączka z przyspieszonym biciem serca,
  przyspieszonym oddychaniem oraz sztywnością, bólem i (lub) osłabieniem mięśni)

Niektóre parametry medyczne mogą mieć wpływ na działanie leku Esmeron, jak np.:
- małe stężenie potasu we krwi
- duże stężenie magnezu we krwi
- małe stężenie wapnia we krwi
- małe stężenie białka we krwi
- odwodnienie
- kwasica
- duże stężenie dwutlenku węgla we krwi (hiperkapnia)
- ogólny zły stan zdrowia
- otyłość
- oparzenia

W razie występowania któregokolwiek z wymienionych powyżej objawów lekarz ustali indywidualnie
dla pacjenta dawki leku Esmeron.

Dzieci i osoby w podeszłym wieku
Esmeron można stosować w populacji pediatrycznej (zarówno u donoszonych noworodków, dzieci jak
i młodzieży) i osób w podeszłym wieku, ale lekarz powinien najpierw ocenić stan zdrowia pacjenta.

Esmeron a inne leki
Należy powiedzieć lekarzowi o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub
ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Wymienione poniżej leki mogą mieć wpływ na działanie leku Esmeron:

Leki nasilające działanie leku Esmeron:
- niektóre leki znieczulające stosowane podczas zabiegów chirurgicznych
- długotrwale równocześnie stosowane kortykosteroidy (leki przeciwzapalne) i lek Esmeron
  w oddziale intensywnej opieki medycznej
- niektóre antybiotyki stosowane w infekcjach bakteryjnych
- niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych (np. sole litu)
- leki stosowane w chorobach układu krążenia (chinidyna, antagoniści kanału wapniowego) lub
  leki podwyższające ciśnienie krwi
- leki stosowane w leczeniu malarii np. chinina
- leki moczopędne
- sole magnezu
- leki stosowane w znieczuleniu miejscowym (lidokaina, bupiwakaina)
- leki przeciwpadaczkowe stosowane podczas operacji (fenytoina)

Leki osłabiające działanie leku Esmeron:
- długotrwale stosowane leki przeciwpadaczkowe (fenytoina, karbamazepina)
- leki stosowane w zapaleniu trzustki, zaburzeniach krzepnięcia krwi lub ostrej utracie krwi
  (inhibitory proteazy; gabeksat, ulinastatyna)

Leki działające zmiennie na lek Esmeron:
- inne leki zwiotczające mięśnie

Esmeron może wpływać na działanie poniższych leków:
- przyspiesza działanie leków miejscowo znieczulających (lidokaina)

Dzieci i młodzież
Nie przeprowadzono formalnych badań dotyczących interakcji. U dzieci i młodzieży należy
uwzględnić wspomniane powyżej interakcje.

Ciąża i karmienie piersią
Przed zastosowaniem każdego leku należy poradzić się lekarza lub farmaceuty.
Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.
Należy powstrzymać się od karmienia piersią przez 6 godzin po zastosowaniu tego leku.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Lek wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
Lekarz poinformuje pacjenta, czy bezpieczne jest prowadzenie pojazdów i obsługiwanie potencjalnie
niebezpiecznych maszyn po zastosowaniu leku Esmeron.

Esmeron zawiera sód
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na fiolkę, to znaczy lek uznaje się za „wolny od
sodu”.

3. Jak stosować lek Esmeron

Dawkowanie
Lekarz ustali właściwą dawkę leku. Esmeron zostanie podany przed i (lub) podczas zabiegu
chirurgicznego. Zwykle stosowaną dawką jest 0,6 mg/kg masy ciała bromku rokuronium, która działa
przez 30 do 40 minut. Podczas zabiegu należy monitorować działanie leku Esmeron.

W razie potrzeby może zostać podana następna dawka leku. Dawka leku zależy od wielu czynników.
Zaliczają się do nich możliwe interakcje z innymi podawanymi równocześnie lekami, długość
wykonywania zabiegu, wiek i stan zdrowia pacjenta.

Sposób i droga podawania
Lek Esmeron nie jest przeznaczony do samodzielnego stosowania przez pacjenta. Esmeron podawany
jest w postaci roztworu dożylnie, jako podanie jednorazowe lub w infuzji ciągłej.
__________________________________________________________
     Osobą uprawnioną do podania leku jest lekarz lub pielęgniarka.
__________________________________________________________

Zastosowanie większej niż zalecana dawki leku Esmeron
Personel medyczny monitoruje działanie leku, dlatego przedawkowanie leku jest mało
prawdopodobne. Jeśli jednak zaistnieje taka sytuacja, sztuczne oddychanie będzie kontynuowane do
odzyskania własnej czynności oddechowej przez pacjenta. Można skrócić czas działania leku Esmeron
przez podanie leku odwracającego jego działanie.

Pominięcie zastosowania leku Esmeron
Nie dotyczy.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Niezbyt często lub rzadko obserwowano (u 0,01% - 1% pacjentów):
- zwiększenie częstości akcji serca (tachykardia)
- zmniejszenie ciśnienia krwi (hipotensja)
- osłabienie lub nasilenie działania leku Esmeron
- ból w miejscu wstrzyknięcia
- przedłużenie zwiotczającego mięśnie działania leku Esmeron

Bardzo rzadko obserwowano (u mniej niż 0,01% pacjentów):
- reakcje nadwrażliwości, takie jak zmiany ciśnienia krwi lub częstości rytmu serca oraz wstrząs
  w następstwie zbyt małej objętości krwi krążącej
- uczucie ucisku w klatce piersiowej wywołane skurczem mięśni dróg oddechowych (skurcz
  oskrzeli)
- zaburzenia skóry (np. obrzęk naczynioruchowy, zaczerwienienie, wysypka lub pęcherze)
- osłabienie lub porażenie mięśni
- długotrwałe zaburzenia czynności mięśni, zwykle obserwowane u pacjentów krytycznie
  chorych (miopatia steroidowa), gdy w oddziale intensywnej opieki medycznej równocześnie
  zastosuje się Esmeron i kortykosteroidy (leki przeciwzapalne)

Częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych):
- ciężki alergiczny skurcz naczyń wieńcowych (zespół Kounisa) powodujący ból w klatce
  piersiowej (dławica piersiowa) lub zawał serca (zawał mięśnia sercowego)

Dzieci i młodzież
Badania kliniczne u dzieci i młodzieży z zastosowaniem bromku rokuronium (do 1 mg/kg mc.)
wykazały zwiększenie częstości akcji serca u 1,4% pacjentów.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione
w ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Działania niepożądane można zgłaszać
bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych
Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:
Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, Tel.: + 48 22 49 21 301, Faks: + 48 22 49 21 309,
Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl.
Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.
Dzięki zgłaszaniu działań niepożądanych można będzie zgromadzić więcej informacji na temat
bezpieczeństwa stosowania leku.

5. Jak przechowywać lek Esmeron

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Esmeron przechowuje się tylko w aptece szpitalnej.
Przechowywać w lodówce (2°C - 8°C).
Lek może być przechowywany poza lodówką, w temperaturze poniżej 30°C maksymalnie przez okres
3 miesięcy.
Lek można wkładać i wyjmować z lodówki w dowolnym momencie w ciągu 3 lat okresu ważności,
ale całkowity czas przechowywania poza lodówką nie może przekraczać 3 miesięcy.
Okres przechowywania nie może być dłuższy niż wskazany termin ważności.
Nie stosować tego leku, po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku tekturowym i fiolce
po „EXP”.
Nie stosować tego leku, jeśli zauważy się cząstki stałe lub, gdy roztwór nie jest przejrzysty.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Esmeron
- Substancją czynną leku jest rokuronium bromek.
- Pozostałe składniki to: sodu octan, sodu chlorek, kwas octowy lodowaty do pH 4 oraz woda do
  wstrzykiwań.

1 ml roztworu zawiera 1,64 mg sodu. Lek nie zawiera konserwantów.

Jak wygląda lek Esmeron i co zawiera opakowanie
Esmeron jest bezbarwnym do lekko żółtobrązowego roztworem do wstrzykiwań lub infuzji ciągłej
zawierającym 10 mg/ml bromku rokuronium.

Dostępne opakowania
- Fiolki zawierające 50 mg bromku rokuronium w 5 ml roztworu (10 fiolek w opakowaniu)
- Fiolki zawierające 100 mg bromku rokuronium w 10 ml roztworu (10 fiolek w opakowaniu)

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca

Podmiot odpowiedzialny
MSD Polska Sp. z o.o.
ul. Chłodna 51
00-867 Warszawa
Tel. (+48) 22 54 95 100
msdpolska@merck.com

Wytwórca
N.V. Organon, Kloosterstraat 6, 5349 AB, Oss, Holandia

Merck Sharp & Dohme B.V., Waarderweg 39, 2031 BN Haarlem, Holandia

Data ostatniej aktualizacji ulotki: 07/2023

Informacje przeznaczone wyłącznie dla fachowego personelu medycznego:

Lek do podawania dożylnego.

Tak jak inne leki blokujące przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, lek Esmeron powinien być
podawany wyłącznie przez (lub pod nadzorem) doświadczonych klinicystów, zaznajomionych
z działaniem i stosowaniem tych leków.

Podobnie jak w przypadku innych leków blokujących przewodnictwo nerwowo-mięśniowe, dawkę
leku Esmeron należy ustalać indywidualnie u poszczególnych pacjentów. W czasie ustalania dawki
należy uwzględnić metodę znieczulenia, spodziewany czas trwania zabiegu chirurgicznego, sposób
uśpienia oraz spodziewany czas trwania mechanicznej wentylacji, możliwe interakcje z innymi lekami
podanymi przed lub w czasie trwania znieczulenia oraz stan pacjenta.
Zaleca się właściwe monitorowanie przewodnictwa nerwowo-mięśniowego, aby ocenić stopień bloku
nerwowo-mięśniowego oraz jego ustępowanie.
Wziewne leki znieczulające zwiększają działanie zwiotczające bromku rokuronium. Działanie to
nabiera klinicznego znaczenia wraz z trwaniem znieczulenia, kiedy związki lotne osiągną takie
stężenie w tkankach, które wywoła interakcję z bromkiem rokuronium. Dlatego podczas
długotrwałych znieczuleń (dłuższych niż 1 godzina) z użyciem leków wziewnych, należy
modyfikować dawkowanie leku Esmeron, podając rzadziej mniejsze dawki podtrzymujące lub
zmniejszając szybkość podawania leku we wlewie dożylnym (patrz punkt 4.5 Charakterystyki
Produktu Leczniczego).

Podane poniżej zalecane dawki leku Esmeron służą jako ogólne wytyczne do intubacji dotchawiczej
oraz zwiotczenia mięśni w krótko- i długotrwałych zabiegach chirurgicznych oraz do stosowania
w Oddziałach Intensywnej Opieki Medycznej u pacjentów dorosłych.

Dawkowanie

Zabiegi chirurgiczne
Intubacja dotchawicza
Standardową dawką do intubacji w przebiegu rutynowego znieczulenia jest 0,6 mg/kg mc. bromku
rokuronium. Odpowiednie warunki do wykonania intubacji osiąga się w ciągu 60 sekund od podania
u większości pacjentów. W przebiegu indukcji znieczulenia w stanach nagłych zaleca się stosowanie
dawki 1,0 mg/kg mc. bromku rokuronium, co zapewnia odpowiednie warunki do intubacji również
w ciągu 60 sekund u niemal wszystkich pacjentów. Stosując dawkę 0,6 mg/kg mc. bromku
rokuronium, podczas indukcji znieczulenia w stanach nagłych, zaleca się intubację pacjenta po
upływie 90 sekund od podania leku.

W punkcie 4.6 Charakterystyki Produktu Leczniczego znajduje się odniesienie do stosowania bromku
rokuronium podczas szybkiej sekwencji wprowadzania do znieczulenia u pacjentek, u których
wykonywane jest cięcie cesarskie.

Większe dawki
W razie konieczności zastosowania większych dawek u poszczególnych pacjentów, podczas zabiegów
chirurgicznych podawano dawki początkowe do 2 mg/kg bromku rokuronium, po których nie
stwierdzano działań niepożądanych dotyczących serca i naczyń. Stosowanie większych dawek bromku
rokuronium przyspiesza wystąpienie działania leku i wydłuża okres jego działania terapeutycznego
(patrz punkt 5.1 Charakterystyki Produktu Leczniczego).

Dawki podtrzymujące
Zalecaną dawką podtrzymującą jest 0,15 mg/kg mc. bromku rokuronium. Podczas długotrwałego
znieczulenia lekami wziewnymi dawkę należy zmniejszyć do 0,075 - 0,1 mg/kg mc. bromku
rokuronium. Dawki podtrzymujące należy podawać, gdy reakcja skurczowa na bodziec powraca do
25% wartości kontrolnej lub gdy występują dwie lub trzy odpowiedzi na bodźce w ciągu czterech
impulsów.

Infuzja ciągła
Jeżeli bromek rokuronium podawany jest w ciągłym wlewie, zalecane jest podanie początkowej dawki
0,6 mg/kg mc. bromku rokuronium, a gdy zaczyna ustępować blokada nerwowo-mięśniowa, należy
rozpocząć podawanie produktu we wlewie. Szybkość wlewu należy tak ustalić, aby wartość reakcji
skurczowej na bodziec wynosiła 10% wartości kontrolnej lub, aby utrzymać jedną lub dwie
odpowiedzi w ciągu czterech impulsów. U dorosłych, podczas znieczulenia dożylnego, szybkość
wlewu wymagana do utrzymania bloku nerwowo-mięśniowego na tym poziomie wynosi od 0,3 do
0,6 mg/kg mc./h, a u pacjentów znieczulanych lekami wziewnymi szybkość wlewu wynosi od 0,3 do
0,4 mg/kg mc./h. Zaleca się ciągłe monitorowanie bloku nerwowo-mięśniowego ze względu na
różnice indywidualne oraz zastosowane środki i metody znieczulenia ogólnego.

Dzieci i młodzież
U noworodków (w wieku 0-27 dni), niemowląt (w wieku 28 dni do 2 miesięcy), małych dzieci
(w wieku 3 do 23 miesięcy), dzieci (w wieku 2 do 11 lat) i młodzieży (w wieku 12 do 17 lat), zalecana
dawka intubacyjna podczas rutynowego znieczulenia, oraz dawka podtrzymująca, są podobne do tych
u dorosłych.
Działanie jednej dawki intubacyjnej utrzymuje się jednak dłużej u noworodków i niemowląt niż
u dzieci (patrz punkt 5.1 Charakterystyki Produktu Leczniczego).

Szybkość wlewów ciągłych u młodzieży jest taka sama, jak u dorosłych, natomiast u dzieci w wieku
2-11 lat konieczne mogą być większe szybkości wlewów. U dzieci w wieku 2-11 lat zaleca się, zatem
początkowo taką samą szybkość wlewu, co u dorosłych, a następnie należy ją dostosować tak, aby
podczas zabiegu wartość reakcji skurczowej na bodziec wynosiła 10% wartości kontrolnej lub
utrzymać jedną lub dwie odpowiedzi na ciąg czterech impulsów.

Doświadczenie związane ze stosowaniem bromku rokuronium w szybkiej sekwencji wprowadzania do
znieczulenia u dzieci i młodzieży jest ograniczone. Dlatego nie zaleca się stosowania bromku
rokuronium w celu ułatwiania warunków intubacji dotchawiczej w stanach nagłych wprowadzania do
znieczulenia u dzieci i młodzieży.

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby i (lub)
dróg żółciowych i (lub) niewydolnością nerek
Standardowa dawka do intubacji pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z chorobami wątroby
i (lub) dróg żółciowych i (lub) niewydolnością nerek wynosi 0,6 mg/kg mc. bromku rokuronium.
W przypadku indukcji znieczulenia w stanach nagłych u pacjentów, u których można spodziewać się
przedłużonego działania leku, należy rozważyć dawkę 0,6 mg/kg mc. Niezależnie od stosowanej
metody znieczulenia, zalecaną dawką podtrzymującą u tych pacjentów jest dawka
0,075-0,1 mg/kg mc. bromku rokuronium, a zalecaną szybkością wlewu jest 0,3 do 0,4 mg/kg mc./h
(patrz “Infuzja ciągła”) (Patrz także punkt 4.4 Charakterystyki Produktu Leczniczego).

Dawkowanie u pacjentów z nadwagą i otyłych
U pacjentów z nadwagą lub otyłych (wg definicji, u których masa ciała jest o 30% lub więcej większa
od należnej masy ciała) dawki leku Esmeron należy zmniejszyć, mając na względzie beztłuszczową
masę ciała.

Zabiegi wykonywane w Oddziałach Intensywnej Opieki Medycznej
Intubacja dotchawicza
Do intubacji dotchawiczej stosuje się te same dawki, jak opisano powyżej podczas wykonywania
zabiegów chirurgicznych.

Dawkowanie w celu ułatwienia mechanicznej wentylacji
Zalecane jest stosowanie dawki początkowej 0,6 mg/kg mc. bromku rokuronium, a gdy wartość
reakcji skurczowej na bodziec powróci do 10% wartości początkowej lub wystąpią 1 do 2 odpowiedzi
na ciąg czterech impulsów należy rozpocząć ciągły wlew. Dawkowanie należy zawsze dostosować do
indywidualnych potrzeb pacjenta. Zalecana początkowa szybkość wlewu do utrzymania bloku
nerwowo-mięśniowego na poziomie 80 do 90% (1 do 2 odpowiedzi na ciąg czterech impulsów)
u dorosłych pacjentów wynosi od 0,3 do 0,6 mg/kg mc./h w pierwszej godzinie podawania. W ciągu
następnych 6 do 12 godzin szybkość wlewu należy zmniejszyć zgodnie z indywidualnym
zapotrzebowaniem pacjenta na lek. Później indywidualne zapotrzebowanie pozostaje względnie stałe.

W kontrolowanych badaniach klinicznych stwierdzono występowanie znacznej zmienności dotyczącej
szybkości wlewu u poszczególnych pacjentów, przy czym średnia godzinna szybkość wlewu wynosi
od 0,2 do 0,5 mg/kg mc./h, w zależności od rodzaju i stopnia niewydolności narządu, stosowanych
równocześnie leków oraz cech indywidualnych danego pacjenta. Aby uzyskać optymalną kontrolę
pacjenta, zalecane jest monitorowanie przewodnictwa nerwowo-mięśniowego. Badano podawanie
leku przez okres do siedmiu dni.

Szczególne grupy pacjentów
Nie zaleca się stosowania leku Esmeron w celu ułatwienia mechanicznej wentylacji w oddziałach
intensywnej opieki medycznej u dzieci i młodzieży oraz u pacjentów w podeszłym wieku ze względu
na brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa stosowania.

Sposób podawania
Lek Esmeron podaje się dożylnie w szybkim wstrzyknięciu lub w infuzji ciągłej (patrz
punkt 6.6 Charakterystyki Produktu Leczniczego).